Adenauer spreekt met Dulles
P.T.T. in
Geldauto
van
DE HEER VAN GREYLANDS
ït. Quid&nva, 75 jaaA.
Luisterrijk zilveren feest van
Grafisch pensioenfonds
b
3
b
b
s
b
b
b
b
b
Amsterdam leeggeroofd
bijrijder voorlopig gearresteerd
I t
-■
fHuidgenezing I
PU ROL
Gematigde resolutie
inzake Nieuw-Guinea
I
F
I
s
b
O
Ds H.VELDKAMP
Chauffeur
en
(P
HAIDER hand Gelei
Unilever 25 pct. bonus
I
f
I
S
I
I
1
Vrije bewerking van een
Engels verhaal van Mrs Henry Wood.
'i - O
ZEEUWSCH DAGBLAD
30 October 1954
pagina 5
Zaterdag
DOOR
Diner met 4800 aanzittenden
Politie staat voor een raadsel
FEUILLETON
In kleur...
apart! of
Hervatting onderhandelingen
gevraagd
Gewijzigde conversiekoersen
„Toe geef nu maar een schort.”
i
b
Ingezonden Mededeling (Adv.)
geluk-
Ingez. Mededeling (advertentie)
|_Huidzuiverheld-Huidgezondheid
ver-
Rode-
werd
dat
tijd
en
hele
er
in
Ingezonden Mededeling <adv
Een vorstelijke handverzorging
De
voot
en
I
'iiiihih1
de nieuwe vertaling hebben willen ge
bruiken. Wij denken ook met dankbaar
heid aan „De Grote Trek” in de Her
vormde kerk, waardoor deze kerk haar
leden weer met de Bijbel confronteren
wil. En aan de vele pogingen, die wor
den aangewend om met behulp van een
voudige kanttekeningen en dergelijke het
bijbellezen in het gezin weer zin vol te
maken. Dit alles stemt tot blijdschap, om
dat, zal er van enige voortgaande Refor
matie sprake zijn in wat wij nu maar ou
derwets zullen noemen „Kerk, Staat en
Maatschappij”, deze uit het gezin zal
moeten opkomen.
Wij lopen echter lie’
dan dat wij het „tere
zouden willen prijsg
daarbij maar willen b<
ginselen der „Reforma
me opgaven plaatst.
te noemen: het bestudi
het willen luisteren na
in de practijk brengen
vonden opdrachten. Ei
de mogelijkheden voo
de Bijbel leven wil. I
ligt tenslotte niet in s
stoere onverzettelijkhe
ven uit het blijvende
zettelijke woord van
Reformatie is: Laat h
staan!
en
gezorgd
OP
Bij beschikking van de Minister van
Landbouw, Visserij en Voedselvoorzie
ning is met ingang van 1 November a.s.
aan de heer A. J. van Nieuwenhuyzen te
Steenbergen op zijn verzoek eervol ont
slag verleend als lid van de Commissie
van Toezicht op de RWLS te Goes.
ROTTERDAM, 28 October. De
•aad van bestuur van Unilever N.V. is
voornemens aan een op 15 November
i.s. te houden buitengewone algemene
vergadering van aandeelhouders voor
te stellen ten laste van een agio-reser
ve aan de houders van het op 2 De
cember a.s. te 12 uur des middags uit
staande gewone aandelen-kapitaal uit
te keren 25 procent in gewone aan
delen, welke gerechtigd zullen zijn tot
het volle dividend over het boekjaar
1954 en volgende jaren.
Indien tot de voorgestelde uitkering
van bonus-aandelen wordt overgegaan,
zal dit ten gevolge hebben dat de mi
nimum en maximum conversiekoersen
der 3% converteerbare obligatiën
van Unilever N.V. worden verlaagd tot
onderscheidenlijk 180 en 244.
„Er komt niets van in, hoor. Als
iemand van het landgoed u hier bezig
zag; kreeg ik nog een uitbrander op de
koop toe.”
Intussen was Ethel, zonder schort,
zoiets als spelenderwijs, aan het pellen
gegaan, zo nu en dan er een opetend,
want zij was dol op rozijnen.
„Ik lees hier de naam Blake Gor
don”, zei Bent, van zijn courant op
ziend. „Hebt u er ook al van gehoord,
juffrouw Reene? In Stilborough is het
algemeen bekend”. En op de vragende
blik van het meisje: Nog niet verno
men? Nu die mijnheer Blake Gordon
gaat zich verloven, of is al verloofd
met lady Mountsorrel. Die is uw nicht
je al gauw vergeten. Ik begrijp zoiets
niet.”
„Neen, ik wist het niet”, antwoordde
Ethel, opstaande, om te vertrekken.
Overigens sprak zij haar mening er
niet over uit, nam zich alleen voor, er
met Mary Ursule niet over te spreken.
HET PENSIOENFONDS.
Reeds In 1919 stelde de
heer A. J. M. Wierdels,
voorzitter van de centra
le commissie in de typo
grafie, de oprichting van
een pensioenfonds voor.
Door de inzinking in het
begin der jaren twintig,
I
I
a)"inillin'
en de bijrijder - beiden PTT beambten
in arrest gesteld en, ondanks hun ont
kenning iets van de geheimzinnige ver
dwijning te weten of te begrijpen, ge
houden.
Vingerafdrukken zijn gemaakt. Ook
van de contrölerende politieman is een
verhoor afgenomen. Huiszoekingen, o.a.
in de woningen van de beide ambtenaren,
zijn begonnen.
De recherche en de Amsterdamse poli
tie staan nog voor een raadsel.
Duitse Bondskanselier Dr Adenauer aan
de Verenigde Staten: bij zijn aankomst
te Washington wordt de Duitse politi
cus (rechts) begroet door de Ameri
kaanse Minister van Buitenlandse Za
ken, John Foster Dulles, terwyi dr W.
Hallstein, de adviseur van de Kanselier,
toeziet.
'*lvertalin(
^sbaar te
■de‘ met
-d een
1 bijbelvt
in onze
V
Aan de andere kant zullen wij op onze
hoede moeten zijn voor al te groot opti
misme. Het staat er met het reformato
risch denken en handelen nu niet be
paald zo rooskleurig voor. Zelfs schijnt
de spraakverwarring groter te zijn dan
ooit. Er is niet alleen een groot deel van
ons volk voor wie het meest-vertaalde
boek tegelijk het meest onbekende boek
is, maar het schijnt ook voor velen, die
de Bijbel dagelijks hanteren, buitenge
woon moeilijk te zijn, onbevangen naar
de Bijbel te luisteren. Zo kan het gebeu
ren, dat de meest tegenstrijdige opvat
tingen alle met een beroep op de Bijbel
worden verdedigd. Er is, om iets te noe
men, nogal wat verschil tussen dr Schou
ten en ds Buskes, terwijl toch beiden van
uit de Bijbel willen spreken. Dit is, la
ten we het maar eerlijk bekennen, de
schaduwzijde van de Reformatie. Elke
vrijheid brengt haar risico’s mee. We ra
ken hiel’ de moeilijke kwestie van de in
terpretatie van de Bijbel. Het is nogal
gemakkelijk te zeggen: „zo zegt de Here’'’,
maar wat de Here nu precies zegt in Zijn
Woord, en wat Hij van ons wil in ver
schillende situaties blijkt menigmaal nog
niet zo eenvoudig te zijn. Er vindt dan
nogal eens „boompje verwisseling” plaats
tussen het „zo zegt de Here” en „zo zeg ik
het” of „zo denk ik er over”. Er is m.a.
w. steeds weer de neiging om het eigen
inzicht met schriftautoriteit te dekken.
Populair gezegd betekent dit: wie zal het
laatste woord hebben?
Het zijn deze spanningen rondom gezag
en vrijheid die by de jongste debatten
over het bisschoppelijk mandement weer
voluit naar boven gekomen zijn. Rome
is hiermee gemakkelijk klaar door het
laatste gezag te verleggen naar de Kerk
en de zaak als afgedaan te beschouwen,
als de Kerk haar gezaghebbend woord
heeft gesproken. Dit ligt ons, zonen der
Reformatie niet, en wij achten deze op
lossing daarom ook niet benijdenswaard.
Het steeds talrijker worden van allerlei
„boodschappen” en „kerkelijke uitspra
ken” over allerlei kwesties lijkt ons dan
ook niet in de lijn der Reformatie te lig
gen. Het is bovendien het gevaar van
kerkelijke soluties dat zij de neiging ver
tonen steeds preciesser te willen worden,
met als gevolg, dat steeds minder men
sen het er mee eens kunnen blijven, en de
„eenvoudigheid” van de Schrift al in
gewikkelder wordt.
In de gelagkamer verscheen een be
jaard heer, nog rijzig en recht van ge
stalte, een dikke wandelstok in de
hand. Hij was gekleed in een lange
blauwe jas, met brede panden en ko
peren knopen, droeg een donkerbruine
pantalon en hoge kaplaarzen. Zijn haar
was lang en sneeuwwit. Uit zijn don
kere ogen scheen een levendig vuur.
Hij keek naar de vertrekkende Ethel,
die hij beleefd groette door zijn breed
gerande hoed af te nemen.
„Dit is immers de „Dolfijn?”
„Ja zeker, mijnheer”, antwoordde
Bent, die al had begrepen, met de een
of ander voorname landjonker te doen
te hebben.
„Dat dacht ik toch ook. Er is hier
een en ander veranderd, ’t Is al ja
ren geleden, dat ik hier geweest ben.
Ah, ik zie het al: de voordeur is aan de
andere kant gekomen. Dus u is John
Bent?”
„Om u te dienen, mijnheer.”
„Ik ben van Stilborough komen wan
delen, om eens met je te praten,
’k Moet het rechte weten van dat vre
selijke gerucht, dat ik dezer dagen
vernam.”
47)
„Wat bedoelt u nu?” vroeg Ethel,
stomverbaasd.
„Och ze zeggen wel eens: je moet je
niet bemoeien met een anders zaken,
maar ik kan het niet laten, als ik het
goede voor heb.”
„Ja wat bedoelt u nu?”
„Och die twee zijn te vaak samen”,
was het antwoord. „Dat is niet ver
standig. Er steekt misschien helemaal
geen kwaad in, maar Jane moet geen
aanleiding geven tot gebabbel. Zeg
haar dat maar eens.”
„Dat kunt u dan beter zeggen, vrouw
Bent. U schijnt er meer van te weten.
Ik weet niets”, antwoordde Ethel ge
vat, zó, dat de waardin even verbluft
was.
Het meisje liep verder naar de klip,
niet veel aandacht schenkend aan het
praatje: Harry was nu eenmaal wat
los en hij was zeer bevriend geweest
indertijd, met Jane’s broeder, die ver
dronk; hij kwam toen vaak bij juf
frouw Hallet aan huis: dat met Jane
was oude vriendschap.
Tegelijkertijd zat juffrouw Hallet te
knorren op haar nichtje Jane, omdat
die tegenwoordig ’s avonds zo lang
uitbleef. Zij had al meer een aanmer
king daarop gemaakt, doch Jane had
steeds een voorwendsel bij de hand ge
had.
„Je bent gisteravond om half acht
naar de winkel van Pike gegaan. Dat
is tien minuten lopen. En ’t was bijna
tien uur, dat je terug kwam.”
geschonken, die je in Zijn dienst
mocht gebruiken. Ongetwijfeld
zul je op deze bijzondere jaardag
daarvoor dankbaar zijn. Ook wij
danken je voor je vele penne-
vruchten waarvan we hebben ge
noten. Bovenal gaat onze dank
uit tot God, die je hiervoor heeft
willen bekwamen.
Vier jaar geniet je nu van een
welverdiende rust on we hopen
van harte, dat God je met vrouw
en kinderen nog heel veel goede
en gezegende dagen zal schen
ken. Hij make je pad ten tijde
des avonds licht.
Zuidema het was ons een be
hoefte om je dit nu eens door
middel van de krant te zeggen.
G. Ij.
Het feestcentrum was
Amsterdam. Natuurlijk Is
geen enkele zaal of
Schouwburg op een zo
groot aantal bezoekers
berekend en daarom wer
den de gasten verdeeld
over het Concertgebouw
en Carré. In het Concert
gebouw traden „Vrij en
Blij”, een accordeonorkest
en nog enkele andere ar-
„Ja maar als je eenmaal uit bent,
blijf je uit. Dat praat dan hier en
kletst dan daar. Maar aan de tijd denk
je niet” Daar komt zowaar juffrouw
Reene!”
Ethel kwam binnen, vriendelijk be
groet door tante en nicht. Jane, een
knap meisje, keek haar met haar
mooie blauwe ogen trouwhartig aan.
Het praatje van mevrouw Bent smolt
weg als sneeuw voor de zon.
Ethel deed haar boodschap en Jane
zei, dat zij het gaarne voor mevrouw
Barclay wilde doen, maar zij was pas
in Stilborough geweest en voor de vol
gende week ging zij er niet heen.
„Nu mevrouw Barclay heeft er geen
haast mee. Je ziet maar eens.”
Zij bleef nog wat praten, maar brak
toch vrij spoedig weer op, om naar „De
Dolfijn” te gaan, teneinde het beloof
de recept te halen.
Man een vrouw waren in de kamer.
De waard was verdiept in zijn gelief
koosde courant, de „Stilboroughse He
raut”, terwijl vrouw Bent aan de tafel
bij het raam zat, een bord rozijnen
voor zich, die zij van de pitten ont
deed. Het recept voor de gestoofde pa
ling lag klaar.
Ethel zette zich bij de tafel en stak
een der rozijnen in haar mond. Zij
mocht hier graag eens komen praten.
Dat verbrak het eentonige leven op
Greylands enigermate.
„Neem mij niet kwalijk dat ik door
ga juffrouw Ethel”, zei vrouw Bent.
„We hebben hier tegen de avond een
diner, ’k Wist er niets van. Zo net ver
teld, toen ik thuis kwam. Er is een
hoofdinspecteur van de kustwacht ge
komen en die moet hier eten met en
kele heren, Mr. Castlemaine is er ook
bij. En ik heb geen enkele rozijn zon
der pitten in huis voor de plumpud
ding. ’t Gebeurt me niet dikwijls, dat
ik zo onverwachts overvallen word.”
„Geef mij maar een schort, dan help
ik je even.”
„Dat kun je begrijpen, juffrouw
Ethel, dat ik dat u zou laten doen. U
meent het goed, daar niet van, maar
dat gaat niet.”
NEW YORK, 28 Oct. Vernomen
wordt, dat Indonesië gesteund door de
Afrikaans-Aziatische groep, voorne
mens is een wat men noemde „gema
tigde” resolutie in te dienen, wanneer
het geschil inzake de souvereiniteit
over Nederlands-Nieuw-Guinea in de
politieke commissie der algemene ver
gadering ter sprake komt.
Volgens kringen, die in nauw con
tact staan met deze kwestie, zou de
resolutie de algemene vergadering
verzoeken „kennis te nemen” van
het geschil en aan te bevelen, dat
beide partijen samenkomen voor
hervatting der onderhandelingen.
Volgens dezelfde kringen werd
Woensdag op verzoek van de Indo
nesische delegatie een bijeenkomst ge
houden van de vijftien landen van ge
noemde groep. Er zou zijn besloten
een onder-commissie in te. stellen, ten
einde Indonesië te helpen een ontwerp
resolutie op te stellen ter aanbieding
aan de politieke commissie. In deze
sub-commissie zouden behalve In
donesië - zitting hebben India, Irak,
Syrië en Pakistan.
Honderd plaatselijke comité’s hebben
voor de 76e Uniecollecte voor de scholen
met de Bijbel f 36.380,21 bijeengebracht.
Het meisje boog het hoofd diep over
haar handwerk, opdat haar tante haar
blos niet zou zien.
„Toen ik de suiker had gehaald, ben
ik bij Suzan Pike binnen gegaan en
heb daar gepraat. En toen kwam later
dat geval met dat gebrande kind van
Nancy Gleeson.”
Zij sprak de waarheid, maar slechts
een halve. Doch dat wist haar tante
niet.
,,’t Is bijna alle avonden hetzelfde
liedje”, meende juffrouw Hallet.
„Maar ik mag toch wel eens een
luchtje gaan scheppen, tante, tegen het
donkeren.” i
tisten op, terwijl de an
dere helft van de gepen-
slonneerden een voorstel
ling van Snip en Snap in
Caré bijwoonde.
Het hoogtepunt van de
feestelijkheden was toch
wel het diner. Natuurlijk
was er geen enkel res
taurant groot genoeg om
alle gasten plaats te ble-
Daarom waren
diners
Haarlem,
Zeist
Het
Is ik me niet vergis draait
de radio voor een jarige
een gramofoonplaat af op
z’n jaardag. Een verzoeknummer
heet dat in de studio. Nu weet ik
niet of een dergelijk verzoek van
de jarige zelf uit moet gaan of dat
anderen hiervoor zorgen. Wel
weet ik, dat als zoiets van de
jarige zelf uit moet gaan de radio
nimmer een gramofoonplaat voor
Zuidema zal afdraaien.
Zo is het ook met dit artikel
tje. Als we hem op deze plaats
gaan gelukwensen met z’n 75ste
jaardag op 31 October 1954 dan
zal hij vast en zeker de opmer
king maken: „wat heeft de krant
hiermee te maken?”
Deze opmerking zou misschien
juist kunnen zijn als de krant
niets met Zuidema te maken had.
Maar wie Zuidema zegt, zegt
krant en wie het Zeeuwsch Dag
blad noemt denkt aan Zuidema.
En daarom spreekt het dit keer
eens vanzelf, dat iemand die meer
dan 45 jaar, dag in dag uit
beter kan ik schrijven dag en
nacht de krant heeft verzorgd
nu eens via de krant wordt ge
feliciteerd met een bijzonder
kroonjaar in z’n leven.
Uit alle delen van het land zal
onze jarige oud-hoofdredacteur
gelukwensen ontvangen en daar
bij wil het Zeeuwsch Dagblad niet
achterblijven.
Zuidema, ik maak mij dit
keer eens de tolk van vele dui
zenden lezers van ons blad om
je onze zeer hartelijke
wensen aan te bieden.
Op 31 October 1950, dus toen
je al de leeftijd der sterken had
bereikt nam je afscheid als hoofd
redacteur van ons blad. Op een
lang, werkzaam leven mag je te
rugzien. Bijna een halve eeuw heb
je leiding mogen geven aan de
Christelijke pers. En een welver
sneden pen stond je daarbij ten
dienste. God heeft je grote gaven
den.
verschillende
Amsterdam,
Hilversum,
Amersfoort,
feest was uitstekend ge
organiseerde Aan letter
lijk alles hadden de orga
nisatoren gedacht:
keersbegelelding,
Kruishulp, en er
zelfs voor
Iedereen weer
thuis was!
werd er echter eerst in
1923 een studiecommissie
bijeengeroepen. Een be
langrijk lid van deze
commissie was de heer
H. Diemer van de Chris
telijke Patroonsorganisa
tie.
Van de thans 2800 pen-
sioentrekkenden genieten
er 2250 ouderdomspensi
oen. Sinds de oprichting
is het pensioen gestegen
van f 9.tot f 17.50 per
week, terwijl de meeste
gepensionneerden, die
geen ander inkomen heb
ben, nog een toeslag van
f 2.50 ontvangen. Voor de
uitkering uit de Noodwet
Ouderdomsvoorziening
moet echter helaas een
derde deel van het pensi
oen worden afgetrokken.
Na de oorlog is men er
toe overgegaan ook een
weduwen- en wezenpen
sioen uit te keren, in het
begin nog tijdelijk, maar
nu ook levenslang.
Uit deze getallen blijkt
wel, dat dit oudste
drijfspensioenfonds
velen een uitkomst
een zegen is geweest.
(Van een verslaggever).
AMSTERDAM, 29 Oct.
Gisteren hebben niet
minder dan 4800 genodig
den deelgenomen aan de
feestelijkheden ter gele
genheid van het 25-jarig
bestaan van het Grafisch
Pensioenfonds. Dit jubi
leum werd nu eens niet
gevierd met recepties,
borrels en gebakjes voor
bestuur en autoriteiten,
maar het was een feest
voor alle gepensionneerden
in het grafisch bedrijf.
Het pensioenfonds heeft
2500 gepensionneerden,
maar omdat ieder nog een
gast mocht meebrengen,
waren er 4800 feestvier
ders.
ÉlliHlllIllIllllIUIllHlIlIllhl Mil llllllllllmuKllIinilKnHIllIllllIlliuHillfinillIli.llllllll.iilllllllllhlil UI Illi I ...illltllltlli. ...illllllllll,,llllll II 11 u> „ll llill Hl" - U3
SF
3
,|I||1UII'"",,|I||||||I|I,'||||||||''|i||||||l|,''"'iH|||llli|'""'lttHli|1'I|||||II""'"|I||||||H
AMSTERDAM, 29 October. Uit een zg. geldwagen van de
P.T.T. te Amsterdam zijn gisteravond een geldtrommel en twee post
zakken met aangetekende stukken en geld op mysterieuze wijze ver
dwenen. Er is voor een aanzienlijk bedrag geroofd. Van de dader(s)
ontbreekt elk spoor. De P.T.T. heeft duizend gulden uitgeloofd voor
hen, die enige aanwijzingen kunnen geven.
By het bijkantoor aan de Bloemgracht,
het laatste kantoor op de route, van de
geldauto, stond zoals gebruikelijk een
agent op post. De geldtrommel en de
postzak waren toen nog in de wagen aan
wezig. Geld en aangetekende stukken
werden aan de gracht in de daarvoor be
stemde postzak gedaan. Merkwaardig is,
dat de dief (dieven) van de twee, links
en rechts staande postzakken - z.g. sta-
pelzakken - precies die met de waarde
volle inhoud heeft (hebben) weggeno
men. Een der zakken was bestemd voor
het postkantoor op het Centrale Station,
de ander voor het hoofdpostkantoor.
In de van Hallstraat kwamen de chauf
feur en zijn bijrijder tot de ontdekking
dat de deur op een kier stond. De ver
onderstelling dat het zware slot uit zich
zelf zou zijn opengesprongen acht de po
litie uitgesloten. De deur heeft twee slo
ten. Op de deur heeft de recherche geen
spoor van braak gevonden. Vast staat,
- de PTT-ambtenaren verklaarden dit -
dat het lipsslot, een extra beveiliging,
niet was gesloten.
Het is vrij simpel om, als men de be
schikking heeft over een z.g. steeksleutel,
achter de auto op de grond staande, de
deur te openen. Men behoeft daarvoor
zelfs niet eens op de achterbumper te
gaan staan. Een der veronderstellingen is
dan ook, dat de dader (s) zulk een der
gelijke sleutel heeft (hebben) gehad.
Ook acht de politie het niet uitgeslo
ten, dat de dader (s), mede naar aanlei
ding van de beruchte gouddiefstal in Lon
den, de auto is (zijn) gevolgd, dan wel
precies de route heeft (hebben) geweten.
Nog andere veronderstellingen zijn, dat
iemand zich heeft laten insluiten, of dat
men volledig op de hoogte was van de
goederen, die de postauto zou vervoeren.
Op enkele tussenliggende trajecten,
o.m. op de slecht bestrate Lijnbaans-
gracht, heeft de wagen langzaam moe
ten rijden. De bestelauto heeft zijn ge
bruikelijke 2 maal ’s weekse rit ge
maakt.
De geldauto is in beslaggenomen.
Hoewel de recherche roof het meest
waarschijnlijk acht, heeft zij de chauffeur
de maan te verwijten dat zij de zon niet
is, en deswege de maan te diskwalifice
ren, omdat zij geen zonneschijn geeft. Dat
zal ook niemand in z’n hoofd halen, zegt
u. Nee, inderdaad niet! Maar wat wij
nooit doen ten aanzien van de hemelli-
camen doen wij elk ogenblik bij de be
oordeling van onze medemensen in het
algemeen, en de werkers in Gods ko
ninkrijk in het bijzonder. Laten we nu
maar erg dankbaar zijn dat God ons zo
wel een zon als een maan gegeven heeft,
evenals Hij ons mensen niet alleen een
rechter- maar ook een linkerhand geeft.
Let u hier alstublieft weer op het „derde
van de vergelijking”. We hebben niet be
weerd; Luther was dé linkerhand van
God en Calvijn de rechterhand. We heb
ben nog minder willen zeggen: Calvijn
was de zon aan het firmament der kerk
en Luther de maan. We bedoelen maar:
God heeft alle dingen schoon gemaakt op
zijn tjjd. God is nooit eenzijdig, maar al
zijdig. Als het leven, op welk terrein ook,
in eenzijdigheid verloopt, is dat stellig
niet te wijten aan de „veelkleurige wijs
heid Gods”, maar alleen aan de kleurloze
domheid van de mensen. God verleent
aan de een vijf, aan de ander twee en aan
de derde één talent, en Hij verwijt aan de
mens met de twee talenten niet, dat hij
er geen vijf heeft. Hij verwijt aan de
mens met het ene talent ook niet, dat hij
er geen twee heeft. Hij kan alleen niet
uitstaan, dat de mens die talenten heeft,
er niets mee doet!
Wij schrijven hier niet over de kwali-
hen of talenten van Luther, maar al-
een over het talent, de parel van grote
waarde die hij herontdekt heeft.... de
kybel! Terug naar de Bybel is de grond-
Uca geweest van elke reformatie. En dit
c-xl Luther met alle reformatoren ge-
een dat hij de kerk geholpen heeft de-
schat m de akker terug te vinden, en
mj ons teruggevoerd heeft naar de
.VjU a.B® waarheid en wijsheid en
tiirt d,e bijbel! Het goede goud was des-
een 7el.zeer zeer verdonkerd, en het is
ad van ®aorme geloofsmoed ge-
RnT3 •°“1.Vlak tegenover het: „Zo spreekt
hpt _.”Z0 Sfueeht de kerk” te stellen
zo £eWe,ldige en hhéén gezaghebbende:
"te sPreekt de Here
j-ef het licht in de duisternis op.
?let alleen voor de Kerk, maar
de weTeLde wereld> voor de natiën, voor
alleen Vrede en ons economisch bestel
spreekt®aar dageraad «Jn, als het „zo
m de Here” een klankbodem vindt
mens ^consciëntie en de individuele
^Tinse/rier11^6/338 nfet zeggen’ dat dit
^aakt is in f Reformatie nog zo vastge-
terlei svn^t0118 volk’ Er zdn veeleer al-
het zou ^.PL°nen van het tegendeel. Maar
daarom Weer h°Pel°os eenzijdig
leen maar ondankbaar wezen als we al-
bjj de kln= een plaats wisten te vinden
de Bjibel” nmyUr’ Waar het ..terug naar
maar tegelijk^ “laar de zülvoUe slagzin
Reformatio de grote stuwkracht van de
vreugde con^e=.Tee8t k’ mogen W1J met
rische imniniStat’eren dat deze reformato-
Mar is 1S!n nog steeds doorwerken.
^angmk^J6.5’'en waarliJk niet het on-
te noemen: de nieuwe bjj-
a7ig'uH.et wijst stellig op een
aah historisch en reformatorisch
l een poging om de Bij-
,te maken voor iedereen,
blijdschap begroet. Luther, die
i e angiijk deel van zijn leven
-^ertaling besteed heeft, zou als
tijd leefde, niets anders dan
r vet is Aonauy weer
I—I yer, en onwillekeurig gaan l
1 onze gedachten weer terug
ar de monnik van Wittenberg,
1 95 stellingen en alle consequen
ties van dit geweldig historisch ge
beuren. Wat wij tot nog toe alleen
wisten uit het boek, zal
bovendien binnenkort op het doek
worden gebracht via de Lutherfilm,
en Wij kunnen alleen maar hopen,
dat dit een goede bijdrage zal blij
ken tot de verlevendiging der dank
baarheid, dat wij kinderen der
Reformatie mogen zijn.
Wji spreken nadrukkelijk van „Refor
matie” en schreven boven dit artikel
met opzet niet: „De Kerkhervorming”,
wij ontkennen daarmee natuurlijk niet,
dat het optreden van Luther en anderen
iu de eerste plaats voor de Kerk van be
slissende betekenis geweest is. Men ver-
sete evenwel niet, dat de Kerk geen ge
doleerde plaats inneemt, los van andere
levensverbanden. Zij is geen hutje in de
komkommerhof, geen eenzame mus op
het dak, geen stilstaande poel zonder con
tact met het buitenwater. Zodra de Kerk
een dergelijke positie gaat innemen be
tekent dit zelfs een aanslag op de oer
beginselen der Reformatie. In de Kerk
klopt als het goed is, het hart der natie,
en vanuit de Kerk wordt het ganse leven
in alle geledingen beïnvloed. Zij is een
dauw van de Here”, die het land zegent.
Aiieen wie er zo over denkt, denkt refor
matorisch. Mannen ais Luther en Calvijn
hebben dit ook wel begrepen. Wat hun
denken primair bezig hield, was de kwes
tie van kerkherstel, en zij hebben stellig
de draagwijdte van de ter hand genomen
Reformatie niet overzien. Maar dit neemt
niet weg, dat zij in Gods hand de instru
menten geweest zijn om heel het gelaat
des aardrijks te vernieuwen. Er is bijna
geen sector in het rijk-gevarieerde men
senleven dat door de Reformatie onbe
roerd is gebleven. Kunst en wetenschap,
staatkunde en onderwijs en wat niet al
hebben er de gezegende invloed van on
dervonden. Wij hebben het vorig jaar om
deze tijd speciaal onze aandacht gewijd
aan de betekenis van de Reformatie voor
de christelijke pers. Wij mogen wel zon
der enige overdrijving zeggen, dat de
hamerslagen op de deur van Wittenbergs
slotkapel nog natrillen op de persen die
dagelijks uw Protestants-christelijk dag
blad tevoorschijn toveren. Om van alle
andere aspecten maar te zwijgen. Men
moge - wellicht terecht - van oordeel zijn,
dat Calvijn meer in deze richting ge
werkt heeft dan Luther, maar er zit in
de vergelijking altijd iets onbillijks en
vaak ook iets kleingeestigs. Wij zullen
altijd zeer voorzichtig moeten zijn met
het toekennen van aureolen en erepal
men. Er zullen altijd opvolgers zijn, die
naar onze mening de dingen beter doen
dan hun voorgangers, maar de zonde der
vergelijking is steeds dat voor deze ver
schillende personen gelijke maatstaven
worden aangelegd. Het is eenvoudig dom,
is Zondag weer 31 Octo
ber, en c
onze
naar
Indien wij
de
r -r
