Maanlandschap bij Darmstadt
mensenwerk
r
Toeslag op uitkeringen
toeslag op uitkeringen aan
oud-Indonesische ambtenaren
DE DOOLHOF
op -qg]
UIT DE KERKEN =1
IS
sta
STERLING!»
Eldorado
voor
en
Het beste
uit de Virginia oogst
geologen
zakenlieden
voorzitter I
Franse radicale partij
PARIJS, 7 Mei. Ex-premier Men-
dès-France is benoemd tot voorzitter
van de Franse Radicale Partij. De be
noeming geschiedde door het „comité
van actie”, dat Woensdag j.I. op een
stormachtige congresvergadering werd
samengesteld ter vervanging van de
partijleiding, ’t Comité was door de 83-
jarige voorzitter Edouard Herriot op
geroepen de leiding van de partijzaken
over te nemen.
Wetsontwerp ingediend
Woestijnen ontginnen
met zonnewarmte.»*
pagina 5
ZEEUWSCH DAGBLAD
I
Ais op een andere planeet...
al&eid
FEUILLETON
en ktelu-en
ie
>P
In verband met de huurverhoging
jk
Je
1-
et
Restauratie in Grote
Kerk Dordrecht
noodzakelijk
DE VIJFDE ILSY OP
30 MEI
VEERTIENJARIGE JON
GEN TE HAARLEM
VERMIST
Modern industriebedrijf
taeinig u-e^ont'nPiUng
9,etaa^ en
^xtdudnde^e^
Vrije bewerking van een Engels
verhaal van Mrs Henry Wood
ÏA^efyiak u-o-aï 17,50
Prof. Krul:
Ijzer gezocht-olie gevonden
Ere-doctoraat voor
dr H» Berkhof
Rijnschip na aanvaring
gezonken
gan?vP®iDAM’ 7 Mei- BiJ de in’
>s van?nK*de JVaalhaven te Rotterdam
binneSendT het 1114 ton metende
Lloya? ”Leemans” van de „Rijn-
N.V tp n e,epvaart en expeditiebedrijf
bonken prerkaÏÏ! na etn aanvaring
soonliikoEr bebóen zich geen per-
Jke ^gevallen voorgedaan.
STEMMEN
Ingezonden Mededeling (Adv.).
i
■i
I
i.
ti
is
1,
HOOFDSTUK XVIII.
I
n
n
e
t
i.
Te Zeist overleed onlangs ds H. M.
Bielke, emeritus-predikant der Broe
dergemeente (Hernhutters). In een in
li
te
il-
1
iet
rt.
il.
vs.
10
't.
.00
m.
.00
or
>n-
‘U-
is-
m,
en
iet
.00
m.
?n.
•as
.00
De
is-
el
}i-
ek.
DORDRECHT, 7 Mei. Het koor
hek in de Grotekerk te Dordrecht is
aan het verzakken, vooral aan de
Zuidelijke kant komt dit euvel aan de
dag. In overleg met Rijksmonumen-
tenzorg worden plannen beraamd voor
de tamelijk' ingrijpende restauratie,
die het tegengaan van het verzakken
vergt. Eveneens in overleg met Rijks-
monumentenzarg zullen maatregelen
worden genomen om de vernielende
werking van houtworm in de Middel
eeuwse koorbanken en in de houten
bekapping van de zolders tegen te
gaan.
lid van de Tweede Kamer, de heer
Posthumus heeft aan minister Mans
holt schriftelijk gevraagd of de be
windsman bereid is om de aanvang
van het visseizoen dit jaar met twee
dagen te vervroegen. Hierdoor zou de
beoefening van de hengelsport ook op
de tweede Pinksterdag mogelijk kun
nen zijn.
vinders, die de laatste jaren in allerlei
plaatsen worden gehouden. Voor een
wijdingsuur of iets dergelijks zou ds
Van der Linden wel te vinden zijn,
maar die kerkdienst staat hem niet aan
blijkens de volgende woorden:
De padvinderij moet geen inbreuk
maken op de rechten van de kerk van
Christus. Zij mag haar leden niet op
roepen tot de kerkdienst, of wat daar
voor in de plaats komt, speciaal be
stemd voor padvinders. Die roeping,
dat toezicht, die verantwoordelijkheid,
heeft God gelegd in Zijn gemeente.
Waar de eigen kerk, waarin deze
kinderen gedoopt zijn, haar diensten
houdt, daar horen ze thuis en daar ho
ren ze present te zijn. En dan niet in
hun kwaliteit als padvinder (ster)
maar als kind van ’t volk Gods, zondig
in zichzelf, maar gereinig door ’t bloed
van Christus. Wij beleggen ook geen
kerkdiensten speciaal voor verpleeg
sters in uniform, studenten met baret
enz. De kerkdienst is een instelling des
Heren voor heel Zijn volk.
Het recht gezicht op deze inzetting
Gods moeten wij bij- onze kinderen
niet laten vertroebelen. Wij zijn dank
baar, als we „interkerkelijk” kunnen
samenwerken, ook in de sport en de
padvinderij, maar laat de padvinderij
dan niet buiten de grenzen van haar
eigen terrein treden, en zich mengen
in de zaken van de kerk.
’s-GRAVENHAGE, 7 Mei. De
vijfde Internationale Luchtvaartshow
Ypenburg (I.L.S.Y.), die op tweede
Pinksterdag, Maandag 30 Mei, op het
vliegveld Ypenburg wordt gehouden,
zal worden bij gewoond door H. M. dé
Koningin en Z. K. H. de Prins der
Nederlanden. H. M. de Koningin is Be
schermvrouwe van de Koninklijke
Nederlandse Vereniging voor Lucht
vaart (die de I.L.S.Y. organiseert). Z.
K. H. de Prins der Nederlanden
ere-voorzitter van de vereniging.
UTRECHT, 7 Mei. De Commis
saris van Politie te Haarlem, verzoekt
namens de ouders de opsporing, aan
houding en terugbrenging van Petrus
Johannes van der Heide, roepnaam
„Hans”, geboren te Haarlem op 23
October 1940, wonende te Haarlem,
Pleiadenstraat 81.
Hij is sinds 27 April 1955 spoorloos.
Een ongeval wordt gevreesd, signale
ment: lang 1.60 meter, flink postuur,
blond haar, gezonde gelaatskleur,
blauwe ogen, laat snor soms staan.
Hij was gekleed in een lange bruine
manchester broek, grijs-groen wind
jack met grijze bontkraag en een rood
witte shawl. Hij droeg bruine schoe
nen en was in het bezit van een oud
zwart gelakt herenrijwiel.
velovens, waarin het gedolven olie
houdende gesteente wordt verwerkt.
De kuil heeft een oppervlakte van on
geveer 75 ha. Dagelijks komt ongeveer
1000 ton leisteen naar boven, die 38
ton ruwe olie (paraffinehoudende
zware olie) oplevert. Uit het afval
product van de zwavelovens wordt
zwarte kleurstof vervaardigd en de
zwavelgassen worden met zwavelzuur
gewassen waardoor zwavelzure amoni-
ak ontstaat, die als kunstmest wordt
gebruikt. De dagproductie bedraagt
ongeveer 4 ton. De sinds 1945 zeer ge
moderniseerde installaties leveren per
jaar ruim 19.000 ton ruwe olieproduc
ten op, die worden verwerkt tot auto
benzine, gasolie, stookolie en paraffine
in vaste vorm alsmede electrodenco-
kes. Bovendien levert de exploitatie
ruim 19.000 ton amoniak-sulfaat op.
Aan het bedrijf, dat thans 700 man
personeel heeft, is ook een fabriek van
bouwmaterialen verbonden, die uit de
overblijfselen van de leisteen een door
stoom gehard poreus beton vervaar-
digt, dat een laag gewicht heeft, zeer
sterk warmte-isolerend is, en grote
draagkracht heeft. In Frankfort zijn
een paar grote moderne kantoorge
bouwen geheel met dit beton gebouwd.
Over 40 jaar zal waarschijnlijk deze
enorme kuil helemaal leeg zijn. Dan
zal in iets meer dan een eeuw door
mensenhanden zijn „verwerkt” wat in
millioenen jaren ontstond.
en getuigen van de veranderingen, die
zich in en op onze aarde hebben vol
trokken.
Sinds 70 jaren wordt deze aardkuil
uit de oertijd industrieëel geëxploi
teerd. Heden ten dage met zeer mo
derne hulpmiddelen. Vlak achter de
krater van de gloeiende berg gevormd
uit de gloeiendè slakken, staan 28 zwa-
44)
Dat bleek al heel spoedig: Adam
dacht er niet aan, pogingen aan te
wenden, in het buitenland te komen.
Er was niet het minste gevaar voor
ontdekking en hij wilde dit liefelijk
plekje, dat hem persoonlijk toebe
hoorde, niet verlaten. Nu, toen wist
Karl al genoeg; verder aandringen
was woordverspilling; Adam had al
tijd een stijfkoppig karakter gehad.
„Je moet het zelf weten, maar het
is niet verstandig. Je zult op een kwa
de dag de politie nog eens in je huis
zien komen.”
„Laat ze komen”, antwoordde Adam
onverschillig. „Ze zullen mij niet vin
den”.
„Dat weet je niet, Adam, ’t Zijn
geslepen lui. Met ogen als die van een
lynx.”
„Dat kan wel zijn, maar ik ben vol
komen veilig”.
Zij spreken nog even, maar toen
stond Karl op, om te vertrekken. Rose
vouwde haar naaiwerk op en bracht
hem naar buiten. Zij was ook veran
derd, maar in haar voordeel. De te
genslagen hadden haar geestkracht ge
schonken, Zij was bovendien gevul
der geworden. Het meisjesachtige
was verdwenen. En zij was inderdaad
ongelooflijk knap.
„Karl”, fluisterde zij, „de vrees
voor ontdekking verteert mij letter
lijk. Als we maar uit Engeland kon
den wegkomen!”
„Adam wil toch niet!?”
„Dat weet ik zo net nog niet, al
zegt hij dat wel. Adam is bang voor
mijnheer Smith, dat is het. Hij is bang,
dat die zijn vertrek verhinderen zal.
Ik ben er van overtuigd, dat mijnheer
Smith ons hier houdt en niet wil laten
gaan. Hij mag zich dan als een vriend
voordoen, hij is een vijand. Wat moet
het toch worden?”
Met een hoofd vol gedachten en
wanhoop in het hart ging Karl naar
Foxwood terug, piekerend ook over
het gedrag van Lucy, dat hij niet ver
klaren kon. Hij vroeg zich ook af, hoe
zij het geheim van het Doolhof ont
dekt kon hebben, want dat was even-
Een groep jongeren uit Kerk en Vre
de en het C.J.M.V. hebben zich tot de
kerken in Nederland gewend met een
brief, waarin zij hun verontrusting uit
spreken over de proefneming met
atoombommen. Het maandblad Jeugd
en Evangelie bespreekt deze brief. De
schrijver in J. en E. zegt onder meer:
Ik ben onder de indruk van deze
brief, die zonder kermend te worden,
ons met de nuchtere feiten confron
teert. Want zo zijn inderdaad de feiten!
Laten wij dat toch a.u.b. diep beseffen!
Wij hoeven ons, wat de uitwerking
van deze atoombommen betreft, geen
enkele illusie te maken. Iemand die
meent dat het zo’n vaart niet zal lopen
moest veroordeeld worden een maand
lang niet anders te lezen dan lectuur
over de proefnemingen met atoom
kracht!
Een tweede opmerking: Deze jonge
ren zijn zozeer verontrust over de ac
tuele situatie, dat zij zich gedwongen
voelen zich hierover openlijk uit te
spreken. Ik geloof, dat deze verontrus
ting nog veel te weinig bij ons wordt
aangetroffen. Als er geschreven wordt
over galmende predikanten stromen de
verontwaardigde brieven binnen maar
’t feit dat elk zevende kind, dat in Hi-
rosjima geboren wordt, misvormd is
tengevolge van een tien jaar geleden
geworpen bom, nemen wij voor ken
nisgeving aan. Wat dit betreft kunnen
wij inzake onze houding en onze ver
antwoordelijkheid beschamend veel le
ren van deze jongeren!
Ter vergadering van de synode der
duitse evangelische kerk heeft ds Sy-
manowski, fabriekspredikant in Mainz,
een rede gehouden over „christen zijn
in de wereld van de arbeid”. Blijkens
„In de Waagschaal” zei ds Symanowski
daar ook dit:
Het benauwt mij dikwijls, wanneer
ik er aan denk hoe vanzelfsprekend
wij onze gemeenteleden oproepen op
de plaats van ’t dagelijks werk getui
gen te zijn. Hoe ongevaarlijk moet de
wereld van de arbeid ons wel voor
komen, als wij theologische studenten
daar heen sturen, om „ervaring” op te
doen.
Bovendien, deze wereld is een oord
waar gevochten wordt. Niet alleen om
het toekomende loon en het dagelijks
brood, maar ook om de vraag wie zou
kunnen helpen om de waarde van de
mens en het mens-zijn te redden.
Het is allerminst gemakkelijk om in
deze wereld van de arbeid christenen
te blijven. Want laat niemand denken,
dat men daar met het gebruikelijke
bijbels gereedschap een kerkelijk
volkstuintje kan aanleggen. Tussen de
fabrieksschoorstenen is van deze idylle
geen sprake. Hier geraken wij in si
tuaties, waarin wij niet weten, hoe wij
ons er als christenen moeten gedragen.
Hier vergaat ons elke mogelijkheid om
zelfverzekerd te spreken van de be
proevingen van het christelijk geloof.
Wij kunnen dus niet zonder meer
eenvoudig zeggen: daar is de plaats
der beproeving voor de leek en de
kansel is het voor de predikant. Het
komt mij voor irreëel en onbarmhartig
te zijn, om de weinige christelijke ar
beiders in deze strijd te werpen, als
wij, ambtsdragers der kerk er zelf nog
nauwelijks ooit verschenen zijn.
Ds Js. van der Linden, gereformeerd
predikant te Rotterdam-Delfshaven,
schrijft in de kerkbode van zijn ge
meente over de kerkdiensten voor pad-
Inmiddels hebben 24 leden van de
radicale parlementsfractie besloten het
comité geen bevoegdheden toe te ken
nen. Zij protesteren tegen „onregel
matigheden” op de bijeenkomst van
het congres, waarop de functie van
Leon Martineau-Deplat als partijlei
der werd afgeschaft. Een motie van
deze parlementsafgevaardigden is me-
de-ondertekend door drie oud-pre-
miers: André Marie, René Mayer en
Henri Queuille.
Het comité heeft zelf ook een ver
klaring uitgegeven. Daarin wordt
verklaard, dat de vergadering van
Woensdag „absoluut regelmatig” is
verlopen.
memoriam dat ds J. M. van der Linde
in het Maandblad der Surihamezen-
ding aan hem wijdde, lezen wij:
Bij broeder Bielke stond voorop: Het
rijk Gods bestaat niet in woorden,
maar in kracht. Daarvan heeft hij ge
leefd daarvan heeft hij anderen uitge
deeld. Hij kende de kracht van voor
bede en gemeenschappelijk gebed en
heeft dit met en voor anderen gezocht,
ook in de arbeid van de Zeister zen
ding. Wij missen in het zendingsbe-
stuur en op het bureau hem niet al
leen om wat hij nog allemaal deed,
maar vooral om wat hij was in zijn
persoonlijkheid. God haalde hem mid
den in de arbeid weg.
Vader Bielke was bereid. Zijn le
vensloop had hij uitvoerig beschreven
voor de dag van zijn begrafenis naar
de traditie der Broedergemeente. Zijn
tekst voor de grafsteen, op het kerk
hof, tuin van de Heiland, had hij geko
zen: Rom. 10 11, „Al wie op Hem zijn
geloof bouwt, zal niet beschaamd uit
komen”.
De liederen voor de dienst had hij
zelf aangewezen. Zijn huis was in alles
gereed. Na een liturgisch leven en li
turgisch sterven.
In het Maandblad der Vereniging
van Kerkvoogdijen in de Hervormde
Kerk haalt iemand herinneringen op
aan de „gouden tijd” van enkele tien
tallen jaren geleden, en zegt dan:
Men kende predikantstraktementen
van f 1000 en minder en ook van
f 3000 ’s jaars en hoger.
Toen een pond boter nog een stoter
(12% cent )kostte, de melk 6 a 7 cent
de liter, het vlees een zeer goedkoop
volksvoedsel was, en de meubels voor
een appel en een ei konden worden
ingekocht, sprong een predikant met
zijn gezin wel over de sloot, al baad
de men dan ook niet in een zee van
weelde. Men kan het zich bijna niet
voorstellen, dat zelfs nog in het be
gin van deze eeuw men nog geen dub
beltje nodig had voor haarknippen en
scheren tezamen, en toen de kleerma
ker slechts f 5 vroeg voor het maken
van een pak kleren.
Persoonlijk weet ik nog, dat de pre-
dikant ter plaatse, tijdens mijn jonge
jaren een mooi preekpak had, dat hem
f 17.50 had gekost. Zodoende was het
mogelijk dat een predikant ,al was dit
geen weelde, met een laag jaarlijks
traktement kon rondkomen. Tussen
twee haakjes merken wij op, dat voor
al tussen 1910 en 1920 het leven gelei
delijk al iets duurder was geworden
en door de nalatigheid van de betrok
ken kerkvoogden, kwamen toen de
laagstbezoldigde predikanten in een
staat van armoede, zij het bedekte ar
moede, te verkeren.
’s-GRAVENHAGE, 7 Mei. Bij de
Tweede Kamer is ingediend het
wetsontwerp getiteld: „Verlening in
verband met de huurverhoging en de
opheffing van de consumptiebeper-
king per 1 Januari 1954 alsmede in
verband met de verhoging van een
aantal periodieke uitkeringen per 1
October 1954 van een toeslag op be
paalde uitkeringen aan gewezen over
heidsdienaren van Indonesië en hun
weduwen en wezen en op bepaalde
uitkeringen ingevolge de algemene
oorlogsongevallenregeling en daar
mede verband houdende regelingen
(toeslagwet-1954 Indonesische uitke
ringen)”.
De regering heeft, zo blijkt uit de
Memorie van Antwoord) gestreefd
naar een regeling welke, zonder te
gecompliceerd te worden, een verant
woorde oplossing1 woor bepaalde moei
lijkheden ge.eft. Zij is daarbij uitge-
gaan van de volgende hoofdgedachten:
1. De toeslag wordt in het algemeen
berekend over het grondbedrag van
de uitkering, e.v.t. verhoogd met de
daarboven toegekende duurtetoeslag
en/of (duurte)bijslag.
2. Indien op de uitkering een kor
ting wordt toegepast wegens het ge
nieten van inkomsten, heeft deze
behoudens een nader te bespreken
uitzondering geen invloed op het
bedrag van de toeslag-1954.
3. Indien het betreft een ten laste
van de R.I. komende uitkering, toe
komende ter zake van een dienst-
beëindiging, waarvan de gevolgen door
het rijk zijn gegarandeerd, wordt de
betrokkene in het algemeen voor de
berekening van de toeslag geacht de
uitkering te genieten, welke hem zou
toekomen, indien hij de dienst met
toepassing van een der garantiewetten
zou hebben beëindigd.
4. De toeslag ware in aansluiting
aan hetgeen in de wet van 26 April
1954 is bepaald ook toe te kennen
aan personen, gevestigd buiten Ne
derland, met uitzondering van Indo
nesië. Zij toch, die in Indonesië zijn
gevestigd, behoren te worden uitge
zonderd, omdat daar bijzondere toe-
slagregelingen gelden, aangepast aan
de kosten van levensonderhoud aldaar.
Aangezien de regering intussen heeft
besloten bij de Staten-Generaal voor
stellen in te dienen om de 6 toe
slag, welke met ingang van 1 Octo
ber 1954 op lonen, salarissen en an
dere periodieke uitkeringen wordt of
zal worden toegekend, eveneens te
verlenen aan hen, die Indische pen
sioenen (e.d. uitkeringen) genieten,
is deze 6 toeslag mede in dit ont
werp van wet verwerkt.
- T
Het voornemen bestaat de uitbeta
ling van de toeslag te doen geschie
den voor zover die wordt verleend op
weduwenpensioenen en wezenonder-
standen, de ten laste van Indonesië
komende en pensioenen en de oor-
logsongevallenuitkeringen, door de
Stichting tot Verzorging en Afwikke
ling van Pensioensaangelegenheden
betreffende gewezen overheidsperso
neel van Indonesië en hun nagelaten
betrekkingen, en voor zover die wordt
verleend boven garantiewetuitkerin-
gen en de ten laste van Indonesië
komende wachtgelden en onderstan
den door het departement van bui
tenlandse zaken.
- Ml
eens belangrijk voor hem. Het was
uitgesloten, dat Hewitt gepraat had.
Van de heer Smith, stel, dat Lucy hem
gesproken had, wat hij niet geloofde,
kon hij het ook niet veronderstellen.
Had hij dan in zijn slaap misschien
hardop gesproken?
Maandag 9 Mei 1955
Hoogwater Dinsdag 10 Mei:
Vlissingen: 3.57 u. 2.00 m., 16.14 u. 2.02
m. Terneuzen: 4.22 u. 2.23 m., 16.43 u.
2.16 m. Wemeldinge: 5.41 u. 1.62 m.,
18.02 u. 1.51 m. Zierikzee: 5.27 u. 1.36
m., 17.46 u. 1.26 m.
Daags na het vertrek der gasten zat
Karl alleen op zijn kamer te werken,
toen Hewitt binnenkwam met de me
dedeling, dat de rentmeester Smith
hem wenste te spreken.
(Wordt vervolgd.) en de keizer”
die mooie Karl, die zijn vrouw be
droog, maar eens stevig onder handen
nemen. Het moest maar eens breken
of barsten. Wat hier gebeurde, was
ongehoord. Alleen zij wilde het
geschikte moment afwachten. Van
daar, dat zij mevrouw Cleeve een di
plomatiek antwoord gaf op haar vraag.
Maar deze nam daarmee geen ge
noegen en vroeg het rechtstreeks aan
Lucy, toen zij met haar alleen in de
kleine zitkamer was.
„O neen, mama, ik voel mij heel
wel, maak u zich niet ongerust. Al
leen ja, het oude is nog niet voor
bij. Ik voel mij bij tussenpozen nog
wel eens moe.”
Toen glimlachte mevrouw Cleeve,
meende te begrijpen. „O, dat is heel
natuurlijk voor een jonge, nog niet
lang getrouwde vrouw. Dat ik daar
aan niet dacht. Het is zeker zo ver,
Lucy?”
Lucy bloosde diep, wat haar moe
der verkeerd opvatte, omdat zij hard
nekkig aan haar idee vasthield. Lucy
evenwel dacht aan heel iets anders:
aan dat, wat haar dagelijks kwelde.
„Neen, mama, nu vergist u zich
toch. Er is niets van die aard.”
Maar mevrouw Cleeve dacht er het
hare van. Zij vroeg niet verder meer.
Zij meende, dat Lucy zelfs tegenover
haar moeder wat verlegen was, om
daarover te spreken. Zij zweeg er dus
over en repte tegenover Therese er
ook niets van. Min of meer gerustge
steld verliet zij met haar man en het
familielid het Court met de belofte,
over enkele maanden te zullen terug
keren. Intussen had Therese nog niets
verteld. Zij zou nog even wachten en
het dan schrijven of, dat was mis
schien nog beter, er gaan logeren en
het dan zeggen.
ALBUQUERQUE, Nieuw Mexico, 7
Mei. Volgens dr W. 1. J. M. Krul,
professor aan de Theologische Hoge
school in Delft en directeur van het
Rjjksinstituut voor Drinkwatervoorzie
ning in Den Haag, zal het eens moge-
lük zjjn met behulp van energie van zon
en atoom de woestijnachtige gebieden in
de wereld van zoet en zacht water uit
de oceanen te voorzien
Bij het uitspreken van een rede tij
dens het International Arid Lands
Synposium, dat in de Universiteit van
Nieuw Mexico gehouden wordt, be
sprak prof. Krul de methodes om ge
bruik te maken van het water uit de
wereldzeeën en de op het land aan
wezige voorraden alkalisch water t.w.
door distillatie .zuivering met behulp
van electriciteit, zuivering met chemi
caliën en gebruikmaking van de zon
newarmte voor de verdamping.
in m ,we,es eroP dat terwijl men zich
n Nederland volgens een regeling met
8 verenigde Naties bezig houdt met
fn e, ,rolytische zuiveringsmethode,
geland een methode uitwerkt voor
l„zaivering van water door middel
pp? tlllatie- Voorbereidingen worden
gerrotfen om een derde methode toe
in Algiers, terwijl deze
dPnnd Pannen gemaakt zullen wor-
wai V00-r beb nemen van proeven van
newarZUlVeri?g met behulp van zon-
Deze Proefnemingen zullen
rHk i men onder auspiciën van Frank-
«Jk in Turns of in Mrokko.
wi«kr eerden verwachten dat de uit-
confprlng*- Van gedachten tijdens de
voor ?n?eveen nieuwe prikkel zal zijn
Werlro„ beSinn.en van ontginnings-
de pek woestijnachtige gebieden in
venf wereld. Zij verwachten te
llid da mogelijk over niet te lange
gevnnri m®nsbeid wegen en middelen
bewonnl11 hebben óm woeste gebieden
^woonbaar en aantrekkelijk te ma-
Op Foxwood Court heerste een on
gewone drukte: Kolonel en meyr.
Cleeve logeerden er enkele weken
en nog een familielid. Er werd veel
bezoek ontvangen en men ging op
bezoek. Hewitt had het heel druk
met de regeling van een en ander.
Sir Karl en Lucy putten zich uit, ’t
hun gasten zo aangenaam en prettig
mogelijk te maken. Zij gedroegen
zich alsof er niets tussen hen bestond.
Toch wist Lucy met zekerheid, dat
Karl minstens tweemaal, maar ook
wel driemaal per week een bezoek op
het Doolhof bracht.
Aanvankelijk bemerkte mevrouw
Cleeve niets, maar geleidelijk meende
zij toch, dat Lucy niet de oude opge
wektheid bezat, ja, dat zij vaak droef
geestig was. Onbegrijpelijk als je lady
was, zulk een attente echtgenoot had
en zulk een heerlijk goed bewoonde,
al was het dan niet groot.
Zij wendde zich niet allereerst tot
Lucy, maar polste Therese, die de
schouders ophaalde. „Zij heeft wel
eens iets, maar om nu precies te zeg
gen, wat het is, ja, dat weet ik ook
niet met zekerheid. Maar ik word het
wel eens gewaar en dan zal ik het u
zeggen of schrijven.”
Therese Blake was het eigenlijk
wel met zichzelf eens: nu Lucy, na
haar waarschuwing, een houding aan
nam, alsof het haar niet schelen kon
neen, dat was het niet, want zij
leed er onder nu, in elk geval
scheen te willen dulden en gewoon
met Karl omging, stond het voor haar
vast, dat zij mevrouw Cleeve op de
hoogte moest brengen. Wat hier ge
beurde, was toch niet te dulden! Als
Lucy het dan niet deed, dan moest
haar moeder, of anders de kolonel zelf,
(Van onze Westduitse correspondent.)
DARMSTADT, Mei. Wie rijdende op de „Autobahn” negen
kilometer ten Noorden van Darmstadt, het bos inrijdt, dat een deel is
van het voormalige wildpark van Hessen, krijgt na een poosje rijden
een schouwspel te zien, waardoor hij zou kunnen gaan denken zich op
een andere planeet te bevinden. Vóór hem ligt een maanlandschap.
Een diepe krater van wel een kilometer lang, een naakt landschap,
waarin een enorme hoge puntige berg met terrasvormige steile hellingen
ligt, die dampt en gloeit, 's Nachts kronkelen uit de bruin-zwarte en
oker-gele spleten van deze berg blauwe vlammen. De top is in rook
en damp gevuld. En op deze vuurspuwende berg bewegen zich tot
boven toe de schimmen van mensen, lopen rails waarover de lorries
naar boven komen, die hun gloeiende dampende inhoud over de steile
helling kieperen.
Dit maandlandschap is mensenwerk.
Waar het voor dient? En waardoor het
ontstaat? De geologen weten het. Op
dit punt kan de gesteldheid van de
aarde, zoals die 8.000.000 jaar geleden
was, worden bestudeerd. Aan het be
gin van het tertiaire tijdperk, toen er
nog geen menselijke wezens leefden,
kwam de aardkost in beweging. De
zee week langzaam terug, het geberg
te ontstond en tropisch oerwoud.
Een rivier baande zich door berg
land en woud een bedding. Negen ki
lometer ten Noorden van het huidige
Darmstadt werd de rivier door een
grote kuil in de aarde belemmerd. Een
enorme kom, net een schaal, wel een
kilometer lang, in het midden 180 me
ter diep, naar de kanten ondieper wor
dend. Het slik van de rivier, het hout,
de bladeren, vruchten en de cadavers
van, dieren, die zij meevoerde, zakten
naar de bodem van deze kom. Daarop
kwamen weer nieuwe lagen slik net
zo lang tot de kuil boordevol organi
sche en anorganische stoffen was.
Ongeveer 70 jaar geleden werd op
deze plek ijzerhoudend gesteente ver
moed. Gevonden werd oliehoudende
leisteen. Volgens de geleerden een
unieke vondst. Deze leisteen begint,
zodra ze aan de lucht wordt blootge
steld, te schilferen en kan met een mes
worden gesneden. De geologen konden
aan de inhoud van deze enorme kuil
telkens weer hun hart ophalen.
Hier werd het oerpaard gevonden,
dat niet groter was dan de geit nu,
krokodillenschedels en gebitten, schild
padden, de skeletten van apen en be
verachtige knaagdieren, van langpoti-
ge moerasvogels en meer dan 360 ver
schillende planten uit de oertijd. Waar
thans de grote groeve met oliehouden
de leisteen is, heeft het eens naar ka
neel en myrrhe geroken. De krokodil
len loerden op het kleine oerpaard en
de andere dieren van het oerwoud. Het
gebied van Darmstadt had toendertijd
èen klimaat en plantengroei als het
huidige Ceylon en in het water leef
den dezelfde wezens als thans in de
Missisippi-delta. Ieder? dag worden
nieuwe vondsten gedaan. Zij worden
naar het Biologisch Instituut in Darm
stadt gebracht, aldaar geprepareerd
's-GRAVENHAGE, 7 Mei. De
Hervormde theologische faculteit in
Budapest zal in September van dit jaar
haar 100-jarig bestaan herdenken. Ter
gelegenheid hiervan zullen een aantal
ere-doctoraten worden verleend pan
enige vooraanstaande theologen uit de
gehele wereld, o.m. aan onze landgenoot
dr H. Berkhof uit Driebergen.
Dr Berkhof werd op 11 Juni 1914
geboren. Hij bezocht het Gereformeerd
gymnasium te Amsterdam en studeer
de vervolgens theologie aan de ge
meentelijke universiteit te Amster
dam, alsmede aan de universiteiten te
Berlijn en Leiden. In 1939 promoveer
de hij tot doctor in de theologieop
een proefschrift getiteld „Die Theolo
gie des Eusebius von Caesarea”.
Inmiddels had hij op 16 Oct. 1938
intrede gedaan in zijn eerste gemeen
te Lemele. Op 30 April 1944 deed hij
zijn intrede bij de Ned. Herv. ge
meente te Zeist. Een jaar later werd
hij tevens benoemd tot hoofddocent
in de dogmatiek en de kerkgeschiede
nis aan het instituut „Kerk en We
reld” te Driebergen. Op 15 Januari
1950 werd hij predikant in algemene
dienst bij de Ned. Herv. Kerk en aan
vaardde hij de functie van Rector
van het seminarie van „Kerk en We
reld”.
Van zijn hand zijn enkele boeken
verschenen, o.a. „Geschiedenis der
kerk”, „Korte geloofsleer”, „De kerk
“’■’er” en „Vergeving en ver
wachting.”
n.
