O
wij er ik ^eeictnd
UIT MIJN KLAS
ïla Qabesi.
Hot q.motfyUjk
Cöfó i
ONDERWIJS OPVOEDING CULTUUR
OPVOEDKUNDIGE RUBRIEK
DE WEI IN.
Gisteraevend most ik nog dienke
an de brief van m'n vrind uut Zou-
telande. Ik maekte 'n praetje mee 'n
overbuurman van mien, die zich be-
klaegende over 'n errebeier van z'n,
die z'n eigen vorige weke bedankt a.
Het-was 'n jonge kaerel, die het
boerewerk butengeweun goed ver
stong, mae nooit genogt nae z'h zm
verdienende. 'Ie kon bie 'n aennemer
van grondwerken wat meer verdiene
en was mae vertrokke.
Noe wil ik 't in mien brief nie- 'ebbe
over de 'andelwieze van die jonge
kaerel of over de moeiiijk'eden, waer-
mee mien overbuurman op z'n groot
bedrief noe zit, mae wel 'ier over, dat
er overal over geklaegd wordt, dat zo
weinig jonge kaerels nog echtig van
't boerewerk 'ouwen. D'r bin gelukkig
v. 'zonderienge. Laete we dat nie ver-
gete. D'r bin nog overal errebeiers,
d' mee liefde 't boerewerk doeë. We
zegge wel es al te gemakkelijk, dat
de mensen nie meer om d'r werk
geve. En dae doe ons de goeie toch
onrecht mee. Mae een feit is, dat voor
al de jeugd 'eel anders tegenover het
boerewerk staet as in mien jonge
jaeren.
Ik wete nog, dat bie 'n neef van
mien moeder, die een groot bedrief a
mee vier paerdeknechten, 'aever ge
stolen wier deur twee van z'n knech
ten om daervan d'r eigen tuug paer-
den iedere dag iets extra's te kunnen
geven, Die twee jónge kaerels d'r
grote trots was mee 't beste tuug
paerden te tieje en daerom 'sol
den ze zonder 't van mekander te
weten stiekum 'aever van de graen-
zolder. Toen die neef van mien moe
der 't mork, is-t-ie zo boos 'ewist,
dat-ie beide knechts biena op staen-
de voet qn.tslogen 'eit. Het argste was
nie, dat er onnodig voer verbruukt
was, mae dat z'n ondergeschikten
't adden durven bestae om op eigen
'outje veranderienge te briengen in
dat wat toe de taek van de boer zei
vers 'orende.
De 'andelwieze van die jonge kae
rels was naetuurlijk verkeerd, mae de
achtergrond er van was toch, dat ze
'art voo d'r werk 'adden. Ik zou daer
van nog vee meer voorbeelden kenne
geven, mae iedereen weet wel 'oeveel
er in de leste tientallen jaeren op
dit punt veranderd is. Vooral onder
de jeugd zien we mae al te dikkels
een groot tekort aan liefde voo het
werk. Mae dit is een verschiensel, dat
in alle bedriefstakken optreedt. Noe
schrieven de geleerde 'eeren teges-
woordig 'eel wat over deze ontwik-
kelieng. Ik 'ebbe nie zoveel letters ge
slikt en kan dat geschrief nie altied
goed volgen. Ik voo' mien geloove,
dat de mindere liefde voo 't daegelijks
werk in d'eeste plekke geschreven
moet wórden op rekenienge van de
steeds groter wordende oppervlakkig
heid en onverschilligheid onder de
mensen. Te veel mensen vraegen,
waerdat ze vandaege het meeste ken-
verdiene zonder al te grote in-
spannienge. Mae over de dag van
morgen wordt nie gedacht. Er binne
flinke jonge aerels, die de voorkeur
geven an werk, waerdat ze weinig
kopzurg bie 'ebben. Die, zonder iets
anders te zoeken, de voorkeur geven
aan 't geestdodende werk aan de lo
pende band in 'n fabriek, waerdat ze
dag-in dag-uut biena slaepend enkele
'andgrepen 'ebben uut te voeren. En
dat terwiel ze van God gaeven van
'oofd, 'and en 'art 'ebben ontvangen,
waermee ze vee meer zouden kun
nen bereiken. Het is bekend, dat
't leger van ongeschoolden mae steeds
groter wordt, terwiel d'r in vele be
driefstakken nog vraeg nae vakmensen
bestaet.
Oorzaek van dit alles is het negeren
van Gods gebod e i van de roeping
om te arbeiden. Wie z'n daegelijks
werk nie mee inspannieng van al z'n
krachten goed en met liefde verricht,
vergeet dat er rekenschap zal moeten
worden afgelegd van de wieze, waer-
op mee de ontvangen talenten gewoe
kerd is. Onze daegelijkse arbeid is een
grote zegen en geen noodzaekelijk
kwaed. Mae die zegen kan pas tot z'n
recht komen as werkgever en werk
nemer, beiden op de plekke, waerdat
God hen gezet 'eit, d'r werk willen
zien als een Goddelijke opdracht. Al
leen daerdeur kan ok de verhoudien-
ge tussen patroon en errebeier goed
weze. Ons bin as mensen zo erg op
ons rechten gesteld, vooral op 't ge
bied van ons werk. We willen ok
daerin alles regelen en ordenen, ter
wiel de Apostel Paulus toch zo een
voudig de verhoudieng tussen héér en
knecht angeeft. Paulus zegt tot de
heren, dat ze de dreiging hebben nae
te laeten en dat ze moeten weten,
dat ze zelf een Heere in de hemelen
hebben, die ze te gehoorzaemen heb
ben in de wieze waerop ze hun knech
ten behandelen.
En voo de ondergeschikten wiest
Paulus er op, dat ze hebben te ge
hoorzaemen in eenvoudigheid des har
ten, niet naar ogendienst en niet as
mensenbehagers. Ik zou zo zegge, as
patroon en errebeier vandaeg-an-de-
dag daeruut willen leven, dan zal onze
maetschappie er anders uutzieë. Mae
as dit woord vergete wordt, dan zal
alle regelieng en ordening ons nie
'elpen. Geloven julder ok nie?
Julder FLIP BRAMSE.
Noe kreeg ik, juust toen deuze brief
nae de krante was nog een paer brie
ven van lezers uut Walcheren en van
St. Flipsland. Ik zat dat noe mae be-
waere tot de volgede weke. Dus nog
effies geduld. F. B.
ANTWOORD.
Aan een delegatie van de zangers
der opera te Lissabon, die om verho
ging van hun salaris verzochten, ant
woordde de Portugese president Sala-
zar: „Hbe zou ik geld hebben voor hen
die zingen, als ik niet eens geld heb
voor hen die schïeien!"
Vandaag een ontdekking gedaan.
Neen, niet zo'n leuke, maar toch een,
waarmee ik blij ben, al zal het raar
klinken, wanneer ik u toevertrouw,
dat ik onder het leren van „Onder
moeders paraplu", merkte, dat Jan
Dijk doof is. Het is te verstaan, dat ik
op 1 April de nieuwe gasten maar voor
de voet op wegberg, als ze binnenko
men. Zo heeft Jan Dijk een plekje
ontvangen in het uiterste hoekje van
mijn lokaal. Dus zo ver mogelijk bij
mij vandaan. Nu, na de vacantié ging
ik, al reeds een klein beetje wijzer ge
worden omtrent het nieuwe stel, wat
veranderingen aanbrengen. Eigenlijk
was Jan Dijk de oorzaak, dat ik daar
zo spoedig mee begon. Andere jaren
wacht ik even langer, tot ik wat ze
kerder van mijn zaak ben. Maar ik zag
Jan steeds maar volkomen passief zit
ten. Meestal staarde hij dromerig voor
zich uit. En ik kreeg er geen woord
uit. Alleen „schrijven", zover men al
van sch -ijven kan spreken, doet hij
uitmuntend. Geen wonder, dat ik hem
voor me zelf al onder de hopeloze ge
vallen gerubriceerd had. Doch al weet
je dat voor je zelf haast zeker, je gaat
zo'n kereltje toch niet binnen een
maand prijsgeven, door hem enkel
maar wat bezig te houden. Altijd nog
een kans wagen, zo aan het begin van
het leerjaar. Een beurtje extra een
woordje apart je doet toch wat je
kunt. Dat zou ik ook met Jan probe
ren, nam ik me al voor. En voor zulke,
„patiënten" is het maar het beste, dat
je die vlak bij je hebt. Dan kun je
haast elke seconde benutten. En zo is
het, dat Jan ook inderdaad vlak bij
me is komen te zitten, n.l. op de eerste
bank naast het middenpad. De dag is
gewoon verlopen, maar als laatste les
hebben we zingen. Doch zing nu eens
als je geen liederen kent. Daarmee
dus eerst beginnen en we leren „On
der moeders paraplu". Natuurlijk zeg
ik elke regel eerst duidelijk voor. O,
het kost echt niet veel moeite zo'n
verske er iri te krijgén. Ze hebben er
<as5S><s#5>
Wéér hebben we allen om 't kruishout gestaan.
Gedachten het lijden, en zagen het aan.
Wij hebben de stof in de puntjes geleerd.
Wie is er bekeerd?
Wij volgden de krijgers in 't dobb'lend spel.
Beluisterden preken en wisten het wel,
dat Jezus uit liefde tot ons was bezield.
Wie heeft er geknield?
Wij weten Hij heeft onze schulden geboet.
Wij zagen Zijn wonden het water het bloed.
Wij zagen hoe Hij tot het eind heeft gestreden.
Wie heeft Hem beleden?
Wij hebben het ledige graf weer aanschouwd.
Wij zijn met de Schrift en de feiten vertrouwd.
Maar wie door de nood naar het kruis is gedreven:
Is daar stervend gebleven.
Om daarna met Christus weer op te staan.
Slechts hij die met Hem in de dood is gegaan
Zal de Christus ontmoeten (aan 't eind van de reis)
In Zijn schoon Paradijs. DE PELGRIM
veel te veel plezier in. Opeens valt het
me op, dat die doezelige uitdrukking
op Jan's gezicht verdwenen is. Ijverig
zit hij mee te doen, maar opvallend fel
kijkt hij me de woorden uit de mond.
Als bij ingeving voel ik, wat er bij
Jan aan hapert. En ongemerkt ga ik
experimenteren. Er gaat weer een
nieuwe regel zee in. Die zeg ik niet
zo luid en wend daarbij mijn hoofd
nog naar de andere kant. Jan mag hem
nazeggen. Hij kijkt onthutst en zwijgt,
zoals hij de verlopen weken gedaan
heeft. Dan kijk ik hem goed aan en
herhaal heel duidelyk de regel. Jan
moet het toch nog eens proberen vind
ik en zo waar, de regel komt er vlot
uit, alleen vertelt Jan, dat die „Jan de
wind de regen in hun „koetjes" wierp",
inplaats van in hun snoetjes. Mensen,
wat zag ik ineens veel goede kansen
voor mijn Jamie. Als het alleen in dat
slechte gehoor zit, zie ik wel kans die
verloren Aprilmaand in te halen. Al
leen snap ik er geen zier van, dat moe
der Dijk me niet eens gewaarschuwd
heeft. Straks na schooltijd even met
haar praten. Onze zangles gaat vlug
genoeg voorbij. Dat gaat zo als je ple
zier hebt en dat hebben we om die loze
Jan cle wind en zijn streken. Als de
bel ons uitluidt, zingen we al keurig
hei eerste couplet. Nou, schoolblijvers
heb je niet licht zo'n eetste maand,
dus ben ik al gauw in het huisje van
Dijk aan de Langestraat. Ik word er
hartelijk welkom geheten en krijg een
vers bakje thee gepresenteerd. Als ik
mijn ervaring met Jan vertel en vraag
of zij er dan nooit iets van gemerkt
heeft dat Jan slecht hoort, schudt moe
der Dijk eens lachend het hoofd.
„Mens, mens, daarover kan ik m'n
eigen zo druk niet maken 'oor met al
die jonges. Ik (weet wel, dat Jan niet
zo scherp van ge'oor is, maar der komp
een 'oop ondeugd bie. As-ie niks 'oren
wil, dan doet-ie 't niet ook. Hij zit
maer 't liefst in 't schuurtjie te tim-
mere en as-ie daermee bezig is 'oort
meneertje niks. Z'n vaeder 'oort nou
ook niet zo best en met die z'n vaeder
was al net 't zelfde. Maer ze binne d'r
ook gekomme 'oor. Sn onze oudste
jonge 'oort eigenlijk nog veul minder
as z'n vaeder, maer z'n baes is wat
gek met 'm. Hie ken meraekels best
werreke zeit'n. Cch mens, as-ie net as
ik zes jonges en drie meides 'eb, dan
ken je je eigen overal niet zo druk
om maeke. Ik schreeuw maer een
beetjie 'arder, dan 'oren ze 't wel. Dat
mot uwes ook maer doen in school.
Dan 'oort Jan 't wel en al 'oort ie niet
alles, da's nog zo arg niet. Make je
maer niet te druk om dat bietje do
vigheid".
Moeder Dijk brengt in practijk, wat
ze mij voorhoudt, ze voert de conver
satie met een maximum aan geluids
volume. Daar kan ik niet tegen op, al
dacht ik wel gehard te zijn op dit ge
bied. Dies drink ik zwijgend m'n bak
je troost. Als dat leeg is, is moeder
Dijk ook net klaar.en ik ook. Dus
ga ik maar. Het kind is van de ouders,
daar hebben wij verder af te blijven.
Rest niets anders, dan maar te schreeu
wer in school. Ge zijt "dus gewaar
schuwd, als ge eens langs de school
wandelt. Denk niet, dat er revolutie is
uitgebroken. Ik geef dan les volgens
recept van moeder Dijk. Intussen toch
de baas eens polsen of er geen „onder
grondse" weg is, waarop we kunnen
proberen iets voor pns Jantje te doen
en gauw ook.
Maar vergeet het vooral niet, wat
ik u zei, als ge eens langs komt. Ik heb
niet graag onze school in discrediet,
vanwege oproergeruchten.
„tfe raareen
koe met paardehaar."
Zo zong je als kind een
straatlied mee en dan
kwamen er een hele
reeks tegenstrijdighe
den als vervolgverzen.
Zo werken volgens
de sociologen nog heel
vaak rasechte boeren
op de kantoorkruk, to
renwachters in de mij
nen, geboren zeelui op
de akker en philoso-
phen achter de vijzel.
Alles vanwege een ver
keerde beroepskeuze
voor de kinderen door
hun ouders: conserva
tisme, geld-, eer- en ge
makzucht of ook vaak
geldgebrek.
Het behoeft geen be
toog, dat de juiste man
op de juiste plaats
meer arbeidsvreugde
kent en ook door zijn
meerdere productieve
arbeid zichzelf èn de
gehele samenleving be
voordeelt.
Gelukkig verstrekt de
Overheid al meer stu
diebeurzen. Met de
rest van de bovenge
noemde gebreken moe
ten we in de leer wil
len gaan bij 2 andere
instellingen: een bu
reau voor school- en
beroepskeuze en de
school. Waar een goe
de beroepskeuze zó af
hankelijk kan zijn van
het (godsdienstige)
zieleleven van het kind,
mogen we voor een
test niét naar een Ar
beidsbureau lopen,
maar naar een Chr. in
stelling: Vosmaerstraat
3, Goes.
De lagere school kan
naast een Goese raad
pleging ook een zeer
waardevol advies ge
ven, vnl. in de keuze
van andersoortig of
voortgezet onderwijs.
Als ouders mogen we
van de school verwach
ten, dat er achter het
advies geen bijbedoe
lingen schuilen. Er zijn
n.l. wel eens school
hoofden, die ons aan
raden, ons kind niet
naar een B.L.O.-school
te doen, met de bedoe
ling, voldoende leer
lingen op school te
houden voor een be-
llllilllül
mui
paald aantal onderwij
zers, of ons middel
matig kind naar de
Middelbare School te
sturen met een veel
huiswerk-voorberei
ding om ons als klant
tevreden te stellen en
onze eer en die van de
school te dienen.
Omgekeerd moeten
wij het de onderwijzers
gemakkelijk maken
door naar hen te wil
len luisteren. Verreweg
de meesten van hen
zullen toch met hun
adviezen zuivere be
doelingen hebben.
We kunnen het ad
vies krijgen, ons intel
lectueel dochtertje te
laten doorleren, maar
maken bezwareneen
meisje is voor de huis
houding; staan haar
handen na een kantoor
baan in het huwelijk
niet verkeerd? Be
langrijk is deze zaak
zeer zeker: de glans
van een jong huwelijk
kan aanzienlijk vermin
deren door onvoldoen
de huishoudelijke voor
bereiding. Toch moeten
we de blik wat ver
breden: kantoordames,
verpleegsters, onderwij
zeressen, enz. zijn ook
nodig; een intellectu
eel wil met zijn vrouw
ivel eens over wat an
ders praten dan over
krootjes en afwas; een
schoolmeisje kan van
jongsaf gewend worden
aan schoonhouden van
eigen kamertje, afwas
sen, handwerken, en
op vrije dagen gele
genheid krijgen, eens
te koken; dan zijn er
na Ulo of M.S. nog
dag- of avondcursussen.
Vaker zal het voor
komen, dat wij onze
jongens beslist naar
een M.S. willen, ter
wijl hun zin en aan
leg veel meer de rich
ting van de Ambachts-
of Landbouwschool uit
wijzen. Laten we dan
oj .assen, niét tegen
het advies van een psy
choloog of onderwijzer
in te gaan. Een gefor
ceerde toelating tot de
M.S. is dan het ogen
schijnlijk succesvolle
eind van een ellendige
huiswerk- en schooltijd
voor de 12(!)-jarigé en
het weinig hoopvol be
gin van een misère. Op
de Ulo mislukt 70
en op de M.S. 50
van de toegelatenen.
Minder dan een kwart
behaalt op de M.S. on
geschonden het eind
diploma. Gevolgendés-
illusie bij ouders, lera
ren en kind; tijd-, geld
en moeiteyerlies.
Moraal:' laten we
door onze eerzucht van
onze kinderen geen
vervolgverzen voor een
straatdeun maken.
Langzamerhand loopt de staltijd
voor onze koeien weer op een einde
en breekt het ogenblik aan dat de hal
sters kunnen worden losgegooid, de
deuren opengezet en onze koeien de
buitenlucht in kunnen.
Dit is een moment, waarnaar ieder
voorjaar weer met verlangen wordt
uitgezien en dat steeds weer de ver
zuchting „gelukkig" doet slaken.
Inderdaad, de weidetijd geeft heel
wat minder werk en kost veel minder
hoofdbrekens. Wat is de voeding er
niet gemakkelijker op geworden: re
gelmatig omweiden, steeds op tijd de
mestflatten verspreiden, een baaltje
kunstmest en steeds mals voedsel voor
het grijpen.
Toch geeft deze periode weer ande
re zorgen. Het verlaten van de stal
immers betekent voor de dieren een
geheel ander menu, dan dat waarop
hun organen waren ingesteld. En dit
leidt in vele gevallen tot meer of min
der ernstige darmstoringen. De plotse
linge verandering in de voeding is,
vaak oorzaak van stoornissen in de
zoutenstofwisseling of wel mineralen-
stofwisseling. Een heel bekend voor
beeld, in dit geval niet op rantsoen
wijziging betrekking hebbende, is de
kalfziekte, waarbij het Ca- en P04-
gehalte van het bloed in de regel sterk
is verlaagd.
Bij de overgang van stal naar weide
is het de kopziekte, (voorjaarsziekte
of graskramp) waarop we verdacht
moéten zijn. Kopziekte treedt vooral
op gedurende de eerste dagen van de
weidegang, maar kan ook op stal op
treden na het voeren van j mg gras.
Uit verzamelde cijfers Heek dat bijna
de helft van het aantal kopziektege-
vallen gedurende de eerde week van
de weideperiode optrad. Deze eerste
en ook de tweede week zijn daarom
voor het optréden van de gevreesde
kopziekte het gevaarlijkst
Wat is namelijk het geval? Het jon
ge, eitwitrijke gras wordt met veel
graagte door de dieren opgenomen.
Deze eiwitovervloed, waaraan de die
ren niet gewend waren, geeft een rijke
amidozurenvorming, welke in het bloed
overgegaan, als vergiften werken.
Juist in deze periode schijnt een koe,
mee onder invloed van grote tempera
tuurschommelingen, heel gevoelig voor
deze amidozuren te zijn. Vooral dagen
met zeer welige grasgroei leveren veel
zieke dieren op.
Waaraan herkent men cteze gevaar
lijke voorjaarsziekte? In de eerst®
plaats door het afwijkend gedrag van
de dieren. Daarnaast komen ook
lichamelijke afwijkingen voor.
Een koe die kopziekte onder de le
den heeft is schrikachtig, loeit veel en
is in een gevorderd stadium suf.
Struikelen, slingeren, stijve gang,
slecht zien, verwijde pupillen en een
te kleine melkgift zijn verder ernstige
waarschuwingen voor de eigenaar dat
er iets niet in orde is.
In het algemeen geldt dat, wanneer
men in de eerste weken van de wei
degang een afwijkend gedrag ziet,
vooral op bedrijven waar kopziekte va
ker voorkwam, men verstandig doet
de dierenarts te raadplegen. Onacht
zaamheid kost in dezen veel geld.
Van ouds werd lucht uitblazen in
de uier als geneesmiddel toegepast.
Waarop de werking berust is niet be
kend. Tegenwoordig s^uit men een
calcium-magnesiumoplossing in onder
de huid of direct in het bloed (in de
hals- of in de melkslagader). De laat
ste manier geeft een veel snellere
werking. In meerdere gevallen is één
inspuiting niet voldoende en moet deze
na enkele uren worden herhaald. Ook
combineert men beide, om een directe
werking en een langdurige nawerking
te verkrijgen.
Deze inspuitingen doen wonderen.
Een koe die voor dood ligt, de kop ge
strekt, gespannen halsspieren en stijf—
uitstaande oren, knapt na een inspui
ting zienderogen op, staat na enkele
minuten weer op de been het gevaar
is geweken.
We zien dus dat ook in ernstige ge
vallen genezing zeer goed mogelijk is.
Wacht echter vooral niet op de hef
tige krampen. U loopt daardoor grote
risico's en het dier lijdt onnodig. Daar
om opgelet als de dieren de wei in
gaan. Geef ze bij voorkeur geen
erg mals perceel. Liever wat schraler
met bijvoeding van wat hooi of stro
dan het risico van kopziekte bij uw
dieren. Zodra u een dier niet vertrouwt
ondanks de genomen voorzorgen, roep
dan direct de dierenarts en bedenk,
dat voorkomen altijd beter is dan ge
nezen. W. J. L.
Ebers hem eens na een half uur slaap"
wandelen met de rijzweep had geslagen,
liep hij schreiend naar bed; later was al"
leen al 't zwiepen van de zweep voldoende
om het opstaan te verhinderen.
Uit eigen ervaring vertelt Binz dan nog
het volgende:
„K. een gezonde man, uit een gezonde
familie, die meestal uitstekend sliep, leed
als jongen aan slaapwandelen. In die tijd
woonde ik jarenlang in hetzelfde huis als
hij, later werd ik zijn dokter. K. had een
levendig temperament. In Zijn gewone dro
men praatte hij hardop en ging recht over
eind in bed zitten, daarbij bleef het echter
meestal niet.
Op een nacht, hij zal ongeveer 17 jaar
oud geweest zijn, stond hij op, maakte licht,
kleedde zich aan, zocht zijn studieboeken
van het Gymnasium, dat wij samen bezoch
ten, bijeen, en ging de trap af naar de
voordeur. Daar bij de grote gangklok die
een flink slagwerk had, bleef hij staan, be
lichtte de wijzerplaat zoals hij dat 's win-
tersmorgens gewoon was te doen. De klok
sloeg twaalf uur. Bij de laatste slagen was
hij zo wakker geworden, dat hij zich van
zijn toestand bewust werd en verschrikt over
zich zelf en over het nachtelijk uur, kwam
hij naar mij toe hollen en vertelde me het
gebeurde. Zo stond hij, de boeken onder
zijn linkerarm, de studeerlamp in de hand,
voor mij. Ik stelde hem gerust en hij ging
kalm weer naar bed. Of het de boeken
waren, die hij de volgende dag nodig zou
hebben, werd niet onderzocht. K. had ge
droomd, dat het 's morgens zeven uur was
en dat hij naar school moest. Werktuiglijk
deed hij, wat hij sedert hij in de zesde klas
zat, dagelijks gedaan had en pas de laatste
slagen van de klok hadden hem wakker
doen worden. Drastischer, en meer herinne
rend aan de verhalen over klimpartijen van
slaapwandelaars, is het volgende, dat plaats
vond, toen K. 32 jaar oud en getrouwd was.
K. werd 's nachts tegen twee uur wak
ker, doordat zijn knieën pijn deden. De
kamer was door de maan helder genoeg
verlicht om hem zijn zonderlinge positie te
doen zien. Hij knielde namelijk op de zes
voet hoge sténen kachel in de slaapkamer
en hield zich met beide handen krampachtig
vast aan de terzijde uitspringende randen.
Hij riep zijn vrouw wakker, deze hield de
voor de kachel geplaatste stoel vast en op
de leuning stappende, kwam K. naar be
neden. K. was als goed gymnast, op de
zelfde wijze er opgeklommen. De witte
kachel had hij blijkbaar voor een voorwerp
uit zijn droom gehouden, die hij zich ove
rigens niet meer herinnérde, en eerst de pijn
aan zijn knieën, had de vastslapende hersen
cellen doen ontwaken.
Door deze kachelgeschiedenis bleek het
noodzakelijk K. van deze ziekelijke aan
vallen te genezen. Men had opgemerkt, dat
hij in de slaap vooral veel sprak, riep en
zich bewoog als hij 's avonds laat veel
geestesarbeid verricht of zWaar gedineerd
had; beide was voor de bewuste nacht,
waarin hij op de kachel klom, het geval
geweest.
Een daarna voorgeschreven en trouw op
gevolgd dieet, maakte een einde aan zijn
overspannen dromen. Men kan hieruit zien,
hoe het slaapwandelen alle mystische
invloed mist eenvoudige verandering in
de lichaamstoestand maken er een einde
aan. Sedert men tot deze erkenning is ge
komen, kan men de slaapwandelaars beter
helpen, dan ,de bekende dokter in Macbeth's
slot Dunsinan, die zeggen moest :,,Deze ziek
te te genezen gaat mijn krachten te boven".
vil
Dr BILLY GRAHAM.
In Elseviers weekblad schreef prof.
dr W. J. Kooiman een uitvoerig stuk
over Billy Graham, de Amerikaanse
evangelist, die thans in Londen avond
aan avond spreekt voor een gehoor
van meer dan 10.000 mensen.
In Vrij Nederland stond een critisch
..artikel van J. W(inkler), waarin hij 'n
uitspraak van mr I. da Costa betref
fende het Reveil uit de vorige eeuw
aanhaalt: „Een vereniging van iets
apostolisch en iets kwakzalverachtigs."
In de serie Lichtstralen (Voorhoeve,
Den Haag) verschijnt dezer dagen van
ds T. B. van Houten een geïllustreerd
boekje over Billy Graham, waarin ook
een bijdrage van Graham zelf is op
genomen.
Desbarreaux en d'Elbéne aten ge
zamenlijk op Goede Vrijdag een ver
rukkelijke omelette met spek. Plotse
ling ratelde er een donderslag, zodat
ze beiden van schrik opsprongen. Des
barreaux nam het gerecht haastig van
de tafel en wierp het uit het venster.
„Tant de bruit pour une omelette!"
bromde hij.
