en kunst
Een Engelenwacht
Roel was erg boos op de juffrouw
1
s
.■:3
I
ia
S
1 j
in
F
OKKE JAGER
LUIT DE SCHRIFf
Maar het schoolblijven hielp toch wel
o
Ontwikkeling
Ontspanning
Gezelligheid
Uit mijn klas
J
A J
Plicht?
„Jag ar med Eder”
Beeldententoonstelling
te Oostburg
Wat is dan kunst
De zwaar beproefde zendeling
dreigde zijn geloof te verliezen
„Ikke ben kwaad op je!"
I
few B
!-sl
i
’t Zcemcli Weekend
DE CHRISTEN
Deze
staat
f
Door
ze
haar kroost bij onze baas introdu
Christelijke school
Je kunt het de kinderen eigenlijk niet
Niet
uit het systeem,
maar
uit het hart
Voor het vertrek naar de
binnenlanden, waar God hen riep.
door u geschetste omstandigheden. U
krijgt dan een betere verzorging, een
eigen huis en gezelligheid.
Niet uw kinderen beslissen over uw
leven. U staat niet onder hun con
trole of voogdij. U moet uw eigen
leven leiden.
VADER EN ZOON
Een vader heeft verdriet over zijn ge
huwde zoon, die de huwelijkstrouw
heeft verloochend. Hij, de zoon, schijnt
ruchten waar en dat zijn ze vermoe
delijk wel, te oordelen naar de levens
stijl dan stamt het huishouden uit
een grote-stads-achterbuurr.
Psalm 91:11, 12.
jljtjtjtjtjtjtjtjtjtjtjtjljljtjljtjtjtatjtjtji
deze prijs kunt u toch niet zonder
meer de handelswaarde van zilveren
munten gaan berekenen. Want dat is
de prijs van zilver in baren met een
gehalte van 99.9 zilver. Is zilver
van een lager gehalte, zoals bij die
munten, dan kost het omwerken hier
van nog al wat, waardoor de handels
waarde natuurlijk lager uitkomt.
HUWELIJK
Wij kunnen eerlijk niet inzien, waarom
u als weduwnaar van 54 jaar niet op
nieuw trouwen zou. Die tegenstand
van de kinderen schijnt meer op eigen
belang te zijn gegrond. Wij zouden
het u eerder juist aanraden onder de
roep om kunst en kunstgevoel komt
dan niet voort uit hun hart, maar uit
hun systeem.
Is er wel iets afgrijselijkers te
bedenken dan een kunstgevoel, dat
men zich verplicht gevoelt er op
na te houden, ook al zou men die
verplichting op bijbelteksten fun
deren? Zoals de „beschaving” van
velen stijf loopt van citaten, loopt
de „christelijke beschaving” soms
stijf van teksten.
Wij moeten dus een andere kant
dus voor de vertoning geen bioscoop
met brandvrije cabine noodzakelijk is
om aan de veiligheidsvoorschriften van
de politie te voldoen.
De C.F.A. telt op het ogenblik reeds
veertig afdelingen en drie projectie-
centrales, t.w. in Den Haag, Almelo en
Leeuwarden. Natuurlijk kan een ver
gelijking op technisch gebied met de
honderden uitstekend geoutilleerde bi
oscopen, die er in Nederland zijn, nog
niet doorstaan worden, maar de toe
komst ziet er in ieder geval rooskleuri
ger uit dan een jaar geleden.
Bij de première van „Ik hen met U”,
deelde de heer G. H. Hoek, tweede
voorzitter van de C.F.A. aan de geno
digden mede, dat de houding van de
Ned. Bioscoopbond ten opzichte van de
C.F.A. na het conflict over deze film
aanzienlijk verbeterd is. De heer Hoek
was niet zonder hoop, dat er uit de be
sprekingen die op het ogenblik met het
Departement van Economische Zaken
en de Ned. Bioscoopbond worden ge
voerd over de vrije vertoning van films
buiten de bioscopen om, iets goeds zal
voortkomen.
voornemens zijn vrouw en twee kin
deren te willen verlaten. Nu heeft de
vader ontdekt, wie de vrouw op de
achtergrond is. Hij vraagt, of hij nu
„mag” gaan praten met die vrouw en
als ze niet voor reden vatbaar is, of
er dan geen strafmaatregelen te ne
men zijn.
Natuurlijk mag hij gaan praten met
die vrouw, al is er in de regel weinig
succes te verwachten. Meer kan hij
niet doen. Want waarom zouden dan
alleen tegen die vrouw en niet ook
tegen zijn zoon maatregelen genomen
moeten worden, als die te nemen wa
ren? Maar dat is niet zo. Meer dan
praten kan deze vader niet doen.
naars zeggen, wat kunst is. Niet in
een definitie, maar in een flits. Zo
mer Gods”:
t Kunst is....
tot enkel schouwen en tot bijna hij is voorzien van Nederlandse onder-
VERGUNNINGEN
Wij zijn het eens met een lezer, die diep
van haat vervuld is, vanwege de on
vrijheid in dit land waar vrijheid heet
te bestaan. Altijd was hij expediteur.
Vanaf 1937. Acht jaar zelfstandig. Hij
had een vrachtomzet van 25.000 per
jaar. Nu moet hij stoppen en „maar
knecht worden”. Want hij kan maar
niet slagen voor die vereiste papieren.
Oorzaak van dat stoppen? In 1939 en
1940 reed hij niet. Nee, want toen
diende hij als militair het vaderland
en had niemand, die zijn zaak kon
waarnemen. Als dank dwingt het va
derland hem nu, zijn bloeiend be
drijfje op te heffen. Vanwege papie
ren
Hij is ten einde raad. Ook de minister
schreef: niets aan te doen. De bepa
lingen zijn nu eenmaal zo. Ik weet
wel, schrijft hij, dat u er ook niets
aan kunt doen.... Helaas niet. Want
dan zouden wij kampvuurtjes stoken,
met papieren. En toch geven wij deze
raad: weer schrijven aan de minister.
Blijven schrijven. En aan de Konin
gin. Volhouden....
Het schijnt wel eens gelukt te zijn,
want ambtelijke wegen zijn onna
speurlijk. Wie weet waar een van de
brieven heen waait.
PRO DEO
Nee, pro Deo wil niet zeggen dat u hele
maal niets behoeft te betalen. Het kan
best zo zijn, dat de rechter u achteraf
toch veroordeelt om een deel van de
kosten van het proces te betalen.
NEEF EN NICHT
Neef en nicht kunnen zeker huwen,
de wet staat dit niet in de weg. Over
de kerkelijke zijde kunnen wij niet
oordelen.
eens geneigd om dat te denken. Wij,
.die Iemand bóven ons hebben, laten
ons eerder iets opleggen.
Zo kan men christenen ontmoeten
die ijveren voor „de kunst” omdat
Christus immers Koning is op alle
terreinen van het leven” in de
zelfde krampachtigheid, waarmee
sommige intellectuelen zich inspan
nen voor de culturele vorming
„omdat het zo nuttig en nodig is”. De
Het achtste Heinrich Schützfeest,
dat in Amsterdam wordt gehouden,
wordt Maandagavond 19 September
in de Oude Kerk officieel geopend.
Prof, dr Friedrich Blume, prof, dr W.
J. Kooiman en Willem Mudde zullen
het woord voeren. Bij het graf van
Sweelinck zal een krans worden ge
legd.
Kunst is niet: kunnen! Maar:
[zijn aangeraakt.”
Als hét gaat om aangeraakt-zijn,
gegrepen-zijn, kunnen woorden als
„nut” en „noodzaak” alleen maar
misverstanden wekken. Men kweekt
dan één van de meest ergerlijke
soorten van mensen: mensen die zich
verplicht voelen om er kunstgevoel
op na te houden.
Wie over kunst wil spreken, moet
spreken over vrijheid, spel, sponta
neïteit en vervoering. Wie over plicht
beschaving, opvoeding en vorming
begint, komt nooit goed bij de kunst
terecht. Een mens op weg helpen
naar de kunst betekent: de kunst op
weg helpen naar een mens.
Onze culturele vorming is niet al
lereerst een plicht, die ons wordt op
gelegd. Als christenen zijn wij wel
deze overeenkomst schriftelijk be
vestigen. In dat geval is de werk
geefster wel verplicht om die week
door te betalen.
HET ZILVER
Hoe groot het zilvergehalte was van de
guldens en rijksdaalders uit de vorige
eeuw? Dat was 94.5 In 1919 werd
dit gehalte verlaagd tot 72 Nu be
draagt de Amerikaanse zilverprijs
f 110.99 per kg. Maar aan de hand van
„Ik ben met V” geeft het relaas
van de zware strijd, die een Zweed
se zendeling moet voeren in de bin-
nenlanden van Afrika. De jonge
Zweed wordt wel heel zwaar op de
proef gesteld, als kort na elkaar zijn
Des Heren Engel schaart
Een onverwinb’re hemelwacht
Rondom hem, die Gods wil betracht;
Dan is hij wèl bewaard!
Van 17 September tot 2 October
wordt in Oostburg een tentoonstel
ling gehouden van beeldhouwwerken
van Brabantse beeldhouwers. Deze
tentoonstelling, die ongeveer uit 60
werken bestaat, wordt opgesteld in
en om de Ned. Herv. Kerk. De grote
beelden komen buiten in het plant
soen te staan, de kleine binnen.
Evenals het vorige jaar wordt deze
tentoonstelling georganiseerd door de
Blaatselijke Gemeenschap Oostburg.
Deze organisatie streeft er naar de
kunst zo dicht mogelijk bij de bevol
king te brengen.
Noord-Brabant telt een groot aan
tal beeldhouwers, die regelmatig een
expositie houden. De expositie, die in
Uostburg komt, werd dan ook reeds
gehouden in Hilvarenbeek en is thans
te zien in Oss.
zou vergeten te spreken over de
prestatie. Het is geen prestatie om
verliefd te worden. Iemand zei: „Het
is nonsens een dichter te prijzen voor
zijn gedichten. Men kan evengoed een
vrouw huldigen omdat zij zelfs in
de biechtstoel bekoorlijk is. Men
moet het haar ook niet kwalijk ne
men”.
Daarom, geachte redacteur, kan ik
niet voldoen aan uw verzoek om de
christenen op te wekken om toch
vooral meer „aan kunst te gaan
doen”.
Maar wij kunnen wel elkaar op
wekken om werkelijk échte chris
tenen te zijn. Dan komt onze cul
turele vorming en onze aandacht
voor de schoonheid mèt onze goe
de werken „vanzelf Want alle
misverstanden en caricaturen ten
spijt het christelijk leven is een
natuurlijk leven. Het sluit zich als
her-schepping geheel aan bij de
schepping.
Bij het koren. En bij de klap
rozen.
IK BEN MET IH
uit. Ook christenen moeten zich voor
de kunst interesseren, maar vlak
bij Jezus Christus krijgt het woord
„moeten” een geheel andere beteke
nis.
Ergens in de catechismus wordt ge
vraagd: „Waarom moeten wij nog
goede werken doen?”
Het antwoord is verrassend: „Om
dat Christus ons vernieuwt”. Het on
derwerp is hier plotseling verspron
gen.
Wij, die in de vraag nog in de eer
ste naamval staan, vallen in het ant
woord terug tot in de vierde naam
val.
Wij „moeten” goede werken doen,
omdat Christus ze doet.
Wij „moeten” het, omdat wij het
niet laten kunnen.
Wij „moeten” het, in dezelfde zin
waarin deze krant „moét” vallen, als
U hem loslaat, ook al zou U bevélen
dat hij moét blijven zweven.
En dit is óók het „moeten” van
de kunstenaar. Hier is alle kramp
achtigheid verdwenen. Hier gaat
het niet meer om een opgelegde,
opgeplakte, opgelapte, opgedron
gen, opgeschroefde beschaving. Hier
is een inspiratie, waarbij men bijna
WASECHT?
Er is altijd maar één manier om voor te
leurstellingen gespaard te blijven en
dat is: eerst een stukje van de stof
proberen. Dan alleen weet u zeker of
de kleur wasecht is.
MIEREN
Tegen die vervelende zwarte mieren be
staan er tegenwoordig allerlei midde
len. U kunt ook met succes gebruik
maken van een papje bruine suiker
met borax. Dat helpt uitstekend. U
legt het op de plaatsen, waar mieren
regelmatig komen.
DE TENT.
Het is zeker mogelijk, lezeres, om de
komende winter zelf een tent te
maken. Misschien brengen we wel
eens een tekening. Bij de ANWB
kunt u ook een boekje kopen: Hoe
maak ik mijn tent. De stof kunt u
in iedere behoorlijke buitensport
zaak kopen. U zult verstandig doen,
om eerst even met een ervaren
kampeerder te overleggen inzake
het juiste type.
VACANTIE WERKSTERS.
Indien een werkster, die één of twee
keer per week komt, een week
vacantie neemt, behoeft de werk
geefster haar niet door te betalen.
Erger is, dat ze het ook niet DOET,
in veel gevallen. Wij willen er
graag nog eens op wijzen, dat wij
dit fout vinden. Zelf krijgen velen
vacantiegeld, maar hun werkster
betalen ze niet door. Wij willen
werksters deze tip doorgeven. In
dien u ergens werk aanvaardt,
spreek dan meteen AF: in de
zomermaanden beding ik een week
vacantie met doorbetaling. Laat
K A 9 's 9evraa9^ om U op te
wekken tot méér belangstel-
L’ling voor de kunst. Dat is
een gevaarlijke bezigheid.
Wanneer wij elkaar opwekken
(er zijn mensen die bijna nooit iets
anders doen dan andere mensen
opwekken), dan doen wij dat
meestal op deze manier: wij gaan
eerst aantonen, dat een bepaalde
zaak toch wel te veel verwaar
loosd wordt, en vervolgens, dat het
toch zo nuttig en nodig is om
voortaan méér aandacht aan die
verwaarloosde zaak te schenken.
Maar als een opwekking om niet
koud te blijven voor kunst óók het
uitgangspunt neemt in „nut” en
„noodzaak”, dan wordt het voor de
öpwekker zelf nuttig en noodzakelijk
om eerst eens beter na te denken
over wat kunst is.
Als het gaat over kunst, dan gaat
het er niet allereerst om, dat het toch
zo „nuttig” en zo „nodig” is.
En daar hebt U nu al meteen de
oorzaak van het feit, dat er onder
ons zo weinig interesse is voor de
kunst.
Want wij beginnen nu juist wél al
tijd over „nut” en „noodzaak”. Dat
zit er heel diep in bij ons, om bij alle
dingen eerst te vragen: Waar dient
het voor? Wat levert ’t op? Wat ver
dien ik ermee? Wat is het nut ervan?
Wat heb je eraan?
En ja, dan kunnen wij met de
kunst maar weinig beginnen. Wan
neer wij de nuttigheid als maatstaf
nemen, dan zijn alle bloemen eigen
lijk „onkruid”. Wij vragen altijd naar
de eetbaarheid, de bruikbaarheid, de
opbrengst. Het koren, dat is nut
tig. Maar de korenbloemen en dc
klaprozen, dat is onkruid.
Als christenen weten wij, dat deze
houding verkeerd is. De Here Jezus
heeft ons niet alleen gewezen op het
koren: „Zie, de velden zijn wit om
te oogsten!” maar ook op de
bloemen: „Zie, de leliën, hoe
groeien”.
Dat laatste hooit er ook bij:
„hoe ze groeien”. Wij moeten de
bloemen niet alleen bekijken, als
we ze thuis in een vaas hebben
gezet; we moeten ze zo veel mo
gelijk op ’t land laten staan, en
zien, hoe ze groeien.
Wij kunnen niet zeggen: wat is dat
nuttig en nódig, dat de leliën groeien
op het veld! Alleen de bloemenkoop-
man kan er aan verdienen. Maar er
zijn duizenden bloemen op de wereld,
die nooit door een mens gezien wor
den. Hoog in de bergen bloeien ze al
leen voor God.
De diepste oorzaak van ons gemis
aan belangstelling voor de kunst is,
dat wij God’s werken vaak alleen
maar bewonderen, voor zover wij er
profijt van trekken. Maar wij moeten
leren om God’s werken te bewonde
ren, alleen omdat het Zijn werken
zijn. En daarom behoren die twee bij
elkaar: de christen en de kunst.
Wat is dan eigenlijk de kunst? Wij
kunnen dat nooit precies definiëren.
Vele deftige discussies over „het be
grip kunst” zijn even dwaas als een
twistgesprek van verloofde jonge
mannen die de liefde proberen te de
finiëren, terwijl hun dames dan maar
zó lang op de uitslag moeten wach
ten.
Men heeft wel gezegd: kunst is ge
kristalliseerde ontroering. Of: kunst
is transponering van het alledaagse
tot een beleving van schoonheid.
Eigenlijk kunnen alleen de kunste- (Ik bén" met op 'uitgebreide schaal
-zeggen, wat kunst is. ^Niet m zowel op normaai- -
0 gaan distribueren. Deze film, waarvoor systeem
kregen, is de Engelse versie van het
Het woord, dat hierboven is genoemd, staat in Psalm 91. Deze
psalm is een lied van gelovig zien op God, een getuigenis van ver
trouwen. Het eerste vers is als een opschrift, als een titel. „Wie in
de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, vernacht in de schaduw
des Almachtigen.” Veiligheid en zekerheid glanzen U tegen in elke
regel. Hoe hebben velen onzer zich na de bevrijding beschaamd ge
weten, wanneer de Here zegt in vers 3 en 4: Hij is het, die U redt
van de strik des vogelvangers, Zijn trouw is een schild en pantser.
Maar tegelijk zijn deze verzen volkomen vervuld in de komst van
Hem, Die de Vader zéér bemint, Die de Naam des Heren kent als
geen ander, Die tot ere gebracht is in Zijn Kruis, opstanding en
Hemelvaart.
Dus zult U zeggen, de duivel is toch wel een goed theoloog en
Schri/tkenner, wanneer hij vers 11 en 12 op de Here Jezus toepast.
Ongetwijfeld, lezer, maar vergeet U nooit, hij is ook: de duivel. En
hij doet, wat wij in zijn voetspoor, ook zo graag doen, wanneer we
een wat scherpe tekst wat verzachten willen; we voegen wat toe, of
we laten iets weg. O, heel onschuldig maar! Zo ook hier. Wat zouden
die paar woorden nu, zegt Satan, die ik kortheidshalve wegliet: „in
al Uw wegen.”
Maar daar zat ’n juist de kneep! Hij wilde nl. aan de Here de ge
dachte opdringen indien dat mogelijk ware! dat we buiten onze,
van God voorgeschreven, weg gaande, evengoed op de bescherming
van een engelenwacht mogen rekenen.
Van een dergelijk misbruik van Gods Woord heeft de Here Jezus
niets willen weten. Want bij de „bokkesprongen” van de duivel of
bij ons tekstmisbruik zendt God Zijn engelenwacht niet. Niet op de
zelfgekozen wegen van domheid of koppigheid, van hoogmoed en
van zonde.... De wegen van de Here Jezus waren wegen van ge
hoorzaamheid aan Zijn Vader. En dan brengt een engel lafenis zelfs
in Gethsemané. Wanneer wij in de Here Jezus blijven, in de weg des
Heren, dan is geen vlam zo heet, dat een engel ons als Daniël en zyn
vrienden niet zal kunnen redden en beschermen.
En daarom geldt voor Gods kinderen: niets vrezen, zelfs niet voor
het vreselijkste dat de duivel kan bedenken, noch voor de verschrik
king van de nacht, voor de pijl, die des daags vliegt, voor de P^st>
die in het duister rondwaart, voor het verderf, dat op de middag
DCTTlidt
Wie liet eigendom is van Jezus Christus in leven en sterven, weet,
dat voor hem geldt:
CW CW OK> no CW O» CSKW <w no CV) CW CW <M> cw cw mev ao cw
<X> <X C® (X cwp CtD C® C® c® «0 OD <K> X) CW C® C® C® <K> O) C® C®
zoontje Lasse en zijn vrouw Karin
tengevolge van een slangenbeet en
door een ernstige malaria-aanval
sterven. Hij zegt dat hij zijn geloof
verloren heeft en hij wil vertrekken
uit Afrika; zijn ogen worden echter
weer geopend door een eenvoudige
negervrouw, die met kinderlijk ge
loof zegt: „In de Bijbel staat: „Ik
ben met U tot de voleinding der
wereld”
De film, die in Afrika is opgenomen,
geeft een goede indruk van de omstan
digheden waaronder de bevolking daar
leeft. Zij Iaat zien, dat de zendeling
daar niet alleen te kampen heeft met
het ongeloof, maar ook met het bijge
loof, dat ingeworteld was in de harten
van de eenvoudige negers, door de ver
halen die hun tovenaars hun vertellen
over boze geesten en vreemde góden.
Ook de natuur neemt in „Ik ben met
U” een belangrijke plaats in. Naast de
prachtige opnamen van de Livingstone-
watervallen zijn de opnamen van de in
het wild levende olifanten, leeuwen en
giraffen, zeker de moeite van het ver
melden waard.
grondig als b.v.
Zwart, een i
vermoedelijk opgewerkt, waardoor
nu een beste baan heeft. Jammer ge
noeg 1---M
geen gelijke tred met de gestadige ver-
meerdering van inkomsten. Zijn de ge- uitspraak kwam Is te begrijpen, want
ou(is|e twee van ons schoolgaand
viertal waren het onlangs onderling on
eens en toen ze met „doorslaande” be
wijzen gingen werken, deden ze dat in
Toen mama Zwart hoogstderzelve hun woede ongemerkt binnen het hek
van de baas zijn tuin. Wij waren een-
ceerde, vertelde ze openhartig, dat zij voudig verstijfd, want dit staat gelijk
het liefst haar kinderen naar de bes- met majesteitsschennis,
te school zou sturen, ongeacht of de
ze Christelijk was of niet; maar haar
man, die nog steeds onder de plak
van zijn moeder zat, wilde ze nu een
maal naar een
sturen
DE WAARHEID.
De baas en twee collega’s hebben zo
een goed deel van het vorig jaar met kwalijk nemen, want opgegroeid in een
de spruiten Zwart opgetrokken. U kent achterbuurt van een grote stad, vind je
onze bedachtzame, beheerste baas na- daar niet veel wat je ontzien moet, om-
tuurlijk al best. Nu, deze zei kort en dat in de grauw-gore omgeving niets
bondig: „Het is canaille!” En de man de moeite van behouden waard is.
sprak de waarheid. De vier jonge SCHOOLBLIJVEN.
En uit dat geslacht stamt ons Koel
tje.
Vandaag maakte hjj het zó bont, dat
hjj stevig tot de orde geroepen moest
worden. Schoolblijven is het gebod. Dat
stemt de meesten van mijn kroost al
direct tot deemoedigheid. Niet alzo bij
Roel, wat ik ook niet verwacht. Ik ken
mijn pappenheimer wel, dus zet ik hem
op de voorste bank, waarnaast ik rus
tig ga zitten werken. Sommenblaadjes
nakijken. Roel gaat dwars zitten en ik
Itót hem dwarszitten. Kijk eenvoudig
sommetjes na. Het duurt een poosje,
dan zeg_t Roel, spinnijdig: „Ikke ben
kwaad op je.” Ik knik hem begrijpend
toe en zeg: „Ik ook”, en kijk een som
metje na. Al kijk ik niet rechtstreeks
naar hem, toch bemerkt ik een ver
baasde blik.
De jongeman is enkel maar luidruch
tige reacties gewend, zoiets als een vol
ledig oproer. Weer na een poosje zegt
Roel, nog steeds spinnijdig: „Ikke mot
naar huis.” Ik knik weer, zeg kalms
„Ik ook”, en kjjk sommetjes na. Geen
van beiden maken we echter aanstalten
er vandoor te gaan.
Weer een poosje stilte. Die wordt
verbroken door Rod’s mededeling: „Ik
ke mot naar achtere.” Nu zeg ik niet:
„Ik ook”, maar strek mijn hand uit om
hem derwaarts te begeleiden, wat niet
volgens zijn berekening was. Dat zegt
zgn verbaasde tronie me wel. Ik houd
de wacht tot de jongeman ter plaatse
zijn plicht heeft volbracht en samen
wandelen we in volmaakt stilzwijgen
naar ons oude plaatsje terug.
HIJ SNIKT
Nu wacht Roel niet zo lang met zjjn
volgend bericht. HU zegt echt woe
dend: „Ikke ga schreeuwe!” Ik kijk op
van de sommenblaadjes en zeg: „Ik
ook.” Ineens bonkt zjjn borstelige kopje
(Vervolg op andere pagina)
XX 7 9 hebben dus weer een begin gemaakt van een enkele week.
\A/ Lang genoeg om de schade te kunnen opnemen. Schade?, vraagt
u verwonderd. Ja, wat dacht u, dat vacantie enkel maar winst
was? Je hebt in de vacantie altijd scha en wel op tweeërlei gebied.
Eerst ga ik eens peilen hoeveel er door de kiertjes weer is weggeglipt
van al wat ik in de periode April tot de vacantie moeizaam in de broze
bolletjes heb ingewurmd. En dan moet ik ook zien, of ik de meer-of-
minder lichte verwildering der vacantie weer binnen behoorlijke gren
zen krijg. Dat laatste lukt ook altijd weer gauw genoeg, want onze
dorpse jeugd, tenminste mijn grut, is nog niet zo door de wol geverfd.
Alleen bij één viel het niet mee, maar laat ik er dadelijk bijvoegen,
dat dit heus niet alleen aan de vacantie te wijten is.
Het gezin, waaruit Roeltje Zwart Zwartjes leven permanent in ruzie met
voortspruit, woont nog maar een klein iedereen en vooral ook met elkaar. Dat
jaartje in onze gemeente. Pappa Zwart is al niet leuk, maar ze halen zich de
heeft hier een baan, waarvoor hij en meeste gramschap van onze gemeen-
zijn gezin natuurlijk wel enkele ja- schap op de hals, doordat ze niemands
ren binnen onze beperkte dorpse gren- eigendom ontzien. Ze vechten hun ve
zen gekluisterd zal zijn. Helaas. Dat ten uit, het liefst in een andermans
wordt van twee kanten gezegd; want tuintje. Met hun voetballen hebben ze
wij schoolmensen zeggen het even hart- al menige bloem aan een ontijdig einde
mama Zwart. Pappa geholpen en met hun moorddadige ma-
plentere baas, heeft zich nier van fietsen vloeren ze al de klein
hij tjes, die zich in hun buurt wagen. En
klaag er maar niet over, want je wordt
houdt echter de levensontwikkeling er heel gezellig over uitgejouwd.
Dat onze baas tot zijn kernachtige
een bekend is, wil de C.F.A. een nieuw
i van filmdistributie in het le
ven roepen, waardoor de kunstzinnig
en ethisch verantwoorde films betere
oorspronkelijke „Jag ar med Eder” en kansen krijgen, ook in tal van plaatsen
h" i? waar geen bioscoop is gevestigd.
[zwijgen, schriften. Manuscript en regie zijn van De fiim „Ik ben met U” biedt hier-
Gosta Stevens en Rune Lindstrom. voor een goede mogelijkheid, aange-
Zoals zo langzamerhand al bij ieder- zien het materiaal onbrandbaar is en
innenkort zal de Chr. Filmactie de
Zweedse film „Jag ar med Eder”
als op smalfilm
zegt Martien Beversluis in „De Ha- “le c.F.A. de alleenrechten heeft ver-
mor rinrlc”» - vs X- -X
alleen te stijgen
I
I
