die
eeuwen^
mam
Tehuis voor werkende meisjes
officieel in gebruik genomen
I
Eén dag uit het leven van een huisvrouw,
gezien door de ogen van een
0 zijn
G
i
tueefe in c/e
Uatz kop tot fato-p
D’
Wissekerke heeft een
meevaller van f 29.000
GEMEENTERADEN
Xa'b&nconee.ït
Loskade 17 te Middelburg is gezellig
„hcme” geworden
Raad ’s-Gravenpolder
keurde begroting goed
r
i(
d
vi
1;
d
i
aangenomen
Begroting van
St Laurens
fi-eAoo-icZ
9&do~o-ld 3
3
Kemtit ió macht
S&ft MoJi&e,e£d
Bond van Chr. Plattelands
vrouwen breidt zich uit
Goesenaar voor het
Haagse Hof
„Kinderzorg” betreedt nieuw terrein
r
-
r
we:
voc
stri
Ine
aai
ste
nes
hel
inJ
Gij
vai
he
da
Gi
do
Zv
wi
de
op
re
nc
m
lai
d<
JCoIoï
<£3
t
Uitbreiding psychologisch
werk van „Kinderzorg”
Wijsheid van de weekt
Je mag nooit voorrang
NEMEN, alléén maar
GEVEN
Kleine dingen
uit het dagelijks leven
opgeschreven
tot lering en vermaak
IEDÉRE MAANDAÖMOrGEN
geopend^^
Verduisterings-affaire in
hoger beroep.
felicitatie
■i
ZEEUWSCH DAGBLAD
'erdag 13 November 1954
Pagina
Zaterd
Ingezonden Mededeling (Adv.)
v
AETHER
JUpina-
Ingezonden Mededeling (Adv.),
gemeentewerk.
4
de
ik
FABERY DE JONGE,
Juwelier - Horloger,
Lange Kerkstraat - Goes
d
t
k
k
o
o
o
’s
ciël
naa
kot
wa:
gev
kla
tie
p
31
si
V
n
a
e
g
b
Een advertentie in die echte Vrije
Zeeuw daar aan de overkant van
onze Westerschelde opent wijde
perspectieven. Want daarin worden
te koop gevraagd: „Boeren-Kopstoe-
len. Stuk geen bezwaar”
We weten niet wat boeren-kop-
stoelen of boerenkop-stoelen zijn,
maar we kunnen het ons wel voor
stellen. We zouden erin willen zit
ten in die kopstoelen. En we ver
moeden dat ze net zo lekker zullen
zitten als de boeren-knopstoelen
van onze tante Neel daar aan de
overkant.
Topprestatie
uit het
land
van de jfeA
Alpen: (Seb
de schuld van de kachel die, net
als m’n echtgenote, uitging. Ik heb
er de volgende dag frites van ge
bakken (van die aardappelen wel-
te-verstaan). De kinderen hebben
er erg lekker van gegeten.
V
„En valt het mee?” vroeg me des
middags de vrouw van een buur
man. Haar stem klonk wat meewa
rig en dus lachte ik manmoedig en
zei dat het bést ging.
f
Vrijdagmiddag vergaderde de raad
onder leiding van burgemeester W.
Baas. De gemeentebegroting van 1955
was aan de orde. De heer J. Riemens
(A.R.) hield algemene beschouwingen
en wees er op dat de gemeenten meer
in de gelegenheid gesteld moeten wor
den om een zelfstandig financieel be
leid te voeren. Voorts wees hij op het
geringe bouwvolume. Hierdoor zijn
voor St. Laurens expansiemogelijkhe
den uitgesloten. Tenslotte drukte hij
er zijn spijt over uit, dat het bedrag
voor woningverbetering niet veel ho
ger kan zijn.
De heer K. A. Hamelink (Gem. Be
lang), wees op de grote kosten van het
onderwijs. Doordat St. Laurens een fo
rensengemeente is, zijn deze kosten
voor H.B.S. enz. uitermate hoog. Hij
stelde voorts de vraag of B. en W. eens
willen nagaan of de gemeentehuishou
ding niet wat zuiniger kan.
De begroting werd daarna aangeno
men met ’n eindcijfer van 128.259,48
in ontvangst en uitgaaf met een post
onvoorzien van 2400,
Bij de rondvraag uitten de heren
Abrahamse (S.G.P.) en Hamelink be
zwaren tegen de rioleringswerkzaam-
heden aan de Kerklaan die door een
aannemer worden uitgevoerd welke
De raad van ’s-Gravenpolder heeft
twee verzoeken om subsidie, n.l. van de
Stichting Centraal Orgaan Katholiek Blin
denwezen en de Johanna-Stichting, afge
wezen.
De gemeente verklaarde zich garant
voor de betaling van rente en aflossing
aan de N.V. Bouwkas van Nederlandse
Gemeenten door de bouwer A. Geense.
Aan Joh. Hoekman werd een premie
toegekend voor woningverbetering, met
name vervanging van het tonnenstelsel.
Twee percelen grond, gelegen in het
uitbreidingsplan werden verkocht aan C.
Tramper en A. Tramper. Hierop zullen
woningen worden gebouwd.
De raad verleende een crediet van
f 1650.voor de bouw van een wacht
huisje voor buspassagiers.
Verder werd in principe besloten tot
de bouw van 2 woningen.
Tenslotte werd de begroting voor het
jaar 1955 behandeld. De gewone dienst
sluit met een post voor onvoorzien van
f 6013,03.
MIDDELBURG, 12 Nov. De Ver
eniging „Kinderzorg” is thans in staat
haar psychologisch paedagogisch cen
trum (de „voorloper” van het opvang
centrum) onder leiding van drs H. A.
van Wylen ook beschikbaar te stellen
voor mensen van buiten, die moeilijk
heden hebben bij de opvoeding van
hun kinderen. Reeds zijn er van bui
ten de kring van „Kinderzorg” diverse
verzoeken om hulp ontvangen en er is
naar het oordeel van het bestuur op
dit punt in Zeeland zeker nood. Nu de
psycholoog wat is ingewerkt en enige
ervaring heeft, wil men ook anderen
van de diensten laten profiteren, in
dien mogelijk tegen een zekere ver
goeding.
GOES, 12 Nov. Donderdag kwam de
afd. Zuid- en Noord-Beveland van de
Chr. Plattelandsvrouwenbond bijeen. Een
verheugende mededeling was, dat de 3
afdelingen van Chr. plattelandsvrouwen
in Zeeland, te weten Walcheren, Oost
Zeeuwsch-Vlaanderen en Zuid- en Noord-
Beveland een vertegenwoordigster heb
ben mogen kiezen voor het hoofdbestuur
van de landelijke bond. Op de gehouden
vergadering van het Prov.-Bestuur werd
hiervoor aangewezen mevr. P. C. op ’t
Hof-Frederiksen te Biezelinge en als
plaatsvervangster mej. A. J. Dominicus
te Wemeldinge.
Het onderwerp van de vergadering was
„Kleur en lijn in kleding”, Mej. Ravens-
horst, lerares bij de Stichting Huishou
delijke Voorlichting ten Plattelande, hield
eerst een causerie over de oprichting, het
doel en de werkwijze van genoemde
Stichting. Daarna wees zij op de ver
schillende factoren, waarmee rekening
gehouden dient te worden bij het kopen
en vervaardigen van kledingstukken. De
persoon van de draagster, de stof en het
model spelen een grote rol. Op uitvoeri
ge en duidelijke wijze werden verschil
lende onderdelen van de kleding bespro
ken en gedemonstreerd. Na de pauze
werd een film vertoond over het zelf
vermaken van confectiekleding. De
Kerstmiddag zal worden gehouden op
Donderdag 16 December a.s., waarop de
heer A. Cornet te Goes zal spreken over
het Kerstgedicht in de loop der tijden,
met declamatie.
DJA
manda
rouw 1
sar
ken, d
donesn
land. 1
eatiM>
van n
uit I»
tot hel
lijn c<
Kol<
noemci
wezik1
man”
vragei
soek
kunne
sou zi
lichte
een g
die b<
heid
grond
verze
Irian'
ook
laten,
Irian.
veerc
aan
gen
bied
hij 8
voeri
nel 1
vanv
zou
„Een
ten i
jië,
lossi
enig
nel
Gistermiddag kwam de raad van
Wissekerke bijeen onder leiding van
de heer J. van Halst. De heer Dinge-
manse vestigde er allereerst de aan
dacht op, dat er geen luidklok te
Geersdijk was. Een discussie ontspon
zich over de straatverlichting in de ge
meente. Met het oog op het Drie-eilan-
denplan, waardoor de toekomst van de
haven van Kamperland niet zeker is,
zullen de hoge uitgaven van ’n straat
verlichting in het algemeen nog niet
verantwoord zijn. De raad keurde het
voorstel goed om in overleg met de
PZEM de bestaande straatlantaarns te
vervangen door grote lampen. De voor
zitter maakte verder nog bekend, dat
er een meevallertje is voor de gemeen
te van 29.000 gulden uit de onderne-
mingsbelasting. De nieuwe bestrating
van de Oost Voorstraat heeft een totaal
onvoldoende afwatering, zodat dit
straatgedeelte geheel opnieuw gelegd
moet worden. De kosten zullen dui
zend gulden bedragen. De heren de
Smit, Bustraan en Hoveyn spraken hun
ontstemming hierover uit.
Voor de af voer van de riolering
moeten twee pompen worden aange
schaft alsmede een tweede kelder. De
kosten bedragen 4820 gulden. De raad
verleende goedkeuring met ’n opmer
king van de heer de Smit, die het niet
juist vond dat de raad voor een vol
dongen feit geplaatst, wordt.
De heer Dingemanse informeerde in
de rondvraag wie de kosten zal beta
len van de aanleg van waterleiding in
de scholen. De heer Bustraan zag gaar
ne het niet bestrate deel van de A. van
Heesstraat te Kamperland verbeterd.
Zwervend door aetherland geno
ten we Maandagavond nog van een
concert in de Martinikerk te Gro
ningen door het koperkwartet en 't
N.C.R.V.-vocaal-ensemble onder lei
ding van Marinus Voorberg en
Meindert Boekel, orgel, Donderdag
middag zorgde de N.C.R.V. over
Hilversum I voor iets bijzonders n.l.
de Kanarievogel cantate van Tele
mann, een „tragi-comische cantate”
met als ondertitel „Trauermusik”.
Een gezellig praatje over reclame
beluisterden we Donderdagmiddag
over Hilversum II in „Palet”, het
programma voor de zieken. Gezel
lig en leerzaam. Wat we leerden?
Wel ondermeer dit: „Voor een
slecht artikel helpt goede reclame
zelfs niet.” En ook: „Reclame werkt
in zeer geringe mate kostprijs-ver
hogend”.
Dit is maar een enkele van
de vele aanbiedingen, die de
leden van onze postorderclub
aan hen persoonlijk gericht
iedere week opnieuw (in de
ze St. Nicolaastijd zelfs een
verdubbeld aantal) per post
krijgen toegezonden.
Kocht U ooit een étui van kalfs-
plastic met daarin een rood-
schrijvende en een blauw-
schrijvende ball-point, com
pleet voor nog géén gulden?
Een plastic étui, zo knap ge
maakt, dat het bijna niet van
leer te onderscheiden is en
twee ball-points, niet het
reclame model, maar de be
tere gevlamde uitvoering met
koperen clip en ring.
Voor de tekenaar en voor de
school, als geschenk of voor
eigen gebruikeen aan
bieding voor iedereen.
De eerste ochtend verliep met
bedden opmaken, afwassen, de ka
mers „doen” en de keuken „aan
kant” brengen. Half-elf, koffietijd
voor Pa en „blookertijd” voor de
kinderen, kwam als een welkome
onderbreking. Nu, ze waren er èlle-
maal hoor, mét de vriendjes en
vriendinnetjes, die het wonder
„huishoudelijke Pa” óók wel eens
wilden aanschouwen. Het gaf een
hele bedrijvigheid.
Aardappels jassen ging ook nog
wel. Ze gingen op tijd op het vuur,
goed voorzien van zout. Dat ze ten
slotte niet helemaal gaar waren was
Wij houden van talentvolle spre
kers. Ziet ze daar staan achter hun
katheder of achter de stoel waarop
ze eerst zaten, de duimen lichtjes
neergedrukt of een hand in vast
beraden gebaar geheven. Hoor de
stroom woordéh van hun nog
vastberadener lippen vloeien ge
lijk een waterval. En wat hielden
wij van die spreker, op die ene ver
gadering die we laatst bij woonden.
„Meneer de voorzitter” zo zei deze
spreker, „meneer de voorzitter, het
leven is niet alleen zonneschijn en
manegeur.Getroffen bogen we
het (moede) hoofd en dachten „en
ook geen rozeschijn en zonnegeur”.
Van een jonge vrouw in het wacht
lokaal van onze („onvolprezen” mag
ik wel zeggen) provinciale boot te
Terneuzen. Ze zat in een hoekje
achter een groepje hartstochtelijk
kaartende klaverjassers (of is het
klaver jasjes?) en hanteerde een
spoorboekje. Ze kon er geen wijs
uit. Tussen het kletsen der kaarten
door klonk bedeesd haar stem:
„Weet U hoe ik van Hoedekensker-
ke verbinding heb met Amster
dam?” De kaarters keken haar
aan. „Moet ik” zei ze bedeesder nog,
„moet ik eerst de trein naar Vlissin-
gen nemen ofDe kaarters lie
ten de jassende klavers rusten. En
lachten: „Bè-je wijs kind, je pakt
gewoon de bus en dan kan je in
Goes op de trein stappen hoor. Die
hebben ze daar ook”.
Ja, in Goes kan men de trein ge
woon naar Amsterdam nemen.
Straks komt er zelfs een bus, ge
woon door de stad. Van Oost door
Noord naar West en langs het sta
tion weer terug. Misschien wordt ’t
nog wel eens een trolleybus. Zeg
gen ze.
ons toegezonden. Zoiets gaat er al
tijd goed in.
Wij, altijd op zoek naar iets
nieuws, testen graag onze kennis,
want kennis is macht. Het is een
aardig spel om, aan de hand van
afbeeldingen eens na te gaan of
men nu wel een knoop, een Ro
meinse helm, een dum-dum kogel
of een vliegende schotel ziet. Het
Engelse tijdschrift „Illustrated”
komt ook regelmatig met zo’n foto-
testprijsvraagje: „test your general
Knowledge”
En daarin zagen we, tot onze ver
bazing mogen we wel zeggen, de
afbeelding van een (struise) in Ar-
nemuider dracht geklede vissers
vrouw en daaronder de keuze: (a)
Mexico, (b) Italië, (c) Spanje en
(d) België.
Géén Nederland. Want zo zijn ze
die jongens, collega’s van ons, daar
aan de overzijde van de Noordzee.
Test Uw kennis. Dat goeie „Erre-
muje” van ons ligt in België. Kom,
niet kniezen, België is óók Benelux.
goede
spanning.
MIDDELBURG, 12 November Officieel was het geen officiële open
van het tehuis voor werkende meisjes der Vereniging „Kinderzorg” v'5ï
middag, maar het kwam er toch wel zo’n beetje op neer. Opening Was -111'
helemaal goed woord, want al enkele maanden is het pand Loskade r
gebruik bij de werkende meisjes, hoewel daarvan bij een bezoek weinig
merken is. Hoe het zijofficieel heeft „Kinderzorg” vanmiddag het teh
in gebruik genomen en het spreekt wel vanzelf, dat het inleidend woord 11
de voorzitter, ds G. H. van 'Willënswaard, in een dankbare stemming
uitgesproken. „Kinderzorg” is hiermee weer een géheël nieuw werkterie'
gaan betreden. Het gaat, zoals ds van Willenswaard het uitdrukte, infil
tehuis erom de aanpassing van de meisjes (van 14 tot 19 jaar), die er'wont
te bevorderen. Zij moeten, na al wat zij meestal reeds hebben ondervond?'
nu weer de weg terugvinden naar de maatschappij en uit de besloten s(/
van „Kinderzorg”. En omdat heel de visie op dit moeilijke werk door
Bijbel wordt- bepaald sprak de voorzitter een gebed uit om Gods zegen
dit tehuis en zijn bewoners.
Ds van Willens waard kon heel wat
autoriteiten verwelkomen, o.w. de
waarnemend Commissaris der Konin
gin, de heer C. Philipse; Middelburgs
burgemeester mr dr N. Bolkestein; mr
P. van Empel, de kinderrechter, alsme
de vertegenwoordigers en -sters van
de Prov. Kerkvergadering, de Prov.
Diaconale Commissie, de Kinderzorg-
bond, het ministerie van Justitie, de
Voogdijraad, de Stichting Zeeland enz.
„Het zou ondankbaar zijn geweest”, zo
zei de voorzitter, „als wij nu nóg niets
van ons hadden laten horen”.
Hij dankte de Prov. Staten voor hun
subsidie van 12,5 mille voor het
Zeeuwse kind in nood, de Nationale
Federatie van kinderbeschermingsbon-
den voor de beschikbaar gestelde 3
mille en de beheerders van een ander
fonds voor de gift van 2,5 mille.
AANPASSING
Komend tot zijn eigenlijke openings
woord las ds van Willenswaard enkele
Schriftgedeelten en wel uit Efeze 5 en
uit de brief aan Filémon. Hij wees er
op, dat de aanpassing van de meisjes
in dit tehuis zich op twee punten vol
trekt, n.l. in de eerste plaats in de ont
moeting met de wijde wereld, heel con
creet met werkgeefster of werkgever.
Hier is sprake van de sociale aanpas
sing, waarbij het meisje moet Ieren
niet meer, vreemd of schuw of afwe
rend te staan, maar contacten te heb
ben en in de gemeenschap te leven.
Het tweede punt is het contact met de
andere sexe, het leren kennen en lief
hebben en van bemind te worden. Er
zal in dit tehuis geworsteld moeten
worden met het probleem van de ver
houding van het meisje tot de jongen
en daarbij zal ook duidelijk gemaakt
moeten worden, dat hetgeen de Bijbel
zo typisch bekennen noemt zonde is,
V
Ontspanning zochten we ook in
de Bonte Dinsdagavondtrein, doch
vergeefs. Het was een trein, die uit
het spoor is gelopen en er niet meer
in kan komen. Wat heeft men er
aan, grapjes over andere omroep
verenigingen te maken?
Nee, dan was ons de N.C.R.V.-
studio-steravond gezelliger, hoewel
ook hier wat geforceerdheid niet
ontbrak.
„De jeugd vliegt uit”, gisteravond
door de NCRV vervolgd, vertelde
geestig over Annie en haar „bewon
deraars”.
Radio bezorgde ons deze
week heel wat verstrooiing,
en minder goede ont-
En spanning.... Zo
zorgde, om met de hoorspelen te
beginnen, de K.R.O. Zondagavond
voor veel spanning met het, door
Tone Brulin geschreven, luisterspel:
„Pas op, mr Lipman komt”. De luis
teraars werden verzocht hun kinde
ren in bed te leggen omdat het erg
griezelig zou worden. En het was
griezelig, zó griezelig, dat men het
doel: de spot drijven met de schrij
vers van sensatieverhaaltjes, vér
voorbij schoot.
Nee, dan was het luisterspel „De
wereld gaat aan vlijt ten onder”,
bewerkt, door S. de Vries jr„ naar
het boek van Max Dendermonde,
en Woensdagavond door de V.A.-
R.A. in de huiskamer gebracht, on
tegenzeggelijk veel knapper. Zeer
goed bewerkt was deze geschiede
nis van een pientere maar gemak
zuchtige barkeeper die betrokken
raakt bij de experimenten van een
zeer geleerde professor en diens
dochter. Het raakte de „werkelijk
heid” zeer dicht en het slot, dat
deze geschiedenis, over een uitvin
ding om levende personen draad
loos oftewel „radiomatisch” over te
brengen, maar „verzonnen” was,
maakte al het onwerkelijke goed.
Temeer omdat er als ernstige on
dertoon dit te beluisteren viel: de
mèns-alleen vermag niets, juist om
dat hij een méns is.
Na de plechtige herdenkingen
van Bet je Wolff en Aagje Deken,
kwamen deze beide schrijfsters uit
het hoorspel van dr P. H. Schröder
de huiskamer binnenstappen.
Dit hoorspel, dat soms meer iets
van een klankbeeld had, riep deze
beide schrijfsters uit de achttiende
eeuw zeer verdienstelijk uit het le
ven op. De A.V.R.O. had er voor
buiten de hoorspelkern gegrepen;
zo speelde Albert van Dalsum de
rol van ds Wolff en Carla de Raet
de rol van, in dit hoorspel tot leven
gebrachte, Saartje Burgerhart.
Een goed hoorspel: het verhaal
kwam uit de mond van de hoofd
figuur; de voor die tijd gewone,
maar thans wat „buitennissige” uit
drukkingen, verbaasden ons wel
eens wat. En heeft U gemerkt hoe
mooi de fragmenten uit de boeken
van deze beide „onsterfelijken” wa
ren ingevlochten?
Van luchtiger genre, maar pittig
en geestig was het luisterspel „Ik
ben vader”, door de N.C.R.V. op
Maandagavond in een goede verta
ling van Bert Elsinga via de aether
De Goese beiaardier, W. Hart-
hoorn, is een goedhartig man. Als
hij des Zaterdagmiddags om kwart
voor vijf het deurtje opent dat toe
gang geeft tot de nauwe wenteltrap
naar hogere regionen, staat er vaak
een stoet jongens en meisjes te
wachten om eens „mee te mogen”.
Niet altijd kan hij daar gevolg aan
geven. Laatst echter mocht een
groepje oudere jongens en meisjes
mee om eens te zien hoe zo’n car-
rillon er uit ziet. Opgewekt klau
terden ze mee omhoog, keken vol
bewondering over de balustrade,
tippelden over de zolder en bewon
derden in het klein speelkamertje
het speelbord. Ze klauterden tot on
der de klokken en zwegen beduusd
toen die aan hun oren begonnen te
beieren. Toen klommen zij weer
omlaag en keken in de speelkamer
toe hoe de beiaardier virtuoos en
met veel en snel voetwerk de me
lodieën aan het carillon ontlokte.
Daar stonden ze naast elkaar, een
paar Indisch-Nederlandse meisjes,
een welp met zijn groene petje op
en een paar echt-Hollandse ondeu
gende jongens met sproeten-gezich-
ten. Ze stootten elkaar aan in de
vreugde van dit beleven. Er scheen
zon in het kamertje. En haast on
willig daalden ze weer omlaag. „Ik
zou hier best willen wonen”, zei 'de
welp. „Fijn Joh!”.
gaf de man die laatst te Yerseke uit
een rijdende bus sprong;
gaf ook de jongen die zich gisteren
op de ’s-Gravenpolderse weg door
een vrachtauto liet voorttrekken;
en gaven vooral de ouders die, met
hun kinderen fietsend over de
Oude Vlissingse weg, rustig met
zjjn drietjes naast elkaar bleven
rijden en nog boos waren toen de
chauffeur signaal gaf.
GOES, 12 Nov. Naar vvy verne
men zal de Goesenaar B., die onlangs
door de Arrondissementsrechtbank te
Middelburg werd veroordeeld, om
streeks half December voor het Haagse
gerechtshof in hoger beroep opnieuw
terechtstaan.
Zoals bekend wordt B. er van ver
dacht een enveloppe met 50.000,
die hij naar het postkantoor te Goes
moest brengen en die bestemd was
voor het hoofdkantoor van de Am
sterdamse Bank te Amsterdam, te
hebben verduisterd.
De in Amsterdam aangekomen en
veloppe bevatte in plaats van ƒ50.000
een partij oude kranten. B. wordt,
evenals voor de rechtbank te Middel
burg ook voor het Haagse hof bijge
staan door mr M. A. .Terwoert uit
Middelburg.
oen de deurbel voor
vierde keer rinkelde en
de trap af rende om open
(e doenrook ik de afgrijse-
lijke lucht van aangebrande melk.
Meteen ook vulde het huis zich
met het gekrijs van kinderstem
men. De overborrelende pan van
het vuur nemen, waarbij ik ge
ducht mijn vingers brandde, en
de kinderen een bedreiging toe
schreeuwen was het eerste werk.
Toen rinkelde de bel voor de
vijfde keer en deed ik open. Een
mij onbekende voddenman maak
te zijn opwachting: ,,Nog wat te
tniscznf
Verwoed op m’n duim zuigend
zei ik: „Nee, alleen een brand
blaar”. Maar daar had hij niets
aan, zei hij en verdween. Net
toen ik de deur wilde sluiten,
klonk boven me een vrolijk ge
kir: m’n zoontje van twee hing
Voor de helft van zijn leven uit
het raam te bungelen. In twee
sprongen was ik de trap weer
op, redde de kleine waaghals
voor een tuimeling en ging voort
met het opmaken van onze leger
steden
Zo begon mijn werk als huishoud
ster. Ik had het Rijk alleen. Zij, die
steeds mijn zorgen deelt, was met
vacantie, nadat ze mij de pollepel,
als teken harer waardigheid en de
moederlijke vleugelen had geleend.
Het laatste om drie van de vier na
zaten onder te bergen want slechts
één deelde in de vreugde van deze
vacantie.
Aangezien we samen niet weg
hadden gekund, en ik zelf wél een
week er tussen-uit was getrokken,
had zij het volste recht ook eens
een week te genieten van vacantie-
vreugde.
We hadden alles goed besproken
en de avond vóór het vertrek waren
er, ik mag wel zeggen, uitgebreide
instructies opgesteld en vervolgens
aan de binnenzijde van de kelder -
kastdeur bevestigd. Levensmiddelen
en groenten voor een gehele week
waren ingeslagen. Dat was dus in
orde. De rest moest zich uitwijzen.
Van de vier kinderen ging er dus
één mee. Driemaal alarmeerde hij
ons die ochtend dat de taxi voor
reed, doch het bleken dan slechts
de auto’s van buurtgenoten te zijn
en zelfs één maal de auto van de
Reinigingsdienst. Tenslotte vertrok
hij met zijn moeder, glorieus wui
vend naar de achterblijvenden.
Toen begon het spel waarover ik
U in de aanhef al iets vertelde.
dit jaar niet aan de beurt is voor het
De voorzitter en wethouder Boon
wezen er op, dat de betrokken aanne
mer tevens de riolering moest aanleg
gen bij de nieuwbouw en het derhalve
voqg de gemeente voordeliger uit
kwam.
wanneer daaraan niet het elkaar see- I
telijk kennen voorafgaat.
Het is het heerlijke van dit WtIk
dat wij mogen weten, dat in Christa
de ontmoeting van mens en A
nieuw wordt. Dat geldt ook voor dit
tehuis, omdat Christus de meisjes j»
hier wonen zullen, gelijk stelt aai d,
anderen en er nooit op neerziet.
Na deze rede hebben diverse spre-
kers hun felicitaties aangeboden ei
uiting gegeven aan hun blijdschap
deze dag. Eerst sprak de heer Philips,
gelukwensen en woorden van
waardering voor het werk van „Kit-
derzorg”. Vervolgens was het woord
aan burgemeester Bolkestein, waarin
de heer A.H.S. Stemerding namens de
Prov. Kerkvergadering gelukwenste.
Mr van Empel zei zeer verheugd te
zijn, dat men er thans in geslaagd is
in de provincie zelf een mooie oplos
sing voor de werkende meisjes te vin-
den. Tenslotte sprak de heer A. V,
Strubbe namens de Prov. Diaconale
Comrhissie.
Nadat thee was gedronken bezichtig
de men het tehuis, dat practised niet
veranderd behoefde te worden. Gelijk
met de straat ligt de grote keuken ei
de provisiekamer. Even boven de be
gane vloer bevinden zich de gezellig
ingerichte huiskamers of werk- en con-
versatievertrekken. Op de eerste ver
dieping zijn enkele kamers voor de
meisjes ingericht (alle met vaste was
tafel) en hier heeft ook de directrice
haar kamer. Op de bovenste verdie
ping tenslotte bevinden zich ook nog
enkele meisjeskamers.
Toen zei ze en ze lachte ge
heimzinnig: „Tja, maar dan heb je
natuurlijk niet aan de grote beur
ten gedacht”
Gróte beurten? Ach nee, over die
geheimzinnige ritus van de dweil en
de boender had zij, die nu vertrok
ken was, me niets verteld.
Ik zei: „Dweilen en zo bedoel
je?” Ze grinnikte en antwoorddei V
„Ja, en de was doen!”
Ik rilde; „grote beurten”, de hele
dag was me al een grote beurt ge
weest. Stof af doen, snotneuzen ve
gen, tranen afwissen, kolen schep
pen, houtjes hakken, afwassen en
’s avonds, als alles naar bed was,
slikschoenen poetsen en broeken en
jasjes af borstelen, opdat ze de vol
gende dag weer vuil gemaakt zou
den kunnen worden.
V
Ach, die heerlijke eerste avond,
die rust, dat boek. Wat zegt U, lieve
lezeres: die stopmand, dat naaima-
chien, dat breiwerk?
Sssstt! Dat alles was „bij”-ge-
werkt tot op deze dag. Prijs de
vrouwen, mannenbroeders, die dat
allemaal voor elkaar krijgen.
Heus, ik weet het: je gezin on
derhouden mag voor een man veel
kopzorgen geven en hem ’s avonds
met smart naar een rustig zitje on
der de leeslamp doen verlangen;
om ’n huishouden goed te la
ten draaien is méér nodig dan een
vlotte tong, zakelijk inzicht, men
senkennis en vlijt. Er is moed voor
nodig en geduld. Veel moed en nog
meer geduld. Prijs de vrouwen, die
dat hebben, óók als ’s avonds de
stopmand dwingend wenkt!
Bestel (en word daardoor J
van onze postorderclub)z0
étui met een rood-
en een blauwschrij-
vende ball-point
voor
