B
Echte auto voor de kleine man
binnenkort ook in Nederland
de erflaatster
van
Zij die veel
stof inademen
Het portret
Opvoering woningproductie tot
75.000 huizen nog onmogelijk
UIT DE KERKEN =1
V
met hoqe hoeö
en
Terug naar communistisch China.
r
Bankbiljettenbluf
l&iv
FEUILLETON
tOVERStAf
Ueetheid uwoA'
de eenheid
Duitse fabriek brengt tot auto verbouwde
scooter in de handel
Overleg voor een versnelde scholing van
bouwvakarbeiders is gaande
Chr. Meubilerings-
patroons
te Amersfoort bijeen.
ïlao-mö ISAullet
llaüenhïie^
HIV
z
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 4
Rijdt één op vijf-en-tivintig kilometer
door K. Jonkheid
De romantische geschiedenis
Middenstanders leven op de
rand van hun bestaans
mogelijkheid
van een erfenis
NfflMI
Ingezonden Mededeling (adv.)
STEMMEN
zo
is
BESTEMD.
XXXV.
langere
•sloten gezicht wordt strak. Hij luis-
Maandag 7 Maart 1955
ver-
om er
Di
ar
ve
de
v<
be
w
he
ge-
Ï.65
ant-
van
tot
en
e<
w
m
sl
al
zi
n
h
te
n
d
b
ii
S'
V
r
d
d
c
5i
t
het merendeel dezer huizen
voor het verstrijken van C.
ingrijpende verbetering
stimulering van
pji vier wvva**-w
- nu*
Op- en ondergang van Zon en Maan:
Dinsdag: Zon op 7.12 u., onder 18.32 u.
Maan op 18.48 u., onder 6.39 u.
SYSTEEMBOUW.
De minister wil laten nagaan in
welk opzicht de systeembouw kan
bijdragen tot een versnelde oplossing
van het woningprobleem. Deze
vorm van woningbouw moet echter
niet gezien worden als een wonder
middel.
Deze bouwwijze werpt slechts het
beoogde effect af, wanneer zij ge
durende verscheidene jaren continu
en in behoorlijke hoeveelheden kan
worden toegepast door zeer ervaren
bouwers. Daarom is thans contact
opgenomen i-et een aantal bouw
ondernemingen, die een arbeids
besparend systeem toepassen om op
deze wijze tot een continu-bouw-
programma voor enige jaren te ko
men in de grootste drie gemeen
ten. Uitbreiding van deze produc
tie tot andere grotere gemeenten
is in overweging.
tiek kan doorstaan.
Het moeilijke vraagstuk van het
verhogen der aantrekkingskracht van
de bouwbedrijven is thans in studie
bij een commissie uit de bedrijfsraad
voor het bouwbedrijf. Een gemengde
commissie van de overheid en deze
bedrijfsraad stelt een onderzoek in
naar de weerstanden, die bij vele
jongeren schijnen te bestaan tegen de
keuze van het bouwvak als beroep.
Over de vakopleiding is overleg gaan
de tussen de minister van Sociale
Zaken en Volksgezondheid en het be
drijfsleven om te trachten door ver
snelde scholing in het tekort te voor
zien.
’s-GRAVENHAGE, 5 Maart. Minister Witte meent, dat het niet mo- I
gelijk zal zijn het woningbouwprogramma op te voeren tot 75.000 nieuwe I
.huizen per jaar. Wel is hij van mening, dat al het mogclijke moet wor
den gedaan om hoger te komen, dan het streefgetal van 65.000 woningen I
per jaar. Slechts een verhoging van het woningbouwprogramma zal de te- I
leurstellende uitkomst van de nieuwe prognose in gunstige zin kunnen I
beïnvloeden. De minister streeft er naar bij de verdeling der woningcon-
tingenten en bij het opstellen van de systemen, die aan deze verdeling ten I
grondslag liggen, de werkelijke omstandigheden zoveel mogelijk in het oog I
te houden. Hoewel een nieuwe woning- en gezinstelling beter basis-mate-
ri«al zal verschaffen, meent de bewindsman, dat ook bij het thans toe'
gepaste systeem het basismateriaal, althans gedeeltelijk, de toets der en-
(Van een onzer verslaggeefsters)
AMERSFOORT, 4 Maart. Te
Amersfoort werd Donderdag de alge
mene vergadering gehouden van de
Chr. Bond van Patroons in het Meubi-
leringsbedrjjf. De voorzitter, de heer E.
van Tellingen uit Zeist, voegde in zjjn
openingswoord het protest van deze
groep tegen de dreigende winstmarge-
beschikking bjj de vele andere uit inid-
denstandskringen. „De werknemers pro
fiteren wel van de welvaartsverhoging,
maar vele middenstanders leven op de
rand van hun bestaansmogelijkheid”, zo
zei hjj.
Uit het jaarverslag van secretaris
C. Brouwer bleek, dat nog geen be
drijfschap woninginrichting tot stand
kon komen, omdat het grootwinkelbe
drijf een te groot aantal bestuursze
tels vraagt naar de zin van de kleine
winkeliers. Het nieuwe vestigingsbe-
sluit voor deze branche kwam nog
niet in het Staatsblad, omdat de tex-
tieldetailisten vrijstelling van het am-
bachtsexamen hebben geëist. De Mid-
dcnstandsraad kon partijen nog niet
bij elkaar brengen.
Aanvaard werd het bestuursvoor
stel om het bondscongres dit jaar me
de met het oog op de tentoonstelling
E 55 in Rotterdam te houden. Men zal
nu pas in 1956 te Emmen bijeen ko
men. De bespreking van wijzigingen
in de C.A.O. bracht protesten mee te
gen de beslissing, dat alleen de werk
nemers en niet de patroons in het be
drijfspensioenfonds kunnen worden
opgenomen. De heer Brouwer ant
woordde, dat de ondernemersorgani
saties de deelneming van de patroons
niet mogen opleggen, omdat zij door
de overheid niet voldoende represen
tatief worden geacht. Van de 8000
ondernemers in de meubelbranche
zijn er n.l. slechts 2500 georganiseerd.
Mr C. J. Buitendijk, secretaris van
het College van Rijksbemiddelaars,
sprak ’s middag over: „De betekenis
van het Productiviteitscentrum voor
het Ambacht”.
practiserenden komt voort uit ge
zinnen, waar de godsdienst door
welke omstandigheden ook, zo goed
als geen rol vervult.
Om een of andere traditionele re
den hecht men er nog waarde aan,
dat de kinderen worden gedoopt.
Maar vaak moet men bij de doop al
vrezen, dat er zonder een bijzondere
genade Gods van deze kinderen on
der godsdienstig oogpunt niet veel
zal terecht komen.
BinnenKort zullen zeven vissers, die kortgeleden met hun schip up een
rif bij de Paracel eilanden strandden, op hun verzoek naar Communis
tisch China kunnen repatriëren. Een van hen, die bij de stranding ge
wond werd, krijgt op de foto juist een sigaret aangeboden door een lid
van de Luchtmacht Politie in een hospitaal op de Philippijnen. De repa
triëring van de vissers, welke door middel van het Rode Kruis en de
Engelsen zal plaats vinden, kan als een wenk aan de Communistische
autoriteiten worden opgevat om hetzelfde te doen met de 15 Amerikaanse
vliegers, die nog in Chinese gevangenschap zijn. Dé vissers zijn afkomstig
van het eiland Hainan, even buiten de kust van het Chinese vasteland.
Nu we toch over de afval van de
kerk van Rome iets citeerden, kan
daar wel een mededeling aan toege
voegd worden, overgenomen uit het
Katholiek Archief. Dit documentatie
blad gaf onlangs een statistiek van de
situatie der r.k. kerk te Brussel. Zie
hier enige cijfers met betrekking tot
het geestelijk leven in de 59 r.k. pa
rochies van de Belgische hoofdstad.
In het oude Brussel is het voor de
priesters nog wel te doen. Daar
heeft een priester de zorg voor 2 a
3000 zielen, maar buiten de oude
kern zijn er parochies met ontzag
lijk grote aantallen parochianen. Er
is zelfs één parochie met 30.0Ü0
zielen, twee hebben 25.000 gemeen
teleden, niet minder dan zeven al
tijd nog meer dan 20.000 en elf pa
rochies meer dan 15.000 zielen. Wel
zjjn er natuurlijk meerdere geeste-
telijken aan één parochiekerk ver
bonden, maar het gemiddelde
daar 5000 per priester.
Gemiddeld gaat 1/5 der bevolking
des Zondags naar de mis. In de ar-
beidersparochies slinkt dit gemid
delde echter tot 1/10 of 1/20.
De meeste kinderen worden ge
doopt, om het in cijfers uit te druk-
ten, onrustbarend groot is gewor
den. Het aantal gedoopten dat ’s
Zondags geen contact meer zoekt
met God, heeft in sommige steden
een percentage bereikt, dat niet
veel meer verschilt van hetgeen wij
vroeger tot onze grote ontsteltenis
vernamen uit grote steden in het
buitenland.
In andere plaatsen is dit getal
wellicht geringer, maar toch groot
genoeg om ons diep bezorgd te ma
ken om zoveel geloofsgenoten, bij
wie de mis en de sacramenten in
het leven zo bitter weinig te bete
kenen hebben. Het lijdt geen twij
fel, dat veelal met deze genade
bronnen ook Christus zelf, hun
Verlosser en onze Verlosser, en met
Christus ook zijn Vader,'hun Vader
in de hemel, uit het gezichtsveld
van hun leven practisch verdwenen
is.
Een zeer groot deel van deze niet-
jue Goggomobil is het resultaat
van het streven om een volwaardig
vierwielig vervoermiddel te ver-'
vaardigen, dat toch in aanschaf- en
onderhoudskosten de prijs van de
tweewielers niet te veel over
schreed. Het is een tweedeurs-
autootje met kleine wielen, ruim
plaats biedend aan twee volwasse
nen voorin en twee kinderen ach
terin. De constructie is zo eenvou
dig gehouden, dat de gebruiker zijn
miniatuur-wagen zelf kan onder
houden. De prijs is gelijk aan die
van een zware sportmotorfiets, on
geveer 3500.
De motor is nog lichter dan die van
zo’n motorrijwiel, nl. 250 c.c. tweecy-
linder, tweetact. Hieruit wordt echter
een topsnelheid van 80 km per uur
gehaald. Het normale benzinever
bruik is volgens de fabrikant 1 25.
De wagen heeft vier versnellingen
vooruit en één achteruit, cardanaan-
drijving op de beide achterwielen,
ventilatorkoeling en een electrische
starter.
39)
Ook zal hij eens gaan praten met
Teunis. Die heeft zijn leiding beslist
nodig.
Daai- geeft hij dezelfde raad, die
buurman gaf. Teunis praat niet meer
van zijn plan. Hij durft niet, want hij
heeft de notaris geraadpleegd. Die
heeft heel geleerd gesproken. Het
maatschappelijk leven is zo gecompli
ceerd. Dat woord begreep Teunis niet.
Maar de strekking' van het betoog kon
hij wel vatten. De wereld is zoals ze
is, daar is niets aan te veranderen. Al
thans niet door één man. Die vracht is
veel te zwaar, die kun je niet tillen.
Teunis voelt zijn machteloosheid.
Een half jaar later is hij weg. Hij
wordt boer.
ten ondergaan, doorstond het glans
rijk. Gezien het geringe motorvermo
gen trekt het ook nog vrij snel op.
Natuurlijk zijn verschillende verbe
teringen mogelijk. Het motorgeluid
zou wellicht wat gedempt kunnen
worden en een paar eenvoudige wiel
doppen zouden het uiterlijk schoon
zeer ten goede komen. Maar onze con
clusie is toch wel, dat met dit voer
tuig definitief de eerste stap is gezet
op de weg naar een door velen lang
gekoesterde wens: te kunnen autorij
den tegen ongeveer dezelfde kosten
die het gebruik van een motor of
scooter meebrengt. Met het verschij
nen van voertuigen als dit is het tijd
perk begonnen, waarin ook de kleine
man met zijn gezin gaat autorijden.
De „echte” automobilisten, die deze
miniatuur-autootjes maar ongaarne op
de weg zien verschijnen, moeten maar
vast wennen aan de gedachte, dat zij
ook deze kleine man een plaatsje op
ons aller wegen moeten inruimen.
tert zonder enige mimiek, hij keert
zich wat af en kijkt naar buiten.
Als Dirk zwijgt, keert hij zich weer
om. Fors en breed staat hij als een
totale zonsverduistering voor het smal-
1 le kantoorraam.
„Je had de boel moeten verkopen.”
„Dat weet ik. Maar dat is voorbij.”
„Jammer genoeg.” Met verstoord
gezicht kijkt hij weer door de ruit.
„Jij moet je zelf redden. Daarvoor
ben je jong en sterk”. Hij spreekt nors.
Maar plotseling valt hij in een bemoe
digende, vertrouwelijke toon en roept
luchtig: „Kom, kerel, pak aan! Het
betekent niets. Moeilijkheden zijn er,
om overwonnen te worden. Alles
komt voor elkaar. Als je maar flink
aanpakt.”
Daar blijft het bij. „Dooddoeners”,
denkt Dirk.
Een week verloopt. Een maand.
Twee maanden.
Dan komt Annie opgewonden thuis.
„Jan heeft een benoeming!” roept ze,
zodra ze binnen komt. Ze vergeet te
groeten.
De anderen kijken op. „Een prach
tige benoeming!” roept ze nog eens.
„Gemeente-Secretaris?”
„Burgemeester!”
Dat is prachtig. Ze kijken verbaasd.
Burgemeester! Het is wel een kleine
gemeente. Maar toch burgemeester.
En Annie burgemeestersvrouw?
Ja, Annie wordt burgemeesters
vrouw.
De jonge magistraat zal over veer
tien dagen geïnstalleerd worden. Een
maand later zal het huwelijk volgen.
Nu moet vaders nalatenschap uit el
kaar.
Dirk spreekt met Jan, zijn aanstaan
de zwager, straks Edelachtbare.
Hij vertelt, hoe alles in elkaar zit,
spreekt van de moeilijkheden in za
ken, verklaart de onmogelijkheid zijn
zusters in contanten uit te keren en
laat iets doorschemeren van het reeds
bestaande tekort aan vlottende geld
middelen.
„Ik zal daarover eens met vader
spreken,” zegt Jan.
Met vader spreken? Moet Vermeer
er ook al aan te pas komen? Dat be
valt Dirk niet. De ervaringen met zijn
ooms zijn niet moedgevend.
Hij spreekt niet tegen. Jan heeft
iets, dat vertrouwen wekt. Eerst maar
afwachten.
Binnen veertien dagen heeft de in-
stallatie plaats met veel omslag van
toespraken en kindergezang. Ook is er
een erewacht. Jonge kerels zitten
U vraagt een der toeschouwers een
bankbiljet ter leen, dat voor de ogen
van het publiek door U in stukken
wordt gescheurd. Van de snippers
maakt U een prop, U maakt enkele
mysterieuze bewegingen, spreekt nog
een toverformule uit en.wanneer
het biljet weer aan de „gedupeerde”
overhandigd wordt, blijkt het weer
heel te zijn.
Zoals U ziet is het effect van deze
truc zeer frappant en toch berust de
toer uitsluitend op bluf.
Hier volgt de verklaring: U neemt
een bankbiljet (uit Uw eigen porte
feuille) en rolt dit tot een propje in
een. Deze prop houdt U verborgen in
Uw rechterhand. Nu vraagt U een der
toeschouwers, U een bankbiljet van
gelijke waarde te lenen en zodra aan
dit verzoek voldaan is, scheurt U dit
biljet middendoor. De beide helften
worden op elkaar gelegd en nog eens
middendoor gescheurd, zodat U vier
stukken in Uw hand heeft, die tot een
propje worden gerold. Nu verwisselt
U deze prop ongemerkt met die, welke
U reeds in Uw rechterhand, had. (Dit
kan zonder bezwaar gebeuren, omdat
Uw handen steeds in beweging zijn).
U geeft nu de prop aan de toe
schouwer terug, met het verzoek, even
de stukjes van het verscheurde bank-
wijl nu het publiek vol spanning toe
kijkt, heeft U intussen gelegenheid,
de stukjes aan het verscheurde bank
biljet ongemerkt in Uw zak te laten
glijden.
Deze truc behoeft werkelijk niet zo
kostbaar te zijn, als het U nu mis
schien voorkomt, want de vier delen
kunt U met cellophaan plakband
weer aan elkaar hechten.
(Van onze §-redacteur).
UTRECHT, 4 Maart. Verschillende scooterfabrikanten hebben de laatste
tijd pogingen gedaan om het comfort van de scooterrijder nog te vergroten
door zijn vervoermiddel van een lichte carosserie te voorzien. Zo ontstonden
voertuigen we beschreven ze reeds eerder die in de verte wel iets op
een auto geleken, maar waarbij de kenmerken van het tweewielige product
waaruit ze ontstonden, toch nog overheersten. De Duitse fabriek, die de
Goggo-scooters maakt, heeft nu echter de grote stap gewaagd en een voer
tuig op de markt gebracht, dat werkelijk de naam autootje verdient. De
importeur, de Groningse firma N.V. Gremi, heeft in het stadion te Amster
dam een demonstratie gegeven met de eerste Goggomobil, die onze grens
heeft overschreden.
de
woonlage®
an
nister Witte. Hij betwijfelt erI)^
of de daaraan verbonden ëet 1 “j
voordelen van terreinbesparmg
voldoende tegen de beperkingen
de woonmogelijkheden op wegen-
Aan het ontwerp voor een nie
Woningwet wordt thans de la
hand gelegd. Aldus deelt m® 4
Witte mee in de memorie van
woord op het voorlopig verslag
de Eerste Kamer met betrekkin»
de begroting van Wederopbou"
Volkshuisvesting.
Bij het begin van de vastentijd heb
ben de bisschoppen der rooms-katho-
lieke kerk, zoals gewoonlijk een vas
tenbrief doen uitgaan. Aan De Maas
bode ontlenen we een passage uit dit
bisschoppelijk schrijven, die veront
rustende mededelingen bevat.
Wij weten allen schrijven de
bisschoppen hoe in meerdere
steden naast de vele practiserende
katholieken het getal van degenen,
die het vervullen van hun kerke
lijke verplichtingen achterwege la-
KAN NIET OMSLAAN.
Aangezien dit vierwielig vervoer
middel, dat ook voor de wet geheel
met een auto wordt gelijkgesteld (rij
bewijs!) niet op de RAI voor motor
fietsen en scooters kon verschijnen,
heeft de bekende renner Dick Renooy
de Goggomobil in het Amsterdamse
stadion aan genodigden vertoond. Hij
heeft daarbij wel bewezen, dat dit
voertuig tegen een stootje kan en bo
venal ook, dat het niet omslaat, hoe
ondeskundig een beginnend rijder het
ook door de bochten sleurt. Renooy
trok de auto bij een snelheid van te
gen de tachtig km verscheidene malen
plotseling vlijmscherp om, in de kortst
mogelijke, bocht rond een lantaarn
paal, zodat zij meters ver zijwaarts
door het grind werd gesleurd, zonder
evenwel ook maar de geringste nei
ging tot kantelen te vertonen. Ook de
mishandelingen, die verschillende
journalisten daarna het wagentje lie-
schrijlings op schonkige paarden. De
brede werkkoppen en de benige lijven
van man en dier demonstreren meer
kracht dan schoonheid. Practisch en,
in dit milieu, toch ook mooi.
Vóór de bruiloft praat Jan met moe
der en Dirk. Tactisch en voorzichtig
raakt hij de dingen aan. Eer is teer.
Hij vertelt niet, wat er gesproken is,
zegt ook niet: „Wij willen u helpen”
of: „Wij willen u redden uit de moei
lijkheden”, maar deelt zakelijk mee,
dat zijn vader een lening wil ver
schaffen, gedeeltelijk onder hypothe
cair verband, gedeeltelijk ongedekt,
onder voorwaarde dat moeder en Dirk
beiden zich hoofdelijk aansprakelijk
stellen. Zo is het geen gunst, zo is het
een transactie.
Het bedrag wordt vastgesteld op
een cijfer, groot genoeg om de meisjes
haar aandeel uit te keren en bedrijfs
kapitaal te steken in de zaak. De rente
is billijk.
Nog wordt de mogelijkheid over
wogen, het aandeel van Annie in de
zaak te laten. Maar Jan heeft dat lie
ver niet. Hij wil geen dwarskijker
wezen of een soort- toeziende voogd
over zijn zwager en schoonmoeder.
Als alles beklonken is zegt Jan: „Nu
heb ik een vriendelijk verzoek. Het is
maar een verzoek, dus het kan gerust
geweigerd worden. En het staat ge
heel los van deze zaak. Ik wil zo graag
het portret van de erflaatster hebben.
Zou u dat willen missen? Als ik het
hebben mag, wil ik het graag betalen.
Maar is u er aan gehecht, houdt het
dan.”
„O nee”, zegt moeder, „er aan ge
hecht ben ik helemaal niet”.
Dirk ook niet. En Truus is eigenlijk
blij, dat het schilderij voorgoed in vei
lige handen komt.
Zo krijgt het portret van een onbe
kend Amsterdams meisje, kunstwerk
van een begaafde mislukkeling, ver
acht en. vergeten, een ereplaats in de
salon van burgemeester en mevrouw
Vermeer.
De geschiedenis van het stuk heb
ben ze nooit gehoord.
Als ze ’t ooit horen, zal het hun zijn
als een onwaarschijnlijk verhaal uit
een vreemd boek, waaraan ze geen
geloof hechten
Het schilderij hangt rustig.
In zwijgende afwachting van een
nieuwe gelegenheid, om verwarring te
stichten en verwikkelingen op te roe
pen?
Volstrekt niet onmogelijk.
EINDE.
bij te zitten.
Dan naderen ze de kwestie betref
fende het bedrijfskapitaal. Ooms ge
in het weekblad „In de Waag
schaal” de rondzendbrief van de
nieuwe beweging „Evangelische Een
heid” besprekende, constateert ds
R. Bijlsma, dat er dus alweer een or
ganisatie is die de eenheid der Chris
tengelovigen wil bevorderen. Hij
schrijft:
Wie zou niet sympathie gevoelen
voor elke activiteit, die de eenheid
van de christenheid beoogt? En toch
rijzen hier enkele vragen, die ik
maar eerlijk wil uitspreken. Aller
eerst is er in de veelheid van be
wegingen en groepen, die naar een
heid der christenen streven, naast
een verblijdend verschijnsel toch
ook een beangstigend element ge
legen. Terwille van de eenheid
maakt zich een véélheid van orga
nisaties op. Dit is er nu weer eentje
naast de reeds bestaande, die par-
tiëel hetzelfde bedoelen.
Langzamerhand gaat het erop
lijken, dat het streven naar eenheid
een demonstratie van nieuwe ver
scheurdheid wordt binnen de chris
tenheid, omdat ieder toch weer een
eenheid naar eigen vorm en kleur
bedoelt. Alleen de Wereldraad van
Kerken heeft een wereldomvatten
de greep gedaan, zonder dat een
eenvormige eenheid tot principe is
verheven. En alleen diezelfde We
reldraad heeft de moed gehad de
kerken zelf tot eenheid op te roe
pen, ja zelfs elke vorm en wijze van
kerk-zijn als zodanig in de waag
schaal te stellen.
PREMIEBEDRAGEN. I
Een verhoging der premiebijdraged I
acht de minister niet noodzakelijk d
gewenst. Het blijkt, dat er bij voort'
during voldoende animo is om op w
bestaande basis door bouw in i®
bezit van een huis te geraken. EC- I
zwaren tegen de huidige regelmf
worden gevoeld bij de woningbouw
voor de verhuur.
Een langere afschrijvingstermijn
voor de woningwetwoningen zou N)
de huidige stand van de volkshuis- J
vesting en in het licht van de 1
verwachten toekomstige ontwikkeling
op grote bezwaren stuiten. Wehswa
zal een niet onaanzienlijk deel va I
de woningwetwoningen een lange
levensduur dan 50 jaar hebben, ma
die period*
behoe-
Dirk Huidekoper heeft tijdig uitstel
van betaling gevraagd. Althans ten
dele. Twee derden wil hij betalen op
de vervaldag, de rest over drie maan
den. Het verzoek is toegestaan onder
beding van rentebetaling. Maar de le
verancier is nu achterdochtig. Bij de
vader heeft hij nooit zo iets ontmoet,
gaat het met diens zoons nu al ver
keerd? Dat is wel spoedig! Voorlopig
maar voorzichtig zijn.
Na drie maanden kan Dirk het res
tant voldoen. Het is maar op het
kantje!
Maar zo kan hij niet doorgaan. Het
aandeel van Truus en Annie zit nog
in de zaak en in de vaste goederen.
Voor wie werkt hij eigenlijk? Voor het
gezin, voor zijn moeder en zusters. En
hij zelf leeft mee uit de gemeenschap
pelijke pot. Als Annie gaat trouwen?
En als hij zelf eens trouwen wil? Hij
wil de zaak voortzetten met zijn moe
der als stille vennoot. Truus en Annie
moeten hun deel hebben en dan er
uit.
Maar hoe? Daarover piekert hij elke
dag.
In die tijd komt oom Christiaan. Hij
koopt wat klein materiaal voor een
karweitje, dat hij zelf uitvoert.
Dirk neemt de gelegenheid waar,
voorzichtig roert hij de toestand aan.
Oom luistert en knikt.
„Ja, de meisjes er uit en jij met je
moeder doorgaan.”
Samen staan ze in het kleine
trek, het geval is te spannend
knappen 's morgens zo heerlijk
op van een kopje warme den
nenthee. Dennenthee desinfec
teert de luchtwegen, want deze
thee bevat dennenknoppen en
12 andere, met zorg gekozen
planten, die het slijm gemakke
lijk oplossen en verdrijven, en de
slijmvliezen versterken.
Verkrijgbaar bij Uw apotheek
of drogist in groene, driehoekige
zakjes ad 1.35 per stuk.
Imp. HACO-Maastricht.
ken zelfs 99 De meeste
worden nog kerkelijk bes™ n
maar de meesten sterven ook01’
der de laatste sacramenten u11'
aantal kerkelijke huwelijken Het
daald van 69.49 in 1933 tot
in 1950. 1 63-<
Velen zien het huwelijk alleen al, I
een sociale instelling, waaraan
diepe zin hun volledig on.„
Daarom is het kerkelijk huwS
vaak louter formaliteit. Zo
ook met de geloofsbeleving
plechtige communie is het dikwin
gedaan met elke geloofspractijk Ws
Een schrijver in Jeugd en EvangPii
vertelt dat hij ziek is geweest en L
de gelegenheid had om vaak naar a
radio te luisteren. Hij kwam tot
conclusie, dat de meeste radiospreker
een onnatuurlijk en vervelend steJ’
geluid hebben. De één zalft, de and™
galmt, de derde spreekt geaffecteerd
En heus niet enkel de dominees n
schrijver in J. en E. zegt: ue
Ik geef toe, de predikheren gaan
voorop, en het is werkelijk ontzet
tend: ik heb alle ochtendwijdingen
morgendiensten, liturgische kalen
ders en woorden voor de dag tot het
einde toe doorstaan, maar er was
geen enkele gewone, prettige stem
bij. Maar hebt u dr P. H. Ritter
wel eens gehoord? Of luistert u eens
naar een praatje over landbouw- of
emigratieproblemen. Dan merkt u
dat deze heren even hard staan te
galmen en te zalven.
Toen ik eens domweg aan een
knop draaide, plofte ik midden in
een uitzending voor zieken. Mensen
wat was dat erg! Een, naar ik ver.’
moedde, nog vrij jonge man stond
zo kwijlerig-lieverig te doen, dat ik
er mijn koorts door voelde stijgen
Iedere dominee zou zich voor dit
geteem doodschamen! Laten wij
daarom ophouden hén als de sre.
cifieke galmers en zalvers te brand,
merken. Eén dag luisteren naar de
radio leert je dat de geestelijken
beslist niet slechter spreken dan de
anderen. Echter ook niet beter!
een
ven.
Een verdere
bouw in drie
ligt niet in de bedoeling van
e 1 x nr
verbonden ger®/
in
