I
U behoeft niet
technisch te zijn!
m
Uwpré-premie-certifi
Bewaar hel goed,
polyvalent f pfG
r
GHJ
want op 17 en 25 November en op 3 December komen
de „schatten" los: f 10.000.-, f 5.000.-, f 2.500.-, enz.
En... vergeet ook vooral niet gebruik te maken van de
4 WAARDEBONNEN, die het U mogelijk maken tegen zeer
verlaagde prijs POLYVALENT PRÉ te kopen. Pré het
polyvalente wasmiddel dat Uw was beter, witter, sneller
en milder doet.
ll
Wees goed voor Uw wasgoed
gebruik
DEZE KINDEREN
[erdag 3 November 1955
ZEEUWSCH DAGBLAD
pagina 4
- ui in lllffTTWllliWMWMi
"t
mm
H
X X
i .i
Verdiep U niet in technische problemen.
Vertrouw dat gerust maar toe aan Shell,
die steeds de modernste motoroliën levert.
Talloze weggebruikers rijden daarom op
„SHELL X-100" Motorolie. Zij sparen hun
motor en daardoor hun geld. De corrosie-
werende eigenschappen van alle „SHELL
X-100" Motoroliën zijn niet te evenaren.
„MULTIGRADE" voor meer comfort
Nu al maandenlang kan elke automobi
list wiens motor in goede mechanische
conditie verkeert, voldoening beleven van
de uitzonderlijke voordelen van „SHELL
X-100" Motorolie 10W/30. Deze multigrade
motorolie, de laatste aanwinst In de
„SHELL X-100" reeks, biedt U:
1. gemakkelijk starten zelfs bij de
felste koude
2. zowel bij de laagste als bij de
hoogste motortemperatuur een
veilige smeringzomer en winter
één olie
3. lager brandstofverbruik, dus
méér kilometers per liter ben
zine
4. minimale slijtage, maximale
prestatie.
Ill
Bet gehele jaar door,
maar speciaal in de winter,
schenkt deze motorolie voor
'n iets hogere prijs opvallende
voordelen.
ïmïmM
HET WASMIDDEL DER WETENSCHAP f j
50)
„Wanneer u zichzelf wilt wijsma-
ken, dat u in de kou moet zitten, om
dat het brandstofverbruik van de
haard, die ik heb meegebracht, boven
uw begroting uitgaat, is dat uw zaak.
Maar de kinderen staan daar buiten."
„U hebt met de kinderen niets uit
te staan. Die zijn van mijen van
mjjn man."
Het hoge woord was er uit. Rick
had nu de volledige bekentenis in
handen. Mijn man! En plots zakte al
zijn toorn ineen. Deze kleine, dap
pere vrouw had niet getracht haar
kinderen te bewaren voor zichzelf,
maar voor haar man. Daarom gunde
ze hem, de vreemdeling, niet het
kleine beetje genoegen, waaraan hij
zich zo sterk had gehecht. Daarom
moesten de kleinen mée de te zware
last van de afzondering dragen
Om him vader!
Eline zag de uitdrukking van zijn
ogen verzachten. En triomphantelijk
keerde zij zich van hem af. Hij was
verslagen.
„Wij houden het dus voor afge
sproken, meneer, dat wij u niet nodig
hebben."
Zij wachtte het antwoord niet af en
ging met opgericht hoofd de kamer
uit.
Maar het grote antwoord kwam in
een nacht, toen de sneeuw een zachte
sprei legde over de velden en de
bossen.
Eline was met een kreet wakker
geschrokken en vroeg zich af wat zij
eigenlijk gedroomd kon hebben. Er
was iets naars, iets akeligs, maar ze
wist niet wat. Even richtte ze zich
luisterend op, doch slechts de rustige
ademhaling der kinderen ruiste door
de stille duisternis.
Ze legde zich weer, maar een
vlammende pijn deed haar opsteige-
ren. „O God, sta me bij", kermde ze
zacht.
De pijn ebde weg en haar tot vuis
ten gesloten handen ontspanden zich.
Drie weken te vroeg, wist ze. „Ach
Here, wat moet ik nu?"
Een nieuwe smarttrek kerfde zich
in haar gelaat. „Kaken maar op el
kaar"Wie zei dat? Wim? Haar
arm veegde machteloos over de le
dige bedhelft. Moeilijk stond ze op en
maakte licht. Er moest iets gedaan
worden. Een ziekenauto bestellen?
Dat duurde uren. „Here, help me!"
Er moet een boodschap naar Lee
man, dacht ze, terwijl ze haar pan
toffels aanschoof. En de kinderen
van de kamer af. Haastig, in een
plotselinge angst, wierp zij een
mantel om en liep naar beneden
TornbergZe had gezegd, dat ze
hem niet nodig had. Werd ze daar
nu voor gestraft? Oh, als ze hem nog
maar kon bereiken.
Gejaagd tikte ze op Ricks deur,
maar het zachte kloppen deed haar
opnieuw schrikken. Ze trad terug,
steun zoekend tegen de gangmuur.
In de kamer werd de lamp aange
trokken. Ze hoorde Rick opstaan. Toen
draaide de deur open en stond zij in
het volle licht.
Rick zag haar tengere figuurtje,
haar ogen groot van een vreemde
angst. Hij voorkwam haar vraag.
„Naar Leeman zeker?" En toen zij
door
Caret van der Hoek
knikte„gaat u maar kalm naar
boven. Alles komt terecht."
Hij nam zijn overjas van de kap
stok. „Moet u zich niet wat aankle
den?" vroeg ze met verstikte stem.
„Alleen mijn schoenen. Maar u...„
kunt u alleen boven komen?"
Ze kon niet antwoorden, wenkte
met de hand, dat hij gaan moest. Maar
Rick was al weg. Hij rende de stille
sneeuwnacht in. Een nerveuze haast
gaf zijn voeten vleugels. Hij begreep
niet, dat hij niet vielAh, tèch!
Met zijn volle lengte mat hij het be
vroren wegje.... Verder maar!
Het wilde aanslaan van de hofhond
was muziek in zijn oren. Toemaarl
Zwijgend, om het dier niet tot be
daren te brengen, bonsde hij op de
deur van het achterhuis, totdat aan
één der vensters een gelaat ver
scheen.
„Leeman! Ik ben het. Rick.... De
dokter alsjeblieft."
Het raam werd knarsend openge
schoven. „Goed hoor. Ik ga direct. En
de vrouw is dadelijk bij jullie."
Rick rende terug. „Bij jullie
Jullie, dat waren mevrouw Refting
en hij. Maar wat had hij deze dingen
te maken? Had ze niet zelf gezegd,
dat ze hem niet nodig had? En nu
had hij om haar al driemaal in de
sneeuw gebeten.
Voetstampend trad hij de gang bin
nen. Zijn losse schoenen waren iol
sneeuw. Die zou hij eerst maar eens
bij de haard te drogen zetten en zich
dan een beetje aankleden. Dan was hij
bij de hand, wanneer zijn diensten
misschien nodig waren.
(Wordt vervolgd.)
