Ul
DE DOOLHOF
I
een enorm
v/aar
zou
Zuid-Afrikaans bezoek
aai
Oudelande
PUZZLE
ft,
Samenwerking in
de Onderneming
zee(VII)
Van de zee tot aan de
N
Hollandse kolonie uit Vanderbylpark
schonk grote bedragen
Vrije bewerking van een Engels
verhaal van Mrs Henry Wood.
Oorlog en oorlogsdreiging bevorderen
openlegging van Noordelijke Territoria
pinsda
-^beni
ZEEUWSCH DAGBLAD
Dinsdag 30 Augustus 1955
FEUILLETON
VANDAAG EENS
MAGISCH VLECHTWE
ning van rentmeester Smith, .Clematis'11 St. Jerome, dat niet meer bestond:
H
Voorproefje
K -
Groeiende mijnbouw
Het onbekende Canada en honderden rivieren
Dank zij de oorlog
Verrassende dind
Hui
I en 4
eerst
term
en f
Oplossing vorige pulZN
Kleinzoon van Generaal de Wet ontvangen
i
I
thans de
van
blik
verliet
HOOFDSTUK XLVI.
u
f
Memorie
van het
B
van
van
ten
voo
spai
tree
nod
wa^
te
strg
zaa
en
He
Burj
de r
bij
eers
f 23
het
stra:
van
wijz
dels
derc
de 1
geve
leer:
rede
der
sing
van
ond
f 97
mej
ond
I
lin,
en
leg
exj
ste
ten
ave
dat
s
E
1
I
doe
rei
do<
vei
sta
me
te
do<
Wo
C
1
jaa
Mie
eer.
pre
Wa
S.
sch
Jal
Sri
Ev
roe
Dn
Ma
ma
ma
poe
Zee
6 OK
Gedurende de oorlog werd dwars door
het Yukon Territorium de Alaska-Weg
aangelegd, waarlangs geweldige hoeveel
heden materiaal naar de Russische bond
genoot werden vervoerd. Het tragische
is, dat thans de nieuwe oorlogsdreiging
van de kant van diezelfde vroegere wa-
De mannen werken in speciale pool-
uniformen, met gezichtmaskers en dikke
handschoenen tegen de onmenselijke kou.
Dat werk is allesbehalve gemakkelijk zij
moeten met stoom gaten in de bevroren
sneeuw maken tot ze de „diepgevroren”
laag bereiken, waarop de palen die het
huis dragen kunnen steunen. Is de post
klaar, dan moet toch een permanente
luchtbrug worden onderhouden voor de
aanvoer van levensmiddelen, dieselolie
voor de opwekking van de electrische
stroom, enz. enz.
De mannen, die werken aan de aanleg
van radarposten in dit woeste gebied,
krijgen vast een voorproefje van wat er
allemaal gebeuren moet, vóór men zich
hier in het hoge Noorden op enigszins
grote schaal kan vestigen. Het vliegtuig
vormt het enig mogelijke vervoermiddel
in de Territoria, maar nergens kan ge
land worden. Daarom moet in de buurt
van iedere radarpost een landingsbaan
worden aangelegd. Een Dakota met ski’s
in plaats van landingswielen poogt daar
om een kleine tractor op de grond te zet
ten. Lukt dat niet, dan moet de tractor
per parachute worden neergelaten. Met
behulp van deze trekker wordt dan een
primitief vliegveldje op het ijs gereedge
maakt, waarop een zwaarder type vlieg
tuig met een zwaardere tractor landen
kan. Deze tractor maakt een langere en
betere landingsbaan vrij voor een vlieg
tuig van het type Globemaster C 124.
Deze vliegtuigen kunnen dan eindelijk
de zeer zware tractoren, de draglines en
het andere materiaal aanbrengen om een
permanente landingsstrip aan te leggen.
Als u nu weet, dat het vervoer van deze
laatste tractor alleen bijna 100.000 kost,
kunt u zich een voorstelling maken wat
een moeite en geld er aan te pas komt,
voor eindelijk met de eigenlijke bouw
van de post kan worden begonnen.
deze nieuwe vorm van overleg en
samenwerking een reëele inhoüd ge
geven kan worden. Een moeilijke en
verantwoordelijke maar mooie taak,
bezien in het licht van de Goddelijke
opdracht: meewerken aan de verdere
ontplooiing van de schepping.
Op de taak van de vakbeweging bij
deze nieuwe vorm hopen we in een
slotartikel nader in te gaan.
VI. J.L.
(No. 1 werd geplaatst in het blad
van Zaterdag j.I.)
en meertjes zonder één nederzetting van
Vergeleken bij de Noordwestelijke Ter
ritoria is het Yukon-gebied trouwens nog
vrij ontwikkeld. Het heeft 9000 inwoners,
enkele vrij grote nederzettingen als Whi
tehorse en Wawson en een groeiende
mijnbouw, die koper, goud, zilver en lood
oplevert. De opbrengst van de mijnbouw
begint de 25 millioen dollar per jaar
te naderen, wat dus nog niet overweldi
gend is. Het gebied heeft enkele water
wegen en zelfs een spoorlijntje van 160
km lang, waarlangs ’s zomers éénmaal
per dag een trein rijdt.
De Noord westelijke Territoria bestaan
echter uit eindeloze toendra’s, grote rots-
We kunnen de tocht van Edmonton
naar Dawson nu per vliegtuig binnen vijf
uur maken in plaats van in een jaar,
maar-verder is er sedert het begin van
deze eeuw in Canada’s hoge Noorden
niet zo veel veranderd. We vliegen nog
steeds urenlang boven een gebied, dat
geen spoor van menselijke bewoning ver
toont. De expansie naar het Noorden is
in volle gang, zo schreven we vroeger.
Doch daarmee bedoelden we het Noorden
van de grote provincies, dje zich uitstrek
ken tot de zestigste breedtegraad.
Maar daar houdt Canada niet op. Dat
land omvat niet alleen het gebied „van
de zee tot aan de zee”, maar hierop is
ook het vervolg van de psalmregels van
toepassing. Het strekt zich uit „van de
rivieren tot de einden der aarde”, van de
Missouri, de Mississippi en de St. Law
rence tot aan het Noordpoolgebied.
Het deel van Canada boven de zestig
ste breedtegraad is 140 maal zo groot als
ons land, maar er wonen slechts half zo
veel mensen als in Leeuwarden. Vijftien
jaar geleden zou er vrijwel niets over te
vertellen zijn geweest, maar ook nu nog
verdient dit land ten volle de naam van
„het onbekende Canada”. Administratief
bestaat het uit twee gebieden, het Yukon
Territorium in het Noordwesten langs de
grens van Alaska en de veel grotere
Noordwestelijke Territoria. Deze gebie
den zijn geen zelfstandige provincies,
maar worden geregeerd vanuit de fede
rale hoofdstad Ottawa, waar zich het mi
nisterie voor de Zaken van het Noorden
bevindt. Het hoogste gezag in beide ge
bieden wordt uitgeoefend door zgn. com
missioners, die hun instructies ontvangen
van de federale minister en de gouver-
neur-generaal.
Vooral het Yukon-gebied heeft veel
aan Wereldoorlog II te danken. Voor de
openlegging van uitgestrekte streken als
deze zijn goede verbindingen een eerste
voorwaarde.
136)
„Pas op, Therese, dat je nu weer
niet gaat lasteren! Ik verklaar alleen,
dat ik de hand er niet in heb. Truefit
kwam hier uit eigen beweging. Overi
gens wil ik wel eerlijk zeggen, dat
het vertrek van St. Jerome mij aan
genaam zal zijn.”
Met een woedende
Therese het vertrek.
Gelet op dpze ervaringen lijkt heit I
onmogelijk,'dat zich in dit onhetfe I
zame gebied ooit grote industrieën jjl
vestigen of grote nederzettingen g I
kunnen vormen. Maar het is nogI
een halve eeuw geleden, dat besJ
werd, dat de prairie-gebieden in mijj I
Canada ongeschikt waren voor de It I
bouw en altijd wel „woest en ledig"; I
den blijven. Nu vormen ze één va I
voornaamste graanschuren ter iv® I
En wie twintig jaar geleden, staands
de moerassige en ontoegankelijke j
van de Kitimat-rivier zou hebbes';
weerd, dat hier binnen twee decea I
een stad van 15.000 inwoners in opbo
zou zijn, zou zeker voor stapelgek;
verklaard.
Als de mens weet, dat de aarde «f
rijkdommen verborgen houdt, laat
zich die niet gemakkelijk ontgaat,
rijkdommen zijn er in het „onbeks
Canada". Daarom konden er in dl
mende jaren ook in deze ..uiterste eia
der aarde” wel eens verrassende dk;
gebeuren.
enige omvang. Ze zijn grotendeels nog
nimmer in kaart gebracht of onderzocht.
In dit land, dat half zo groot is als de
Ver. Staten, wonen 16.000 mensen, waar
onder 10.600 Indianen en Eskimo's. De
blanke bevolking wordt gevormd door
pelsjagers, avonturiers en beambten van
de beroemde Hudson Bay Company, die
eens in Canada dezelfde plaats innam
als de Oostindische Compagnie in onze
koloniën aan de evenaar.
■y;é
dominee Cattacomb was met de noor
derzon vertrokken, nienfand wist,
waarheen.
Geleidelijk naderde de lente. En
toen arriveerden op het Court de ko
lonel en mevrouw Cleeve, die voor
geruime tijd zouden komen logeren.
Karl wachtte hen aan het station op.
De eerste vraag van mevrouw Clee
ve was, of het met Lucy beter ging.
Zij schreef wel opgewekte brieven,
maar zeiden haar niet alles.
„Lucy is patent, mama”, lachte Karl.
„Ziet zij er betei’ uit dan verleden
najaar?”
„Ik zou het wel denken, maar
kunt u er straks van overtuigen.”
Inderdaad: mevrouw Cleeve wist
niet, wat zij zag. Dat was. de oude
Lucy, kerngezond, bloeiend en op
gewekt!
„Wat was dan toch de reden,
dat je er de vorige maal, toen ik hier
was, zo slecht uitzag?” vroeg zij, toen
zij alleen met Lucy boven was.
Lucy gaf er geen antwoord op; ont
week de vraag handig. Dat moest een
geheim blijven tussen Karl en haar.
„Wat betekent deze lege kamer
naast die van jullie?” vroeg haar moe
der even later.
„We wilden die voor kinderkamer
inrichten”, antwoordde Lucy blozend.
EINDE.
Een
de ruit
boven
Jotde.'
galerij
Fprong
schild®
ip de >-
het ga
bad hi
was ei
mach"
spoedi
wacht’
plaats'
f)e au'
ie nu
wilde
bij rai
laddei
der P.
hoogt'
en si
gende
terecl
zeer I
wend
P. de
der
naar
De
I tot h
I koelk
sluit
I laties
gelijk
word
plan
tusse:
tiesy:
comp
120 1
I resp.
den
elke
1 H.:
pres:
HORIZONTAAL: 1. SchadJ^
loot; 7. A.D.; 8. bindend; 9.
al; 13. accu; 14. kikkerrit.
VERTICAAL: 1. Saliemelk,
kei; 3. wade; 4. nooddruft; c
adelaar; 10. talk; 11. A.C.
De winter verstreek, maar toch niet
zó, dat er te Foxwood totaal niets
voorviel.
Er ging zelfs een schokkende tij
ding door het dorp, op die koude mor
gen: dominee Sumnor was de vorige
avond gaan slapen, om op aarde niet
weer te ontwaken. Men stond er ver
steld van. Hij was wel niet zo jong, het Court verlaten. Het afscheid was
meer, maar toch niet bepaald oud.
In de pastorie gaf het verandering:
enkele weken na de begrafenis ver
trok zijn vrouw met haar dochters
naar Londen, om daar te gaan wonen.
Alleen Margareth bleef achter. Zij
verkreeg thans het fortuin van haar
eigen moeder en bezat nu genoeg, om
rustig en stil van haar inkomsten te
kunnen leven. Zij betrok, op dringend
verzoek van Lucy, de voormalige wo-
OUDELANDE, 27 Augustus. Vandaag werd de gemeente bezocht m
Dr. en Mevr. C. de Wet uit Z.-Afrika. Dit bezoek stond in verband mets
grote bijdrage, die Oudelande ontving na de stormramp van de HollaM
kolonie uit Vanderbylpark in Zuid-Afrika, waardoor de stoot gegeven ra
tot het bouwen van een dorpshuis met kleuterschool. In de raadszaal ivffl
de hoge gasten ontvangen door B. en W. De raad was bijna voltallig aj
wezig, met de dames. Burgemeester Van Liere sprak een welkomstwoord
de kleinzoon van wijlen Generaal De Wet, die lid van de Volksraad is l
prees zich gelukkig Dr. en Mevrouw de Wet te mogen ontvangen. j
Toen de ramp van de watersnood
ons trof, heeft de kolonie uit Vander
bylpark spontaan gewerkt en uit die
actie is de grote financiële steun ont
staan die ons in staat heeft gesteld
iets te doen voor de gemeente en voor
de jeugd. „Wij vertrouwen, dat dit
blijvende waarde zal hebben. Wij
hebben beseft, dat ook in Zuid-Afrika
de stem des bloeds heeft gesproken.
Wij brengen U en in U het volk van
Zuid-Afrika onze dank en verzoeken
U dit te willen overbrengen”, aldus
de burgemeester.
Dr de Wet heeft de toespraak be
antwoord in de taal van zijn volk.
Hij was getroffen door de ontvangst
en sprak de hoop uit, dat het Neder
landse volk en deze gemeente voor
rampen gespaard mogen blijven. Ver
der vroeg hij om begrip voor Zuid-
Afrika. Nederland en Zuid-Afrika zijn
nauw aan elkander verbonden.
BEZICHTIGING.
Het dorpshuis en de kleuterschool
werden daarna bezocht.
penbroeder de stoot heeft gegeven tot
nieuwe activiteiten in de Noordelijke ge
bieden.
Ieder weet, dat het verloop van een
onverhoopte derde wereldoorlog op de
lange duur afhankelijk zal zijn van het
antwoord op de vraag, of de Amerikaanse
industriegebieden beschermd kunnen
worden tegen onverhoedse aanvallen uit
de lucht via het Noordpoolgebied. Om
„de wapensmidse van de vrije wereld”
tegen deze aanvallen te beschermen en
ook om de bevolking in de millioenen-
steden tegen een atoomaanval te kunnen
waarschuwen, zijn nu drie radarlijnen
geprojecteerd; drie rijen radarposten
dwars over het Noordamerikaanse con
tinent, die een aanvaller kunnen signa
leren, uren voordat hij ter plaatse is, zo
dat hij hopelijk tijdig kan worden onder
schept.
De eerste van deze onzichtbare bar
rières loopt nu hoog in het Noorden
door de. meest ontoegankelijke streken
van Canada. Er wordt op dit moment
hard aan gewerkt en aangezien de ra
darposten niet alleen moeten worden
gebouwd, maar straks ook regelmatig
bevoorraad en bemand, zijn de eerste
permanente verbindingsdraden met
deze ontoegankelijke gebieden thans
in wording.
hoffelijk, maar vrij koel geweest, ook
van de zijde van Lucy; het gebeuren
was nog te vers, dan dat bepaald har
telijkheid de boventoon kon voeren.
Therese vertrok naar de Cleeves in
Winchester, maar vertelde daar niets.
Ook Karl en Lucy zwegen over het
gebeurde. Na een maand reisde The
rese Blake naar Italië? Rome trok
haar nu eenmaal. In eik geval was
men daar niet namaak-rooms, zoals
Twee kleuters, gekleed in ij
Bevelands costuum, boden de
gasten een blijvende herinnering a
Mevr, de Wet kreeg een pc:|
Zuid-Bevelandse klederdracht. 1
dankte hiervoor op spontane
Dr de Wet ontving een oorkonde
Aan het gemeentebestuur van 'j
derbylpark zullen twee fraaie j
ciaal vervaardigde wandborden !l
den aangeboden. Dr de Wet bood J
deze mee te nemen om die daal
mens de gemeente Oudelande sul
bieden. I
Door de kleuters werden
spelletjes opgevoerd, hetgeen zeerl
waardeerd werd. I
Na de middag werd een fcl
gebracht aan de verzwaard z«:|
Het boogschieten door leden yffij
verschillende handboogsociëttj
werd in ogenschouw genomen
landbouwschool, het aardappelWJ
en de modelboerderij „De Dl
werden bezichtigd.
Er zijn grote minerale rijkdommen ont
dekt, waaronder zelfs uraniem en radium,
maar de exploitatie brengt bijna onover
komelijke moeilijkheden met zich mee.
De winter duurt er negen maanden en
dan komen temperaturen voor tot 80 gra
den onder nul Fahrenheit. De zomers
zijn in sommige streken hier nog erger-
dan de winters, want dan veranderen de
wegen in modderpoelen, millioenen insec
ten maken het leven haast onmogelijk
en de temperatuur kan tot boven de 90
graden oplopen. De letterlijk en figuur
lijk doorgewinterde trappers prefereren
het koude seizoen dan ook verre boven
het warme.
De bodemgesteldheid is vrij gunstig, zo
al niet voor de graanbouw dan toch voor
de tuinbouw, maar de korte zomer be
perkt de keus van de gewassen zeer. In
het gehele Noorden zijn dan ook slechts
vier tuinderijen in particulier bezit. Dit
is een land voor mannen en niet voor
gezinnen en dan nog alleen voor mannen
van een zeer bepaald soort.
Dat er 300 mensen van Nederlandse
afkomst leven in deze gebieden, hoor
den we dan ook met enige voldoening.
Het zijn echter alle „old-timers”, want
een immigrant houdt het hier niet
uit.
Ruim 400 km ten Noorden van de
Poolcirkel leren deze Canadese
militairen hoe ze een igloo moeten
bouwen, een sneeuwhut zoals de
Eskimo’s bewonen. Om op alles
voorbereid te zijn houden leger en
luchtmacht regelmatig oefeningen
in de ontoegankelijke gebieden van
Canada’s Noordwestelijke
Territoria.
Het „onbekende Canada”
gebied waar geen enkele
emigrant het zou uithouden
(Van onze §-redacteur.)
OTTAWA. „Zorg dat je altijd een geladen revolver bij de hand
hebt en dat jij de eerste bent, die schiet. Dan heb je kans om levend
terug te komen". Deze raad kregen de avonturiers mee, die in 1896
de lange, lange reis begonnen naar het Klondykegebied om daar deel
te nemen aan de felle jacht op het pas ontdekte goud.
Tientallen bereikten Klondyke nooit, talloze anderen keerden niet
terug, omdat een messteek of een revolverschot hun leven ontijdig be
ëindigde. Zij schoten niet vlug genoeg, want één kan tenslotte maar de
eerste zijn. Alleen de sterksten en de brutaalsten doken later weer op in
de bewoonde wereld, vaak net zo arm als ze die verlaten hadden en een
enkele keer als zeer gefortuneerde lieden.
Het was een rauw leven daar in Klon
dyke, tijdens het begin van de goldrush.
Vreselijke ontberingen, drank, vrouwen
van het minste allooi en een uitgelezen
gezelschap boeven uit alle hoeken van de
wereld, dat waren de factoren waaruit dat
leven was opgebouwd. Het enige recht
was dat van de sterkste en een mensen
leven werd minder geteld dan een fles
Canadese whisky.
In deze chaos moesten de mannen van
de Royal Canadian Mounted Police orde
scheppen. Nu kunnen leden van dit keur
korps nog wel iets meer dan in hun
mooie rode jasjes er^ met hun pad vin -
dershoeden op poseren voor de camera’s
van de touristen in Ottawa. Ze hadden
toen al een zeer eervolle staat van dienst
in de strijd tegen bloeddorstige indianen
stammen en even ongemakkelijke pels
jagers in midden-Canada. Maar in Klon
dyke hadden ze toch hun handen vol,
want duizenden kilometers vrijwel on
toegankelijke wildernis scheidden dit ge
bied van de beschaafde wereld, berichten
kwamen niet door en voorraden en ver
sterkingen moesten met een grote omweg
via Alaska worden aangevoerd.
Daarom vertrok inspecteur D. J. Moody
in 1896 met een groep uitgelezen mannen
uit de nederzetting Edmonton naar het
hoge Noorden met de opdracht een recht
streekse verbinding tot stand te brengen
met Dawson, het centrum van de goud-
jacht. Aan deze avontuurlijke tocht zou
een Interessant boek gewijd kunnen wor
den.
De mannen reisden te paard, met honden-
sieden, per boot en te voet door onher
bergzame streken, waar nog nooit een
menselijke voetstap was gezet. Ruim een
jaar na hun vertrek arriveerden ze in
fort Selkirk, 200 km ten Zuiden van Daw
son.
De RCMP wist de orde in dit gebied
te herstellen, maar de rust keerde toch
pas terug, toen de rijke goudaders waren
uitgeput en de avonturiers naar de be
woonde wereld terugtrokken.
In de zeer korte zomer kan -
in enkele delen van de N.ty
ritoria de tuinbouw worden
oefend. Hier ziet u de ruiTO 6
grote tuinderij van Denis O’C0:; 1
han in Yellowknife. Elk uur J
door middel van een irrig^l
systeem bijna 35.000 liter
de tuin worden gebracht, „1
nis enige vrucht op zijn werk
HORIZONTAAL en VERlDA-
zelfde woorden Invullen. j;
1. Zweep; 2. staaf; 3. schepse*- i
gewijde; 5. Iemand met eer s
een klok.
y
Cottage. De maand Maart was nog
niet verstreken, of de door de bis
schep, in nauw contact met sir Andin-
nian, de baronet van Foxwood, be
noemde nieuwe vicaris betrok de pas
torie.
Sir Karl werd steeds meer popu
lair in zijn baronetschap, nog meer
dan zijn oom sir Joseph Andinnian.
Karl spande zich niet in om populair
te worden. Zijn eenvoudig, hartelijk
optreden; zijn spontane hulp, als hulp
nodig was, maakte vanzelf, dat hij be
mind werd. En de hoogachting der
dorpelingen ging ook over op de lief
tallige lady, die naar men ver
moedde ziek was geweest, maar
dan toch volledig hersteld, want zij
zag er patent uit en bloeide geheel op.
Enkele dagen na het fameuze ge
sprek met Karl had Therese Blake
A nders ligt het met de bevoegd-
heid op economisch en technisch
gebied. De wet opent de mogelijkheid
dat de ondernemingsraad voorstellen
doet, die tot verbetering van de tech
nische en economische gang van za
ken kunnen bijdragen. In dezelfde
richting gaan de verplichtingen van
de werkgever tot het verstrekken
van inlichtingen en het doen van me
dedelingen over de economische gang
van zaken. Hier is sprake van een ad
viserende, dus raadgevende functie.
Daardoor wordt de inspraak
het personeel in het te voeren be
drijfsbeleid sterk bevorderd.
Nu kan men zeggen, dat dit alles
nogal vaag en beperkt is. Men ver-
gete dan echter niet, dat een groei
proces hier zeker nodig is. Wij me
nen, dat we met deze redactie van
art. 6 dankbaar 'kunnen zijn. Ze is
mede een gevolg van de invloed der
Christelijke vakbeweging op het tot-
stand-komen van deze belangrijke
wet.
De wet is slechts een basis en het
raam waarbinnen de ontwikkeling
naar medezeggenschap, dus het mede
verantwoordelijkheid dragen, gestalte
moet krijgen.
Voor de verandering der verhou
dingen binnen het bedrijf hangt zeer
veel, zo niet alles, af van degenen,
die in deze verhoudingen staan. Aan
de eigen verantwoordelijkheid van
leiding en arbeid doet de wet recht
wedervaren. Zij schept de mogelijk
heden, aan de bedrijfsgenoten wordt
elaten deze mogelijkheden te be-
-i. Om aan de wet, in het bedrijf
zelf dus, inhoud te geven. Dat hangt
af van de verhoudingen en de mate
waarin het overleg en de samenwer
king binnen elk bedrijf is gevorderd.
Van belang zal het zijn als de prak
tijk van dit werk automatisch tot uit
breiding van bevoegdheden leidt. Dit
zal alleen mogelijk zijn als de leden
van de ondernemingsraad tactisch en
deskundig optreden.
Iedere ondernemer, iedere werknemer,
elke bedrijfsgenoot zal zich ernstig
moeten bezinnen op welke wijze aan
II.
a de ontwikkeling, die wij in het
eerste artikel schetsten,
inhoud van de wet.
De Regering zegt in haar
van Toelichting: „grondslag
onderhavige ontwerp van wet is de
overtuiging, dat een orgaan van sa
menwerking in de onderneming
slechts aan zijn doel kan beantwoor
den, indien deze samenwerking zich
afspeelt tussen de ondernemer en zijn
personeel”.
Om deze reden spreekt de wet niet
van kernen, fabriekscommissies, per-
soneelsraden en dergelijke, maar van
ondernemingsraad, de raad dus in en
van de onderneming. Het gaat immers,
zoals bij eerstgenoemde organen, niet
om een vertegenwoordiging van het
personeel tegenover de ondernemer,
maar om gezamenlijk overleg.
Alle categorieën van het personeel
dienen dan ook vertegenwoordigd te
zijn, terwijl de directie, als dagelijkse
leiding in het bedrijf, .het voorzitter
schap krijgt toebedeeld.
De wet gaat ervan uit, dat de on
derneming moet gezien worden als een
arbeidsgemeenschap en de onderne
mingsraad als een orgaan van samen
werking en overleg over alle onder-
nemmgsaangelegenheden.
Deze samenwerking en dit overleg
moeten leiden tot verbetering van de
arbeidsverhoudingen en bevordering
van de goede gang van zaken in het
bedrijf.
In de taakomschrijving van de wet
vinden wij deze gedachten weer te
rug. Het gaat om het „zo goed moge
lijk functioneren der onderneming”.
Hierin ligt een principieel verschil
met de tot dusver bestaande perso
neelsvertegenwoordigingen. Dat hier
bij is opgenomen „onder erkenning
van de zelfstandige functie van de on
dernemer” spreekt voor ons, leden van
de Christelijke vakbeweging, wel
haast vanzelf.
Wij spreken van medezeggenschap
en mede-verantwoordelijkheid. Het is
geenszins de bedoeling te gaan zitten
op de stoel van de werkgever, maar
om te tonen, dat, terwijl er niet alleen
een stoel staat waarop de werkgever
is gezeten, er daarnaast stoelen zijn
geplaatst waarop ondernemingsgeno-
ten-werknemers hebben plaats geno
men, de zaak er niet slechter, doch
beter door functioneert. Zodat de
werkgever na enige tijd niet meer te
rug verlangt naar z’n „eenzaamheid”,
maar het overleg met personen, die
zich bewust zijn van hun verant
woordelijkheid, die gradueel van de
zijne verschilt, niet meer wil missen.
In de omschrijving van art. 6 van
de wet blijkt voor de sociale bevoegd
heden een overlegplegende- en on
derhandelende-, een toezichthouden
de- en beherende functie.
Ten aanzien van deze sociale be
voegdheden mag aangenomen worden
dat de ondernemingsraad een beslis
sende stem heeft, vanzelfsprekend
met inachtneming van de zelfstan
dige functie van de werkgever.
