maar niet
verkommeren
H
DE HEER VAN GREYLANDS
in
Europa-express’’ snelt in 1956
door West-Europa
Oostenrijk.
i
DUIZENDEN VLUCHTELINGEN Strijd tegen doorbraak
met Roomse hulp
Als niet snel en afdoende geholpen wordt.
Meubels opknappen? Prachtbijts
Zullen zij, die thans nummers zijn,
een nieuwe toekomst krijgen
In
Mrs Henry Wood.
i
Snelle dieseltreinen gaan verbinding leggen
tussen verschillende spoorwegknooppunten
St* Nicolaas’ intocht
op televisie
Verzuiling is een groot gevaar en leidt tot
politieke moeheid
(Van onze parlementaire redacteur)
ET Mandement, de verzuiling
een D.P.-kamp
Oostenrijk (1)
ij
Vrije bewerking van een
Engels verhaal van
n
ZEEUWSCH DAGBLAD
Prof. Dr A. Schipper op A.R.-studieconferentie
ELKE DAME weet het:
in
FEUILLETON
lWW***i
verfraait Uw teint
Gesprek
van de dag
Op 20 November a.s.
Zonder
bisschoppen
Wat wel?
Plan van ir Den Hollander wordt werkelijkheid
cn gevoed
en leidt tot
Nood wordt geboren
De tijd dringt!
De verzuiling
■I
Donderdag 14 October 1954
pagina 3
Ingezonden Mededeling (adv.)
11
onze
sen
Ingezonden Mededeling (Adv.).
fünfundzwanzig. Het knaapje
HOOFDSTUK XVI.
ben,
soms,
het
Een
een
zich,
wat
voor dit doel treinen te construeren met
dieselaandrijving, dus zonder locomotief.
Er wordt naar gestreefd het oponthoud
onderweg zo gering mogelijk te houden.
Douaneformaliteiten worden steeds in de
trein vervuld.
Wat
wèl
moeten
vechten
pro-
conser-
wezen-
de
de
de
En
in
.ik.
'0
31/1enz. enz.
van -
j
t
het mandement, want er zijn tal-
i van een christelijke
van
gebaar
luiste-
„het
thomisme
mars, of
socialisme
Deze treinen zullen gaan rijden tus-getrokken treinen in te schakelen, doch
de grootste spoorwegknooppunten
van West-Europa t.w. Amsterdam, Brus
sel, Bazel, Parijs, Hamburg en Genève.
Ook belangrijke havenplaatsen zijn met
het oog op de internationale bootdien-
sten in net schema opgenomen. Zo zullen
de treinen een begin en eindpunt vinden
in Hoek van Holland en Calais.
Op 3 November a.s. worden in Utrecht
o vei' dit project weer besprekingen ge
voerd en men verwacht, dat er dan spij
kers met koppen worden geslagen.
De besprekingen worden bijgewoond
door vertegenwoordigers van de spoor
wegmaatschappijen uit de Beneluxlan-
den, Frankrijk, Dui.stand, Zwitserland,
en Italië. Maar ook Engeland en Dene
marken koesteren voor dit plan grote
belangstelling.
stijging
reputatie
zijn”.
TARIEVEN.
De tarieven zullen ongeveer gelijk zijn
aan die van de eerste klasse, misschien
zelfs iets lager. De „Europa-express” zal
alleen overdag rijden. Dit kan door de
treinen in de vroege morgenuren te laten
vertrekken en ’s avonds laat op de eind
bestemming te laten aankomen.
De deelnemende landen streven er
verder naar in de toekomst een grotere
normalisatie in het materieel door te
voeren. Verder zal worden getracht om
in de loop der jaren op de spoorweg
netten van de Westeuropese landen een
zelfde soort beveiligingssysteem te ver
wezenlijken.
Op 16 en 17 October zal de Stichting
M.O.V.E.O. (Meer Ontspanning Voor
ernstige Oorlogsgewonden) te Utrecht
een aantal oorlogsgewonden ontvangen
uit Zeeland, Drente, Groningen en Hil-
ge-
dis-
ons
het
En we
in
te branden, en geleidde haar naar het i bloedverwant, die, als hij tenminste
salon, zeggend, dat hij haar zou aandie-1 nog_niet overleden was, zich ergens
nen.
Hij tikte op de deur van de rode
kamer, waar James Castlemaine in ge
sprek was met Ethel Reene. Het liep
voor de zoveelste maal over de hals
starrige Mary Ursule, die Castlemaine
terug wilde hebben, terwijl Ethel ver
zekerde, dat het nichtje daaraan een
voudig geen moment dacht.
„Ja Miles, wat is er?”
„Een dame om mevrouw te spreken.
Toen ik haar zeide, dat mevrouw uit
was, vroeg zij naar u. Zij is in ’t salon,
mijnheer”.
„Wat is het voor een dame?”
„Ja, mijnheer, zeker ben ik er niet
van, maar ik vermoed, dat het de dame
is, die met een ziek kind in de Dolfijn
logeert.”
„Wat moet die dan van ons hebben”,
mompelde James Castlemaine, die zich
onmiddellijk naar de aangeduide plaats
begaf.
Zij zat dicht bij het vuur en staarde
naar het schilderij, waarop, naar zij
vermoedde, een Castlemain was afge-
beeld, want de man toonde een spre
kende gelijkenis met haar echtgenoot.
Bij het binnenkomen van de Heer
van Greylands stond zij op en maakte
een gracieuse buiging, zoals alleen
Franse vrouwen kunnen doen. Hij zag
een elegante jonge vrouw voor
met een innemend gelaat en
schuchtere verlegen manieren.
„Ik ben Madame Guise, mijnheer”,
zeide zij met een welluidende stem,
het buitenlands accent goed latende
uitkomen. „Mag ik u even mijn ver
haal vertellen? Dan weet u meteen het
doel van mijn bezoek”.
Hij maakte een toestemmend
en zette zich tegenover haar, in luiste
rende houding.
Haar verhaal kwam hier op neer,
dat zij weduwe was en om twee rede
nen Parijs had verlaten en naar Enge
land was gekomen. In de eerste plaats
wilde zij nasporingen doen naar een
UTRECHT, 13 October. Het zal niet meer zo heel lang duren naar men
aanneemt reeds in 1956 of we zullen West-Europa kunnen doorkruisen in
hypermoderne, snelle treinen, die als „Europa-express” worden aangekondigd in
de spoorboekjes der Westeuropese landen.
Het plan is niet van vandaag of gisteren, want er wordt al lang op gebroed.
Doch we zijn nu zover, dat deze plannen op korte termijn voor verwezenlijking
vatbaar zijn. Naar verluidt zijn de besprekingen over de „Europa-express”
een denkbeeld van de directeur van N.S. ir F. Q. den Hollander, thans In een
vergevorderd stadium.
in Engeland moest ophouden. In de
tweede plaats wilde zij een betrek
king zien te krijgen als gouvernante,
want men had haar verzekerd, dat
goede Franse gouvernantes in Enge
land zeer schaars waren. Haar midde
len waren voor haar en haar dochter
tje niet toereikend. Op reis was haar
kind door koorts aangetast, waardoor
zij in Greylands haar reis had onder
broken. Het dorp was haar goed be
vallen; bovendien was de zeelucht
heel goed voor het kind, enfin, zij
dacht er voorlopig te blijven. Nu had
zij vernomen, dat de familie Castle
maine een gouvernante zocht, die
goed Frans spreken kan....
„Van wie heeft u dat vernomen?
van vrouw Bent zeker?”
„Neen, mijnheer. Van een jonge
heer Castlemaine, die ik gister heb ge
sproken”,
„O, van Harry”, lachte hij. „Hoe
ter wereld bemoeit die zich er mee?
Maar hoort u eens madame. Voor wij
verder praten, een gouvernante is in
wonend. Hoe wilde u dan met uw
kind?”
„Ik zou haar bij de een of andere
brave vrouw in de kost kunnen doen.
Er zal wel iemand te vinden zijn, die
voor haar zorgen wil, tegen betaling.
Zoiets gebeurt in mijn eigen land
heel veel”.
„Ja, ik heb dat meer gehoord. U
spreekt voor een Frangaise verwon
derlijk goed Engels. Bent u dikwijls in
Engeland geweest?”
„Nog nooit, mijnheer. Maar mijn
moeder was een Engelse. Van haar
heb ik het perfect geleerd. Ik ben ook
in haar geloof groot gebracht - Pro
testant. Mijn vader was een Frans
man en Rooms-Katholiek”.
„Juist. En nu bent u zeker naar
Engeland gekomen om de betrekkin
gen van uw moeder te zoeken?”
(Wordt vervolgd).
ca. 15.000, 5 pct. van het totaal aantal
vluchtelingen. Onze regering zal nog
meer voor deze zwaarst getroffenen
doen.
AMSTERDAM, 13 Oct. Het feest
van St. Nicolaas’ intocht in Amsterdam,
die telken jare duizenden ouderen en
jongeren in Amsterdam op - de been
brengt, zal ditmaal per televisie worden
uitgezonden als onderdeel van het Eu
ropese programma.
Deze officiële intocht, waarbij ae Sint
voet aan wal zal zetten nabij de naar
hem genoemde St. Nicolaaskerk aan de
Prins Hendrikkade, zal geschieden op
Zaterdagmiddag 20 November a.s. onder
leiding van het initiatief comité Amster
dam I.C.A. De burgemeester van de
hoofdstad zal geen vergunning verlenen
voor openbare St. Nicolaasmanifestaties
vóór of op die datum.
team, samengesteld door het instituut
voor psychologisch onderzoek van prof,
dr J. Koekebakker te Leiden (een psy
choloog, een socioloog, en een mental
health specialist). Dit team, dat binnen
kort zijn onderzoekingen intensief gaat
voortzetten, heeft reeds een voorlopig
rapport aan de Hoge Commissaris der
Verenigde Naties voor de vluchtelingen
uitgebracht. De conclusies bevatten o.m.
een geconstateerde ernstige morele ach
teruitgang; vele verschijnselen bij de
jeugd, speciaal bij de pubers, scheppen
grote zorg; in één a twee jaar zijn ern
stige moeilijkheden te verwachten.
De regeringen stellen mr van Heu-
ven Goedhart -teleur: „De regeringen
der landen, waar de vluchtelingen
thans vertoeven zijn immers voor deze
mensen verantwoordelijk”.
Nederland begint te begrijpen dat
het laatste uur naakt. Onze regering
heeft reeds 750.000 gulden beschikbaar
gesteld voor de „difficult cases” (moei
lijke gevallen: ouden van dagen, t.b. en
andere chronische patiënten, invaliden
etc.). Dat zijn er alleen in Oostenrijk
Buiten de barakken; in een onofficieel
kamp ergens niet ver van Graz speelt
de jeugd. Een jongen van ca 13 grijpt een
makkertje van 8, knijpt diens hoofd tus
sen linkerarm en borst en raspt met ‘de
knekels van zijn rechterarm ruw over
diens schedel: eins, zwo, drei.... tot
fünfundzwanzig. Het knaapje ondergaat
Er mogen nog zo
veel goede dingen
tegen de doorbraak
in het mandement
staan, het is levens-
moeten we
doen? Prof.
Schippers heeft ook
cp deze vraag een
antwoord. „Wij moe
ten de eerste de
beste
Zij liet over haar idee geen gras
groeien. Reeds de volgende middag,
het was heerlijk weer, wandelde zij
naar Greylands. Vrouw Bent zou op
de kleine meid passen, als die wak
ker werd.
Zij bewonderde de omgeving van het
landhuis, de bomen, de gazons, de
bloembedden. Het stijve huis kon haar
niet bepaald bekoren.
Op haar schellen verscheen Miles,
die haar antwoordde, toen zij naar me
vrouw Castemaine vroeg, dat deze met
het rijtuig uit was.
„Mijnheer is wel thuis”, voegde hij
er aan toe.
Madame Guise aarzelde even. Zij
vreesde de man te ontmoeten, die er
door sommigen van verdacht werd
maar nee, zij moest doorbijten, wilde
zij eventueel die betrekking hebben.
Daarom gaf zij vlug ten antwoord, dat
zij dan gaarne de landheer wilde spre
ken.
Miles liet haar in de ruime vestibule,
waar een flink houtvuur gezellig lag
het gelaten...., zondert zich dan een
poosje versuft af.
De man 6/18 woont bijna 3 jaar in la
ger Spittal/Drau. De laatste 3 jaar gaat
hij dagelijks naar het station.... dan
komt zijn gezin weer bij hem.
Twee uit de talloos mogeljjke close-
ups.
En van binnen? Kortom: de wereld
gezondheidsorganisatie heeft een team
benoemd om een onderzoek in te stellen
naar de geestelijke gezondheid van de
kampbewoners. Dat is een Nederlands
tegen
aan
van
staat, zonder ons te
hebben bezonnen op
de vraag of deze
wacht aan Rome kan
worden toever
trouwd!”
We moeten ook
niet vechten voor
het behoud van de
verkregen christe
lijke desiderata,
zonder ons ernstig
te hebben afge
vraagd waardoor
deze het meest wor
den bedreigd: door
bisschoppelijk
in op-
door het
van de
P. v. d. A. We moe
ten niet langer op
tornen
wrikkers
grenzen
gevaarlijk voor de
kennis en de erken
ning van deze goe
de dingen, er over
te spreken in het
gezelschap van het
volgzaamheidvra-
gend college der ze
ven bisschoppen. Wij
moeten weer helder
zien en aan anderen
laten zien, dat de
christelijke vrijheid
een van de diepste
motieven is van de
Christelijke politiek.
Wij maken onze
ijver voor de chris
telijke politiek
machteloos, indien
wij ons laten inkap
selen in een volg
zaamheid, als welke
de bisschoppen vra
gen. Geen strijd te
gen door de door
braak met behulp
van de bisschoppen,
zo zegt Prof. Schip
pers, want het is
de bedoeling van
Rome, dat het chris
telijk nationale zal
worden vervangen,
langs lijnen der ge
leidelijkheid, door
het rooms-katholiek
nationale. Wat er
dan van het natio
nale nog zal resten
ligt in de schoot van
de toekomst. Tegen
iedere r.k. opmars,
die het christelijk-
nationaal stempel
van ons volkskarak
ter zou willen ver
vangen door een
rooms-katholiek na
tionaal, zullen wij
in het geweer moe
ten komen.
DIESELS.
Men neemt aan, dat de „Europa-ex-
pres" een verkeersmogelijkheid zal bie
den, die de concurrentie met het lucht
verkeer aan kan. De nieuwe treinen zul
len zeer snel rijden, van veel comfort
zijn voorzien en bovendien zal in alle
landen hetzelfde materieel worden ge
bruikt.
Het ligt n.l. in de bedoeling om geen versum.
De nood wordt gevoed door dat
„hier” en „nu”. De deur naar hun lut
tele vierkante meters van de barak
ligt enkele vertikale handbreedten bo
ven de poeder of de pap, al naar gelang
het rokje van het „weerprofetisch"
vrouwtje aan de wand rood of blauw
is. De arts en zijn vrouw (6/14), (vroe
ger ’n bibliotheek, nu met 200 medege-
nummerden één krant) woont ’n half-
duimshoutafstand van 6/13, de boeren- -
knecht met diens „hier” gevonden bed
genote en de twee die zij hem schonk
en woont even ver van 6/15, de bouw
vakarbeider, diens vrouw en twee op
geschoten jongens. De muren dempen
geen geluiden, de daken weren niet
altijd het hemelwater.
Daar willen deze mensen uit. Daar
voelen zij zich geboeid als gevangenen,
afgesneden van de weg naar zichzelf,
naar een toekomst. -
34)
„Ik ben niet perfect in mijn Engels,
maar heb ik het goed verstaan, dat
uw familie zo moeilijk een gouver
nante vinden kan?”
„Zo schijnt men er thuis over te
denken”, glimlachte hij. „Waarom,
mevrouw? Weet u soms iemand?”
„Dat is niet onmogelijk, mijnheer.”
„Mevrouw Castlemaine is moeilijk
te voldoen, vooral op het punt van
Frans. De meeste dames schijnen En-
gels-Frans te spreken. Mocht u een
dame weten, die aan de vereisten vol
doet, dan zoudt u mevrouw Castle
maine een grote dienst kunnen bewij
zen door eens met haar te praten.”
„Ik wil er wel eens over denken,
mijnheer.”
Hij lichtte de hoed, groette haar ga
lant en was enkele ogenblikken later
op zijn paard weggedraafd.
WENEN, October 1954. —29/5 (29ste barak, ruimte 5 lager St.
Martin, niet ver van Villach) Joseph Gross., 6/4 Jakob Kapp., 17/6...
Honderduizenden cijfergroepen vormen de codificatie
schreeuwende materiële rampspoed en nog luider zwijgende gees
telijke nood.
Alleen in Oostenrijk: meer dan 216.000 nummer geworden Heimat-
vertriebene. Letterlijk uit hun land getrapten ofwel uit hun land naar
de vrijheid gevluchten. Op heel weinigen na gaan zij allen gebukt
onder het nummer. Niettemin zijn zij zich nog zoveel van het eeuwig
menselijke bewust, dat zij honderdduizenden alleen in Oostenrijk
hunkeren naar een handreiking, die hen uit het nummer weer naar
hun mede mensen leidt. Een handreiking die deze honderdduizenden
redding biedt uit de 76 „officiële” (Oostenrijkse regerings-) kampen
en de naar schatting 33.000 niet of nauwelijks gecodificeerden
uit de „niet officiële” kampen, die veelal bestaan uit een huttengroepe
ring, waarbij vergeleken een woonwagenkamp, zoals wij dat kennen,
een villadorp is.
Door de ellende heen hoort ge, maar
ge moet goed luisteren, want de ellen
de verdooft, de hunkering naar hulp
op de eerste schreden naar.een toe
komst.
Nederland steekt de handen uit naar
deze „uit Gods hand gevallenen”. Ne
derland steekt de handen uit.... de
mouwen om te werken een uur voor
een toekomst van deze in uitzichtloos
heid gebannen medemensen.
Heus, de ellende in de vluchtelingen
kampen is groot.
Maar ze galmt er bijna nergens uit. Ze
is vèelal nauwelijks buiten de barakken
bespeurbaar. Herfstbloemen, grote hoog
opgerichte zonnebloemen het meest, te
gen het carbolineum der barakwanden en
de nog juist oorspronkelijk wit herken
bare gordijnen geven vele kampen zelfs
bij eerste blik een vriéndelijk aanzien.
De nood schuilt ook niet helemaal in
de behuizinkjes, hoe miserabel die op
zichzelf mogen zijn: wat zou het gezin
netje (Goska) 2/8 gelukkig zijn als zijn
huidige behuizinkje uit 2/8 gelicht en
met een éénpersoonshandwagen naar b.v.
Waldstrasse no. 8 van Feffernitz werd
oergebracht.
De nood wordt elke dag opnieuw ge
boren uit de paring van herinnering en
nu. Men denke zich maar in: een of
ficier uit het Witrussische, leger, een
slager, een hoogleraar in de wijsbegeer
te, een schrijnwerker, een eigenaar van
een boerenbedrijf, elk uit zijn eigen mil-
lieu weggeranseld of dat om hoger goed
verlaten hebbend, bijeen gewaaid in één
kamp, in één barak.
‘Vélen weliswaar met hun geilde ge
zin, velen met slechts de foto's van de
dode of van de tijdens hun odyssee ver
loren geraakte geliefden, velen met zelfs
dat niet! Tegen een oude kazerne in Kla
genfurt hangt een groot plakkaat met
vele tientallen portretjes: „Diese Kinder
suehen ihre Eltern”.
waarom zij tegen de
K.V.P. kozen? Zit
dat alleen maar op
het socialisme vast? J
Wanneer deze men- 9
sen het op het ogen-
blik moeilijk heb- C
is dat dan 1
omdat zij in
verlengde van
de strategie der bis
schoppen de roma
nisering zien, die zij
blijkbaar niet wil
len? We hebben hier
te doen met men
sen, die blijkbaar
niet
Kunnen doorbraak-
katholieken zoals
Ruygers ons niet
even sympathiek
zijn als baron van
Wijnbergen dat in
onze kring is ge
weest? Want we
hebben met de ka
tholieke socialisten
te doen met mensen,
die vóór de door
braak kozen, maar
weten wij reeds,
Naar dezen - waarachtig ook
naar dezen maar vooral naar de
95 pet anderen, omdat alleen daar
mee de definitieve oplossing van
het enorme probleem naderbij wordt
gebracht, gaat het Nederlandse
volk zijn handen uitstrekken. Steekt
het Nederlandse volk als voor
beeld voor alle volkeren de han
den uit de mouwen, om te werken
een uur voor een toekomst van
deze „uit Gods hand gevallenen”.
J en onze strijd tegen de
doorbraak.” Dat zijn de drie vraagstukken, die op de
tweede dag van de A.R. partijconferentie worden be
sproken. En ook nu weer is er een brochure, ditmaal geschre
ven door Prof. Dr R. Schippers, hoogleraar aan de Vrije Uni- 1
versiteit. Het zou wel eens zo kunnen zijn, dat deze brochure
na deze conferentie eerst goed in openbare bespreking komt,
want zij bevat tal van oorspronkelijke ideeën, waarover men
nog wel eens van mening zal verschillen. In het slot van zijn
brochure geeft Prof. Schipper aan wat wij niet en wat wij wel 1
moeten doen. Zo zegt hij, dat we niet moeten foeteren op de
doorbraak in de trant van 1
lozen in ons volk die dat niet begrijpen
partij en al dat foeteren is voor de geestelijke gezondheid
mensen bepaald niet ongevaarlijk.
lijk zijn bij de neo-
socialisten en de
neo-liberalen! Maar
wij zullen, als we
deze mythe uit de
weg willen ruimen,
wel voor de vraag
komen, wat wij tot
dusver hebben bij
gedragen om haar
als onwerkelijk aan
de kaak te stellen.
„Als wij in deze
trant iets doen, dan
meen ik perspectief
te zien voor een
A.R. bijdrage aan
een verbetering van
de verhouding tus
sen onze politieke
partijen. En mis
schien zal in het
hele volk, ook bij
hen, die maar een
geringe politieke in
teresse hebben, een
van onze
mogelijk
doen
die
de weg opge
dreven willen wor
den, dat zij het ge
beuren in Spanje en
Columbia moeten
goedkeuren.
Prof. Schippers
ziet een verband
tussen de verzuiling
en de politieke moe
heid. Met de tech
niek der zuilen
tracht men tot ac-
coorden te komen,
waarbij het alge
meen belang het
moet afleggen tegen
het uiteengaan der 1
belangen. De eigen
lijke motieven van
de geestelijke ver
deeldheid treden
niet meer met frisse
kracht op. Er zit
weinig beweging
meer in de zaak. Al
les schijnt vastgelo
pen. Wanneer raakt
er weer eens een
steen los, die het ge
heel weer aan het
rollen brengt? Ons
geestelijk voorge
slacht heeft zich na
veel aarzelen in de
politiek geworpen.
Zij vreesde, dat het
geloof er door ge
havend zou worden.
Tenslotte is men die
strijd aangegaan, als
een christelijke roe
ping.
Nu lijkt de chris
telijke politiek te
veel op het willen
stutten van de zuil.
En daar heeft met
name de jeugd, die
droomt van het staan
in verantwoordelijk
heid in de grootst
mogelijke verbanden,
geen antenne voor.
De politieke moeheid
in onze kring kan
slechts worden ver
holpen indien wij
het stof der verzui
ling ons van de voe- I
ten schuddende, in j
het reformatorisch j
isolement, onze strijd J
tegen de doorbraak J
voeren.
Het risico der ver
zuiling is niet ge
ring. Zij bevordert
een moeheid uit on- 1
behagen. De poli-
tieke moeheid wordt
niet overwonnen
door levensbeschou
welijke tegenstellin
gen uit het politieke
bedrijf te lichten.
En de tijd zal leren,
dat zij niet opge
heven werd door
in plaats van over
principieel religieuse
tegenstellingen te
gaan vechten over
die van de econo
mische politiek.
- - - - - -
In Norfolk, Virginia V.S., zijn elf
e^enden aan Iand ^bracht
van de Amerikaanse ertsboot
„Mormarskite”
van de slachtoffers wordt op
draagbaar aan land gebracht.
eerste
gelegenheid
aangrijpen om ons
te wenden tot ons
hele volk met een
uiteenzetting van
onze christelijke na
tionale verlangens.
Daarbij nemen wij
het op voor de
christelijke tradities
in ons volksleven,
waarin de gehoor
zaamheid aan Gods
geboden tastbare
vorm aannam. Doch
veel meer dan de
tradities te verdedi
gen, zullen we ze
verduidelijken, op
dat ze vlees en bloed
worden in het leven
van het volgende
geslacht. En als dat
niet lukt, zullen we
de vraag hebben te
stellen, of dat ook
van de tradities
komt. Bij dat alles
zal zeker een nieu
we bezinning nodig
zijn over het vraag
stuk van de toleran
tie, zoals dat in
christelijke vrijheid
moet worden
steld. Daarbij
tanciëren we
duidelijk van
mandement.
trachten in een
christelijk nationaal
program omtrent de
rechten en de vrij
heden van de Ne
derlandse burger ook
over het georgani
seerde humanisme
duidelijk te zijn.
Het zal ons niet licht
vallen daarbij reeël
te zijn, zo vervolgt
Prof. Schippers. Er
gens betekent dit
humanisme iets in
de strijd tegen het
nihilisme en het
moet toch mogelijk
zijn, aan het Huma
nistisch Verbond
duidelijk te maken,
dat het geen Kerk is.
Wat we wèl moe
ten doen? De mythe
omverstoten, dat de
tegenstelling
gressief en
vatief een
Hjke, een zakelijke
is. Wanneer die my
the op een realiteit
berustte zou het on
mogelijk zijn, de ge
suggereerde onover
brugbare tegenstel
ling te overbruggen
in de A.R. partij, in
de C.H.U. en 'in de
K.V.P. Wat bij de
Christenen in 1900
mogelijk was, moet
toch in 1954 moge-
