w
Met VELPON zie je er geen barst van!
1
VERNIETIGENDE CRITIEK OP
IhET ONTWERP-OMROEPBESTEL
lil
II
III
jd
PUZZLE -
Dr Wilhelm Furtwangler
overleden
Nederlandse troepen in W.-Duitsland
hebben een goede reputatie opgebouwd
Heel taai,
heel fortuinlijk,
of allebei?’’
fer
HAMEA
i vandaag eens
Meeste stemmen gelden
om Frans premier
te worden
Een wereld-kinderdaq
Het leven
Vreemd kinderspel
rke
Lor- zowel als tegenstanders van vrije
omroeporganisaties achten
de minister onaanvaardbaar
Sir Winston
Churchill (7)
9
Al vroeg waarschuwde Churchill
tegen het Hitler-gevaar
Alleen Heintje
Post voor Sir Winston
lisie van
Dirigent met grote
faam
ZEEUWSCH DAGBLAD
pagina 3
Voorlopig
„Fantastische chauffeurs i”
Ml
io
i
Amendementen op de
grondwet.
2
=3
verslag Tweede Kamer
Absolute meerderheid bij
investituur niet meer nodig.
jfe/j Geschenk
voor de handen
SPIRAALWOORD-
RAADSEL.
2 December 1954
van
g in
Geven
Ingezonden Mededeling (adv.)
i
5
'ngezonden Mededeling (adv
6
8
7
3
e we
'oken,
De Australische minister van Handel en
Landbouw, John McEwen, heeft in Genè
ve verklaard, dat Australië hoopt zijn
bevolking binnen enige tientallen jaren
te verdubbelen. De meeste emigranten
zouden uit Groot-Brittannië moeten ko
men, doch men zal ook gelegenheid ver
schaffen voor opneming van veel emi
granten uit andere Europese landen.
VRAAG
DE JUISTE
SOORT
edrukt
gebro-
enge-
moest
«aak
•den
eeld
nede
dan
n de
kker
srin-
lissie
he
ling
ver-
gas
vrij
rge-
wes-
en be-
rich-
;el na-
tuiden.
Ie ver-
de be
en en
vagen»
de de
maak-
'am in
izwen-
erende
i bloe-
jmnid-
enhui»
l wor-
1 van
weten
ig op
en ge-
aange-
keken
mniid-
r vond
twee
mate-
i erns-
st pas
leven
i moe-
KEULEN, 30 Nov.De tweede her-
halingsploeg van de derde divisie
(8000 man), die 4 December van de
oefeningen uit Duitsland naar Neder
land terugkeert, zal voor een deel St.
Nicolaas thuis kunnen vieren.
De divisie zal 9 December met groot
verlof gaan.
PARIJS, 1 December. Heel de we
reld weet hoe moeilijk het is premier van
Frankrijk te worden; men heeft er im
mers al vele voorbeelden van gezien.
Thans zal dat anders worden. De Franse
Nationale Vergadering heeft n.l. een aan
tal amendementen op de grondwet goed
gekeurd, welke o.m. inhouden dat een en
kelvoudige meerderheid voldoende is
voor de verkiezing van een nieuwe pre
mier. Tot dusverre moest een premier bij
zijn investituur een absolute meerderheid
halen (314 van de 627 stemmen). Om een
regering te laten vallen is die absolute
meerderheid echter nog wel nodig. Men
hoopt op deze wijze enige stabiliteit te
verkrijgen in het Franse regeringsbeleid, geval is.
De andere amendementen beogen het
de communisten onmogelijk te maken lid
te zijn van de commissie van orde of
deel uit te maken van een tussentijdse re
gering. Als n.l. de Nationale Vergadering
wordt ontbonden (nadat twee regeringen
binnen de tijd van 18 maanden zijn geval
len) werd tot dusverre de Regering waar
genomen door een kabinet, dat uit alle
partijen was samengesteld. Nu wordt het
zo, dat het laatste kabinet de lopende za
ken behartigt.
Een ander amendement houdt in dat
ook de Senaat (Eerste Kamer) wetsvoor
stellen kan indienen en dat de Regering
wetsvoorstellen in de Senaat aan de orde
kan stellen voordat die behandeld zijn in
de Nationale Vergadering. Tevoren moest
deze Vergadering altijd eerst haar oor
deel uitspreken, precies als bij ons het
nationale grondslag, dat de verant
woordelijkheid draagt voor de om
roep en waarin alle bestaande omroep
verenigingen samenwerken.
Zij geloven dat het door de minister
gekozen stelsel er toe zal bijdragen
het peil van de omroep te doen af
zakken naar het niveau van de massa.
Opvoering van dat peil verwachten zij
wel van een nationale omroep, die met
de smaak van de massa geen rekening
behoeft te houden!
DE VERDELING VAN DE
ZENDTIJD.
Na deze algemene beschouwingen is
het wel duidelijk, dat ook de details
van het ministeriële plan niemand
goedkeuring kunnen wegdragen. De
minister had het zo uitgedokterd: vijf
pct. van de totale zendtijd voor de
kerken, 10 pet. voor de omroeporgani
saties klasse b, 5 pet. voor idem klas
se c (afhankelijk van het aantal leden),
100 uren per jaar voor de adspirant-
omroeporganisaties en de rest te ver
delen tussen de omroepverenigingen
klasse a (waartoe dus op het ogenblik
de vier grote omroepverenigingen be
horen).
Tegen dit stelsel heeft iedereen be
zwaren. Men ziet op die manier een
versplintering groeien die de program-
ma-opbouw ernstig in het gedrang zal
doen komen. Bovendien gelooft nie
mand dat de kleinere organisaties nu
ook inderdaad een kans zullen krijgen.
Wil men in aanmerking komen voor
zendtijd (volgens klasse c) dan moet
men eerst een organisatie opbouwen
die minstens 50.000 mensen omvat en
uburg
s- en
3 be-
deeld.
Mid-
>nder-
e van
col-
ziin
iedoe-
emak-
len te
:er en
gd de
vaart-
EN DE RECLAME?
Het handhaven van het verbod van
reclame is een van de weinige punten
in ’s ministers ontwerp dat algemeen
gewaardeerd wordt. Maar.... wat is
reclame? Is ook de opzettelijke pro
paganda voor de omroepverenigingen
reclame? Is wat de VARA doet voor
de P. v. d. A. het N.V.V., de A.J.C.,
enz. reclame?
Men komt hier vanzelf tot de
vraag of politiek uit de aether ge
weerd dient te worden. Vrijwel al
gemeen was men het erover eens,
dat het irreëel is dit te doen. Uit
zendingen die het karakter van voor
lichting dragen, wil men wel toe
staan maar waar eindigt de voor
lichting en begint de propaganda?
De voorstanders van een nationale
omroep zien in toelating van reclame
niet zo’n ernstig bezwaar. Zij zien er
een middel in om de luisterbijdrage,
die nu bepaald aan de hoge kant is,
te verlagen!
taai, zowel in letterlijke als in
overdrachtelijke zin. Dat zou la
ter nog wel eens blijken.
Van dat ernstig ongeval her
stelde hij geheel. Maar niet lang
daarna werd hij op ’t ziekbed ge
worpen: Paratyphus.
Verschillende doktoren hebben
verklaard, dat Churchill behoort
tot de lastigste patiënten, die zij
ooit hebben behandeld. Hij is
zeer ongeduldig en erg eigenwijs.
Rust houden is voor hem de
moeilijkste karwei. Als hij ziek
is leeft hij dan ook in voortdu
rende ruzie met dokters en ver
pleegsters. Maar als hij eenmaal
beter is zoekt hij naar alle mo
gelijke middelen om zijn dank
baarheid te tonen.
bij een stijging van het aantal luiste
raars tot drie millioen zelfs 60.000! Dit
betekent toch in feite zo zegt men
dat de oude organisaties het mono
polie houden en dat de nieuwe geen
kans maken!
En een hoongelach gaat er als het
ware op over de beslissing van de
minister dat iemand die lid is van
twee omroeporganisaties niet wordt
meegeteld bij het bepalen van het
aantal leden van elke organisatie.
Dit acht men wel de dwaasheid ten
zij die eenmaal hebben zullen zij
alle landen ter wereld op hun
grondvesten doen trillen.”
Wij behoeven hier niet uitvoe
rig de ontwikkeling der gebeur
tenissen van 1933’39 te schet-
sen.
Churchill kreeg gelijk. Hitler
was onverzadigbaar. De ene eis
volgde op de andere. In Maart
1939 voltooide Hitler de annexa
tie van Tsjechoslowakije en
greep naar wat hij in München
beloofd had te zullen ontzien.
Dit betekende het einde van de
verzoeningspolitiek van Neville
Chamberlain, toen Engelands
Eerste Minister.
Op Zondag 3 September van
genoemd jaar verklaarde Cham
berlain per radio, dat Engeland
met Duitsland in staat van oor
log verkeerde.
Niet lang daarna werd meege-
deeld, dat Winston Churchill
naar zijn oude post op de Admi
raliteit was teruggeroepen.
Als een opluchting werd dit
bericht in Engeland en ver daar
buiten ontvangen.
Een van Churchills eerste pro
blemen was: maatregelen te ne
men tegen de bedreiging der
Duitse duikboten.
n 10' klont> 12- ha1, 13.
*3. zeil' ?n 15' fut> 16- reeks, 18. O.T.,
21- ^as, 22. eeuw.
5. kwa11\frak> 2- tronk, 3. bes, 4.
feut io J' let’ 3- rnoet, 9. raak,
lel> 14- veine, 15. fort,
sluw, 19. zeSj 20. pa.
KERKDIENSTEN.
Vele leden vroegen, waaraan de Re
gering haar bevoegdheid meent te kun
nen ontlenen om, wanneer zij aan
kerkgenootschappen ter vervulling
van hun taak zendtijd toestaat, hun
voor te schrijven, hoe zij die taak heb
ben te vervullen. Wat verstaat de Re
gering onder een kerkdienst? Kunnen
ook humanisten kerkdiensten houden?
Parachutisten vangen schijnt de laat
ste jaren gewoon kinderspel te zijn
geworden, getuige dit plaatje uit Do
nauwoerth in Duitsland, waarop de
plattelands jeugd een lid van de Duit
se grenspolitie net even te vlug af is
bij het krijgsgevangen nemen van een
„parachutist”. De Duitse grenspolitie
welke op het ogenblik met uitgebrei
de manoeuvres bezig is, beschikt niet
over parachutetroepen en daarom
worden tijdens de oefeningen poppen,
zoals op deze foto, met een raket de
lucht ingeschoten om daarna aan een
parachute naar beneden te zweven.
Soms waren de kinderen veel sneller,
maar meestal verklaarde de scheids
rechter de parachutist „theoretisch
dood”.
wor-
met
luur-
dlen.
■i W.
com-
kon
s de
Twee
i be
door
we-
iuur-
n ge-
ntage
zich
Nadat
►n ée'
[vrouw
stentie
uwen-
•an de
eeland
afde-
iristen
opge-
ad aS
■n be-
Hemse
igepier
Ver
se,
samen
an.ma>
jewer-
dameS
Baas—
NEW YORK, 1 Dec. De sociale
commissie van de Ver. Naties heeft
aanbevolen, dat met ingang van 1956
jaarlijks een wereld-kinderdag wordt
gehouden. Het desbetreffende voorstel,
dat door India en Uruguay is inge
diend, werd met 47 stemmen aange
nomen. Vier landen, Irak, Nederland,
Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika, ont
hielden zich van stemming.
Natuurlijk vond Churchill nog
wel gelegenheid om met woord
en pen deel te nemen aan de po
litieke strijd. Als ’t zo te pas
kwam hield hij een grote rede
en over gebrek aan belangstel
ling had hij nimmer te klagen.
Bovendien bleef hij lid van ’t
Lagerhuis, zodat hij ook daar
aan de beraadslagingen kon deel
nemen. Tijdens het debat over
de India gill hield hij een uit
voerige rede, die door het Lager
huis met klimmende spanning
werd aangehoord. Toen hij on
der diepe stilte zijn toespraak be
ëindigde, klonk plotseling een
spottende stem, die sprak: „Hier
eindigt het laatste hoofdstuk van
het boek van de profeet Jere-
mias”.
We kunnen ons enigszins voor
stellen met welk een blik in de
ogen Churchill zocht naar de
spreker van deze laatdunkende
opmerking, die het effect van
zijn indrukwekkende rede be
dierf. Het bleek Leo Amery te
zijn, met wie hij de kostschool te
Harrow had bezocht. Toen Win
ston met deze Leo eens ruzie
had, had hij de knaap in ’t water
gegooid. Leo had deze belediging
nooit vergeten en bij Winstons
India Bill-rede zag hij zijn kans
schoon zich op zijn vroegere
schoolmakker te wreken.
Maar met dat al: na 1929 had
Churchill heel wat meer vrije
tijd dan in zijn drukke ministers-
jaren. Hij schreef en schilderde
en maakte met vrouw en doch
ter een grote reis door de Ver
enigde Staten van Amerika. Tot
dit land voelde hij zich steeds
erg aangetrokken. Dat kwam
waarschijnlijk, zo, verklaarde hij
zelf, omdat zijn moeder een
Amerikaanse was. In ieder ge
val: Churchill genoot van zijn
Amerikaanse reis en steeds bleek
dat ook de Amerikanen hem
graag mochten.
Toch scheelde ’t maar een haar
of Churchill had het Britse eilan
denrijk nimmer teruggezien.
Tijdens een bezoek aan New
York werd hij op straat door een
auto aangereden en zwaar ge
wond. Hij liep vijftien gebroken
beenderen en een aantal interne
bloedingen op. Twee dagen ver
keerde hij in levensgevaar.
Dit ongeval werd door het
slachtoffer zelf aldus beschre
ven: „Een ogenblik ik kan ’t
niet in tijd uitdrukken was
de wereld één vlam en ik één
verlamming. Wel werkten mijn
hersens snel genoeg om op de
de gedachte te komen: Nu word
ik omvergereden en waarschijn
lijk gedood. Toen kwam de
schok.... Ik begrijp nog niet,
waarom ik niet als een eier
schaal brak of als een kruisbes
tot moes werd gewreven. Ik zag
de auto, die de arme politie
agent op de Oxfordse straatweg
overreed en van hem bleef geen
stuk over. Ik moet wel heel taai
zijn, of heel fortuinlijk, of alle
bei.”
Ja, Winston Churchill is heel
AMSTERDAM, 1 December.
Tijdens een „afscheidsvoorstel-
ling voor de gewone man” in
het theater Carré te Amsterdam,
heeft de wethouder voor Kunst
zaken, de heer A. de Roos, die
sprak namens burgemeester
d’Ailly, de scheidende Heintje
1 Davids benoemd tot ere-burge-
res van de stad Amsterdam. Al
vorens de heer De Roos de ere
penning van de stad overhandig
de, vroeg hij welke naam erin
gegraveerd moest worden: mevr.
Pinkhof, mevrouw Davids of
Heintje Davids. Waarop spontaan
het antwoord kwam: „Alleen
Heintje”.
Duits archaeoloog. Hij begon zijn mu
ziekstudie te München toen hij acht
jaar oud was.
In 1920 volgde hij Richard Strauss
op als dirigent van symphonie-concer-
ten met het orkest van de Berlijnse
staatsopera. Hij was de opvolger van
Mengelberg als dirigent van de concer
ten van het Frankforter museum.
Tussen de beide wereldoorlogen gold
hij als een der belangrijkste dirigen
ten. Hij werd in 1922 als opvolger van
Artur Nikisj verkozen in de belang
rijkste dirigentsposten in Duitsland
met het Leipzig-Gewandhaus-orkest en
het Berlijnse Philharmonisch orkest.
Furtwangler speelde in Duitsland
gedurende de oorlog o.a. werken
van Hindemith, hoewel deze toen
„niet gewenst” was maar een de
nazificatie Hof verklaarde in 1946,
dat hij geen sympathiserende Nazi
was geweest.
Hij sloeg een uitnodiging van 1936
om Toscanini bij het New Yorkse
Philharmonisch orkest op te volgen
als permanent dirigent af na krach
tige protesten van anti-nationaalso-
cialistisch gezinde Amerikanen.
In 1939 werd hij benoemd tot direc
teur van het muziekleven in Wenen
een Nazi-regeringsbenoeming.
UITGESLOTEN.
Het Geallieerde militaire bestuur
sloot hem bijna een jaar lang uit van
leidende functies in het Duitse muziek
leven. Zijn eerste concert in Berlijn na
zijn zuivering verwierf grote bijval.
Gedurende zijn proces kon Furtwang
ler aantonen, dat hij verscheidene ma
len zijn officiële positie had aange
wend om Joodse musici te helpen.
Hij zei, dat het eenvoudig voor hem
zou zijn geweest om naar het buiten
land te gaan, maar hij had de voor
keur gegeven aan de moeilijke taak
om in Duitsland te blijven.
Op het podium zwaaide hij met
zijn lange armen in de lucht, danste
hij heen en weer, schreeuwde en
zong luidkeels uit louter opgetogen
heid. Hij dirigeerde uit het hoofd.
Zowel zijn levenswijze als zijn ver
schijning waren ascetisch. Hij at
geen vlees en dronk of rookte niet.
kmderdag
Toen de ziekte eindelijk over
wonnen was en de patiënt wat
mocht opzitten, wilde hij weer
aan ’t werk. De oude kracht
keerde snel terug. De levenslust
vlamde weer op. Daarvan waren
twee onmiskenbare bewijzen: de
bekende Churchill-lach en de
lange, geurige sigaar....
Ja, weldra was er voor Chur
chill weer volop werk aan de
winkel.
In Duitsland hadden de Nazi’s
de macht in handen genomen en
van hun oorlogszuchtige leuzen
daverde Europa. Niet lang daar
na bevrijdden zij zichzelf van de
last der herstelbetalingen.
In die tijd sprak Churchill in
het Lagerhuis: „Laten wij ons
zelf niet voor de gek houden
door te denken, dat het Duits-
land om gelijkwaardigheid te
doen is. Al die groepen jonge
Teutoonse prachtkerels, die door
Duitsland marcheren met het
brandende verlangen in de ogen,
om voor het vaderland te lijden,
snakken niet naar gelijkwaardig
heid maar naar wapens. En als
SENNEUAGER 1 December. De Nederlandse troepen hebben
de laatste jaren in West-Duitsland een reputatie opgebouwd, een
reputatie namelijk van marsdiscipline en marsveiligheid. De derde
divisie, die thans in Duitsland oefent, heeft deze reputatie hoog
gehouden ook door met al haar voertuigen zonder één enkel on
geluk op ’hun plaatsen van bestemming aan te komen. Het enige
ongeval betrof een grote kraan van de genie, die veertien meter
naar beneden van de autobaan duikelde, dooi dat de chauffeur
oververmoeid was De man zelf moest uitgezaagd worden, maar
had overigens practisch geen schrammetje. In de cabine van de
kraan kan namelijk maar één man zitten, en dit was over deze af
stand (naar Sennelager is het van Utrecht uit b.v. 400 km) een
handicap die toch wel wat zwaar was Deze reputatie van veilig
heid spreekt te meer, als men weet, dat 80 van de chauffeurs
die voor herhaling opkomen in het burgerleven niet achter het
stuur zit en in jaren geen stuurwiel heeft aangeraakt. Wel zijn de
chauffeurs die voor herhaling opkomen nog aan een korte test on
derworpen, en daarbij is 5 afgevallen en naar de chauffeurs-
school verwezen.
Het was dan ook geen wonder, dat de commandant van de divi
sie, generaal-majoor J. G. Warringa ook over het rijdend personeel
zeer tevreden was, en zijn prestatie „fantastisch” noemde. Dat al
het materieel op de plaats van bestemming aangekomen is, is me
de een compliment voor het onderhoud, want er zijn zelfs wagens
bij die de slag bij El Alamein nog hebben meegemaakt, en na de
oorlog van de Engelsen zijn overgenomen.
top gevoerd!
DE WERELDOMROEP.
Hetzelfde verschil van mening open
baart zich ten aanzien van de wereld
omroep. Sommige willen de wereldom
roep als zelfstandig orgaan handha
ven, maar zij achten het onjuist dat
deze uitzendingen gefinancierd worden
uit de opbrengst van de luisterbijdra
gen; financiering door de overheid en
anderzijds uit reclame-uitzendingen
achten zij de juiste methode. Die re
clame vinden zij belangrijk met het oog
op de exportbevordering. De voorstan
ders van een nationale omroep gaan
hier lijnrecht tegenin. Zij vinden dat
Nederland in de internationale aether
vertegenwoordigd dient te zijn door ’n
lichaam dat èn naar binnen én naar
buiten op volledige onafhankelijkheid
kan bogen.
inston Churchill is altijd een hartstochtelijke reiziger
geweest. Als t maar even kon trok hij er op uit. Hoe
verder van huis hoe liever. En altijd had hij ogen en
oren open.
Een ministerszetel was voor hem dan ook wel eens een
handicap. Want dan moest hij in Londen, althans in Engeland
blijven. Ofschoon, er kwam altijd wel gelegenheid om eens een
uitstapje te maken en zich door persoonlijk bezoek op de hoog
te te stellen hoe ’t in een bepaald land gesteld was.
De uitslag van de verkiezingen in 1929 bracht Churchill een
langdurige vacantie. En t zag er naar uit, dat Winston wel
nooit meer tot het ministersambt zou worden geroepen. Zijn
vele tegenstanders en vijanden hadden daar vrede mee. Zij
konden niet ontkennen, dat Churchill een man was van bizon-
dere gaven, maar voor Brits minister deugde hij niet. Dat was
meer dan eens gebleken, beweerden zij met overtuiging. Hij
was meer romanticus dan man van de klare werkelijkheid.
Ca, Woorden invullen. Daar-
^•fde aa ?u?nen bij 1 en steeds een
vakjes overspringend, ’n
Van 1 v°8elnaam zoeken.
beid 2 inaar 2 vorstelijke waardig-
M' niot aanzetten, 3—4 kleurling,
M 33 frisse wind,
stel, fpn peaan> 78 vertragingstoe-
Wd. zanSnoot, 910 pers, voorn.
n2P'Oss’n9 vorige puzzle.
^aal: k ^USL 3- bolk, 6. riem,
«el 14 r-, 10. - -
LONDEN, 1 Dec. Sir- Winston
Churchill heeft op zijn 80ste ver
jaardag ongeveer 7.000 felicitatie-
telegrammen en -brieven ontvan
gen uit alle delen van de wereld. Er
zijn er bij van Paus Pius de twaalf
de, de Koningen van Zweden,
Noorwegen en Denemarken, Konin
gin Juliana, Prinses Wilhelmina,
president Coty, generaal Peron en
Harry Truman. Er was ook een
brief bij van een Deen, die zijn 103e
verjaardag vierde in gezelschap van
zijn zusters van 98 en 93 jaar en
zijn broer van 82. Naar zijn smaa».
is Churchill nog maar een jonge
man.
De Britse Koninklijke familie
heeft Sir Winston vier zilveren
flessenhouders geschonken.
I pgN HAAG, 1 December. Zelden tevoren zal een wetsontwerp
I ,,js bij de schriftelijke voorbereiding door de Tweede Kamer zo
z*in a^9ekraa^t als wetsontwerp tot regeling van de om-
I £p dat enkele maanden geleden door minister Cals is ingediend.
I|i feite heeft niemand er ook maar één goed woord voor over! De
Hamer bhjkt n.l. (zoals trouwens te verwachten was) verdeeld in twee
,.oepen: de voorstanders van de vrije omroeporganisaties die auto-
l'tisch tegenstanders zijn van een grote mate van overheidsinvloed
I ju het omroepherstel en de voorstanders van een nationale omroep,
I je dus de invloed der omroepverenigingen tot een minimum willen
I .^brengen. Minister Cals heeft getracht een brug te slaan tussen
I lelde opvattingen het resultaat is, dat hij van beide kanten op zijn
|iop krijgt en dat het hele ontwerp eigenlijk al in het water is ge-
I vallen, voordat het zijn eerste schrede op de brug gezet heeft! Mis-
Ischien zal de minister er wijs aan doen het ontwerp maar terug te
I Xim>n voor nader beraad
I Geven we eerst het woord aan de
Ivoorstanders van de vrije omroepver-
I gingen. Zij vinden dat in het ont-
Lerpalle loyaal en royaal vertrouwen
Ij Je omroepverenigingen en in de
Ijed, Radio Unie gemist wordt. En zij
I(sloven dat de verantwoordelijkheid
Ivan de overheid ten aanzien van de
I besteding der gelden voldoende tot
Laar recht komt als de noodzakelijke
I Óverheidscontróle van repressieve aard
I is. Drie algemene, zeer fundamentele
l'tezwaren ontwikkelen deze leden te-
Lsnhet ontwerp:
11. Het voorziet in een diepgaande en
I verstrekkende overheidsbemoeiing
I met de omroep.
L Bij het ontwerp zit de duidelijke
I bedoeling voor om de omroepver-
I enigingen, waarop het stelsel naar
I de mening van de Regering rust, te
I verzwakken.
J, Het ontwerp voorziet ter wille van
stromingen en groepen die niet in
de bestaande omroepverenigingen
geacht worden te zijn vertegen
woordigd, in een zeer ingewikkeld
stelsel van microfoonkansen onder
het motto dat er een „open situatie”
moet komen. Maar uit alles blijkt
dat het goede beginsel van een open
situatie, waardoor bevriezing van
de toestand van thans moet worden
voorkomen, in dit ontwerp tot in
het absurde toe wordt doorgevoerd.
De conclusie van deze leden is dat
dit ontwerp de mogelijkheid tot ver
splintering van het omroepstelsel in
wh draagt en dat het er wel op ge
richt lijkt het hele omroepstelsel te
vernietigen. „Onaanvaardbaar!” zo
luidt dan ook het beslissende woord
NATIONALE OMROEP.
Even onaanvaardbaar is het ont
werp (vanzelfsprekend) voor de voor
standers van een nationale omroep. Zij
komen met een nieuw plan, waarvan
de grote lijnen aldus zijn uitgestip-
pJd:
„Er kome een zelfstandige stich
ting met een eigen programmastaf.
De leiding van deze stichting dient
te berusten bij een aantal personen
door de minister van O., K. en
W. worden aangewezen. Deze men
sen dienen tezamen de grote gods
dienstige, culturele en maatschappe-
lijk-politieke stromingen te vertegen
woordigen en zij moeten een repre
sentatieve plaats innemen in de ar
beid der volksopvoeding in de ruim
ste zin. Beslissingen moeten door dit
bestuur met meerderheid van stem
men worden genomen.
Deze stichting gaat een „algemeen
Programma” verzorgen en krijgt
daarvoor evenveel zendtijd als de
grote omroeporganisaties. In dat pro
gramma moet dan tevens plaats zijn
voor uitzendingen van organisaties,
waaraan nog geen zendtijd wordt
“«gewezen, zodat en het algemeen
karakter nog beter tot zijn recht zal
komen en de versnippering, waartoe
het wetsontwerp aanleiding geeft,
zal worden voorkomen.”-
Andere leden, ook voorstanders van
a nati°nale omroep, zien het weer
™ers: zij willen één organisatie op
BADEN-BADEN, 1 December.
De dirigent dr Wilhelm Furt
wangler is op 68-jarige leeftijd in
een sanatorium te Baden-Baden aan
longontsteking gestorven. Hij was
eerste dirigent van het Berlijnse
Philharmonische Orkest en het
Weense Philharmonisch Orkest.
Furtwangler gold als de grootste der
hedendaagse Duitse dirigenten en ge
noot internationale faam vooral dank
zij zijn interpretatie van de Duitse
symphonische muziek. Als zoon van de
negentiende eeuw, gaf hij met grote
intimiteit gestalte aan romantische
muziek.
Als componist heeft Furtwangler
o.m. twee symphonieën, een te deum,
een pianoconcert en twee vioolsona-
ten geschreven.
Hij werd op 25 Januari 1886 te Ber
lijn geboren als zoon van een bekend
1
