DE DOOLHOF
nu in
Haiphong
Vietminh.
de greep van de
GEEN SOUVEREINITEIT IN
RUIL VOOR NEUTRALITEIT
Buitenlandse politiek van Adenauer
goedgekeurd
en
BRYLCREEM
Stad is vol rode vlaggen
propaganda-posters.
WRIGLEY
7
Christen-Aannemers
naar Zeeland
Eén dag onder communistisch bestuur.
0:
een
Debat in Duitse Bondsdag
1
Liever een verdeeld Duitsland»
dan een neutraal Duitsland.
„Interleder”
met 309 inzendingen*
UTRECHT, 23 Mei. De 'vierde
internationale beurs voor schoenen,
leder, lederwaren en aanverwante
branches zal van 13 t.m. 17 Juni a.s.
in het Jaarbeursgebouw op het Vre-
denburg te Utrecht worden gehouden.
Deze „Interleder IV” zal aantonen
wat de Nederlandse schoen- en leder
industrie sedert het einde van de oor
log heeft gepresteerd. De beurs zal
niettemin een sterk internationaal ka
rakter dragen hetgeen blijkt uit het
feit dat 11 verschillende landen zullen
exposeren, t.w. Nederland met 173 in
zendingen, gevolgd door West-Duits-
land met 57, Engeland met 28, Frank
rijk met 25, België met 10 inzendin
gen en voorts de Verenigde Staten,
Tsjecho-Slowakije, Zwitserland, Lu
xemburg, Joego-Slavië en Italië, ter
wijl Engeland en Frankrijk bovendien
met een collectieve inzending verte
genwoordigd zullen zijn. Deze vak
beurs beslaat een expositieruimte van
c.a. 4500 vierk. meter en telt in totaal
153 exposanten, onder wie ca. 80
schoenfabrikanten.
Vrije bewerking van een Engels
verhaal van Mrs Henry Wood.
Uitnodiging aan Amerika om positieve
ontwapenings-voorstellen te doen
f
'f t
ZEEUWSCH DAGBLAD
in
zuivert mond en keel
FEUILLETON
Mannen die
„gezien" zijn
prefereren
BRYLCREEM
Duizenden geneesmiddelen
koopt U bij VAN DER REST, Goes
verhoogt uw werklust
Veel soldaten
kAuW
heerlijk - verfrissend
’-Tl
V ergunning
V oorbereidingen
Collaborateurs
Ook Russen
Vlaggenzee
Duitsland
pagina 3
a
Ingezonden Mededeling (adv.)
's werelds meest verkochte hairdressing
Jacq. Mot N.V., Amsterdam
Ingezonden Mededeling (Adv.)
I
ia;
volkomen
Ingezonden Mededeling (Adv.)
van
n
ïN.
pathiek en lief.’
58)
al
e
i,
juf
spoedig
i echter
:e
a
van
en
Lange Kerkatraat 42 Telef. 2468
want
vol
Te Rotterdam slaagden voor de acte
A kleuteronderwijs de dames C. Rui
tenbeek te Koudekerke en L. Kamer-
mans te Middelburg, beiden werkzaam
aan de Chr. Voorber. school te Mid
delburg.
rat®
e
atieïï
ar t J
n ill
t gd
vool
■n d(
gg|
i val
as en
noral
hui
aad
Nat
d di
dj d(
rendi
s ni
n. D(
in d(
da
5 Vol
tvrij
and]
Gent
a d
iagej
enta
mgel
DriJ
twd
ag D
eud
vei
egd
maa
lotti
eel
viJ
1
klad
)s
'an ’I
Raad
,‘clala
r Nd
op-]
oroe-l
den
5. Del
-enid
aan
a zal
1 eg-
kken
in
nog
ge-
vden
■pre-
De stad ’s vol soldaten. Er is geen
gebouw van enige betekenis waar niet
één of meer wachtposten voor staan.
Anderen marcheren in groepen door
(Van onze correspondent Alfred van Sprang)
dan
in het
verder terug
Daarom:
on Mededeling (Adv.)
LIKDOORNSwS
Weg met onhandige likdoornringen en ge
vaarlijke scheermesjes. Een nieuw vloeibaar
middel, NOXACORN, neemt de pijn weg in
60 seconden. Eeltplekken en eksterogen ver
schrompelen met wortel en al. Bevat gezui
verde wonderolie, jodium en het pijnstillende
benzocaïne. Een flesje NOXACORN Anti
septisch Likdoornmiddel van f. 1.35 bespaart
U veel ellende. (56)
~1
jinsdaS 31 1955
met de controle op de overdracht. De
buitenlandse journalisten zijn erbij
geaccrediteerd. Ik heb wel een aan
vraag ingediend, maar nog geen kaart
ontvangen.
„Waar is uw kaart....?” dringen ze
aan. Ik voel er niets voor om als een
Amerikaanse collega van Life een
paar uur vastgehouden te worden.
Teneinde raad laat ik een oude pers
kaart van het United Nations Com
mand in Korea zien. Ze bestuderen
hem aandachtig. De tekst is in het
Engels en ze begrijpen er kennelijk
niets van. Maar liever dan toe te
geven knikken ze ietwat weifelend en
geven me de kaart terug. Ik maak
me uit de voeten voor ze van mening
veranderen.
Iedereen ziet er graag wel
verzorgd uit. Daarom wordt
Brylcreem door meer man
nen gebruikt dan enige
andere hairdressing ter
wereld. Neem de proef en
zie zelf hoe prachtig glan
zend en hoe keurig „In
vorm" Uw haar de hele
dag blijft. Masseer elke
dag met Brylcreem -
de heilzame bestand
delen houden Uw
hoofdhuid fris en vrij 1
van roos. Geen droog. 1
stug haar meerl 1
Als de duisternis valt verlaat ik
Haiphong. Tenslotte heb ik geen en
kel officieel papier dat me het recht
geeft om te blijven. De schildwachten
langs de weg laten me ongehinderd
passeren. Hoe meer Westerlingen ver
trekken hoe liever het de communis
ten is. Met een zucht van opluchting
steek ik de brug over welke de ver
binding van Vietminh en Frans ge-
t een
groep Vietnamezen met bundels en
koffers.
Het zijn kennelijk mensen, die op
het allerlaatste ogenblik besloten
hebben te vluchten. Onwillekeurig
moet ik aan de duizenden denken
die besloten hebben te blijven.
Velen van hen zullen er i
spijt van hebben. Het is nu
te laat. Het bamboe gordijn heeft
zich gesloten.
X CftCJ.IJ lx I11CU HUL LU UUUCll, LLCll
de Bondsdag aan de voorbereiding
van een conferentie van Vier wijd
de, werden in het gebouw van de
Bondsdag de eerste maatregelen
overwogen voor de indiening van de
militaire wetten, die de oproeping
der eerste vrijwilligers om het nieu
we Duitse leger mogelijk moeten
maken.
Adenauer heeft van het debat in de
Bondsdag gebruik gemaakt om nog
eens opnieuw zijn standpunt kracht bij
te zetten, dat alleen een consequente
voorzetting van de politiek der Parijse
Verdragen hoop kan bieden voor een
welslagen van een conferentie der
Grote Vier. Hij waarschuwde de Duit
sers daarbij nog eens tegen illusies als
zou de nationale eenheid voor het
grijpen liggen. Daarheen voerde een
wellicht lange weg, die veel geduld
zou vragen.
Adenauer wees eens temeer elke ge
dachte aan een opgelegde of vrijwil
lig aanvaarde neutraliteit ver van zich
af. „Duitsland is te zwak om zichzelf
County Laboratories Ltd., Stanmore, England
i~-8|
2-10|
W.'d-
ijk Q
J
ilt
a.'
;'d el
lijk
behoeft c~
geland, wjj verheugen ons met
°gen de verwerkelijking (mede
- l ge-1
aanschouwen van Zeelands I
spreuk: „Luctor et Emer-1
Mr W. AANTJES. j
HOOFDSTUK XXIII.
Op de voorzichtige wijze, die hem
eigen geworden was, sloop Karl naar
het hek van het Doolhof, opende het,
om het dan weer zorgvuldig te slui
ten. De weg kende hij nu door en
door, ook al was het donker. Na en
kele minuten was hij bij het gras
perk vóór het huis, dat gedeeltelijk
verlicht was.
Hij zag Rose heen en weer lopen,
kuchte even en liep op haar toe.
„Ben je gister nog teruggekomen,
Rose?”
„Neen, vanmiddag pas. Rennet heeft
mij opgehouden. Ik ben onmiddelliik
naar hem toegegaan, maar hij moest
beslist voor zaken de stad uit en kon
mij vanmorgen pas ontvangen.”
„Hé, ik ben ook vanmiddag pas te
ruggekomen. Dat ik je niet gezien
heb. Je was misschien een of twee
treinen eerder.”
Nu, dat was gauw uitgemaakt: in
derdaad was zij twee treinen vroeger
geweest.
opgenomen.
Wat zij van mij dacht, weet ik niet,
maar ik vond, dat zij knap was en ’n
allerliefst gezichtje had. Ook een lie
ve stem, want we hebben nog even
met elkaar zitten praten.”
„Maar kende je haar dan en
kende zij jou?”
„Welneen. Ik zou volstrekt niet ge
weten hebben, wie zij was. Maar bij
het station stond een rijtuig, ik meen
de van een huurrijtuig, en wilde er
gebruik van maken, omdat ik zo moe
was. Maar toen werd mij gezegd, dat
het een rijtuig was voor lady Andin-
nian. Ik schrok geducht. Lady An-
dinnian!” Een ogenblik dacht ik, dat
ik daarmee bedoeld werd en ik voel
de, dat ik bleek werd van angst. Maar
onmiddellijk begreep ik, hoe de vork
aan de steel zat: de man had het SCHAAF- EN SNIJWONDEN
over jouw vrouw, over Lucy. Ik ge- M S ga Bags «gia sa
loof, dat ik nog iets gezegd heb, maa. JB GjMff tg "hT* 8*7/ JSS r
ik weet het niet goed meer. Ik war ff I
zo verlegen en verslagen. Het ver- E&gj WW K sLj»
wonderde mij later, dat ik het niet 1 - w i
onmiddellijk had begrepen. Hoe jam- UCflééSt L w
mer toch, dat wij niet met elkaar BB uMM
«?en
nemershanden tot stand
Vet>naarde
go".
De schoen- en lederbeurs zal een
volledig overzicht van alle betrokken
branches bieden. Geëxposeerd zullen
worden schoenen, leder en lederafval-
len, huiden, looistoffen, chemische ar
tikelen, machines, gereedschappen en
hulpmiddelen voor de leder-, schoen
en lederwarenindustrie, fournituren
voor schoenen en lederwaren, rubber,
rubberartikelen en diverse andere ma
terialen.
Als bijzonderheid zij vermeld dat
tijdens de beurs dagelijks shows zul
len worden gehouden door verschil
lende exposerende firma’s.
kunnen omgaan. Ik vind haar sym
pathiek en lief.”
„Lucy heeft er mij niets van ver
teld.”
„Dat is zij natuurlijk al lang ver
geten, want zij kent mij immers niet?
Adam zegt, dat je veel van haar
houdt. Nu, dat wil ik best geloven,
Karl, nu ik haar ontmoet heb. Het
verwondert me niets.”
Hij gaf geen antwoord. Ja, hij had
Lucy bovenmate lief, maar zij stelde
die liefde thans wel op een zware
proef.
„En vertel me nu eens wat over je
bevindingen in Londen. Ben je iets te
weten gekomen over die Philip Sal
ter?”
„Niet veel. Ik wou je het juist ver
tellen voor ik naar binnen ga. Ik weet
afleen, dat Salter nooit gevat is en
dat de politie denkt, dat hij zich nog
in Engeland schuil houdt. Er is een
beloning van vijfhonderd pond uitge
loofd voor goede aanwijzingen.”
(Wordt vervolgd.)
ben opgelaten. Zij hebben Oos
tenrijk souvereiniteit aangebo
den in ruil voor neutraliteit.
De Westelijke grote drie heb
ben dit geslikt. Oostenrijk is
van zo weinig importantie in de
Westelijke politiek ten opzich
te van Rusland, dat zulks mo
gelijk was. Zo is het tenminste
van Westelijke zijde gesteld.
Er gaan nu stemmen op, die
menen, dat men ook de kwestie
van de Duitse hereniging kan
oplossen, indien men op de
zelfde wijze te werk gaat. De
Russen zijn bereid Duitsland te
herenigen, zelfs vrije verkiezin
gen toe te staan, indien zo’n
herenigd Duitsland
neutraal zou zijn.
In Bonn heeft de regering
van Bondskanselier Adenauer
zich
maakt
gang,
dagen
vooral
gezegd, dat een neutraal Duits
land nooit tot stand mag ko
men. Men gaat de hereniging
niet aan de kapstok van de
neutraliteit ophangen.
Dat de Westelijke mogendhe
den niet bereid zijn een neu
traal Duitsland te aanvaarden
is volkomen begrijpelijk.
We moeten hiervoor even een
Bondskanselier
al ernstig ongerust ge-
over deze gedachten-
Vandaar, dat de laatste
met zoveel woorden,
vanuit Washington, is
dagen i
iaden
dienstig
waardig te'
liegas uit de andere delen van het
te bewijzen, dat Zeeland waar
voor geen enkel ander gewest
-t onder te doen.
wij verheugen
stukje geschiedenis ophalen.
Historie, die iedere Nederlan
der kent: de geschiedenis van
de dagen, die voorafgingen aan
10 Mei 1940. Het conflict tussen
Hitler-Duitsland enerzijds en
Frankrijk en Engeland ander
zijds was een feit geworden. Ne
derland en België, Denemarken
en Noorwegen hielden zich af
zijdig. Vooral ons land, dat door
strikte neutraliteit in de jaren
19141918 aan de oorlog was
ontkomen, nam eenzelfde stand
punt in. Onze regering bemoei
de zich niet met het conflict.
Men zou zich blijven ver
schuilen achter de neutraliteit,
die waarborg moest zijn, dat
we niet in de oorlog betrokken
werden.
Maar Hitler had maling aan
de neutraliteit van Denemar
ken, Noorwegen, Nederland en
België. Dank zij die strikte neu
traliteit viel het de Duitse hor
den gemakkelijk deze landen
onder de voet te lopen.
Moeten we nu met dit af
schrikwekkende voorbeeld voor
ogen het risico lopen, dat wan
neer de Russen een nieuwe oor
log zouden ontketenen, een ge
neutraliseerd Duitsland eenzelf
de willige prooi voor de Sowjets
zou worden, als de lage landen
in 1940 voor de Duitsers? Dat
nooit! Daarom mag men niet toe
geven aan het verlangen, hoe
aanlokkelijk ook, om Duitsland
te herenigen en tot neutraal ge
bied te maken, om daardoor ten
minste een eind te maken aan de
koude oorlog tussen Oost en West.
Het zou betekenen, dat de
ogen werden gesloten voor de
werkelijkheid. Indien souvereini
teit alleen kan worden verkregen
in ruil voor neutraliteit, dan lie
ver geen hereniging van Duits
land, hoe hard een dergelijk be
sluit in feite ook is. Het voort
bestaan van de vr(je Westelijke
wereld, met name van West-
Europa, hangt er menselijker
wijs gesproken dan altijd vanaf.
I een
(gezonde
gewoonte
„Heeft u een vergunning....?” vra
gen ze in het Frans. Ik heb niets be
halve een perskaart van het Franse
leger en die heeft hier weinig waarde
meer. „Internationale Commissie
antwoord ik. De Internationale Com
missie is het lichaam dat belast is
BONN, 27 Mei. Met grote meerderheid heeft de Westduitse Bondsdag
vandaag een motie der socialisten van de hand gewezen, waarin werd ver
langd, dat de Westduitse bewapening zou worden opgeschort tot nieuwe be
sprekingen der Grote Vier zullen hebben plaats gehad. De socialistische leider
Ollenhauer sprak over een opschorting met een half jaar en hij verwachtte
dat zulk een uitstel het voor de grote mogendheden gemakkelijker zou maken
overeenstemming te bereiken over vereniging van Duitsland. Met 244 tegen
145 stemmen schaarde de Bondsdag zi ch echter achter ’t door Bondskanselier
Adenauer gebruikte argument, dat de Bondsrepubliek niet van haar nieuwe
partners zou kunnen verlangen toe te staan, dat de tot stand gekomen ver
dragen niet volgens de plannen zouden worden uitgevoerd.
Tegelijk met het korte debat, dat te verdedigen, neutralisatie brengt
duurzame controle en onvrijheid met
zich”, zo zei hij. Ook nu stelde de
Bondskanselier, dat door een Duitse
neutraliteit niet alleen de integratie
van Europa, doch ook het Atlantisch
Pact vernietigd zou worden.
Adenauer sprak de overtuiging uit,
dat het vraagstuk der ontwapening op
de komende conferentie der Grote Vier
zal moeten overwegen. Hij nodigde de
regering der Verenigde Staten uit
koen en vastberaden te zijn.
Wat het vraagstuk der Duitse her
eniging betreft verklaarde de Bonds
kanselier nog, dat Duitsland niet meer
eist dan zijn goed recht, wanneer het
vrijheid voor de achttien millioen
Oostduitsers verlangt. Hij voegde er
echter aan toe, dat men niet blind
mocht blijven voor het feit, dat voor
de Sowjet-Unie het opgeven van Oost-
Duitsland een Vraagstuk van eerste
orde is, vooral ook met het oog op de
Russische positie tegenover de andere
communistische landen in Oost-
Europa.
HAIPONG (Noord-Vietnam), Mei 1955.
et is voorbij. Haiphong heeft opgehouden te bestaan als een vrije
ld stad. Het was gisteren de laatste dag dat er een Franse vlag
1 1 woei. Het was ook de laatste dag dat er Franse militairen door
je uitgestorven straten met aan weerskanten gesloten winkels mar
keerden. Dat de betjak-bestuurders cycol, m’sieur, riepen in de hoop
(en paar piasters te kunnen verdienen. En dat de Vietnamese vluchte
lingen met hun bagage naar de haven sjouwden om zich aan boord
Saigon te begeven.
de de straten, onhoorbaar bijna op hun
schoenen met gummi-zolen. Ze rijden
op fietsen, in vrachtauto’s en in jeeps, bied vormt.Iets verderop loopt
De bevolking staart hen nog ietwat
onwennig aan. Weliswaar zijn het
landgenoten, maar ze zijn zo heel
anders dan de soldaten van het Viet
namese leger waar men aan gewend
is. Veel ernstiger en veel meer gedis
ciplineerd. Het is al spoedig duidelijk
dat er met hen niet te spotten valt.
Dat heeft men wel uit de omgeroepen
proclamaties en de aangeplakte be
kendmaking begrepen. En het heeft
velen al meteen met een zekere angst
vervuld. Gedwee doen ze wat de mi
litairen hen opdragen: het hakken
van gaten in het asfalt voor de ere
poorten, het verzamelen van groen en
bloemen om de stad te versieren en
het aanvegen van de straten.
In de vroegere Franse wijk zijn de
meeste winkels nog dicht. En de wei
nige die open zijn verkopen niets
waar de communisten bezwaar tegen
zouden kunnen maken. Het boeken
stalletje in de Rue Paul Bert, dat gis
teren nog exemplaren van Time en
Paris Match buiten had hangen, ver
koopt nu uitsluitend communistische
bladen in het Vietnamees. Voor ver
scheidene winkels zijn de schilders
nog bezig met het vervangen van de
Franse opschriften op de etalageruiten
en de gevels door Vietnamese. Het
woord Hoa Binh (Vietnamees voor
Vrede) verschijnt overal. En velen
laten als passende versiering een wit
te vredesduif op de gevel schilderen.
In de hal van Haiphongs grootste bios
coop zijn communistische partij-func-
tionarissen druk bezig met de voor
bereidingen voor de eerste politieke
bijeenkomst, ’n Enorme wereldbol van
papier machér staat in het midden en
met verenigde krachten tracht men
er een witte vogel (die ongetwijfeld
een picasso-duif moet voorstellen, al
heeft zij er niet veel weg van) op vast
te maken. Buiten kijkt een drom
nieuwsgierige burgers gefascineerd toe.
Ik slenter de stad in.
Het is onmogelijk een vervoermid
del te krijgen. Zelfs de betjak-bestuur
ders (die gisteren nog alle moeite
deden om een vrachtje te bemachti
gen) rijden nu voorbij alsof ze niets
zien of horen. Niemand durft meer
iets voor een buitenlander te doen uit
angst voor represailles. Het eerste
proefje op dit gebied heeft men al
ervaren. Een auto met een grote luid
spreker op het dak kruist door de
stad en draagt iedereen, die met de
Fransen of de Vietnamese nationalis
ten samengewerkt heeft, op zich bij
de autoriteiten aan te melden. Dat
heeft de mensen de schrik op het lijf
gejaagd want practisch iedereen heeft
op de een of andere manier voor de
Fransen en d. Vietnamezen gewerkt,
hetzij door hen iets te verkopen, door
als bediende, chauffeur of wasbaas
gewerkt te hebben of door klerk op
een van de vele bureaux geweest te
zijn. En het zal moeilijk zijn om dat
te ontkennen want Haipong is al
maandenlang vol met Vietminh-
agenten.
- -
Zij had zijn arm gegrepen en leun- hebben elkaar terdege
de wat zwaar op hem.
„Ben je moe, Rose?”
„Toen ik thuis kwam, was ik erg
moe. Maar Anna Hopley houdt mij
altijd voor, dat ik zoveel mogelijk
beweging moet nemen en daarom
wandel ik hier wat heen en weer.
Vandaag heb ik trouwens niet veel
gelopen; gister te veel met al dat
winkelen.”
„Waar is Adam?”
„Binnen. Hij klaagt weer over die
pijn. Het bevalt me niet, Karl.”
„En als hij zich hier schuil houdt,
kan hij geen geneeskundige hulp in
winnen. Ik zou tenminste niet weten,
hoe het moet.”
,jNeen, dat zou onmogelijk zijn”,
stemde Rose met een zucht toe. „Met
wie denk je, dat ik van Basham naar
Foxwood gereisd ben?”
„Hoe zou ik dat weten?”
„Met je vrouw.”
„Mijn vrouw?”
„Jawel. Ik zat alleen in een dames-
coupé. In Basham kwam een jonge,
elegant geklede vrouw binnen. We
met hun bagage
lvan een der schepen voor
In de vroege ochtend hebben
Lnmunisten Haiphong overgenomen.
Een lange stoet van vrachtauto’s
jutobussen, jeeps, fietsen en- mannen
w vrouwen te voet is uit de richting
ginoi gekomen en is over de stad
nitgezwermd. In volkomen orde en
met een beangstigende discipline heeft
men huis voor huis, straat voor straat
bezet. Met communistische soldaten,
met communistische vlaggen en met
tommunistische posters, die in felle
kleuren de lof van het nieuwe regiem
van Ho Chi Minh verkondigen. En
met brullende luidsprekers.
Haiphong is nu communistisch. En
ik leef dus in een communistische
maatschappij. In het vuile Hotel Abad-
üe in een onaanzienlijke zijstraat lo
geren nu ook communistische jour
nalisten: Vietminh natuurlijk, maar
ook Russen, Polen, een Franse en een
Australische communist.
Iedereen is voorkomend en vrién
delijk, maar er is toch over en weer
een zekere terughoudendheid. Even
als van alle andere gebouwen in de
itad waait nu ook van het hotel een
grote, rode vlag met in het midden
een gele ster. En de pui is volgeplakt
met proclamaties en propaganda
posters (natuurlijk in het Vietnamees)
met portretten van Ho Chi Minh, Mao
'n ung en Bulganin. Voor de deur
slaat een kleine, ernstig-kijkende Viet-
minh soldaat in een bruinachtig, lin
nen uniform, canvas schoenen en een
tropenhelm met een ster en een wit
camouflagenetje.
Haiphong is een en al vlag.
Er is geen huis, geen kantoor en
zelfs geen sampan waar geen commu
nistische vlag van waait. Aan vele
huizen hangen slingers met kleine,
papieren vlaggetjes. Boven de ingang
van grote gebouwen staan hele bos
sen vlaggen. De kleermakers moeten
dag en nacht achter hun naaimachines
gezeten hebben om al die vlaggen te
maken. Men heeft ze echter verborgen
gehouden tot de communisten kwa
men. Zodra de Franse gendarmes ver
trokken waren heeft men ze te voor
schijn gehaald en in enkele minuten
was een kale straat omgetoverd in een
zee van rode vlaggen. Verkopers van
vlaggen trekken nu met hun koop
waar door de stad. Op de hoek van
een van de straten in het centrum zit
een vrouw kleine fiets vlaggetjes te
verkopen. Als ik een foto van haar
wil maken verschijnen er enkele Viets
in uniform. Het is niet te zien of het
militairen of burgerambtenaren zijn.
Geen van hen heeft enig onderschei
dingsteken.
r wordt de laatste weken druk geschermd met het woord
„neutraliteit”. Geen wonder overigens, want sinds Oos-
tenrijk weer een souvereine staat is geworden, is het
aantal neutrale staten in Europa met één vermeerderd.
Het eigenaardige van de Oostenrijke neutraliteit is echter,
dat de regering in Wenen geen andere keus had. De neutra
liteit is opgelegd, omdat de Russen anders niet bereid waren
tot een accoord over een vredesverdrag. Kanselier Raab en
zijn regering waren graag bereid de status van neutraal land
te aanvaarden, in ruil voor de souvereiniteit. Wanneer de
Sowjets gemeend hebben, dat de aanvaarding van de Oosten
rijkse neutraliteit consequenties zou hebben voor andere landen,
met name Duitsland, dan is men in het Kremlin blijkbaar be-
irogen uitgekomen.
Nu zijn er mensen, die on
middellijk na de regeling van
het geschil om Oostenrijk heb
ben gezegd: Zie je wel, er is met
de Russen best tot overeen
stemming te geraken. Wanneer
men belooft geen aansluiting te
zoeken bij de Westelijke grote
mogendheden, dan zijn de
machthebbers in het Kremlin
bereid, zich verder terug te
trekken. Daarom: Souvereini
teit in ruil voor neutraliteit.
Men mag veilig aannemen,
dat de Russen met hun toegeef
lijkheid in de kwestie-Oosten-
rijk een proefballonnetje heb-
aarne maak ik als één der secre-
l -T tarissen van de Nederlandse
Christelijke Aannemers- en
Bouwvakpatroonsbond een dank
baar gebruik van de mij door de
redactie van het „Zeeuwsch Dagblad”
jeboden gelegenheid om iets te
schrijven over de a.s. jaarvergadering
dezer organisatie.
Op Woensdag 1 en Donderdag 2
Juni a.s. hoopt de N.C.A.B. in Zeeland,
en wel Middelburg, zijn 26e jaar
vergadering te houden.
Dat wij ditmaal de gast zullen zijn
I van de Zeeuwse afdelingen, verenigd
de provinciale afdeling Zeeland,
een organisatie als de ónze bij-
I wnder aantrekkelijk.
Met name de laatste jaren immers
heeft de provincie Zeeland de bijzon
dere belangstelling van de aannemer.
Niet slechts uit nationaal medeleven,
Maar ook uit een oogpunt van vak-
jnteresse volgde en volgt hij met be-
angstelling de wederopbouw in het
door oorlog en natuurramp zo zwaar
bezochte Zeeuwse gewest. Ook leden
van de N.C.A.B., zowel uit Zeeland
als van daarbuiten, hadden een
'■wkzaam aandeel in wederopbouw
dijkherstel.
Voor de N.C.A.B. komt daar nog bij,
Mt de begin. Hen der Heilige Schrift,
ook de grondslag van deze ver-
auiging 2jjn> juist Op het leven en
I e bevolking van deze provincie in
I Vergelijking tot andere provincies zeer
I 8 wk hun stempel gedrukt hebben.
t Altemaal redenen, waarom de Chris-
I v Aannemersbond zich bijzonder
II Ougt op de komende congres
op Walcheren. De Zeeuwse
hebben niets nagelaten wat
kan zijn om hun provincie
vertegenwoordigen en hun