Onder de drukke boulevards ligt
de dodenstad der catacomben
Geschiedenis van het Britse Imperium.
ENERGIE UIT ZEEWATER
D
Mevrouwde Castries'beroep
op de wereld
Prediking van eeuwig leven
temidden van
bijna 3.000.000 skeletten
Parijs, het hart van „La douce France
v&n Lonöinium tot Lonöon.
door gebruik te maken van de
temperatuurverschillen
,tMedische bijstand voor beide partijen"
De brand op het Amerikaanse vliegdekschip
In Indonesië heerst
hongeroedeem
SD>e Radio.
Eaterdag 29 Mel 1954
ZEEUV'SCH DAGBLAD
pagina 5
(Van onze §-redacteur.)
PARIJS, Mei 1954 Het zal wel nooit iemand gelukken om nu
eens precies te omschrijven, waarom Parijs zo'n magische aantrek
kingskracht heeft op honderdduizenden mensen in de hele wereld. Is
het de sfeer, die hangt in de straatjes van Montmartre? Zijn het de
tot flaneren nodigende boulevards? Zijn het de schatten van het
Louvre en de schoonheid van vele eeuwenoude bouwwerken? Zo zou
den nog veel meer charmes van Parijs zijn op te sommen, maar noch
één van deze noch zij allen tezamen kunnen afdoende verklaren, waar
om zo velen Parijs bijna als hun tweede vaderland beschouwen. Want
ook hier is het geheel meer dan de som der delen. Kan Jan logisch
verklaren, waarom Marietje voor hem het liefste meisje van de wereld
is? Welnu, even ondefinieerbaar als de charmes van Marietje zijn ook
de aantrekkelijkheden van deze stad aan de Seine, waar het hart klopt
van „la douce France".
Toch moet Parijs voor de minnaar
van de historie naast de algemene nog
wel een zeer bijzondere aantrekkings
kracht hebben. Bij een wandeling door
de stad is het hem, alsof hij bladert in
een reusachtige platenatlas. De hele
geschiedenis van Frankrijk, die in zo
menig opzicht de geschiedenis van W.-
Europa is, ontrolt zich hier voor zijn
oog.
In de Notre Dame en in de kerk van
6t. Germain des Prés verkeert hij in
de sfeer der middeleeuwen. Het Palais
Royal roept herinneringen op aan
Richelieu en in het paleis van Versail
les waart de geest van de Zonnekoning
rond. Op de Place de la Concorde nam
de geschiedenis een wending, toen daar
de hoofden van Lodewijk XVI en Ma
ria Antoinette vielen onder de guillo
tine. Op hun beurt lieten de mannen
van het Schrikbewind, Danton en Ro-
bespière, hier zelf het leven onder het
scheermes van dr Guillotin. De Are
de Triomphe herinnert aan de zege
tocht van de kleine korporaal uit Cor
sica door ons werelddeel, hoewel Na
poleon dit bouwwerk zelf nooit heeft
aanschouwd. Zijn graf in de Dome des
invalides is met de kerk en het Hotel
van dezelfde naam één groot monu
ment voor de Franse wapenfeiten der
laatste twee eeuwen.
De Sacré Coeur op de „butte" Van
Montmartre is het monument, dat de
natie oprichtte als herinnering aan de
smadelijk verloren oorlog van 1870.
Voor het Hotel des Invalides staan de
oude kanonnen van de „batterie triom-
phale", die op 11 November 1918 de
wapenstilstand inluidde, welke door
een al even smadelijk verloren vrede
-d gevolgd.
De gewone man.
Al deze monumenten vereeuwigen de
namen van de groten in de Franse ge
schiedenis, van koningen en veldheren,
bouwmeesters en kunstenaars. Maar
wat herinnert nu in deze millioenenstad
aan de levens van de gewone mensen
uit vroeger eeuwen?
Aan de kleine Parijzenaars, die
vochten en bouwden en zwoegden en
in een vergeten hoekje stierven? Het
was toch maar al te vaak met hun
bloed, zweet en tranen dat de geschie
denis geschreven werd. In één van die
naamlozen worden zij allen door
Frankrijk geëerd, want dag en nacht
brandt onder de Are de Triomph de
vlam op net graf van de onbekende
soldaat. Maar die millioenen anderen
zijn toch niet helemaal vergeten. We
zullen nu de rug t- "ren aan de ont
zaglijke graniete "an Napole
on om een bezot ngen aan
het massagraf v. Pa
rijzenaars uit vro.
We moeten dan n. tation
Chatelet lijn 4 van de oondse
nemen in de richting Porte d'Öi leans
en uitstappen op de Place Denfert
Rochereau. Ook hier spreekt de histo
rie, want kolonel Denfert Rochereau
verdedigde van 3 November 1870 tot
16 Februari 1871 de vestingstad Bel
fort, „de sleutel van de Elzas" tegen
een Duitse overmacht. Op het markt
plein van dat stadje houdt de 16 meter
hoge stenen leeuw van de beeldhou
wer Bartholdi de herinnering aan dit
krijgsfeit levendig en op dit Parijse
plein ffaat een copie van deze beroem
de „leeuw van Belfort". Vlak bij die
leeuw staan twee paviljoens, die ook
al weer hun geschiedenis hebben. In
het midden van de 18e eeuw had Parijs
teen omwalling meer tot groot ver
riet van de „algemene pachters", die
de invoerrechten mochten innen doch
die steeds minder ontvingen. Zij lieten
toen een twee meter hoge muur om
de stad bouwen, die 24 km lang was
•n waarin 57 barrières of poorten wa
ren. Een en ander was zeer tegen de
zin van de smokkelende Parijzenaar en
deze daad gaf dan ook aanleiding tot
het ontstaan van de onvertaalbare
woordspeling: Les murs murant Paris
rend Paris murmurant. (Lett. De mu
ren, die Parijs ommuren doen Parijs
murmureren). Tussen deze beide pa-
Viljoentjes lag de Hellepoort, één van
de 57 toegangen tot de stad, en in deze
gebouwtjes deden de tollenaars hun
Werk. Nu kan men er een kaartje en
een kaars lf>pen om af te mogen dalen
in de Catacomben van Parijs.
De Catacomben.
Een smalle wenteltrap van 90 treden
leidt naar deze onderwereld. Aan de
voet van die trap houdt de electrische
verlichting op en moeten de bezoekers
hun kaarsen aansteken. Dan begint de
tocht door een klein deel van de gan
gendoolhof. De Catacomben zijn de
oude steengroeven, die al In de Ro
meinse tijd de materialen leverden
Voor de gebouwen op het eilandje in
de Seine, de Cité. Daar ontstond toen
Lutetia, dat het bescheiden begin
vormde van de huidige wereldstad.
De gids gaat voorop en achter hem
komt de lange rjj toeristen, die met hun
kaarsen grillige schaduwen tekenen op
de mergelwanden. De gangen en gewel
ven dragen bordjes, die de namen ver
melden van de straten en pleinen, waar
onder men loopt zodat de bezoekers
zich enigermate kunnen oriënteren,
Overal zijn zijgangen en trappen, maar
ijzeren hekken sluiten deze ruimten on
verbiddelijk af. Er zijn gedeelten, waar
instortingsgevaar dreigt en er zijn dool
hoven, waarin eens zelfs een gids het
leven verloor, omdat hjj de weg kwijt
raakte.
Ongeveer een kwartier lopen we
door de slingerende gang. Dan komen
we in een onderaards zaaltje, waarin
een poort is gemetseld. Boven die
poort staat het vreemde opschrift
Hier begint het rijk van de Dood. Als
we binnentreden, wordt al gauw dui
delijk dat dit opschrift niets te veel
heeft gezegd.
Bijna een half uur lang gaat de
tocht nu door het grootste knekel
huis ter wereld. In gangen en zalen
liggen de doodsbeenderen tot aan de
zoldering opgestapeld. Waar men
ook heenwandelt met zijn kaars,
overal staren hel-ogige schedels u
aan.
Nette stapels.
Er is systeem betracht in het op
stapelen 'nan deze doodsbeenderen.
Botten en ribben vormen nette stapels,
maar om de 70 cm is een rij schedels
tussengevoegd, tier en daar zijn onder
deze schedels enkele gekruiste botten
bevestigd. In een onderaardse zaal zijn
niet alleen de wanden met beenderen
bedekt, maar is ook in het midden
een geweldige stapel in cirkelvorm op
gebouwd, zodat de bezoekers er om
heen kunnen lopen.
legd op het grote kerkhof Des Inno
cents of op de begraafplaatsen rond de
oude kerken.
Maar het leven ging door en de stad
breidde zich uit. De levenden hadden
ruimte nodig en zij stoorden de doden
in hun laatste slaap. De kerkhoven
moesten plaats maken voor nieuwe
straten en brede boulevards. In de
laatste helft van de achttiende eeuw
werden de kerkhoven geruimd en de
beenderen overgebracht naar de oude
steengroeven en daar opgestapeld,
waar ze de levenden uit de weg lagen,
Talloze stoffelijke resten van slacht
offers uit de tijd van het schrikbewind
vonden hier ook een rustplaats. Trou
wens, ook in de knekelbergen, afkom
stig van de kerkhoven, zagen we meer
dere schedels met een kogelgat, wij
zend op een gewelddadige dood.
Sombere wandeling,
Grotere overgang dan van de vro
lijke, zonovergoten Parijse boulevards
naar dit rijk van de dood is haast niet
denkbaar. Er valt bij het voortgaan
een stilte over de roezige groep toe
risten en eindelijk verstommen alle
gesprekken. Roept een kerkhof al bij
ieder mens gedachten op aan de ver
gankelijkheid van al het aardse, hier
toont de dood zich onverhuld en in zijn
volle verschrikking. Zelfs de naam op
een zerk of het nummer op een paal
tje houden hier de herinnering niet
levendig aan het individuele bestaan,
dat deze doden eens hebben geleid,
I-Iier blijkt duidelijk, dat het „stof zijt
gij en tot stof zult gij wederkeren'"
geldt voor een ieder, van wat voor
stand of staat of waardigheid hij ook
moge zijn. De dood heeft hier de res
ten van geleerden en eenvoudigen,
schurken en heiligen dooreen gewor
pen en opgestapeld tot een monument,
dat zijn uiteindelijke overwinning op
al, wat leeft moet prediken.
■■■.lllllIjllllllllllllllllllIlM
A "2 Koning Edward zag echter nog één gevaar
A~J* voor Engeland. Dit was de Franse Koning,
die beslag had gelegd op Gascogne, de Engelse
bezitting in Frankrijk.
AA Ook Schotland probeerde Edward 1 te ver-
AA* overen doch dit lukte hem niet. In een
veldslag werd hij dodelijk gekwetst, doch reed
stervende verder. Zijn wapenspreuk was: „Woord
houden
Maar zelfs in dit ontzaglijk doden
huis blijft deze prediking niet weer
sproken. Ook in dit rijk van de dood
wordt de prediking gehoord van een
eeuwig leven. Ook hier durfden sterfe
lijke mensen op hoger gezag proclame
ren, dat de schijnbaar oppermachtige
dood het laatste woord niet heeft, maar
zelf overwonnen is.
Op marmeren plaatsen zijn hier en
daar opschriften aangebracht. Citaten
uit Franse schrijvers, die opwekken
tot berusting in het lot van alle men
sen. Maar hoe zinken deze opschriften
in het niet bij de machtige en konink
lijke woorden uit het Boek der Boe
ken, die hier ook in het marmer ge
houwen zijn, „Dood waar is uw prik
kel, hel waar is uw overwinning?",
zo klinkt het uitdagend. „Kostelijk is
in de ogen des Heeren de dood Zijner
gunstgenoten", lezen we even verder
en „De Heer is waarlijk opgestaan".
Zo verrijst ook boven dit massagraf
het beeld van het open graf in de hof
van Jozef van Arimathea. Daarom
mag zelfs hier nog worden gesproken
over uitzicht en verwachting: „Want
wij verwachten de stad, die fundamen
ten heeft, welker kunstenaar en bouw
meester God is".
Naar het licht.
Zo schuifelt de rij bezoekers met
zeer gemengde gevoelens en gedachten
verder door het gangencomplex. De
tocht duurt lang en de ene kaars na
de andere dooft uit. Slechts hier en
daar schemert nog een lichtschijnsel
op de klamme beenderbergen langs de
wanden. Velen slaken dan ook een
zucht van verlichting, als het eind van
de reis in zicht komt. In een grote on
deraardse zaal met een geweldige koe
pel knipperen we allemaal even tegen
het electrisch licht. We horen daar
nog, dat in 1944 ook het hoofdkwartier
van de Parijse verzetsbeweging in deze
Catacomben gevestigd was en dan gaat
het weer moeizaam omhoog langs de
steile wenteltrap.
Even later mengen we ons weer on
der de Parijzenaars van nu op de zon
nige boulevards. Maar de herinnering
aan de tocht door de dodenstad hier
diep onder het plaveisel zal ons nog
lang bijblijven.
Kokend water zonder vuur l
Reeds twee turbines
in gebruik
Hier zien we dan de resten van bijna
3.000.000 Farjjzenaars uit vroeger eeu
wen. Zjj werden geboren in deze stad.
Zjj groeiden er op, trouwden er en kre
gen er kinderen. Z\j hadden er plezier
en verdriet en zjj beleefden de historie,
die nu nog slechts uit vergeelde perka
menten en oude bouwwerken tot hun
nazaten spreekt, Zjj gingen er de weg
van alle vlees en werden te ruste ge-
PARIJS, 28 Mei. Mevrouw de Castries,
de vrouw van de verdediger van Dien
Bien Phoe, beeft een beroep gedaan op
het Internationale Rode Kruis en andere
menslievende instellingen, om er voor te
zorgen, dat de krijgsgevangenen uit Dien
Meer dan honderd opvarenden zijn, zoals gemeld, omgekomen en een nog
groter aantal is gewond bij een brand welke is uitgebroken aan boord van
het 38000 ton metende Amerikaanse vliegdekschip „Bennington", in de
buurt van Quonset Point, Rhode Island. Het schip, dat door de bemanning
„Big Ben" werd genoemd, was uitgevaren uan No-rjolkin Virginia. Op h-et
ogenblik, dat de brand uitbrak waren meer dan 2300 manschappen aan boord.
Tot nu toe heeft men de oorzaak uan de rampzalige brand niet kunnen
ontdekken. Terwijl zijn kameraden toekijken wordt in Quonset Point een
van de slachtoffers van de ramp van boord gehaald.
Bien Phoe en mogelijk zelfs de Vietminh
medische bijstand krijgen.
Zij zegt in een voorzichtig opgestelde
nota, dat het er naar uitziet, dat de Viet
minh niet verweten kan worden, dat zij
tegen de oorlogswetten handelen. „Onze
gewonden en zieken worden, naar het er
naar uitziet, even ais de hunnen behan
deld. Maar de Vietminh hebben noch het
voedsel en de medicijnen noch het me
dische personeel die onmisbaar zijn voor
de overlevenden. „Zij zegt, dat men het
in het heersende ki-maat niet lang kan
uithouden op een handvol rijst per dag
en een behandeling der wonden met
slechts gekookt water en verband. Zelfs
al zou spoedig een staken van het vuren,
komen, waarop de gehele beschaafde we
reld hoopt, dan zou het nodig zijn, dat
neutrale landen - en vooral India, dat
reeds onder andere omstandigheden de
rol van bemiddelaar heeft gespeeld - voor
medisch personeel en uitrustingen, als
mede voor medicijnen en voedsel zorgen
ten behoeve van de gewonde en niet-ge-
wonde krijgsgevangenen.
Hét is niet slechts een kwestie van te
hulp komen aan de gevangenen doch aan
allen die lijden, zelfs bij de vijand, aldus
mevrouw de Castries.
Indien de Vietminh het uitvoeren van
dergelijke' plannen zouden verhinderen
zouden zij- in de ogen der wereld een
verschrikkelijke verantwoordelijk op zich
nemen.
e wereld beschikt o.ver tal van
mogelijkheden om energie te
winnen. Olie, kolen en water
zijn de voornaamste bronnen waar de
wereld op draait. Toch zijn er nog di
verse andere mogelijkheden om ener
gie te verkrijgen. In de eerste plaats
heeft men hier altijd aan de zon ge
dacht. In verschillende projecten heeft
men de warmte van de zon nodig als
middel tot het winnen van energie.
Slechts weinige van al deze projecten
komen tot een uitvoering.
In Afrika bij de plaats Abidjan heeft
men echter 2 zeewaterturbines laten
bouwen die de energie uit het zeewa
ter benutten, energie die weer van de
zon afkomstig is. Zonder een kooltje
vuur of een druppel olie is hier een
„stoomketel" vol in bedrijf. Deze
„stoomketel" wordt eigenlijk aange
dreven door de kracht van de zon die
gevangen werd in het zeewater.
Reeds jaren lagen de plannen voor
een dergelijk project in de stoffige
laden van een bureau. Het scheen dat
men deze plannen vergeten was. Pas
na de oorlog werden ze weer ter tafel
gebracht. En wel zodanig dat men in
Juni 1948 te Parijs tot oprichting
kwam van de „s.a. Energie des Mers".
Het bleek dat men van plan was de
zaak grondig aan te pakken want de
Franse staat nam voor ca 80 deel in
het project van de zeewaterturbines.
De plaats werd uitgezocht en de tur
bines werden gebouwd. Er waren nóg
wel enige moeilijkheden te overwin
nen maar de turbines kwamen in be
drijf en hebben thans hun bruikbaar
heid reeds bewezen. Elk van de twee
zeewaterturbines heeft een vermogen
van 7.500 kW.
Het principe van de centrales is de
gedachte dat de zon aan het water-
een enorme hoeveelheid energie
SCHEMA V.O. ZEEWATERTURBINE
Condensator!
schenkt in de vorm van warmte.
Deze energie blijft aan de opper
vlakte van het water gevangen,
want daar heeft het water een veel
hogere temperatuur dan op de zee
bodem. Aan de oppervlakte meet
men 28 graden Celsius en op de
zeebodem iheet men 8 gr. C. Het is
nu dit verschil in temperatuur van
het zeewater dat men gebruikt en
omzet in energie.
Men brengt een leiding naar de bo
dem van de zee en zonder enige me
chanische hulp stijgt dit koude water
in de leiding omhoog. Waar de stijging
tot staan komt pompt men het water
verder naar de centrale.
In het warme water van het opper
vlak brengt men eveneens een leiding
die het warme water naar de centrale
voert. Dit warme water vangt men
dan op in tanks waar de druk van de
lucht sterk is verlaagd. In deze bijzon
dere tank nu komt het water tot kook
punt (door de verlaagde druk), de
stoom dié ontstaat wordt nu door het
koude zeewater van de bodem gecon
denseerd. Men verkrijgt een damp-
stroom met een snelheid van 500 m.
per seconde. Deze stroom drijft nu een
turbine aan en men heeft bruikbare
energie. Een vacuumketel zorgt er
voor dat er een kringloop ontstaat zo
dat de centrale in beweging blijft. De
turbine loopt dus geheel zonder enige
toevoer van brandstof. Het tempera
tuurverschil van het zeewater is con
stant genoeg om een regelmatig ver
loop van de gang van zaken te kunnen
verzekeren.
Het nadeel van dergelijke centrales
is het feit, dat men deze practisch al
leen in de tropen zal kunnen bouwen,
want een eerste vereiste is het ver
schil in temperatuur van het zeewater.
Ondanks deze voorwaarde kan bij een
verdere ontwikkeling van het project
nog grote mogelijkheden geboden wor
den. Want de energie in de zee ver
borgen is bijna onbeperkt.
DJAKARTA, 25 Mei. In het Ga-
rutse zijn deze maand negen personen
aan hongeroedeem overleden, 29 ande
re personen in dat gebied moesten ten
gevolge van hongeroedeem een genees
kundige behandeling ondergaan. Dit
heeft de secretaris van de stichting
natuurrampenfonds, de heer Hawadi,
medegedeeld. Hawadi zei, dat honger
oedeem voorkomt onder de evacuees
in het Garutse, die tengevolge van de
terreur van benden hun oorspronke
lijke woonplaatsen moesten verlaten.
ÜAenqt ani
ZONDAG 30 MEI 1954.
HILVERSUM L (402 m.) NCRV: 8.00
Nws en weérber. 8.15 Orgelconc. 8.30
g
12.20 Apologie.
verklaring Paus Pius X. 12.00 Pianotrio.
>gie. 12.40 Hammondorgel en
piano. 12.55 Kath. Thuisfront overal. 13.00
N"
Tws en kath. nws. 13.10 Gevar. muz. 13.40
Boekbespr. 13.55 Gram. 14.00 Voor de
jeugd. 14,30 Amus. ork. 14.50 Voetbalwed
strijd Zwitserland-Nederland. (15.45-
16.00 Muz. nabeschouwing.). 16.45 Idem.
KOR: 17.00 Vesper. 18.00 Rep. 18.20
„Taak of baan?", caus. 18.45 Pastorale
rubr. NCRV: 19.00 Nws uit de Kerken.
19.05 Samenzang. 19.30 „Weg en werk
der Kerkhervormers", caus. KRO: 19.45
Nws. 20.00 Gram. 20.25 Amus. progr. 21.20
„Ignis Ardens" Het Licht dat Schroeit",
klankb. 22.20 Pianovoordr. 22.45 Avond
gebed en lit. kalender. 23.00 Nws. 23.15
24.00 Radio Philh. ork. en solist.
HILVERSUM II. (298 m.) VARA: 8.00
Nws., weerber. en postduivenber. 8.18
Gram. 8.35 Voor het platteland. 8.45 Vo
caal Dubbelkwartet. 9.00 Sportmed. en
postduiyenber. 9.05 Toeristische tips. 9.20
Gevar. muz. 9.45 „Geestelijk leven", caus.
VPRO; 10.00 Voor de jeugd. IKOR: 10.30
Kerkdienst. AVRO: 12.00 Sport en post
duivenber. 12.05 Hammondork. 12.35 Even
afrekenen, Heren! 12.45 Surinaamse
volksmuz. 13.00 Nws. 13.05 Med. of gram.
13.10 Verz. progr. 14.00 Boekbespr. 14.20
Volksliederen. 14.45 „Terwe", declamato-
rium. 15.30 Toneelbeschouwing. 15.45 Dis
cocauserie. 16.30 Sportrevue. VPRO: 17.00
„Gesprekken met luisteraars". 17.20 „Van
het Kerkelijk Erf", caus. VARA: 17.30
Voor de jeugd. 17.50 Sportjournaal. 18.15
Nws en sportuitsl. 18.30 „Feest in het
Amsterdamse Bos", rep. 18.45 „Zondags-
ruiters". 19.30 Discussie. AVRO: 20.00
Nws. 20.05 Promenade ork. en soliste.
20.55 Med. 21.00 Vlaams progr. 21.45
Amus. muz. 22.15 Radiojournaal. 22.30
Dansmuz. 23.00 Nws. 23.15—24.00 Gram.
MAANDAG 31 MEI 1954.
HILVERSUM I. (402 m.) NCRV: 7.00
Nws. 7.13 Gram. 7.30 Gewijde muz. 7.45
Een woord voor de dag. 8.00 Nws en
weerber. 8.15 Sportuitsl. 8.20 Gram. 8.30
Tot Uw dienst. 8.35 Gram. 9.00 Voor de
zieken. 9.30 Voor de huisvrouw. 9.35 Wa-
terst. 9.40 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00
Gram. 11.15 Gevar. progr. 12.25 Voor
boer en tuinder. 12.30 Land- en tuinb.
med. 12.33 Gram. 12.59 Klokgelui. 13.00
Nws. 13.15 Amus. muz. 13.45 Gram. 14.05
Schoolradio. 14.40 Gram. 14.45 Voor de
vrouw. 15.15 Gram. 15.40 Hoornkwintet.
16.00 Bijbellezing. 16.30 Kamermuz. 17.00
Voor de kleuters. 17.15 Kinderkoor, 17.30
Voor de jeugd. 17.45 Regeringsuitz.: Ne
derland en de wereld: Uitwisselingspro
gramma: „Indrukken uit Zuid-Afrika"
door L. Schultz. 18.00 De muziek, op JU
BO II. 18.20 Sportpraatje. 18.30 Orgel
conc. 19.00 Nws en weerber. 19.10 Muz,
uit de 12e tot 16e eeuw. 19.30 „Volk en
Staat", caus. 19.45 Huismuz. 20.00 Radio
krant. 20.20 Amus. muz. (±20.30 „Nog
één week voor JUBO II", caus.). 20.50
Er klopt iets niet!", hoorsp. 21.40 Gram.
22.00 Nederlands Bijbelgenootschap. 22.05
„Door vuur geveld met vuur hersteld",
klankb. 22.15 Promenade-ork. en klein
koor. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nws
en SOS-ber. 23.15 Evangelisatie-uitz. in
de Tsjechische taal. 23.2024.00 Gram.
HILVERSUM II. (298 m.) AVRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding.
9.15 Orgelconc. 9.30 Voor de vrouw. 9.35
Gram. 11.00 Voor de jeugd. 11.15 Kamer-
ork. 12.00 Amus. muz. 12.30 Lani - en
tuinb. med. 12.33 Intermezzo. 12.38 Ham-
mondorgelsp. 13.00 Nws. 13.15 Med. of
gram. 13.30 Metropole ork. 14.00 Buitenl.
overz. 14.20 Gram. 14.30 Voordr. 14.45
Mezzo-sopr. en piano. 15.15 Vopr de vr.
16.15 Gram. 17.30 Voor de padvinders.
17.45 Gram. 17.50 Mil. comm. 18.00 Nws.
18.15 Gevar. muz. 18.45 Muz. caus. 19.00
Studenten-uitz. 19.15 Voor de hengelaars.
19.20 Piano, gitaar en bas. 19.45 Rege
ringsuitz.: Landbouwrubriek: Reportage
over het voorbeeld „Kerkhoven" in Bra
bant. 20.00 Nws. 20.05 „Faust", opera (gr.).
23.00 Nws. 23.15 Conferentie in Genève.
23.20 Filmprogr. 23.5024.00 Gram.
BRUSSEL. Vlaams (324 m.) 12.00 Omr.
ork. 12.20 Zang en piano. 12.30 Weerber.
12.34 Voor de landb. 12.42 Gram. 13.00
Nws. 13.15 Pianosp. 13.30 Gram. 13.45
Pianospel. 14.00 Schoolradio. 15.00 Sport.
16.00 Symph. ork. 16.10 Pianorecital. 16.55
Mannenkoor. 17.00 Nws. 17.10 Lichte muz.
18.00 Franse les. 18.15 Orgelsp. 18.25
Sport. 18.30 Voor de sold. 19.00 Nws.
19.40 Gram. 20.00 Kamerork. en soliste.
20.50 Zang en piano. 21.00 Kunstkaleidos-
coop. 21.15 Gram. 22.00 Nws. 22.15 Lichte
muz. 22.5523.00 Nws.
