van de erflaatster van Het portret HELPT DE BLINDEN ZICHZELF TE HELPEN I Prof. Koole ingeleid in zijn ambt hoogleraar TH en 1 j£ezers ANDERE BLADEN in Een volwaardige plaats in de maat schappij is mogelijk en nodig KALODERMA GELEE Een snel Amerikaans verkeersvliegtuig» Voorrang. Prof. Ridderbos droeg het rectoraat over Anderson en Okronelgik spelen gelijk Conferentie C»B»P.M» 6 ZEEUWSCH DAGBLAD pagina 7 Donderdag 20 Januari 1955 Gelezen In TeleAMAiz De L. 1449 en Inauguratie te Kampen RG VOOR UW HANDEN Op het programma staan: Leerplicht kinderen, speciale kleuterzorg, buitendienst .ambtenaren’ revalidatiecentrum FEUILLETON door K. Jonkheid De romantische geschiedenis van een erfenis Oratie Rapport bij de Regering ingediend I I 1 K - Prof, dr O. Bakker in Den Haag overleden Prof. Koole „Gesproken boek” «BW®®* Kampioenschap van Nederland dammen grypett naar «U Anti en pro Het mandenmaken is uit de tijd Opvoedkundig personeel DBm -t. Ingezonden Mededeling (Adv.) van juiste elk geval.” VI. MOEDER. (Wordt vervolgd.) spre- ongeveer 25 toe- Vervolgen» beklom prof. Koole de ka theder om zijn inaugurele oratie te hou den, getiteld: „Het probleem van de ca nonisatie van het Oude Testament”. Na Op- en ondergang van Zon en Maan: Vrijdag: Zon op 8.39 u., onder 17.05 u. Maan op 6.57 u., onder 14.30 u. Hogeschool. Hij wenste hem van harte geluk en sprak de wens uit, dat zijn wetenschappelijke arbeid dienstbaar ge maakt zal worden aan de bloei der Theol. Hogeschool, tot heil van de Ge- ref. Kerken en alzo tot eer van God. Staande zongen de aanwezigen hierna prof. Koole de zegenbede toe uit Ps 134. grote betekenis zou het zijn, als de re gering zou willen bijdragen in de kos ten van experimenten op dit gebied. Door particulieren is inmiddels het initiatief genomen tot het oprichten van een revalidatiecentrum. De Staats secretaris van Sociale Zaken heeft de stichting „Het Nederlands Blindenwe zen” voorgesteld contact met de be doelde instantie op te nemen, opdat men eventueel komt tot samenbunde ling der plannen. functie heeft zich naast het beroep ontwikkeld, hetgeen slechts winst is voor de blinde. Hij bedient slechts één apparaat en kan daar naar hoofd en hand ten volle richten. Derhalve dient de blinde voor een zodanig aantal hoofdarbeid- en handarbeid-beroepen te worden be kwaamd dat hij een zo groot moge lijke kans op een plaats in het pro ductieproces krijgt, dat hij mede daar door op breder terrein van het maat- Over de voorrangsregelen bestaat bij de weggebruikers nogal eens verschil van mening. Zo schrijft ons de heer P. K. van de B, Schengestraat te Goes dat hij met een kennis een menings- verschilletje heeft over het volgende onderwerp: I eerst te hebben omschreven welk pro bleem hier in het geding is zette spr. uit een hoe men er toe gekomen is, een aan tal rollen in onderscheiding van andere te gaan beschouwen als „Heilige Schrift”. Het was verklaarbaar, als de canon door een officiële instantie en op grond van bepaalde overwegingen ingevoerd was, zoals bijv, een psalmberijming. Maar een dergelijke invoering blijkt nooit plaats gehad te hebben. Dus: gelovig begreep men dat men bij bepaalde rollen met „Heilige Schrift” te maken had. Tenslotte stond spr. stil bij de vraag wat men verstond onder die uitdrukking „Heilige Schriften”. Niet slechts boeken met historische onfeilbaarheid of iets der gelijks, maar boeken waarin God het ge- nadeverbond bevestigt en juist dit ge- nadeverbond betekent dan ook herstel ling van de gemeenschap tussen God en de zondaar en tevens tussen de gelovigen onderling. Na de inauguratie volgde een drukke receptie. eens tonen. Wie weet, wat er te voor schijn komt. En dan ook eens praten met Annie. „Zeg, Annie, hóe staat het tegen woordig tussen jou en die Jan Ver meer?” „Nog als altijd, moeder.” „Moet dat zo blijven?” „Ik hoop van niet.” „Wat wil je dan?” „Ik wil, dat hij behoorlijk hier in huis komt en wij ons verloven. Dat wil hij ook.” Nu wordt moeder boos. „Zeker met zo’n kale kantoorklerk?” „Hij is geen kantoorklerk. Hij is Ge- meente-ambtenaar, Ambtenaar ter Secretarie. Dat is heel iets anders. Weet u, wie kantoorklerk is? Dat ben ik. Ik ben een kale kantoorjuf! Én als ik niet te min ben voor hem, is hij het zeker niet voor mij.” „Het is geen kwestie van klerk of geen klerk, ’t is een kwestie van stand.” „Dan is het beneden onze stand, dat ik op kantoor zit.” „Misschien heb je daar de langste tijd gezeten. Je weet, wat er gaande is.” „Met die erfenis bedoelt u?” Annie’s toon is ineens belangstellend en vrien delijk. „Ja, dat bedoel ik.” „Hoe staat het er mee?” „Het is nog helemaal in ’t begin. Maar als het loskomt, zal het een grote Houd daar ten minste rekening mee en laat die jon gen lopen.” „Laat ik mijn kantoor maar vast op zeggen.” Dat is moeders bedoeling niet. „En wat dan?” „Dan kom ik thuis, zoals vroeger.” „En dan laat je Jan Vermeer voor goed lopen?” „Dat zeg ik niet. Hoe komt u daar bij? Ik praat niet over Jan' ik praat over mezelf.” Annie spreekt weer even geprikkeld als te voren. „Nou, dan blijf je maar op je kan toor.” s-GRAVENHAGE, 19 Jan. Op 64- ige leeftijd is gisteravond in Den ag overleden prof, dr O. Bakker, itengewoon hoogleraar aan de Ne- iandse Economische Hogeschool te tterdam en lid van de Algemene leenkamer. Prof. Bakker was Rid in de Orde van de Nederlandse !UW. De nieuwe hoogleraar werd tot zijn dienstwerk ingeleid door ds S. W. Bos, em. predikant te Leeuwarden, president curator. In zjjn inleidend woord wees ds Bos er op dat deze bijeenkomst staat in het teken van dank aan Hem. Die naar Ps 146 trouwe houdt in eeuwigheid. Spr. herdacht prof. De Bondt. die in Kampen zijn met zoveel enthousiasme verrichte arbeid slechts kort heeft kunnen doen. Hierna beantwoordde de nieuwe hoogleraar bevestigend op de vragen van het ondertekeningsformulier dat hij vervolgens met zijn handtekening be krachtigde. De president-curator instal leerde hierna prof. Koole namens het curatorium en derhalve namens de Ge rei. Kerken als hoogleraar aan de Theol. levinker, wel glad en bij de pinken, maar zijn tijd werkte niet mee. Arme man blééf arme man. Vader slaagde beter. Die leefde in later tijd. Het woord „democratisch” drong door tot alle kringen. De min dere man trok eensklaps de belang stelling, om het stembiljet dat hij voor de eerste keer in handen kreeg. In elk geval was de wind gunstig. Toen vader zijn hoogtepunt bereikt had, kwam het aanzoek van de jonge Huidekoper. De Van Veens, reeds in hun heren huis, uiterlijk stuk voor stuk heer en dame, maar van binnen nog niet ver worden tot parvenu, voelden in zich de naïeve eerbied van de nog ingebol- 1 sterde kleine man. Allen, klein en groot, zagen hoog op naar de deftige verloofde en Aaltje was de glorie van het huis. Maar dat is niet zo gebleven. Lang zaam is ze naar beneden gezakt, of lie ver, de anderen zijn haar nageklom men. De ontbolstering begon en heeft geleidelijk zich voltrokken. Het eer biedig opzien ging voorbij. Haar twee broers bleken flinke ke rels. Ze wisten van geven en nemen, het eerste meest in schijn, het laatste meer wezenlijk. Ook konden ze uitste kend praten en, als ’t moest, een grote mond opzetten, kortom, ze gingen hard vooruit. Vooral in de oorlogstijd. Toen viel er geld te verdienen. Héél erg krap moet je ’t niet nemen, maar wel altijd binnen de grenzen van gangbaar, verandering geven, koopmansfatsoen. Een goeie naam is ook wat waard. Nu heeft moeder goed geluisterd naar Dirks verhaal, dat hij nog eens speciaal herhaald heeft voor haar al leen. Hier is een zeldzame kans. Daar moet nu eens uitgehaald worden, wat er in zit. Dirk moet het maar aanpakken. Die is althans flink en anders dan zijn vader. Onbegrijpelijk! Die man heeft toch zo’n goed inzicht. Dadelijk begreep hij alles en plaatste rake opmerkin gen. Nu twijfelt ze even. Als vader en Dirk het eens samen deden? Och nee, toch maar niet. Laat Dirk zijn kracht (Van één onzer verslaggevers). KAMPEN, 19 Jan. Het was in de ge schiedenis van de Theologische Hoge school der Geref. Kerken te Kampen van dag een belangrijke dag nu behalve de overdracht van het rectoraat door prof, dr. H. N. Ridderbos aan prof. dr. G. B. Wurth ook de inauguratie plaats vond van dr. J. L. Koole tot hoogleraar in het Oude Testament als opvolger van wjjlen prof. dr. A. de Bondt. Voor beide plech tigheden bestond grote belangstelling. Prof. Ridderbos droeg het rectoraat over met een rede getiteld: „De erken- ningsgrond van de Nieuw-Testamentische Kanon". De hoogleraar betoogde dat de ze erkenningsgrond een der centrale vra gen van de Nieuw-Testamentische weten schap is en blijft. In de tegenwoordige theologie bestaat hierover, mede onder invloed van de Schriftcritiek allesbehal ve zekerheid en eenstemmigheid. Velen trachten, met een beroep op Luther tot „een kanon in de kanon" te komen, d.w.z. een bepaalde hoofdinhoud van het Nieu we Testament vast te stellen, waaraan de kerk, onder erkenning van het recht der Schriftcritiek gebonden zou blijven. An deren menen, dat de kanon niet iets ob jectief-vaststelbaars is, doch gezocht moet worden in het actuele spreken van Chris tus door middel van de Schrift. Uitvoe rig stond spr, stil bij het antwoord, dat door de gereformeerde theologie sinds de reformatie inzake de kanon-vraag gege ven is. Zij mocht met name in de autopis- tie van de Schrift de eigenlijke grond voor haar geloofwaardigheid en kanonici- teit. Toch zal men tot een recht begrip van de kanon en het gezag van het Nieu we Testament te komen achter de Schrift zelf moeten teruggaan en zich tot de heilsgeschiedenis zelf moeten wenden. Christus zelf heeft in het apostolaat de kanon voor zijn kerk gegeven en beloofd op deze petra zjjn gemeente te bouwen. Hier ligt het heilshistorische apriori van de kanon der kerk en in het licht van dit apriorie moet de geschiedenis van de kanon worden beschouwd, hetgeen spr. nader uitwerkte door eers’t bij de vor ming van het eigenlijke centrum van de kanon, daarna bjj de afgrenzing van de kanon stil te staan. toevallig”, zegt hij, grootmoeder heette ook De Bas.' „Jog, wat leuk, misschien zijn nog familie van elkaar.” „Best mogelijk. Van Adamswege in Ongeveer 63 pet van de blinden kent geen braille. Voor hen is het gespro ken boek een uitkomst; voor hen die het schrift wel kennen is dat een wel kome afwisseling van het trage lezen met de vingers. Onderzoek en bespre kingen op internationaal niveau be reiden de uitvoering van de z.g. ge sproken boeken voor. Het feit, dat men in Nederland laat is met het uit geven van dergelijke „boeken” geeft de kans hier de beste en modernste technieken daarvoor te gebruiken. Van In Amerika heeft men het langst erva ring met de televisie en in één nummer van Vrij Nederland kan men twee wel zeer uiteenlopende (Amerikaanse) reac tie» vinden. Het eerste commentaar) is fel anti: De „New York Times” publiceert een dagelijkse rubriek met een selec tie uit de van een honderdtal corre spondenten afkomstige berichten over de invloed van de televisie op de Ame rikaanse bevolking. Hier volgen een drietal: In Los Angeles kwam een man ver moeid van zijn werk thuis. Op zijn vraag om eten, kreeg hij van zijn vrouw ten antwoord, dat zij eerst het televisie-programma wilde af zien. Als hij eerder iets te eten wilde hebben, moest hij het maar zelf klaarmaken. Toen hij niets eetsbaars in de keuken kon vinden, ging hij terug naar de woonkamer, waar zijn vrouw nog steeds voor het apparaat zat. Er volg de een woordenwisseling, waarbij de hongerige de kijkgrage doodstak. In Memphis kreeg een vrouw haar eis tot echtscheiding ingewilligd, na dat zij verteld had, dat haar echtge noot een stoel naar haar geworpen of haar hoofd onder water gehouden had, telkenmale als zij tussen hem en het televisietoestel trad. Het buiten de oevers getreden water van de rivieren de Marizda, Ar Ja en Tunca, heeft de stad Adrianopolis, die bij de Griekse-Bulgaarse grens gelegen is, overstroomd. Meer dan 600 huizen kwamen onder water te staan; de bewoners werden naar drogere gebieden in de naaste omgeving geëvacueerd. Een overzicht van een van de overstroomde delen van Adrianopolis. En uit de Amerikaanse „Houston Post” (zonder commentaar) deze beschouwing over televisie en jeugd: Onze generatie is getuige van een opvoedkundig verschijnsel, dat er aan spraak op kan maken de hedendaagse cultuur te beïnvloeden. De naam van het verschijnsel is; televisie. Millioenen Amerikaanse kinderen, zo tussen vijf en vijftien jaar, leren haast evenveel bij het kijken naar het televisiescherm als zij op school doen. Onderwijzers, leraren en schooldi recteuren, die de invloed van de tele visie op het intellect van de kinderen bestuderen, zijn onthutst over de re sultaten. De ouders van de kinderen trouwens ook. Een hedendaags kind van zeven of acht jaar dat geregeld naar de televi sie kijkt, beschikt ongeveer over de zelfde algemene ontwikkeling als zijn ouders of grootouders.toen ze dub bel zo oud waren. Mevrouw HuidekoperVan Veen. Dat is ze toch maar, daar gaat niets «an af. Haar grootvader was een arme par- 5) „Dan kunnen wij die mannen laten rusten”, zegt vader. „Het gaat alleen om de graad van bloedverwantschap met de moeder.” „Hoe het zij”, roept Dirk, „het gaat in elk geval over onnoemelijke bedra gen en als wij maar één procentje van de hele boel krijgen, zijn we al dubbel en dwars binnen.” Alle gezichten lachen. „Dan gaan we fijn in een groot nieuw huis wonen. Deze oude kast.... En natuurlijk een auto, wat jij, Dirk? Jij hebt al zo lang over een bedrijfsauto schappelijk leven dan tot dusver toe gang zal vinden. Hiervoor komen spe ciaal industrie en kantoor in aanmer king. In het rapport wordt ook de nood zakelijkheid van de stichting van een centrum voor volwassenen, een z.g. revalidatiecentrum, bepleit. Eerst in een der gelijk centrum zullen een groot aantal punten efficiënt aangepast kunnen worden, zoals het vinden van de juiste houding tegenover familie en medemens, het alleen uitgaan, het trainen van het uithoudingsvermogen, het leren te gebruiken van andere zin tuigen, het leren lezen en schrijven van brailleschrift, het besteden van de vrije tijd enz. Ook zij-die-ten-dele-zien hebben bijzondere aandacht en training nodig. Het oprichten van zulk een centrum is een onmisbare fase in het revali- datieproces en een voorwaarde voor geslaagde arbeidsbemiddeling. Het beroemde Edison-hotel in New- York vestigt er in zjjn (dure) prospec tus de aandacht op, dat zijn gasten goed en rustig kunnen slapen, opdat zij de volgende dag kwiek en volko men uitgerust uit hun sponde zullen springen. Daartoe wordt aldus „Ons Belang” een „acoustisch slaapmiddel” aanbevolen, bestaande uit een ring geluiden, variërend van druppels tot kikkergekwaak, geluiden geacht worden zie. verwekkend te zijn. Voor het opstaan als bijv, vogelgekwetter, zachte ziek, het geluid van een ’s-GRAVENHAGE, 19 Jan. De Lockheed Vliegtuigenfabriek heeft ’n verkeersvliegtuig ontworpen, dat overeenkomsten vertoont met de „Su- per-Constellation” maar toch een nieuw ontwerp is. De fabriek ver wacht dat het nieuwe type vliegtuig, dat wordt aangeduid als L-1449, en dat zal worden voorzien van vier schroefturbine motoren, een bloksnel- heid zal hebben die circa 110 km ho ger is dan die van enig bestaand of aangekondigd verkeersvliegtuig met zuigermotoren en ongeveer 50 km sneller dan enig ontworpen verkeers vliegtuig voor de lange afstand, uit gerust met schroefturbinemotoren. De kruissnelheid zou meer dan 680 km per uur zijn op ruim tienduizend me ter hoogte. Uit moet het zijn met dat gekaasja- ger, zo lezen we in het blad „Burger recht”. Nü weten we, wie de ongeluk kigste man van het jaar zou zijn, als' wij die moesten kiezen. Kaasjager is onze vriend, sinds we zijn recente verklaring in de krant hebben gele zen. Die verklaringen hebben ons deugd gedaan, want des heren Kaas jagers plannen zijn helemaal zo gek nog niet als ze lijken. En een plan is er (in Amsterdam) om veranderd te worden. Een plan is er (in Amster dam) om eindeloos over te disputeren. Een plan is er (in Amsterdam) om eindeloos te worden bespot. Een plan is er (in Amsterdam) om de liedjes zangers en potsenmakers aan materi aal te helpen, om hun publiek te laten gieren van het lachen. In de schouw burg, voor de radio, voor de televisie, overal brullen van het lachen: dié Kaasjager, wét een idio.... En onder het satyrisch gelach van het publiek laat Kaasjager voor de zoveelste keer de verkeersvlaggen zakken naar half stok.... wéér een dode. Amsterdam leeft van de plannen, één meer of min der doet er eenvoudig niks toe. Maar él die gierende Amsterdammers zien óók geen oplossing voor hun verkeers problemen. Tot zo lang, vinden wij de handen van Kaasjager èf! Twee wegen van gelijke rangorde kruisen elkaar en A en B zijn beide motorrijtuigen in de zin van de wet. Nu zegt die kennis van de heer v. d. B. dat: Te. A voorrang heeft als hij recht uit gaat. 2e. A voorrang heeft als hij linksaf slaat. 3e. B voorrang heeft als A rechtsaf slaat. Volgens de heer v. d. B. is het der de punt fout en heeft A in alle ge vallen voorrang. Welnu, de heer v. d. B. hééft gelijk. A heeft altijd voorrang. Wel zal het in vele gevallen voorkomen, dat een automobilist in de plaats van A, die naar rechts wil afslaan B vóór laat gaan, omdat hij (A dus) op de bocht tóch vaart moet minderen. Maar dat is dan zuiver een kwestie van verkeers- beleefdheid. En tenslotte geldt nog al tijd deze regel: „Men mag nooit voor rang nemen, alleen maar geven!” In het rapport wordt onder meer gezegd, dat gespecialiseerde krachten nodig zijn voor het bezoeken van blin de kleuters thuis, om de ouders voor te lichten en raad te geven alsmede voor geeigend speelgoed te zorgen. Verder is het noodzakelijk, dat er z.g. „buitenambtenaren” komen, die het instituut over het milieu van het kind in de schoolleeftijd en ook de ouders over het instituut inlichten. Deze functionarissen dienen zich er van te overtuigen, dat aan een kind bij het verlaten van het instituut vol doende nazorg wordt besteed. De in stituten zullen tot het aanstellen van dergelijke ambtenaren door de over heid financieel in staat gesteld moe ten worden. Ook zegt de plancommissie in het rapport dat het noodzakelijk is op den duur te komen tot wettelijke leerplicht voor blinde kinderen. Gezien de bijzondere belangrijkheid van het opvoedkundig personeel aan de internaten van scholen voor blin den en de grote verantwoordelijkheid, die op dit personeel rust, dient ernaar te worden gestreefd dat binïien af zienbare tijd aan het opvoedkundig personeel een opleiding zal worden gegeven, gelijkwaardig aan die van het onderwijzend personeel. Ook de salariëring van dit personeel moet verbeterd worden. Een blindeninstituut moet verder kunnen beschikken over de mede werking van een schoolpsycholoog of -paedagoog die zowel in grote lijnen als in individuele gevallen advies kan geven en de staf besprekingen kan bij— wonen. De blindenscholen willen naast een algemene vorming beroepsop leidingen verzorgen. De tot nu toe verstrekte opleidingen tot de oude handenarbeid (mandenmaker en stoelenmatter) geraken uit de tijd. Ze geven ten dele een gering uit- „mijn we van Ravenswaay van het Instituut en Voorlichting, prak over de „Productiviteitsverho- mg in het kleinbedrijf”. Het I.O.V. nderzoekt de moeilijkheden in de ndernemingen. Hierbij komt duidelijk aar voren, dat het noodzakelijk is s ondernemer rjjp te maken voor de Machte, dat er ook in zjjn bedrjjf VeJ^ete.rmgen ,moSelÜk zijn. Van ervaringen uitwisselt. dig soort paniekstemming verkeert. „Hoe staat het met die erfenis van jullie?” vraagt hg spottend. Anne vertelt het hele relaas Dirk. „Da’s GOES, 17 Jan. Om het Geweste- lijk Kampioenschap van Nederland had te Tilburg de ontmoeting plaats de kampioen van Zeeland, Anderson en de kampioen van Limburg, Okro nelgik, voor een plaats in de finale om het Kampioenschap van Nederland, welke te Utrecht op 5 Februari een aanvang neemt. Beide spelers konden het niet tot een overwinning brengen en speelden beide partijen remise, alhoewel An derson in zijn tweede partij de kans van de dag liet glippen door, enigs zins in tijdnood verkerende, een ver keerde af ruil te doen. De juiste afruil had hem een schijf winst be zorgd en tevens winst van de partij. Beide spelers hebben nu evenveel punten als De Graag, kampioen van Brabant, nl. 4 punten uit 4 gespeelde partijen,, zodat een rondtournooi ge speeld zal moeten worden op korte termijn om de kampioen aan te kun nen wijzen. gepraat.” „Stil toch, Annie”, vermaant vader, „jij doet, alsof we de millioenen al in handen hebben.” „Ja, ja, vadertje, u praat wel eens over aanpassen. Geef mij alvast een fijn zomermanteltje. Die aanpasserij moet een beetje tijdig gebeuren, an ders steekt de tegenwoordige toestand teveel af bij later. Nu zit u er tussen.” Lachend staat vader op. „Nee, nee, loop er nou niet tussen uit!” Ze pakt hem met beide handen, hup pelend sleept ze hem door de kamer. Moeder en Dirk lachen. Truus glim lacht een beetje mee, maar is eigen lijk verontwaardigd. Wat is dat voor vrijpostigheid met vader! Jan Vermeer merkt een paar dagen later, dat Annie weer in een blijmoe- Van één onzer verslaggevers.) HUIS TER HEIDE, 19 Jan. Het conferentie oord „De Witte Hei” te Huis ter Heide was bedolven onder ’n iikke laag sneeuw en kon dus met ■echt „De Witte Hei” worden ge- loemd. Maar deze sneeuw was tevens ie oorzaak dat vele leden van ie Chr. Bond van Patroons in het Heubiie.^gsbedrijf, op de akstu„ rerstek ■an AMSTERDAM, 19 Januari. „Het doel van de zorg voor de blinden is hen te helpen zowel hun eigen handicap te accepteren, on afhankelijk van anderen te zijn in het dagelijks leven, als maatschap pelijk zelfstandig te worden. Niet alleen voor de blinde doch ook voor j. maatschappij is een ver doorgevoerde assimilatie het gunstigst. Geen afzondering meer, zoals vroeger geschiedde, doch deelhebben: geen beperking meer maar uitbreiding van sociale en maatschappelijke mogelijkheden. In alles wat voor de blinden wordt gedaan, moet in gedachten worden gehouden dat het belang van de blinde en de maat schappij een gemeenschappelijke uitdrukking moet vinden.” Dit citaat uit de brochure „Help de blinde zichzelf te helpen” van drs H. h Roose Is de zrondslaz van de opbouw van de zorg voor blinden, zoals dé pUncommissif deze Het, die is ingesteld door het bestuur van de Stichting Het Nederlandse Blindenwezen” ter voldoening aan het verzoek van de staatssecretaris van sociale laken om voorlichting inzake de zorg voor blDezeen’commissie, waarin zitting hebben de voorzitters van „Het Neder landse Blindenwezen”, van de R.K. en Nederlandse Blindenbonden, een hoofdbestuurslid van de Ned. Chr. Blindenbond, heeft een plan opgesteld,, dat wil voorzien in de behoeften van de Nederlandse blinden en dat reke ning houdt met de ideologische sociale en economische'structuur van de maatschappij. Dit rapport is inmiddels ingediend bij de minister. zicht op een onafhankelijk bestaan. Andere wegen moeten worden in geslagen en andere opleidingen moeten in het leven worden ge roepen. De mechanisatie van de ar beid heeft gemaakt, dat het beroep kleiner van omvang is geworden. De maakt handen zacht alt fluweel op de vijfde <.jniereiitie van deze Bond <_en gaan. Het gevolg hier- was, dat de verschillende :ers niet meer dan oorders hadden. De heer J. M. llaasen, directeur oor Onderzoek 1—„j-iuuucnvnensverno- mg m het kleinbedrijf”. Het I.O.V. loeilijkheden in de voren^ dat het 'noodzakeïijk’"is °°k in zjjn bedrjjf belang is ook, dat men onder- ig ervaringen uitwisselt. Op de morgen van de tweede con- rentie-dag sprak de heer J. Her- ans, inspecteur van de Nederlandse iddenstandsbank N.V. te Amsterdam, er „Handelscrediet en garantie- edieten in het kleinbedrijf”. sorte- regen- welke zeer slaap- worden andere geluiden gebruikt, zo als bijv, vogelgekwetter, zachte mu ziek, het geluid van een vallende boom enz. Het afzetten van deze vreemde wekker wordt op hardhandi ge manier bestraft. In dat geval krijgt de slaapdronken gast namelijk een electrische schok, die hem zonder meer uit bed doet springen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1955 | | pagina 7