Stoottroepers herdachten hun makkers
GENERAAL HACKETT KWAM
VEILIG IN BRABANT
Londense krantenwereld
door staking getroffen
DE HEER VAN GREYLANDS
I
I
AHDERE BLADEN
I
I
Dalen” door de
van
het bevrijdde Zuiden
naar
J)
I
Mijnheer
Biesbos
Kloosterbalsem
Melk is veel
duurder geworden
Productiekosten aanzienlijk
gestegen
I
I
Alweer bijna tien jaar geleden
vertelt
Engels verhaal
Mrs Henry Wood.
van
Klant
Urk gaat wrakken
zoeken*
Bedrijven gesloten uit solidariteit
met blad, dat wegens conflict niet
kan verschijnen.
Oostenrijk
helpt vluchtelingen*
i
1
Boter op het brood (1)
Boter op het brood (2)
De „Plattelandspost” denkt aan
Een belangrijk man
Vrije bewerking van een
O
ZEEUWSCH DAGBLAD
Dinsdag 12 October 1954
pagina 4
Gelezen in
Het begon bij de „Daily Sketch”.
land
FEUILLETON
(Wordt vervolgd.)
WONDEN van a Her lei aard
Na Arnhem: de crossings
Gelukt!
Ook zij hebben recht op werk.
De crossing.
i Sliedrechtse L.K.P.-er
I
I
Illegaal journalist.
IK1
Ingezonden Mededeling (Adv).
eneest
- ontsmet en
t
Een klein wondje, waar vuil in
komt kan een ernstige verzwe
ring veroorzaken. Gebruik daar
om bij elke verwonding:
„Nooit zal ik die middag vergeten,
dat Hans, (een L.O.-man uit Gelder
land en een goede vriend van mij).
SOLIDAIR.
Inmiddels had de Britse vereniging
van dagbladeigenaren besloten de ver
schijning van alle Londense dagbladen
direct ingaand stop te zetten, Indien er
geen overeenstemming kon worden be
reikt over het drukken van de „Daily
Sketch”. Het resultaat van dit alles
was, dat de uitgifte van alle Londense
dagbladen met ingang van heden werd
gestaakt.
Vele provinciale dagbladen, die niet
tot de groep van dagbladondernemingen
waarvan de „Daily Sketch” deel uit
maakt behoren, zijn niet door de sta
king getroffen. Hieronder bevindt zich
ook het invloedrijke dagblad „Manches
ter Guardian”.
Directies van bepaalde, te Manches
ter en in Schotland verschijnende dag
bladen, hebben meegedeeld voornemens
te zijn ook haar bladen voorlopig niet
meer te laten verschijnen.
Heden, Dinsdag, zal een nieuwe po
ging worden gedaan om het arbeids
geschil bij de „Daily Sketch” bij te leg
gen.
LONDEN, 11 Oct. Geen enkele grote Londense krant kwam vanmorgen uit
en ook de avondbladen van heden zijn niet verschenen. Normaal hebben de
bladen tezamen een dagelijkse oplage van ruim vijftien mlllloen exemplaren.
De hoofdredactie van de meeste bladen is wel verschenen, doch daarna zijn de
bedrijven gesloten.
Oorzaak van het nlet-verschjjnen der Londense dagbladen is een arbeidscon
flict, dat is uitgebroken bij het conservatieve dagblad „Daily Sketch”. Ver
scheidene duizenden werknemers zijn b.j het sluiten van de drukkerijen be
trokken.
32)
Dat bleek een juist vermoeden te zijn.
Zijn eerste brief vermeldde geen bizon-
derheden. Hij was in Greylands aange
komen en had zijn intrek genomen in
de herberg de Dolfijn, waar hij verno
men had, dat zijn oom James in het
bezit van het landgoed was. In zijn vol
gende brieven was hij niet hoopvol ge
stemd: hij ondervond geduchte tegen
kanting; had zelfs heftige woordenwis
selingen met oom James; wist niet, wat
aan te vangen, maar had besloten nog
één samenkomst met hem te zoeken,
alvorens de wet In de arm te nemen.
Sindsdien was er geen enkele brief
meer gekomen. Zij schreef naar de Dol
fijn, maar kreeg geen antwoord. Zij
schreef nog eens, met hetzelfde resul
taat. En toen was haar besluit geno
men: zij zou naar Engeland reizen, om
hem te zoeken. Een vage, onbekende
vrees zeide haar, dat hem iets ernstigs
overkomen moest zijn. Zij reisde naar
Londen, bleef daar een nacht, schreef
een spoedbrlef naar Greylands, dat zij
In Engeland was en de volgende dag
komen zou. Haar bedoeling was inder
daad geweest naar Stilborough te gaan
en vandaar haar onderzoekingen te be
ginnen. Maar de ziekte van haar kind
was een pracht van eén voorwendsel ge
weest om in de Dolfijn af te stappen.
En hier had zij nu dingen vernomen,
die zij nauwelijks kon aanhoren, laat
staan verdragen. Het verhaal van de
dienstbode en daarna van de waard had
haar zenuwen geheel van streek ge
bracht.
Terwijl zij lag te luisteren naar het
bulderen van de orkaan, zag zij haar
man met de waard wandelen In de ma
neschijn; zij stonden in de buurt van de
ruïne; daar kwam Mr James Castle-
maine de weg oversteken; verdween In
de bouwvalAnthony hem achterna
om niet weer terug te keren
en James Castlemalne wandelde de vol
gende dag door het dorp, alsof er niets
gebeurd wasmaar het kon toch
niet anders, of die moest er meer van
weten
Zij was dankbaar, dat zjj besloten had
zich niet onder haar ware naam bekend
Het werd een moeilijke tocht, urenlang
in de ranke bóót over het ijskoude wa-
ter, maar zoals later bleek werd zeer
voorspoedig de overzijde bereikt. Door j
’s-GRAVENHAGE, 11 Oct. Het Oos
tenrijkse ministerie van Binnenlandse
Zaken heeft medegedeeld, dat niet-
Duitssprekende vluchtelingen, die Oos
tenrijk zijn binnengekomen voor 1 Janu
ari 1952, binnenkort dezelfde status zul
len krijgen als Oostenrijkers voor wat
betreft het recht op werk. Deze maat
regel is het resultaat van onderhand e-
lingen tussen het hoge commissariaat der
Verenigde Naties voor de vluchtelingen
tussen het hoge commissariaat en de
Oostenrijkse regering. Zij heeft betrek
king op 35.000 vluchtelingen. De Duits
sprekende vluchtelingen de zgn.
„Volksdeutsche” hebben „het recht op
werk” sinds Juli 1952.
De Oostenrijkse regering heeft voorts
een tweede bijdrage van 50.000 schellin
gen gestort in het noodfonds der Ver
enigde Naties voor de vluchtelingen. Het
geld zal worden gebruikt voor materiële
hulp aan vluchtelingen in Oostenrijk.
Het was ondertussen etenstijd gewor
den en met een enigszins bezwaard ge
moed vroeg ik de generaal of hij ook
erwtensoep lustte, daar dit die avond het
menu vormde. Gelukkig was hij er dol
op en zo schaarden wij ons in het ka
mertje van drie bij vijf meter met zes
personen om de dis. Hans was toen reeds
weer op de terugweg, nadat hij had ver
teld, dat het uniform van de generaal
oij „Kees” was gebracht.
Na het eten gingen wij dus eerst naar
Kees, waar de generaal zich weer in
uniform stak, waar overheen een ruime
jas werd aangetrokken. Hierna begaven
we ons getweeën in het stikdonker naar
ae gasfabriek, van waaruit het eerste
ueex van de tocht zou worden onder-
aomen.
uearmd met de generaal tastte ik mijn
weg in de aan verraderlijke stoepjes zo
rijKe Sliedrechtse straten. Het was een
hele toer om bij de gasfabriek samen
veilig m het roeibootje te belanden. De
tocnt zelf viel niet mee.
We moesten tegen een sterke stroom
oproeien, terwijl de richting in het duis
ter haast niet te bepalen was. Eindelijk
belandden wij doodmoe bij een boerderij
in de Biesbosch, waar de eigenlijke
„crossers” ons opwachtten. De boer was
een Groninger, een prachtkerel, die al
tijd zijn volle medewerking aan onze ge
vaarlijke ondernemingen gaf. Het hele
gezin werkte trouwens mee en zelfs de
jnge zoon en dochter waren van veel
die op doortocht was naar Brabant.
Het was in Januari 1945 en ik had
juist Riet bij mij, het meisje van de
Inlichtingendienst, dat kort na de be-
vrijding door de Koningin onderschei
den is. Riet had belangrijke berichten
van de geallieerden en de Nederlandse
regering overgebracht naar hier en
wachtte bij mij op een gunstige gele
genheid om weer dwars door de linies
heen naar Brabant terug te keren.
Toen er gebeld werd en Hans op de
NORFOLK, 11 Oct. De hoop op
het vinden van de 25 vermisten van net
Amerikaanse vrachtschip „Mormacklte”
is Maandag opgegeven. Het schip IS
Donderdag j.l. bij stormachtig weer op
ongeveer 250 km van Kaap Henry
(Virginia) gezonken.
Elf man hebben het ongeluk over
leefd. Er z(jn twaalf lijken gevonden.,
AUVM vi ---
stoep stond, vergezeld van een heer op f
’s-GRAVENHAGE, 9 October De
productiekosten van de melk zijn blij
kens onderzoekingen en berekeningen
van het Landbouw-Economisch Insti
tuut (L.E.I.) gedurende het laatste
jaar aanzienlijk gestegen. Gemiddeld
bedraagt de stijging over het gehele
land drie gulden per 100 kg melk yan
3.7 percent vetgehalte, namelijk on
geveer twee gulden voor de weidege
bieden en vier gulden voor de zand
gronden. Deze verhoging wijt het L.E.I.
voornamelijk aan de loonstijgingen en
daarnaast aan de grotere hoeveelheden
veevoeder, die moesten worden aange
kocht. De laatste twee jaar zjjn in dit
opzicht bepaald ongunstig geweest en
ook voor de komende winter zijn de
vooruitzichten niet best.
URK, 11 October Spontaan hebben
alle Urkers zich vanochtend opgege
ven om mede te zoeken naar de wrak
ken van de UK 174 en de HD 8 tijdens
een hedenmorgen vroeg gehouden ver
gadering in de Gereformeerde Zuider-
kerk. Het gebouw was geheel gevuld,
toen de heer R. Brands, voorzitter van
de Nederlandse Vissersbond en tevens
voorzitter van de plaatseljjke vissers-
vereniging, de vergadering opende.
De burgemeester en verschillende
plaatselijke predikanten bevonden
zich onder de aanwezigen. Besloten
werd, dat twintig van de grootste
schepen paarsgewijze de onheilsplek
zullen afvissen met lijnen. De andere,
ongeveer dertig schepen, zullen ge
woon gaan vissen in de omgeving, met
dien Verstande, dat de gevangen vis
zal worden verkocht ter dekking van
de totale kosten. Deze laatste groep
is na afloop van de vergadering naar
de Noordzee vertrokken. De anderen
moeten eerst de zaak voor elkaar ma
ken met staaldraden, boeien enz. Hoe
wel aan dit plan grote bezwaren zijn
verbonden, aldus de voorzitter Brands,
mogen we toch niet nalaten het uiter
ste te beproeven om de verdronken
collega’s op te sporen en de betrok
ken familie zodoende althans enige
troost te verschaffen.
Hoewel de generaal zich na zijn ge
nezing niet had verveeld, daar hij met
Hans had geschaakt en geboomd over
vele onderwerpen, zich had toegelegd op
de studie van de Nederlandse taal en
militaire overzichten had geschreven
voor het illegale blaadje „Pro Patria”,
was hij toch dolblij, dat hij weldra weer
bij zijn landgenoten zou zijn. Per fiets
was Hans met hem en nog twee gealli
eerde officieren naar Sliedrecht geiae-
men. Deze laatsten reisden echter afzon
derlijk om niet teveel aandacht te trek
ken.
Generaal Hackett had een vals per
soonsbewijs op de naam Van Dalen;
deze naam was gekozen omdat hij uit
de lucht was komen dalen. Ook vroeg hij
het S.H.-speldje, zodat hij zich doof kon
houden, als zij onderweg zouden worden
aangehouden. Hans zou dan het woord
wel doen. Een koerierster, Elsa, reisde
voor hem uit met de bagage, welke o.a.
ae uniform van de generaal bevatte.
Af en toe zat Hans danig in de rats,
daar de generaal met het gewone En
gelse flegma behept was en zich al zeer
weinig om de moffen bekommerde. Zo
liet hij zich in de buurt van Jutfaas
heel genoegelijk door een vrachtauto
vol Duitsers meetrekken. Vrolijk ver-
vertelde hij, dat deze laatsten hem een
vnendelijK. „Guten Morgen” hadden
toegewenst.
uit Brabant meebrachten. Tijdens zijn
gehele verblijf in Nederlandse gezinnen
had hij steeds standvastig alle rokerij
geweigerd, om onze kleine rantsoenen,
of liever gezegd restanten, niet nog snel
ler in rook te doen opvliegen. Trouwens,
alle geallieerde militairen aten uiterst
weinig, zolang v.-jj ze verborgen hielden,
omdat ze wisten, dat in de meeste ge
zinnen honger heerste.
Drie mannen, die het water in deze
buurt door en door kenden en reeds
tientallen malen de gevaarlijke overtocht
hadden volbracht, waren ook deze avond
aanwezig. Zij stonden bekend als Ko,
Koos en grijze Jan. Toen de tijd van
vertrek was aangebroken, maakten deze
mannen hun stengun in orde. De gene
raal gespte zijn zware bolt om het boven
been en even later liep het kleine ge
zelschap door de polder naar de plaats
waar de kano verborgen lag. Daar nam
ik hartelijk afscheid van de mannen en
even later gleed de kano weg in de duis
tere nacht.
En „De Stem” vertelt een grapje over
een klant.
In het landelijke P. vroeg een fiet-
senreparateur de klandizie van
Iemand, die zijn zadel omlaag wilde
zetten. De man maakte er werk van
en toen de klant ’s avonds het rijwiel
liet ophalen stond het zadel in de
juiste stahel. „Een dubbeltje”, reken
de de man. Het zadel moest weer om
hoog. De klant dacht, dat het niets
kostte.
De moeilijkheden begonnen, toen de
directie van de „Daily Sketch” besloot
drie met vacantie zijnde machinezetters
tijdeljjk te vervangen. Na een bijeen
komst van vertegenwoordigers van de
Britse vereniging van dagbladeigenaren
en van de betrokken vakbonden deed
de minister van Arbeid vergeefs een
beroep op partijen het geschil door een
minnelijke schikking op te lossen.
’T LUKTE NIET.
Na de moeilijkheden bij de „Daily
Sketch” besloot de directie van dit blad
te laten drukken op de persen van de
„News of the World”, een Zondagsblad
met grote oplaag. Het personeel van
„News of the World”, dat bij een an
dere vakbond Is aangesloten, dan dat
van het bedrijf van de „Daily Sketch”,
bepaalde echter, dat de machines van
hun drukkerij slechts door leden van
hun vakbond zouden mogen worden be
diend. Hiermee was het personeel van
de „Daily Sketch” het niet eens. Het
hieruit voortvloeiende geschil Is nog
niet opgelost.
toen plotseling een Engels generaal in
uniform de kamer binnentrad. Ook deze
o- - - „crossing” was behoorlijk voorbereid en
„mijnheer van Dalen” bij mij bracht, (je Engelse agent, die in al deze dingen
x gekend moest worden, had er zijn toe
stemming voor gegeven, maar de iden
titeit van de over te zetten persoon bleef
tot het laatste moment verborgen.
Hier stak generaal Hackett ook weer
voor de eerste maal een Engelse cigaret
op van de mannen, die deze regelmatig
In Leeuwen aan de Waal is de jaarlijkse dodenherdenking gehouden
voor de gesneuvelden van' het regiment Stoottroepen in de strijd met
de tien jaar geleden in dit gebied terugtrekkende Duitse eenheden. In
de Protestantse zowel als in de Rooms-Katholieke kerken werden her
denkingsdiensten gehouden en bij het monument voor de gevallenen
werd een krans gelegd. Van deze plechtigheid geeft bovenstaande foto
een overzicht.
paar dagen kom Ik nog eens kijken.
Mocht het erger worden, dan mij na
tuurlijk waarschuwen. Maar dat ver
wacht ik niet. Maak u maar niet on
gerust, mevrouwtje”. De goedhartige
oude drukte vriendelijk haar arm.
De genezing ging niet vlot. De dok
ter moest nog een keer terugkomen,
zodat er enkele dagen voorbij gingen,
waarin Madame Guise, bij het bed ge
zeten, in hoofdzaak met haar eigen ge
dachten bezig was.
Zij voelde het als haar taak, uit te
vorsen, wat er met haar man was
voorgevallen, maar nog steeds wist zij
niet, hoe de zaak aan te vatten. Alleen
begreep zij, dat zij een aannemelijk
voorwendsel moest vinden, om voor
lopig te Greylands te blijven zo, dat
niemand er met haar ware naam be
kend werd. Een tweede overweging
was, dat blijven in dit vreemde land
moeilijk zou gaan, als zij niet de een
of andere betrekking had. Zonder de
handtekening van haar man kreeg zij
van de bankier in Frankrijk, die zijn
vermogen beheerde, geen geld. Een
voorschot zou zij ook niet kunnen ont
vangen, tenzij zij het bewijs kon leve
ren, dat haar man overleden was. Wel
iswaar had zij van zichzelf een klein
inkomen, waarover zij vrijelijk te be
schikken had. Op de een of andere
wijze moest dat geld naar Greylands
komen zonder dat men te weten kwam,
wie en wat zij was. Echter dat geld
zou toch niet voldoende zijn, om lang
te leven bij de gemakken, die zij steeds
gekend had.
„Ik zou hier in Greylands wel een
poosje willen blijven”, zeide zij tot
vrouw Bent op een dag, toen de klei
ne, die als herstellend kon worden be
schouwd, voor de afleiding beneden in
de kamer was. „Het is hier een gezond
oord voor de kleine en ook voor mij.”
„Zoals u zegt, mevrouw. Zij heeft
frisse zeelucht nodig.”
„Ik heb er over gedacht, een maand
of drie te blijven. Zoudt u denken,
dat ik hier een appartement zou kun
nen huren?”
(Van onze §-redacteur).
SLIEDRECHT, October 1954. Van de 9000 man, die in Septem
ber 1944 bij Arnhem waren geland, keerden er slechts 2000 binnen de
eigen linies terug. De overigen waren voor het grootste deel gesneu
veld, terwijl een veel kleinere groep, al dan niet gewond, was gevan
gen genomen. Zo was het officieel, maar in werkelijkheid was er nog
een groep. Dat waren de mannen, die bij Nederlandse burgers een
onderkomen hadden gevonden en die her en der ondergedoken zaten.
Verscheidenen van deze onderduikers werden gepakt, maar een vrij
groot aantal wist ook, dank zij de Nederlandse illegaliteit op de een
of andere wijze weer geallieerd gebied te bereiken. Toen het Zuiden
van ons land bevrijd was, kwam dit gebied wel heel erg dichtbij. De
befaamde „crossings” begonnen en vooral in de Biesbosch was er vrij
druk verkeer, waarvan ook deze onderduikers profiteerden. De eerste
paratrooper, die via Sliedrecht en de Biesbosch Brabant bereikte, was
generaal W. W. Hacket, D.S.O., M.B.A., M.C., de commandant van
de First Airborne Division. Een Sliedrechtse L.O.-leider geeft het ver
haal van deze crossing hier in zijn eigen woorden weer.
zaken op de hoogte, zonder dat zij ooit
ergens over hebben gekikt.
In „De Consumentengids” lezen we:
De dagbladen tonen ons thans re
gelmatig afbeeldingen van stoere
werkers die bergen verzetten en ons
door hun blakende gezondheid en
energie met afgunst vervullen. Voor
het bereiken van een dergelijk
krachtsldeaal wordt het gebruik van
roomboter voorgeschreven.
Hoe zeer dit ideaal ook lokt, wel
licht deinst men even terug voor de
hoge uitgaven die gemoeid zijn met
een geregeld gebruik van roomboter.
De advertentie tracht ons van het te
gendeel te overtuigen, immers zo heet
het: „in kosten scheelt het maar wei
nig meer dan een cent per boterham”.
Het is ter variatie aardig de kosten
van het roomboterverbruik met per
boterham, doch voor een gemiddeld
gezin te berekenen: Het gemiddeld
broodverbruik is in Nederland voor
een gezin van 4 personen 1 kg per
I dag, d.w.z. 25 boterhammen; de extra
kosten bij gebruik van roomboter be-
I dragen dus voor een dergelijk gezin
25 ct per dag! Misschien zou van dit
cijfer een minder animerende werking
uitgaan, maar voor het huishoudbud
get is dit gegeven zeker van meer
betekenis!
Doch het „krachtsmotiet” en de
„geringe kosten” alleen zijn blijkbaar
niet voldoende om ons van de wense
lijkheid van het roombotergebruik te
overtuigen. Ook de maatschappelijke
billijkheid wordt in het geding ge
bracht met de slagzin: „wie hard
werkt verdient roomboter”. Wij zou
den hieraan de treurige waarheid
I kunnen toevoegen: „wie hard werkt
kan nog geen roomboter betalen”.
Slechts weinig „harde werkers” uit
I alle maatschappelijke lagen blijken in
I staat te zijn hun hard verdiende loon
aan de verhoudingsgewijze dure
I roomboter te besteden!
I margarine plus boter en schrijft:
Poarteboer bespreekt in „Ons Frie
se Platteland” het feit, dat thans
een weinig roomboter door margarine
gemengd mag worden en de reacties
hierop in boerenkring. Naar zijn me
ning is het bepaald onjuist om hier
van vervalsing te spreken, zolang het
maar margarine blijft heten. En of
het gewenst of ongewenst is, is een
vraagstuk, dat ernstige bestudering
vraagt. Dat het hier om fijne nuances
gaat blijkt uit onderstaande passage:
„Wanneer boter aan margarine
wordt toegevoegd en een mengpro
duct ontstaat, komt dit het wezens
verschil tussen beide niet ten goede.
Toch blijkt het mij een volkomen
oorbare zakelijke handeling toe waar
niets Is op aan te merken. Wij zijn
nog verontwaardigd als we aan de
menging van vroeger denken. Toen
werden minderwaardige producten
door de boter gemengd en dat geheel
als boter gepresenteerd. Dat was ver
valsing en bedrog.
Even verontwaardigd zijn we bij de
gedachte aan het verfijnde bedrog
dat in de volksmond en in veler
woordschatting van de margarine
boter heeft gemaakt. Tegen de ach
tergrond van deze feiten is het wan
trouwen tegen het mengen van, nu
niet boter met de margarine, maar
van de margarine met boter verklaar
baar.
Toch is het iets geheel anders. Hier
wordt de boter niet aangetast, mits
de met boter verbeterde margarine
„margarine” blijft.
Over een belangrijk man kan men In
de „C. H. Nederlander” het volgende
lezen:
H. W. Tilanus is een naam
Bekend in heel ons land
Bij vele, vele duizenden
Uit alle rang en stand.
Geen wonder ook, want de persoon
Die deze naam mag dragen,
Bestuurde vele jaren reeds
De C.H. Unie-wagen.
Wel was een staf van medewerkers
Gedurig om hem heen,
Doch, hij was toch maar altijd weer
De leider nummer één.
En al die jaren dat ’t zo was,
Reed de wagen zonder schokken
En mocht hij hier of daar eens kraken
Er kwamen nimmer brokken.
Onder leiding van Tilanus
Reed de wagen rustig voort
En is, dank zij zjjn wijs beleid,
Gelukkig niet ontspoord.
Met vaste hand heeft hij de wagen
Der Unie steeds bestuurd
En geve God, tot heil dei- Unie,
Dat 'tzo nog jaren duurt.
Wel heeft hij deze week bereikt
De leeftijd van de sterken,
Maar hij is nog flink en fit,
Bekwaam om voort te werken.
En dat hij daartoe is bereid
Daar twijf’len wij niet aan.
Als God het toelaat wil hij zeker
Deez’ weg nog verder gaan.
Wij bidden, dat dit mag gebeuren
Tot heil van onze Unle-band,
Als ook nog tot een rijke zegen
Van heel ons volk en vaderland.
na
j een bezoek aan
Hans weer ontmoette,
droeg hij boven zijn onderschei
dingstekenen op de linker borst
trots een rood-wit speldje met de
letters „S.H.”
een Engels officier, die te Sliedrecht aan
wezig was om een geheime zender te be
dienen was de komst van de generaal
aan zjjn landgenoten bericht, zodat hij
met open armen werd ontvangen. Gene
raal Hackett was de eerste van de para
troopers, die langs deze weg veilig in
Brabant belandde. Hij zorgde er onmid-
delljjk voor, dat opvouwbare rubberbo
ten, die met toebehoren precies in een
rugzak pasten, over werden gestuurd.
Deze zjjn later gebruikt om mannen over
de Lek te zetten, waar men weinig ge
legenheid had om boten te verbergen.
Ook zond hij levensmiddelen voor de
gezinnen, waar regelmatig overstekers
werden ondergebracht.
Hij wilde zelfs een kleine onderzeeër
naar Brabant dirigeren, om daarmee
personen over te zetten, zoals hij ook
had meegemaakt bij het aan land zetten
van patrouilles in Griekenland. Dit plan
was echter om verschillende redenen
niet te verwerkelijken.
In een zeer hartelijke brief heeft
generaal Hackett later zijn grote
bewondering en waardering uitge
sproken voor de „illegale” kamera
den, onder welke hij vier maanden
had doorgebracht. En toen hij
'geus uver iieuuexx gcikuku
Natuurlijk was de verbazing hier groot, ue Devrijainc^ dij
ons land 11
te maken, dus reisde zij onder haar
meisjesnaam. Er was niemand, die haar
kende. Dat moest ook niet. Want zij
had, beleidvol, een onderzoek in te stel
len. Alleen zij wist niet hoe het aan
te vatten.
De kleine meid bewoog zich, strekte
haar armpjes uit en werd wakker, on
middellijk over dorst klagend. Haar
moeder stond op en gaf haar te drin
ken. En toen viel het meisje weer weg,
dommelend.
Op van vermoeidheid van de reis,
moe van het peinzen over wat zH ge
hoord had, viel Madame Guise, het was
al tegen de morgen, In een lichte slui
mering, akelig dromend. Uit welke
droom zij dan weer wakker schrok, di
rect denkend aan het raadselachtige,
dramatisch gebeuren met haar man.
Het ging voor haar vast- staan, dat
Mr Castlemalne er niet alleen meer van
wist, maar dat hij of een medeplich
tige haar man gedood had. Zij kon
niet aannemen, dat hij hem verborgen
hield, Hoe zou dat kunnen? Neen
neen Anthony was doodde
waard had gelijk.
Zij lette dan op haar dochtertje, dat
Marie Ursule heette. Grootvader Basil
had het zo gewild en het kind altijd bfl
die dubbele naam genoemd. Anthony
sprak steeds van Mary Ursule, maar
zij, die het Engels niet zo goed mees
ter was, noemde haar kortaf: Marie.
Al direct stond het voor haar vast,
dat het kind niet beter was dan de
vorige dag. De koorts was nog niet ge
weken. Alweer klaagde het meisje over
dorst. Dat vertelde ze, toen vrouw Bent
belangstellend vroeg.
„O, maar dan laat Ik dokter Parker
halen, mevrouw, als u het goed vindt.
Dan Is u Immers veel geruster”.
Molly werd er op uitgezonden en niet
lang daarna kwam de oude Parker, die
In Stilborough een overdrukke praktijk
had gehad, maar die had verwisseld met
een rustige In de Greylands, naar de
Dolfijn, waar hij het kind aan een nauw
keurig onderzoek onderwierp, „Een be
zetting op de borst”, constateerde hij.
„Te bed blijven. Ik zal poeders gereed
maken. Elke twee uur één. Over een
middelbare leeftijd met een speldje j
„slechthorend” op de revers van zjjn jas,
was ik niets verbaasd. Ik had tientallen f r
mensen in huis gehad, die „over” moes
ten en was wel het één en ander gewend.
Toen Hans mjj evenwel voorstelde aan
generaal Hackett van de luchtlandings
troepen, wist ik toch even niet wat ik
hoorde.
Gezellig om de kachel geschaard deed
Hans het verhaal van de belevenissen
van onze nieuwe beschermeling. Generaal
Hackett was „gedropped” met zijn af
deling paratroopers tijdens de strijd om
Arnhem. Hjj was zwaar gewond in han-
den van de vijand geraakt en in het hos
pitaal terecht gekomen. Daar de moffen
zich niets aan hem gelegen lieten liggen,
had ’n Engels militair arts, die ook in dat
hospitaal was opgenomen, hem zo goed
en zo kwaad als het ging verzorgd, en
toen hij aan de beterende hand was werd
hij door K.P.-ers „geschaakt” en bij een
paar tantes van Hans ondergebracht.
Hier had hij van begin October 1944
tot eind Januari 1945 ondergedoken ge
zeten en dank zij de goede verzorging
was hij weer geheel genezen. Toch was
het de generaal nog goed aan te zien,
dat hij veel had doorgemaakt. Hjj was
slechts 35 jaar, maar zag er veel ouder
uit.
x'-
