de loupe I H I I l| ICING DEZE WERELD 15ïr© Veel instemming «4. geen oplossing! Dr J* Verkuyl keert terug naar Indonesië Een natuurlijk tegenwicht. I Een natuurlijk tegenwicht. 0*Mheeft opdracht Zondagswet onverkort te handhaven Tuiobouwraad over instelling productschappen Ruiten scheuren door ontploffingen Voorbesprekingen over Geneefse conferentie Geen overdracht van Britse protectoraten Industrieproducten behoeven niet lelijk te zijn v&ri ö&q tot ö&q M Atoom, waterstof en kobalt "V" Donderdag 15 April 1954 ZEEUV'SCH DAGBLAD pagina 3 Onder Hetgeen wij Zaterdag j.l. in deze ru briek schreven onder de titels „vader lijk vermaan" en „jeugdig antwoord", is blijkens de reacties in vele kringen druk besproken. Daar zijn wij blij om, want dat was de bedoeling. De huidige generatie zal worden opgevolgd door de jeugd van nu wanneer deze twee generaties elkaar niet kunnen en wil len begrijpen en geen enkele waarde ring voor elkaar hebben, dan zal dit voor de toekomst zeer schadelijke ge volgen hebben. Dat velen, ook ouderen, zowel schrif telijk als mondeling hun instemming betuigd hebben met de strekking van ons betoog, is eveneens een reden tot blijdschap, mt dat bewijst dat de got.de v. i elkaar te begrijpen wel aanwezig is. Maar hoe men elkaar moet vindener is niemand geweest dia daarvoor een oplossing aan de hand heeft gedaan! Kort en bondig samengevat stelden wij het zo: 1. Vele ouderen hebben weinig ver trouwen in de jeugd, verwijten haar gebrek aan liefde voor de christer lijke actie en gebrek aan enthousi asme. En zij laten niet na te pas en te onpas hun vermaningen tot de jeugd te doen uitgaan. 2. De jeugd geeft als antwoord dat het enthousiasme en dat de liefde er heus wel zijn maar dat daar al tijd weer de domper op gezet wordt door de ruzie en verdeeldheid, die op vrijwel ieder christelijk levens terrein te vinden zijn. Dat belem mert haar enige geestdrift op te brengen. De ouderen zijn in ge breke gebleven de jeugd een ideaal voor ogen te stellen en aan de (uiteraard vage) idealen die de jeugd zelf koestert gaan zij met een schouderophalen voorbij. De ruimte ontbreekt ons om nu een kleine bloemlezing te geven van de reacties. Ze variëren van: „In mijn kennissenkring kwam Uw artikel ter sprake en wij waren het er over eens, dat U hier een belangrijke zaak aan de orde stelde!" tot felle aanvallen op de ouderen als: „Het voorbeeld dat zij thans geven is dikwijls verre van fraai en de erfenis die wij, jongeren, krijgen is allerminst begerenswaardig!" Maar hoe verheugend op zichzelf die instemming ook is, men komt er geen stap verder mee. Vele ouderen, vastge roest in hun meningen, zullen blijven voortgaan met hun vermaningen je gens de jeugd en vele jongeren zullen zich teleurgesteld afwenden en hun liefde en enthousiasme aan andere za ken geven. Dat sport en het zoeken naar ontspanning ook in onze kringen het meeleven met het politiek, maat schappelijk en sociaal gebeuren zozeer verdringen, is in dit licht bezien niet zö vreemd: het enthousiasme moet zich kunnen uiten, hoe dan ook. De jeugd wil een doel voor ogen hebben waar voor het warm kan lopen. En het zijn de ouderen die aan die vage jeugdidealen een vaste vorm moeten geven. Die de jeugd een doel voor ogen moeten stellen, waarvoor de jongeren willen vechten met inzet van al hun krachten. Zo behoort immers de overgang van generatie op generatie te verlopen! Welnu, daarvoor is het aller eerst nodig, dat die ouderen proberen te begrijpen wat er leeft in de jeugd. In Vele, diepgaande gesprekken zullen zij moeten trachten die vage, dikwijls zo moeilijk uitgesproken idealen te ontdekken. En als men die ontdekt heeft, dan zal men moeten trachten daaraan zoveel als maar doenlijk is te gemoet te komen. Op het ogenblik gaat het allemaal zo stuntelig en onbeholpen. Een afgevaar digde van de kerkeraad gaat eens een kijkje nemen bij een jongelings- of meisjesvereniging; hij spreekt daar een woordje en het is weer voor een paar maanden gebeurd. En zo komt er ook wel eens een afgevaardigde van een kiesvereniging bij een politieke jeugd club kijken. En omdat men natuurlijk wel voelt dat het toch niet allemaal goed zit benoemt men dan een van die jongeren in de kerkeraad of in een ho gere politieke organisatie en dan meent men toch wel zijn plicht gedaan te hebben. Welk een valse illusie: gesteld al dat die ene jongere, ondanks zijn gebrek aan ervaring, werkelijk een rol kan gaan spelen, dan heeft men daar mee toch nog geen lqiding gegeven aan het jeugdig enthousiasme van duizen den anderen! Zoals de zaken nu gaan, gaat het niet goed: de ouderen zijn verbitterd jegens de jeugd en de jongeren zoeken in steeds groter getale een andere uitlaat voor hun enthousiasme dan de strijd op het christelijke erf. Maar hoe het wel moet? Als iemand hiervoor con crete wegen en middelen kan aange ven, dan zullen we die graag horen. Het gaat niet om de jeugd en niet om de toekomst van de jeugd allereerst het gaat om Christus' opdracht dat wij op deze aarde Zijn naam hebben te en en hoog te houden. Nu en in de .•komst, totdat Hij komt! Lectuurvoorziening urgenter dan ooit „Heilzame invloed van oecumeniciteit der Indonesische kerken op moederkerken" AMSTERDAM. 14 April. „De steeds groeiende oecumeniciteit van de zelfstandige jonge kerken in Indonesië noopt de moederkerken in Nederland de laatste jaren tot een hechte samenwerking in de vervulling van haar zendingstaak. We mogen hier gerust spreken van een heilzame invloed op de Nederlandse kerkgenootschappen, ontstaan door de zeer nauwe samenwerking met de Indonesische kerken". Dit zei dr J. Verkuyl, een der functionarissen van de interkerkelijke lectuurdienst B.P.K. („Badan Penerbit Kristen") te Djakarta, kort voor zijn vertrek naar Indonesië tegenover een A.N.P.-verslaggever in het Zendingscentrum der Gereformeerde Kerken te Baarn, waar hij juist op bezoek was. Ingezonden Mededeling (adv.) iH In weer en wind moeten zij erop uit Dr Verkuyl heeft gedurende acht maanden het thuisfront in Nederland bezocht, waar hij de interkerkelijke contacten voor zijn lectuurdienst heeft hernieuwd. Vandaag vertrekt hij uit Rotterdam met de „Willem Ruys", aan boord waarvan zich ook bevindt ds B. J. Boland, die eveneens bij de B.P.K. zal gaan arbeiden en die is uitgezonden door de Raad voor de Zending der Nederlands Hervormde Kerk. „Een der vruchten van deze samenwerking der moederkerken is onze lectuurdienst", aldus dr Verkuyl. „Een instelling, die drin gend vereist is in de jonge zich sterk ontwikkelende staat, waar zestig procent van de bevolking zonder boeken leeft en waar het aantal lezende en schrijvende men sen met de dag toeneemt." Drang naar ontwikkeling. De lectuurvoorziening is thans ur genter dan ooit. Niet alleen doordat d drang tot ontwikkeling, noodzake lijk voor de vervulling van hun taak nu ze zelfstandig de verantwoordelijk heid voor hun lot dragen, bij de Azia tische volkeren sterk is toegenomen maar ook en vooral doordat de niet- christelijke religies en andere grote stromingen van deze tijd actief bezig zijn aan de lectuurverspreiding in een tot nu toe ongekend grote mate. Iedere stroming en beweging grijpt naar lectuur als propagandamiddel. Hierbij mogen de christelijke kerken niet ten achter blijven, temeer daar de lectuur ook moet dienen tot op bouw van de gemeenten in een land, waar geestelijke hongersnood heerste onder predikanten, onderwijzers, an dere ambtsdragers en gemeenteleden zo betoogde dr Verkuyl. „Om al deze redenen is het zo Ver heugend op het thuisfront een sterk toegenomen sympathie en offervaar digheid te constateren vergeleken bij zes of zeven jaar geleden", zo deelde de missionnaire predikant mee en daarom ook zei hij dankbaar te zijn voor de interkerkelijke contacten met de protestantse kerke, in Nederland, Engeland en Zwitserland, waar hij een tijd verbleef in het Chateau de Bossey te Genève, het centrum van de Wereldraad van Kerken. Vooral onder dè jongeren in Euro pa heeft dr Verkuyl een bemoedigen de houding van dienende naastenliefde ten opzichte van de Aziatische vol keren bemerkt. Voorlichting in de pers. Dr Verkuyl zeide teleurgesteld te zijn over de voorlichting ten opzichte van Indonesië in de Nederlandse pers. Hij acht de berichtgeving „te nega tief en te cynisch". „De progressisten van gisteren zijn de sceptici van vandaag", zo zei hij en hij voegde eraan toe, dat Indo nesië behoefte heeft aan positieve en symp thieke voorlichting ook in ons land. „Met de morele en financiële steun van het thuisfront ga ik terug naar Indonesië om met zijn medewerkers weer in de productie en in de uit gave van boeken, bundels en ge schriften te arbeiden. Indien er één taak onvoltooid mag heten dan is het zeker de lectuur- taak", zo vertrouwde dr Verkuyl ons toe. De Nederlandse Zendingsraad, de overkoepelende organisatie van alle zendingsinstanties in ons land, zet onder leiding vai) dr C. P. Gunning de actie voort ter verkrijging van een werkkapitaal ten behoeve van de lec tuurdienst waarvoor in de loop van dr Verkuyls verblijf in Nederland reeds een „verheugend groot bedrag" is bijeengebracht. In weer en wind moeten zij erop uit de ingenieur, de opzichter, de postbode, de melkboer. Maar wat hun werk ook mag zijn: KING hoort erbij! KING verdrijft de vermoeidheid, KING ver kwikt en verfrist. In KING pepermunt werken de edelste gaven der natuur samen, om de mens een gezond tegen wicht te geven tegen de vermoeienis sen van zijn inspannende dagtaak. Met KING als partner valt het werk aan zienlijk lichter. PEPERMUNT Minister Donker zond instructies rond Alleen voor processies en optochten met godsdienstig karakter wordt uitzondering gemaakt 's-GRAVENHAGE, 14 April. Van officiële zijde vernemen wij, dat het Openbaar Ministerie door de minister van Justitie is geïnstrueerd omtrent het vervolgingsbeleid ten aanzien van overtredingen der Zondagswet. In herinnering wordt gebracht, dat de toepassing van deze wet, reeds aan stonds nadat zij in werking was getreden, moeilijkheden heeft opgeleverd, waardoor met name in Limburg een uiterst verwarde situatie is ontstaan. Deze moeilijkheden kwamen hieruit voort, dat van oudsher bestaande, diep in het volksleven gewortelde tradities en gebruiken met een godsdienstig of kerkelijk karakter door de verbodsbepalingen werden getroffen, hetgeen bij de voorbereiding van deze wet niet was voorzien en ook niet beoogd. Ingezonden Mededeling (adv.) 's-GRAVENHAGE, 14 April. Naar aan leiding van de aanstaande behandelingen van de wetsontwerpen tot instelling van een hoofd-productschap en een aantal productschappen op het gebied van de voedselvoorziening heeft de Nederlandse Tuinbouwraad zich in een adres tot de leden van de Tweede Kamer der Staten- Generaal gewend. In dit adres is uitvoerig betoogd, dat naar het standpunt van de Nederlandse Tuinbouwraad de toepassing van de er- kenningsvereisten op het gebied van de tuinbouw dient te worden toevertrouwd aan de komende productschappen op het gebied van de tuinbouw. De Tuinbouwraad heeft dit standpunt in het bijzonder gemotiveerd door erop te wijzen, dat het productie- en handels bedrijf in de tuinbouw veelal sterk ver weven zijn, terwijl een toepassing van de erkenningsvereisten in verticale bedrijfs- lichamen het gevaar uitsluit dat bij deze toepassing met het behoefte-element re kening zou worden gehouden. Getracht is op korte termijn princj-, piële rechterlijke uitspraken uit te lokken, doch het laat zich aanzien, dat er nog wel enige tijd mede gemoeid zal zijn voordat in de betreffende zaken door de rechter in hoogste instantie uitspraak zal zijn gedaan. Bovendien is het op zijn minst twijfelachtig geble ken of langs de weg van interpretatie door de rechter wel een oplossing van de gerezen moeilijkheden is te berei ken. Inmiddels heeft de minister van Bin nenlandse Zaken -in diens antwoord op desbetreffende vragen van het lid der Tweede Kamer, de heer "Van Mae- nen namens de regering een ont werp tot wijziging van de Zondagswet in uitzicht gesteld, welk ontwerp er toe zal strekken, buiten twijfel te stellen, dat buiten de werkingssfeer van de wet vallen, processies met muzikale begeleiding en optochten met muzikale begeleiding, gaande van en naar de kerk, voorzover deze berusten op sinds jaar en dag bestaande diep in het volksleven gewortelde tradities en ge bruiken. In de gegeven omstandigheden deed zich voor de periode gedurende wel ke nog geen onherroepelijke rechter lijke beslissingen zijn genomen en ook nog geen zekerheid bestaat omtrent het lot van het aangekondigde wetsont werp de behoefte gevoelen aan de afbakening van een duidelijke gedrags lijn voor het vervolgingsbeleid. Het openhaar ministerie heeft nu op dracht om in het algemeen de Zondags wet onverkort te handhaven. Alleen ten aanzien van processies en optoch ten met muziekbegeleiding, als boven bedoeld, zal voorlopig nog een afwach tende houding worden aangenomen en dus niet strafrechtelijk worden opge treden. Ten overvloede wordt er op ge wezen, dat zoals uit het vorenstaan de trouwens al blijkt wel zal wor den ingegrepen, indien bij niet-gods- dienstige of kerkelijke gebruiken, zoals het zg. „dauwtrappen", de wettelijke bepalingen omtrent de Zondagsrust worden overtreden. Protest van Brabantse gemeentebesturen ZEELAND, 14 April. De burge meesters van de Brabantse gemeenten Zeeland, Schayk, Mill en Grave zullen zich in een gezamenlijk schrijven tot de militaire overheid wenden. Hierin zullen zij uiting geven aan de ontstemming en de v erontrusting, die er onder de bevolking heersen over de ontploffingen op het 250 ha grote militaire springterrein langs de provinciale weg ReekZeelandEind hoven. Op dit terrein, dat in 1952 door het departement van Oorlog van de ge meente Schayk werd aangekocht, oe fenen regelmatig genietroepen, waar bij ze krachtige explosies doen ont staan, waardoor in de omtrek al vele ruiten zijn gescheurd. Onder de be volking leeft de vrees, dat de huizen op de duur niet bestand zullen zijn tegen de voortdurende grondbevingen. WASHINGTON, 14 April. Ver tegenwoordigers van de Verenigde Staten en andere landen, die" hebben deelgenomen aan de Koreaanse oorlog, zijn Dinsdag te Washington begonnen met voorbereidende besprekingen over de Geneefse conferentie. Aan deze be sprekingen wordt niet door Zuid-Ko- rea deelgenomen. Volgens te Washing ton ontvangen berichten zou de Zuid- Koreaanse president, Syngman Rhee, nog niet besloten hebben of Zuid- Korea zal deelnemen aan het aan Zuid-Korea gewijde deel van de Ge neefse conferentie. LONDEN, 14 April. Churchill heeft in het Lagerhuis in antwoord op een vraag van een Labourlid gezegd, dat de Britse regering op het ogenblik niet zou instem men met overdracht van de protectoraten Beetsjoeanaland, Basoetoland en Swazi land aan de Unie van Zuid-Afrika. Zoals gemeld, heeft dr Malan, de Zuid- afrikaanse premier, Maandag bij de Volksraad een resolutie, aandringend op overleg tot overdracht der protectoraten, ingediend. Churchill zeide, dat Groot-Brittannië door de Zuid-Afrika-wet van 1909 gebo den is deze gebieden niet over te dragen voordat de inwoners zijn geraadpleegd en het Britse parlement zijn standpunt tot uitdrukking heeft kunnen brengen. Zijn verklaring werd door beide zijden van het Lagerhuis met instemming be groet. Ingezonden Mededeling (Adv i IlilKllltKlllli1"11 ballpoints g90 Na 4 jaar in eigen gebouw Werk van het I.I.V. wordt thans gesteund door 140 fabrieken (Van onze redacteur). AMSTERDAM, 14 April. In Januari 1950 werd het Instituut voor Industriële Vorm geving opgericht. Dit geschiedde op ini tiatief van de Prot. Christelijke, de R.K. en de neutrale werkgeversorganisaties in Ingezonden Mededeling (Adv.) Eetlust opwekkend en kan de laatste weken geen krant opslaan of men vindt er nieuws in met betrekking tot een of ander verschrikkelijk wapen, dat is uitgevonden of be proefd. Er schijnt geen eind te ko men aan de reeks uitvindingen, waarbij het ene het andere weer in vernietigingskracht overtreft. Na de atoolnbom, die iedereen ontzag inboezemde, kregen we de water stofbom, waarmee in de afgelopen maand proeven zijn gehouden. Ten slotte kwam er twee weken geleden het bericht, dat men in staat zou zijn een Kobaltbom te vervaardigen waardoor alle leven op aarde on mogelijk zou worden gemaakt. De mens zou dus, om het eens heel plat uit te drukken, de ondergang van de wereld in eigen hand hebben. Amerika heeft al laten weten, dat het geen Kobaltbommen zal ver vaardigen en dat men aanneemt, dat de Russen van hetzelfde gevoe len zijn. Het is een weinig opwekkend beeld, dat we de laatste tijd met betrekking tot een eventuele nieuwe oorlog te zien krijgen. Men kan er zich wel mee af maken door op te merken, dat bij het begin van de tweede wereldoorlog iedereen met vrees en beven keek of een van de beide partijen zich mis schien zou wagen aan een strijd, waarin men allerlei gassen zou ge bruiken, doch dat dit er toen niet van gekomen is. Ditzelfde, zo redeneert men dan, kan ook het geval zijn met atoom- en wa'.erstofbommen e.d. Men gebruikt ze niet, want gebruik zou betekenen, dat men de kans loopt zelf het slachtoffer te worden van 'n aan val met dergelijke vernietigingswa pens. Er zit in deze redenering iets, waarin enige waarheid schuilt. Er zou een soort evenwichtstoestand gescha pen worden en men zoekt op 't ogen blik naar middelen om deze situatie te bereiken. Toch moet het ons van het hart, dat we niet veel heil verwachten van een gesprek over een verbod op atoom- en andere wapens in de ont wapeningscommissie van de Ver. Na- tics. Zodra de mensheid weer een beetje gewend is geraakt aan begrippen als „waterstofbom" en „radio-actieve stoffen" luwt ook de lust om tot over eenstemming te geraken om deze ver nietigingswapens niet te gebruiken. Zo was het immers ook toen de atoom bom voor het eerst dienst deed en het bleek, dat een geheel nieuwe wereld was opengegaan. Voor dit moment bepalen vooral de Russen zich tot het zoeken en tasten naar de krachten, die Amerika ont wikkelt op het gebied van de moderne bewapening. Geen middel wordt ge schuwd om zoveel mogelijk te weten te komen op dit gebied. Geen wonder dat de geleerden, die in de V. S. en andere landen bezig zijn met de ont wikkeling van nieuwe wapens, onder zware druk staan. Enerzijds de druk, dat al hun gangen worden nagegaan opdat op generlei wijze iets over hun doen en laten mag uitlekken en an derzijds onder de druk van hun ge weten, omdat daarvoor zijn het im mers toch ook mensen zij toch da gelijks voor de vraag worden gesteld of zij door mee te werken aan deze dingen de mensheid nu werkelijk een dienst bewijzen. Neem bijv. het geval met prof. Oppenheimer in de Ver. Staten, die een hoge functie heeft bij de commissie voor de atoomenergie en die reeds vanaf de vervaardiging van de eerste atoombom tot heden, erbij betrokken is geweest. Plotseling wordt h(j geschorst, beschuldigd van contac ten met de communisten. Of dit alles juist is, we zullen er vermoedelijk la ter wel van horen. Dat het de Russen ernst is met te weten te komen hoever de Amerika nen zijn bij hun proefnemingen wordt bewezen door het plotseling ontdek ken van een groots spionnagecomplot in Australië. De chef van de Russische geheime dienst in dit land is overge lopen en heeft asyl gekregen. De lijst met namen der Russische agenten en hun Australische handlangers had hij bij zich. Het is geen wonder, dat de communisten er juist in Australië, het land, dat zo nauw betrokken is bij proeven op het gebied van de atoom- en waterstofbommen, een groots spi- onnagenet op na houden. Maar ondanks de verdenking waar onder atoomgeleerden worden gesteld, ondanks het oprollen van welk groots spionnagecomplot ook, het ware ons liever, dat de politici het eens konden worden en de wereld van de angst voor de afschuwelijke wapens zouden kunnen bevrijden. samenwerking met de Bond voor Kunst in Industrie, die met de nieuwe instelling een lusie -aanging. Een van de werkge versbonden huisvestte het Instituut in een kamertje van zijn gebouw en 55 fabrikan ten traden toe als lid. Het Instituut had een veelomvattende doelstelling. Het wilde bevorderen, dat ook de door de industrie in massa ge maakte voorwerpen een aantrekkelijk en aesthetisch verantwoord uiterlijk kregen, dat tevens de expressie was van het ge bruik en de constructie. Men had opge merkt, dat veel industrieproducten foei lelijk waren om te zien, terwijl voor het zelfde geld een -voorwerp van een mooie vorm kon worden gemaakt. De produc tieprijs behoefde hierdoor niet verhoogd te worden, want een goede vormgeving streeft als vanzelf naast een aantrekkelijk uiterlijk ook een perfecte doelmatigheid en een efficiënte productie na. Het Instituut werd later gehuisvest in enkele kamers van de beurs van Berlage in de hoofdstad, maar het werk breidde zich steeds uit en Dinsdag werd een eigen pand aan de Herengracht geopend door de staatssecretaris van Economische Za ken, dr G. M. J. Veldkamp. Het Instituut verleent zijn bemiddeling aan de leden bij het zoeken naar een in dustriële ontwerper of het geeft via eigen adviseurs een oordeel over door leden fabrikanten voorgelegde ontwerpen. Voor de eerstgenoemde taak is de toonzaal in het eigen gebouw, waar de Nederlandse ontwerpers zich aan de industrie presen teren, een waardevol hulpmiddel. Het bemoeit zich voorts met consumenten- en marktonderzoek voor zover dit de vorm geving raakt. Thans zijn 140 industrieën bij het In stituut aangesloten, doch de voorzitter, ir H. I. Keus, achtte dit sterk gegroeide le dental in een industrialiserend land als het onze toch nog beschamend laag. De directeur, de heer K. Sanders, uitte ter gelegenheid van de opening twee wensen Er moet een bescherming van modellen komen, zodat de imitatie niet langer vrij spel heeft en er 'yoet een opleidingsvorm worden gevonden voor de industriële ont werper, die voor 70% uit practijk en voor slechts 30% uit een schoolopleiding be staat. Dat aan de industriële vormgeving overigens, mede dank zij het I.I.V. de laatste jaren veel meer aandacht wordt besteed, kan ieder constateren die langs de etalages loopt en sommige produc ten, van een naaimachine af tot een theezeefje of een melkkoker toe, ver gelijkt met hun voorgangers van voor de laatste oorlog. Dr W. Drees spreekt her denkingsrede uit te Apeldoorn APELDOORN, 14 April. Minister-presi dent dr W. Drees zal Zaterdag a.s. ter herdenking van Apeldoorns bevrijding op IV April 1945 een rede uitspreken in de Grote kerk aan de Loolaan te Apeldoorn. De bijeenkomst, tijdens welke dr Drees het woord zal voeren, wordt georgani seerd door de Stichting 1940194a en zal geopend en gesloten worden met toe spraken van piaaisenjke predikanten.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1954 | | pagina 3