i Burgess
en
waren
Proef
het verschil
Jviemeijers shag
Maclean wisten, dat
verdacht
sta op STERLING!
g
Geertekerk
soldaten, ratten
zag
en
bomen binnen haar
muren
zij
UIT DE KERKEN
Erkent] de beste
X-w
voor
In de oorlog bestemd tot kerk
N.S.B.-predikanten
i
HSlI
Veelomstreden ,odshuis herrijst
Brits Witboek verschenen
Kan dat hiel niet?
I
Regering greep juist
iets te laat in
Henkie verdwaalde in
de boerenkool
Sterling shag is beslist lekkerder en geuriger!
Alleen Sterling heeft die volle Virginiasmaak.
Christelijke bedrijfsgroepen
gaan vergaderen
’s-GRAVENHAGE, 24 Sept.
bedrijfsgroep detailhandel van
Ned. Chr. Beambtenbond zal 18 Oc
tober in het gebouw voor chr. sociale
belangen te Utrecht in algemene ver
gadering bijeenkomen. Dan zal dr J.
P. I. van der Wilde, secretaris van de
Chr. Middenstandsbond spreken over
„De verhouding tussen het onderne
mers- en werknemersloon in de kos
tenstructuur van de detailhandelson
derneming”.
In de laatste tien jaar
Brandschade van
f 1115 millioen
Utat eb rj,eJ?e%en caaldt
nieuwe?
Ontwerp-Oorlogswet
ingediend
ïïlaeity&e ptefien
inenten?
Fran^ois-Poncet gaat
heen
Nog 7.000 Nederlanders
kunnen naar de V.S.
Socialistisch belastingvoor
stel in bondsdag
TWeidoo-i aaoï de u-baaia
Strijd
Kwestie Algerije niet op
V.N.-agenda
ttyeel aan 't eig,en dail
IBS
'Is wS
ZEEUWDAGBLAD
Maandag 26 September 1955
Ingezonden Mededeling (adv.)
STEMMEN
Tagaste was waarlijk geen wereldstad,
'H S
De
de
een
tot
te
-o-
jeen zestig meter
Henkie. Hij was
van
een
De buurtschap Heurne bij
Aalten raakte in opschudding
omdat Henkie Klein Poelhuis
die bijna drie jaar is, spoorloos
was. Zijn ouders waren de
koeien gaan melken, en toen
ze thuis kwamen, was de
knaap verdwenen. Men ging op
zoek en weldra nam zowat de
hele buurtschap daaraan deel.
Boeren, gewapend met zaklan
taarns, speurden over de vel
den en wegen, en het politie
corps van Aalten kwam bijna
voltallig helpen, waarbij het
gebruik maakte van een speur
hond uit Lochem. Alles tever
geefs, totdat op de volgende
morgen een landbouwer iets
zag bewegen in het perceel
boerenkool naast zijn woning.
En op nog gi
afstand stond
tussen de koolplanten verzeild
geraakt, die een centimeter of
tien boven hem uitstaken, en
heeft de gehele nacht ge
dwaald in de velden, zonder er
uit te kunnen komen.
Tagaste was waarlijk geen wereldstad,
1 toen Augustinus (354-430) er bisschop was.
Het was een dorp met boeren, echte boe
ren. Ze brachten de lucht van aarde, mest
en zweet mee naar de kerk en als ze zich
verdrongen rondom de preekstoel, vroeg
de goede bisschop hun, wat achteruit te
gaan. Het werd Augustinus soms te be
nauwd en dat belette hem voort te gaan
met zijn preek.
De mee ste van deze boeren zullen wel
analfaleet geweest zijn. Maar dat belette
Augustinus niet tot hen te preken met
zulk een heilige ernst, dat wanneer van
daag een dominee of pastoor die preken,
goed vertaald, opnieuw zou voordragen
heel weinig, om niet te zeggen geen der
dierbare gelovigen er iets van zou be
grijpen. Als ik denk aan het publiek, tot
wie Paulus’ brieven gericht zijn, kan ik
hetzelfde opmerken. Ze zijn te moeilijk en
toch werden ze in die eérste gemeenten
der christenheid gelezen en herlezen.
Wat wij moderne mensen in de breedte
gewonnen hebben aan informatie en in
zicht, verloren we in de diépte. Onze pre
ken lijden er onder en men moet het de
predikanten niet kwalijk nemen als zij
ons melkspijs voorzetten, lient verteerbaar
en zoet gemaakt met vaak o zo flauwe
geestigheden en actuele dnspelingen.
Met dankbaarheid verklaart ds R.
Bijlsma, Hervormd redikant te Monni
kendam, te hebben gelezen van het deze
zomer gehouden congres van Gerefor
meerden te Detmold. In het weekblad
In de Waagschaal komt hjj naar aan
leiding van dat congres tot deze op
merking:
Barthianen en Neo-Calvinisten (voor
het gemak gebruik ik die beide aandui
dingen nu maar) samen op één natio
naal Gereformeerd Congres. Barthianen
en Neo-Calvinisten broederlijk bijeen In
een wederzijdse erkenning van elkaar
als schakeringen binnen het Gerefor-
meerd-Protestantisme. Barthianen en
Neo-Calvinisten samen aan de tafel van
het Heilig Avondmaal.
Het perspectief, dat zich opent, is zó
treffend, dat het bijna te mooi lijkt om
waar te kunnen zijn. Maar waarom zou
bijvoorbeeld In Woudschoten onmogelijk
zijn wat in Detmold dit jaar is gebeurd?
Of ligt dit, gezien de Nederlandse ver
houdingen, nog in een erg ver ver
schiet? Dan mogen we toch wel note
ren, dat in Detmold een stap is gedaan
die het naderbij heeft gebracht. Het zou
principieel toch niet te verdedigen zijn,
dat men de ontmoeting, erkenning en
Avondmaalsgemeenschap, die in het in
ternationaal verband dankbaar werden
beleefd, in nationale verhoudingen on
dankbaar zou afwijzen.
LONDEN, 24 Sept. De Britse
regering heeft een witboek uitgegeven
over de zaak Burgess-Maclean, de twee
Britse diplomaten, die medio 1951 naar
communistisch gebied uitweken, nadat
zij er de lucht van hadden gekregen,
dat zij werden verdacht van spionnage
voor de Sowjet-Unie.
In Januari 1949 vernam de Britse
veiligheidsdienst, dat bepaalde gege
vens van het ministerie van Buiten
landse Zaken enkele jaren geleden
ter kennis van de Russische autori
teiten waren gekomen. Er was des
tijds niet veel meer bekend dan dit
en er werd niemand in het bijzonder
verdacht. Doch medio April 1951
een maand voor de vlucht van Bur
gess en Maclean was het aantal
verdachten tot twee of drie beperkt.
Maclean was de voornaamste hier
van, doch er was nog te weinig be
wijsmateriaal om hem in staat van
beschuldiging te kunnen stellen.
Op 25 Mei 1951 verdween Maclean,
dezelfde dag waarop Herbert Morri
son, de toenmalige (socialistische)
minister van buitenlandse zaken, de
veiligheidsdienst vergunning had
verleend hem te ondervragen. De ge
heime dienst had ook Macleans woning
te Tatsfield, in Kent, willen doorzoe
ken, doch het was te laat.
De bedrijfsgroep^ van genoemde bond
komt 1 dag later in het zelfde gebouw
bijeen. De heer C. J. van Mastrigt,
secretaris, houdt daar een rede over
„Het ontwerp van wet op de alge
mene ouderdomsvoorziening”.
(Van één onzer verlaggeefsters)
UTRECHT, 23 September Al een jaar lang klinkt het lied van de
arbeid om en binnen de eeuwenoude, verweerde en begroeide muren
van de Geertekerk in Utrecht. Langzaam maar zeker verrijst uit de
ruïnes weer deze oude, schilderachtige kerk, zoals de bouwlieden haar
eens, 700 jaar geleden, ontworpen hebben. Er komt weer „oud” nieuw
glas-in-lood in de ramen, de muren van het middenschip, het transept,
de beuken en de kapelletjes worden weer opgetrokken en ook het dak,
dat schrikbarend veel gaten vertoonde
verdwenen was, wordt weer vernieuwd
.1
opgetrokken
en hier en daar zelfs helemaal
en met leistenen bedekt.
-o-
DEN BOSCH, 24 Sept. In de af.
gelopen tien jaar ontstond er tenge.
volge van brand in ons land een direc
te schade van 315 millioen gulden en
een indirecte schade van naar schat
ting 800 millioen gulden. In de laatste
zeven jaar verloren 202 mensen het le
ven bij branden en werden er onge
veer 2300 min of meer ernstig gewond.
Tengevolge van het niet tijdig doen
vegen van schoorstenen ontstond in de
ze tien jaar een schade van 12% mil
lioen, nalatigheid bij reparatie van de
fecte kachels of fornuizen berokkende
een schade van 11 millioen, werkzaam
heden met licht brandbare stoffen bij
open vuur veroorzaakte een schade
van 12% millioen, bos- en heidebran
den 1 millioen per jaar, electrische
huishoudelijke apparaten berokkenden
een schade van 19 millioen gulden en
loodgieterswerkzaamheden 19 millioen,
spelen met vuur 22 millioen. Opzette
lijk veroorzaken van brand berokken
de in de laatste tien jaren een schade
van 6,3 millioen gulden. Ongeveer 65%
van de totale schade ontstond in de
sector van handel en nijverheid en 25
procent in de agrarische sector.
romannetjes, en daarbij soms ook van een
inhoud die nu niet bepaald christelijk mag
heten.
„Die Kerkblad” is een orgaan van de
Geref. Kerk in Zuid-Afrika. Daarin stond
een stukje over de opvoeding thuis. De
schrijver maakt bezwaar tegen het vroeg
uit het ouderlijk huis laten gaan van kin
deren en concludeert:
Soos die Bybel en die Christelijke gods-
diens, so bring ook die warm en sinvolle
geestelik sterke schristelike huis ’n eieaar-
geestelik sterke christelike huis 'n eieaar-
die omgang en ’n ewegtigheid mee wat
geen skool en geen koshuis vermag nie.
Ons kan byna sê dat de christelike huis
en huisopvoeding die kunstgave van God
is wat ons lewensgestalte, juis as dit die
regte tyd is, dié lyne en trekke toebring
wat ons hele levensverskyning beheers.
Die huis is die plek waar niet net die
mens, siel en liggam, gebore word nie,
maar waar ook ons levensgestalte gebore
en gemoeder word.
Daarom moet ons luister na die ernstige
stemme teen verwydering van ons kin-
dertjies uit hul ouer-huise. Ons moet be
sef dat die verwaarlosing van hierdie or-
dinansie van God ons uiteindelik onher
stelbare skade in ons volkslewe, in die
kerk en op maatskaplike terrein moest
besorg.
Huisopvoeding is die fundamentele in
alle opvoedingswerk en wordt nooit straf,
loos verwaarloos nie.
kunnen lopen. Als uiterste termijn van
aanmelding werd 1 Juni 1956 genoemd,
in totaal mogen 17000 Nederlanders
(oorlogs- en rampslachtoffers, alsmede
gerepatrieerden uit Indonesië) naar de
V.S. Reeds 10000 dienden een aan
vraag in.
Ds C. Pel, Luthers predikant in Am
sterdam, hoorde hoe mr J. A. W. Burger,
voorzitter van de V.A.R.A., onlangs voor
de radio de gestorven oud-minister dr J.
van den Tempel herdacht. Ds Pel memo
reert uit deze toespraak:
Dr J. van den Tempel was de man, die
altijd iets nieuws wilde. Hij hield blijk
baar niet van oude, afgetreden paden.
Daar kan iets goeds in zitten. Maar deze
neiging moest worden geïllustreerd. En
dat geschiedde o.a. door te vertellen, dat
de thans ontslapene in de dorpskerk waar
hij organist was, van zijn vernieuwingszin
blijk gaf door bij huwelijksinzegeningen
in plaats van de tot dusver in die gemeen
te bestaande gewoonte om psalmmelodiën
te spelen, de Hochzeitsmars uit de Lohen
grin ten beste ging geven.
Dan schrik je toch even. Ten eerste om
dat het spelen van de Hochzeitsmars een
56 60 jaar geleden reeds een bestaand
kwaad in de gemeenten was; ten tweede
dat ook de goede dr Van den Tempel
’s-GRAVENHAGE, 24 Sept. De
bedoeling van de nieuwe oorlogswet,
waarvan thans een ontwerp is inge
diend, is niet een wettelijke grondslag
tot stand te brengen voor de totale na
tionale verdediging, doch wel om het
voor het militaire apparaat mogelijk
te maken in tijd van nood zijn taak te
volbrengen. Het is voorts de bedoeling,
dat de burgerlijke autoriteiten tijdens
de bijzondere rechtstoestanden hun
taak normaal blijven vervullen, tenzij
en voor zover het militair gezag het op
grond van de militaire noodzaak nodig
oordeelt krachtens deze wet in te
grijpen.
Indien de krijgsmacht tot daadwer
kelijk optreden wordt geroepen, krijgt
zij een taak buiten de kazernes en oe
fenterreinen, welke niet binnen het
normale staatsrechtelijke bestel kan
worden volbracht. De krijgsmacht zal
bestaande verkeersregelingen moeten
kunnen wijzigen, zal zich op particu
liere terreinen moeten kunnen bege
ven, zal opruimingen moeten kunnen
verrichten, kortom tal van buitenge
wone bevoegdheden moeten kunnen
uitoefenen.
De niet-theoloog dr J. G. Bomhoff heeft
in Tijd en Taak een artikel geschreven
over de prediking, naar aanleiding van dr
O. Noordmans’ jongste boek met Bijbel
beschouwingen. De heer Bomhoff ver
wijst naar Augustinus en merkt dan op:
Om er maar een paar te noemen
men wilde van de Geertekerk een hof
je maken, een ruïne, een jeugdtempel,
een centrale oecumenische kerk, een
musée lapidaire, een garnizoenskerk of
een cultuurcentrum!
BONN, 24 Sept. André Francois-
Poncet, de Franse ambassadeur in
Bonn, zal binnen korte tijd zijn post
en daarmee de diplomatieke dienst
verlaten. Hij kwam reeds in 1938 als
ambassadeur naar Berlijn en heeft
zijn gehele diplomatieke carrière in
dienst gesteld van de toenadering
tussen Frankrijk en 'Duitsland. Na de
oorlog is hij als Hoge Commissaris
naar Duitsland teruggekeerd, een
functie die in Mei van dit jaar, bij
het herstel van de Duitse souvereini-
teit, werd opgeheven. Sedertdien
vertegenwoordigde Francois-Poncet
zijn land als ambassadeur in de West-
Duitse hoofdstad. Hij resideerde op
het slot „Ernich”, boven op een berg
top ten Zuiden van Bonn. Er wordt
sedert geruime tijd over gesproken,
dat de Russische regering het slot als
woning voor haar ambassadeur zou
willen overnemen.
’s-GRAVENHAGE, 24 Sept. De
assistent-directeur van de Church
World Service, de Amerikaanse vluch
telingenafdeling van de Wereldraad
van Kerken, heeft medegedeeld, dat de
C.W.S. bereid is door de aangesloten
kerken 2000 Nederlandse familie-een-
heden (een eenheid is 2,7 persoon) in
de V.S. te plaatsen, totdat de Refugee
Relief Act op 31 December 1956 af
loopt. Dit betekent, dat van de 7000
aanmeldingen die nog voor Nederland
open zijn, er 5400 via de Wereldraad
NIET SNEL GENOEG.
In het witboek wordt gezegd, dat
de toenmalige regering niet te snel
wilde handelen om Maclean niet op
te schrikken. Ook had men tot half
Juni met een huiszoeking willen
wachten, omdat Macleans vrouw, die
toen in verwachting was, van huis
zou zijn.
Doch ondanks deze voorzorgsmaat
regelen kreeg Maclean die reeds
geruime tijd voor de Sowjet-Unie
had gespionneerd er de lucht van,
dat hij onder verdenking stond.
„Mogelijk kwam d'it, omdat hij be
paalde geheime stukken niet langer
ontving of omdat hij gemerkt had, dat
zijn gangen werden nagegaan. Het kan
ook, dat hij gewaarschuwd werd. Deze
laatste mogelijkheid Is terdege onder
zocht, doch er zijn geen aan wijzigingen
verkregen, welke erop zouden wjjzen
dat er een „derde man” was, die Bur
gess en Maclean waarschuwde”, aldus
het Britse witboek.
-o-
BONN, 24 Sept. De socialisten
hebben in de Duitse Bondsdag
initiatief-voorstel ingediend om
drastische belastingverlagingen
komen. Volgens hun plannen zouden
twee millioen Duitsers, die thans nog
belast worden, beneden de belasting
grens vallen. Zeven millioen andere
burgers met kleine inkomens zouden
verlaging krijgen. De socialisten wil
len de belastingplicht voor een gezin
met twee kinderen eerst bij een in
komen van 3840 mark laten aanvan
gen.
Het volgende waarderende woord over
de vrouw was beheerdster ook van de ker-
kelijke huishouding, vonden wü in het
maandblad der Vereniging van Kerkvoog
dijen in de Ned. Herv. Kerk. Daarin
schrijft de oud-voorzitter der vereniging,
de heer J. A. Bakker te Menaldum:
In onze algemeens vergaderingen
de laatste jaren troffen wij steeds
enkele vrouwelijke kerkvoogd aan en dit
maal was dit ook 't gevel in de voorjaars
vergadering van de afdeling Friesland.
Dit alles bewijst wel, dat kerkvoogden van
het vrouwelijk geslacht nog een zeer dun
zaaisel is.
Schrijver dezes zou gaarne zien, dat
daarin verandering kwam. Hij is er van
overtuigd dat een flinke vrouw in het col
lege van kerkvoogden zeer nuttig werk
kan doen in deze dienst der kerk. Is het
niet een feit flat in tal van gemeenten
vrouwelijke comité’s door haar arbeid, om
de financiën der kerk te stimuleren, daar
bij tot zeer vruchtbare resultaten zijn ge
komen? Geen wonder, want vrouwen zijn
vindingrijk en tegelijk doortastend. Ons
inziens zou een vrouwelijke kerkvoogd
zeer geschikt zijn om dergelijke comité’s
in het leven te roepen en deze te inspire
ren tot de taak en om ’t geld der kerk on
der de één of andere vorm bijeen te bren
gen.
Daarom hopen wij dat het aantal vrou
wen, die mede de lasten der kerkvoogdij
willen dragen, zal toenemen. Dit zal wel
licht het geval kunnen worden wanneer
de kerk de toelating van de vrouw tot
het ambt ten hare gunste heeft beslist.
blijkbaar helemaal niet begreep, dat de in
die gemeente gespeelde psalmmelodieën,
in ieder geval thuis hoorden in een kerk
dienst en de Hochzeitsmars niet, en ten
derde, dat mr Burger in 1955 nog niet
weet, dat dit spelen van de Hochzeitsmars
in kerkelijke kring eerder als een blamage
voor de organist dan als lof wordt be
schouwd. Beter ware het geweest, deze
„jeugdzonde” van de ontslapene maar met
de mantel der liefde te bedekken.
De geschiedenis van „De Geerte” is
lang en veelbewogen. In 1250 werd
het middenstuk van de parochiekerk
gebouwd en in de loop van de vol
gende eeuw werden daar met lange
tussenpozen (als er weer eens geld
genoeg was), de toren, het transept,
de beuken en de kapelletjes bijge
bouwd. Het geheel vertoonde in kleine
bouw het typisch beeld van een go-
thische „hallenkerk” met spitsboog en
veelhoekig koor.
In 1566 werden rust en wijding in
de Geertekerk wreed verstoord door
de beeldenstormers, die de Geerte het
eerste Utrechtse object van verniel
zucht maakten. Zij richtten zo’n rava
ge aan, dat de Katholieke erediensten
pas na drie weken konden worden
hervat. Vijftien jaar later verdwenen
de beelden voorgoed en de Geertekerk
werd een kerk der reformatie.
In de tijd van Leicester diende de
Geerte als kazerne en verschafte zij
onderdak aan Ieren en Engelsen.
Twee eeuwen later legerden Napole
on’s soldaten zich binnen haar muren.
Later, in 1855, was zij een veilig te
huis voor de Veenendaalse daklozen,
die door de watersnood waren ge
troffen.
Natuurlek heeft de Geertekerk in
die onrustige tijden veel geleden. Van
1860 tot 1864 vonden eindelijk enkele
dringend noodzakelijke werkzaamheden
plaats, die haar voor instorten behoed
den. In de dertiger jaren raakte zij al
weer zo erg in verval, dat er alleen
nog maar klnderdiensten in gehouden
werden. De knopen en centen die de
kinderen in de collectezakjes stopten,
waren echter lang niet voldoende voor
het onderhoud van de kerk, en toen
bovendien de diensten gestoord werden
door nieuwsgierige ratten en muizen,
werd de kerk buiten gebruik gesteld.
Tegen de tweede wereldoorlog was
de Geerte al zó verwaarloosd en ver
vallen, dat de bomen binnen haar
muren groeiden en het onkruid er
welig tierde. In de oorlog kreeg
Utrecht een N.S.B.-burgemeester. Een
Hervormd Zeistenaar, die eveneens lid
was van de N.S.B., probeerde de bur
gemeester over te halen, de kerk te
restaureren en ter beschikking te
stellen van N.S.B.-predikanten. Na
tuurlijk kwam de Hervormde kerk
voogdij tegen dit voorstel heftig in
verzet, maar de burgemeester gaf de
kerkvoogdij 20.000,en onteigende
de kerk.
Na de oorlog verkocht de gemeente
raad de Geertekerk aan het R.K.
episcopaat, dat er een geloftekerk van
wilde maken, omdat Utrecht in de
oorlog gespaard was gebleven. Dit
veroorzaakte een storm van veront
waardiging in Hervormde kring en de
gemeente vroeg rechtsherstel aan.
Toen de Hervormde gemeente de
kerk terugkreeg, bleek het dat zij
geen geld bezat om de Geerte te res
taureren en daarom vroeg zij een
sloopvergunning aan. Nadat dit be
kend werd stond heel Utrecht op z’n
kop. Er verschenen artikelen in de
r.k., in de protestantse en in de neu
trale kranten, er werd een actie-co-
mité gevormd en het regende voor
stellen.
Ingezonden Mededeling (Adv.)
j Ontsmet uw huid met
IrFliril lOfl de helder vloeibare
men worden gedood
en de huid geneest.
GENEESMIDDEL TEGEN Tfe Tl TT®
HUIDAANDOENINGEN JfLy. jl P.
VLOEISTOF BALSEM - ZEEP
NEW YORK, 24 Sept. De agen
dacommissie van de Ver. Naties heeft
met acht tegen vijf stemmen bij twee
onthoudingen besloten de kwestie
Algerije niet op te nemen op de agen
da van de Algemene Vergadering. Dit
besluit moet nog door de Algemene
Vergadering bekrachtigd worden.
Tegen het opnemen van de kwestie
stemden Frankrijk, Luxemburg, Haiti,
Engeland, de V.S., Nieuw-Zeeland,
Noorwegen en Chili. Egypte, de Sow
jet-Unie, Polen, Mexico en Thailand
stemden voor, terwijl Ethiopië en
China zich van stemming onthielden.
Het verzoek om de kwestie op de
agenda te plaatsen was gedaan door
de groep Aziatische en Afrikaanse
landen.
Het kerkblad van de Geref. Kerken
(ond. art. 31 k.o.) in Overijssel en Gelder
land bevatte een artikel van ds J. van
Raalte uit Harderwijk over de boeken,
die voorheen en tegenwoordig in christe
lijke gezinnen worden gelezen. Hij zegt:
Er waren vroeger genoeg gezinnen,
waar men nauwelijks een boek bezat.
Maar als er iets aangeschaft werd, kwam
als eerste aan de beurteen boek, waar
door men „gesticht” kon worden, en die
stichting werd bij voorkeur gezocht in
een bundel preken van het Smytegelt-
genre of in een werkje als de Christen-
reize dat was bijna overal bekend!
en men las ook heel graag een bekerings
geschiedenis. Kon iemand het doen, dan
schafte hij zich ook aan de Redelijke
Godsdienst van Brakel.
Als ik nu, vijftig jaar later, bij het na
geslacht van deze mensen eens in een boe
kenkast kijk, ziet het er heel anders uit!
De „stichtelijke” of „theologische” werken
zijn verdrongen door een hele rij verhalen
uit de V.C.L. of de Callenbach-reeks en
dergelijke.
De Christenreize van Bunyan is in de
ban gedaan. Ik heb die als kind van 10 a
12 jaar gelezen en later nog enkele keren.
Ik heb toen ook de Van-Lummel-serie ge
lezen en werkjes van Gerdes en nog wel
enkele verhalen meer. Het meeste er van
ben ik vergeten. Maar de Christenreize
heeft zich vast gehaakt in mijn ziel. Daar
zat geestelijke kracht in.
Ik zou niet graag die kant eenzijdig op
willen. Maar ik vraag mij wel af, of wjj
niet dreigen eenzijdig in een andere rich
ting te gaan: van bijna niets te lezen, dan
pagina 3
