Strijd
om onze
vrijheid werd tien jaar
geleden ingezet.
lJIH
1944 -17 September -1954
voor ons
aan
Er dreigt een tekort
landarbeiders.
Conclusies over organisatie van
diaconale arbeid aanvaard.
Haar betekende, dat
volk begon.
een zware kruisweg
EO
lo
Jjflji
S)^ ïlodia
Lesvliegtuig
stortte neer
o-n.5
Sociale positie dient ingrijpend te worden
verbeterd.
De viering van de
vijfde Mei*
I
„Stopborden plaatsen en toch passeren is
gevaarlijk”, zegt prof. Diepenhorst.
pagina 3
ZEEUWSCH DAGBLAD
De veelomstreden Waalbrug
1
L. E. I. rapporteert Stichting v. d. Landbouw.
Geref. diakenen bijeen.
l
z.
Twee doden.
1
I
Lichtend verzet.
Invasie!
Gewaagde sprong.
Lange lijdensweg.
l^jjjag 17 September 1954
bevrijders
op
is
landarbeldersberoep.
's-GRAVENHAGE, 16 Sept. Er bestaat gegronde vrees, dat het aantal
landarbeiders in de toekomst zo klein zal worden, dat met name In de weide
gebieden en in enkele zeekleigebieden een ernstig tekort aan landarbeiders zal
ontstaan.
De trek uit de landarbeidersstand houdt nauw verband met de lage sociale
UT
iet
en
an
medewerkers)
caus.
caus.
20.00
de,
rn,
ün,
md
ds
op-
k fi
ds
or
en
■en
ar
sp
ie
n!
In.
ui
id
je
an
in-
le
ng
E.
C.
Ut
s-
a-
or
11-
0-
ok
et
It
er
:n.
de
je-
;e-
Je,
>n-
)0)
o);
100
ke
■ie
id-
let
lo
op
P.
Ds
:n-
it
b-
ri
lt
>r
9,
1-
:k
m
t-
11,
e-
De vraag
standpunt
van de
diaconale arbeid. Hierover werd ook
uitvoerig gesproken door prof, dr I.
A. Diepenhorst, die in de middagver
gadering het onderwerp: „Kerkelijke
barmhartigheid op de kentering?” be
handelde.
De aanleiding tot het opstellen van
dit rapport Is geweest de vrees, die In
landbouwkringen bestaat, dat de land
arbeidersstand gaandeweg in aantal
vermindert en wel in zo’n tempo, dat
tal van agrarische gebieden met een te
kort aan werkkrachten zullen komen te
zitten.
diaconie, vermoe-
er
zo moge-
positle en de steeds terugkerende seizoenwerkloosheid.
Tot deze conclusie Is de afd. streekonderzoek van het Landbouw Economisch
Instituut gekomen in een rapport, dat is uitgebraeht over de landarbeiders in
Nederland.
RUIMER TERREIN?
Beide sprekers waren het er over
eens, dat het ideaal zou zijn als de
kerk alle materiële en geestelijke
nood zelf zou kunnen lenigen. In de
practijk is dit echter onmogelijk door
de grote omvang van die nood en
door de kostbaarheid van het beno
digde apparaat. De heer Boot bepleit
te, dat de diaconale zorg zich aller
eerst zou richten op de gezinnen, op
de zgn. „thuiszittende armen” dus.
Prof. Diepenhorst achtte dit echter ’n
onschriftuurlijke beperking van da
diaconale arbeid, die ook de vluchte
lingen en de gevangenen, de prosti-
tué’s en de ontspoorde jeugd, de zia»
ken en de grote gezinnen zou moeten
omvatten. De feitelijke onmogelijkheid
die velen hier zullen constateren,
maakt de roeping niet ongedaan. Om
deze omvangrijke taak te kunnen
verrichten, zullen echter wel ingrij
pende maatregelen nodig zijn.
Deze spr. pleitte dan ook voor het
aanstellen van deskundigen op ver
schillend terrein in dienst der diaconie
en hij gaf zelfs in overweging voor on
bepaalde tijd benoemde, gesalariëerde
diakenen aan te stellen daar het werk,
zoals hij dit ziet dergelijke krachten
vereist. Deze terreinen worden nu
door de diaconie grotendeels aan as
overheid prijs gegeven. Dan is h«t
beter overheidssubsidies te aanvaard»
en zelf het werk te doen.
EMPEL, 15 September. Vanmid
dag om vijf over half drie is in de ge
meente Empel, ten Noorden van
’s-Hertogenbosch, een lesvliegtuig van
de vliegbasis Gilze-Rijen neergestort.
De bestuurder, J. N. Vermey, kwam
om het leven, de tweede inzittende
werd zwaar gewond.
Het toestel, een tweepersoons Har-
vard-lesvliegtuig, kwam volgens oog
getuigen in glijvlucht naar beneden,
raakte de grond, sprong weer op en
kwam ongeveer 50 meter verder weer
op de grond waar het in brand vloog.
De brandweer van ’s-Hertogenbosch
was snel ter plaatse en bluste met een
nevelapparaat het brandende wrak.
De zwaar gewonde inzittende, de 25-
jarige H. C. J. van Wijk uit Gilze-
Rijen is overgebracht naar het zieken
huis St Joannes De Deo te ’s-Hertogen
bosch.
Donderdag is ook hij aan de opgelo
pen verwondingen overleden.
Het slachtoffer was gehuwd en vader
van twee kinderen.
Een commissie van onderzoek van de
vliegbasis Gilze Rijen stelt ter plaatse
een onderzoek in.
Natuurlijk is niet elke vorm van over
heidssteun aanvaardbaar, maar in ons
land loopt het zo’n vaart niet met de
gevaren die men hier ziet want altijd is
overleg mogelijk. Dat de overheid ook
een taak heeft bij de bestrijding van al
lerlei nood kan niet worden ontkend.
Terwille van het werk moet overheids
steun worden aanvaard, als die op aan
vaardbare voorwaarden wordt geboden
en als de eigen middelen ondanks een
behoorlijke offervaardigheid tekort
schieten, aldus spr. Een weloverwogen
principiële visie op dit vraagstuk is no
dig, maar het is funest als men al te
snel stoptekens plaatst en die later dan
toch passeert, zoals t.a.v. de Noodwet
Ouderdomsvoorziening is gebeurd.
Tijdnood maakte een uitvoerige be
spreking van dit referaat, dat anders
ongetwijfeld heel wat reacties zou heb
ben verwekt, onmogelijk. Ds F. C.
Meyster van Rotterdam sloot de con
ferentie.
in-
en,
re-
in-
en,
ks-
len
de
Jf-
ce-
rd.
rdt
?e-
de
31-
iuz.
Amstel”,
’s-GRAVENHAGE, 16 Sept. De Neder
landse Vereniging van ex-politieke gevan
genen uit de bezettingstijd heeft zich met
een adres tot de ministerraad gewend,
waarin wordt verzocht met de Verzets-
en andere organisaties - o.a. de Stichting
19401945 en de jeugdorganisaties - in
overleg te willen treden in verband met
een passende viering van de bevrijdings
dag op 5 Mei 1955.
Er wordt op gewezen, dat het die dag
10 jaar geleden zal zijn, dat ons land
geheel werd bevrijd, zodat voor een pas?
sende viering alle aanleiding bestaat.
Geallieerd* doorbraak bij Nijmegen
en landingsoperaties bij Arnhem
(Van één onzer
B OS
zijn na de razzia’s nooit terug
gekeerd in hun gezin, hoevelen vielen
er voor de vuurpeletons?
Als een alles verstikkende walm
hing de adem der Teutonen die win
ter boven bezet Nederland. Boven het
Westen, het Oosten en het Noorden.
Dodend, vernietigend wat binnen zijn
giftige sfeer kwam.
Ja, donker was het in die oorlogs
winter van 1944/45; lichtend was al
leen het ondergronds verzet tegen het
Nazidom, dat naar zijn ondergang
wankelde en Nederland wou mee
slepen in zijn tuimelende val.
Het bevel tot de Spoorwegstaking,
op Zondag 17 September vanuit Lon
den gegeven, werd prompt opgevolgd,
’s Maandags lag vrijwel alle vervoer
en openbaar verkeer volkomen stil.
Geen trein raasde meer over de
glimmende rails (voor zover niet ge
stolen!), geen spoor man liet zich meer
zien. En mèt de moedige spoormensen
doken ook de andere beroepsvervoer
ders onder; schippers gingen mèt hun
schip „onder water”. Acht maanden
lang hebben zij dat volgehouden en
hun dappere daad was een stimulans
voor dat kleine, maar onverschrokken
legertje verzetsvechters, dat de onge
lijke strijd volhield tot het bittere
eind. Een tomeloze terreur was niet
in staat hen te breken; zij hielden
vol. Ook al knalden dagelijks de
schoten van de executiepelotons
Nu is dat allemaal al weer tien
jaren geleden. Het begon op 17
September en we zijn het mis
schien al weer vergeten. Want
we leven snel en we vergeten
gauw. Te snel en te gauw. En
daarom is het goed nu nog eens aan
deze dagen herinnerd te worden.
Om even achteruit te kijken. En
om te gedenken.
Hen te gedenken die het groot
ste offer, hun leven, gaven voor
onze vrijheid. De vrienden en de
vreemden die stierven, opdat wij
konden leven. En vergeten wij dan
hen niet die eenzaam achterbleven,
hier of elders, in Engeland, in Ame
rika, in Canada of waar ter wereld
ook.
En rijze dan ons gebed tot God,
dat de offers die toen voor een
vrij Nederland, voor een vrije
wereld gebracht werden, niet ver
geefs zijn geweest. Dat de vrijheid
waarvoor zovelen vielen, de vrede,
die zij niet beleven mochten, tóch
nog kome over een duistere, ver
waarde wereld, die alweer 17 Sep
tember 1954 schrijft. We leven snel
en we vergeten gauw. Maar laten
we dat niet vergeten
1945 de blijde juichkreet klinken kon:
September ’44 weten we nog van
die emotievolle dagen, deze maand
tien jaar geleden? Van „Dolle Dins-
itg”, 5 September: de verwarde vlucht
tan Duitsers en hun handlangers? En
van de radioberichten (uit Londen!)
en de optimistische geruchten daarna?
Ha, de Tommies komen! Nee, ze zijn
er'al! Ze moeten reeds in Breda, in
Dordrecht, in Rotterdam zijn, op weg
naar Den Haag en Amsterdam; Zut-
phen is al gepasseerd, ze naderen
Zwolle! De mensen staan met bloemen
langs de grote wegen; de vlaggen ko
men van de zolders, oranje-occardes
liggen klaar.
Maar dan komt de kater. Want al
ra? blijkt dat er allemaal niets van
waar is; dat de radioberichten vals
zijn, de geruchten fantasie. Het mach
tige geallieerde leger, dat na D. day
dwars door Frankrijk en België was
heengebroken, had zijn snelle opmars
plots gestuit en stond half September
nog voor de Belgisch-Nederlandse
grens, klaar voor de sprong naar Duits
land. Maar van de vaderlandse grond
was nog geen vierkante meter bevrijd.
Dan dooft de vreugde spoedig. De
vlaggen worden weggeborgen, de
bloemen verhuizen naar de vuilnis
bak. De woedende Duitsers en hun sa-
telieten komen terug en worden weer
heer en meester, brutaler, bestialer
dan ooit. Maar de spanning stijgt met
de dag ieder voelt dat er iets ge
beuren móét
punt worden ingenomen.
naar dit gezamenlijke
bracht spr. onmiddellijk midden in de
hedendaagse problematiek
En toen, op die gedenkwaardige
Zondag 17 September, gebeurde het.
Toen bromden de duizenden vlieg
tuigen die Zuidwaarts koersten, het
blije lied van de naderende vrijheid.
Urenlang was de helblauwe herfst
hemel haast verduisterd door een gi
gantische luchtarmada, de grootste
die de wereld ooit aanschouwd had.
En ons volk hield de adem in.
Wéér kwamen de vlaggen te voor
schijn, wéér lagen de oranjestrikken
klaar. Kwam nu toch de invasie hier,
werden we eindelijk verlost van die
vodderige vlag met het gehate haken
kruis? Zou het werkelijk waar zijn?...
Slechts weinigen in Zuid-Neder-
land, waar de tienduizenden para
chutisten in de omgeving daalden,
wisten iets meer, maar men hoopte,
hoopte.... En ’smiddags om kwart
voor vijf nam de B.B.C. alle onze
kerheid weg met het officiële be
richt: „Troepen van het geallieerde
luchtleger zijn heden op grote
schaal in Nederland geland”. En een
uur later maakte de Nederlandse
regering in Londen via de B.B.C.
bekend: „Na overleg met het opper
bevel acht de regering thans het
ogenblik aangebroken instructie te
geven tot een algei lene staking van
het spoorwegpersoneel, teneinde
het vijandelijk vervoer en de troe
penconcentraties zoveel mogelijk te
beletten”.
Dus toch! Ja, het was waar: de
bevrijders waren gekomen! En hoe?
Met allerlei soorten vliegtuigen en
Jooral ook met voortgesleepte „gli-
b.ers (zweefvliegtuigen) was werke-
llk een compleet leger uit de lucht
omen vallen: Amerikanen bij Eind-
ven en bij Grave en ’’ijmege’ voor
AFVLOEIING.
Het onderzoek heeft uitgewezen, al
dus het rapport, dat de afvloeiing van
landarbelderszoons direct na de lagere
school en op latere leeftijd In de loop
der jaren Is toegenomen, ondanks de
geringere voorlichting, die hierbij gege
ven wordt. Op zichzelf Is de afvloeiing
van de natuurlijke aanwas uit de land-
arbeidersgroep gezond. De werkgelegen
heid Is immers beperkt en zal zeer
waarschijnlijk In de toekomst nog klei
ner worden. Wanneer echter de wijze
van afvloeiing zal verbeteren, dan gaat
dit leiden tot het optreden van een
tekort aan landarbeiders in de hlerbo-
woest Zeeuwsch-Vlaanderen, een
verdronken Walcheren. Verdronken
in het zoute zeewater, omdat de
sterke dijken kapot moesten voor
het openbreken van de Schelde-
mond, zodat de Antwerpse haven
gebruikt kon worden voor de aan
voeren.
Ja, het Zuiden was vrij, maar
deze vrijheid sloeg diepe wonden.
Wonden, die nog steeds niet geheeld
zijn. En nooit geheeld zullen wor
den. Omdat de doden niet terug
keren
En boven de rivieren bleef Neder
land bezet. Heel die lange donkere
winter van ’44/45 bezet. Het voedsel
raakte op, er kwam honger in het
land, er was geen licht meer en geen
brandstof. Hongertochten, slavenjach
ten op arbeiders, bombardementen,
roof, plundering, terreur, executies,
vliegende bommen, evacuaties ach,
het zijn allemaal zulke bittere her
inneringen aan die droeve dagen na
17 September. Hoevelen zijn er toen
bezweken door de honger, hoevelen
SOCIALE POSITIE.
Om een verbetering van de sociale
positie te bewerkstelligen zal men de
aandacht moeten richten op een ver
betering van de arbeidsvoorwaarden,
de werkomstandigheden, de promo
tiekansen, de ontwikkeling en de ge
schooldheid, de huisvesting en de ze
kerheid van werk. Het is gebleken,
dat deze factoren voor de sociale po
sitie van het beroep landarbeider van
doorslaggevende betekenis zijn en dat
in vrijwel alle onderzochte gebieden
nog aanzienlijke verbeteringen moge
lijk zijn.
SEIZOENWERKLOOSHEID.
De seizoenwerkloosheid, aldus het
rapport, is één der factoren, die bij
draagt tot de geringe waardering voor
het landarbeldersberoep. Belangrijk
echter zijn ook de economisch ongunsti
ge gevolgen van deze seizoenwerkloos
heid. Er dient immers een arbeidsreser
ve in stand te worden gehouden, waar
voor in de wintermaanden geen vol
doende emplooi te vinden is.
Voor de oplossing van het vraagstuk
is naar wegen gezocht. Aanbevolen
wordt een aanpassing van het bouw
plan binnen de gegeven natuurlijke en
economische omstandigheden, verlen
ging van de arbeidstijd in de periode
van topdrukte, stimulering van de me
chanisatie der seizoentoppen, het Inscha
kelen van arbeidsoverschotten uit an
dere gebieden tijdens deze seizoentop
pen en stimulering van het vaste dienst
verband door een relatieve verbetering
van de positie der vaste arbeiders. Ten
slotte wordt nog genoemd het opheffen
van structurele arbeidsoverschotten. De
ze overschotten blijken namelijk een
sterke stimulans te zijn voor het losse
dienstverband.
Voor het onderzoek, dat op verzoek
van de Stichting voor de Landbouw in
gesteld werd, is een enquête gehouden
onder bijna 15.000 landarbeiders in 59
gemeenten in de zeeklei- en weidege
bieden en de veenkoloniën. Dit is onge
veer 15 procent van het totaal aantal
landarbeiders in deze gebieden.
rpien jaar geleden is het alweer. Een zonnige laatzomerse Zondag
in bezet Nederland: 17 September 1944. Geen dag van vrede,
■I maar een dag van onrust en verschrikking. Een dag des doods
v0or velen; van nieuwe hoop en vast vertrouwen voor anderen. Een
jjg, die blijvend in onze herinnering gegrift moet zijn, omdat toen de
grote strijd om Neerlands vrijheid werd ingezet. De strijd, die het
Zuiden de bevrijding bracht; het Westen, het Oosten en het Noorden
je honger, de terreur en de nameloze ellende.
17 September 1944: stralend licht de vrijheidszon boven de duistere
Idni: tienduizenden geallieerde parachutisten landen op Nederlandse
grond! En ook: de Spoorwegstaking, sterk symbool van het hardnekkig
verzet tegen de Duitse tyrannie, breekt uit! Nu zal het leed gauw ge
leden zijn; nu komt de vrijheid, de vrede spoedig! Maar niemand wist
toen van de donkere nacht die nog volgen zou; van de zware kruisweg
die het Nederlandse volk nog gaan moest, voordat in het voorjaar van
we zijn vrij, het is vrede
verovering van de Maas- en Waal
bruggen daar; Engelsen en Polen bij
Oosterbeek om de Arnhemse Rijn
brug te bezetten.
Dit was Montgomery’s stoute plan:
bij verrassing de drie voornaamste
rivierhindernissen te nemen en ze in
handen te houden voor het snel op-
rukkende Tweede Britse Legercorps
aan de Belgische grens. Dan verder
doorstoten naar Nederland, ombuigen
naar het Roergebied (dm de „Sieg-
friedlinie” heen!) en vandaar naar het
hart van Duitsland. Het was een ge
waagde sprong met de parachutisten
tè gewaagd, zoals achteraf bleek.
De verovering van de Maasbrug bij
Grave gaf weinig moeilijkheden, maar
in Nijmegen hadden de Yankees een
zware dobber. Vier dagen werd ver
woed gevochten om de machtige Waal
brug en het werd zelfs een dubbeltje
op z’n kant, omdat het aanrukkende
tankleger in Brabant bijna werd door
sneden door een verwoede Duitse aan
val. Maar de „corridor” kwam toch tot
stand en na harde strijd konden de
tanks over de onbeschadigde brug rol
len. Op weg naar Arnhem! Op weg
naar overig Nederland!
Helaas, het ging niet. Want in Arn
hem liep het mis. Daar hadden de jon
gens van de le Britse Luchtlandings
divisie vergeefs gevochten om de brug,
taai, moedig, ongelofelijk dapper, he
roïsch zelfs maar vergeefs. De Duit
se overmacht was te sterk en steeds
kleiner werd de sector waarop de
slinkende troepen zich moesten verde
digen. Bovendien was het weer bui
tengewoon slecht geworden: mist, re
gen, storm. Door dit te kleine gebied
èn door de weersomstandigheden was
het onmogelijk hen met verse troepen
en materieel vanuit de lucht te bevoor
raden het meeste kwam bij de
vijand terecht. En vergeefs trachtte
Monty’s tankleger vanuit Nijmegen
door de drassige Betuwe te breken en
de benarde Airborne’s te verlossen
het lukte niet.
Dan, op 25September, moet het
kleine restant zich, op Montgomery’s
bevel, terugtrekken op de andere Rijn
oever. Een verschrikkelijke tocht onder
het zware Duitse vuur, in wankelende
bootjes. Het Rijnwater is rood van het
bloed, de Veluwse aarde is doordrenkt
van bloed. Tienduizend mannen met
de rode baret waren hier op 17 Sep
tember geland, 2400 van hen overleef
den deze diep-tragische strijd. De an
deren bleven. Bleven voorgoed en rus
ten nu in de goede Gelderse grond van
het Oosterbeekse Airborne Cemetry
Toen is de lange lijdensweg voor
het Nederlandse volk pas goed be
gonnen. Toen werd ons land in twee
stukken gehakt: bezet en onbezet
gebied. Beneden de grote rivieren
was het volk vrij, maar die vrijheid
vroeg offers. Zware offers, omdat
het daar oorlog bleef. En oorlog is:
de dood, puin, ruïnes. Is pijn, is
onpeilbaar leed.
Ook Zeeland werd bevrijd, maar
wat heeft Zeeland betaald voor zijn
vrijheid? De prijs was hoog, on
menselijk brog: een vernield, ver-
it
h
ir I
u
(Van onze §-redacteur.
ROTTERDAM, 16 September.
In de Rotterdamse Rivièrahal werd Woensdag de 63ste centrale
diaconale conferentie van de Geref. Kerken gehouden. De grote zaal
was geheel gevuld toen de voorzitter, dr J. W. Noteboom uit Voor
burg, de vergadering opende. Hij deelde mee, dat Dinsdag tijdens de
besloten huishoudelijke vergadering de belangrijke conclusies inzake
de organisatie van de diaconale arbeid, waartoe de studiecommissie-
Dijk kwam, aanvaard waren. Zij zullen nu aan een
delijk aan die van Amsterdam, worden toegezonden opdat deze
langs de kerkelijke weg een beslissing over kan uitlokken,
lijk van de Generale Synode.
De conclusies, waarover het hier
gaat, luiden als volgt:
I. De dienst der barmhartigheid is een
kerkelijke dienst, die ook kerkelijk
moet worden behandeld.
2. De vragen en moeilijkheden, die
de verzorging der armen betreffen,
en in het algemeen kwesties die bij
de arbeid der diakenen moeten wor
den voorgelegd aan de kerkelijke ver
gaderingen, desnoods tot aan de Ge
nerale Synode toe, in welke vergade
ringen thans ook diakenen kunnen
zitting hebben.
3. Ten behoeve van vragen, die een
juridisch en sociaal karakter vertonen
stelle de Generale Synode een alge
meen diaconaal bureau in, waaraan
deze kwesties kunnen worden voorge
legd en dat onder leiding van een des
kundig persoon geplaatst wordt.
De drie overige conclusies houden
o.m. in, dat het toezicht op dit bureau
bij deputaten van de Generale Synode
moet berusten en dat de Centrale Dia
conale Conferentie haar plaats als
raadgevende en saambindende verga
dering moet behouden terwijl haar
comité zich van een eigen bureau
moet kunnen voorzien. Samensmel
ting van of nauwe coöperatie tussen
beide bureaux is nodig.
Nadat de conferentie had besloten
om op 14 September 1955 weer bijeen
te komen in Haarlem, sprak de heer
J. J. G. Boot, burgemeester van Hil
versum, over de provinciale organi
satie van het maatschappelijk werk.
Hij wees op het grote belang van de
provinciale opbouworganen, die hier
een centrale plaats innemen. Het is
nodig, dat in elke provincie een saam-
bundeling plaatsvindt van alle gere
formeerden die bij het maatschappe
lijk werk betrokken zijn en van de
diaconiën in de provinciale Stichting.
Bij de samenwerking in het opbouw-
orgaan kan het gereformeerde geluid
dan doorklinken en kan door de ge
reformeerden een gezamenlijk stand-
..aERDAG 18 SEPTEMBER 1954.
HILVERSUM I. (402 m.) VARA: 7.00
Nws. 7.13 Gram. 7.30 Idem. 7.45 Even op
krikken. 7.50 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram.
8.35 Orgelspel. 855 Voor de huisvrouw.
9.00 Gijm. voor de vrouw. 9.10 Gram. 9.35
Waterst. 9.38 Gram. VPRO: 10.00 „Tijde
lijk uitgeschakeld”, caus. 10.05 Morgen
wijding. VARA; 10.20 Voor de arb. in de
continubedrijven. 11.25 Gram. 12.00 Ac-
cordeonork. en solis. 12.30 Land- en tuinb.
med. 12.33 Orgelspel. 13.00 Nws. 13.15 VA
RA-Varia. 13.20 Lichte muz. 13.45 Sport-
praatje. 14.00 Gram. 14.30 Gronings progr.
14.55 Huismuz. 15.15 „Van de wieg tot het
graf”, caus. 15.30 Dansmuz. 16.00 Rep.
16.15 Kamerork. en solist. 17.00 Act. 17.30
Promenade ork. 18.00 Nws en comm. 18.20
Gram. 19.00 Artistieke staalkaart. VPRO:
19.30 „Passepartout”, caus. 19.40 „Het
Boek Hanrelingen”, caus. 19.55 „Deze
week”, caus. VARA: 20.00 Nws. 20.05
Gram. 20.15 Cabaret. 20.45 Socialistisch
comm. 21.00 Ork. conc. 22.00 Weense mi
22.30 „Schatgravers aan de
hoorsp. 23.00 Nws. 23.15—24.00 Gram.
HILVERSUM H. (298 m.) KRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Koorzang.
7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nws
en weerber. 8.15 Gram. 9.00 Voor de vr.
9.40 Gram. 10.00 Voor de kleuters. 10.15
Gram. 11.00 Voor de zieken. 11.45 Gram.
12.00 Angelus. 12.03 Wereldmuz. con
cours Kerkrade. 12.30 Land- en tuinb.
med. 12.33 Gram. 12.55 Zonnewijzer. 13.00
Nws en Kath. nws. 13.20 Amus. ork. 13 45
Gram. 14.00 Boekbespr. 14.10 Lichte muz.
14.25 Gram. 14.40 Amateurs progr. 15.15
Kron, van letteren en kunsten. 15.55
Gram. 16.00 De schoonheid v. h Grego
riaans. 16.30 Voor de jeugd. 17.00 Gevar.
muz. 17.20 Voor de jeugd. 18.00 Ork. conc.
18.15 Journalistiek weekoverz. 18.25 Gram.
18.30 Pari, overz. 18.40 Gram. 18.45 Rege-
ringsuitz.: Atlantisch Allerlei. 19.00 Nws
19.10 „Lichtbaken”, caus. 19.30 Avondge
bed en lit. kalender. 19.45 Symph. ork.,
koor en sol. 20.15 Gevar. progr. 21.00 Act.
e gewone man. 21.20 Gram. 22.05
Wie t weet mag ’t zeggen. 22.30 Schaak
olympiade. 22.35 Musette ork. 23.00 Nws.
23.15 Nws in Esperanto. 23.22—24.00 Gram.
BRUSSEL. Vlaams (324 m.) 11.45 Gram.
12.30 Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws.
13.15 Radio-Almanak. 14.30 Gram. 15,15
Muz. caus. 15.45 Accordeonmuz. 16.00
Gram. 16.15 Accordeonmuz. 16.45 Eng les
17.00 Nws. 17.10 Gram. 17.20 Ad te levavL
17.30 Gram. 18.30 Voor de sold. 19.00 Nws.
19.40 Gram. 20.00 Omr. ork. en sol. 20.45
Gram. 21.00 Omr. ork. en sol. 21.30 Gram.
22.00 Nws. 22.15 Verz. progr. 23.00 Nws.
23.05 Jazzmuz. 23.4524.00 Gram
NIJMEGEN
brug
ONBrsCHAOlGO]
vcrovcbo
LANOINGKN VAN
GEALL PARACHUTlt.
rtw
GEALU. sewegingsn
OP \t KN 4»
ks
ven genoemde gebieden.
n.
es
;n
ti
le
t”
it
S-
:n
e-
ie
n
