EEN GENERAALSVROUW
STRIJDT MEE OM DIEN B1EN PHOE
DEZE
WERELD
v&n öóiQ tot
de loupe
Iedere dag even aan de telefoon
Gouden jubileum van Chr*
Geref* Jongelingsbond
i
Ö&Q
Staat der
wetteloosheid
V
zeeuwsch dagblad
Dulles
De puzzle
De organisator
Madame de Castries, ver weg in Hanoi, verzorgt
droppings van tabak, sigaretten en sinaasappels
Hallor
SDe Radio»
faienqt ani
Adenauer sprak
over Europa
De
zeevisserij
in cijfers
Het begin was moeilijk
Vele gelukwensen
Vrijdag 7 Mei 1954
pagina 3
Onder
De wereld van dit ogenblik is te ver
gelijken met een legpuzzle. Al confe
rerend (en dinerend, want juist dan
tchijnt men elkaar beter te begrijpen!)
tracht men uit vele kleine stukjes het
patroon van deze legpuzzle te vinden:
een patroon van vreedzaam naast el
kaar voortlevende volkeren. Twee par
tijen werken aan die puzzle: het Oos
telijk deel is vrijwel klaar en ook in
het Westelijk deel komt steeds meer
tekening. Maar hoe moeilijk is het die
twee delen nu weer aan elkaar te pas
sen. Dat vereist heel veel tact en heel
veel geduld.
In Genève is men thans aan het po
gen enkele stukjes die Oost en West
moeten verbinden, in het geheel in te
passen. Vele puzzelaars zitten gebogen
over die legplaat en keren de stukjes
om en om. Eenvoudig die stukjes er
tussen passen gaat niet daarover is
men het wel eens. Aan een van beide
zijden zal wat gebroken moeten wor
den. En de vraag is waar!
En nu is er een van die puzzelaars,
op wie voortdurend de aandacht valt:
John Foster Dulles, de Amerikaanse
minister van Buitenlandse Zaken. Al
lerlei bijvoegelijke naamwoorden zijn
de laatste weken achter zijn naam ge
plaatst: hij zou een ontgoocheld, te
leurgesteld, verbitterd man zijn die op
het punt staat het bijltje erbij neer te
leggen. Eisenhower, zijn chef, zou zich
van hem gedistancieerd hebben en in
vloedrijke Amerikaanse politici zouden
zijn hoofd eisen omdat zijn missie in
Genève mislukt is. En dan verschijnt
plotseling weer het bericht, dat Eisen
hower verklaard heeft zeer tevreden te
zijn over de verrichtingen van zijn
voornaamste minister en dat het Azia
tische Pact, waarvoor Dulles zo ge
ijverd heeft en nog ijvert, zeer goede
vorderingen maakt. En de vraag komt
op: „Wat is er nu eigenlijk aan de hand
met Dulles? Is hij een stijfkop die niet
wil toegeven dat hij er naast zit? Is
hy een vermoeid man die niet meer
op kan tegen de critiek van Ameri
kaanse politieke dwarsdrijvers? Of
hij de enige die het bij het rechte eind
heeft, de enige die ziet hoe de puzzle
werkelijk moet sluiten?"
Om die puzzle gaat het; dgt beeld
moeten we even vasthouden. Hoe of
men het ook keert of wendt, de Ame
rikanen zijn het die in hoofdzaak het
Westelijk deel van die wereldlegkaart
in elkaar hebben gezet. Het Atlantisch
Pact, dat mooie verdrag van de lan
den rond de Atlantische Oceaan, is
grotendeels hun werk. De ANZUS, het
soortgelijke verdrag tussen Amerika,
Australië en Nieuw-Zeeland, is tot
stand gekomen op initiatief van de
Amerikanen. Maar tussen die twee ge
bieden ligt nog een werelddeel: Azië.
Daar vrijbuitert men nog rond, nu eens
kiezend voor Oost, dan weer voor
West en daar is het dat die kiemen lig
gen voor een nieuwe wereldoorlog. Dat
stuk van de puzzle is nog niet gereed.
En zie nu de rol van John Foster
Dulles. Met lede ogen heeft hij aange
zien hoe het Oosters patroon voor de
wereldpuzzle een steeds diepere bres
maakte in de Westerse helft. En voor
dat men kan gaan beginnen met Oost
en West aan elkaar te passen, moet
naar zijn mening de Aziatische puzzle
klaar zijn. Eerst die stukjes daar hecht
aaneengepast dan pas beginnen met
inpassen van die stukjes die eigenlijk
niet passen willen: Korea, Indo-China.
Verklaar zo zijn pogingen om nog vóór
de conferentie van Genève een verkla
ring op te stellen, waarin de dreiging
moest zijn vervat dat het Westen met
alle middelen verdere communistische
agressie zou tegengaan. Toen dit c.:-
stuitte op de onwil der Engelse staats
leden, die voor zo'n hardhandige poli-
t' 'k nooit veel voelen, is hij koorts-
ac .tig voortgegaan met het organise
ren van het Aziatische Pact, zonder
zich al te veel te bekommeren om het
geen men in Genève klaar maakt. Niet
die paar stukjes acht hij op dit ogen
blik van het grootste belang, maar dat
hele Westerse deel van de puzzle moet
hecht in elkaar zitten. Dan komen die
stukjes vanzelf!
En nu blijft de vraag: „Drijft de or
ganisator Dulles het niet te ver?" Im
mers, de kans bestaat dat men al or
ganiserend de geboden kansen niet
ziet. Die organisatie dient om de vrede
in de wereld te bevorderen ligt er
niet een andere kans, daar in Genève,
om de wereldvrede blijvender en
.uurzamer te verzekeren? Als men tot
wederzijds begrip (om niet te spreken
van vriendschap) kan komen, is dat
dan niet veel meer waard dan vrede
die slechts gegrondvest is op angst voor
eikaars militaire en economische
kracht?
Dit laatste is waar maar is vriend
schap met het communisme meer
waard dan vriendschap tussen een vos
en een vogeltje? Daarom houden we
iet voorlopig maar op de politiek van
le heer Dullest
sturen. In de eerste plaats wil men
voorkomen, dat een deel er van bij het
parachuteren in communistische han
den valt. In de tweede plaats kunnen
de mannen de brieven toch niet beant
woorden. Als iemand sneuvelt of ge
wond raakt krijgt de familie onmid
dellijk telegrafisch bericht. Wie niets
hoort kan daarom aannemen, dat man
of zoon in goede welstand verkeert.
Pakje.
Mevrouw de Castries staat op. „Ik
moet nog even een pakje voor mijn
man klaarmaken...." verontschul
digt ze zich. Hij heeft laten weten,
dat er geen thee meer is en dat de
goede sigaretten op zijn. Een para
chutist die straks boven Dien Bien
Phoe zal afspringen heeft aangebo
den een pakje voor zijn nieuwe com
mandant mee te nemen. En dat aan
bod is natuurlijk met grote dank
baarheid aangenomen.
Ik loop mee naar beneden.
De portier geeft haar een stapeltje
brieven. De meeste komen uit Frank
rijk. Er zijn er ook één of twee uit
Amerika bij. Sommige zijn slechts ge
adresseerd met „Madame de Castries,
Hanoi". „Bijna allemaal mensen, die
inlichtingen over iemand in Dien Bien
Phoe vragenzegt ze zuchtend,
maar ik weet er ook niets meer van
dan zij
Buiten kijkt mevrouw De Castries
naar de lucht.
,Het is opgeklaardmerkt ze
tevreden op.
ja
"Gelukkigdan kunnen de vlieg
tuigen weer veel boven Dien Bien
Phoe droppen
(Van onze correspondent Alfred van Sprang)
HANOI (Vietnam), Donderdag.
Geen antwoord.
„Hallohallo!"
Een zwakke stem met veel storingen uit een luidspreker in de streng-
geheime verbindingenkamer op het Franse hoofdkwartier in Hanoi.
„Oui... ici le general..."
„Een ogenblik, mon général..."
Een Franse sergeant geeft de microfoon over aan een tengere vrouw
in een eenvoudig, maar chique grijs mantelpak.
„Christian...?"
„Ja, liefste..."
„Hoe gaat t...?"
Zo is het begin van het dageiijkse telefoongesprek tussen generaal Chris
tian de Castries in zijn ondergrondse commandopost in het verre belegerde
Dien Bien Phoe en zijn vrouw in liet veilige Hanoi. Het is maar enkele mi
nuten, dat de monotone stroom militaire berichten onderbroken wordt. Die
minuten geven generaal De Castries echter meer moed en bezieling om de
bittere strijd voi te blijven honden dan iets anders.
Er is even een onverstaanbaar gefluister aan de andere kant.
„Drie zijn er
„O, neeen we hebben er negen laten droppen
„Met wat1"
„Allemaal sinaasappels
,jErg jammer, maar er is niets aan te doen
„Nog wensen......'"'
„Ja, de jongens vragen om Amerikaanse sigaretten en detective-boeken...,"
„Ik zal het proberen, hoor
Madame Jacqueline de Castries
aan het werk In haar hotelkamer
in Hanoi. Tegen de schemerlamp
staat een recente foto van haar
man in zijn commandopost in Dien
Bien Phoe.
Inplaats.van in de put te zitten en
te klagen doet zij alles om haar man
en de mannen, die met hem vechten
tot steun te zijn. Die steun hebben
ze nodig, want het leven in Dien
Bien Phoe wordt steeds zwaarder.
Men mist er veel, zelfs het dierbaar
ste voor een militair: de brieven- van
thuis.
Er ligt in Hanoi een enorme stapel
post voor Dien Bien Phoe. Het leger
heeft echter besloten die niet door te
Hoop.
Het is begrijpelijk, dat mevrouw
De Castries de laatste tijd een meer
dan gewone belangstelling voor het
weer heeft. Het leven van haar man
en allen die met hem in Dien Bien
Phoe zijn hangt er min of meer van
af. Met slecht weer kunnen de bom
menwerpers de vijandelijke stellin
gen niet bestoken. De transport
vliegtuigen kunnen de dringend-
nodige voorraden ammunitie en
voedsel niet afleveren. En zonder
die is Dien Bien Phoe snel ten
ondergang gedoemd. Maar dat is
iets waaraan de dappere, energieke
generaalsvrouw in het flatteuze
mantelpak eenvoudig weigert te
denken.
ZATERDAG 8 MEI 1954.
HILVERSUM 1. (402 m.) KRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gewijde muz. 7.45
Morgengebed en lit. kalender. 8.00 Nws en
weerber. 8.15 Gram. 9.00 Voor de huisvr.
9.35 Waterst. 10.00 Voor de kleuters. 10.15
Gram. 11.00 Voor de zieken. 11.45 Gram.
12.00 Angelus. 12.03 Gram. (12.30—12.33
Land- en tuinb. med.). 12.55 Zonnewijzer.
13.00 Nws en Kath. nws. 13.20 Amus. muz.
13.50 Gram. 14.00 Boekbespr. 14.10 Gram.
14.20 Engelse les. 14.40 Vrouwenkoor. 15.00
Kron. v. letteren en kunsten. 15.40 Fanfa-
re-ork. 16.00 Gram. 16.20 „De vliegende
Hollander", caus. 16.30 „De Schoonheid
van het Gregoriaans". 17.00 Voor de
jeugd. 18.15 Journalistiek weekoverz. 18.25
Instr. trio. 18.45 Buitenl. correspondenties.
19.00 Nws. 19.10 Voor de jeugd. 19.20 Pari.
overz. 19.30 Gram. 20.25 De gewone man.
20.30 „Lichtbaken", caus. 20.50 Gram.
21.00 Gevar. progr. 21.50 Act. 22.00 „Een
mens kan wat meemaken", 22.30 „Wij
luiden de Zondag in!", Avondgebed en
lit. kalender. 23.00 Nws. 23.15 Nws in
Esperanto. 23.2224.00 „Les pêcheurs de
perles", opera.
HILVERSUM H. (298 m.) VARA: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
8.00 Nws. 8.18 Gram. 8.55 Voor de huisvr.
9.00 Gym. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 „Tij
delijk uitgeschakeld", caus. 10.05 Mor
genwijding. VARA: 10.20 Voor de arb.
in de continubedrijven. 11.35 Clavecimbel-
voordr. 12.00 Gram. 12.30 Land- en tuinb.
med. 12.33 Orgelspel. 13.00 Nws. 13.15 VA
RA-Varia. 13.20 Dansmuz. 13.45 Sport-
praatje. 14.00 Gram. 14.25 Fries progr.
14.50 Volksdansen. 15.15 „Van de wieg tot
het graf". 15.30 Accordeonork. 16.00 Ra-
dio-Philharm. ork. en solist. 17.00 Week-
journ. 17.30 Gram. 18.00 Nws en comm.
18.20 Dansmuz. 18.40 Regeringsuitz.: At
lantisch allerlei. Een en ander over de 14
landen v. h. Atlantisch Pact. 19.00 Artis
tieke staalkaart. VPRO: 19.30 „Passepar
tout", caus. 19.40 „Het Boek Handelingen",
caus. 19.55 „Deze week", caus. VARA;
20.00 Nws. 20.05 Gevar. progr. 22.00 Soc.
comm. 22.15 Franse liedjes. 22.40 „Onder
de pannen", hoorsp. 23.00 Nws. 23.15
24.00 Verz. progr.
BRUSSEL. Vlaams (324 m.) 11.45 Gram.
12.30 Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws.
13.15 Radio-almanak. 14.30 Ork. conc. 15.00
„Hohe Messe". 17.15 Rep. 17.35 Nws. 17.45
Engelse les. 18.00 Accordeonrecital. 18.30
Voor de soldaten. 19.00 Nws. 19.40 Gram.
19.45 „Omroep-Ommeganck". 21.15 Gevar.
muz. 22.00 Nws. 22.15 Verz. progr. 23.00
Nws. 23.05 Dansmuz. 23.3524.00 Gram.
Mevrouw Jacqueline de Castries
is de ziel van de welzijnszorg voor
de honderden gewonden, die zo goed
en zo kwaad als het gaat in de pri
mitieve hospitalen in Dien Bien Phoe
verpleegd worden sinds het onmoge
lijk is hen met vliegtuigen te eva
cueren. In samenwerking met de
welzijnszorg van het leger, de pro
testantse en katholieke geestelijke
verzorgers en het Rode Kruis heeft
zij op zich genomen de gewonden te
voorzien van datgene wat het leger
niet verstrekt.
Artikelen zoals gecondenseerde melk,
vruchten en vruchtensap in blik, cho
colade, koffie in poedervorm, Engelse
en Amerikaanse sigaretten, tijdschrif
ten en boeken. Veel van deze goede
ren worden door Franse, Vietnamese
en Chinese zakenlieden aangeboden. Er
zijn ook particulieren en organisaties,
die schenkingen in geld doen. Dat
maakt het mogelijk, dat er elke dag
een aantal kisten voorzien van een
rood kruis en de woorden „Voor de
Gewonden" naar het vliegveld ge
bracht kan worden om met de gewone
rantsoenen boven Dien Bien Phoe uit
geworpen te worden. Niet alles komt
echter op de plaats van bestemming
aan. Daar de drop-zóne erg klein is
komt een zeker percentage van alle
parachutes altijd op vijandelijk gebied
terecht.
Foto.
Mevrouw De Castries woont in een
hotel. In de grote kamer staat een re
cente foto van de generaal in zijn com
mandopost Dien Bien Phoe altijd op
de schrijftafel met de stapels post uit
verschillende landen. Daar ligt ook een
met leer bekleed stokje: generaal De
Castries' swaggerstick. Een drijfschaal
Mevrouw De Castries maakt een pakje
thee en sigaretten klaar voor haar man.
Het leger kan de mannen in Dien Bien
Phoe slechts van het allernodigste voor
zien.
met rose anjers, een plank mst boeken
en wat Oosterse snuisterijen scheppen
een persoonlijke sfeer in de karakter
loze hotelkamer.
„Goed nieuws uit Dien Bien Phoe?"
„Vanmorgen was mijn man nogal
downgeeft mevrouw de Castries
toe„de vliegtuigen kunnen wegens- 't
slechte weer heel weinig droppen."
„En de dorp-zóne is toch al zo moei
lijk...."
„Ook dat...."
Ze haalt een kaart te voorschijn en
wijst hoe de positie geleidelijk aan
kleiner geworden is tot hij nu niet
veel meer dan vier vierkante kilome
ters beslaat. Daarin zijn ongeveer
vijftienduizend man troepen opeen
gepakt.
Bezorgdheid.
„Tja...." zucht ze en er komt een
trek van bezorgdheid op haar gezicht
als ze de kaart weer opvouwt. Ten
slotte beseft zij beter dan iemand an
ders in wat voor moeilijke positie ge
neraal de Castries zich bevindt. En het
is een open vraag of hij erin zal kun
nen slagen zich daaruit te bevrijden.
Maar mevrouw de Castries gedraagt
zich als een ervaren officiersvrouw.
In een pakhuis in Hanoi worden de
kisten met geschenken voor de gewon
den klaargemaakt. Mevr. De Castries
inspecteert er een blik vruchten op sap.
Rechts staan kisten met (Hollandse)
melk.
BONN, 6 Mei. Dr Adenauer heeft gis
teren in een radiorede ter gelegenheid
van het vijf-jarig bestaan van de Raad
van Europa de vreedzame Europese ver
eniging op basis van gelijke rechten voor
ieder land het kern probleem van de he
dendaagse politiek genoemd.
Hij waarschuwde voor onderschatting
van 't werk van het Straatburgse orgaan.
De critici van de Raad van Europa zien
volgens hem al te zeer over het hoofd
wat de Raad heeft bereikt op het gebied
van economische maatregelen, het sociale
leven, culturele en wetenschappelijke sa
menwerking, het vluchtelingenprobleem
en de inter-Europese reismoeilijkheden.
Voorts legde Adenauer vooral nadruk
op de- medewerking, die de Raad heeft
gegeven aan het tot stand brengen van
een ontwerp voor een politiek statuut
voor Europa.
Daaruit was volgens hem gebleken, dat
die critici in het ongelijk stonden, die
vreesden, dat de verdere ontwikkeling
van de Gemeenschap der zes landen te
genstellingen tot het overige Europa zou
doen ontstaan.
YERSEKE, 6 Mei. Hoe belangrijk de
zeevisserij voor ons land is, leert „De
vangst in cijfers" van de statistiek 1953.
Totaal 1953 108.152.526 kg, 12.000.000
meer dan in 1952. Totaal in guldens 1953:
41.417.884.—; 1952 38.879.630.—, in beide
opzichten dus vooruitgang.
De duurste vis was steur, die een ge
middelde prijs opbracht van f 4.01, de
goedkoopste: horsmakreel a f 0.08 per kg.
Haai werd nog 111.189 kg a 0.49 aange
voerd. Vissoorten in totaal 49 stuks.
(Van onze redacteur).
UTRECHT, 5 Mei. Vandaag viert de
Bond van Chr. Gereformeerde Jongelings
verenigingen in Nederland te Utrecht z\jn
zilveren jubileum. De bond werd op 14
September 1904 opgericht door de latere
veldprediker ds H. Janssen op wiens ini
tiatief zeven plaatselijke verenigingen
N de onherbergzame streken van
San Fernando in Zuid-Colum~
bia is de staat van de wette
loosheid gevestigd. Daar is een Re
publiek in het leven geroepen, die
bestaat uit 15.0Q0 moordenaars, die
ven en chanteurs, die een veilig
toevluchtsoord hebben weten te
vinden en die nu niet meer bang
behoeven te zijn, dat zij in de ge
vangenis terecht komen. De Presi
dent van deze Republiek is de
Amerikaan M. Stern, een ontvluch
te moordenaar, die tot de doodstraf
is veroordeeld. Hij is de Koning van
de misdaad en in concreto van deze
misdadigers.
Het was in het jaar 1940, zo begint
de geschiedenis van deze „misdadige
Republiek", dat daar in het woeste
Zuid-Columbia steeds meer misdadi
gers van ieder ras en kleur elkaar
vonden in de schemer van het oer
woud. Steeds meer desperado's, opge
jaagd door de politie, werden in de
verdrukking, in lotsverbondenheid,
naar elkaar gedreven. De groep groeide
en ontketende een ware terreur in de
omliggende streken van Columbia, Ve
nezuela en Brazilië. De wetteloosheid
vierde triomphen en de regeringen van
deze landen besloten tot een grote ge-
meenschappelijke actie van politietroe-
pen om dit kankergezwel uit te snij
den. Drie jaar lang duurde de hete
strijd tussen het recht en de misdaad.
De misdaad overwon. De politietroepen
moesten hun actie stop zetten. Men kon
er niet tegen op. Dat was de voorge
schiedenis.
Toen gooide het recht het op een ac-
coordje met de misdaad. Dat ging zo.
De misdadigers, die zelf ook een zware
strijd tegen de natuur in het ge
vecht met het recht hun grote bondge
noot moesten voeren, zonden een
aantal afgevaardigden naar de hoofd
stad van Columbia om te onderhande
len over een vrije vestiging in het door
hen beheerste gebied. Dit recht van
vestiging, de autoriteiten konden na
hun nederlaag niet anders, werd toe
gezegd. Hiermee was de Republiek van
de misdadigers, de staat van de wette
loosheid, officieel erkend. Op het ogen
blik bestaat deze Republiek, die offi
cieel heet de „Republica de los des
perado's", 8 jaar.
En in deze acht jaar is het van
kwaad tot erger gekomen. Onlangs
heeft men zelfs officiële handelsbetrek
kingen met de staat van de misdaad
aangeknoopt. Wat moest men anders
doen om zich te vrijwaren van de roof-
en plundertochten? De Republiek
bouwt zijn eigen dorpen en kan zich
thans zeer goed onderhouden door het
winnen van goud uit het Rio Magda-
lenagebied. Langs de normale wegen
wordt het goud verhandeld met de na
tionale banken van Columbia en Ve
nezuela. De levensmiddelen betrekt
men uit het oerwoud en door middel
van de officiële gezanten weet men
zelfs medicijnen en genotmiddelen te
betrekken.
Zo bestaat op deze wereld, daar in
Zuid-Amerika, de staat van de wette
loosheid, de „Republica de los despe
rado's" doordat het officiële gezag ca
pituleerde voor de misdaad. Duizenden
moordenaars en dieven over de gehele
wereld, de opgejaagden, die niet meer
thuis horen in deze samenleving, hun
keren om dit dorado, deze vrijstaat te
bereiken. Deze vrijstaat, die een aan
fluiting is voor de officiële gezagsver
houdingen in Zuid-Amerika en voor
allen, die het recht nog beminnen.
zich aaneen sloten. Gedurende de eerste
kwart eeuw van zijn geschiedenis moest
de bond een moeizame strijd voeren om
dat zijn bestaansrecht in de kring der
Chr. Geref. Kerk niet altijd werd erkend.
De bondsspreuk „Luctor et Emergo" werd
echter bewaarheid, want in de dertiger
jaren kwam er steeds meer begrip tussen
kerk en J.V. wat aan de groei van de
laatsten zeer ten goede kwam. Het in 1944
ingestelde Deputaatschap voor Contact
met de Jeugdbonden heeft de kroon op
deze gunstige ontwikkeling gezet. Thans
zijn 113 verenigingen met in totaal ruim
1400 leden bij de bond aangesloten.
De jubileumviering begon gistermiddag
met een receptie door het bestuur in „Es
planade". Het gemeentebestuur van
Utrecht bood hier gelukwensen aan b|j
monde van de burgemeester jhr mr C. J.
A. de Ranitz en wethouder dr J. de Nooij.
De heer Ad. Kuiper sprak namens de
Ned. Bond van Jongelingsverenigingen op
G.G. en de Bond voor Geref. Jeugdorga
nisatie. Hij bood een mooie klok aan voor
het bondssecretariaat. Kol. b.d. G. Wie-
linga bracht de felicitaties over van de
Ned. Militaire Bond Pro Rege, waarbij
hij tevens dankte voor de steun, die de
Prot. Chr. militaire tehuizen steeds van
de bondsleden ondervinden. Mej. T. Dijk
stra voerde het woord ais presidente van
de Bond van Chr. Geref. Meisjesvereni
gingen en de heer Z. Zwiep vertegen
woordigde de Bond van Chr. Geref. Kna-
penverenigingen, „het reservoir waaruit
de Jongelingsbond steeds put".
Prof. dr B. J. Oosterhoff feliciteerde
het bestuur namens het college van hoog
leraren aan de Theologische School te
Apeldoorn. De heer P. Tjeerdsma bracht
de gelukwensen over van het Chr. Natio
naal Vakverbond, waarin hij zich spe
ciaal met het jeugdwerk bezighoudt. Van
de Geref. Jongelingsbond (art 31 K.O.)
kwam een telegrafische gelukwens bin
nen.
De voorzitter, ds M. W. Nieuwenhuijze
uit Den Haag-Centrum, dankte alle spre
kers voor hun goede wensen. Daarna
maakten alle aanwezigen zich op om het
bestuur de hand te drukken. Ook prof. L.
H. van der Meiden, de ere-voorzitter van
de Bond, had in de kring van het bestuur
plaatsgenomen. Daar gisteravond op de
huishoudelijke vergadering in de Chr.
Geref. kerk alle interne zaken waren af
gehandeld, stond de bondsdag in Tivoli
vandaag geheel in het teken van het
gouden feest
