LESSEN VAN GENÈVE
frambozenbrandewijn
Chr. Nat. Vakverbond reageert op
Herv. Herderlijk Schrijven
DE DOOLHOF -
--
uwJidt
van
COEBERGH’s
PUZZLE
Heeft het Evangelie geen andere
functie dan
idealen
Vijf vragen
Een vos was op bezoek
bij boer Vos
u-atz en Meuk
T/1
Lftö -
religieuze wijding”
van een groep?
Ds H .VELDKAMP
J
(F
II
II
Vrije bewerking van een Engels
verhaal van Mrs Henry Wood.
Spoorkaartje met
kinderversje
ZEEUWSCH DAGBLAD
27 Augustus 1955
DOOR
Na beraad in eigen kring
I
i
x':
- FEUILLETON
VANDAAG EENS
kruiswoordraadsel
Vliegen niet zo goedkoop
als zij dacht
Ook in de winter
bloeiende hei
11
'r I
-er I
I
als
de I
is I
iar I
<T I
'k- I
de I
>’n I
ck I
■:t I
-1 I
1 I
et I
et I
el I
je I
Conclusies
Verleden en heden
Vx-.tXM? y.v--
De tijdgeest
Synodaal advies
Oplossing vorige puzzle
irh°?Z0NTAAL: 1. Voorbarig;
H„, ras; 10- bè
pagina 9
nt
ie
ts
e
H
5.
eenmaal geen
Ingezonden Mededeling (Adv.)
I,*
duidelijk zijn, wat ik bedoel.’
deze
t
t
Holland,
Circus-
i-
n
t
NIEUWE
OOGST
w(da9
goed vindt. Dank Karl,” voegde zij er
bij, hem de hand toestekend, „dank
voor al wat je gedaan hebt. Je bent
voor ons steeds de trouwste vriend en
broeder geweest.”
7.
11. aks; 13. e.o.;
auto; 16. la; 17. pap; 19.
de in het atoom verborgen krachten
zullen in toenemende mate worden aan
gewend.”
Deze dankbaarheid zal gepaard moe
ten gaan met de christelijke voorzich
tigheid, stemt het „Trouw”-artlkel dan
verder toe, maar „dit brenge ons niet
tot een negatieve houding”.
Wij zijn het hier wel goed mee eens.
Een negatieve houding past de chris
ten nooit, omdat hij een plaats gekre
gen heeft In Gods wereld, en daarvoor
een positieve bijdrage moet leveren. En
hij doet dat met te meer enthousiasme
omdat hij belijdt dat die wereld niet zijn
eigen wereld is, zoals de van God ver
vreemde mens waant. Prof. v. Rlessen
merkt daarom ergens terecht op, dat
Noach lang en veel gepreekt heeft,
maar ondertussen aan de ark bouwde,
en dat bouwen had zin.
Hij gaat zelfs nog een stap verder
door te erkennen: „Zelfs de antichrist zal
tot eer van Gods Naam de schepping
ontplooien en de cultuur voltooien. En
zó alleen, door zijn regiem heen, wil
Christus overwinnend wederkomen.”
Wij hebben dus dat willen we met
enige nadruk vooropstellen geen
enkele controvers met „Trouw" op dit
punt.
Alleen hadden wij wel erg graag, om
in het beeld van „Trouw” zelf te blij
ven, wat meer van die „dieven en moor
denaars” op de weg gehoord. Wij heb
ben nu lets van de „weg” vernomen, en
een vrij hooggestemd loflied beluisterd
dat die weg zo prachtig rijdt. We hebben
zelfs de mogelijkheid horen opperen,
dat dieven en moordenaars deze weg
(de technische vooruitgang) „volledig
In bezit kunnen nemen”. Maar verder
vernemen we met geen woord wie die
dieven en moordenaars zijn, waar ze
schuilen, hoe ze er uitzien, en hoe men
er voor op z’n hoede kan zijn. Wij dach
ten zo, dat een gids er niet mee kan
volstaan, tegen een reiziger op een on
bekende weg te zeggen: de weg die u
gaat Is een mooie weg en ook de juiste
weg. U loopt wel kans dat er allerlei
bandieten in hinderlaag liggen, maar
met een beetje „christelijke voorzich
tigheid” komt u er misschien wel door!
Wij willen alleen maar zeggen, dat er
alle reden Is, juist in onze tijd van ont
wikkeling, die zelfs voor deskundigen
haast niet meer bij te houden is, duide
lijk te zeggen welke de gevaren z(jn die
ons bedreigen.
In het antwoord van het C.N.V op
het Herderlijk Schrijven komen een
zestal belangwekkende vragen voor.
1. Zijn de ontwikkelingen, die het
Herderlijk Schrijven op economisch
Een Oostenrijkse huisvrouw, mevr.
Hilscher genaamd, bezat de vurige
wens althans eenmaal in haar leven
een vliegtocht te ondernemen. Zij
ging met de tram van Simmering naar
het vliegveld Schwechat bij Wenen.
Er woedde een hevig onweer, zodat
zich niemand op het terrein bevond.
Op een van de toestellen zag zij de
Nederlandse kleuren, en zij nam aan,
dat dit vliegtuig wel naar ons land
zou vertrekken. Ongezien stapte zij
in en hield zich in het toilet verbor
gen tot na de start.
Toen kwam zij te voorschijn en nam
rustig plaats. Het personeel ontdekte
de verstekelinge echter en na overleg
per radio besloot men haar mee te
nemen tot Bagdad, vanwaar de reis
weer naar Wenen zou leiden. Paula
Hilscher had geen papieren en geen
geld bij zich, zodat zij nergens het
toestel mocht verlaten.
In Wenen terug, werd zij aan de
politie overgedragen: de K.L.M. bood
haar een rekening aan voor de retour
vlucht WenenBagdad, en voorts
werd zij in staat van beschuldiging
gesteld wegens het ongeoorloofd pas
seren van de grens.
een heerlijk glaasje voor de dames 1
DRIEBERGEN, 26 Aug. In de
Rijsenburgse bossen heeft het ge
meentebestuur van Driebergen de aan
leg doen voltooien van een speciale
heidetuin, gelegen in een terrein voor
vrije wandeling. Daar zijn al meer
dan zestig verschillende soorten heide
uitgeplant, waaronder zeer speciale
variëteiten, die in het hartje van de
winter zullen bloeien. De bedoeling is,
dat men het gehele jaar door van
bloeiende heide in deze tuin zal kun
nen genieten.
'Ork-a; 15-
gal; 22. Bach; 25. natuurlijk.
—lL: 1. Verbolgen; 2. ra; 3.
a>; 5. rat; 6. gewoonlijk; 9.
aap; 12. sap; 13. Etna; 18.
20' aW; 23. au; 24. Hr.
.7 jC: VV' i-
f -6.10 per L.
Verkrijgbaar i
bij Uw slijter
de vakman!
HUIJBERGEN, 26 Aug. In de
kloostertuin van St. Marie heeft men
een vos gevangen, die al geruime tijd
een ware slachting aanrichtte onder
het pluimvee van Huijbergen en om
geving. Hij ging o.m. op bezoek bij zijn
naamgenoot, waar hij in het kippenhok
25 jonge hennen doodbeet. In de vol
gende nacht kreeg de buurman van
Vos bezoek en verloor ook een deel
van zijn pluimvee. Nog andere euvel
daden had het dier op zijn geweten,
ten men hem wist te grijpen op het
moment, dat hij zich aan eenden te
goed wilde doen.
Het C.N.V. wijst erop, dat de hou
ding van de kerk in deze van de
grootste betekenis is. In de 19e eeuw
kozen vele leidslieden der kerk voor
het liberalisme. Als gevolg daarvan
moet thans gewaagd worden van de
„schuld der kerk” ook ten aanzien van
het sociale vraagstuk. Nu het socialis
me hoogtij viert, kiezen velen voor het
socialisme. Dit doet de vrees ontstaan,
dat binnen korte tijd opnieuw van
„schuld der kerk” moet worden ge
waagd.
De vraag rijst of het probleem waar
voor de kerk thans is gesteld, prin
cipieel anders is dan het vraagstuk,
waarvoor zij in de 19e eeuw stond.
Er zijn ongetwijfeld nuances tussen
de in de loop der jaren ingenomen
standpunten, doch is er zo wordt
gevraagd in diepste wezen niet
een eenheid, namelijk: een deel van
het leven onttrekken aan de heer
schappij Gods?
Is, en „maatschappij” moet zijn.
Maar, zo vervolgt hij, „wie een voor
het verkeer noodzakelijke weg aanlegt,
doet een God welgevallig werk; dat ook
de dief en de moordenaar van die weg
gebruik zullen maken, wordt de we
genbouwer niet verweten. En als die
dief en die moordenaar die weg volle
dig in bezit nemen, is de weg wel on
begaanbaar geworden, maar het bou
wen er van niet laakbaar.”
De conclusie is dan: „tot de grote
geschenken die God de mens gegeven
heeft, behoort de techniek. Een nieuw
tijdperk staat wellicht voor de deur:
„Mag ik mijn kaartje laten
knippen?” Zo luidt de vraag, die
kinderen vaak aan hun ouders
stellen als zij per trein reizen.
De Zweedse staatsspoorwegen
hebben nu besloten de reizende
kinderen van onder de zes jaar
een kaartje te geven dat hele
maal van hen is. De kinderen
kunnen het kaartje aan het loket
vragen. Het ziet er precies zo uit
als een echt spoorkaartje, maar
heeft een wat afwijkende tekst.
Op de ene zijde staat een kinder
versje en ook staat er op: „Gel
dig voor één reis van huis naar
weg en terug. Bij gebrek aan zit
plaatsen geldig voor een plaats
op moeders schoot.”
Op de andere zijde van het
Zweedse kaartje staat een grap
pige tekening, een uit een serie
van zeven, welke op het reizen
betrekking heeft.
„Juffrouw Blake (hij zei niet The-
rese en sprak op koude, hoewel be
leefde toon), ik heb het op prijs ge
steld, onder vier ogen een gesprek
met u te hebben. Eerst gisteravond I
ben ik te weten gekomen, dat u van
onze gastvrijheid misbruik hebt ge
maakt, om mijn vrouw, om Lucy te
gen mij op te zetten. Het zal u wel
duidelijk zijn, wat ik bedoel.”
Therese en Karl waren in de ka
mer aan de noordzijde van het Court,
Waar Karl haar stilzwijgend een stoel
gewezen had; hij zelf stond.
Zij was ten hoogste verbaasd. Het
kwam dok zo onverwachts. En zij
bemerkte, dat Karl vol toorn en ver
ontwaardiging was, al beheerste hij
zich.
„Ik begrijp niet goed, wat u be
doelt, sir Karl.”
„Dit antwoord komt mij hoogst
vreemd voor. Is het dan niet juist, dat
u Lucy hebt gesuggereerd, dat ik, om
het nu maar zacht uit te drukken, ’n
dubbel leven leidde; dat u haar op
merkingen hebt gemaakt in verbana
met mevrouw Grey? Dat zult u toch
niet kunnen ontkennen? Welnu, daar
mee hebt u van onze gastvrijheid mis
bruik gemaakt. U hebt niets meer of
minder gedaan dan gelasterd. Ik ge
loof, dat u verstandig doet, althans
voor het ogenblik, uw verblijf ten
onzent niet langer te rekken.”
(Wordt vervolgd.) lijk in het Evangelie.
Het zal leder zonder meer duidelijk
zijn, dat de haast die de techniek maakt
In regelrecht verband staat met de
haast die Christus maakt voor Zijn we
derkomst.
Wij hadden altijd gedacht, dat wij
dat woord: „Zie, Ik kom haastig”, niet
zo sérleus hoefden te nemen, want „er
gebeurde niets”, maar nu wij met ze
venmijlslaarzen aanstormen op de ge
ïllumineerde wereld zoals de Bijbel die
beschrijft „In het laatst der dagen”,
schijnt het toch menens te worden.
U moet niet menen, dat Christus nil
pas haast begint te maken en moeite
doet gelijke tred te houden met de
„vooruitgang”. Integendeel, Hij stuwt
alles met spoed naar het einde. Dat we
die „haast” vroeger niet zo zagen, is
verklaarbaar. U hebt er ook niets van
gemerkt, hoe de atoomgeleerden onder
hoogspanning werkten in de laborato-
in
el.
els
nig I
kn
ijn.
Aan het slot van het artikel wordt
geconcludeerd, dat de kerk in haar
openbare prediking en in haar ver
dere pastorale arbeid behoort te be
tuigen dat de mens geroepen is te
leven naar de eisen van Gods
Woord.
Dat hij deze eisen allereerst in zijn
persoonlijk leven en handelen moet
trachten te volbrengen.
Dat hij niet alleen individueel, maar
ook collectief, organisatorisch, moet
pogen de maatschappij naar de eis van
Gods Woord te beïnvloeden.
Dat hij dit alleen kan doen, indien
de organisatie, waarbij hij zich voegt
en waarvoor hij verantwoordelijk is,
zich in al haar doen en laten wil rich
ten naar de eis van Gods Woord.
Het C.N.V. heeft oog voor het ge
vaar, dat Kerk en Christelijke vakbe
weging vereenzelvigd worden. Maar
met betrekking tot de Ned. Herv. Kerk
schijnt dit gevaar overigens uiterst ge
ring. Het C.N.V. vraagt zich in dit ver
band evenwel af, of in de huidige si
tuatie niet een ander gevaar dreigt,
namelijk dat vele socialisten, die de
„geestelijke fundering” van hun maat
schappelijke idealen hebben zien wan
kelen, nu als laatste middel om deze
oude idealen te kunnen handhaven
aanvaarden, dat anderen die idealen
„christelijk” funderen. Zij accepteren
het Christendom dus niet al doel, doch
als middel van hun strevingen.
Mag de kerk toelaten, zo luidt de laat
ste vraag, dat thans op deze wijze
het Evangelie gebruikt wordt voor
partijpolitieke en vakorganisatori-
sche propaganda en het Evangelie
geen andere functie vervult dan
„religieuze wijding” van de idea
len van een groep.
Dit gevaar schijnt thans belangrijk
groter te zijn dan het gevaar van
een vereenzelviging van kerk en
Christelijke vakbeweging!
-o-
AMSTERDAM, 25 Aug.
Als een populaire tradi
tie zal op Zaterdag 3
September het Aals-
meers bloemencorso
plaats vinden, nu voor
de achtste maal. Vorig
jaar waren voor dit fes
tijn, waarvoor men van
heinde en ver komt, in
het deel van Amster
dam, waar de stoet
doorheen trekt, ruim een
half millioen mensen op
de been. Er komen 25
praalwagens en 22 ver
sierde personenauto’s
met als decorum: 800.000
dahlia’s, 200.000 Ameri
kaanse anjers, 150.000
rozen, 100.000 gladiolen,
7500 chrysanthen, 20.000
graszoden, 4000 bossen
groen en 35.000 kg mos.
In de nacht van 1 op
2 September zullen 1000
inwoners van het bloe-
mendorp in de grote vei
linghallen de wagens op
bouwen, waarbij overi
gens ook vele andere
dorpsbewoners, inclusief
4. Er wordt op gewezen, dat er velen
zijn, die de noodzaak van Christe
lijke vakorganisatie voor het verle
den gaarne erkennen, doch i’
voor het heden betwijfelen.
In deze tijd van collectivisme
is echter opnieuw
en
massificatie is echter opnieuw het
menselijke in de mens in gevaar. Dit
meest eigenlijke sociale vraagstuk is
niet oplosbaar zonder ’n uitgangspunt,
dat gelegen is buiten de mens, name-
134)
Welk een list of welke leugen zou
hij nu weer verzonnen hebben, om het
aan te durven, Lucy daarheen mee te
nemen. Die vent stond blijkbaar voor
niets. En die Lucy, nu, die was
geen knip voor haar neus waard! Je
moest toch wel gek zijn, om zó op je
te laten trappen! overwoog Therese,
die met opgeheven hoofd naar het
Court wandelde.
In Clematis Cottage zag zij een on
gewone bedrijvigheid: enkele ramen
stonden open; gordijnen waren weg
geschoven; zij zag een paar koffers en
juist kwam de rentmeester voor een
open raam, een partijtje boeken af
stoffend.
„Houdt u grote schoonmaak, mijn
heer Schmidt?” vroeg Therese lachend.
„Neen, juffrouw Blake. Ik ben aan
het inpakken van mijn boedel.”
„Lieve deugd. Gaat u ons veria-
en?”
„Tot mijn spijt, ja, juffrouw Blake.
Dringende zaken roepen mij naar
Londen.”
Zonder meer te zeggen liep hij met
de vracht boeken naar het achterste
gedeelte der kamer en pakte die, zyn
éne arm gebruikend, in de kotter.
Therese vond hem onbeleefd kort en
ging, zonder groet, verder, vermoe
dend, dat de rentmeester zijn congé
gekregen had.
Intussen waren Karl en Lucy op de
Doolhof aangekomen, waar Lucy, toen
zij Rose ontmoette, in schreien uit-
bcii*sU&
Het was een treurig onderhoud,
maar toch verzachtend en bevredi
gend. Lucy legde haar uit, zonder in
bijzonderheden te treden, dat zij niet
geweten had, wie er op de Doolhof
woonde; anders zou zij reeds eerder
gekomen zijn, als Karl en Adam het
haar vergund hadden. Rose hield het
er voor, dat Karl het veiligheidshalve
beter had geoordeeld, om het geheim
ongeschonden te bewaren. En daar
mee liep de zaak af.
„En dat wij me elkaar gereisd en
gepraat hebben, zonder elkaar te ken
nen”, glimlachte Lucy. De jonge vrouw,
die vóór haar zat, was dezelfde, lieve
verschijning van toen, maar haar ge
laat en oogopslag vertoonden duide
lijk de sporen van wat zij de laatste
tijd had doorgemaakt.
„Je komt vóór je vertrek toch zeker
nog wel een poosje op het Court lo
geren?” nodigde Lucy haar uit.
Maar Rose schudde het hoofd. Het
was heel vriendelijk bedoeld en zij
was er dankbaar voor, maar zij zou
de Doolhof niet verlaten alvorens
voor goed te vertrekken. Zo heel lang
zou dat niet meer duren. Een week,
twee weken hoogstens. Het wachten
was op een brief van haar tante, bij
wie zij ging wonen.
„Dan kom je later stellig nog eens
bij ons, nietwaar?”
„Dat denk ik niet. Of ik zou heim
wee moeten krijgen naar de plaats,
waar ik, ondanks alles, met Adam ge
lukkig geleefd heb en waar ook mijn
kind is begraven. In dat geval zou
ik je enkele dagen lastig willen vallen
als je het goed vindt.”
„Altijd welkom”, zei Lucy warm.
„En ik mag je vóór je vertrek nog
wel komen opzoeken?”
„Al was het elke dag, als Karl het
UTRECHT, 27 Augustus. Het Christelijk Nationaal Vak
verbond in Nederland heeft vandaag in het orgaan „De Gids” een
antwoord gepubliceerd op het Herderlijk Schrijven van de Generale
Synode der Ned. Herv. Kerk. Het artikel bevat de conclusies van
het beraad, dat door Verbondsbestuur en Verbondsraad van het
C.N.V. is gehouden.
Het C.N.V. zegt zich gegriefd te gevoelen, wanneer het Herderlijk
Schrijven de „algemene organisatie stelt tegenover de Christelijke”.
„De Synode”, aldus het C.N.V., „kan wanneer zij op sociaal-econo-
misch gebied de „algemene” organisatie stelt tegenover de Christelijke,
daarmee niets anders bedoelen dan het N.V.V. Het C.N.V. acht het
volstrekt onaanvaardbaar, dat de kerk de socialistische vakbeweging
„algemeen” en de Christelijke Vakbeweging „niet-algemeen” noemt.
Het zijn namelijk de socialisten geweest, die de aanvankelijke eenheid
van de Nederlandse vakbeweging hebben verbroken. Voorts is de
werkelijke eenheid in deze wereld alleen mogelijk op de grondslag
van Gods Woord.
Om deze twee redenen zou de Christelijke vakbeweging eerder voor
de benaming „algemene” in aanmerking komen dan de socialistische
vakorganisatie.
I hebt waarschijnlijk ook met
spanning de berichten ge-
H volgd over de resultaten van
,o0ffl-conferentie” in öenève,
I 3 geleerden uit tal van landen
jn vertrouwen hebben mee-
hoever zij met hun onder-
hngen gekomen waren. En u
Larbij wel onder de indruk ge-
In van wat er bezig is zich
□trekken op
Lnschap en c
Er z‘in weer
(ijien aan
alleen
het terrein van de
de techniek.
behoorlijk wat ge-
de natuur ontfutseld,
reeds door wat gepubli-
K werd de heren hebben na-
.jijk alleen maar gezegd wat ze
■L wilden zijn we van de
.'verbazing in de andere gebui-
\Ve hebben zelfs het gevoel
tegen, dat deze atoomgeleerden,
toch wel één en ander gewend
1 zélf stomverbaasd hebben ge-
over hun eigen vindingen, en
E ze er eigenlijk niet goed raad
weten.
Ee zullen het In de nabije toekomst
Cr steenkool en anthraciet kunnen
Ei als ik het goed begrepen heb, en
hartspier verlamd mocht raken
u er rustig een ander gepraepa-
iiartspiertje voor In de plaats.
f'2O gaat dat maar door. De heren
E au van de conferentie naar hun
leerkamers en laboratoria vertrok-
lli om de verschillende gegevens na-
Eait te werken en wat er binnen af-
Ifaare tijd uit de bus komt zal u nog
IL doen duizelen. Van atoomsplitsing,
lUreactle en dergelijke hebben wij
IL syllabe verstand, wij willen dat
|Lt toegeven; wij weten soms niet eens
I,.' of wij die termen wel goed neer-
Ibtijven of gebruiken, maar wij zijn er
L erg blij om, dat er mensen zijn die
L zulk soort dingen een heleboel ver-
lönd hebben. Het zou een rare wereld
Lrden als Iedereen alleen maar ver-
Itaid had van theologie of van boek
teen en aanverwante artikelen. We
Lten doodverlegen. Het is een verheu-
Ld feit, dat er ook zijn die de tech-
L van het melken meester zijn, die
Li van de landbouw afweten en die
L auto of treinstel kunnen besturen,
jj profiteert de één van de ander en we
L er daarom blfj mee, dat er geleer-
L zijn wier hersenen zó fenomenaal
Lronkeld zfjn, dat zij alles van ato-
zen weten.
burgemeester Loggers,
de handen uit de mou
wen steken.
Op 2 September prij
ken de versierde wagens
op een tentoonstelling in
Aalsmeer en de volgen
de dag rijden ze om half
twaalf uit. Via Boven
kerk en Amstelveen
wordt even na twee uur
het Olympisch Stadion
bereikt, waar dan on
dertussen het door de
heer C. Nauta geschre
ven Stadionspel Klank
en Kleur zal zijn begon
nen.
Voor de eerste maal
zal het corso een onder
deel vormen van dit
spel. De wagens rijden
namelijk in groepen van
vijf het Stadion binnen,
en rond elke vijfde wa
gen wordt een tafereel
geweven, achtereenvol
gens: Winterpret, Acht
tiende eeuw, 1
Sprookje en
vreugd.
I
I Dit Is zoals u wel begrepen hebt één
Itat van de zaak en wel de mooie kant.
Fis ook een lelijke kant. Er zijn m.a.w.
W grote gevaren.
U vindt het misschien wat overdre-
M, dat er altijd en direct over geva-
gesproken wordt, als er wat moois
beleven valt.
Maar hier helpt nu
|i!eve moederen aan.
Als u alleen maar In zwijm valt voor
ti vooruitgang, dan Is u bezig er een
oorultgang van te maken met een
oofdletter, en dan komt zij in de rij
I staan van de „góden van de tijd”,
'aar we in een vorig artikel over schre-
ta, en waar we nog op terug zouden
tomen.
Het Is een merkwaardige coïnciden
tie, dat toen wij ons voornamen over
Witenschap en Techniek iets te zeggen
als over „de góden van de tijd, terzelf
der tijd In „Trouw” een 2-tal artikelen
werd gepubliceerd, eerst over de „we
tenschap” door prof. Schippers en daar
na iets over „techniek” door J. v. L.
onder de titel; „De juiste weg”.
Op het eerste hebben we de vorige
maal al geattendeerd.
Wat nu „de juiste weg” betreft, wijst
de schrijver van het artikel er op, dat
de christen de ontwikkeling van het
leven niet slechts moet aanvaarden,
Mar er ook dankbaar voor moet zijn.
[Blij z(jn. met het nieuwe, blij zijn met
net moderne leven, dat zal er het ge
volg van zijn.”
De schrijver Is er Intussen niet blind
h»r, dat de ontwikkeling der techniek
A weg vrij maakt voor een antlchris-
teljjke heerschappij”. Zó staat het er,
haar ik vermoed, dat dit een drukfout
ria. Als buitenstaander dacht u: er ge
beurt niets!
Zó is Christus bezig van de hemel
vaart af met voorbereidende maatrege
len. De enige verandering is, dat Zijn
haast nu tastbaar wordt In het ver-
snellingsproces der wereldontwikkeling.
Dit Is natuurlijk niet één van de „ge
varen” waar wij op doelden.
Integendeel: de wederkomst des He
ren is de grootste vreugde voor de
Christen.
Maar de vervulling dezer belofte
brengt onherroepelijk de verschijning
van de antichristelijke wereld met zich
mee, Inclusief alle „dieven en moorde
naars” die dan op pad gaan.
Het is binnen het bestek van dit ar
tikel niet meer mogelijk deze dieven en
moordenaars te helpen ontmaskeren.
Daar moeten we later beslist nog op
terug komen.
Maar één van de lessen van Genève
Is al vast, dat wij niet klaar komen
door met „Christelijke voorzichtigheid”
de weg zo goed mogelijk te „nemen”.
Wij zullen de dieven en moordenaars te
lijf moeten.
Daar zit een paradox in.
Wij weten enerzijds dat de verhaas
ting der cultuur de gevaren verdubbelt,
en wij moeten anderzijds die gevaren
elimineren. Daar is geen oplossing voor,
heeft Iemand gezegd, maar alleen een
gebod: arbeiden in gehoorzaamheid bfj
het licht van Gods Woord.
Wat de „klank” be
duidt in dit feest? Wel,
het is een hulde aan de
muziek. Elke praalwa
gen zal een bekend
klassiek muziekstuk uit
beelden. De Nederland
se componisten worden
gezamenlijk geëerd in
de mottowagen.
Het Stadionspel, dat
minister-president Drees,
leden van het kabinet
en vertegenwoordigers
van vreemde mogend
heden hopen bij te wo
nen, ontplooit zich rond
om een monument Klank
en Kleur, dat midden op
het grasveld wordt' op
gebouwd. Aan het spel
nemen 1200 inwoners
van Aalsmeer deel.
Een internationale jury
zal de prijzen voor het
corso toekennen. Daar
onder zijn ereprijzen
zilveren medailles be
schikbaar gesteld door
Koningin Juliana en
Prins Bernhard.
en sociaal gebied constateert en
met name de samenwerking tussen
werkgevers en werknemers in Ne
derland, denkbaar zonder het be
staan en het voortbestaan van de
Christelijk-sociale beweging?
Het is tegenwoordig gebruikelijk, al
dus het C.N.V., het bestaan van de
samenwerking tussen werkgevers
en werknemers als een feit te con
stateren zonder zich te verdiepen in
de oorzaken van het ontstaan en de
voorwaarden van het voortbestaan
dezer samenwerking. Wat zou'er
echter van deze samenwerking te
recht gekomen zijn als er niet een
felle strijd gevoerd was zowel tegen
het liberalisme als tegen het so
cialisme?
En wat zal er van deze samenwer-
kingsgedachte overblijven, indien
de Christelijke grondslag -van het
verenigingswerk wordt prijsgege
ven en alle Nederlandse werkge
vers zich in liberale organisaties
verenigen en alle Nederlandse
werknemers in socialistische vak
bonden?
Het C.N.V. wijst op het buitenland,
dat in duidelijke voorbeelden ant
woord op deze vragen geeft.
2. De Christelijk-sociale beweging
heeft in de 19e eeuw van de zijde
der officiële kerk in die tijd weinig
waardering ondervonden voor haar
verzet tegen het liberalisme. Zal de
kerk, nu zij voor het verzet tegen
de tegenwoordige tijdgeest, die van
het socialisme, opnieuw weinig
waardering opbrengt, over vijftig
jaar uitspreken, dat dit verzet tegen
het socialisme te begrijpen en te
billijken was?
Maar dan zal het opnieuw te Iaat
zijn, aldus het C.N.V.
3. De paragraaf in het Herderlijk
Schrijven, waarin de Synode advie
zen verstrekt betreffende de keuze
van organisatie, komt het C.N.V.
onbegrijpelijk voor. Bedoelt de Sy
node, als zij spreekt over overwe
gend Rooms-Katholieke gebieden,
dat degenen, die beneden de Moer
dijk wonen en niet Rooms-Katho-
liek zijn, zich in het C.N.V. dienen
te organiseren? Of bedoelt ze, dat
men zich in die streken juist bij het
N.V.V. moet voegen? Maar zou men
dan omdat men in dorp A woont
lid van de Christelijke vakbeweging
dienen te zijn en omdat men in
dorp B woont lid van de socialis
tische?
HORIZONTAAL: 1. Geluid; 3. lobbes;
v’,„ eP- voornaamwoord; 6. afdeling
«i een warenhuis; 9. kleur; 11. onbe-
tew t verstand; 15. Ind, gewoon-
Sfhïj 17- dennenaald; 19. gezet; 20.
*ede; 21. staafje.
•la^TICAAL: Oestervat; 2. harde
'ebL3' kul>ieke meter; 4. gedoe zonder
zanëstem; 8. streek; 10.
tiekir1’ 11- band; 12- °P de aarde be’
iTntg hebbend; 14. rivier in Wales;
»r°te bijl; 18. bestemming.
Sera; n
acc-i;
VTT™
