van
de erflaatster
van
Het portret
HELPT DE BLINDEN ZICHZELF
TE HELPEN
I
Prof. Koole ingeleid in zijn ambt
hoogleraar
TH
en
1
j£ezers
ANDERE BLADEN
in
Een volwaardige plaats in de maat
schappij is mogelijk en nodig
KALODERMA
GELEE
Een snel Amerikaans
verkeersvliegtuig»
Voorrang.
Prof. Ridderbos droeg
het rectoraat over
Anderson en Okronelgik
spelen gelijk
Conferentie C»B»P.M»
6
ZEEUWSCH DAGBLAD
pagina 7
Donderdag 20 Januari 1955
Gelezen In
TeleAMAiz
De L. 1449
en
Inauguratie te Kampen
RG
VOOR UW HANDEN
Op het programma staan: Leerplicht kinderen,
speciale kleuterzorg, buitendienst .ambtenaren’
revalidatiecentrum
FEUILLETON
door K. Jonkheid
De romantische geschiedenis van een erfenis
Oratie
Rapport bij de Regering ingediend
I
I
1
K -
Prof, dr O. Bakker in
Den Haag overleden
Prof. Koole
„Gesproken boek”
«BW®®*
Kampioenschap van
Nederland dammen
grypett naar «U
Anti
en pro
Het mandenmaken
is uit de tijd
Opvoedkundig personeel
DBm
-t.
Ingezonden Mededeling (Adv.)
van
juiste
elk geval.”
VI.
MOEDER.
(Wordt vervolgd.)
spre-
ongeveer 25 toe-
Vervolgen» beklom prof. Koole de ka
theder om zijn inaugurele oratie te hou
den, getiteld: „Het probleem van de ca
nonisatie van het Oude Testament”. Na
Op- en ondergang van Zon en Maan:
Vrijdag: Zon op 8.39 u., onder 17.05 u.
Maan op 6.57 u., onder 14.30 u.
Hogeschool. Hij wenste hem van harte
geluk en sprak de wens uit, dat zijn
wetenschappelijke arbeid dienstbaar ge
maakt zal worden aan de bloei der
Theol. Hogeschool, tot heil van de Ge-
ref. Kerken en alzo tot eer van God.
Staande zongen de aanwezigen hierna
prof. Koole de zegenbede toe uit Ps 134.
grote betekenis zou het zijn, als de re
gering zou willen bijdragen in de kos
ten van experimenten op dit gebied.
Door particulieren is inmiddels het
initiatief genomen tot het oprichten
van een revalidatiecentrum. De Staats
secretaris van Sociale Zaken heeft de
stichting „Het Nederlands Blindenwe
zen” voorgesteld contact met de be
doelde instantie op te nemen, opdat
men eventueel komt tot samenbunde
ling der plannen.
functie heeft zich naast het beroep
ontwikkeld, hetgeen slechts winst
is voor de blinde.
Hij bedient slechts één apparaat en
kan daar naar hoofd en hand ten volle
richten. Derhalve dient de blinde voor
een zodanig aantal hoofdarbeid- en
handarbeid-beroepen te worden be
kwaamd dat hij een zo groot moge
lijke kans op een plaats in het pro
ductieproces krijgt, dat hij mede daar
door op breder terrein van het maat-
Over de voorrangsregelen bestaat bij
de weggebruikers nogal eens verschil
van mening. Zo schrijft ons de heer
P. K. van de B, Schengestraat te Goes
dat hij met een kennis een menings-
verschilletje heeft over het volgende
onderwerp:
I
eerst te hebben omschreven welk pro
bleem hier in het geding is zette spr. uit
een hoe men er toe gekomen is, een aan
tal rollen in onderscheiding van andere
te gaan beschouwen als „Heilige Schrift”.
Het was verklaarbaar, als de canon door
een officiële instantie en op grond van
bepaalde overwegingen ingevoerd was,
zoals bijv, een psalmberijming. Maar een
dergelijke invoering blijkt nooit plaats
gehad te hebben. Dus: gelovig begreep
men dat men bij bepaalde rollen met
„Heilige Schrift” te maken had.
Tenslotte stond spr. stil bij de vraag
wat men verstond onder die uitdrukking
„Heilige Schriften”. Niet slechts boeken
met historische onfeilbaarheid of iets der
gelijks, maar boeken waarin God het ge-
nadeverbond bevestigt en juist dit ge-
nadeverbond betekent dan ook herstel
ling van de gemeenschap tussen God en
de zondaar en tevens tussen de gelovigen
onderling.
Na de inauguratie volgde een drukke
receptie.
eens tonen. Wie weet, wat er te voor
schijn komt.
En dan ook eens praten met Annie.
„Zeg, Annie, hóe staat het tegen
woordig tussen jou en die Jan Ver
meer?”
„Nog als altijd, moeder.”
„Moet dat zo blijven?”
„Ik hoop van niet.”
„Wat wil je dan?”
„Ik wil, dat hij behoorlijk hier in
huis komt en wij ons verloven. Dat
wil hij ook.”
Nu wordt moeder boos. „Zeker met
zo’n kale kantoorklerk?”
„Hij is geen kantoorklerk. Hij is Ge-
meente-ambtenaar, Ambtenaar ter
Secretarie. Dat is heel iets anders.
Weet u, wie kantoorklerk is? Dat ben
ik. Ik ben een kale kantoorjuf! Én als
ik niet te min ben voor hem, is hij het
zeker niet voor mij.”
„Het is geen kwestie van klerk of
geen klerk, ’t is een kwestie van
stand.”
„Dan is het beneden onze stand, dat
ik op kantoor zit.”
„Misschien heb je daar de langste
tijd gezeten. Je weet, wat er gaande
is.”
„Met die erfenis bedoelt u?” Annie’s
toon is ineens belangstellend en vrien
delijk.
„Ja, dat bedoel ik.”
„Hoe staat het er mee?”
„Het is nog helemaal in ’t begin.
Maar als het loskomt, zal het een grote
Houd daar ten
minste rekening mee en laat die jon
gen lopen.”
„Laat ik mijn kantoor maar vast op
zeggen.”
Dat is moeders bedoeling niet.
„En wat dan?”
„Dan kom ik thuis, zoals vroeger.”
„En dan laat je Jan Vermeer voor
goed lopen?”
„Dat zeg ik niet. Hoe komt u daar
bij? Ik praat niet over Jan' ik praat
over mezelf.” Annie spreekt weer even
geprikkeld als te voren.
„Nou, dan blijf je maar op je kan
toor.”
s-GRAVENHAGE, 19 Jan. Op 64-
ige leeftijd is gisteravond in Den
ag overleden prof, dr O. Bakker,
itengewoon hoogleraar aan de Ne-
iandse Economische Hogeschool te
tterdam en lid van de Algemene
leenkamer. Prof. Bakker was Rid
in de Orde van de Nederlandse
!UW.
De nieuwe hoogleraar werd tot zijn
dienstwerk ingeleid door ds S. W. Bos,
em. predikant te Leeuwarden, president
curator. In zjjn inleidend woord wees ds
Bos er op dat deze bijeenkomst staat in
het teken van dank aan Hem. Die naar
Ps 146 trouwe houdt in eeuwigheid. Spr.
herdacht prof. De Bondt. die in Kampen
zijn met zoveel enthousiasme verrichte
arbeid slechts kort heeft kunnen doen.
Hierna beantwoordde de nieuwe
hoogleraar bevestigend op de vragen
van het ondertekeningsformulier dat hij
vervolgens met zijn handtekening be
krachtigde. De president-curator instal
leerde hierna prof. Koole namens het
curatorium en derhalve namens de Ge
rei. Kerken als hoogleraar aan de Theol.
levinker, wel glad en bij de pinken,
maar zijn tijd werkte niet mee. Arme
man blééf arme man.
Vader slaagde beter. Die leefde in
later tijd. Het woord „democratisch”
drong door tot alle kringen. De min
dere man trok eensklaps de belang
stelling, om het stembiljet dat hij voor
de eerste keer in handen kreeg. In elk
geval was de wind gunstig.
Toen vader zijn hoogtepunt bereikt
had, kwam het aanzoek van de jonge
Huidekoper.
De Van Veens, reeds in hun heren
huis, uiterlijk stuk voor stuk heer en
dame, maar van binnen nog niet ver
worden tot parvenu, voelden in zich
de naïeve eerbied van de nog ingebol- 1
sterde kleine man. Allen, klein en
groot, zagen hoog op naar de deftige
verloofde en Aaltje was de glorie van
het huis.
Maar dat is niet zo gebleven. Lang
zaam is ze naar beneden gezakt, of lie
ver, de anderen zijn haar nageklom
men. De ontbolstering begon en heeft
geleidelijk zich voltrokken. Het eer
biedig opzien ging voorbij.
Haar twee broers bleken flinke ke
rels. Ze wisten van geven en nemen,
het eerste meest in schijn, het laatste
meer wezenlijk. Ook konden ze uitste
kend praten en, als ’t moest, een grote
mond opzetten, kortom, ze gingen hard
vooruit. Vooral in de oorlogstijd. Toen
viel er geld te verdienen. Héél erg
krap moet je ’t niet nemen, maar wel
altijd binnen de grenzen van gangbaar, verandering geven,
koopmansfatsoen. Een goeie naam is
ook wat waard.
Nu heeft moeder goed geluisterd
naar Dirks verhaal, dat hij nog eens
speciaal herhaald heeft voor haar al
leen.
Hier is een zeldzame kans. Daar moet
nu eens uitgehaald worden, wat er in
zit. Dirk moet het maar aanpakken.
Die is althans flink en anders dan zijn
vader. Onbegrijpelijk! Die man heeft
toch zo’n goed inzicht. Dadelijk begreep
hij alles en plaatste rake opmerkin
gen. Nu twijfelt ze even. Als vader en
Dirk het eens samen deden? Och nee,
toch maar niet. Laat Dirk zijn kracht
(Van één onzer verslaggevers).
KAMPEN, 19 Jan. Het was in de ge
schiedenis van de Theologische Hoge
school der Geref. Kerken te Kampen van
dag een belangrijke dag nu behalve de
overdracht van het rectoraat door prof,
dr. H. N. Ridderbos aan prof. dr. G. B.
Wurth ook de inauguratie plaats vond
van dr. J. L. Koole tot hoogleraar in het
Oude Testament als opvolger van wjjlen
prof. dr. A. de Bondt. Voor beide plech
tigheden bestond grote belangstelling.
Prof. Ridderbos droeg het rectoraat
over met een rede getiteld: „De erken-
ningsgrond van de Nieuw-Testamentische
Kanon". De hoogleraar betoogde dat de
ze erkenningsgrond een der centrale vra
gen van de Nieuw-Testamentische weten
schap is en blijft. In de tegenwoordige
theologie bestaat hierover, mede onder
invloed van de Schriftcritiek allesbehal
ve zekerheid en eenstemmigheid. Velen
trachten, met een beroep op Luther tot
„een kanon in de kanon" te komen, d.w.z.
een bepaalde hoofdinhoud van het Nieu
we Testament vast te stellen, waaraan de
kerk, onder erkenning van het recht der
Schriftcritiek gebonden zou blijven. An
deren menen, dat de kanon niet iets ob
jectief-vaststelbaars is, doch gezocht moet
worden in het actuele spreken van Chris
tus door middel van de Schrift. Uitvoe
rig stond spr, stil bij het antwoord, dat
door de gereformeerde theologie sinds de
reformatie inzake de kanon-vraag gege
ven is. Zij mocht met name in de autopis-
tie van de Schrift de eigenlijke grond
voor haar geloofwaardigheid en kanonici-
teit. Toch zal men tot een recht begrip
van de kanon en het gezag van het Nieu
we Testament te komen achter de Schrift
zelf moeten teruggaan en zich tot de
heilsgeschiedenis zelf moeten wenden.
Christus zelf heeft in het apostolaat de
kanon voor zijn kerk gegeven en beloofd
op deze petra zjjn gemeente te bouwen.
Hier ligt het heilshistorische apriori van
de kanon der kerk en in het licht van
dit apriorie moet de geschiedenis van de
kanon worden beschouwd, hetgeen spr.
nader uitwerkte door eers’t bij de vor
ming van het eigenlijke centrum van de
kanon, daarna bjj de afgrenzing van de
kanon stil te staan.
toevallig”, zegt hij,
grootmoeder heette ook De Bas.'
„Jog, wat leuk, misschien zijn
nog familie van elkaar.”
„Best mogelijk. Van Adamswege in
Ongeveer 63 pet van de blinden kent
geen braille. Voor hen is het gespro
ken boek een uitkomst; voor hen die
het schrift wel kennen is dat een wel
kome afwisseling van het trage lezen
met de vingers. Onderzoek en bespre
kingen op internationaal niveau be
reiden de uitvoering van de z.g. ge
sproken boeken voor. Het feit, dat
men in Nederland laat is met het uit
geven van dergelijke „boeken” geeft
de kans hier de beste en modernste
technieken daarvoor te gebruiken. Van
In Amerika heeft men het langst erva
ring met de televisie en in één nummer
van Vrij Nederland kan men twee wel
zeer uiteenlopende (Amerikaanse) reac
tie» vinden. Het eerste commentaar)
is fel anti:
De „New York Times” publiceert
een dagelijkse rubriek met een selec
tie uit de van een honderdtal corre
spondenten afkomstige berichten over
de invloed van de televisie op de Ame
rikaanse bevolking. Hier volgen een
drietal:
In Los Angeles kwam een man ver
moeid van zijn werk thuis. Op zijn
vraag om eten, kreeg hij van zijn
vrouw ten antwoord, dat zij eerst het
televisie-programma wilde af zien. Als
hij eerder iets te eten wilde hebben,
moest hij het maar zelf klaarmaken.
Toen hij niets eetsbaars in de keuken
kon vinden, ging hij terug naar de
woonkamer, waar zijn vrouw nog
steeds voor het apparaat zat. Er volg
de een woordenwisseling, waarbij de
hongerige de kijkgrage doodstak.
In Memphis kreeg een vrouw haar
eis tot echtscheiding ingewilligd, na
dat zij verteld had, dat haar echtge
noot een stoel naar haar geworpen of
haar hoofd onder water gehouden had,
telkenmale als zij tussen hem en het
televisietoestel trad.
Het buiten de oevers getreden water van de rivieren de Marizda, Ar Ja en
Tunca, heeft de stad Adrianopolis, die bij de Griekse-Bulgaarse grens gelegen
is, overstroomd. Meer dan 600 huizen kwamen onder water te staan; de
bewoners werden naar drogere gebieden in de naaste omgeving geëvacueerd.
Een overzicht van een van de overstroomde delen van Adrianopolis.
En uit de Amerikaanse „Houston Post”
(zonder commentaar) deze beschouwing
over televisie en jeugd:
Onze generatie is getuige van een
opvoedkundig verschijnsel, dat er aan
spraak op kan maken de hedendaagse
cultuur te beïnvloeden. De naam van
het verschijnsel is; televisie.
Millioenen Amerikaanse kinderen,
zo tussen vijf en vijftien jaar, leren
haast evenveel bij het kijken naar het
televisiescherm als zij op school doen.
Onderwijzers, leraren en schooldi
recteuren, die de invloed van de tele
visie op het intellect van de kinderen
bestuderen, zijn onthutst over de re
sultaten. De ouders van de kinderen
trouwens ook.
Een hedendaags kind van zeven of
acht jaar dat geregeld naar de televi
sie kijkt, beschikt ongeveer over de
zelfde algemene ontwikkeling als zijn
ouders of grootouders.toen ze dub
bel zo oud waren.
Mevrouw HuidekoperVan Veen.
Dat is ze toch maar, daar gaat niets
«an af.
Haar grootvader was een arme par-
5)
„Dan kunnen wij die mannen laten
rusten”, zegt vader. „Het gaat alleen
om de graad van bloedverwantschap
met de moeder.”
„Hoe het zij”, roept Dirk, „het gaat
in elk geval over onnoemelijke bedra
gen en als wij maar één procentje
van de hele boel krijgen, zijn we al
dubbel en dwars binnen.”
Alle gezichten lachen.
„Dan gaan we fijn in een groot nieuw
huis wonen. Deze oude kast.... En
natuurlijk een auto, wat jij, Dirk? Jij
hebt al zo lang over een bedrijfsauto
schappelijk leven dan tot dusver toe
gang zal vinden. Hiervoor komen spe
ciaal industrie en kantoor in aanmer
king.
In het rapport wordt ook de nood
zakelijkheid van de stichting van een
centrum voor volwassenen, een z.g.
revalidatiecentrum, bepleit. Eerst in
een der gelijk centrum zullen een groot
aantal punten efficiënt aangepast
kunnen worden, zoals het vinden van
de juiste houding tegenover familie en
medemens, het alleen uitgaan, het
trainen van het uithoudingsvermogen,
het leren te gebruiken van andere zin
tuigen, het leren lezen en schrijven
van brailleschrift, het besteden van
de vrije tijd enz.
Ook zij-die-ten-dele-zien hebben
bijzondere aandacht en training nodig.
Het oprichten van zulk een centrum
is een onmisbare fase in het revali-
datieproces en een voorwaarde voor
geslaagde arbeidsbemiddeling.
Het beroemde Edison-hotel in New-
York vestigt er in zjjn (dure) prospec
tus de aandacht op, dat zijn gasten
goed en rustig kunnen slapen, opdat
zij de volgende dag kwiek en volko
men uitgerust uit hun sponde zullen
springen. Daartoe wordt aldus „Ons
Belang” een „acoustisch slaapmiddel”
aanbevolen, bestaande uit een
ring geluiden, variërend van
druppels tot kikkergekwaak,
geluiden geacht worden zie.
verwekkend te zijn. Voor het opstaan
als bijv, vogelgekwetter, zachte
ziek, het geluid van een
’s-GRAVENHAGE, 19 Jan. De
Lockheed Vliegtuigenfabriek heeft ’n
verkeersvliegtuig ontworpen, dat
overeenkomsten vertoont met de „Su-
per-Constellation” maar toch een
nieuw ontwerp is. De fabriek ver
wacht dat het nieuwe type vliegtuig,
dat wordt aangeduid als L-1449, en
dat zal worden voorzien van vier
schroefturbine motoren, een bloksnel-
heid zal hebben die circa 110 km ho
ger is dan die van enig bestaand of
aangekondigd verkeersvliegtuig met
zuigermotoren en ongeveer 50 km
sneller dan enig ontworpen verkeers
vliegtuig voor de lange afstand, uit
gerust met schroefturbinemotoren. De
kruissnelheid zou meer dan 680 km
per uur zijn op ruim tienduizend me
ter hoogte.
Uit moet het zijn met dat gekaasja-
ger, zo lezen we in het blad „Burger
recht”. Nü weten we, wie de ongeluk
kigste man van het jaar zou zijn, als'
wij die moesten kiezen. Kaasjager is
onze vriend, sinds we zijn recente
verklaring in de krant hebben gele
zen. Die verklaringen hebben ons
deugd gedaan, want des heren Kaas
jagers plannen zijn helemaal zo gek
nog niet als ze lijken. En een plan is
er (in Amsterdam) om veranderd te
worden. Een plan is er (in Amster
dam) om eindeloos over te disputeren.
Een plan is er (in Amsterdam) om
eindeloos te worden bespot. Een plan
is er (in Amsterdam) om de liedjes
zangers en potsenmakers aan materi
aal te helpen, om hun publiek te laten
gieren van het lachen. In de schouw
burg, voor de radio, voor de televisie,
overal brullen van het lachen: dié
Kaasjager, wét een idio.... En onder
het satyrisch gelach van het publiek
laat Kaasjager voor de zoveelste keer
de verkeersvlaggen zakken naar half
stok.... wéér een dode. Amsterdam
leeft van de plannen, één meer of min
der doet er eenvoudig niks toe. Maar
él die gierende Amsterdammers zien
óók geen oplossing voor hun verkeers
problemen. Tot zo lang, vinden wij
de handen van Kaasjager èf!
Twee wegen van gelijke rangorde
kruisen elkaar en A en B zijn beide
motorrijtuigen in de zin van de wet.
Nu zegt die kennis van de heer v.
d. B. dat:
Te. A voorrang heeft als hij recht
uit gaat.
2e. A voorrang heeft als hij linksaf
slaat.
3e. B voorrang heeft als A rechtsaf
slaat.
Volgens de heer v. d. B. is het der
de punt fout en heeft A in alle ge
vallen voorrang.
Welnu, de heer v. d. B. hééft gelijk.
A heeft altijd voorrang. Wel zal het
in vele gevallen voorkomen, dat een
automobilist in de plaats van A, die
naar rechts wil afslaan B vóór laat
gaan, omdat hij (A dus) op de bocht
tóch vaart moet minderen. Maar dat is
dan zuiver een kwestie van verkeers-
beleefdheid. En tenslotte geldt nog al
tijd deze regel: „Men mag nooit voor
rang nemen, alleen maar geven!”
In het rapport wordt onder meer
gezegd, dat gespecialiseerde krachten
nodig zijn voor het bezoeken van blin
de kleuters thuis, om de ouders voor
te lichten en raad te geven alsmede
voor geeigend speelgoed te zorgen.
Verder is het noodzakelijk, dat er
z.g. „buitenambtenaren” komen, die
het instituut over het milieu van het
kind in de schoolleeftijd en ook de
ouders over het instituut inlichten.
Deze functionarissen dienen zich er
van te overtuigen, dat aan een kind
bij het verlaten van het instituut vol
doende nazorg wordt besteed. De in
stituten zullen tot het aanstellen van
dergelijke ambtenaren door de over
heid financieel in staat gesteld moe
ten worden.
Ook zegt de plancommissie in het
rapport dat het noodzakelijk is op den
duur te komen tot wettelijke leerplicht
voor blinde kinderen.
Gezien de bijzondere belangrijkheid
van het opvoedkundig personeel aan
de internaten van scholen voor blin
den en de grote verantwoordelijkheid,
die op dit personeel rust, dient ernaar
te worden gestreefd dat binïien af
zienbare tijd aan het opvoedkundig
personeel een opleiding zal worden
gegeven, gelijkwaardig aan die van
het onderwijzend personeel. Ook de
salariëring van dit personeel moet
verbeterd worden.
Een blindeninstituut moet verder
kunnen beschikken over de mede
werking van een schoolpsycholoog of
-paedagoog die zowel in grote lijnen
als in individuele gevallen advies kan
geven en de staf besprekingen kan bij—
wonen.
De blindenscholen willen naast
een algemene vorming beroepsop
leidingen verzorgen. De tot nu toe
verstrekte opleidingen tot de oude
handenarbeid (mandenmaker en
stoelenmatter) geraken uit de tijd.
Ze geven ten dele een gering uit-
„mijn
we
van Ravenswaay
van het Instituut
en Voorlichting,
prak over de „Productiviteitsverho-
mg in het kleinbedrijf”. Het I.O.V.
nderzoekt de moeilijkheden in de
ndernemingen. Hierbij komt duidelijk
aar voren, dat het noodzakelijk is
s ondernemer rjjp te maken voor de
Machte, dat er ook in zjjn bedrjjf
VeJ^ete.rmgen ,moSelÜk zijn. Van
ervaringen uitwisselt.
dig soort paniekstemming verkeert.
„Hoe staat het met die erfenis van
jullie?” vraagt hg spottend.
Anne vertelt het hele relaas
Dirk.
„Da’s
GOES, 17 Jan. Om het Geweste-
lijk Kampioenschap van Nederland
had te Tilburg de ontmoeting plaats
de kampioen van Zeeland, Anderson
en de kampioen van Limburg, Okro
nelgik, voor een plaats in de finale om
het Kampioenschap van Nederland,
welke te Utrecht op 5 Februari een
aanvang neemt.
Beide spelers konden het niet tot
een overwinning brengen en speelden
beide partijen remise, alhoewel An
derson in zijn tweede partij de kans
van de dag liet glippen door, enigs
zins in tijdnood verkerende, een ver
keerde af ruil te doen. De juiste
afruil had hem een schijf winst be
zorgd en tevens winst van de partij.
Beide spelers hebben nu evenveel
punten als De Graag, kampioen van
Brabant, nl. 4 punten uit 4 gespeelde
partijen,, zodat een rondtournooi ge
speeld zal moeten worden op korte
termijn om de kampioen aan te kun
nen wijzen.
gepraat.”
„Stil toch, Annie”, vermaant vader,
„jij doet, alsof we de millioenen al in
handen hebben.”
„Ja, ja, vadertje, u praat wel eens
over aanpassen. Geef mij alvast een
fijn zomermanteltje. Die aanpasserij
moet een beetje tijdig gebeuren, an
ders steekt de tegenwoordige toestand
teveel af bij later. Nu zit u er tussen.”
Lachend staat vader op.
„Nee, nee, loop er nou niet tussen
uit!”
Ze pakt hem met beide handen, hup
pelend sleept ze hem door de kamer.
Moeder en Dirk lachen. Truus glim
lacht een beetje mee, maar is eigen
lijk verontwaardigd. Wat is dat voor
vrijpostigheid met vader!
Jan Vermeer merkt een paar dagen
later, dat Annie weer in een blijmoe-
Van één onzer verslaggevers.)
HUIS TER HEIDE, 19 Jan. Het
conferentie oord „De Witte Hei” te
Huis ter Heide was bedolven onder ’n
iikke laag sneeuw en kon dus met
■echt „De Witte Hei” worden ge-
loemd. Maar deze sneeuw was tevens
ie oorzaak dat vele leden van
ie Chr. Bond van Patroons in het
Heubiie.^gsbedrijf, op de
akstu„
rerstek
■an
AMSTERDAM, 19 Januari. „Het doel van de zorg voor de
blinden is hen te helpen zowel hun eigen handicap te accepteren, on
afhankelijk van anderen te zijn in het dagelijks leven, als maatschap
pelijk zelfstandig te worden. Niet alleen voor de blinde doch ook voor
j. maatschappij is een ver doorgevoerde assimilatie het gunstigst. Geen
afzondering meer, zoals vroeger geschiedde, doch deelhebben: geen
beperking meer maar uitbreiding van sociale en maatschappelijke
mogelijkheden. In alles wat voor de blinden wordt gedaan, moet in
gedachten worden gehouden dat het belang van de blinde en de maat
schappij een gemeenschappelijke uitdrukking moet vinden.”
Dit citaat uit de brochure „Help de blinde zichzelf te helpen” van drs H.
h Roose Is de zrondslaz van de opbouw van de zorg voor blinden, zoals
dé pUncommissif deze Het, die is ingesteld door het bestuur van de Stichting
Het Nederlandse Blindenwezen” ter voldoening aan het verzoek van de
staatssecretaris van sociale laken om voorlichting inzake de zorg voor
blDezeen’commissie, waarin zitting hebben de voorzitters van „Het Neder
landse Blindenwezen”, van de R.K. en Nederlandse Blindenbonden, een
hoofdbestuurslid van de Ned. Chr. Blindenbond, heeft een plan opgesteld,,
dat wil voorzien in de behoeften van de Nederlandse blinden en dat reke
ning houdt met de ideologische sociale en economische'structuur van de
maatschappij. Dit rapport is inmiddels ingediend bij de minister.
zicht op een onafhankelijk bestaan.
Andere wegen moeten worden in
geslagen en andere opleidingen
moeten in het leven worden ge
roepen. De mechanisatie van de ar
beid heeft gemaakt, dat het beroep
kleiner van omvang is geworden. De
maakt handen zacht alt fluweel
op de vijfde
<.jniereiitie van deze Bond
<_en gaan. Het gevolg hier-
was, dat de verschillende
:ers niet meer dan
oorders hadden.
De heer J. M.
llaasen, directeur
oor Onderzoek
1—„j-iuuucnvnensverno-
mg m het kleinbedrijf”. Het I.O.V.
loeilijkheden in de
voren^ dat het 'noodzakeïijk’"is
°°k in zjjn bedrjjf
belang is ook, dat men onder-
ig ervaringen uitwisselt.
Op de morgen van de tweede con-
rentie-dag sprak de heer J. Her-
ans, inspecteur van de Nederlandse
iddenstandsbank N.V. te Amsterdam,
er „Handelscrediet en garantie-
edieten in het kleinbedrijf”.
sorte-
regen-
welke
zeer slaap-
worden andere geluiden gebruikt, zo
als bijv, vogelgekwetter, zachte mu
ziek, het geluid van een vallende
boom enz. Het afzetten van deze
vreemde wekker wordt op hardhandi
ge manier bestraft. In dat geval krijgt
de slaapdronken gast namelijk een
electrische schok, die hem zonder
meer uit bed doet springen.