Blitz?
coupe
1
REISMANTEL
AKKERILE
Spraakverwarring bij internationale
landbouwwedstrijden.
Krijgt Nini Boesman de
Andries
WERELDREIZIGSTERS VAN FORMAAT.
IK NU DROEG Z.Ew.
1
van
voor een reis
Zij spaarden vijf jaar
door Europa.
Jongeman uitgeput
fietstocht verdronken
Tergende zenuwpijn
Hollandse meisjes moesten het afleg
gen bij koken en tafeldekken,
maar de jongens werden tweede.
1
Met de C. J. B. 7. B. naar ’t hoge Noorden (IV)
Van Johannesburg
Brigdamme.
naar
De „Turmail’’ bracht
weer hulp.
i_>e Bernadotte’s.
Een spannende ballonrace
n
FEUILLETON
door Ds P. J. DE BRUUNE
SS'
die helpen directl
Bladzijden uit het dagboek van Adriaan de Bruijne,
afgescheiden leraar te Goes (geboren in 1810)
Predikanten-conferentie.
Nieuwe stafchef der V.N. in
Palestina.
■®1
Pagina 4
ZEEUWSCH DAGBLAD
Woensdag 4 Augustus 1954
Ingezonden Mededeling (Adv
H
(Wordt vervolgd.)
h
De Nederlanders behaalden een eerste
prijs voor plantenbeoordeling. Het was
Jannie Hazenberg uit Winsum, die hier
onze kleuren met zulk een succes verde
digde. Bep van den Heuvel uit Anna
Paulowna zorgde voor een eerste prijs
bjj het onderdeel „strykning av skjorta
oftewel het strijken van overhemden. Gré
van Dijk uit IJsselstein en Piet Ooms uit
Vijfhuizen gingen bij dit onderdeel met
de derde en vierde prijs naar huis, zodat
wel bljjkt dat de Hollandse boer beter
van
de
met zjjn overhemd voor de dag kan ko
men dan zijn buitenlandse collega’s.
Minder goed ging het met koken, ta
feldekken en kippen waarderen en bij
dit laatste onderdeel nam een der meis
jes zelfs de allerlaatste plaats in.
Bij de jongens zorgde Joop Kool uit
Jutphaas voor een eerste prijs voor de
beoordeling van paarden, hoewel op zijn
boerderij geen paard te vinden is. Cor
Struyk uit Dirksland behaalde een eerste
prijs voor de gewichtsbeoordeling van le
vend vee. Cor v. d. Wel uit Maasland
werd tweede bij de gewichtsbepaling van
paarden en deze deelnemer werd bij de
totaalstelling de vierde van alle deelne
mers en de hoogstgeplaatste Nederlander.
In het landenklassement kreeg Neder
land voor wat de jongens betreft de twee
de plaats na Duitsland dat eerste, doch
voor Zweden, dat derde werd. Voor wat
de meisjes betreft moest ons land met de
derde plaats genoegen nemen. Maar alle
deelnemers namen fraaie prijzen mee naar
huis.
BLOEMENDAAL, 2 Aug. Van
middag te omstreeks twee uur is bij
het Bloemendaalse strand ter hoogte
van de kop Zeeweg de achttienjarige
fabriekarbeider Ch. S. uit Wilnis in zee
verdronken toen de krachten om naar
het strand terug te zwemmen hem be
gaven, waarschijnlijk doordat hij zeer
vermoeid na een lange fietstocht in het
water was gegaan. Van de twee broers
en vijf vrienden in wier gezelschap hij
zich bevond hebben twee nog getracht
hem de helpende hand te bieden, maar
zij waren nauwelijks in staat zichzel-
ven tegen de sterke stroom te hand
haven. Een half uur nadat zij hun po
gingen hadden moeten opgeven is het
slachtoffer 300 meter verderop aange
spoeld. Kunstmatige ademhaling bleef
vruchteloos.
Graaf Carl Johan Bernadotte, broer van
de Zweedse koning, in gesprek met een
paar Nederlandse boerendochters op de
Lantbruksmassen in Linköping.
V.lji.r. Aat Moleman, vlce-presidente
van de Chr. Bond van Plattelandsvrou
wen, Bep van den Heuvel uit Anna Pau
lowna, graaf Bernadotte en Riet Ooms uit
Vijfhuizen.
VOLKSDANS.
In het stadion van Linköping werden
volksdansdemonstraties gegeven door
groepen uit Zweden, Finland, Noorwegen,
Sleeswijk-Holstein en Nederland. Ook
hierbij waren onze landgenoten gehan
dicapt. In de eerste plaats zonden de an
dere landen vaste groepen, die steeds ge
zamenlijk oefenen en demonstreren. Bo
vendien zijn de fraaie klederdrachten van
deze groepen heel wat meer spectaculair
dan de pet, de rode halsdoek en de klom
pen, waarmee de pas tijdens de reis sa
mengestelde Hollandse groep het stadion
moest betreden. Mej. Aat Moleman was
echter een stimulerend en inspirerend
leidster en de groep achter de Nederland
se driekleur oogstte ook een welverdiend
applaus.
Bjj al deze Nederlandse prestaties in
Linköping kroonde het einde dan ook de
arbeid, maar toch werd door alle optre
denden een zucht van verlichting ge
slaakt, toen zjj hun plicht hadden gedaan
en ook voor hen een tijd van rustig ge
nieten aanbrak. Maar lang zou die tijd
niet zjjn, want nadat Zaterdag de laatste
wedstrijden waren gehouden, wachtte
Maandag j.l. al weer het eerste traject
van de terugreis naar het vaderland.
ren geland, in Maastricht
teruggekeerd.
Hoe spannend het ver
loop van de wedstrijd was
blijkt wel uit het feit, dat
Nlni Boesman, de heer C.
de Vos-Klootwijk en de
Belg van den Bemde tot
Venlo vrijwel gelijk had
den „opgevlogen”. Vaak
waren ze zo dicht bij el
kaar, dat ze per mega
foon hun ervaringen kon
den uitwisselen. Het werd
een nek-aan-nek-vaart.
Het was negen minuten
over negen, toen de heer
van den Bemde zijn laat
ste ballast overboord
wierp om een hoogspan
ningslijn te ontwijken en
met de sleepkabel door
hulpvaardige handen ge
holpen het eerste aan de
grond kwam. De heer de
Vos-Klootwijk volgde en
kele minuten later op 200
meter afstand van de Bel
gische ballon.
Nini Boesman was on-
Een felle brand op het Noorse schip „Mil
dred”, liggend vijftien zeemijlen ten Oos
ten van Harwich, noodzaakte de 4 passa
giers en de bemanning van boord te gaan.
Zij werden overgenomen door het Britse
vrachtschip „Corfen” terwijl een Franse
trawler trachtte het brandende wrak
naar de Britse kust te slepen. Het lukte
de Franse boot echter niet. Het was de
door haar actie tijdens het „Flying
Enterprise”-avontuur van Kapiteit Carl
sen beroemd geworden zeesleepboot
Turmoil, die er uiteindelijk in slaagde
de boot te benaderen. De bemanning
klom aan boord van het brandende schip
(enige zijn zichtbaar) om te trachten de
brand te blussen.
Jean en Iris hebben zo lang zij nu
in Europa zijn nog niet één keer een
trein van binnen gezien. Zij hebben
gelift, liften en gaan straks weer lif
ten. Hitch-hiking heet dat in het En
gels, dat de meisjes spreken en dat hun
toch altijd heel wat beter afgaat dan
het Zuidafrikaans. „We had luck!” zeg
gen zij spontaan. En vooral in Holland
hoeven zij niet vaak de duim omhoog
te steken, of de auto stopt.
De vriendinnen kwamen met de
„Oranjefontein” van de Holland-Afri-
kalijn naar Europa. Aan boord ont
moetten zij Corrie Hillebrand, die twee
jaar bij haar getrouwde zuster in Zuid-
Afrika was geweest. Corrie zei, dat
hoopt tot den Hemel en wist ik wat mij te doen stond,
namelijk mij afscheiden van het hervormde kerkgenoot
schap. Hetwelk ik echter nog niet deed, omdat mijn vrouw
er zoozeer tegen was, vreezende voor ons tijdelijk bestaan,
hoewel ik reeds lang niet meer in genoemde kerk was
geweest.
Vandaar kwam ik weder in het donker en was het net,
als ik bad of iemand over mijn schouder tot mij riep: Gij
belijdt mijn naam niet openlijk voor de menschen dan
zal Ik uw naam ook niet belijden voor mijnen hemelschen
vader.
Waarna ik vreesde nog geheel onbekeerd te zijn en dat
nog nimmer iets aan mijne ziel was geschied en ik uitriep:
Heere, bekeer mij zoo zal ik bekeerd zijn.
Maar hierin was weer mijn zonde der loochening van
het werk des Heeren, die mij reeds lang tot zich had be
keerd, zoodat ik geen toegang vond tot den troon der
genade. De Heere kwam mij krachtig voor met Joh. 16 33
in de waereld zult gij verdrukkinge hebben, maar heb goe
den moed, Ik heb de waereld overwonnen! Waaruit ik wist
dat mijn weg nog zwaarder zou worden en ik nochtans
moed mocht vatten overmits daarboven een Heiland voor
mij, alles verbeurd hebbende, bad.
kan U plotseling machteloos maken.
't Is altijd makkelijk
J te hebben,
ik nu almeer in dat de Heere doende was mij door al deze
verliezen los te maken van mijne tijdelijke werkkring en
onder veel strijd en zware overtuiging van zonde kwam
Matth. 9 3638 in mijn hart en twee dagen daarna de
eerste Dinsdagmorgen in de maand Mei 1840 drong een
groote blijdschap mijne ziel binnen bij het lezen van
Openb. 18 5 hare ongerechtigheden hebben zich opge-
dertussen, laag zwevend,
verder gegaan. De bij
Straelen gelande collega-
ballonvaarders meenden
dan ook, dat de vrouwe
lijke balloncommandante
ongeveer tegelijk met
hen zou landen, maar
mevrouw Boesman wierp
pas kilometers verder- de
sleepkabel uit vlak voor
een .bos, dat ze wegens
geringe hoogte van de
ballon niet meer durfde
passeren.
Voordat ze aan de
grond kwam ondervond
ze een onaangename er
varing. Toen ze namelijk
haar lunchpakket en en
kele instrumenten over
boord wipte, zag ze ook
haar vulpotlood in de
diepte verdwijnen. Om
haar boordboek en route
beschrijving in te vullen
heeft ze toen maar haar
lippenstift gebruikt. On
der de gegeven omstan
digheden doelmatig., en
toegelaten.
SINT LAURENS, 2 Aug. Jean Devenish en Iris Jackson hebben vijf
jaar gespaard voor een reis door Europa. Jean en Iris komen uit Johannes
burg in Zuid-Afrika. Zij hebben al heel wat kilometertjes achter de rug.
Vanavond hebben zij ons in de huiskamer van de familie II. Hillebrand op
Brigdamme heel wat verteld van die reis en hoe zij er eigenlijk toe zijn
gekomen om haar betrekking in de steek te laten en de lokkende grote
wereld, het oude Europa, te ontdekken. Jean zat op het stadhuis van Johan
nesburg en Iris had een betrekking op een bank. Vijf jaar hebben zij erg
zuinig geleefd en maar heel weinig gewinkeld. Maar spijt hebben zij daar
helemaal niet van. ’t Is nu ook nog wel eens zuinig leven. Iedere avond,
voordat zij naar bed gaan, wordt het kasboek bijgehouden en als dan blijkt,
dat het een dure dag is geweest, dan hoeven zij elkaar niet meer te zeggen
wat voor de volgende dag geldt: maar twee maaltijden. Dat is zo’n stil
zwijgende afspraak tussen de vriendinnen.
Jean en Iris vast op Brigdamme moes
ten komen, als ze in Holland kwamen.
De meisjes hebben woord gehouden.
Op 15 Maart stapten zij in Southamp
ton aan wal, Corrie de 16e in Antwer
pen. De eerste kennismaking met
Europa viel niet mee, zó uit het zon
nige Zuid-Afrika in het koude en mis
tige Engeland op Maandagmorgen
Maar het schrikte de vriendinnen niet
af. Zij liften naar Londen, waar „they
looked for a job”. Ook dat lukte: Jean
kwam bij een handelszaak in machines
en Iris nam haar oude baantje weer
op: zij kwam bij een bank. Na ruim
drie maanden vonden zij het welletjes
en toen begon de zwerftocht pas goed.
ZWERFTOCHT.
Een boot bracht haar van Newcastle
naar Bergen in Noorwegen. Daar ble
ven zij een paar dagen en kregen al
vlug een lift naar Oslo. Stockholm was
het volgende doel van de reis. Zeven
liften hadden zij er voor nodig. Toen
ging het naar Gothenburg en korte tijd
later zaten Jean en Iris in Kopenha
gen. ’s Nachts werd in jeugdherbergen
geslapen, behalve in Odense, waar de
jeugdherberg vol zat en de meisjes van
een vriendelijke automobilist, die op
vacantie ging, de huissleutel kregen en
boven mochten slapen.
De mooist lift, die de wereldreizig-
sters tot heden hadden, was van
Flensburg in één ruk door tot Olden-
zaal, waar zij voor het eerst de nacht
in een hotel doorbrachten, omdat de
jeugdherberg niet meer open was.
Vanavond hadden zij voor het eerst
van haar leven poffertjes gegeten en
zij begrepen nu pas wat zij in “haar
leven hadden gemist! In Zeeuwsch-
Vlaanderen bekeken zij een molen van
binnen en van buiten en dat was
machtig interessant.
WAAROM ZIJ KWAMEN.
Wij waren erg benieuwd naar wat
de meisjes had bewogen naar Euro
pa te komen. Het antwoord wat kort
en spontaan: „Wij willen met eigen
ogen zien hoe de mensen in andere
landen leven en wij zijn dol op rei
zen!”
Of zij ook verschillen hadden ont
dekt met het eigen land? En of! „De
Zweden zijn nogal gereserveerd, de
Nederlanders zijn veel openhartiger en
erg vriendelijk. Als ze ons zien staan
met onze rugzakken en daarop de wa
pentjes van de landen, waar wij zijn
geweest, dan zeggen zij „daag”. Wij
geloven, dat de Hollanders gelukkige
mensen zijn”, In Zweden vooral gaf t
nogal wat moeilijkheden met de taal
en de vriendinnen hebben daar veel
plezier van beleefd. Het was „speaking
with hands”!
WAAR ZIJN DE ANDEREN?
Het eerste werk in iedere jeugdher
berg is het nalopen van de namen in
de gastenboeken. Toen Jean en Iris
naar Europa kwamen, waren er nl.
nog twee vriendinnen bij. Maar omdat
liften met z’n vieren bijna niet gaat
spraken ze af twee aan twee haar
eigen weg te gaan. En nu zijn Jean en
Iris razend benieuwd waar zij het an
dere stel nog eens zullen ontmoeten.
Tot heden hebben zij nog geen enkel
spoor kunnen ontdekken.
Of dat liften niet erg riskant is? De
meisjes vinden van niet. Maar, vertel
den zij er direct bij, als er twee man
nen in de auto zitten, dan laten wij die
rustig doorrijden! ’t Is al verschillen
de keren gebeurd, dat de man, die de
lift gaf, de meisjes meenam naar zijn
huis, omdat hij zo’n plezier had in de
voortvarendheid en de moed van het
aardige en vlotte stel. Ze mochten dan
vaak blijven mee-eten en dat spaarde
haar dan weer het zelf koken in een
jeugdherberg uit.
DE TIJD GAAT VEEL TE
SNEL.
Met zorg zien Jean en Iris de dagen
verdwijnen. Het gaat veel te hard, vin
den zij, en iedere dag brengt weer wat
nieuws. Op 16 November moeten zij in
Southampton terug zijn, want dan ver
trekt de boot weer naar Zuid-Afrika.
Zij hebben dus nog wel even de tijd,
maar zij moeten ook nog heel wat af
werken. Na Nederland (Amsterdam,
Den Haag en.... het strand) staan
Duitsland, Italië, Zwitserland en
Frankrijk op haar reisprogramma.
Nèt op de laatste dag van het jaar
kunnen zij weer thuis zijn. Het nieuwe
jaar zal niet zo gemakkelijk voor ons
zijn, verzucht Iris, maar daar denken
wij nu nog maar niet aan. Wij hebben
de meisjes een goede reis gewenst en
zij namen afscheid met een „welte
rusten” In onvervalst Nederlands!
’s-GRAVENHAGE, 2 Aug. De
Vereniging van Predikanten van de
Geref. Kerken onderhoudende artikel
31 K.O., zal Dinsdag 21 Sept. a.s. te
Kampen haar jaarlijkse conferentie
houden, voorafgaande aan de theologi
sche hogeschooldag op 22 Sept. Als re
ferent zal optreden ds I. de Wolff, pre
dikant te Enschede, met het onder
werp: „Het idependentisme”.
NEW YORK, 3 Aug. De Canadese ge
neraal E. L. M. Burns is benoemd tot
stafchef van de organisatie der V.N., die
toezicht moet houden op de naleving
het bestand in Palestina. Hij volgt
Deense generaal Vagn Bennlke op.
JEAN EN IRIS,
DE WEDSTRIJDEN.
Terwijl het grootste deel van het Hol
landse gezelschap verspreid over een
aantal boerderijen een prettige en leer
zame tijd beleefde, moesten de acht deel
nemers aan de internationale wedstrijden
hard en ingespannen oefenen om in het
strijdperk geen al te slecht figuur te
slaan. Deze wedstrijden toch vereisen een
samenstel van kundigheden, waaraan een
Hollandse boerenzoon door de meestal
eenzijdiger samenstelling van onze bedrij
ven over het algemeen niet kan voldoen.
Het aantal jopge boeren, dat zowel een
binder kan monteren en tractor-rijden
met een aanhangwagen als paarden be
oordelen en het gewicht van levende
koeien en varkens op het oog bepalen is
niet zo groot. En wat de meisjes betreft,
welke boerendochter leert bij ons om de
legcapaciteit van een kip door betasting
te bepalen, behalve dan de in het bedrijf
meewerkende meisjes in de speciale
hoenderparken?
Voor beide groepen was de planten-
bepaling een moeilijk onderdeel, omdat
de Hollandse boer en boerin alles wat
geen cultuurgewas is, gemeenlijk alleen
met de naam „onkruid” plegen aan te
duiden.
Er werden dan ook heel wat zuchten ge
slaakt en wanhopige kreten geuit. Onder
de stimulerende leiding van de heer J.
Meyer en van mevr. F. Witterholt-Heida-
nus werden echter bergen verzet. Het re
sultaat was dan ook, de omstandigheden
in aanmerking genomen, buitengewoon
goed te noemen.
(Van onze ^-redacteur.
KOPENHAGEN, 26 Juli. Naarmate de openingsdag van de
grote landbouwtentoonstelling voor de Noordelijke landen te Lin
köping naderde, groeiden de taalmoeilijkheden uit tot een Babyloni
sche spraakverwarring. De leden van de Hollandse organisaties van
Chr. jonge boeren en plattelandsvrouwen ontmoetten nu collega s uit
Finland, uit Noorwegen, uit Oostenrijk en uit West-Duitsland, naast
de natuurlijk alomtegenwoordige Zweden. De één kon alleen in het
Engels benaderd worden, de ander in het Duits en bij een derde was
de gebarentaal de enige contactmogelijkheid. Maar de onderlinge ver
standhouding was uitstekend en de sfeer opperbest. De Noorse en
Finse volksdansgroepen in hun kleurige, nationale klederdracht ver
leenden bovendien aan de kolonie bij de suikerfabriek feestelijk
aspect.
nu mijn eigen vader niet kan en mijns vrouws vader niet
wil bijstaan, hoe wonderlijk Heere zijn uwe wegen.
Even daarna kwam mijns vrouws vader subiet te
sterven, hoewel per expresse gehaald vonden wij hem reeds
dood te bed liggen en waren zeer bedroefd omdat wij door
zijne weigering niet liefderijk aan hem gedacht en wij niet
meer met hem gesproken hadden. Vooral mijn vrouw werd
zoozeer door dit sterven aangegrepen, dat ze het nimmer
te boven gekomen is.
Door de familie werd mij verzocht te bidden en daar
ik in het openbaar nooit anders dan de onder ons Zeeuw-
sche volk gebruikelijke formuliergebeden gezegd had,
voelde ik mij zeer bezwaard, maar durfde niet weigeren.
Toen vlak daarop mijn oudste broeder na een kort
stondig ziekbed gestorven was, naar wij geloven in vollen
vrede werd ik innerlijk kalm, meenende dat nu het einde
der tegenspoeden wel zou zijn gekomen, doch dit kwam
geheel anders uit. In December 1839 verloor ik eene nieuwe
roede die zelfs nog niet geschilderd was, nog zoo kort inge
stoken en viel ik in eene droefheid die groot was.
Des avonds zag ik de boosheid mijner murmureering in
en gaf mij dit veel meer smarte dan de geleden schade
toen heb ik leeren verstaan wat de evangelist ons mede
deelt aangaande de discipelen in den hof, die van droef
heid in slaap vielen. Want dien avond viel ik uitgeput van
droefheid over mijn ononderworpen hart in slaap.
Gedachtig aan de woorden van mijn vriend Lou zag
De tentoonstelling werd geopend
door graaf Carl Johan Bernadotte, een
zoon van de Zweedse koning. Deze fi
guur werd vooral door het vrouwelijk
deel van het gezelschap met belangstel
ling opgenomen. Dank zij de populari
teit van de historische roman „Desirée”
in een groot aantal landen Is de roman
tische historie van het Zweedse ko
ningshuis Immers algemeen bekend ge
worden.
Men weet nu, dat de eerste vorst uit
het huis Bernadotte zijn carrière begon
als korporaal in het Franse leger. Men
kent het verhaal, hoe hij in de Napoleon
tische oorlogen de waarheid bewees van
de stelling, dat Iedere soldaat de maar-
schalkstaf in zijn ransel heeft. Hij werd
maarschalk van Frankrijk en trouwde
met Désirée, de dochter van een zijde
handelaar uit Lyon. Dit echtpaar van bur
gelijke afkomst werd door Zweden, dat
van de naar het Noorden oprukkende
Franse legerscharen het ergste vreesde,
tot koning en koningin van Zweden ge
kozen.
De vorsten uit het huis Bernadotte heb
ben in Zweden steeds een grote popula
riteit genoten en dat geldt zeker ook van
de huidige koning, de 72-jarige Gustaaf
Adolf VI, die in 1950 zijn toen op 92-
jarige leeftijd overleden vader op volgde,
worden over het algemeen erg oud en zij
De Bernadotte’s hebben twee tradities, zjj
verloochenen hun burgerlijke afkomst
niet. Sedert 1888 sloten niet minder dan
vijf mannelijke Bernadotte’s een huwelijk
met een „gewoon”'meisje, waardoor zij
alle rechten op de troon verloren. Ook
graaf Carl Johan deed dit, want hij
trouwde in 1946 met de Zweedse journa
liste Kerstin Wijkmark. Vandaar, dat niet
hij, maar de 10-jarige Karei Gustaaf, her
tog van Jamtland thans kroonprins van
Zweden is.
Deze graaf is dus wel een figuur, die
tot het meestal romantische gemoed van
jongedochteren spreekt en drie Hollandse
meisjes beleefden dan ook waarschijnlijk
het hoogtepunt van hun reis toen de graaf
zijn rondwandeling na de officiële opening
even onderbrak om met hen een onge
dwongen gesprekje te voeren over hun
land en het zijne.
MAASTRICHT, 3 Aug.
Het is niet uitgesloten,
dat voor de eerste keer in
de historie een Nederlan
der de coupe Andries
Blitz, zal gaan winnen.
Deze beker voor de beste
baiionvaarder werd, in
1947 gewonnen door de
Fransman Jacquart; in
1948 vond geen uitreiking
plaats, omdat er twee wa
ren, die gelijk eindigden;
in 1949 won de tachtig
jarige Fransman Georges
Cormier en in 1953 de
Duitser Götzen.
6
De gevreesde beproevingen bleven ook niet uit, want nog
vóór het einde van het eerste jaar waayde een roede of
wiek uit de molen die mij bijkans verbrijzelde in zijn val;
dan, de Heere spaarde mij kenlijk zoodat mij geen leed
hiermede trof. De Heere wilde mij door tijdelijke ellende
beter goed doen zoeken dan de wereld kon bieden dit
heb ik nadien leeren verstaan.
In die dagen, het was omstreeks kerstmis, kwam Lou
ons bezoeken en bracht ons veel zegen, want hij wees ons
in dezen weg op de eenige hope ook voor de dingen des
tijdelijken levens. Ik sprak met hem daar, langs den kloe-
tingschen weg gaande, terwijl hij op zijn stok leunende
altijd zachtkens glimlachend, van de dagen van ouds en
mijne begeerte om verder te mogen leeren en of ik nu in
het koopen van deze zaak niet doende was van den weg
af te dwalen, waarom de Heere mij tegenkwam. Maar hij
zeide dat de Heere mij. dit wel zou openbaren. „Gij
zult, zeide hij, alleen uw weg moeten bewandelen en niet
mijn raad vragen, waar ik u niet kan helpen. Hoe gaarne
ik ook zoude willen”.
Hoewel lidmaat van de hervormde kerk gingen wij
Corbin en ik naar de kerstdienst in de afgescheiden ge
meente ten huize van broeder De Jonge en werden zeer
getroost door de boodschap „U is heden geboren de Zalig
maker.
Ik voelde mij zeer nauw aan den dienaar verbonden het
meest omdat hij zoo klaarlijk deed uitkomen dat wij buiten
dezen zaligmaker niets voor tijd en eeuwigheid hebben te
hopen dan dood en verderf.
Wij spraken er nog langen tijd tezamen over, maar mijn
brave en kerkelijk stipte huisvrouw verweet ons zeer deze
reis naar de scheurkerke. Zij was ook desperaat over al
het geldelijk verlies en eerst langzaam kwam zij dit te
boven.
Nauwelijks was zij hersteld of ik ontdekte tot mijn ver
schrikking dat de molenas in de kop was gebroken zoodat
een geheel nieuwe moest worden ingebracht wat zoo-
wat met alles wat daarbij moest geschieden 4 a 500 guldens
zou kosten en hadden wij daartoe geen geld. Mijn vader
kon mij niet helpen en mijns vrouws vader weigerde, had
geen zin ons bij te staan zeggende: „Ge had maar beter
uit uwe oogen moeten kijken, toen gij de molen kocht”
hoe groot was onze ellende.
Ten einde raad gaven wij onze toestand aan een vriend
in Wolf hezen per brief te kennen zonder om hulp te
vragen, waar wij immers wisten dat deze van iemand met
twaalf kinderen niet mocht worden verwacht.
En zie wat gebeurde mijn vriend kwam dadelijk
tot mij over, vraagde mij wat mij dan wel was weder
varen ik had hem dat niet in bizonderheden bericht
en zeide mij dat ik niet moogde wanhopen ja zelfs
beloofde hij mij bij het scheiden: éérst met het schip naar
Dordrecht te zullen reizen om daar voor mij een hout te
koopen en zelf te betalen, ik zou dan later wanneer wij
het hadden de som kunnen terug geven.wat mijne ziel
zoo trof dat ik al den weg vanaf het sloe tot waar ik hem
gebracht had niet anders konde dan uitroepen: Heere hoe
wilt Gij mij nog laten helpen door zulk een vreemd mensch
Nini Boesman verkeert
het meest in spanning,
over de uitslag, omdat zij
ogenschijnlijk de grootste
afstand heeft afgelegd. De
verschillen met haar col
lega’s zijn n.l. betrekke
lijk gering. Gistermiddag
zijn alle deelnemers, die
in Noord-Limburg en in
de bij Venlo aangrenzen
de Duitse gebieden wa-
