DE ONRUST GROEIT
ONDER DE BEVOLKING VAN HANOI
lij
||4
en
Russen zijn vriendelijk
hartelijk in Berlijn.
Een stad leeft in grote spanning.
maar ze
Duizenden willen vertrekken,
kunnen niet.
Atoomschellen in
Amerikaanse huizen.
Wil België
kleiner leger?
F*
-- -41
L
rs
s.
(T--:-
HOUTMAN
Het moeilijke statuut
Tegenstemmen
gerechtvaardigd
Sowjet-Unie lid van
de Unesco.
ZEEUV'SCH DAGBLAD
t
t
PIANO’S
ORGELS
r.
1°
Massale evacuatie het enige
middel
Uiterlijke rust
Gunstige stemming in Duitsland.
Blijvers
Uittocht
45 graden Celcius
De derde maal
Amerikaans Huis tegen
toelating van China
Onder de loupe
V'f
Ui
pagina 3
Zaterdag 17 Juli 1954
DE KERK ALS KANDELAAR.
Vietnamese
de
Ingezonden Mededeling (Adv.).
C. J. Breen.
I
i-
L
l
p.
)0
3
0
10
10
.0
1.
3.
n
0
>0
15
20
a-
55
DO
0
1.
IQ
>0
>0
p
10
n.
s.
s.
it
10
s.
L-
!5
:n
li.
n.
Ie
)0
o.
10
)0
le
)0
w
n.
iMiiiiiiraiaii
0
tl.
1.
it
t:
r.
V
e
k
15
n:
n.
•s.
n.
n.
V.
iz.
Tl.
40
00
15
v.
r.
)0
n.
)0
le
)0
ie
Het leven in Hanoi is nog
steeds volkomen normaal. De
café-terrassen in het centrum
zitten elke dag vol, voorname
lijk met Franse militairen met
verlof.
Dat is misschien ook het beste
wat zij onder de omstandigheden
kunnen doen. Toen ik een oude
Chinees vroeg wat hij dacht dat
er met Hanoi ging gebeuren sprak
hij simpele woorden. Het was Chi
nees: „Alleen God weet het”. In
die geest wachten de 350.000 in
woners van Hanoi de toekomst af.
(Nadruk verboden.)
WASHINGTON, 16 Juli. De Verenigde
Staten zijn van plan in elke woning een
alarmschel voor atoomaanvallen aan te
brengen, aldus heeft het hoofd van de
Amerikaanse Bescherming Bevolking, Pe
terson, te Washington medegedeeld. Bin
nen twee jaar zou het mogelijk zijn ste
den, die het doelwit van een eventuele
atoomaanval zouden kunnen zijn, twee
tot zes uur voor de aanval te waarschu
wen.
Een van de voorgestelde alarmschellen
is een apparaat in de slaapkamer, dat
gaat werken, als de frequentie van de
electrische stroom wordt verminderd.
Peterson pleitte in een commissie van
het Huis van Afgevaardigden voor meer
geldmiddelen voor de voorbereiding van
massale evacuaties van Amerikaanse ste
den in noodgevallen. Massale evacuatie
is het enige antwoord op aanvallen met
waterstofbommen.
BRUSSEL, 16 Juli. Volgens het „Laat
ste Nieuws” en „Le Peuple” verwacht
men in Brussel, dat België in October
aan de Atlantische Ministerraad zal voor
stellen zijn aantal divisies in actieve
dienst te verminderen van drie tot twee.
De Belgische Regering zou het voorstel
tot vermindering willen doen, omdat zij
van mening is dat België te lang zware
militaire verplichtingen op zich heeft ge
nomen, in de hoop dat tegen 1955 het
Europese leger werkelijkheid zou zijn ge
worden.
Beide bladen herinneren er aan, dat de
regering aanzienlijke bezuinigingen op
de militaire uitgaven zeer gewenst heeft
genoemd. De verkorting van de dienst
tijd van 21 tot 18 maanden betekent een
bezuiniging van slechts 200 millioen
frank. Dat is van weinig betekenis voor
het bedrag van 18 milliard, dat België
dit jaar voor de verdediging zal uitge
ven. De vermindering van het aantal ac
tieve divisies zal alleen al voor de land
macht een besparing van bijna een milli
ard betekenen, waarbij een evenredige
bezuiniging voor de luchtmachttroepen
zou komen.
Het is een standpunt dat van bijzonder
weinig realiteit getuigt. En het eigen
aardige is dat er meer Fransen zijn die
zo redeneren. Zij geloven dat zij ook met
de communisten zaken kunnen doen om
dat de communisten hen nooig hebben.
En zij laten zich door de teleurstellende
ervaringen op dit gebied in China niet
van de wijs brengen. Niettemin is het
aantal paspoortaanvragen door Franse
burgers de laatste weken enorm geste
gen. Het zijn niet allemaal mensen die
hals over kop vertrekken.
op alle eventualiteiten voor. Velen vre
zen namelijk niet alleen de communisten.
Zij zijn ook bang dat er ongeregeldheden
zullen uitbreken als Frankrijk tegen de
wil van de Vietnamezen in besluit tot
verdeling van Vietnam. Geruchten dat
het Vietnamese leger van plan is om de
strijd alleen voort te zetten als de Fran
sen de stad ontruimen doen hier de ron
de. In een dergelijk geval kunnen de anti-
Franse sentimenten wel eens een nood
lottige vorm aannemen.
Zover is het echter nog niet.
Op het ogenblik maakt Hanoi nog
steeds de uiterlijke rustige indruk welke
de stad altijd gemaakt heeft. Maar ach
ter dat masker van rust groeien vrees en
onzekerheid. Overal spreekt men nu over
de kansen van een communistische be
zetting van de stad. Mensen die mij ken
nen als journalist vragen mij gretig naar
mijn mening. De ambtenaren op het post
kantoor, de kassier in het hotel, de foto
graaf, die mijn films ontwikkelt en vele
anderen. Zij tonen voor het eerst interes
se in de toestand. En uitgesproken be
zorgdheid. Maar aan de andere kant ac
cepteren de meesten van hen de feiten
met Oosters fatalisme.
Ingezonden Mededeling (adv.)
Singel 114-116
SCHIEDAM
Sedert Jaren vertrouwd adrec
(inclusief de ijscoman) lezen de
laatste berichten over de wapen-
stilstandsbesprekin,
letinborden van
BERLIJN, 16 Juli. De Russische autoriteiten in Duitsland nemen in de laatste
tijd een vriéndelijker en hoffelijker houding jegens geallieerde ambtenaren en ver
slaggevers aan. Volgens een aantal Westelijke ambtenaren doet de houding van de
Russen denken aan die in de tijd van het hoogtepunt van de Russisch-Westerse
hartelijkheid in Duitsland kort na de oorlog.
De ambtenaren van het Russische Hoge Commissariaat in Duitsland komen in
grote getale op iedere belangrijke Westelijke receptie. Zij blijven er langer dan de
meeste andere hoge functionarissen en tonen zich bereid met iedereen van ge
dachten te wisselen.
Ook nodigen de Russische autoriteiten Westelijke verslaggevers uit voor diners
en spreken met hen op recepties over politieke kwesties. Verder verlenen zij de
correspondenten meer hulp dan ooit tevoren bij reizen naar en in Oost-Duitsland.
Onder deze Russische politiek valt ook het congres van de Evangelische Kerk te
Leipzig dat vorige week werd gehouden. Geallieerde ambtenaren zijn van oordeel
dat de Russen met dit congres wilden tonen, dat de Sowjet-Unie bereid is het
„ijzeren gordijn” op te halen en de greep van de communistische partij op Oost-
Duitsland te verzwakken.
(Van onze correspondent Alfred van
Openb. 2 17.
In de van duisternis der af
vallige religie vervulde haven
stad Efeze had de Here Christus
door de dienst van Paulus Zijn
kerk gesticht als een kandelaar,
die het licht moest dragen en
laten schijnen. Aan Johannes op
Patmos openbaart de verhoogde
en verheerlijkte Middelaar, Die
dood geweest is en leeft, Zich
in het midden van de zeven
kandelaren, de zeven plaatselijk
zelfstandige gemeenten in Klein
Azië. In Zijn rechterhand, met
welke Hij regeert, houdt Hij de
engelen of boodschappers als
sterren vast omklemd. Door hun
predikdienst schijnt het licht.
Daarom heten zij sterren, die
het licht van Boven als het
enige licht laten schijnen in de
vanwege de zonde nachtelijke
duisternis der wereld. Daar de
nieuwtestamentische gemeenten
te maken hebben met de vol
heid der heerlijkheidsopenbaring
van de Here in Openb. 1, spre
ken de door de Here aan Johan
nes gedicteerde brieven aan de
zeven Aziatische gemeenten
concreet vandaag nog ons toe
Want elk der zeven aanspraken,
die verband houden met de af
zonderlijke situaties in elk der
zeven kerken, en bepalend zijn
voor de afzonderlijke beloften
en vermaningen, wordt ontleend
aan de volheid der in Openb. 1
beschreven verschijningsheer-
lijkheid. En daarom houdt wat
de Here laat schrijven aan Efeze
ook in 1954 A. D. een roeping,
vermaning ën belofte inDe
trouw van Efeze in het doen
schijnen van het licht der
waarheid tegenover hen, die
hun apostelschap niet funderen
op Gods Woord en wier apostel-
pretentie derhalve ijdel is, moet
vandaag nog de karakteristiek I
der plaatselijk zelfstandige ge- 3
meente zijn! Wanneer de kerk
het licht der waarheid van Gods
volle Woord niet laat schijnen
door leervrijheid toe te laten of
het verduistert in boven de
Heilige Schrift uitgaande leer
stellingen, bewaart zij haar ka
rakter als kandelaar nietTe
vens blijft vandaag de roeping
om het licht der liefde te laten
schijnen. Want wanneer de lief
de is ingezonken is de grond
onder alle werk weggezonken!
De liefde moet de glans van de
bruidsdag blijven vertonen. En
zo niet, dan wordt de kandelaar
weggenomen! Want wanneer
het licht der eerste liefde is
gedoofd, dan heeft de lichtdra
ger geen zin en functie meer
Alleen wanneer de kerk in haar
strijd om het licht der waarheid
en der zich steeds verdiepende
liefde te behouden, .overwint,
gaat voor haar schijnen het licht
van het nimmer verwelkende
leven van het door de Here
Christus in Zijn betalend ver
lossingswerk verworven para
dijs.
Terneuzen.
Reglementen zijn pas goed als men
ze in een kast kan leggen en men ze
er nooit meer uit behoeft te halen.
Want als men moet gaan teruggrij
pen op de letter van het reglement,
dan deugt de geest van samenwer
king niet meer!
Geldt deze uitspraak, die algemeen als
waar wordt erkend, ook voor het Sta
tuut met de West, dat zo onverwacht
zoveel moeilijkheden heeft opgeroepen
in ons parlement? Ongetwijfeld - maar
men dient zich toch ook te realiseren,
dat dit Statuut, als het eenmaal is aan
genomen, het begin en het einde van
alle tegenspraak behoort te zijn. Ook
al komt het nooit meer „uit de kast”,
toch behoort het tot in de finesses de
nieuwe rechtsorde in het Koninkrijk
der Nederlanden te bepalen. En daar
om is het debat in de Tweede Kamer
niet maar een spijkers zoeken op laag
water het zoeken naar een zo goed
mogelijk reglement ligt hieraan ten
grondslag.
Daarbij staat het als een paal boven
water en het is goed hierop met na
druk te wijzen dat ieder van onze
volksvertegenwoordigers (uitgezon
derd dan de communisten) deze nieu
we orde in ons Koninkrijk van harte
toejuicht. Er is geen sprake van dat
men er zich tegen zou verzetten om
Suriname en de Antillen als gelijk
waardige partners in het Koninkrijk
der Nederlanden op te nemen. Juist
het tegendeel is waar: ieder wil van
harte gaarne hieraan meewerken.
Maarmen wil geen nieuwe rechts
orde als daardoor de bestaande rechts
orde geweld wordt aangedaan.
En hierin nu schuilt de moeilijkheid.
Prof. Oud meent dat het bewuste art.
55 in strijd is met de grondwet men
leze hierover het verslag van onze par
lementaire redacteur, waarin de be
zwaren op duidelijke wijze zijn uiteen
gezet. En Dr. Schouten meent dat dit
artikel de weg opent om de grondwet
al te gemakkelijk te veranderen. En
daarvan in hij een tegenstander.
Tegen de bezwaren van Prof. Oud,
die zuiver in het juridische vlak lig
gen, is veel in te brengen: wij geloven
niet dat zijn redenering sluitend is,
omdat de betreffende bepalingen van
de grondwet duidelijk slaan op de
overgangsperiode, terwijl, als het Sta
tuut eenmaal is aanvaard, die over
gangsperiode voorbij is en de nieuwe
rechtsorde er in feite is. Op het ogen
blik dat wij dit schrijven is nog niet
bekend of hij een van zijn moties heeft
ingediend verwerping hiervan is
echter vrijwel zeker.
Geheel anders ligt het met de be
zwaren van de A.R.-fractieleider, om
dat die niet juridisch maar min of
meer principieel zijn. Het gaat om de
vraag welke waarde men hecht aan de
grondwet in diepste wezen gaat het
om gezagshandhaving. En het staat te
bezien of die kloof ooit te overbruggen
is.
Van verschillende zijden is betoogd
dat het zeer toe te juichen zou zijn als
dit Statuut met de grootst mogelijke
meerderheid zou worden aangenomen.
Dat is ongetwijfeld waar en alle oppo
santen zullen dit zeker onderschrij
ven. Als Prof. Oud echter overtuigd
blijft dat de grondwet hierdoor wordt
aangetast dan is het zijn plicht als
volksvertegenwoordiger om tegen te
stemmen. Hoe spijtig dit ook zou zijn!
En ligt het anders met de anti-revo-
lutionnairen en hen die Dr. Schouten
in zijn bezwaren steunen? Men kan op
merken dat de soep nooit zo heet wordt
gegeten als ze wordt opgediend: in de
practijk zal het misschien nooit voor
komen dat een voorgestelde verande
ring in tweede lezing geen tweederde
meerderheid haalt. En nu is het moei
lijke dilemma: „Mag men, daarop ver
trouwend, aan de wens van zijn hart
gevolg geven en voorstemmen? Of moet
men de puntjes op de i zetten en, zij
het met grote tegenzin, zijn stem aan
dit Statuut onthouden?”
Dit laatste is opportuniteitspolitiek -
ongetwijfeld! En ieder onzer volksver
tegenwoordigers zal naar eer en gewe
ten een antwoord op deze beide vragen
moeten zoeken. Gezien de ontwikke
ling met Indonesië zouden wij geneigd
zijn tot het laatste. Maar gelukkig be
hoeven wij niet te kiezen. Deze regels
zijn slechts geschreven om U een in
druk te geven van de moeilijkheden
waarvoor de Kamer zich thans gesteld
ziet.
Er zijn echter ook velen, die zich wei
nig of geen zorgen over de toekomst ma
ken en rustig blijven waar zij z(jn. Dat
is niets verwonderlijk voor de bulk van
de eenvoudige Vietnamezen, die zich niet
met politiek inlaten en daarom ook niet
weten wat hen te wachten staat. Maar het
is wel iets bijzonders als het Europeanen
betreft. De Franse eigenares van een van
de beste restaurants in de stad bijvoor
beeld is van plan om te blijven als de
communisten bezit van Hanoi nemen.
„De Viets moeten tenslotte ook eten
zei ze onbegrijpelijk-onverschil-
lig toen ik haar ernaar vroeg.
„Inderdaad, maar gelooft u, dat ze
dat bij voorkeur in een Frans restau;
rant zullen willen doen....?”
Waarom niet
„Omdat de Fransen nou niet bepaald
tot hun grootste vrienden behoren na
alles wat er hier gebeurd is....”
„Och, ik ben niet bang....”
Elke dag ontvangen tussen de honderd
en honderd-en-vijftig personen hun pa
pieren om te kunnen vertrekken. Het
zijn in de eerste plaats de bemiddelde
Vietnamezen. Verder de leidende Chine
zen en Indiërs. Plus andere buitenlan
ders. Een zestigtal Phillippijnse musici
heeft bijvoorbeeld al voorbereidingen ge
troffen om bij de eerste dreiging het land
te verlaten.
Het merendeel van de Franse burgers
heeft zich met de gedachte verzoend dat
het einde in zicht is. Sommigen vertrek
ken voorlopig naar de havenstad Hai
phong. Anderen begeven zich naar Sai
gon. Maar velen besluiten om maar met
een naar Parijs te vliegen. De luchtvaart
maatschappijen hebben lange wachtlijs
ten en men moet drie weken tevoren
een plaats reserveren om van Hanoi naar
Saigon te kunnen vliegen. De luchtvaart
maatschappijen zijn overigens enkele van
de weinige instellingen, die niet klagen.
De rest van het zakenleven ligt groten
deels stil. Er is niemand die meer durft
te kopen. De winkels hebben weinig
voorraad en vullen die niet aan. Fabrie
ken, bioscopen, woonhuizen, auto’s en
andere kapitaalgoederen worden voor een
appel en een ei te koop aangeboden. In
het licht van de onzekere toekomst zijn
er echter practisch geen kopers voor te
vinden.
Er zjjn tienduizenden Vietnamezen als
deze ambtenaar. Mensen, die om welke
reden dan ook niets van het communis
me moeten hebben maar niettemin ge
dwongen z(jn om onder het regiem van
Ho Chi Minh te leven als dat zich over
Hanoi zal uitstrekken. En de enige reden
dat zö blijven is dat zij niet de mogelijk
heden en de middelen hebben om te ver
trekken. Maar er zijn anderen die deze
wel hebben en zjj verlaten geleidelijk
aan de bedreigde stad. Sinds de val van
Dien Bien Phoe hebben meer dan 20.000
mensen besloten een veiliger woonplaats
te zoeken. Op het politiebureau waar de
vergunnnigen verstrekt worden voor ver
huizing naar elders staat het zwart van
de mensen.
ST. LOUIS, 16 Juli. In St. Louis,
in de Amerikaanse staat Missouri,
heeft de hittegolf alle records gebro
ken. Het kwik steeg tot 45 graden
Celcius. 24 personen zijn als gevolg
van de hitte overleden. 150 personen
moesten, door de warmte bevangen,
in ziekenhuizen worden opgenomen.
Het is een man van middelbare leef
tijd. In zijn jonge jaren heeft hij bij de
Franse Marine gediend. Later heeft hij
zich als zakenman aan de wal gevestigd.
Eerst in een klein plaatsje in het bin
nenland. In 1944 hebben de Amerikanen
dat gebombardeerd en bij die gelegen
heid heeft hij al zijn bezittingen ver
loren. In Haiphong is hij opnieuw be
gonnen. Toen de Fransen daar in 1946
geland zijn hebben zij zijn winkel vol
komen leeggeplunderd. En nu dreigt de
kans dat hij voor de derde maal zijn
hele bezit zal verliezen.
„Kunt u niet
anders heen gaan
„Wie zal dat betalen....?”
Hij heeft een goed salaris als verant
woordelijk politie-ambtenaar. Het kost
hem echter drieduizend gulden om met
zijn vrouw, zijn zes kinderen en zijn
ouders naar .Saigon te vliegen. In Saigon
moet hij een woning huren wat moeilijk
en kostbaar is. Hij zal zich van alles moe
ten aanschaffen omdat hij weinig mee zal
kunnen nemen. En dan moet hij verder
nog maar afwachten of hij aan het werk
kan gaan. Daarom heeft hij noodgedwon
gen besloten te blijven waar hij is en te
hopen dat het allemaal nog mee zal val
len.
„Toen de communisten China veroverd
hebben zijn ook niet alle Chinezen naar
Formosa gevlucht....” zei hij min of
meer om zichzelf te troosten. Maar hij
beseft ook dat het maar een heel schrale
troost is.
naar Saigon of ergens
9”
WASHINGTON, 16 Juli. Het
Amerikaanse Huis van Afgevaardig
den heeft zich gisteren met algemene
stemmen uitgesproken tegen toela
ting van China tot de V.N.
over
gen op de bul-
Vietnam Presse.
t van Hanoi er
er met bezorgdheid
VENETIE, 16 Juli. Op de bijeenkomst
van het dagelijks bestuur van de organi
satie voor onderwijs, wetenschap en cul-
uur van de V.N. (Unesco), is bekend
gemaakt, dat de Sowjet-Unie, de Oekraï
ne en Wit-Rusland tot de organisatie zijn
oegetreden. Polen en Tsjecho-Slowakije
uilen wederom aan het werk der Unesco
♦otePemen’ R°ememë verzocht tenslotte
t de organisatie te worden toegelaten.
Sprang)
HANOI (Vietnam)
P verschillende plaatsen in de overvolle stad bevinden zich
sinds enkele dagen aanplakbiljetten in het Vietnamees, waarin
de bevolking aangeraden wordt haar kalmte te bewaren. Deze
biljetten zijn verspreid door het Franse leger. En zij hebben tot doel
de stemming van onrust en onzekerheid onder de bevolking van Hanoi
enigszins weg te nemen.
De laatste week gonst de stad namelijk van de geruchten. Sommi
gen voorspellen een aanstaand beleg van de stad door de communis
tische legers. Anderen spreken van een ontruiming door de Fransen
in het kader van een verdeling van Vietnam. Hoe het echter ook zij:
voor het eerst begrijpt de bevolking dat de toekomst
allesbehalve rooskleurig uitziet. En men spreekt
en soms zelfs met angst over.
De ambtenaar van
Veiligheidsdienst (die mijn verlopen
visum verlengd had) vroeg mij bij
voorbeeld even in zijn kantoor te ko
men om over de situatie te praten.
„Gelooft u dat de Viets in Hanoï
zullen komen....?” vroeg hij met iets
van ongerustheid in zijn stem.
„Als er een wapenstilstand gesloten
wordt zeker....”
„En anders
„Dan zal er waarschijnlijk om ge
vochten worden.
Hij keek me enkele ogenblikken
strak aan zonder iets te zeggen.
„En wat gaat u doen....?” polste ik
hem. Hij haalde machteloos zijn schou
ders op.
„Niets, blijven waar ik ben....”
„Bent u niet bang voor de commu
nisten.
„Ja, maar wat kan ik doen....?”
Vietnamese militairen en
7 ’9
