DE DOOLHOF nu in Haiphong Vietminh. de greep van de GEEN SOUVEREINITEIT IN RUIL VOOR NEUTRALITEIT Buitenlandse politiek van Adenauer goedgekeurd en BRYLCREEM Stad is vol rode vlaggen propaganda-posters. WRIGLEY 7 Christen-Aannemers naar Zeeland Eén dag onder communistisch bestuur. 0: een Debat in Duitse Bondsdag 1 Liever een verdeeld Duitsland» dan een neutraal Duitsland. „Interleder” met 309 inzendingen* UTRECHT, 23 Mei. De 'vierde internationale beurs voor schoenen, leder, lederwaren en aanverwante branches zal van 13 t.m. 17 Juni a.s. in het Jaarbeursgebouw op het Vre- denburg te Utrecht worden gehouden. Deze „Interleder IV” zal aantonen wat de Nederlandse schoen- en leder industrie sedert het einde van de oor log heeft gepresteerd. De beurs zal niettemin een sterk internationaal ka rakter dragen hetgeen blijkt uit het feit dat 11 verschillende landen zullen exposeren, t.w. Nederland met 173 in zendingen, gevolgd door West-Duits- land met 57, Engeland met 28, Frank rijk met 25, België met 10 inzendin gen en voorts de Verenigde Staten, Tsjecho-Slowakije, Zwitserland, Lu xemburg, Joego-Slavië en Italië, ter wijl Engeland en Frankrijk bovendien met een collectieve inzending verte genwoordigd zullen zijn. Deze vak beurs beslaat een expositieruimte van c.a. 4500 vierk. meter en telt in totaal 153 exposanten, onder wie ca. 80 schoenfabrikanten. Vrije bewerking van een Engels verhaal van Mrs Henry Wood. Uitnodiging aan Amerika om positieve ontwapenings-voorstellen te doen f 'f t ZEEUWSCH DAGBLAD in zuivert mond en keel FEUILLETON Mannen die „gezien" zijn prefereren BRYLCREEM Duizenden geneesmiddelen koopt U bij VAN DER REST, Goes verhoogt uw werklust Veel soldaten kAuW heerlijk - verfrissend ’-Tl V ergunning V oorbereidingen Collaborateurs Ook Russen Vlaggenzee Duitsland pagina 3 a Ingezonden Mededeling (adv.) 's werelds meest verkochte hairdressing Jacq. Mot N.V., Amsterdam Ingezonden Mededeling (Adv.) I ia; volkomen Ingezonden Mededeling (Adv.) van n ïN. pathiek en lief.’ 58) al e i, juf spoedig i echter :e a van en Lange Kerkatraat 42 Telef. 2468 want vol Te Rotterdam slaagden voor de acte A kleuteronderwijs de dames C. Rui tenbeek te Koudekerke en L. Kamer- mans te Middelburg, beiden werkzaam aan de Chr. Voorber. school te Mid delburg. rat® e atieïï ar t J n ill t gd vool ■n d( gg| i val as en noral hui aad Nat d di dj d( rendi s ni n. D( in d( da 5 Vol tvrij and] Gent a d iagej enta mgel DriJ twd ag D eud vei egd maa lotti eel viJ 1 klad )s 'an ’I Raad ,‘clala r Nd op-] oroe-l den 5. Del -enid aan a zal 1 eg- kken in nog ge- vden ■pre- De stad ’s vol soldaten. Er is geen gebouw van enige betekenis waar niet één of meer wachtposten voor staan. Anderen marcheren in groepen door (Van onze correspondent Alfred van Sprang) dan in het verder terug Daarom: on Mededeling (Adv.) LIKDOORNSwS Weg met onhandige likdoornringen en ge vaarlijke scheermesjes. Een nieuw vloeibaar middel, NOXACORN, neemt de pijn weg in 60 seconden. Eeltplekken en eksterogen ver schrompelen met wortel en al. Bevat gezui verde wonderolie, jodium en het pijnstillende benzocaïne. Een flesje NOXACORN Anti septisch Likdoornmiddel van f. 1.35 bespaart U veel ellende. (56) ~1 jinsdaS 31 1955 met de controle op de overdracht. De buitenlandse journalisten zijn erbij geaccrediteerd. Ik heb wel een aan vraag ingediend, maar nog geen kaart ontvangen. „Waar is uw kaart....?” dringen ze aan. Ik voel er niets voor om als een Amerikaanse collega van Life een paar uur vastgehouden te worden. Teneinde raad laat ik een oude pers kaart van het United Nations Com mand in Korea zien. Ze bestuderen hem aandachtig. De tekst is in het Engels en ze begrijpen er kennelijk niets van. Maar liever dan toe te geven knikken ze ietwat weifelend en geven me de kaart terug. Ik maak me uit de voeten voor ze van mening veranderen. Iedereen ziet er graag wel verzorgd uit. Daarom wordt Brylcreem door meer man nen gebruikt dan enige andere hairdressing ter wereld. Neem de proef en zie zelf hoe prachtig glan zend en hoe keurig „In vorm" Uw haar de hele dag blijft. Masseer elke dag met Brylcreem - de heilzame bestand delen houden Uw hoofdhuid fris en vrij 1 van roos. Geen droog. 1 stug haar meerl 1 Als de duisternis valt verlaat ik Haiphong. Tenslotte heb ik geen en kel officieel papier dat me het recht geeft om te blijven. De schildwachten langs de weg laten me ongehinderd passeren. Hoe meer Westerlingen ver trekken hoe liever het de communis ten is. Met een zucht van opluchting steek ik de brug over welke de ver binding van Vietminh en Frans ge- t een groep Vietnamezen met bundels en koffers. Het zijn kennelijk mensen, die op het allerlaatste ogenblik besloten hebben te vluchten. Onwillekeurig moet ik aan de duizenden denken die besloten hebben te blijven. Velen van hen zullen er i spijt van hebben. Het is nu te laat. Het bamboe gordijn heeft zich gesloten. X CftCJ.IJ lx I11CU HUL LU UUUCll, LLCll de Bondsdag aan de voorbereiding van een conferentie van Vier wijd de, werden in het gebouw van de Bondsdag de eerste maatregelen overwogen voor de indiening van de militaire wetten, die de oproeping der eerste vrijwilligers om het nieu we Duitse leger mogelijk moeten maken. Adenauer heeft van het debat in de Bondsdag gebruik gemaakt om nog eens opnieuw zijn standpunt kracht bij te zetten, dat alleen een consequente voorzetting van de politiek der Parijse Verdragen hoop kan bieden voor een welslagen van een conferentie der Grote Vier. Hij waarschuwde de Duit sers daarbij nog eens tegen illusies als zou de nationale eenheid voor het grijpen liggen. Daarheen voerde een wellicht lange weg, die veel geduld zou vragen. Adenauer wees eens temeer elke ge dachte aan een opgelegde of vrijwil lig aanvaarde neutraliteit ver van zich af. „Duitsland is te zwak om zichzelf County Laboratories Ltd., Stanmore, England i~-8| 2-10| W.'d- ijk Q J ilt a.' ;'d el lijk behoeft c~ geland, wjj verheugen ons met °gen de verwerkelijking (mede - l ge-1 aanschouwen van Zeelands I spreuk: „Luctor et Emer-1 Mr W. AANTJES. j HOOFDSTUK XXIII. Op de voorzichtige wijze, die hem eigen geworden was, sloop Karl naar het hek van het Doolhof, opende het, om het dan weer zorgvuldig te slui ten. De weg kende hij nu door en door, ook al was het donker. Na en kele minuten was hij bij het gras perk vóór het huis, dat gedeeltelijk verlicht was. Hij zag Rose heen en weer lopen, kuchte even en liep op haar toe. „Ben je gister nog teruggekomen, Rose?” „Neen, vanmiddag pas. Rennet heeft mij opgehouden. Ik ben onmiddelliik naar hem toegegaan, maar hij moest beslist voor zaken de stad uit en kon mij vanmorgen pas ontvangen.” „Hé, ik ben ook vanmiddag pas te ruggekomen. Dat ik je niet gezien heb. Je was misschien een of twee treinen eerder.” Nu, dat was gauw uitgemaakt: in derdaad was zij twee treinen vroeger geweest. opgenomen. Wat zij van mij dacht, weet ik niet, maar ik vond, dat zij knap was en ’n allerliefst gezichtje had. Ook een lie ve stem, want we hebben nog even met elkaar zitten praten.” „Maar kende je haar dan en kende zij jou?” „Welneen. Ik zou volstrekt niet ge weten hebben, wie zij was. Maar bij het station stond een rijtuig, ik meen de van een huurrijtuig, en wilde er gebruik van maken, omdat ik zo moe was. Maar toen werd mij gezegd, dat het een rijtuig was voor lady Andin- nian. Ik schrok geducht. Lady An- dinnian!” Een ogenblik dacht ik, dat ik daarmee bedoeld werd en ik voel de, dat ik bleek werd van angst. Maar onmiddellijk begreep ik, hoe de vork aan de steel zat: de man had het SCHAAF- EN SNIJWONDEN over jouw vrouw, over Lucy. Ik ge- M S ga Bags «gia sa loof, dat ik nog iets gezegd heb, maa. JB GjMff tg "hT* 8*7/ JSS r ik weet het niet goed meer. Ik war ff I zo verlegen en verslagen. Het ver- E&gj WW K sLj» wonderde mij later, dat ik het niet 1 - w i onmiddellijk had begrepen. Hoe jam- UCflééSt L w mer toch, dat wij niet met elkaar BB uMM «?en nemershanden tot stand Vet>naarde go". De schoen- en lederbeurs zal een volledig overzicht van alle betrokken branches bieden. Geëxposeerd zullen worden schoenen, leder en lederafval- len, huiden, looistoffen, chemische ar tikelen, machines, gereedschappen en hulpmiddelen voor de leder-, schoen en lederwarenindustrie, fournituren voor schoenen en lederwaren, rubber, rubberartikelen en diverse andere ma terialen. Als bijzonderheid zij vermeld dat tijdens de beurs dagelijks shows zul len worden gehouden door verschil lende exposerende firma’s. kunnen omgaan. Ik vind haar sym pathiek en lief.” „Lucy heeft er mij niets van ver teld.” „Dat is zij natuurlijk al lang ver geten, want zij kent mij immers niet? Adam zegt, dat je veel van haar houdt. Nu, dat wil ik best geloven, Karl, nu ik haar ontmoet heb. Het verwondert me niets.” Hij gaf geen antwoord. Ja, hij had Lucy bovenmate lief, maar zij stelde die liefde thans wel op een zware proef. „En vertel me nu eens wat over je bevindingen in Londen. Ben je iets te weten gekomen over die Philip Sal ter?” „Niet veel. Ik wou je het juist ver tellen voor ik naar binnen ga. Ik weet afleen, dat Salter nooit gevat is en dat de politie denkt, dat hij zich nog in Engeland schuil houdt. Er is een beloning van vijfhonderd pond uitge loofd voor goede aanwijzingen.” (Wordt vervolgd.) ben opgelaten. Zij hebben Oos tenrijk souvereiniteit aangebo den in ruil voor neutraliteit. De Westelijke grote drie heb ben dit geslikt. Oostenrijk is van zo weinig importantie in de Westelijke politiek ten opzich te van Rusland, dat zulks mo gelijk was. Zo is het tenminste van Westelijke zijde gesteld. Er gaan nu stemmen op, die menen, dat men ook de kwestie van de Duitse hereniging kan oplossen, indien men op de zelfde wijze te werk gaat. De Russen zijn bereid Duitsland te herenigen, zelfs vrije verkiezin gen toe te staan, indien zo’n herenigd Duitsland neutraal zou zijn. In Bonn heeft de regering van Bondskanselier Adenauer zich maakt gang, dagen vooral gezegd, dat een neutraal Duits land nooit tot stand mag ko men. Men gaat de hereniging niet aan de kapstok van de neutraliteit ophangen. Dat de Westelijke mogendhe den niet bereid zijn een neu traal Duitsland te aanvaarden is volkomen begrijpelijk. We moeten hiervoor even een Bondskanselier al ernstig ongerust ge- over deze gedachten- Vandaar, dat de laatste met zoveel woorden, vanuit Washington, is dagen i iaden dienstig waardig te' liegas uit de andere delen van het te bewijzen, dat Zeeland waar voor geen enkel ander gewest -t onder te doen. wij verheugen stukje geschiedenis ophalen. Historie, die iedere Nederlan der kent: de geschiedenis van de dagen, die voorafgingen aan 10 Mei 1940. Het conflict tussen Hitler-Duitsland enerzijds en Frankrijk en Engeland ander zijds was een feit geworden. Ne derland en België, Denemarken en Noorwegen hielden zich af zijdig. Vooral ons land, dat door strikte neutraliteit in de jaren 19141918 aan de oorlog was ontkomen, nam eenzelfde stand punt in. Onze regering bemoei de zich niet met het conflict. Men zou zich blijven ver schuilen achter de neutraliteit, die waarborg moest zijn, dat we niet in de oorlog betrokken werden. Maar Hitler had maling aan de neutraliteit van Denemar ken, Noorwegen, Nederland en België. Dank zij die strikte neu traliteit viel het de Duitse hor den gemakkelijk deze landen onder de voet te lopen. Moeten we nu met dit af schrikwekkende voorbeeld voor ogen het risico lopen, dat wan neer de Russen een nieuwe oor log zouden ontketenen, een ge neutraliseerd Duitsland eenzelf de willige prooi voor de Sowjets zou worden, als de lage landen in 1940 voor de Duitsers? Dat nooit! Daarom mag men niet toe geven aan het verlangen, hoe aanlokkelijk ook, om Duitsland te herenigen en tot neutraal ge bied te maken, om daardoor ten minste een eind te maken aan de koude oorlog tussen Oost en West. Het zou betekenen, dat de ogen werden gesloten voor de werkelijkheid. Indien souvereini teit alleen kan worden verkregen in ruil voor neutraliteit, dan lie ver geen hereniging van Duits land, hoe hard een dergelijk be sluit in feite ook is. Het voort bestaan van de vr(je Westelijke wereld, met name van West- Europa, hangt er menselijker wijs gesproken dan altijd vanaf. I een (gezonde gewoonte „Heeft u een vergunning....?” vra gen ze in het Frans. Ik heb niets be halve een perskaart van het Franse leger en die heeft hier weinig waarde meer. „Internationale Commissie antwoord ik. De Internationale Com missie is het lichaam dat belast is BONN, 27 Mei. Met grote meerderheid heeft de Westduitse Bondsdag vandaag een motie der socialisten van de hand gewezen, waarin werd ver langd, dat de Westduitse bewapening zou worden opgeschort tot nieuwe be sprekingen der Grote Vier zullen hebben plaats gehad. De socialistische leider Ollenhauer sprak over een opschorting met een half jaar en hij verwachtte dat zulk een uitstel het voor de grote mogendheden gemakkelijker zou maken overeenstemming te bereiken over vereniging van Duitsland. Met 244 tegen 145 stemmen schaarde de Bondsdag zi ch echter achter ’t door Bondskanselier Adenauer gebruikte argument, dat de Bondsrepubliek niet van haar nieuwe partners zou kunnen verlangen toe te staan, dat de tot stand gekomen ver dragen niet volgens de plannen zouden worden uitgevoerd. Tegelijk met het korte debat, dat te verdedigen, neutralisatie brengt duurzame controle en onvrijheid met zich”, zo zei hij. Ook nu stelde de Bondskanselier, dat door een Duitse neutraliteit niet alleen de integratie van Europa, doch ook het Atlantisch Pact vernietigd zou worden. Adenauer sprak de overtuiging uit, dat het vraagstuk der ontwapening op de komende conferentie der Grote Vier zal moeten overwegen. Hij nodigde de regering der Verenigde Staten uit koen en vastberaden te zijn. Wat het vraagstuk der Duitse her eniging betreft verklaarde de Bonds kanselier nog, dat Duitsland niet meer eist dan zijn goed recht, wanneer het vrijheid voor de achttien millioen Oostduitsers verlangt. Hij voegde er echter aan toe, dat men niet blind mocht blijven voor het feit, dat voor de Sowjet-Unie het opgeven van Oost- Duitsland een Vraagstuk van eerste orde is, vooral ook met het oog op de Russische positie tegenover de andere communistische landen in Oost- Europa. HAIPONG (Noord-Vietnam), Mei 1955. et is voorbij. Haiphong heeft opgehouden te bestaan als een vrije ld stad. Het was gisteren de laatste dag dat er een Franse vlag 1 1 woei. Het was ook de laatste dag dat er Franse militairen door je uitgestorven straten met aan weerskanten gesloten winkels mar keerden. Dat de betjak-bestuurders cycol, m’sieur, riepen in de hoop (en paar piasters te kunnen verdienen. En dat de Vietnamese vluchte lingen met hun bagage naar de haven sjouwden om zich aan boord Saigon te begeven. de de straten, onhoorbaar bijna op hun schoenen met gummi-zolen. Ze rijden op fietsen, in vrachtauto’s en in jeeps, bied vormt.Iets verderop loopt De bevolking staart hen nog ietwat onwennig aan. Weliswaar zijn het landgenoten, maar ze zijn zo heel anders dan de soldaten van het Viet namese leger waar men aan gewend is. Veel ernstiger en veel meer gedis ciplineerd. Het is al spoedig duidelijk dat er met hen niet te spotten valt. Dat heeft men wel uit de omgeroepen proclamaties en de aangeplakte be kendmaking begrepen. En het heeft velen al meteen met een zekere angst vervuld. Gedwee doen ze wat de mi litairen hen opdragen: het hakken van gaten in het asfalt voor de ere poorten, het verzamelen van groen en bloemen om de stad te versieren en het aanvegen van de straten. In de vroegere Franse wijk zijn de meeste winkels nog dicht. En de wei nige die open zijn verkopen niets waar de communisten bezwaar tegen zouden kunnen maken. Het boeken stalletje in de Rue Paul Bert, dat gis teren nog exemplaren van Time en Paris Match buiten had hangen, ver koopt nu uitsluitend communistische bladen in het Vietnamees. Voor ver scheidene winkels zijn de schilders nog bezig met het vervangen van de Franse opschriften op de etalageruiten en de gevels door Vietnamese. Het woord Hoa Binh (Vietnamees voor Vrede) verschijnt overal. En velen laten als passende versiering een wit te vredesduif op de gevel schilderen. In de hal van Haiphongs grootste bios coop zijn communistische partij-func- tionarissen druk bezig met de voor bereidingen voor de eerste politieke bijeenkomst, ’n Enorme wereldbol van papier machér staat in het midden en met verenigde krachten tracht men er een witte vogel (die ongetwijfeld een picasso-duif moet voorstellen, al heeft zij er niet veel weg van) op vast te maken. Buiten kijkt een drom nieuwsgierige burgers gefascineerd toe. Ik slenter de stad in. Het is onmogelijk een vervoermid del te krijgen. Zelfs de betjak-bestuur ders (die gisteren nog alle moeite deden om een vrachtje te bemachti gen) rijden nu voorbij alsof ze niets zien of horen. Niemand durft meer iets voor een buitenlander te doen uit angst voor represailles. Het eerste proefje op dit gebied heeft men al ervaren. Een auto met een grote luid spreker op het dak kruist door de stad en draagt iedereen, die met de Fransen of de Vietnamese nationalis ten samengewerkt heeft, op zich bij de autoriteiten aan te melden. Dat heeft de mensen de schrik op het lijf gejaagd want practisch iedereen heeft op de een of andere manier voor de Fransen en d. Vietnamezen gewerkt, hetzij door hen iets te verkopen, door als bediende, chauffeur of wasbaas gewerkt te hebben of door klerk op een van de vele bureaux geweest te zijn. En het zal moeilijk zijn om dat te ontkennen want Haipong is al maandenlang vol met Vietminh- agenten. - - Zij had zijn arm gegrepen en leun- hebben elkaar terdege de wat zwaar op hem. „Ben je moe, Rose?” „Toen ik thuis kwam, was ik erg moe. Maar Anna Hopley houdt mij altijd voor, dat ik zoveel mogelijk beweging moet nemen en daarom wandel ik hier wat heen en weer. Vandaag heb ik trouwens niet veel gelopen; gister te veel met al dat winkelen.” „Waar is Adam?” „Binnen. Hij klaagt weer over die pijn. Het bevalt me niet, Karl.” „En als hij zich hier schuil houdt, kan hij geen geneeskundige hulp in winnen. Ik zou tenminste niet weten, hoe het moet.” ,jNeen, dat zou onmogelijk zijn”, stemde Rose met een zucht toe. „Met wie denk je, dat ik van Basham naar Foxwood gereisd ben?” „Hoe zou ik dat weten?” „Met je vrouw.” „Mijn vrouw?” „Jawel. Ik zat alleen in een dames- coupé. In Basham kwam een jonge, elegant geklede vrouw binnen. We met hun bagage lvan een der schepen voor In de vroege ochtend hebben Lnmunisten Haiphong overgenomen. Een lange stoet van vrachtauto’s jutobussen, jeeps, fietsen en- mannen w vrouwen te voet is uit de richting ginoi gekomen en is over de stad nitgezwermd. In volkomen orde en met een beangstigende discipline heeft men huis voor huis, straat voor straat bezet. Met communistische soldaten, met communistische vlaggen en met tommunistische posters, die in felle kleuren de lof van het nieuwe regiem van Ho Chi Minh verkondigen. En met brullende luidsprekers. Haiphong is nu communistisch. En ik leef dus in een communistische maatschappij. In het vuile Hotel Abad- üe in een onaanzienlijke zijstraat lo geren nu ook communistische jour nalisten: Vietminh natuurlijk, maar ook Russen, Polen, een Franse en een Australische communist. Iedereen is voorkomend en vrién delijk, maar er is toch over en weer een zekere terughoudendheid. Even als van alle andere gebouwen in de itad waait nu ook van het hotel een grote, rode vlag met in het midden een gele ster. En de pui is volgeplakt met proclamaties en propaganda posters (natuurlijk in het Vietnamees) met portretten van Ho Chi Minh, Mao 'n ung en Bulganin. Voor de deur slaat een kleine, ernstig-kijkende Viet- minh soldaat in een bruinachtig, lin nen uniform, canvas schoenen en een tropenhelm met een ster en een wit camouflagenetje. Haiphong is een en al vlag. Er is geen huis, geen kantoor en zelfs geen sampan waar geen commu nistische vlag van waait. Aan vele huizen hangen slingers met kleine, papieren vlaggetjes. Boven de ingang van grote gebouwen staan hele bos sen vlaggen. De kleermakers moeten dag en nacht achter hun naaimachines gezeten hebben om al die vlaggen te maken. Men heeft ze echter verborgen gehouden tot de communisten kwa men. Zodra de Franse gendarmes ver trokken waren heeft men ze te voor schijn gehaald en in enkele minuten was een kale straat omgetoverd in een zee van rode vlaggen. Verkopers van vlaggen trekken nu met hun koop waar door de stad. Op de hoek van een van de straten in het centrum zit een vrouw kleine fiets vlaggetjes te verkopen. Als ik een foto van haar wil maken verschijnen er enkele Viets in uniform. Het is niet te zien of het militairen of burgerambtenaren zijn. Geen van hen heeft enig onderschei dingsteken. r wordt de laatste weken druk geschermd met het woord „neutraliteit”. Geen wonder overigens, want sinds Oos- tenrijk weer een souvereine staat is geworden, is het aantal neutrale staten in Europa met één vermeerderd. Het eigenaardige van de Oostenrijke neutraliteit is echter, dat de regering in Wenen geen andere keus had. De neutra liteit is opgelegd, omdat de Russen anders niet bereid waren tot een accoord over een vredesverdrag. Kanselier Raab en zijn regering waren graag bereid de status van neutraal land te aanvaarden, in ruil voor de souvereiniteit. Wanneer de Sowjets gemeend hebben, dat de aanvaarding van de Oosten rijkse neutraliteit consequenties zou hebben voor andere landen, met name Duitsland, dan is men in het Kremlin blijkbaar be- irogen uitgekomen. Nu zijn er mensen, die on middellijk na de regeling van het geschil om Oostenrijk heb ben gezegd: Zie je wel, er is met de Russen best tot overeen stemming te geraken. Wanneer men belooft geen aansluiting te zoeken bij de Westelijke grote mogendheden, dan zijn de machthebbers in het Kremlin bereid, zich verder terug te trekken. Daarom: Souvereini teit in ruil voor neutraliteit. Men mag veilig aannemen, dat de Russen met hun toegeef lijkheid in de kwestie-Oosten- rijk een proefballonnetje heb- aarne maak ik als één der secre- l -T tarissen van de Nederlandse Christelijke Aannemers- en Bouwvakpatroonsbond een dank baar gebruik van de mij door de redactie van het „Zeeuwsch Dagblad” jeboden gelegenheid om iets te schrijven over de a.s. jaarvergadering dezer organisatie. Op Woensdag 1 en Donderdag 2 Juni a.s. hoopt de N.C.A.B. in Zeeland, en wel Middelburg, zijn 26e jaar vergadering te houden. Dat wij ditmaal de gast zullen zijn I van de Zeeuwse afdelingen, verenigd de provinciale afdeling Zeeland, een organisatie als de ónze bij- I wnder aantrekkelijk. Met name de laatste jaren immers heeft de provincie Zeeland de bijzon dere belangstelling van de aannemer. Niet slechts uit nationaal medeleven, Maar ook uit een oogpunt van vak- jnteresse volgde en volgt hij met be- angstelling de wederopbouw in het door oorlog en natuurramp zo zwaar bezochte Zeeuwse gewest. Ook leden van de N.C.A.B., zowel uit Zeeland als van daarbuiten, hadden een '■wkzaam aandeel in wederopbouw dijkherstel. Voor de N.C.A.B. komt daar nog bij, Mt de begin. Hen der Heilige Schrift, ook de grondslag van deze ver- auiging 2jjn> juist Op het leven en I e bevolking van deze provincie in I Vergelijking tot andere provincies zeer I 8 wk hun stempel gedrukt hebben. t Altemaal redenen, waarom de Chris- I v Aannemersbond zich bijzonder II Ougt op de komende congres op Walcheren. De Zeeuwse hebben niets nagelaten wat kan zijn om hun provincie vertegenwoordigen en hun

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1955 | | pagina 3