HART EN HANDEN
Het goudland gevonden
1
Waternood in waterrijk
Nederland
Ds H. VELDKAMP
-.J
De landbouw snakt naar regen, want
de groei is slecht
Hogere omzetten
in detailhandel
Tweede Pinksterdag
nationale bromfietsdag
Uitbreidende industrie kan steeds
moeilijker personeel vinden
Verdere stijging van
lonen is bedenkelijk
De betrekkingen
tussen W*-Duitsland
en Rusland
Verkorting van
Belgische dienstijd
Knap óp die onogeliike schuur met BuitenbSjts
Protestmars van
blinden
81 dagen zonder eten
FEUILLETON
door K. JONKHEID
Unesco-conferentie
te Den Haag
Meisjes verbond
CJ-V-Fa
Zaterdag 15 Mel 1954
ZEEUWSCH DAGBF AD
rarthir 4
DOOR
WIJ hebben nu de nationale
gedenkdagen weer gehad.
Eerst 30 April, de verjaar
dag van onze Vorstin, gevolgd door
ie dodenherdenking van 4 Mei en
de nationale feestdag van 5 Mei.
In deze dagen kwam ons de bekende
strophe in de zin:
Wv heffen hart en handen
Voor 't heil der Nederlanden
Sn zweren saam de eed
Van doodsbeproefde trouwe
Wilhelmus van Nassauwe
Met u te staan gereed.
Hierin wordt dus een beroep gedaan
op de harten en handen van ons Ne
derlandse volk om steeds gereed te
staan, het „heil der Nederlanden" te
bevorderen.
Met die handen zal dat, dachten wij,
wel gaan.
Wel zijn er in het verleden zoals u
weet, vele handen geheven, en hebben
vele monden „heil" geroepen, maar
dit had met het heil der Nederlanden
niets te maken, en dat is gelukkig
voorbij.
Over de handen maken we ons dus
niet al te bezorgd.
Dagelijks reppen zich talloos vele
handen, om mee te werken aan de
welvaart en de wederopbouw van ons
nationale leven. En achter die handen
zitten weer de peinzende hoofden, die
het werkplan bedenken en helpen uit
werken.
Handen kunnen geoefend, en spieren
getraind, hersenen kunnen ontwikkeld,
en we kunnen daarin verbazingwek
kende resultaten bereiken. Maar ook
al bestond ons volk uit enkel mensen
met twee rechterhanden en verbazend
knappe hoofden, dan zou alle inspan
ning voor het „heil der Nederlanden"
nog tevergeefs zijn.
Wij heffen hart en handen.
Op de harten komt het vooral aan.
En dat is nu juist het moeilijkste
deel.
Het hart is niet zo gemakkelijk te
trainen als de handen. Dat hart is niet
alleen een zeer arglistig, maar ook een
erg stug geval. Het wil niet mee. De
voeten zijn de harten in de regel een
paar passen vooruit.
Wij zullen daarom telkens weer ons
hart moeten controleren en als wij het
wel menen met ons land en volk, ge
durig een appèl moeten doen op, een
greep doen naar.... het hart.
V
De vraag dient nu allereerst beant
woordt, waarvóór wy de handen (niet
zozeer de werkende, maar biddende
handen) moeten opheffen, en waarvoor
we onze harten opwaarts in de hemel
moeten verheffen.
De bovenaangehaalde versregels ge-
ven daarop het antwoord.
V/ij heffen hart en handen
Voor 'T HEIL DER NEDERLANDEN
Ik meen dat dit „heil" bezig is te
devalueren.
Heil is nog iets anders dan geluk,
welvaart, voorspoed."
Evenals zegen nog iets anders is dan
succes.
Succes kan een vloek betekenen,
terwijl in allerlei tegenslagen een ont
zaglijke zegen kan besloten liggen. We
moeten deze dingen niet met elkaar
verwarren.
En ons goed bezinnen op de vraag,
waarin het heil ligt van ons volk.
Als ik de krant lees, speciaal de
nette neutrale krant, en dan weer spe
ciaal de Maandag-editie van die nette
krant, dan krijg ik sterk de indruk dat
het welzijn, ja heel de glorie van ons
volk staat of valt met het behalen van
een of ander record op het gebied van
de sport. Tegen de sport ben ik hele
maal niet. Maar ik ben toch niet ge
neigd „Ikabod", de eer is weggevoerd,
te roepen, als bij geval de heren Voor
ting, Van Est, of hoe deze fietsman!
akken nog meer mogen heten, niet de
eerste plaats bezetten in de ronde van
Nederland of de Tour de France.
Evenmin ben ik van mening, dat
onze nationale eer te grabbel is ge
gooid als een van onze Nederlandse
zwemmers of zwemsters over de 100
meter 1/10 seconde langer doet dan
een buitenlander.
We komen op wat hoger niveau, als
we het „heil der Nederlanden" zien in
de prestaties op cultureel, wetenschap
pelijk of economisch terrein.
Natuurlijk, ons hart zwelt van trots
als een bekwaam Nederlander met de
Nobelprijs wordt vereerd.
Wij verheugen ons er in, als onze
technici, ingenieurs en bruggenbou
wers een wereldnaam verwerven, Wjj
kunnen het waarderen dat het buiten
land verbaasd staat, hoe wij onze Zui
derzee droogleggen en de rivierarmen
afdammen.
Maar dat in deze dingen het „heil
der Nederlanden" moet worden gezien,
moet ik alweer ten stelligste ontken
nen.
De historie bewijst dat volken, die
op een zeer hoog cultuurniveau ston
den, zich aan hun eigen cultuur de
dood hebben gegeten.
Zo komen wij tenslotte bijna aan het
plafond, als we bij het „heil der Ne
derlanden" denken aan de hoogste
waarden van een volk, z'n vrijheid, de
mocratische rechten, vrede en derge
lijke.
Wij hebben daar op de nationale
feestdag in het bijzonder aan gedacht
en daarbij waarschijnlijk teruggedacht
aan de strijd der Oranjes en het ver
bond der edelen met hun devies:
De pols verdraagt geen keten
Geen prikkel duldt de hiel
Maar vrijheid van geweten
Is d' ademtocht der ziel.
En toch ook daar is nog niet het
„heil" van ons volk gelegen.
Heil is een woord met een bijzonder
accent.
Het heeft een zekere „meerwaarde".
Men kan een vereniging oprichten
„tot heil des volks" zonder nog één
vinger naar het heil des volks te héb
ben uitgestoken.
Er speelt mij een oud kinderversje
door het hoofd:
Heil het kind
Heil het kind
Dat Jezus als zijn Heiland mint.
Zie, daarin is nu, op de meest simpe
le wijze vertolkt, waar het „heil" van
ons volk in schuilt.
Tegenover de revolutie en de chaos
is er maar één waarborg van geluk,
en deze ligt niet in de democratie, ook
niet in onze grondwet, zelfs niet in het
huis van Oranje. Maar alleen en uit
sluitend in het Evangelie.
Dat ons Nederlandse volk vóór het
Evangelie kiest, dat het Woord van
God beslag legt op de harten, en daar
om God vreest en een koning eert,
déarvoor zullen wij gedurig weer mét
of zonder nationale feestdagen hart en
handen moeten heffen tot Hem die
daar des hemels tente spreidt.
Als er ten aanzien van het „heil der
Nederlanden" geen gevaren dreigden,
zouden wij niet met zoveel nadruk
wijzen op de noodzaak van biddende
harten.
Maar sr dreigt wèl gevaar!
Er is dikwijls gesproken van het
„drievoudig snoer": God, Nederland en
Oranje".
Daar is ook wel bezwaar tegen ge
maakt, want men vond dit een al te
gemakkelijke annexatie van God voor
Nederland. Daar zit iets waars in deze
critiek. God is de God van heel de we
reld en Hij beheerst alle natiën.
Niettemin bewijst de historie, dat
God toch wel enige bijzondere aan
dacht aan Nederland heeft gewijd,
Waaróm, weet ik niet. Maar het is zo.
Tengevolge van de Reformatie heeft
Nederland een wel zeer bevoorrechte
positie gekregen. Dit land is als het
ware verwend door God boven andere
volken. Al was het alleen maar dat wij
elkaar hartelijk mogen feliciteren dat
wij niet geregeerd worden door een
Naguib, Franco, Malenkov of een van
die heren, maar wij de eeuwen door
rijk waren met het geschenk van
„Oranje".
Nederland heeft altijd ingeklemd ge
zeten tussen God en Oranje.
Door God, en onder Gods zegen via
Oranje, werd het „heil der Nederlan
den" eeuwen lang gewaarborgd.
De enige die daar de klad in kan
gooien is Nederland zelf.
Door namelijk uit de trias God, Ne
derland en Oranje, God te schrappen.
God is de grote Eén.
Plaats een aantal nullen naast elkaar
en het blijft nul, hoe eindeloos u de
cijfers uitbreidt.
De 1 geeft aan alle nullen waarde.
Als God, de No. 1 wordt uitgewist,
blijft er nul over, en zullen we altijd
nul doelpunten scoren.
In God ligt het levensdoel niet alleen
van elk individu, maar ook van de
volken. Wat het doel niet bereikt, is
mislukt.
Wij kunnen met veel energie alles
aanpakken, en veel presteren, maar als
God niet in alles doelwit is, slaagt ons
Nederlandse volk niet, maar wordt het
één grote mislukking.
Niet naar menselijk oordeel de
mensen juichen wel om elke prestatie.
Maar naar Goddelijk oordeel.
Als ik nu nog even herinneren mag
aan de laatste regels van de aange
haalde strophe
En zweren saam de eed
Van doodsbeproefde trouwe
Wilhelmus van Nassauwe
Met u te staan gereed
dan betuigen wij daarmee in elk uur
en in elk gevaar gereed te zullen staan
voor dit heil der Nederlanden.
We zullen daar zelfs een eed voor
afleggen.
Dat is mooi.
Maar laten we voorzichtig zijn.
Eden zijn duur.
Er liggen nog altijd eden te wachten
op handhaving. Weet u wel van Am-
bon?
Doodsbeproefde trouw is een mooi
woord, maar kan ook een frase worden
en met frasen is nog nooit iemand ge
holpen.
Ingezonden Mededeling (adv.)
De zon schroeit
DEN HAAG, 14 Mei. In ons rijk met water gezegende land wordt
de voorziening met zoet water met de dag actueler. Moeilijkheden bij
de drinkwatervoorziening blijven niet uit.
De geringe regenval van April en in de eerste helft van Mei heeft
de grondwaterstand reeds aanzienlijk lager dan normaal gehouden.
Dit had tot gevolg, dat in nog niet door een drinkwaterleiding ont
sloten gebieden vele putten droog vielen. In sommige gemeenten in
het Oosten en Zuiden des lands moet thans drinkwater per tankwagen
worden aangevoerd.
Amsterdam is de eerste grote stad, die
een beroep deed op zuinig omspringen
met zoet water. De zomerse hitte lokt tot
het verbruik van veel water, waardoor
de beschikbare voorraden te zeer worden
aangetast. Daarom geldt voor de hoofd
stad en omgeving: „Zuinig met water en
vooral geen tuintjes sproeien". Anders
zou het er van kunnen komen, dat be
woners van hoge etages helemaal niet
meer aan water zouden kunnen komen.
In de provincie Utrecht Is nog vol
doende watervoorraad, maar dan moet
de droogte niet te lang meer duren. De
grondwaterstand is al een meter beneden
het normale peil.
De stad Den Haag kan het ook nog
wel redden, dank zij de watervoorraden
in de duinen. Toch kan bij aanhoudende
DEN HAAG, 13 Mei. Uit het cijferma
teriaal, dat door het Economisch Insti
tuut voor den Middenstand is gepubli
ceerd met betrekking tot het omzetver-
loop in het midden- en kleinbedrijf ge
durende Maart 1954, kan worden gecon
cludeerd, dat de geldomzetten in deze
maand over het geheel genomen op een
hoger niveau lagen dan die in de over
eenkomstige maand van 1953.
Voor een aantal artikelen zijn In Janu
ari j.l. min of meer belangrijke prijsver
hogingen doorgevoerd en deze hebben
uiteraard mede bijgedragen tot een ver
groting van de geldomzetten. Dit is o.m.
het geval in enige voedings- en genot
middelenbranches.
In de voedingsmiddelensector werd de
grootste omzetvermeerdering behaald in
het slagers- en het kruideniersbedrijf, t.
w. van resp. 10 en 11%. Ook in de detail
handel in aardappelen, groenten en fruit
en die in melk en zuivelproducten was
de omzetstijging met resp. 8 en 7% van
betekenis. De geldomzetten in het bak
kersbedrijf gaven t.o.v. Maart 1953 een
toeneming te zien van 4%.
In de branches in duurzame consump
tiegoederen kan de omzetbeweging in de
detailhandel In glas, aardewerk, porse
lein en huishoudelijke artikelen zeer be
vredigend worden genoemd. De omzetten
in deze winkels vertoonden namelijk t.o.
v. Maart 1953 een stijging van 13%. Ge
ringer was deze omzetvermeerdering in
de boekwinkels (8%), kantoorboekwin
kels (4%), meubelzaken (7%) on textiel
bedrijven (5%).
UTRECHT, 14 Mei. Op Tweede
Pinksterdag (7 Juni) zal de Neder
landse Bromfietsbond in Hilversum de
eerste nationale bromfietsdag houden.
Uit alle delen van het land zullen dan
bromfietsers (sters) te Hilversum sa
menkomen. De rally naar Hilversum
zal in twee afdelingen worden verre
den, n.l. een sport- en een toerafde-
ling.
Voor de deelnemer» in de sportafde-
ling worden prijzen beschikbaar ge
steld. Iedere deelnemer ontvangt een
herinnering, terwijl ook nog andere
verrassingen worden geboden. Het
eindpunt en het ontvangstcentrum zijn
gevestigd in „De Karseboom" te Hil
versum. Hier wordt voor de deelne
mers des middags een gevarieerd pro
gramma afgewerkt.
Is emigratie nog verantwoord?
AMSTERDAM, 13 Mei. Een voortge
zette stijging van de productie, een zeer
krappe arbeidsmarkt, een weer toene
mende bereidheid om te investeren, plan
nen tot uitbreiding van handelsrelaties
met Sowjet-Rusland en China, dat zijn
enige punten van de bespreking, die het
bestuur van het verbond van Nederlandse
Werkgevers onder voorzitterschap van
de heer T. J. Twijnstra te Amsterdam
met vertegenwoordigers van de pers
heeft gehad.
DUSSELDORF, 14 Mei. Bonds
kanselier Adenauer heeft gisteren te
genover het blad „Düsseldorfer Nach-
richten" verklaard, dat de Bondsrege
ring geen stappen zal doen om te ko
men tot diplomatieke betrekkingen
met de Sowjet-Unie. Er was ook geen
sprake van een reis van Bondsdagaf
gevaardigden naar Moskou.
Adenauer zei, dat zijn verklaring in
Hamburg over diplomatieke betrek
kingen tussen West-Duitsland en de
Sowjet-Unie verkeerd begrepen was.
Hij had als zuiver theoretisch ant
woord op een theoretische vraag
slechts gezegd, dat in de verre toe
komst diplomatieke betrekkingen tus
sen Bonn en Moskou niet absoluut uit
gesloten zouden zijn. De economische
mogelijkheden van zulke betrekkingen
werden volgens hem schromelijk over
schat.
BRUSSEL, 14 Mei. De Belgische
ministerraad heeft vandaag besloten
de militaire dienstplicht te verkorten
van 21 tot 18 maanden.
Militairen van de lichting 1952, die
reeds 18 maanden dienst hebben ge
daan, zullen op 21 Mei met/groot ver
lof gezonden worden.
Ingezonden Mededeling (adv.)
CITA.ISViR
IN II FLEURIG!
TINTEN MAT
EN GLANZEND
Weliswaar blijft Nederland met zijn af
hankelijkheid van im- en export kwets
baar voor invloeden van buiten maar al
daar ook in Amerika, geven de vooruit
zichten geen reden tot pessimisme.
Het wordt steeds moeilijker voor de
uitbreidende industrie personeel te vin
den, zowel hoger personeel als arbeiders.
Men vraagt wel eens of emigratie
onder die omstandigheden nog kan
worden toegejuicht. Maar verandering
brengen in een langeduur-politiek als
die van de emigratie is iets, waarvoor
de industrie niet de verantwoordelijk
heid op zich mag nemen.
Een verdere toeneming van de lonen,
zo werd verder verklaard, zou voor onze
nu zo gunstige export bedenkelijk kun
nen zijn. Hulde werd gebracht aan de ar
beidersorganisaties, die bij de loonsver
hogingen een voorzichtige politiek heb
ben bevorderd.
Dëzer dagen zal in de O.E.E.C. te Parijs
opnieuw een bespreking worden gevoerd
over het vermijden van een internatio
nale race van regeringssubsidies voor ex
port, een race, die, in het bijzonder met
Duitsland, zou kunnen ontstaan als op
de gestelde termijn van 22 Juli geen ac-
coord zou zijn bereikt. De Nederlandse
industrie heeft uiteraard belang bij vrije
handel, maar kan die alleen handhaven
zolang het water niet tot de lippen stijgt.
In industriële kringen worden plannen
uitgewerkt tot uitbreiding van de han
delsrelaties met Sow jet-Rusland. Waar
schijnlijk zal over enige weken onder
auspiciën van het Nederland-USSR-insti-
tuut een Nederlandse missie van ruim
twintig personen naar Moskou vertrek
ken. Er zijn ook plannen voor het zen
den van zulk een handelsmissie naar
China.
droogte de toestand ook moeilijk worden,
omdat de zoetwaterreserves nu eenmaal
niet onuitputtelijk zijn. Voorzichtigheid
is geboden.
Rotterdam met zijn rivierwaterleiding
kent op het ogenblik weinig zorgen.
De landbouw, vooral in de hoog ge
legen gebieden, snakt naar water. D«
droge, koude periode heeft de gewassen
over het algemeen veertien dagen tot drie
weken terug gehouden. In sommige stre
ken ontstonden zandstormpjes, waarbij
de jonge haver- en roggeplanten de men
sen om de oren vlogen.
En nu de warme zon „groeizaam weer
tje" zou moeten produceren, blijft de re
gen uit, waardoor eigenlijk weinig aan
de situatie verandert. De groei op de
akkers is in vele gevallen slecht. Ook in
de weidegebieden gaat het over het alge
meen niet te best. Gras gaat pas bij be
paalde temperatuur groeien en die bleef
in April uit. Dit leeft enerzijds een weer
slag op de voeding van het rundvee in
de weilanden en anderzijds is het een
klap voor de hooibouw. De eerste snede
daarvan zal over het algemeen laat val
len.
Deze situatie is voordelig voor de fa
brikanten van en handelaren in vee
voeders, die zelden zo'n beste winter als
dit jaar gehad hebben. En bij deze han
denwrijvende schare voegen zich thans
zij, die zich met de verkoop van ijs en
koele dranken onledig houden.
Hoewel het volgens de barometer
„schoon weder" Is, zou men toch naar een
flinke regenval moeten verlangen. Er
staan nog andere belangen op het spel,
dan zonnebruin en zomergenoegens.
ROME, 14 Mei. 75 blinde mannen
en vrouwen zijn te voet op weg naar
Rome. Zij zijn uit Florence vertrokken
en lopen nu reeds vier dagen. De mars
is begonnen om verkrijging van een
staatspensioen voor blinden.
Aanvankelijk namen 150 blinden
aan de mars naar Rome deel. De helft
viel af nadat de regering beloofd had,
de eisen der blinden in overweging te
zullen nemen.
Een der deelnemers aan de protest
mars, die zeide te spreken uit naam
van 40.000 blinden, verklaarde, dat de
Italiaanse, schatkist steeds geweigerd
had het kleine pensioen toe te staan
waarom gevraagd werd.
BRUSSEL, 14 Mei. De Duitse
„fakir" Heros zag er niet rooskleurig
uit toen men gisteravond de glazen
kist opende waarin hij gedurende 81
dagen en 7 uur had verbleven zonder
ook maar enig voedsel tot zich te ne
men. Hij had echter zijn eigen record
hongeren met een dag, twee uur en 31
minuten verbeterd en tegelijkertijd 't
record dat de Egyptenaar Reikhan on
langs te Rome vestigde.
In de 81 dagen en 7 uur dat deze
vrijwillige uithongering duurde, stelde
Heros het slechts met spuitwater en
sigaretten, waarvan hem om de twee
weken onder toezicht van een deur
waarder een nieuwe voorraad werd
verstrekt. Aan belangstelling had hij
geen gebrek, want het was steeds een
waar défilé voor zijn glazen kist.
De Duitser, die bij het begin van zijn
record-poging 80 kg woog, was aan het
einde van zijn vasten niet minder dan
35 kg afgevallen en zo zwak, dat hij
niet meer op zijn benen kon staan.
58
Het dubbele. Dat is geen kleinig
heid.
Pizarro denkt slim: Laat ik beide
heren aan het werk zetten en zien wat
het oplevert. Hij gelast Huascar, tot
hem te komen.
Het is een lange tocht en er moet
een rivier gepasseerd.
De Inca, ingelicht door zijn omge
ving, geeft heimelijk last, zijn half
broer bij het oversteken van de rivier
te verdrinken.
Huascar gaat op weg. Hij reist met
klein gevolg, want voorlopig wil hij
geen opzien wekken. Vrolijk aanvaardt
hij de tocht, vol naïef-blijde verwach
tingen en niets vermoedend van de
strik die zijn halfbroer hem spant.
Diens bevel wordt prompt uitge
voerd. De laatste zuivere afstammeling
van het eeuwenoude Inca-geslacht
wordt als een hond dood gemaakt.
Pizarro vindt het helemaal niet erg,
want de Inca heeft al aardig wat goud
verzameld. Levering van het dubbele
is toch niet mogelijk.
Pizarro wacht af, wat het wordt. Het
schijnt te vlotten. Van alle kanten
stroomt het goud toe. In manden, in
netten of gedragen op hoofden, schou
ders en heupen worden kleine en grote
kunstwerken aangebracht, massieve
gouden zonnen en dikke gouden platen
worden opgestapeld. De Inca wordt ge
huisvest m een an-ler vertrek en al het
meubilair verwijderd.
Na acht weken is het geschenk ge
reed. Pizarro neemt het in ogenschouw
en is verbijsterd. Zo iets is nooit aan
schouwd.
Eigenlijk moest het hem verblijden,
maar het stemt hem grimmig. Wrevel
en spijt betrekken zijn duistere ziel.
Want hij ontdekt, dat hij zijn kostbare
Inca te laag getaxeerd en beneden de
waarde verkocht heeft. Misschien had
hij toch het dubbele kunnen bedingen!
Hij denkt er niet aan de Inca vrij
te laten. Alleenheerser wil hij worden.
Hij zal zich ontdoen van ieder, die hem
daarbij in de weg staat, zijn geldschie
ter, zijn compagnon Almagro, en, als
het moet, ook zijn broers. Te beginnen
af.
Nu komen de geestelijke heren in
actie. Als de Inca zich wil bekeren
tot het christendom en zich laat dopen,
dan.... Ja, wat dan?
Dan zal hij niet verbrand, maar ge
wurgd worden.
De Inca aarzelt.
„Is dopen een vernederende hande
ling?"
„Volstrekt niet. Eerder eervol! Alle
vreemdelingen, ook Heer Pizarro, ja
met de Inca.
Het middel, dat hij daartoe kiest, zal
eeuwenlang in gebruik blijven. Hij be
schuldigt de Inca van hoogverraad, hij
zal een proces aanspannen, een schijn
proces. De uitspraak staat van te voren
vast. Na een belachelijke schijnverto
ning wordt de Inca veroordeeld tot de
dood op de brandstapel.
Het doodvonnis schokt de Inca niet.
Hij weet zich overwonnen. Dat zijn
overwinnaar hem ter dood brengt, acht
hij vanzelfsprekend, hij zelf zou dat
ook doen. Fier en onbewogen hoort hij
het vonnis aan. Maar de wijze, waarop
het voltrokken zal worden, stoot hem
zelfs de luisterrijke vorst en heerser
over het machtige Spanje is gedoopt".
De Inca stemt toe.
Met groot ceremonieel en uiterlijk
vertoon wordt de plechtigheid voltrok
ken en het doopsel toegediend.
Onmiddellijk daarna wordt de dope
ling gewurgd,
Pizarro zal zijn wandaden voltooien.
Zijn geldschieter is gestorven. Met
mooie voorspiegelingen beweegt hij
zijn vriend Almagro tot het onderne
men van een nieuwe veroveringstocht.
Deze tocht mislukt, doch Almagro
keert levend terug en eist zijn deel
van het opgehoopte goud.
Dat is iets, waar Pizarro niet aan
denkt. Het is veel goedkoper, een paar
kerels op te dragen, Almagro te ver
moorden. Deze opzet slaagt volkomen.
Maar de zoon van Almagro, die met
vader is meegetrokken, zweert dat hij
de gewelddadige dood van zijn vader
wreken zal.
Joris walgt van deze gruwelen. Hij
vraagt ontheffing uit al zijn waardig
heden en verklaart, terug te willen
naar zijn land.
Pizarro kan hem missen, betaalt hem
een karig loon en laat hem gaan.
Wat er na zijn vertrek gebeurt, zal
de wereld pas later horen. Hoe de ge
weldenaars elkander onderling ver
moorden, hoe de zoon van Almagro
door sluipmoord Pizarro om het leven
brengt, hoe de vier broers elkaar be
vechten, totdat er één overblijft, hoe
de koning van Spanje een expeditie
uitzendt, die deze laatste geweldenaar
gevangen neemt en een rechtvaardig
doodvonnis over hem uitspreekt.
Door dit alles heeft het machtige
Spanje opnieuw een rijke kolonie ver
kregen, die het door eeuwenlange
roofbouw volkomen zal uitputten.
Als een zuivere en eenzame ster in
deze dikke duisternis schittert de fi
guur van de edele padre Barthelome
de las Casas.
Hij schrijft geschiedenis. Dat is zijn
opdracht. Maar hij doet veel meer.
Voortdurend staat hij pal, pleitend
voor de verdrukte en mishandelde be
volking, die te gronde zal gaan onder
de zware lichamelijke lasten en per
soonlijke werkverplichtingen, die het
meedogenloze Spaanse- bestuur oplegt.
(Wordt vervolgd).
DEN HAAG, 13 Mei. Gisteren is de
plenaire zitting begonnen van de Unesco-
conferentie, die in het Vredespaleis
wordt gehouden. Tijdens de zitting wer
den de artikelen van de Conventie aan
genomen in de vorm zoals zij waren ge
adopteerd door de hoofdcommissie, met
enige geringe wijzigingen. Gisteravond is
de resolutie van Rusland ter sprake ge
bracht, waarin een beroep wordt gedaan
op de regeringen af te zien van het ge
bruik van wapenen als de atoombom en
de waterstofbom. Ditmaal was het de ge
delegeerde van Turkije die naar voren
bracht, dat deze resolutie buiten het ka
der van deze conferentie valt. Bij stem
ming bleek dat 22 gedelegeerden het
hiermee eens waren. Zeven waren tegen,
terwijl dertien landen zich van stem
ming onthielden. Bij deze laatste waren
Nederland en Italië, die dus anders heb
ben gestemd dan gisteren in de hoofd
commissie.
Vrijdagmiddag tijdens de slotzitting in
de ridderzaal zal de conventie worden
ondertekend.
Een oorlogsschip van de Chinese na
tionalisten heeft een 8000 ton metend
vrachtschip uit een Europees commu
nistisch land, dat op weg was naar
Noord-China, aangehouden.
UTRECHT, 14 Mei. Het meisjes verbond
van de Christen Jonge Vrouwen Federa
tie (C.J.V.F.) heeft in zijn gisteren te
Utrecht gehouden ledenjaarvergadering
als opvolgster van mevrouw M. E. Beker-
Vixseboxse te Wassenaar tot presidente
gekozen mevrouw A. C. Quispel-Tons-
beek te Barendrecht.
De opening geschiedde in een wijdings-
dienst door de presidente mevrouw M. E.
Beker-Vixseboxse, waarna de gasten be
groet werden.
Besloten werd een telegram te richten
aan H.M. de Konihgin.
Bij de bespreking over de bladen nam
mevrouw W. L. Ruys Barger te Velp
afscheid als hoofdredactrice, na dit werk
22 jaar te hebben vervuld, gesteund door
mej. H. Avelingh te Velp. Mevrouw Ter
Steege-Vernes uit Laren volgt mevrouw
Ruys als hoofdsecretaresse op. In de mid
dagvergadering werd een programma
muziek en zang uitgevoerd o.l.v. de rei
zende cantorij van de heer J. D. Boeke.
Mevrouw C. E. F. Palies-Giesberts uit
Utrecht vertelde nieuws uit de C.J.V.C.,
waarna ds H. van Coeverden een cause
rie hield over de conferentie van Evan-
ston.
