Hoge onderscheiding voor H.W.Tilanus
In
een
men
schooltje op Syros leert
Engels
DEZE WERELD
van öaq tot öaq
ZWITSARUB
Noodkreten uit Griekenland (Slot)
ïladia
CHURCHILL
waarschuwt
Zullen vluchtelingen de kans krijgen
tot emigreren?
„JEUGD EN EVANGELIE”
BESTAAT 10 JAAR.
een
De laars wordt
rijgschoen
IMPLEX fiets
Wachten, wachten,
wachten
Hoe is het met
de zolen?
b-iengt anó
Verkouden kinderen?
Kerstspel aangeboden.
11- I
i i
ft i
fW ifl
fel
ife ii
ZEEUWSCH DAGBLAD
pagina 3
linsdag 12 October 1954
1
Kies Uw type, kies’
Uw kleur, U slaagt
het best met
l een
Een kans.
Onder de loupe
Geen toekomst.
Nog ’n kamp.
Uitzichtloos wachten.
Herdenkingsbijeenkomst in Amsterdam.
Vergeten.
kleur: oujfgroen
weer
Ingezonden Mededeling (Adv.)
Ingezonden Mededeling (Adv.)
m.).
11.45
een Zwitsal preparaat
Mej. Heukels van het Geref. Jeugd»
verband schonk een voorzittershamer
en de heer W. Gispen een door hem
geschreven Kerstspel.
i niet al te lange tijd zullen
Duitse soldaten zijn. Zingend
- door de straten trek-
zullen weer stipt gehoor
de scherpe Duitse bevelen,
andere uniformen dra-
andere helmen, an-
de Duitse laars zal
rondom het Evangelie met jongeren, die
Christus niet kenden, is mogelijk gewor
den. Wij hadden voorheen alleen oog
voor jongeren in eigen kring. God heeft
ons evenwel uit de slaap wakker geroe
pen en deze gedachte vond in plaats tot
plaats bijval. Zo zijn vele buitenkerke
lijke jongeren voor het Evangelie gewon
nen.
Nato en over E.D.G., over Pact
Brussel en over de verdediging
van Europa, werkte Theodor Blank
zijn project: het nieuwe Duitse
aan 1.
leger, dat op papier klaar moet zijn
Lichte muz. 13.30 Gram. 13.45 Lichte muz.
14.00 Schoolradio. 15.45 Gram. 16.00 Koer
sen. 16.02 Omr.ork. 17.00 Nws. 17.10 Gram.
17.30 Caus. 17.40 Gram. 17.50 De boeken
markt. 18.00 Klarinet en piano. 18.15 Zang
ea piano. 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws.
19.40 Gram. 20.00 Hoorspel. 21.30 Omr.
ork. 22.00 Nws. 22.15 Jazzmuz. 22.45 Gram.
22.55—23.00 Nws.
grootste moeilijkheid, die moest wor
den overwonnen, was daarmee opge
ruimd. Mendès-France kon tevreden
zijn, toen hij Londen verliet. Hij was
de man, die het meeste heeft gewon
nen bij deze conferentie, men wil op
nieuw even afwachten. Alsof West-
Europa nog niet lang genoeg heeft af
gewacht tot de Fransen iets hebben
gedaan!
WOENSDAG 13 OCTOBER.
HILVERSUM I (402 m.). NCRV: 7.00
Nws. 7.10 Gewijde muz. 7.45 Een woord
voor de dag. 8.00 Nws. en weerber. 8.15
Gram. 8.30 Idem. 9.00 V. d. zieken; 9.30
V. d. huisvr. 9.35 Waterst. 9.40 Gram.
10.15 Idem. 10.30 Morgendienst. 11.00
Gram. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33
Gram. 12.53 Idem. 13.00 Nws. 13.15 „Met
PIT op pad”. 13.20 Metropole ork. 14.00
„Boris Godounov”, opera (proloog en le
acte). 15.00 Interscholair Jeugdtournooi.
15.45 Gram. 16.00 V. d. jeugd. 17.20 Gram.
17.30 Orgelsp. 18.00 Mil. caus. 18.10 Gram.
18.30 Cello en orgel. 18.45 Spectrum van
het Chr. Organisatie- en Verenigings
leven”. 19.00 Nws. en weerber. 19.10
Huismuz. 19.30 Buiten!, overz. 19.50 Gram.
20.00 Radiokrant. 20.20 Radio Philh. ork.
en solist. 21.15 „Augustinus”, caus. 21.35
Viool, cello en piano. 22.00 Gram. 22.15
Cantate „Musikalische Kürbschütte”.
22.40 Gram. 22.45 Avondoverdenking.
23.00 Nws. en SOS-ber. 23.15 Gram. 23.30
„Man en vrouw”, caus. 23.45—24.00 Gram.
HILVERSUM H (298 m.). VARA; 7.00
Zoals wij gisteren al meldden is tijdens de huldiging, die de fractie
voorzitter der C.H.U., de heer H. W. Tilanus, ten deel viel ter ge
legenheid van zijn zeventigste verjaardag, door minister-president dr
W. Drees meegedeeld, dat de jarige door H, M. de Koningin bij be
vordering is benoemd tot Grootofficier in de Orde van Oranje Nassau.
Op de foto ziet men hoe de heer P. Wagenaar, secretaris van het
comité „5 October 1954” (rechts) de heer Tilanus de versierselen, die
bij deze hoge onderscheiding behoren,omhangt.
Lazarides is een vroeger krankzin
nigengesticht op het eiland Syros, in
de Egeïsche zee, ruim zeven uur va
rens van de Atheense haven Piraeus.
Voor een buitenlander is het roman
tisch, maar voor de bewoners een
oord van armoede en kommer. Vijf
tig procent werkloosheid. De hele
dag lopen door de hoofdstad Ermou-
polis jonge mannen te slenteren, die
geen werk kunnen vinden. Industrie
is er vrijwel niet, omdat de produc
tiekosten te hoog zijn, en landbouw
niet omdat het land vrijwel geen
water heeft. Het eiland is bruin en
dor.
dankbaar voor het initiatief van de
Nederlandse werknemers en werk
gevers, die een nationale actie op
touw hebben gezet.
In zijn bureau, waarvan het raam
een prachtig uitzicht geeft op de
Acropolis, vertelt hij er over. Velen
hebben maar een klein beetje hulp
nodig, dan kunnen zij zich verder
zelf helpen. Geheel op te lossen is
het probleem in Griekenland niet,
daarvoor is het te gecompliceerd,
Leven niet vele Grieken economisch
in dezelfde omstandigheden als de
vluchtelingen?
Maar, zegt hij én hij herhaalt
het op het vliegveld van Athene,
als de Nederlandse journalisten
vertrekken elke vluchteling die
geholpen wordt, is er een. Allen
zijn het waard geholpen te worden,
want allen zijn mensen, met dezelf
de rechten als alle andere mensen.
—24.00 Gram.
BRUSSEL Vlaams (324 m.). 11.™
GrEJm- 12-30 Weerber. 12.34 Gram. 13.15
---- muz.
parlementsleden de tijd te geven zich
te bezinnen op de vraag hoe zij hun
stem zullen uitbrengen.
Welnu, men heeft zich inmiddels
bezonnen. Maar men kan er nog geen
hoogte van krijgen hoe de stemming
zal uitvallen. Vermoedelijk, dat nie
mand zich aan een voorspelling zal
wagen. Wie het aandurft de uitslag
van een stemming in de Franse Natio
nale Vergadering te voorspellen, komt
PROF. BAVINCK.
Prof. dr. J. H. Bavinck, adviseur van
„Jeugd en Evangelie”, zette uiteen, dat
teams van gelijkgezinde jongeren het
Evangelie in het dagelijks leven hebben
gebracht. Men beoogde geen geweldige
samenkomsten, maar het gesprek in rus
tige contactkringen. Ouderen dachten,
dat jeugd en jeugd elkander niet kon
ontmoeten; maar hoe dankbaar wij zijn
voor de jeugdorganisaties in J. en
E. heeft men Jezus gevonden. De waar-
heidsvraag ten opzichte van de oecumene
heeft men niet verdonkeremaand. Zo zijn
jongeren gezet voor een taak, die alleen
door hen kan worden volvoerd, die in
de lichtkring van Gods genade leven.
A. B. LAM.
Tenslotte heeft de heer Anton B. Lam
de blijdschap van J. en E. vertolkt. Met
de J. en E.-gedachte moet echter meer
ernst worden gemaakt, alsook met het
interkerkelijk karakter en de organisa
tie.
Namens de Hervormde Jeugdraad
sprak ds N. A. Steenbeek, die geluk
wensen aanbood. Ds G. P. Klijn deed
dit uit naam van het Evangelisatiewerk
der Ned. Herv. Kerk en mej. R. van der
Mast, directrice van „de Nijenburg” te
Baarn.
x-^HURCHILL heeft Zaterdag op
het congres van de Britse
conservatieve (regerings
partij over de hoofden van de dui
zenden leden heen, een ernstige
waarschuwing laten horen aan het
adres van Frankrijk. Uit zijn woor
den valt op te maken, dat de 80-
jarige staatsman, wiens vitaliteit
nog ongebroken schijnt, het gehar
rewar in Frankrijk meer dan beu is.
Hij heeft dan ook op dit partijcon
gres de gelegenheid aangegrepen
om niet alleen een vermanend woord
te spreken, maar vooral om de
Fransen duidelijk te maken, dat zij
door hun houding geen verdere
consessies van de Engelsen kunnen
loskrijgen. Men zou de rede van
Churchill zo kunnen typeren: „Het
is nu mooi geweest, Frankrijk heeft
in zeer belangrijke zaken zijn zin
gekregen en het Franse parlement
zal nu moeten tonen, dat ernst
wordt gemaakt met de defensie van
West-Europa”.
Churchills woorden kwamen maar
net op tijd. Vrijdagavond zag het er
een ogenblik naar uit, dat de Franse
Nationale Vergadering een beslissing
zou nemen en zich al of niet achter
premier Mendès-France zou scharen.
Maar op het laatste ogenblik werd een
stemming uitgesteld.
Heden (Dinsdagmiddag) moet de i
beslissing vallen. Het uitstel was vol- 1
gens de r ranse regering nodig om de 1
„Angst is een slechte raadgeefster”,
we weten het. In de plaats van angst
behoort vertrouwen te staan. In dit
geval vertrouwen in de mensen die
thans in Duitsland de touwtjes in
handen hebben en vertrouwen in de
ware democratische gezindheid van
het Duitse volk. De gehate knielaars
vervangen door de rijg-
zetten voor het democratisch
In die geest moeten offi-
en vooral de generaals geko-
1 opgevoed worden. Een paar
heeft het donkere kamertje geërfd
van een oude vrouw met wie zij
vroeger samenwoonde, maar die is
overleden. Ze is ziek, heeft iets aan
een been en kan niet lopen. Buren
halen water en brengen eten. Maar
als die het eens mochten vergeten
moet Zapina sterven. Want ze kan
niet overeind komen. Toekomst?
Neen. Ze wacht alleen op haar dood.
Maar er lopen in dat dorpje, en
in allerlei andere kampen duizenden
rond, die naar de mening van de
heer Temnomeroff wel kunnen wor
den geholpen. Daarom is hij zeer
Genezende warmte door wrijven met
In een uithoek ervan, met uitzicht
op de staalblauwe zee, staat een mas
sief gebouw van gele zandsteen, Laza
rides. De binnenplaats bestaat uit zand
en keien, waarop ondervoede kinderen
spelen op blote voeten. Elk gezin heeft
een donker lichtloos celletje, waar
geen frisse lucht komt. Zij zijn vrij,
maar niettemin gevangen, want wie
hunner zou de tocht naar Ermoupolis,
op kilometers afstand, kunnen betalen,
om nog maar niet te spreken van de
bootreis naar het vasteland? Geld krij
gen ze niet, alleen wat eten en onder
dak.
Midden op de binnenplaats komt Ni
colas Karayiannis de bezoeker tege
moet. Hij troont hem mee naar een rus_
tig hoekje: Hij wil zijn geschiedenis
vertellen. Het is een van de weinige
geschiedenissen, die hoewel droef, uit
zicht bieden op een betere toekomst.
Nicolas is 24 jaar en woonde tot voor
enkele jaren in de Roemeense hoofd
stad Boekarest. In 1948 vertrok één
van zijn broers naar Griekenland om
dat hij het in Roemenië niet kon uit
houden. Twee jaar later wilde Nicolas
medicijnen gaan studeren, maar hij
werd niet aan de universiteit toegela
ten omdat hij Griek was. Nog even
later werd hij voor de keuze gesteld
zijn Griekse nationaliteit te verwisse
len voor de Roemeense, of te vertrek
ken. Hij koos het laatste en kreeg zon
der moeite een paspoort. In Grieken
land zou hij gaan studeren, maar het
ging niet zoals hij zich had voorge
steld. Studeren was duur, na een jaar
moest hij zijn studie af breken, en
langs allerlei wegen kwam hij in La
zarides terecht. Daar wacht hij. Hij is
bezig de formaliteiten voor emigratie
naar Amerika te vervullen. Zijn broer
ondersteunt hem zo’n beetje, want
werk is er voor hem op Syros niet. Hij
is nog jong, en heeft nog alle hoop. Als
hij zijn studie maar volbrengen kon.
In het andere kamp op Syros, Della-
grazia, een oude vervallen villa midden
tussen bergen en palmbomen leven
evenals in Lazarides tussen de honderd-
vijftig en de tweehonderd vluchtelingen.
Daar is de Griekse Roemeen Andrè
Trlpoulos zijn familienaam is anders,
maar hjj vraagt dringend die niet te
noemen omdat hij nog familie in Roe
menië heeft. In een kleine ruimte wacht
hij met vrouw en drie jonge kinderen.
In Constantza was hjj koopman, maar
onder druk verliet hij zjjn land. Nu
heeft hy misschien een kansje om naar
Nieuw-Zeeland te emigreren. Daar heeft
hjj een broer wonen.
’s Middags staat André’s vrouw met
tientallen anderen achter de villa in de
Binnen
er weer 1
zullen ze weer
ken en ze
zamen aan
Wel zullen ze
gen dan vroeger:
dere jasjes en.
vervangen zijn door de rijgschoen.
Duitse soldaten daar is al jaren
over gesproken. Al jaren lang bestaat
de „Dienststelle Blank”, het advies
bureau der Westduitse regering voor
defensie-aangelegenheden. Terwijl er
gesproken werd op talloze conferenties
over
van
het plots voor je: er komen weer
Duitse soldaten! En dan is het alsof
plotseling dat gevoel weer terug
komt: die haat vermengd met angst,
die in de oorlog ons doen en laten
bepaalde. „Nee, dat niet! Dat nooit!”
zou je willen schreeuwen. Want juist
nu we ons opmaken om het 10-jarig
bevrijdingsfeest te gaan vieren, voel je
je nog niet in staat om die aanblik
te verdragen; komt er een zekere wal
ging bij je boven ais die Duitse com
mando’s weer in je oren klinken. Al
dat praten over de E.D.G. en over
Europa’s verdediging, daar leefde je
in mee, omdat je je de consequenties
niet voldoende realiseerde. Eèn van
die consequenties is echter de Duitse
soldaat en daar staar je dan naar
als naar een spookbeeld!
(Van een speciale A.N.P.-verslaggever.)
ERMOUPOLIS, October. „I want to buy some bread. I want
to buy some bread”. De onderwijzer Christos Antoniou zegt het zijn
leerlingen voor en in eentonige dreun worden de Engelse zinnetjes
herhaald. De leerlingen zijn mannen en vrouwen tussen de twintig en
vijftig jaar. Zij zitten op harde bankjes in een stoffig lokaal, waar aan
de muur het opschrift hangt: „Our school must be the best of its
kind in the world”.
Meester Antoniou, die zelf enige jaren in de Verenigde Staten is
geweest, geeft Engelse les aan de vluchtelingen in het kamp Lazarides,
die misschien ooit voor emigratie in aanmerking zullen komen.
en dat tot leven moet worden geroe
pen onmiddellijk nadat de handteke
ningen zijn gezet onder het verdrag,
dat Duitsland toestemming geeft tot
militarisatie. Hij heeft het ver ge
bracht met zijn project, want terwijl
de parlementen der diverse landen de
overeenkomst van Londen nog moeten
bestuderen, verschijnen er in de we
reldpers al plaatjes hoe de Duitse sol
daat er straks zal uitzien. Herr Blank
heeft zijn tijd niet in ledigheid door
gebracht!
Bij het zien van zo’n plaatje staat
er komen
deur, een klein kamertje. Als de ogen
aan het schemerlicht gewend zijn ont
waren zij een kastje, een bed en een
tafel. Op het bed ligt een oude vrouw.
Moeilijk vertelt zij, dat ze hier al veer
tien jaar woont, waarvan tien jaar
zonder licht omdat zij geen electriciteit
kan betalen. Geld een paar drach
men per dag. Zij moet ook zorgen voor
een geestelijk onvolwaardige zoon.
Heel de dag ligt zij in het donker op
bed. Het minieme portie eten kookt zij
op een petroleum toestelletje, als zij
ten minste petroleum heeft. Haar kle
ren zijn lompen, het bed ook. De be
zoekers zeggen niet veel en schuife
len stilletjes achter elkaar naar bui
ten, waar de felle zon hen weer over
valt. Vergeten!
Vergeten worden is ook de groot
ste vrees van Zapina Lazian. Zij
kwam als Armeense tijdens de ver
volgingen in Turkije al in 1921 naar
Griekenland en woont nu in een
dorp van Armeniërs en andere
Klein-Aziaten. Er zijn winkeltjes,
waardoor vlees en vruchten liggen
uitgestald, waarover vliegen in de
hitte en het stof krioelen. Elke voet
stap werpt stof op, want bestrating
is er niet. De vrouwen halen water
op een centraal punt, waar het hun
verkocht wordt voor ongeveer een
cent per emmer. In dat dorp, in een
klein hok, ligt Zapina Lazian. Ze
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram
7.45 „Even opkrikKen!” 7.50 Gram. 8.00
Nws. 8.18 Gram. 8.50 V. d. huisvr. 9.00
Gym. v. d. vrouw. 9.10 Gram. VPRO:
10.00 Schoolradio. VARA: 10.20 Voor de
vrouw. 11.00 Gram. 12.00 Accordeonork.
12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 V. h.
platteland. 12.38 Gram. 13.00 Nws. 13.15
Tentoonstellingsagenda. 13.18 Hawaiian
muz. 13.45 Gram. 14.00 Medische krom
14.10 V. d. jeugd. 16.00 V. d. zieken.
16.30 Gram. 17.30 Instr, kwint. 17.50 Re-
geringsuitz.; W. van Gelderen: „De ten
toonstelling ’Building in the Netherlands’
in de Verenigde Staten". 18.00 Nws. en
comm. 18.20 Act. en gram. 18.30 Dans-
muz. 19.00 V. d. kind. 19.10 „Een vrije
kerk in een vrije staat”, lezing. 19.25
VARA-Varia. VPRO: 19.30 V. d. jeugd.
VARA: 20.00 Nws. 20.05 Pol. comm. 20.15
„Zij vielen uit Gods hand”, hoorsp. 21.40
Concertgebouwork. 22.45 „Weersverwach
ting”, caus. 23.00 Nws. 23.15 Soc. nws. in
Esperanto. 23.20 Hammondorgelspel. 23.40
Typerend voor alles wat met
het vluchtelingenprobleem te
maken heeft is dat ene woord:
„WACHTEN”. Hier ziet u
mensen, die van huis en haard
verdreven zijn. Zij wachten
op hun registratie, zullen daar
na moeten wachten op hun
papieren, moeten wachten op
huisvesting en tenslotte wach
ten op hetgeen de toekomst
hun brengen zal.
AMSTERDAM, 11 Oct. - In
de Lutherkapel te Amsterdam is
Zaterdagavond het 10-jarig be
staan van „Jeugd en Evangelie”
herdacht.
Drie sprekers hebben hierover
het woord gevoerd.
Oud-presidente mej. C. C. le Clercq
herinnerde aan de spontane opzet in de
oorlogsjaren. Christenjongeren begrepen
toen hun verantwoordelijkheid tegen
over de buitenkerkelijke jeugd.
Na tien jaar hebben wij, zeide zij, een
krant met duizenden lezers. Een gesprek
is immers
schoen!
Toch blijft de vraag je bezighou
den: hoe is het met de zolen van die
rijgschoen? Zit er hetzelfde spjjker-
beslag onder als onder de vroegere
laars? Dreunen deze schoenen ook
zo door de angstig stille straten? En
zijn ze ook zo geschikt om een trap
te geven naar een weerloze? Of om
het anders te zeggen: zal de menta
liteit van de Duitse soldaat een an
dere zijn dan die van Hitlers Wehr
macht?
Let wel: dit zijn beslissende vra-
Sen! Men kan het op papier nog zo
netjes voor elkaar maken en het nieu
we legerverdrag kan net zoveel „ga
ranties tegen Duitse agressie” bevat
ten als men maar wil die papier-
undel is waardeloos als de geest van
et Duitse leger niet een volkomen
anders is dan die waarmee we vijf
ange jaren kennisgemaakt hebben!
Gelukkig is het te kunnen constate
ren dat die man Theodor Blank van
dh alles heel veel begrijpt. We den-
en daarbjj aan de onenigheid die er
omstreeks December 1952 geweest is
de „Dienststelle Blank”. Blank
eeft als ideaal een „politiek leger”,
en leger waarin alleen maar plaats
s voor mensen die bereid zijn zich
m te
staatsideaal.
eieren
zen en
V
Het is daarom, dat de woorden van
Churchill Zaterdag over de hoofden
van zijn partijgenoten heen gespro
ken, van zo bijzondere betekenis zijn.
Behoudens dan het feit, dat de Engelse
staatsman weer niet heeft gezegd, dat
hij van plan is heen te gaan of nog
enige tijd te blijven, (het Engelse volk
en de wereld mag gissen naar Chur
chills plannen), was zijn waarschu
wing aan Frankrijk het enige nieuws.
Hij heeft daarmee de Franse parle
mentsleden, die twijfelden en wellicht
opnieuw op besprekingen wilden aan
dringen, alvorens te beslissen duide
lijk gemaakt, dat men niet meer moet
verlangen dan men op de Londense
conferentie gekregen heeft.
Welnu, laat men Churchills woor
den, die zeker niet zonder bitterheid
zijn geweest, niet misverstaan. Het is
in de Franse premier te prijzen, dat hij
thans het voortbestaan van zijn rege
ring op het spel heeft gezet. Dat
en het feit, dat Mendès-France zo on
geveer de populairste man van Frank
rijk is, als men dr opinieonderzoekers
mag geloven kan vandaag mede de
doorslag geven. Laten we hopen, dat
de balans vanmiddag in het Franse
parlement in de goede richting door
slaat.
rij om eten te halen uit de regerings-
keuken, die mede door het vluchtelin
gencommissariaat wordt gesubsidiëerd.
Het is een bescheiden maal, maar ze
leven er al jaren op, dus, zeggen ze,
het gaat wel.
Maar als de bezoekers weggaan zijn
er, die hun een hand komen geven en
vragen, hen toch niet te vergeten.
Er zijn er in Athene, die vergeten
zijn. De registratie in Griekenland is
gebrekkig. De vertegenwoordiger in
Griekenland van de hoge Commissaris
voor de vluchtelingen, de heer V. A.
Temnomeroff, heeft er onlangs een
paar bij toeval ontdekt.
De auto’s stoppen in een villalaan
in Athene, die getuigt van vergane
glorie. De oude grote huizen zijn ver
waarloosd en grotendeels leeg. De
tuinen zijn verwilderd. Eén van die
tuinen lopen de bezoekers door. Aan
de achterkant gaat een trapje omlaag
naar een sousterrain. Dampen van vuil
en vocht slaan naar buiten als de ka
potte deur open gaat. In het gangetje
is het volslagen donker. Een andere]
van zijn voornaamste medewerkers
waren het hiermee in het geheel niet
eens. Zij zagen in iemand als General-
oberst von Seckt de verpersoon
lijking van hun ideaal: een man die
het soldatenberoep door en door kent en
die verder alleen maar gehoorzaam is
volgens het principe: „Befehl ist
Befehl!” Die medewerkers hielden ge
heime vergaderingen maar ze waren
niet zo geheim of Blank kwam er ach
ter. Op het onverwachts stapte hij zo’n
vergadering binnen, vroeg wat er aan
de hand was en toen de heren hem
verteld hadden wat zij wilden, ver
zocht hij hun allen op staande voet
ontslag te nemen! En zo is het ge
beurd!
Zo’n voorval geeft moed voor de
toekomst. We kunnen een Duits leger
niet missen in de defensie van Euro
pa -maar laten die soldaten zich
als mensen gedragen en niet als
robots!
meestal bedrogen uit. Geduldig af
wachten is hier de boodschap.
V
Er gingen tijdens het weekeinde
stemmen op, dat er nog eens
gepraat moest worden over de
Europese defensie in de nieuwe
vorm, zoals te Londen is overeenge
komen. Waarom weet men eigenlijk in
Frankrijk zelf niet. Alleen maar om
het noodzakelijke uitstel te krijgen
misschien? Deinst men nog altijd voor
een beslissing terug? En dat ondanks
het feit, dat Eigeland in het critieke
uur tijdens de Londense conferentie
niet terugdeinsde om voetstoots een
beslissing te nemen, dat de Britse
troepen gedurende 50 jaar op het
Europese vasteland zullen blijven. De
Korf- i
öepn Duitse
knielaars A
naar korte
rijglaars
