DE NAVO, manifestatie
s
van
opofferingsgezindheid
samenwerking
en
HOE DE NAVO WERKT
de erflaatster
van
Personeel der Sowjet-ambassade
niet verdubbeld
t/u Blikgroenten
Het portret
ANDERE BLADEN
Zwitsalette
Onassis dient klacht in
opbouw
de Atlantische
van
taak:
een
J
FEUILLETON
Twee Haarlemmers uit
gevangenis gevlucht
van de ingezetenen,
is nog niet gereed
Onderhoud tussen minister Luns en Russische
ambassadeur in Den Haag
(T -
Quail
„Gebrek aan vindingrijkheic
in Groot-Brittannië”
ij
Veel is bereikt, maar de
Gemeenschap tot het geluk
Gevolg van onjuiste gegevens
Lord Ismay rapporteert (slot)
het
Gelezen in
door K. Jonkheid
I
i
Hulpverlening.
Infrastructuur.
De romantische geschiedenis van een erfenis
Productie.
Nog
Organisatie van
thuisfront
ZEEUWSCH DAGBLAD
Maandag 7 Februari 1955
Pagina 4
Ingezonden Mededelin (Adv.)
ge
1.
2.
3.
4.
van
Ingezonden Mededeling (Adv.)
is uw bedoeling met deze
XVIII.
CONCENTRATIE.
de
AMSTERDAM, 5 Febr. Uit het
huis van bewaring aan de Havenstraat
te Amsterdam zijn gisteravond twee
daar gedetineerde ca. 30-jarige Haar
lemmers ontvlucht.
Een
nog
dn
gei
He
kv
de
die
hu
ge
ge
Be
ve
hi
de
v
e
a
c
d
d
D
V
V
a
t
<3
c
c
1
V
h
1
b
o
a
1
t
r
i
ra
V(
r
s
c
1
I
1
I
s
E
1
1
1
2
l
S
1
I
E
2
jus
zei
1
rui
1
dal
aai
1;
li.
n
K
P
NATIONALE BLIKGROENTEN WEEK
r
C
l
s
I
I
J
I
8
c
a
De bekende Nederlandse schaker, dr
Max Euwe is onlangs in Zuid-Afrika op
bezoek geweest. Hij is er niet bestolen-
hoe zouden de bewoners van Zuid-Af
rika een Nederlander zoiets kunnen aan
doen maar hij heeft er iets vergeten.
En wat de enthousiaste schakers in Zuid-
Afrika met dit vergeten voorwerp hebben
gedaan, daarover lazen wij het volgende
in „De Volkskrant”:
Dr Max Euwe, de schaker, heeft on
langs op zijn tournee door Zuid-Afrika
in Johannesburg zijn hoed laten liggen.
Juist voor het vliegtuig vertrok moest
hij een nieuwe kopen. De oude hoed
is echter de wereld nog niet uit want
na enkele dagen werd het hoofddeksel
teruggevonden. De bewoners van Jo
hannesburg, die blijkbaar dol op sou
venirs zijn, hebben de hoed eerst enige
tijd in verschillende schaakclubs te kijk
gesteld en hem daarna als prijs uitge
loofd .voor die schaakclub die op een
bepaald tournooi de meeste punten ver
overde. Dat was nog niet voldoende.
Men heeft vervolgens de dr Max Euwe-
hoed tot „wisselbeker” gepromoveerd,
zodat wie nu drie achtereenvolgende
tournooien wint in het bezit komt van
het hoofddeksel.
Bestrjjd UW PIJNEN met:
Uitsluitend bij Apothekers en Drogisten
En het is niet zonder reden, dat
Lord zijn boek eindigt met de woor
den: „Wat ook onze toekomstige
betrekkingen met de Sowjet-wereld
mogen zijn, de NAVO gaat voort
haar bijdrage te leveren aan de op
bouw van een gezonde Atlantische
Gemeenschap, in staat het welzijn
en het geluk van al haar ingezete
nen te bevorderen
Stel U voor, dat we vandaag zouden
schrijven: Het „Wilhelmus” is zoek. Neen,
erger: Het „Wilhelmus” is gestolen! U
zoudt er ongetwijfeld van schrikken. Maar
gelukkig hebben we zulke vreemde din
gen in ons land niet meegemaakt. En toch
was er dezer dagen een volkslied zoek,
De „Marseillaise”, de Franse nationale
hymne. Daarover lazen we het volgende
bericht in „De Volkskrant”.
Uit de muziekbibliotheek van het Bri
tish Museum in Londen is de „Straats-
burgse copie” van de „Marseillaise” ont.
vreemd. De dief heeft het originele
exemplaar, dat meer dan 5000 gulden
waard is, meegenomen en er een andere
uitgave voor in de plaats gelegd. Maar
die is maar 100 gulden waard. De dief
stal is waarschijnlijk Zaterdag gebeurd
en werd vandaag pas ontdekt.
De „Straatsburgse copie” was een ver
geeld manuscript van het Franse volks
lied, zoals het in 1792 werd geschreven
door Rouget de Lisle ten behoeve van de
vrijwilligers uit Marseille, die in het
zogenaamde Rijnleger in Elzas-Lotha-
ringen waren gelegerd. Het lied werd
populair bij de Parijzenaars en zo werd
de „Marseillaise” het volkslied van de
Franse Revolutie. De gestolen copie
werd in 1946 door het British Museum
gekocht van Paul Hirsch, die om aan
de Gestapo te ontsnappen enkele jares
tevoren naar Engeland was gevlucht. M
dief, die het nu heeft meegenomen, zJ
het niet kunnen verkopen in het ope.l
baar.
Gelukkig kon het Engelse persbureau
Reuter enkele dagen later de geschokte I
Fransen geruststellen, omdat het beroem
de exemplaar van het volkslied terecht
was. Een 64-jarige exporteur heeft vol
gens een verklaring van een detective
toegegeven, dat hjj het kostbare exem
plaar uit het museum had gestolen en een
latere Parijse uitgave er voor in de plaats
had gelegd. De man is wegens dit „histo
rische” vergrijp in arrest gesteld.
het nodig is?”
,,U kunt hier altijd terug komen.
Dat kan niemand u beletten”.
Hij komt bij Brant van Welden.
„Ik heb dit schrijven van u ont
vangen”.
„Ja meneer”.
De compagnons kijken met taxeren
de ogen en lezen naam en adres van
LONDEN, 5 Febr. Een Britse re
geringsinstelling, die vijf jaar geleden
in het leven werd geroepen, om parti
culieren tot het doen van uitvindingen
te stimuleren, heeft in haar rapport on
der meer verklaard, dat er een gebrek
aan vindingrijkheid in Groot-Brittannlë
heerst. De organisatie is van mening,
dat er niet een aanzienlijk aantal van
particuliere uitvinders Is, die steun no
dig heeft. „Een al te optimistische ver
wachting, om de nationale welvaart te
vergroten door hen (de uitvinders) te
stimuleren, is op een teleurstelling uit
gelopen.” Behalve op het gebied van
lichte machinebouw en instrumentma
kerij waren er weinig technische bijdra
gen geleverd.
Op het gebied van de natuurkunde,
de chemie, de biologie, medische weten
schap en nlet-mechanische constructies
waren er geen verdienstelijke Ideeën
naar voren gebracht.
Een klein aantal uitvinders verkreeg
steun. Acht belangrijke projecten wa
ren onderhanden en van deze konden
eigenlijk slechts vier tot particulier Ini
tiatief (nlet-vakkundig) gerekend wor
den.
plaats gehad.
De regering is ook In de toekomst
niet voornemens bezwaren te maken
tegen al hetgeen, dat overeenkomstig
Internationaal gebruik en In overeen-
stemming met de wederzijdse belangen,
als normale aanvulling en normale
werkzaamheden der Russische ambas
sade en handelsvertegenwoordlglng kan
gelden.
Dit laatste cijfer werd derhalve te
hoog opgegeven. Een en ander had
tot gevolg, dat een onjuiste indruk
werd verkregen van de vermeerdering
in personeelssterkte der Sowjet-am
bassade In Den Haag.
Ten einde mogelijke misverstanden,
die zich ook ten aanzien van andere
buitenlandse vertegenwoordigingen in
Nederland zouden kunnen voordoen, In
de toekomst te vermjjden, wordt thans
overwogen de hoofden van diplomatieke
missles In Den Haag te verzoeken perio
diek een opgave te verstrekken van de
personeelssterkte der betreffende ver
tegenwoordiging.
Het Bulgaarse ministerie van Buiten
landse Zaken meldt, dat kort geleden een
spionnagegroep onschadelijk is gemaakt,
die voor Amerika werkte. De leider,
Kristo Nestrorof, was gedood toen hij zich
tegen arrestatie verzette.
De Nederlandse delegatie in
de NAVO-Raad in 1952:
V.l.n.r. Minister van Defensie,
C. Staf, J. W. Beijen, minis
ter van Buitenlandse Zaken,
Minister van Financiën, J. A.
van der Kieft en de perma
nente vertegenwoordiger van
Nederland A. W. L. Jonkheer
Tjarda van Starkenborgh
Stachouwer.
Teunis de Bas, de knecht van
baas, is naar het Gemeentehuis ge
weest, maar niet veel wijzer gewor
den. Hij dacht er heel wat te horen,
maar men wist er niets.
„Je moet onderzoeken, of je familie
bent van de erflaters, heeft mijn baas
gezegd”, vertelde Teunis.
„Dan moet je je stamboom opvra
gen, dat heeft je baas ook gedaan.
Daar zijn we aan bezig”, antwoordden
de heren.
„Kost dat geld?”
„Ja, het kost wel iets. Dat moet je
er op wagen.”
Teunis heeft het er op gewaagd en
dit aan buurman verteld, die gerust
stellend geantwoord heeft: „Dat komt
in orde, Teunis.”
Wanneer na een strenge winter hd
voorjaarszonnetje vrolijk schijnt en daar
door de laatste resten sneeuw en ijs op
ruimt, dan is iedereen tevreden. Maar wf«
weet hoe men over enkele jaren sneeuw
en ijs gaat opruimen. De Russen wille»
n.l. het Poolgebied gaan ontdooien. Op
welke wjjze zij dit willen proberen, lazen
we In „De Volkskrant”:
Russische ingenieurs, die met behulp
van atoomontploffingen de loop der ri
vieren willen wijzigen en bergen willen
doen verdwijnen, overwegen de warme
golfstromen van de Stille Oceaan naar
de Poolzee te leiden.
In een uitzending“Van radio-Moskou
werd meegedeeld, dat er volgens inge
nieur Andrei Markin een plan is om
een hele reeks van projecten uit te wer
ken, om de warme golfstromen van de
Stille Oceaan naar de Poolzee te leiden
teneinde de temperaturen binen de pool
cirkel te verhogen. De vergelijking van
deze denkbeelden zou neerkomen op de
ontdekking van werelddelen en zou tot
een ongekende toeneming van de rijk
dom der volken leiden. In de uitzending
werd niet gezegd van wie het plan af
komstig was. Wel werd betoogd: „Wij
hebben nog enorme gebiedën maagde
lijke grond in ons land. De grootste
hiervan zijn waarschijnlijk bedekt met
eeuwig ijs”.
Als er Iets noodzakelijk was, was dat
wel de wederzijdse hulpverlening. De
financiële en materiële hulpbronnen
waren nu eenmaal volslagen ontoerei
kend voor de militaire taak. Maar men
kwam de verplichtingen na en hielp el
kaar. Dat wordt wel eens te veel ver
geten.
De drie voornaamste resultaten van
de wederzijdse hulpverlening waren
een voortdurende toeneming In om
vang en kwaliteit van een evenwich
tig opgebouwde gemeenschappelijke
strijdmacht, een vermindering van de
oecumenische ontwrichtingen en de
ontwikkeling van de samenwerking.
Belangrijk zijn vooral de plannen voor
de noodomstandigheden. Die mogen niet
onderschat worden, want juist deze
plannen zijn gericht op de bescherming
van de burgerbevolking. Zo worden
bestudeerd de waarschuwingssystemen
tegen luchtaanvallen, de bescherming
tegen de verschillende soorten bommen,
de vluchtelingen-problemen.
Veel, heel veel heeft de NAVO nog
op dit gebied te doen. Immers, de goe
derenvoorziening in oorlogstijd moet
nog afdoende geregeld worden,
sluitend import-programma moet
worden opgesteld.
„In deze aangelegenheid, die
vitaal belang is voor de veiligheid”, zo
schrijft Lord Ismay, „het onderhoud
en het doelmatig bestuur van het
bestuur van het thuisfront in tijden
van oorlog, staat de Raad nog aan het
begin van een taak, van een eerste ur
gentie en belangrijkheid.”
„Wat heeft de NAVO bereikt?” is
een hoofdstuk van het boek van Lord Is
may getiteld. Het antwoord is niet
moeilijk. De grafieken en schema’s in
het boek zijn al een getuigenis op zich
zelf, een getuigenis van het enorme ap
paraat, waarmee de NAVO werkt, maar
ook een getuigenis van de gezamenlij
ke offers, die door de veertien landen
werden gebracht voor de opbouw van
een hechte verdediging voor de Atlan
tische Gemeenschap.
Enkele omwonenden zouden te on
geveer 6 uur een paar mannen in bur
ger, niet in gevangeniskleding, met
een ladder hebben bezig gezien bij de
muur aan de achterzijde der gevange
nis. Dit hebben zij verklaard tegen
over enkele der vele rechercheurs die
onmiddellijk na het bekend worden
der ontsnapping bij het vooravond-
appel een speurtocht zijn begonnen.
Deze opsporing die vele uren lang is
voortgezet is vruchteloos gebleven.
18)
„Indertijd ontving ik deze oproep en
ben hier op die vergadering geweest.
U had alle belanghebbenden opgeroe
pen. Nu hebben we weer allen een
schrijven ontvangen. Weet u daar
van?”
„Van een tweede oproep is ons niets
bekend.”
„Maar de adressen zijn hier toch
bekend?”
„Natuurlijk.”
„Alleen hier en bij niemand an
ders?”
„Dat kan ik moeilijk weten.”
„Wij hebben allen ’n gelijkluidend
schrijven ontvangen. Ik begrijp niet,
hoe die lui aan mijn adres komen en
aan de andere adressen. Het komt dus
niet van hier?”
„Hebt u dat schrijven bij u? Dan
kan ik het dadelijk zien”.
Hij toont de brief.
„Dit schrijven is niet van ons. Wel
is een van deze heren hier geweest.
Hij toonde ons een paar brieven, zei
hier te komen als vertegenwoordiger
van enkele reflectanten en vroeg ook
om de andere adressen, omdat hij die
nodig had voor het verzamelen van
gegevens. Die adressen hebben wij
toen verstrekt!”
„Oooooo!” zegt De Bas. „Zo, zo! Kan
ik die adressen ook krijgen?”
„Dat weet ik niet. U komt niet na
mens anderen. Ga eerst naar dat kan
toor. Misschien krijgt u ze daar”.
De Bas lachte weifelmoedig.
„Kan ik hier nog terug komen, als
fschoon er een grote voor
uitgang is gemaakt”, zo
concludeert Lord Ismay in
zijn rapport over de NAVO, „blijft
een deelneming van Duitsland aan
de verdediging van het Westen
een harde noodzaak.” Maar niette
min is er veel bereikt. Getallen
kunnen misleidend zijn, maar het
zegt toch wel wat, dat de NAVO
in 1949 over ongeveer 12 divisies
400 vliegtuigen en een correspon
derend aantal oorlogsbodems be
schikte en dat op het ogenblik ck
NAO-strijdkrachten ongeveer 101
divisies tellen. De luchtmacht en de
marine zijn naar evenredigheid toe
genomen, zowel in kwantiteit als in
kwaliteit.
Natuurlijk hebben de nieuwe wa
penen ook de grootste aandacht van
de militaire bevelhebbers. Lord Is
may Is Over dit onderwerp erg voor
zichtig in zjjn mededelingen. Het
enige concrete, dat hij schrijft is, dat
op dit ogenblik slechts kan worden
gezegd, dat de conventionele bewa
pening gehandhaafd zal moeten blij
ven, tot het moment, waarop duide
lijk kan worden aangetoond, dat zij
tengevolge van de wetenschappelijke
vooruitgang onbruikbaar is geworden.
Heeft de NAVO dan heel wat strijd
krachten op de been, het grote gemeen
schappelijke leger, want dat is het
eigenlijk, kan niet bestaan zonder de
noodzakelijke voorzieningen. En ook
daaraan is hard gewerkt.
Op het gebied van de infrastructuur
een verzamelwoord voor alle vaste
installaties, die nodig zijn t jr onder
steuning van de militaire operaties
rijn belangrijke resultaten geboekt.
Lord Ismay is hier tevreden over,
maar het programma is nog niet afge
werkt. Reeds beschikt men over meer
dan 125 vliegvelden in de Europese lan
den. Meer dan 300 telecommunicatle-
projecten van het Noorden van Noor
wegen tot in Turkije toe zijn in uitvoe
ring. De helft is ongeveer gereed. In
de loop van 1955, om nog enkele cijfers
te noemen, zullen 16.000 km landlijnen,
10.000 km radio relay-verbindingen en
1700 km onderzeekaibel zijn toegevoegd
aan de bestaande burgerlijke verbindin
gen. Dit is nog niet alles. Er wordt
verder gewerkt aan andere projecten
zoals olieaanvoerleidlngen en -opslag
plaatsen, opleidlngsinstallaties, marlne-
installaties etc.
VERKLARING.
Tijdens het onderhoud, dat minister
Luns Vrijdag met de Sowjet-ambassa-
deur in Den Haag heeft gehad, is aan
laatstgenoemde een verklaring over
handigd, waarin wordt gezegd, dat blij
kens een nader ingesteld onderzoek het
inderdaad juist is, dat het aantal me
dewerkers van de ambassade sedert
Maart 1953 niet is verdubbeld. Voor wat
betreft, dat de ambassade verwacht,
dat het Nederlandse ministerie van
Buitenlandse Zaken de nodige maatre
gelen zal treffen, opdat in de toekomst
geen belemmeringen in de weg zullen
worden gelegd aan de normale aanvul
ling en de normale werkzaamheden van
de ambassade en de Sowjet-handelsver-
tegenwoordiglng in Nederland, wordt
er op gewezen, dat in het verleden der-
gelijke belemmeringen nimmer hebben
Het toporgaan van de NAVO is de Ministerraad, waarin de ministers
van de veertien landen zitting hebben.
De taak van deze Raad kan men in vieren onderscheiden:
De Raad is een forum voor politieke besprekingen en de plaats om
gedachten uit te wisselen.
De Raad is belast met het toezicht op de civiele en militaire uit
gaven en tevens met de verdeling, onder de veertien landen, van
de gemeenschappelijke financiële lasten.
De Raad heeft een aanzienlijke verantwoordelijkheid tegenover de
militaire autoriteiten. In dit opzicht is de Raad een internationale
Ministerraad, die politieke richtlijnen geeft aan de militaire gezag
hebbers en bovendien aan de bevelhebbers de middelen verschaft
voor de uitvoering van hun taak.
Tenslotte is de Raad belast met de taak om de situatie aan het
binnenlandse front te bestuderen. Zo moet de Raad de organisatie
van de Bescherming Bevolking bevorderen, plannen opstellen voor
de voedselvoorziening, grondstoffenaanvoer, scheepvaart- en binnen
lands bestuur in tijden van nood.
Het internationaal Secretariaat is samengesteld uit ambtenaren af
komstig uit elk der veertien leden-landen.
Het Militaire Comité is het opperste militaire orgaan en bestaat in
beginsel uit de Chefs van de Generale Staven van de verbonden landen.
De Permanente Groep, waarin een Engelsman, een Fransman en een
Amerikaan zitting hebben, behandelt de dagelijkse gang van zaken.
Zij zetelt in Washington en geeft strategische richtlijnen en coördineert
en harmoniseert de defensie-plannen.
Het Comité van Militaire Vertegenwoordigers onderhoudt het contact
tussen de Permanente Groep en de landen die hierin geen zitting
hebben.
Opmerkelijk in de werkwijze van de NAVO is het jaarlijks onder
zoek. Hierover schrijft Ismay: „Dit Jaarlijkse Onderzoek is een op
merkelijke instelling vanwege de aard en de uitvoerigheid van de in
lichtingen, welke de veertien landen omtrent hun militaire plannen,
hun productie-programma’s en hun fiscale politiek aan elkaar very
strekken; inlichtingen, welke vollediger zijn dan ooit tevoren hetzij
in vredestijd, hetzij tijdens de oorlog tussen Geallieerden werden
uitgewisseld.”
’s-GRAVENHAGE, 5 Februari. - Het personeel van de Sowjet-
ambassade in Den Haag is niet verdubbeld, zoals aanvankelijk was
aangenomen. Op 4 Januari j.l. werd aan de ambassadeur van de Sowjet-
Unie in Den Haag door de minister van Buitenlandse Zaken een nota
overhandigd, waarin werd gesteld, dat de totale bezetting van de
ambassade in de laatste anderhalf jaar was toegenomen. Mede naar
aanleiding daarvan heeft een nieuw onderzoek plaats gehad, waaruit
bleek, dat de veronderstelling niet juist is geweest.
Gebleken is, dat de bestaande admini
stratie van het personeel der in Neder
land gevestigde missies van vreemde
mogendheden weliswaar op een bepaald
moment een zuiver beeld kan geven van
het aantal geregistreerde personen,
waarvoor door het ministerie van Bui
tenlandse Zaken identiteitsbewijzen zijn
afgegeven. Bij berekeningen ter recon
structie van de vroegere stand van za
ken, welke terugging tot het jaar 1950,
bleken moeilijk te vermijden onjuisthe
den te zijn ingeslopen, die in December
j.l. niet konden worden vermoed. Het
gevolg was, dat tot medio 1953 de ge
reconstrueerde cijfers te laag zijn uit
gevallen. Toen het cijfer voor Novem
ber 1954 werd berekend, werd voorts
het totale aantal geregistreerden aan
genomen, waarbij naar sindsdien is ge
bleken, waren inbegrepen personen,
aan wie visa waren verleend, doch die
niet in Nederland blijken te zijn aange
komen.
PARIJS, 5 Febr. De in Grieken
land geboren millionair Aristoteles
Onassis heeft Vrijdag via een advo
caat in Parijs bij het gerecht een
klacht ingediend tegen „bedreigingen
en pogingen tot het afpersen van
geld”.
De klacht werd door de advocaat
Roger Lacan overhandigd aan de po
litierechter. In de klacht wordt gezegd
dat Onassis op 17 Januari uit Mar
seille een brief had ontvangen waar
in werd gezegd dat 100.000 dollar ge
ëist werden of dat anders zijn leven
en dat van zijn gezin in gevaar zou
zijn.
Onassis werd in de brief opgedragen
door middel van een advertentie in
een krant te antwoorden. Verder was
bij de brief ingesloten een foto van
Onassis die uit een Frans tijdschrift
was gescheurd en waarop stond ge
schreven „Denk aan vrouw en kind”.
In de klacht wordt verder gezegd
dat Onassis op 27 Januari een brief
had ontvangen uit Italië van iemand
die zich een „internationale defectie
ve” noemde en die zijn diensten aan
bood om Onassis te beschermen.
de boer aan het hoofd van hun brief.
Hij lijkt een pienter boertje. Degelijk
gekleed. De vrij grote reis blijkbaar
geen bezwaar.
„Wat
brief?”
„Wij behartigen de belangen van
enkele rechthebbenden in deze zaak.
Wij vernamen ook uw adres en het is
onze bedoeling, u te vragen, eveneens
van onze diensten gebruik te maken”.
„Op welke wijze?”
„Wij zijn aardig in deze zaak in
gewerkt, weten al heel wat en kunnen
u daarmee ongetwijfeld van dienst
zijn.”
„Mij alleen?”
„Neen, ook anderen.”
„Ons allen tegelijk?”
Nu moeten ze voorzichtig zijn.
„Dat kan natuurlijk ook.”
„Dus het was niet uw bedoeling?”
„Zeker, dat is de bedoeling. Als het
kan, zou het prachtig zijn.”
Dit antwoord redt hun positie. Nu
gaan ze verder.
„Komt u namens de anderen?”
„Niet namens alle anderen. Ik heb
niet alle adressen. Wanneer u mij die
verschaft, wil ik zien wat ik voor u
doen kan.”
Het loopt anders dan zij hoopten.
Maar hun troeven zo maar uit handen
geven, doen ze niet.
„Bespaar u die moeite, meneer De
Bas, wij staan met allen in verbin
ding. De zaak is nog al ingewikkeld.
Bovendien zijn de belangen verschil
lend en de grond, waarop ieders aan
spraak rust, is ook verschillend.”
„Volstrekt niet. De zaak is voor alle
deelhebbers dezelfde en de grond voor
allen gelijk. Wie geen famiie van de
erflater is, heeft geen grond. De enige
grond is de verwantschap. Er zijn twee
groepen: de groep De Bas en de groep
IHuidekoper. Maar de kwestie van het
verdwijnen van die zoons en het hu
welijk van de een; alles wat er ver
der aan vast zit, is voor allen gelijk.”
Daar zitten ze.
„Wat zou u dan willen, meneer De
Bas?”
„U wilt ons van dienst zijn, zegt u.
Goed, geef mij de adressen. Dan begin
ik met het behartigen van uw belan
gen. Mogelijk krijgt u daardoor de
onze in handen. Daar kunt u toch
niets op tegen hebben.”
De Bas lacht voldaan. Hij heeft de
advocaten beet.
Maar de twee spartelen tegen.
„Die adressen krijg ik in elk ge
val”, bluft De Bas. „Ik ben al aan het
Departement geweest. Ze hebben ze u
gegeven, ze geven ze ook mij.”
Nu kunnen Brant Van Welden
niet anders doen dan capituleren.
Ze stellen nog schijnvoorwaarden,
ze hopen, ze verwachten, ze vertrou
wen, maar het pientere boertje be
looft alleen: „Ik zal zien, wat ik voor
u doen kan, heren, ik zal zien, wat ik
doen kan.”
„De samenwerking tussen de landen
op het gebied van de defensieproduc-
tie is toegenomen in een mate, welke
tien jaar geleden voor onmogelijk ge
houden zou’ zijn”, zo lezen we verder
in het boek. „Het is thans gewoonte
geworden, dat groepen van deskundi
gen hun plannen en problemen be
spreken, doch ook elkanders fabrieken
bezoeken en tot in de kleinste bijzon
derheden elkanders technische proce-
dé’s en productiemethoden bestude
ren.”
Het is geen wonder, dat In een derge-
Ijjke geest van samenwerking de de-
fensie-productie met sprongen omhoog
Is gegaan. Dat is fantastisch geweest.
Deze kolossale uitbreiding is bereikt
onder omstandigheden, waarbij de
moeilijkheden op het eerste gezicht on-
overkoombaar leken.
Het Is de geest van samenwerking
onder de Europese landen, die dit mo
ge lijk heeft gemaakt, zoals door deze
samenwerking de drie overige werk
zaamheden van de NAVO de „Eigen
krachtsinspanning en wederzijdse hulp
verlening”, de „Plannen voor noodom
standigheden”, en „Samenwerking op
nlet-militalr gebied” ook niet zonder
resultaat zijn gebleven.
