:n!
Joe Mitchell
en
eN
DE DOOLHOF
en z’n
II
collega's vormen de laatste barrière
tussen de emigrant en Canada
jölometers
Beter
1
HL
aan i
aan
H
(60
Processies in het openbaar
tasten de vrijheid aan!
Paspoort voor
Paul Robeson?
ïlacLia
Koopvaardijschepen
met atoomaandrijving
WASHINGTON, 19 Juli. Het
Amerikaanse Huis van Afgevaardig
den heeft de bouw van een experimen
teel koopvaardijschip met aandrijving
door atoomenergie goedgekeurd. Hoe
wel het Huis meent dat het schip in
gericht moet worden voor passagiers-
en vrachtvervoer, wordt het aan des
kundigen overgelaten het te bouwen
scheepstype te bepalen.
zee(I)
fe
Van de zee tot aan de
1.50
!.88
1.90
L90
J
brengt ani
0
1.78
1.88
.98
.98
’.38
B
I
d”
1.90
i.9O
Vrije bewerking van een Engels
verhaal van Mrs Henry Wood,
-JïildJ S
Zomermaanden
geschikt voor
verbetering
Gemakkelijk te overwinnen, behalve
door hen die goede raad
in de wind sloegen
Straat is gemeengoed van de burgers
en geen kerkgebouw
i* B
ZEEUWSCH DAGBLAD
\Voita»dag 20 Juli 1955
:ls
FEUILLETON
e
hj
Daar moet iets aan gedaan worden
Nederlandse landbouwgrond
heeft gebrek aan kalk
Herv. Kerkeraden schrijven de bisschep
pagina 5
Ingezonden Mededeling
H*sue
Ingezonden Mededeling (adv.)
■oerd
Mi.
Sportproblemen.
den gesproken na aan het hek
len! I
51.
HOOFDSTUK XXXVI.
358
398
84.
ten
(Wordt vervolgd.)
ring
>0
ilerij,
3926
1
ERS
iaat
KJES
aille
-o-
Lille
BR- 33
voor
LLEN
artij!
aor
kunnen worden, die maakte de reis
over de Atlantische Oceaan niet tever
geefs. Hij bereikte zijn doel, of hij nu
in Toronto terechtkomt of in Winni
peg. Want op zulke mensen zit Canada
inderdaad te wachten.
Toen het telegram van Rose de wo
ning van Dr Cavendish in Basham be
reikte, was hij niet thuis, maar nau
welijks gearriveerd, liet hij zich met
zijn sjees naar Foxwood brengen, naar
de Doolhof. Rose en Anna Hopley had
den gedacht en gehoopt, dat hij per
trein zou komen, dan zou er heel geen
opzien gebaard zijn. Voor het hek van
de Doolhof stond de sjees op hem te
wachten.
Verondersteld wordt, dat bekend is,
dat deze principiële bezwaren waar
lijk niet alleen in Nijmegen leven,
maar dat zij door alle protestantse
kerken in Nederland gedeeld worden.
Herinnerd wordt aan een schrijven,
dat enige jaren geleden is gezonden
aan de raad van ministers. Deze brief
was opgesteld door de tien samen
werkende kerken, die daarin uiting
gaven aan de grote bezorgdheid, die
onder de protestanten in Nederland
leeft, omdat in de laatste jaren zich
van rooms-katholieke zijde steeds meer
het streven doet gelden, om op rui
mer schaal, dan door de wet wordt
toegestaan in het openbaar processies
op de openbare weg worden gehou
den.
N.V. Ver. Ned. Rubberfabrieken
Heveadorp (Gld)
De naam Canada betekent het
zelfde als de Bijbelse plaatsnaam
Sukkoth, n.l. „een verzameling
hutten”. Geen vleiende benaming
dus voor een land, dat zich vol
gens zijn trotse wapenspreuk uit
strekt „van de zee tot aan de
zee”, dat bijna even groot is als
heel Europa en dat zich graag
met de naam van „het land der
toekomst” tooit. Aan dit land
bracht onze ^-redacteur op uit
nodiging van de Canadese rege
ring een kort bezoek en al door
reisde hij het niet van zee tot
zee, toch bezocht hij zeven van
enz, J;
De plannen moeten nog door de Se
naat worden goedgekeurd. Met de
bouw van het schip zullen verscheide
ne jaren gemoeid zijn.
Afzonderlijke wetgeving ter goed
keuring van de eerder door president
Eisenhower voorgestelde bouw van een
atoomschip voor demonstratie van ’t
vreedzame gebruik van atoomenergie
is nog hangende.
In het verslag van de commissie voor
de scheepvaart van het Huis van Af
gevaardigden was verklaard, dat Noor
wegen reeds „aanzienlijke vorderin
gen” heeft gemaakt voor de bouw van
een koopvaardijschip met aandrijving
door atoomenergie en dat de positie
van de Amerikaanse koopvaardijvloot
ernstig benadeeld zou worden, als niet
onmiddellijk stappen genomen worden
om te komen tot ontwikkeling van een
prototype van een koopvaardijschip
met stoommotoren
met de enorme afstanden in hun nieu
we vaderland, dat even groot is als
heel Europa. Vier of vijf dagen en
nachten leven zij in de trein en dat is
een heel vreemde ervaring voor een
boerengezin uit Belden b.v., dat een
reis naar Hengelo al een hele onderne
ming vond.
Opstaan, eten en naar bed gaan ter
wijl de wielen hun eentonig lied tikken
op de rails, dagen en nachten lang.
Buiten het raampje de eentonig gol
vende vlakte van de prairieprovincies,
hier en daar onderbroken door het
donkergroene water van een meer of
verder naar het Westen de prachtige
vergezichten in de foothills van de
Rocky Mountains.
Ja, zij die Nederland verlieten om-
da te eng was of omdat
de mogelijkheid ontbrak om ooit nog
eens boer te zijn op eigen grond krij
gen op een dergelijke reis wel de over
tuiging dat hun nieuwe vaderland hen
in dit opzicht althans niet zal teleur
stellen, want ruimte is er genoeg in
Canada. De immigrant, die verwacht
dat hij met een Cadillac van boord zal
worden gehaald en onmiddellijk on
dergebracht in een villa met garage,
televisie en centrale verwarming komt
bedrogen uit. Hij, die echter ging om
ruimte, vrijheid en mogelijkheden tot
ontplooiing te vinden, mogelijkheden
die door hard werken verwezenlijkt
WASHINGTON, 19 Juli. De Ame
rikaanse negerzanger en toneelspeler
Paul Robeson heeft Maandagavond
medegedeeld, dat ambtenaren van het
Amerikaanse departement van Buiten
landse Zaken zijn verzoek om ’n pas
poort overwegen. Paul Robeson wil
Groot-Brittannië, de Sowjet-Unie en
andere landen bezoeken.
Sedert Augustus 1950 heeft het de
partement hem geen paspoort willen
verstrekken, omdat hij communistisch
gezind zou zijn.
in 1608 door Samuël de Champlain,
koninklijk geograaf van Frankrijk
en grondlegger van de eerste perma
nente nederzetting in Canada. Uit de
door hem gebouwde drie blokhutten
binnen een houten palissade bol
werk tegen de Indianen ontwik
kelde zich een Franse stad, die Frans
gebleven is, ook nadat de Engelsen
in 1763 de Noordamerikaanse kolo
niën van Frankrijk overnamen. De
immigrant, die zich met moeite wat
Engels heeft eigen gemaakt, kan hier
met deze taal bij het merendeel der
bevolking niet terecht.
NAAR DE BESTEMMING
De meeste immigranten verlaten
Quebec echter al spoedig om op weg
te gaan naar steden, waar wel wolken
krabbers zijn en waar hij zich naar har
telust in het Engels kan oefenen. Trei
nen van de Canadian Pacific Railroad
of de Canadian National voeren hen
naar de plaats van hun bestemming.
Naar de nieuwe baas, als ze die al heb
ben of naar een van de steden waar
een speciaal arbeidsbureau voor im
migranten onder auspiciën van het mi
nisterie van Immigratie is. Daar wordt
dan meestal al heel gauw een baas
voor hen gevonden.
Zij die naar Montreal gaan, zijn na
vier uur op de plaats van bestemming,
maar zij die in Edmonton of Vancouver
moeten zijn maken meteen al kennis
het al is, Lucy. God weet, dat ik al
bijna meer heb dan ik dragen kan.”
Zijn smartelijke toon, zo vol van
onmiskenbare treurigheid, trof haar
diep. Met een zucht keerde zij zich
naar hem toe.
„Ik wenste vurig, dat ik de zaken
voor ons beter kon maken, Karl.”
„Je behoeft ze tenminste niet erger
te maken. Alles bij elkaar genomen.
„Welnu?” vroeg zij op zachte toon,
toen hij zweeg.
„Ik zie niets om mij heen, Lucy,
dan radeloosheid, angst en smart. Ik
kom soms in de verzoeking, te wen
sen, dat ik de wereld achter mij kon
laten.”
Hij keek op zijn horloge, stond op
en ging, zonder verder iets te zeggen,
naar binnen. Lucy staarde hem met
verlangende ogen na; ogen, in wier
diepten iets van de radeloosheid
scheen te liggen, waarover hij gespro
ken had. Er waren ogenblikken, dat
zij niets begreep van de gemoedsstem
ming van haar man.
Dit was een van die ogenblikken.
stadspoort die een doorkijkje biedt op
een rijtje oude witgekalkte huisjes. Hij
ontdekt dromerige binnenplaatsjes
vanwaar stenen wenteltrappen leiden
naar duistere nissen. Hij ziet een oude
citadel met schildwachten in schilder
achtige uniformen onder het poortge
welf.
Op zijn wandeling ontmoet hij vrou
wen en meisjes, die qua uiterlijk, coif
fure en kledij zo van de Champs Ely-
sées weggelopen schijnen te zijn. Zij
converseren met elkaar in het radste
Frans en bewegen zich met een zwier,
die in Noord-Amerika ganselijk onbe
kend is. De straten hebben Franse na
men en de restaurants Franse menu’s,
kortom men zou zich eerder in Dijon
of Amiens wanen dan in een Canadese
stad.
Maar het is niet alleen de immi
grant, die zich over Quebec verbaast,
dat doen hier dagelijks ook honder
den Amerikaanse en Canadese tou-
risten, die de meest on-Amerikaanse
stad van Noord-Amerika komen be
wonderen. De enige ommuurde stad
in dit deel van de wereld, gesticht
korte zode, dus na de eerste of tweede
snede of na het afweiden. De kalk j
komt dan goed Op de grond, maar
dient daarna met een ketting-egge nog
enigszins te worden ingewerkt.
het bestaande verbod wordt gehand
haafd en overtreding daarvan niet
wordt toegelaten. In aansluiting hier
aan zien de beide kerkeraden het als
een plicht nogmaals te verzoeken
voortaan te willen voorkomen, dat in
Nijmegen processies op de openbare
weg worden gehouden.
Indien wordt voortgegaan met het
houden van deze processies, aldus de
kerkeraden in hun brief, zou dit van
protestantse zpde in toenemende mate
worden verstaan als een onaanvaard
bare aantasting van de vrijheid van de
openbare straat. Grote spanning moet
daarvan het gevolg zijn. Wanneer de
vrijheid op deze wijze verloren gaat,
komt bovendien het geestelijk gezag
van de overheid in het geding, zo be-
Er is in dit schrijven aan de mi- ?luit de brief.
nisterraad met nadruk op gewezen,
dat de straat het terrein, dat aan
elke burger gemeen is tot kerk
gebouw wordt gemaakt en aan de
vrije staatsburger een visie wordt
opgedrongen. De straten, waar het
sacrament wordt rondgedragen, zijn
niet meer vrij toegankelijk voor
ieder, die deze wijze van verering
moet afwijzen. De overheid is ech
ter de handhaafster der ware vrij
heid in het publieke leven.
De kerken hebben er toen daarom
bij de regering op aangedrongen, dat
~ee, de stad met twee verdiepingen, is het eerste wat vele iminipran-
van Canada zien, want hier debarkeren vele schepen. Op de heuvel de
oude citadel en het hotel Chateau Frontenac.
DE BILT, 18 Juli. Door het Be-
drijfslaboratorium voor Grond- en Ge
was Onderzoek te Oosterbeek werden
onlangs de resultaten van een belang
rijk onderzoek gepubliceerd. Men heeft
nagegaan, hoe het met de kalktoestand
van de Nederlandse landbouwgronden
is gesteld en de resultaten van dit on
derzoek zijn bepaald alarmerend. Meer
dan een derde van onze gronden blijkt
te zuur te zijn. Voor de zand-, dal- en
veengronden Is dit zelfs meer dan de
helft. Dit gebrek aan kalk in de grond
kan een verdere verhoging van de
landbouwproductie in ernstige mate
remmen. Hoewel onze landbouw over
het algemeen op een hoog peil staat,
werd dit punt klaarblijkelijk toch wel
ernstig veronachtzaamd.
Het wordt dan ook hoog tijd, dat
hierin eens grondig verandering wordt
gebracht. De zomermaanden bieden
hiervoor een ideale gelegenheid. Na
de oogsten van de granen kan de kalk
gemakkelijk over de stoppel worden
uitgestrooid. Met de daarna volgende
stoppelbewerkingen wordt de kalk dan
vanzelf door de grond gemengd. De
bekalking vraagt zo dus weinig ar
beid en geeft goede resultaten. Niet al
leen de gewassen in het volgende jaar,
maar ook de nu volgende stoppelge-
wassen kunnen er reeds van profite
ren. Stoppelknollen reageren er b.v.
weer gunstig op.
Ook voor de bekalking van grasland
is het nu de tijd. Het beste resultaat
bereikt men door te bekalken op een
Geen wolkenkrabbers en moderne huizenblokken in Quebec, maar smalle
straatjes en romantische binnenpleintjes als in Dijon of Amiens. Deze oude
Franse en zeer on-Amerikaanse stad geeft de immigranten wel een heel
verkeerde indruk van hun nieuwe vaderland. De Canadese vacantiegan-
gers verbazen zich hier al evenzeer als zij.
wikkeling stapelde zich op de andere
en hij zag in, hoe grote gevaren de
gedane stap in zich borg.
„Weet je wat hem scheelt, Hewitt?”
,,’t Was weer een van die flauwtes,
sir. Maar hij kwam niet gauw weer
bij. Ze dachten, dat hij dood was. Me
vrouw Grey was buiten zichzelf en
zei, dat er een dokter komen moest,
hoe dan ook. Ik heb nader geïnfor
meerd, sir, om u op de hoogte te kun
nen houden. Het gaat nu weer wel.
Ik geloof niet, dat u er direct heen be
hoeft te gaan of u zou het moeten wil
len. Ik heb Anna een kwartier gele-
te
hebben gebeld. Mijnheer is weer bij
kennis, maar is in bed gebleven. De
pijn had hem flauw doen vallen.”
„Is de dokter er al geweest?”
„Toen nog niet, sir Karl.”
Karl nam zijn hoed af, zich het
voorhoofd wrijvend. Hij zag Lucy on
der een boom zitten en liep op haar
toe. Haar matte, lusteloze trek, die
met de dag erger werd, trof hem diep.
„Doe je er wel verstandig aan, Lu
cy, hier te zitten?” zei hij, op een
stoel vallend, die naast haar stond.
„Waarom zou ik niet?”
,,’t Wordt frisser, kind, ’t Is niet
meer volop zomer.”
„De kou doet mij geen kwaad. En
al was dat het geval, wat zou het dan
nog?”
Haar zelfverwijtende, onverschillige
toon verbitterde hem. Hij wist, wat
die woorden betekenden dat het
leven haar door zijn schuld tot een
last was geworden. Zijn zenuwen wa
ren tot op het uiterste gespannen.
„Maak jij mij door je verwijten het
leven vandaag niet nog zuurder dan
101)
Onmiddellijk na het vertrek van
Karl belde mr Game Tatton terug. Er
volgde een langdurig onderhoud. De
bekende zaken werden rijkelijk over
wogen; veronderstellingen werden van
alle kanten bekeken en.... Tatton
werd naar Foxwood teruggezonden.
Karl had geen lust, langer in Lon
den te vertoeven. Hij ging onmiddel
lijk naar het station, waar hij nog juist
de trein nemen kon. Te Foxwood aan
gekomen spoedde hij zich naar huis en
vond Hewitt bij het portiershuisje
met de tuinmansvrouw staan praten.
Het werd hem later duidelijk, dat de
butler hem had staan opwachten, hoe
wel hij niet wist, wanneer zijn heer
terug zou komen. Samen liepen zij
de laan op.
„Ik vrees, dat er op de Doolhof iets
niet in orde is, sir”, zei Hewitt, zacht
sprekend.
„Op de Doolhof?” herhaalde Karl
verschrikt. Nu hoefde hij die schrik
niet te verbergen.
„Niet dat, sir. Niet het ergste. Sir
Adam is ziek geworden.”
„St, Hewitt. Geen namen noemen,
nooit! Wat scheelt hem? Hoe ben je
het te weten gekomen?”
„Ik had voor mevrouw een bood
schap gedaan, sir, en toen haalde juf
frouw Anna mij in, zij kwam van het
station. Ze zei, dat haar heer ernstig
ziek geworden was. Er moest een dok
ter komen. Maar ze durfden Moore
niet te roepen en zij had op het sta
tion een vreemde getelegrafeerd.”
„Waarheen getelegrafeerd?”
„Naar Basham. Naar dokter Caven
dish.”
Karl haalde diep adem. De ene ver-
(Van onze ^-redacteur)
QUEBEC, Juli 1955. „Daar komen de nieuwe Canadezen jongens, maak
Je borst maar nat”, zegt Joe Mitchell terwijl hij z’n uniformpet met het woord
immigration” met een klap op z’n kale kruin zet. Zijn collega’s turen met
half dichtgeknepen ogen over het water van de machtige St Lawrence rivier,
waai- het notedopje van een half uur geleden nu in een flinke oceaanstomer
veranderd is. Er is werk aan de winkel vandaag!
De „nieuwe Canadezen” op hun beurt hangen op alle dekken over de reling
om hun tweede vaderland in ogenschouw te nemen. Ze zien een stad van
twee verdiepingen, gedeeltelijk gebouwd in het smalle rivierdal, gedeeltelijk
hoog op een heuvelrug. Dat is dus Quebec. En in hun ogen kruipt de eerste
van een lange reeks verwonderingen, omdat alles zo anders, als ze zich had-,
den voorgesteld.
Maar deze verwondering wordt, al
gauw op de acntergrond gedrongen,
want de" boot is inmiddels gemeerd aan
de grote loods en de debarkatie kan
beginnen. Even is er nog een nerveus
heen en weer gedraaf, een geroep om
verloren kinderen en vergeten bagage,
maar deze onrust wordt al gauw opge
vangen door de voortreffelijke organi
satie van de Canadezen.
De emigranten, die inmiddels immi
granten geworden zijn, schuiven lang
zaam voorbij de tafeltjes van de dok
ters, dis hun gezondheidsverklaringen
en inentingspapieren controleren en
gaan naar de laatste barrière, die hun
de toegang tot Canada verspert: de
ambtenaren van het ministerie van
Burgerschap en Immigratie die aan de
Canadese grenskantoren hetzelfde
werk verrichten, dat bij ons door de
marechHussées gedaan wordt.
Zij vormen overigens een gemakke-
Hjk ts overkomen hinderpaal, deze col
lega's van Joe Mitchell. Ze zijn goed
moedig, vriéndelijk en behulpzaam
zonder een spoor van de hooghartige
en by voorbaat achterdochtige hou
ding, die vele West-Europese grensbe
ambten de enige juiste schijnen te vin
den. Rustig stellen ze hun routinevra-
gen, daarbij nu en dan wat aanteke
nend op de door de immigrant meege
brachte kaart: Waar bent u geboren?
Hoeveel geld hebt u bij u? Wat is uw
beroep? Hebt u treinkaartjes naar de
plaats van bestemming?
Er zijn echter heel wat Nederlandse
immigranten, die aan het tafeltje van
deze ambtenaar hun eerste onaange
name ervaring in Canada opdoen.
Wa.ut de man in uniform spreekt En
gels en Frans en soms een beetje
Duits maar natuurlijk geen Neder
lands. En zij, die ondanks alle raad
gevingen van alle Nederlandse emigra-
tie-instanties toch maar aan boord zijn
gestapt zonder één woord Engels te
kennen ervaren hier al aan den lijve,
dat „dat gezeur over die taal” allesbe
halve overbodig was.
Het is meelijwekkend om te zien hoe
deze Nederlanders hier hun best doen
om zich door stemverheffing en geba
ren toch verstaanbaar te maken en hoe
doodongelukkig zij zich voelen als al
les tevergeefs blijkt te zijn. Een land
genoot, die beter voorbereid de grote
reis aanvaardde, moet hen dan tenslot
te te hulp komen. Maar als ze straks
bij een Canadese baas werken is die
hulpvaardige landgenoot niet in de
buurt en een Canadese boer heeft heel
wat minder geduld dan een immigra-
tie-ambtenaar. Deze mensen hebben
door eigen nalatigheid de moeilijkhe
den, die alle emigranten de eerste tijd
hebben, nog eens verdubbeld.
OP VREEMDE BODEM
Het is een belangrijk moment voor
een immigrant, als hij voor het eerst
de bodem van zijn nieuwe vaderland
betreedt. Maar meestal beseft hij dat
zelf later pas, want als hij de loop
plank van het schip verlaat en de gro
te hal binnengaat denkt hij meer aan
treinkaartjes en koffers dan aan histo
rische ogenblikken.
Zelfs het afscheid van schip en me-
de-passagiers is nu een beetje moeilijk,
want dit drijvende wereldje is hem ge
durende de week aan boord als ver
trouwd geworden en onder zijn lotge
noten heeft hij vrienden gemaakt. Nu
moet hij er alleen door, het onbekende
tegemoet. Quebec is wel een heel
vreemde stad om Canada binnen te
komen. De immigrant, die gelegenheid
heeft hier wat rond te kijken ziet niet
de wolkenkrabbers en de brede rechte
straten, de moderne huizenblokken en
de pleinen die hij in een grote Cana
dese stad had verwacht. Hij loopt door
bochtige straatjes met een hobbelig
plaveisel en staat ineens voor een oude
de negen provincies.
In een serie artikelen, waarvan
u hier het eerste ziet, geeft hij
zijn uiteraard slechts vluchtige
reisindrukken weer. Hierbij
wordt vooral aandacht besteed
aan wat velen van ons het mees
te interesseert in Canada, n.l. de
immigratie en het leven van de
Nederlandse immigranten.
’s-GRAVENHAGE, 19 Juli. De kerkeraden van de Ned. Herv. gemeen
ten te NHme"e>> <-n Hees hebben in een brief aan de bisschop van ’s-Herto-
genbose.., u_>„^meester van Nijmegen en enige andere autoriteiten hun
verwondering uitgesproken over het feit, dat opnieuw kortgeleden op de open
bare weg in de gemeente Nijmegen processies z(jn gehouden, waarbij de be
palingen van art. 177, tweede lid der grondwet zyn overtreden.
„Wij achten ons verplicht, aldus de brief, nogmaals onze ernstige beden
kingen over de wijze van handelen te doen kennen en om des gewetenswille
te protesteren tegen deze straatprocessies.” Het is voor de tweede maal, dat
de beide kerkeraden protesteren tegen deze handelingen van de rooms-katho
lieke kerk.
DONDERDAG 21 JULI.
HILVERSUM I (402 m.) AVRO: 7.00
Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00
Nieuws. 8.15 Gram. 9.30 Voor de vrouw.
9.35 Waterstanden. 9.40 Morgenwijding.
10.00 Gram. 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Kamerork. 11.45 „Militair Transport”,
klankb. 12.00 Twee piano’s. 12.25 In ’t
spionnetje. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.35 Gram. 12.50 „Uit het bedrijfsleven”,
caus. 13.00 Nieuws. 13.15 Meded. of gram.
13.20 Metropole ork. 13.55 Koersen. 14.00
„Spel met Marionetten”, hoorspel. 14.45
Hobo en piano. 15.15 Voor de zieken. 16.00
Gram. 16.30 Jazz muz. met comm. (Tussen
15.30 en 17.30 Tour de France). 17.00 Voor
de jeugd. 17.45 Regeringsuitz.: Rijksdelen
overzee: Dr J. I. S. Zonneveld: „Geologie
van de Nederlandse Antillen”. 18.00 Nws.
18.15 Tour de France. 18.25 Promenade
ork. 19.00 Gesproken brief uit Londen.
19.05 Amus. muz. 19.20 Sportproblemen.
19.30 Lichte muz. 19.55 Fototips. 20.00
Nieuws. 20.05 Act. 20.15 Concertgebouw-
ork. 21.10 „De vriend van Napoleon”,
hoorspel. 22.00 Tour de France. 22.10 Ge
varieerd progr. 23.00 Nieuws. 23.15 Con
ferentie der Grote Vier te Genève. 23.20
Sportact. 23.30-24.00 Gram.
HILVERSUM II (298 m.) KRO: 7.00
Nieuws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en
lit. kal. 8.00 Nieuws en weerber. 8.15 Gr.
9.00 Voor de huisvrouw. NCRV: 10.00 Gr.
10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 Voor de
zieken. 11.45 Gram. 12.00 Angelus. 12.03
Lunchconc. (12.30-12.33 Land- en tuinb.
meded. 12.33-12.40 Wij van het land). 12.55
Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en Kath. nws.
13.20 Zang en orgel. 13.40 Gram. NCRV:
14.00 Gram. 14.25 Kamerkoor. 14.45 Voor
de jeugd. 15.15 Kamermuz. 16.00 Bijbel
lezing. 16.30 Kamermuz. 16.55 Gr. 17.00
Voor de jeugd. 17.30 Gram. 17.40 Koer
sen. 17.45 Gram. 18.00 Amus. muz. 18.30
Voordr. 18.45 Gram. 19.00 Nieuws en
weerber. 19.10 Gram. 19.20 Sociaal ge
sprek. 19.35 Gram. 20.00 Radiokrant. 20.20
Wedstrijd. 21.30 Gram. 21.40 Pianospel.
22.00 Periodieken parade. 22.10 Orgelconc.
22.35 Gram. 22.45 Avondoverdenking. 23.00
Nieuws en S.O.S.-ber. 23.15-24.00 Gram.
BRUSSEL (324 m.) 11.30 Mil. orkesten.
13.00 Nieuws. 13.15 Voor de soldaten. 14.00
Klankbeeld. 15.00 Rep. 15.15 Gevar. muz.
16.00 Dansmuz. 17.00 Nieuws. 17 10 Gram.
17.15 Voor de kinderen. 18.15 Symph. ork.
18.30 Gram. 19.00 Nieuws. 19.40 Gram.
20.00 „De Schelde”, oratorium. 20.35 Gr.
22.00 Nieuws. 22.15 Gram. 23.00 Nieuws.
23.05-24.00 Gram.
I
L,’ «<■-
V
i-:/11
y....
8..
O 5x3
