en
STERLINGSHAG
Op 16 Februari 1655 trouwden
Jan de Wit en Wendela Bicker
a stoop i
iSmUHG!
Speelclub „De Negen Huizen
Baarle-Hertog draait lustig
in
UIT DE KERKEN
Bonte*’ wereld!
Geld op straat in n
Amsterdam
nam
om
bij huwelijken te beperken...
maatregelen
het feestrumoer
JViemeijers
Veekoopman in „niemandsland”
verzint allerlei foefjes
om wet te ontduiken
ZEEUWSCH DAGBLAD
1 FebruafI 1$55
4
Nederlandse justitie ingrijpen?
Zal Belgische
en
ie
geleden
drie
eeuwen
Zeeuwse Wandelingen
pagina 5
Onderzoek
naar oorlogvoering
in Indo-China
Qaa'ujtn ardi-temiet
Zeven jongens gearresteerd
te Utrecht
Gedupeerde redder uit
Giethoorn werd geholpen
Giethoornse punters
naar de E 55
Aardenburg geeft geen
subsidie voor helicopterdienst
Financieel resultaat
Lutherfilm
De bruiloftskeur.
De gasten.
Sem idealen, meel
Iddmaailchaji ïl.R.9,.
Levensstandaard
in Engeland
ilalan, heefit tyd
Bruid en bruidegom.
Het verband.
Boete betalen.
Nederlands Hervormde
Predikantenvereniging
’s-GRAVENHAGE, 5 Febr. Van
.18~-20 April zal te Utrecht de jaar-
’Jkse predikantenvergadering worden
gehouden. Maandag 18 April is de ont-
•noetingsavond in het gebouw van
Aunsten en Wetenschappen. De heer
J. van Mullem zal spreken over
werk van filmcentrum en enkele
“ta.3 vertonen.
Een bruiloft van
la;
Ingezonden Mededeling (Adv
STEMMEN
steeds niet officieel is uitgemaakt of dit gebied aan België dan wel
een gasgenerator
et
u
n
i
j
L. v. W.
1
t
e
1
dr
op
rechter opnieuw dat de enclave Baar-
le-Hertog Belgisch grondgebied was en
verder dat de bestaande huurovereen
komst tussen de Seaside Club en Van
den E. beëindigd was. Van dit vonnis
zal de Seaside Club in hoger beroep
gaan bij de rechtbank te Turnhout. De
club wordt daarbij bijgestaan door mr
P. van ’t Hoff Stolk uit Den Haag en
mr Franck uit Antwerpen.
Inmiddels heeft Van den E. onder
de naam „De negen huizen” In zijn
woning een nieuwe speelclub opge
richt. Hij zou zelfs verkondigd hebben
misschien een concessie te zullen krij
gen, wat niet het geval blijkt te zijn.
Naar het A. N. P. verder verneemt,
zijn speelclubs ook in België niet wet
telijk toegelaten. De autoriteiten laten
enkele van deze inrichtingen ooglui
kend toe. De Belgische fiscus heft
taxen op elke inzet, hetgeen grote be
dragen in het laatje brengt.
a
e
t
U-
m-
en.
id-
>en
ide
st-
as
>t-
ta
de
ar
uit
e.
e-
d,
ie
in
Iri-
its-
nt-
lele
den
ere
aar
ief-
urd
ter-
.ks-
ven
i de
iet
.ha-
erd
erd
de
>pie
urn
aan
ren
De
zal
•en*
»u
kte
lu
cht
rol-
ive
.‘in
een
lts
to
ast
ten
tig
en
en,
ale
as
tan
ien
en,
U
aar
in-
och
ek.
lale
tide
ii-
ka
?n.
*st
ed
nt
;el
o-
u-
ge
jk
e-
511
P
1-
n
e
r
P-
le
w
>n
P
n
Van de eigenlijke lijst van 55 mogen
we aftrekken: bruidegom, bruid en
speelnoot® (totaal 6), zodat er nog 49
overbleven. Dus precies 1 minder dan
het maximum aantal. Zo deden def
tige lui, die de wet gehoorzaamden,
meestal.
Ien en uit te hollen, zodat zij krach
teloos zou worden.
Bid dan, o'zendende kerk van Ne
derland, dat de overwinningen van
onze Heer zichtbaar mogen blijven in
de gemeenten van Papoealand!
In Frankrijk is door de Regie Natio
nale des Usines Renault een locomo
tief met gasturbine gebouwd, die de
eerste ter wereld is, waarbij de turbine
gevoed wordt door
met vrije zuigers.
UTRECHT, 5 Februari.- De poli
tie te Utrecht heeft zeven jongens van
13 tot 16 jaar gearresteerd. Zij wor
den ervan verdacht dat zij zich in
de afgelopen weken toegang hebben
wéten te verschaffen tot scholen voor
al in de omgeving van het voormalige
Zjiilen.
iZij zouden in totaal een bedrag van
f 200.— hebben gestolen. Vijf van hen
zijn in verzekerde bewaring gesteld.
Zij zullen voor de Officier van Justi
tie worden geleid.
zT\ e meeste lezers en lezeressen zullen wel eens een bruiloft meegemaakt
hebben. Voor sommigen een gebeurtenis, waarop ze zich al weken van
te voren verheugen. Voor bruid en bruidegom een gewichtige dag, wel
licht wel de mooiste van hun leven. Voor hun ouders niet minder. Vooral
voor die van de bruid ook een dag vol zorgen en spanningen. Want meestal
is het de gewoonte, dat deze het feest organiseren. Daar zit heel wat aan
GIETHOORN, 5 Febr. Op 11 Fe
bruari 1953, toen de eigenaar zich met
een punterploeg in het rampgebied be
vond om de slachtoffers hulp te verle
nen, is, zoals men zich zal herinneren,
In Giethoorn het watersportcafé van
de heer G. Dijksma afgebrand. Er werd
een hulpactie op touw gezet om de van
zijn broodwinning beroofde eigenaar
aan een nieuw café te helpen en dank
zij de offervaardigheid van velen in den
lande is In de nieuw geprojecteerde
dorpskern van Giethoorn een hotelletje
gebouwd dat thans voltooid en Inge
richt is. Het zal op 11 Februari a.s.
door de burgemeester van Giethoorn,
die een belangrijk aandeel in de hulp
actie heeft gehad, worden geopend.
GIETHOORN, 5 Febr. Bij wijze
Van attractie zullen de Glethoorse pun
ters en vlotten tijdens de E 55 in Rot
terdam in de parkvijver van het ten
toonstellingsterrein varen. Van de spe
ciaal voor dit doel bestemde vaartuigen,
welke thans op een Giethoornse scheeps
werf in aanbouw zijn, zullen de vlotten
van een gecamoufleerde motor worden
voorzien. De punters zullen echter met
de z.g. boom worden voortbewogen. De
bemanning zal uit Giethoornse punte-
raars bestaan.
AARDENBURG, 5 Febr. De Aar-
denburgse raad heeft, gezien het
slechts zeer geringe belang dat deze
gemeente daarbij heeft, unaniem op
voorstel van B. en W. besloten geen
financiële medewerking te verlenen in
de totstandkoming van een helicopter-
verbinding tussen Sluiskil en Rotter
dam.
’s-GRAVENHAGE, 5 Febr. De
Verenigde Lutherse kerk van Ameri
ka, die een bedrag van 450.000 dollar
had gevoteerd voor het uitbrengen van
de Luther-film, heeft een groot deel
hiervan reeds terug ontvangen uit de
opbrengsten in verschillende landen,
terwijl in een aantal landen, met name
Engeland, de film in feite nog moet
gaan lopen, aldus het persbureau van
de Ned. Herv. kerk. Ontvangen werd
reeds een bedrag van 300.000 dollar
dat echter moet worden benut voor
het uitbrengen van een andere film.
Men overweegt nu een film te doen
samenstellen over het leven van Johan
Seb. Bach, maar dit is nog slechts een
voorlopig plan.
aan Simson, die een week lang feest
vierde. Er werd gedicht en gedanst,
gezongen en gespeeld, dat de hele
buurt overeind stond.
De magistraat wilde dit feestrumoer
wel een beetje temperen. Juist een
paar weken vóór het huwelijk van Jan
de Witt had de overheid van Amster
dam een nieuwe keur hierover uitge
vaardigd, „dat uit het midden van
deze stad alle onbehoorlijke groots
heid, overdaad en onnutte verkwisting
van middelen, door welke de toorn
Gos wordt verwekt en ontstoken, zou
mogen geweerd worden.”
Er werd bepaald hoeveel gasten
men op het feest mocht hebben, tegen
precies zo uitgerekend. Om zich té
houden aan de verordeningen, de
keur van de stad.
Op vroegere bruiloften ging het er
soms onbehoorlijk naar toe. Geweldig
wat er op zo’n dag verwerkt werd aan
eten en drinken! Een dag? Nee, soms
wel een paar dagen, gedachtig zeker
In Frankrijk lag dezer dagen een kleih fortuintje op de straat, toen een
houthandelaar in deze goede stad een voorraad Persianer lamsvelletjes op
het trottoir voor zijn zaak uitstalde, teneinde ze op kleur en kwaliteit
bij daglicht te controleren en sorteren. Hoewel de man uit angst voor
dieven weigerde de waarde van de kostbare verzameling te noemen, staat
wel vast, dat de huidjes minstens een bedrag van pl.m. 20.000 gulden ver
tegenwoordigden.
Vroeger was het al evenzo. In een
oud boek vond ik een lijst van de
bruilofstgasten, toen de raadpensiona
ris Mr Johan de Witt op 16 Februari
1655 trouwde, juist 3 eeuwen geleden.
Familieleden en vrienden, burge
meesters en pensionarissen, een
schout en een drost, deftige perso
nen allemaal. Wat niet te verwon
deren is als de belangrijkste persoon
van het land trouwt.
Op de lijst zijn een paar namen
doorgestreept (waarom is niet be
kend), maar onder aan de lijst door
evenveel andere vervangen.
Een behoorlijk aantal: 71 totaal.
Dat is niet zo maar een toevallig
en willekeurig aantal, dat is heel
fai pipe and ci^a.ieü&s
Het Nieuw-Israëllsch Weekblad ci
teert uit de Israëlietische Nieuwsbode
van 1880 dit fraaie bericht, afkomstig
uit een plaatsje aan de Main:
Een waskaarsenmaker (christen)
aldaar schold in de tegenwoordigheid
van een Israëliet hevig op de antl-
semieten-beweging en haar leiders.
De benamingen, die hij aan Stöcker,
Henricl, Förster en consorten gaf wa
ren voor dezen allesbehalve vleiend.
De Israëliet hoorde hem verbaasd
aan en vraagde de man naar de re
den zijner geweldige toornige uit
drukkingen. „Ja”, antwoorde de ge
vraagde: „gij kunt u niet voorstellen
wel een nadeel mij deze veroorzaken!
Meer dan honderd rijke Joodse fami-
liën,Voor welke ik anders kerstbo
men moest versieren, hebben er dit
jaar geen laten oprichten!”
Ds Chr. W. J. Teeuwen keert zich in
De Bazuin, orgaan van de Theologische
Hogeschool der Gereformeerde Kerken
te Kampen, tegen de „kerkeraadsza-
ken”: discussies over allerlei ruzies, die
er in de gemeente leven en die de ker-
keraad moet oplossen. Hij meent, dat
de Geest niet meer door de gemeenten
waart. Dan zouden de „kerkeraadsza-
ken” van andere aard zijn! Ds Teeu
wen merkt op:,..
Wat er op de kêrkeraadstafel ver
schijnt aan pietluttigs, geeft beter
spiegel van de algemene ingezonken-
heid dan, laat ons zeggen, de kwes
tie van de toenadering def kerken.
Als er onder ons geen machtige op-
waking komt uitsluitend voor het Ko
ninkrijk, dan zinken wjj nog meer in.
Dan worden wij. onder kerkeraadsza-
ken begraven.
Wat ons ontbreekt is: grote Idea
len.
Problematiek hebben wij genoeg.
Vooral in de oecumenische lijn. Tel
kens lezen wij: dit kan niet en dat
kan niet, maar de onbehagelijkheid
blijft.
Instede dat men de oecumene in de
practijk ging verwerkelijken in dier
voege: dat er een missionaire storm
onder ons vaardig werd. Dat is het
enige dat de kerk doen kan. En daar
aan hebben wij allen mee te doen: de
geleerde evengoed als de ongeletter
de, de persman en de jongen van de
J. V. De eenvoudigen beschamen _ln
dit opzicht door hun trouw nog altijd
menig intellectueel.
Van kerkeraadszaken gesproken.
Geef mij rapporten, waarin zwart op
wit te lezen staat, hoever het Ko
ninkrijk in een bepaalde plaats toe
neemt door de arbeid van heel een
gemeente.
Zou God In de hemel niet meer op
dergelijke stukken letten dan op heel
die papieren rompslomp, die slechts
documentatie is van een in de grond
wereldgelijkvormige geest
Iemand vraagt aan De Saamblnder,
het weekblad der Gereformeerde Ge
meenten, of het juist is, dat men be
dankt als lid van het Ned. Bijbelge
nootschap, omdat het N. B. G. de nieu
we bijbelvertaling heeft uitgegeven. Het
antwoord op deze vraag vermeld o.a.:
Enerzijds heeft het ook ons be
droefd dat de nieuwe vertaling In da
bijbel zoals die verscheen, tot stand
kwam. En wij zijn nog steeds dezelf
de mening toegedaan, namelijk dat
deze nieuwe vertaling voor ons on
aanvaardbaar is voor gebruik In de
kerk zowel als in de huisgezinnen.
Wij betreuren dan ook deze ver
schijning, temeer nog, wijl men deze
in de plaats van onze kostelijke sta
tenvertaling wil stellen, met alle ge
varen die o.i. daaraan verbonden zijn.
Maar dit bedroevende feit neemt
daarom niet weg ’t vele goede andere
werk dat door het Nederlands Bijbel
genootschap wordt gepresteerd. De
secretaris van het genoemde genoot
schap deelde mede, dat nog onlangs
een oplage van 10.000 bijbels in de
oude statenvertaling het licht zag,
welke alle gedrukt werden door het
N. B. G. Er werd bijgevoegd, dat
geen enkele drukker in deze tijd zulk
een oplage voor zijn rekening zou dur
ven nemen, terwijl mede hierdoor de
statenvertaling nog steeds voor zulk
een lage prijs te allen tijde kan wor
den gekocht. Ook werd medegedeeld,
dat zorg zal worden gedragen, dat
naast de nieuwe vertaling de staten
vertaling in de oude spelling ver
krijgbaar zal blijven, hoewel dit gro
te offers van het N. B. G. vroeg. Om
dit nu te waarderen en alle nadruk
daarop te blijven vestigen is het juist
nodig zijn lidmaatschap niet op te
zeggen, doch dit werk te steunen.
PARIJS, 5 Febr. De Franse re
gering heeft meegedeeld, dat een com-
M’ssle zal worden benoemd om een on
derzoek in te stellen naar de Franse
militaire operaties gedurende het laat-
ste jaar van de oorlog in Indo-China.
P't geschiedt op verzoek van generaal
Henri Navarre, die van Mei 1953 tot
«J®1 1953 opperbevelhebber van de
Franse strijdkrachten in Indo-China is
geweest. De generaal wenst, dat de
commissie speciaal aandacht besteed
can de slag om Dien Blen Phoe.
LONDEN, 5 Februari. Indien
Groot-Brittannië de huidige vooruit
gang op industrieel gebied kan vol
houden en een dergelijke gang van
zaken in de landbouw, transport en
distributie kan verzekeren zal het
mogelijk zijn om het doel te verwer
kelijken dat de Britse minister van
Financiën, Butler, heeft gesteld, na
melijk om de levensstandaard in vijf
en twintig jaat te verdubbelen. Dit
is de mening van Sir Edward Smith,
voorzitter van de Britse Productivi-
teitsraad. In" een te Londen uitge
geven verklaring wordt gezegd, dat
de toeneming van de productiviteit in
Groot-Brittannië groter is geweest
dan in de Verenigde Staten. „Voor
de oorlog”, aldus Sir Eward, „bedroeg
de toeneming in-de industrie en de
mijnbouw ongeveer anderhalf procent
per jaar. Sedert 1947 is de productivi-
teits-index gemiddeld 2,6 procent ge
weest tegen 2,7 procent in de Ver
enigde Staten.
In 1953 en 1954 is de productiviteit
in Groot-Brittannië met ongeveer 4,3
procent per jaar gestegen. In dezelfde
periode is ook de productiviteit van
andere landen toegenomen, maar die
van de V.S. is practisch stationnair ge
bleven.
In deze dagen wordt het honderdja
rig bestaan van de zending op Nieuw-
Guinea gevierd. De missionaire activi
teit in dit land heeft vrucht gedragen.
Toch roept de zendlngspredikant H. J.
Teutscher die pas uit Nieuw-Guinea
is teruggekeerd in de ’s-Gravenhaag-
se Kerkbode tot bezinning. Hij schrjjft:
Elke doop van een heiden uit Pa
poealand betekende voor de satan een
nederlaag. Duizenden en nog eens
duizenden malen heeft hij die neder
laag geleden; daar, waar een mens
zich aan Jezus Christus gewonnen
gaf, werd hij binnen het krachtenveld
van zijn overwinnende Heer getrok
ken, weggerukt uit het machtsgebied
van de machten der duisternis.
Maar satan heeft tijd. En ook op
het domein van bijbel en kerk weet
hij te infiltreren. In het midden der
jonge papoease gemeenten is hij door
gedrongen en heeft hij angst en vrees
geblazen in de harten der mensen. En
waar de vrees gaat winnen, daar
wijkt het geloof. Telkens weer ko
men de tekenen van grote verwar
ring in het denken der christenen aan
het licht; telkens weer blijkt, dat ze
voortdenken volgens het oude heiden
denkpatroon; telkens weer zijn er de
heidense pogingen in christelijk ge
waad, waarbij men de Heer wil voor
schrijven, op welke wijze Hij het lot
van Zijn kinderen moet wenden.
Na honderd jaar zendingsarbeid op
Nieuw-Guinea staat daar een. jonge,
wordende kerk, geconfronteerd met
de machten der duisternis. De mach
ten trachten de overwinnlngsbood-
schap van Jezus Christus te omhul-
vast. Niet alleen, hoeveel eet- en drinkwaren er moeten besteld worden,
maar ook de vraag: wie zullen er uitgenodigd worden?
Hoever zal men gaan met het uit
nodigen? Tot de hoeveelste graad van
familie? Welke goede vrienden en
vriendinnen mogen er komen? Een
hele uitzoekerij om niemand te ver
geten, die er „recht” op heeft het feest
bij te wonen. Geen recht-volgens-de-
wet, maar gewoonterecht, volgens het
gebruik in een bepaalde streek of fa
milie. Ook is hierbij de beschikbare
ruimte een voorname factor, vooral bij
Zeeuwse boerenbruiloften, waar
meestal dicht bij de honderd gasten
zijn.
De bruidegom heb ik al een paar
keer genoemd, maar wie was de bruid?
Sedert de herfst van 1654 was Jan
de Witt verliefd op Wendela Bicker,
de dochter van de kort geleden ge
storven Amsterdamse burgemeester
Jan Bicker. Een schatrijk meisje van
18 jaar, dat uit haar vaderlijk erfdeel
een halve ton meebracht en een paar
jaar later bij de dood van haar moe
der nog een ton erfde.
Ze gaf niet dadelijk haar ja-woord
aan de ruim 10 jaar oudere minnaar,
vooral haar moeder had nogal bezwa
ren.
Tenslotte is het toch „doorgegaan”
en juist 300 jaar geleden werden ze
een paar.
Geen speciale Zeeuwse wandeling,
zult u misschien zeggen.
U moet niet vergeten, dat de Hol
landse raadpensionaris Jan de Witt
ook wel wat met Zeeland te maken
had. We denken alleen maar aan zijn
poging om het jonge Oranjeprinsje
(de latere Willem III) in de hoek te
duwen, terwijl men juist in Zeeland
vurig Oranjegezind was. Zo kwam Jan
de Witt in Augustus 1652 als (jongste,
maar invloedrijkste) lid van een depu
tatie uit Holland om de Zeeuwse Sta
ten te bewegen niet toe te geven aan
de wens van het volk, dat de Prins
meer invloed wilde geven. De ont
vangst in Middelburg was in hoge
mate vijandig en er moesten bijzon
dere veiligheidsmaatregelen getrof
fen worden. De Witt zei van dit be
zoek: „Men zou gaarne zodanige zorg
voor onze personen dragen, dat de
Zeeuwse koortsen ons niet meer kon
den kwellen en dat wij de reiskosten
terug mochten besparen.”
Galgenhumor, voelt u ze?
Dan moeten we ook niet vergeten,
dat eveneens in gemeenteraden en
kerkeraden van Zeeuwse gemeenten
dezelfde klachten gehoord werden als
in Amsterdam. Ook hier werden keu
ren uitgevaardigd en bezwaren ingé
bracht tegen al te uitbundige brui
loftsfeesten. Leest u b.v. maar eens de
notulen van de kerkeraad der Ned.
Hervormde gemeente te Middelburg
in de 17e en 18e eeuw.
Wie deze bepalingen niet nakwam
moest boete betalen. Dat was een
handige zet van die Amsterdamse
gemeenteraad, want deze boeten
kwamen ten goede aan het Aalmoe
zeniershuis, dat best enige verster
king van de financiën kon gebrui
ken.
Nu hielden de deftige lui zich zeker
sfipt aan deze keur? Geen sprake van!
De bruidegom betaalde de boeten
vooruit en de keur werd zonder de
minste gewetenswroeging overtreden.
De bruiloftsgangers gingen hun fees
telijke gang en trokken zich niets van
dë verordening aan. Ze hadden im
mers bij voorbaat hun overtreding ge
boet, de armen waren er goed mee en
voor „de toorn Gods” hadden ze dus
niet te vrezen.
Jan de Witt kon als eerste man in
het land zoiets natuurlijk niet doen.
De gasten werdén uitgenodigd om
2 uur in het bruiloftshuis te zijn „om-
me preciselijck voor de ure bij de Keu-
re dezer Stede Amsterdam geprefigert
voorgschreven) aan den disch ge
zeten te werden”.
Volgens de keur moesten bij een
middagbruiloft de gasten om 2 uur
uitgenodigd worden en om 3 uur aan
tafel gaan.
Maar hoe zat dat met het aantal
gasten, dat hoogstens 50 mocht zijn,
terwijl we er op deze bruilof 71 tel
len?
Tamelijk eenvoudig.
Er waren 2 lijsten’, één van 55 en
één van 16 personen. Maar deze laat
ste waren jongelui, die bij de huisge
zinnen werden gerekend en voor
chet aantal tenminste niet meetel-
hoe laat ze moesten uitgenodigd wor- den.
Gedeputeerde Staten van Zeeland
hebben met ingang van 1 Februari
1955 benoemd tot opzichter op arbeids
contract bij de Provinciale Waterstaat
de heer C. L. Moens te Aardenburg.
den, wanneer de maaltijd zou plaats
vinden, wat er zoal opgediend mocht
worden, hoe laat men naar huis moest
gaan.
We klagen tegenwoordig wel eens
over de vele voorschriften en bepalin
gen, maar vroeger was ook niet alles
vrijheidblijheid.
Dlnsdagmorgen houdt ds W. Bar-
jPrd te Amsterdam de domineespreek.
jaarna spreekt dr S. v. d. Linde te
wenen a. d. Vecht over „Het werk
A n “e Heilige Geest in de gemeente”.
.ddags referaat van ds J. M. de
i hg, Amsterdam over „Mondigheid”.
3, avond volgt de opvoering van het
as T”J.“das” van Hub Gignoux door
,ldse oecumenische spelgroep.
20 April des morgens refe-
‘aat van ds F_ H Landsman uit ’s-Gra-
enhage over „Verzuiling”.
GRAVENHAGE, 5 Februari. Naar het A.N.P. verneemt, lopen er in
S'dische kringen in België geruchten, dat de Belgische en Nederlandse
•attie gezamenlijk zou willen optreden tegen de speelclub „De negen hui-
wn” in „niemandsland” te Baarle-Hertog.
pij navraag te bevoegder plaatse kon echter geen bevestiging dezer ge-
mchten worden verkregen.
De voornaamste moeilijkheid voor een dergelijk optreden schijnt^te zijn,
dat nog -
Mn Nederland hoort
7oals bekend, werd er bij het Ver-
drag van t
iA - -
Zoals bekend, werd er bij het Ver- De Seaside Club berustte echter niet
drag van Maastricht in 1843 een fout en protesteerde bij de Vrederechter in
jemaakt, waardoor de enclave Baarle- Hoogstraten tegen het eigenmachtig
Hertog ontstond. Tengevolge hiervan verbreken van de huurovereenkomst
kwamen er voortdurend moeilijkhe- door Van den E. Bij vonnis van 25
den over de huur van negen huizen, Januari 1955 verklaarde de Vrede-
die in Baarle-Hertog stonden. Deze
huizen waren oorspronkelijk het ei
gendom van de Nederlandse Spoorwe
gen, maar werden door deze aan de
Belgische veekoopman S. van den E.
verkocht. Van den E. eiste van de
huurders dezer woningen meren
deels gepensioneerde spoorwegmannen
de Belgische huren omdat deze ho
ger waren dan de Nederlandse.
GEEN DEURWAARDER.
Toen de huurders niet van zins
waren hierop in te gaan, trachtte de
eigenaar de woningen ontruimd te
krijgen en dagvaardde de bewoners
in 1953 voor de Belgische Vrede
rechter. Deze gelastte de ontruiming
der woningen omdat deze naar zijn
opvatting Belgisch eigendom waren.
In tweede aanleg werd dit vonnis
door de rechtbank bevestigd. Nu
deed zich het merkwaardige feit
voor, dat er geen deurwaarders te
vinden waren om deze ontruiming
ten uitvoer te leggen, omdat geen
enkele deurwaarder in dit „nie
mandsland” wenste op te treden.
De huiseigenaar was daarover zo
vertoornd, dat hij de bomen omzaagde
en aldus een versperring op de weg
aanbracht. Voorts weigerde hij de Pro
cureur des Konings uit Turnhout en
de Officier van Justitie uit Breda, die
de situatie in ogenschouw kwamen ne
men, op zijn terrein toe te laten. Bo
vendien richtte hij protestborden met
weinig vleiende uitlatingen aan het
adres der Nederlandse regering op zijn
terrein op.
Aan de pers liet Van den E; weten,
dat in zijn huis een speelclub zou wor
den ingericht „omdat de autoriteiten
dan wel handelend zouden moeten op
telen”. Eenbestuurslid van de
„Seaside Club” tekende daarop met
fan den E. een overeenkomst dat deze
Vroegere Haagse club voor hazardspel
het huis van de veekoopman zou. mo
gen gebruiken, totdat beslist was of
dit Belgisch dan wel Nederlands ge
bied was. Hoewel schriftelijk was
overeengekomen dat men Van den E.
alleen een vergoeding voor electrisch
licht en verwarming zou geven,
toucheerde deze toch in de loop der
maanden bedragen van 500, 900 en
ƒ1400 per maand. De speelclub liep
„gesmeerd” totdat op een gegeven mo
ment een ruzie ontstond tussen de be
stuursleden van de club, die door Van
den E. werd aangewakkerd. De vee
koopman zegde toen de Seaside Club
de huur op met de bewering dat de
Belgische belastingen hem aansprake
lijk zouden stellen voor twee millioen
Belgische francs aan „taxen”, die ver
schuldigd zouden worden als de Sea
side Club niet betaalde en wel wan
neer uitgemaakt zou zijn dat de en
clave Belgisch grondgebied was. On
danks de bereidheid van de Seaside
Club om hierover met de Belgische
belastingen een regeling te treffen,
handhaafde Van den E. zijn huurop-
2egging tegen 26 December 1954 des
avonds om 12 uur. Nadat op dit tijd
stip de club gesloten was, waarbij
Belgische en Nederlandse politieman
nen een oogje in het zeil hielden, ver
anderde de veekoopman de sloten van
ajn woning.
j'
