de loupe
I H I
I l|
ICING
DEZE WERELD
15ïr©
Veel instemming
«4. geen oplossing!
Dr J* Verkuyl keert terug naar
Indonesië
Een natuurlijk tegenwicht.
I
Een natuurlijk tegenwicht.
0*Mheeft opdracht Zondagswet
onverkort te handhaven
Tuiobouwraad over instelling
productschappen
Ruiten scheuren door
ontploffingen
Voorbesprekingen over
Geneefse conferentie
Geen overdracht van
Britse protectoraten
Industrieproducten behoeven
niet lelijk te zijn
v&ri ö&q tot ö&q
M
Atoom, waterstof
en kobalt
"V"
Donderdag 15 April 1954
ZEEUV'SCH DAGBLAD
pagina 3
Onder
Hetgeen wij Zaterdag j.l. in deze ru
briek schreven onder de titels „vader
lijk vermaan" en „jeugdig antwoord",
is blijkens de reacties in vele kringen
druk besproken. Daar zijn wij blij om,
want dat was de bedoeling. De huidige
generatie zal worden opgevolgd door
de jeugd van nu wanneer deze twee
generaties elkaar niet kunnen en wil
len begrijpen en geen enkele waarde
ring voor elkaar hebben, dan zal dit
voor de toekomst zeer schadelijke ge
volgen hebben.
Dat velen, ook ouderen, zowel schrif
telijk als mondeling hun instemming
betuigd hebben met de strekking van
ons betoog, is eveneens een reden tot
blijdschap, mt dat bewijst dat de
got.de v. i elkaar te begrijpen wel
aanwezig is. Maar hoe men elkaar
moet vindener is niemand geweest
dia daarvoor een oplossing aan de hand
heeft gedaan!
Kort en bondig samengevat stelden
wij het zo:
1. Vele ouderen hebben weinig ver
trouwen in de jeugd, verwijten haar
gebrek aan liefde voor de christer
lijke actie en gebrek aan enthousi
asme. En zij laten niet na te pas en
te onpas hun vermaningen tot de
jeugd te doen uitgaan.
2. De jeugd geeft als antwoord dat het
enthousiasme en dat de liefde er
heus wel zijn maar dat daar al
tijd weer de domper op gezet wordt
door de ruzie en verdeeldheid, die
op vrijwel ieder christelijk levens
terrein te vinden zijn. Dat belem
mert haar enige geestdrift op te
brengen. De ouderen zijn in ge
breke gebleven de jeugd een ideaal
voor ogen te stellen en aan de
(uiteraard vage) idealen die de
jeugd zelf koestert gaan zij met een
schouderophalen voorbij.
De ruimte ontbreekt ons om nu een
kleine bloemlezing te geven van de
reacties. Ze variëren van: „In mijn
kennissenkring kwam Uw artikel ter
sprake en wij waren het er over eens,
dat U hier een belangrijke zaak aan de
orde stelde!" tot felle aanvallen op de
ouderen als: „Het voorbeeld dat zij
thans geven is dikwijls verre van fraai
en de erfenis die wij, jongeren, krijgen
is allerminst begerenswaardig!"
Maar hoe verheugend op zichzelf die
instemming ook is, men komt er geen
stap verder mee. Vele ouderen, vastge
roest in hun meningen, zullen blijven
voortgaan met hun vermaningen je
gens de jeugd en vele jongeren zullen
zich teleurgesteld afwenden en hun
liefde en enthousiasme aan andere za
ken geven. Dat sport en het zoeken
naar ontspanning ook in onze kringen
het meeleven met het politiek, maat
schappelijk en sociaal gebeuren zozeer
verdringen, is in dit licht bezien niet
zö vreemd: het enthousiasme moet zich
kunnen uiten, hoe dan ook. De jeugd
wil een doel voor ogen hebben waar
voor het warm kan lopen.
En het zijn de ouderen die aan die
vage jeugdidealen een vaste vorm
moeten geven. Die de jeugd een doel
voor ogen moeten stellen, waarvoor de
jongeren willen vechten met inzet van
al hun krachten. Zo behoort immers de
overgang van generatie op generatie te
verlopen! Welnu, daarvoor is het aller
eerst nodig, dat die ouderen proberen
te begrijpen wat er leeft in de jeugd.
In Vele, diepgaande gesprekken zullen
zij moeten trachten die vage, dikwijls
zo moeilijk uitgesproken idealen te
ontdekken. En als men die ontdekt
heeft, dan zal men moeten trachten
daaraan zoveel als maar doenlijk is te
gemoet te komen.
Op het ogenblik gaat het allemaal zo
stuntelig en onbeholpen. Een afgevaar
digde van de kerkeraad gaat eens een
kijkje nemen bij een jongelings- of
meisjesvereniging; hij spreekt daar een
woordje en het is weer voor een paar
maanden gebeurd. En zo komt er ook
wel eens een afgevaardigde van een
kiesvereniging bij een politieke jeugd
club kijken. En omdat men natuurlijk
wel voelt dat het toch niet allemaal
goed zit benoemt men dan een van die
jongeren in de kerkeraad of in een ho
gere politieke organisatie en dan meent
men toch wel zijn plicht gedaan te
hebben. Welk een valse illusie: gesteld
al dat die ene jongere, ondanks zijn
gebrek aan ervaring, werkelijk een rol
kan gaan spelen, dan heeft men daar
mee toch nog geen lqiding gegeven aan
het jeugdig enthousiasme van duizen
den anderen!
Zoals de zaken nu gaan, gaat het niet
goed: de ouderen zijn verbitterd jegens
de jeugd en de jongeren zoeken in
steeds groter getale een andere uitlaat
voor hun enthousiasme dan de strijd
op het christelijke erf. Maar hoe het
wel moet? Als iemand hiervoor con
crete wegen en middelen kan aange
ven, dan zullen we die graag horen.
Het gaat niet om de jeugd en niet om
de toekomst van de jeugd allereerst
het gaat om Christus' opdracht dat wij
op deze aarde Zijn naam hebben te
en en hoog te houden. Nu en in de
.•komst, totdat Hij komt!
Lectuurvoorziening urgenter dan ooit
„Heilzame invloed van oecumeniciteit der Indonesische
kerken op moederkerken"
AMSTERDAM. 14 April. „De steeds groeiende oecumeniciteit
van de zelfstandige jonge kerken in Indonesië noopt de moederkerken
in Nederland de laatste jaren tot een hechte samenwerking in de
vervulling van haar zendingstaak. We mogen hier gerust spreken van
een heilzame invloed op de Nederlandse kerkgenootschappen, ontstaan
door de zeer nauwe samenwerking met de Indonesische kerken".
Dit zei dr J. Verkuyl, een der functionarissen van de interkerkelijke
lectuurdienst B.P.K. („Badan Penerbit Kristen") te Djakarta, kort voor
zijn vertrek naar Indonesië tegenover een A.N.P.-verslaggever in het
Zendingscentrum der Gereformeerde Kerken te Baarn, waar hij juist
op bezoek was.
Ingezonden Mededeling (adv.)
iH
In weer en wind moeten zij erop uit
Dr Verkuyl heeft gedurende acht
maanden het thuisfront in Nederland
bezocht, waar hij de interkerkelijke
contacten voor zijn lectuurdienst heeft
hernieuwd. Vandaag vertrekt hij uit
Rotterdam met de „Willem Ruys", aan
boord waarvan zich ook bevindt ds
B. J. Boland, die eveneens bij de
B.P.K. zal gaan arbeiden en die is
uitgezonden door de Raad voor de
Zending der Nederlands Hervormde
Kerk.
„Een der vruchten van deze
samenwerking der moederkerken
is onze lectuurdienst", aldus dr
Verkuyl. „Een instelling, die drin
gend vereist is in de jonge zich
sterk ontwikkelende staat, waar
zestig procent van de bevolking
zonder boeken leeft en waar het
aantal lezende en schrijvende men
sen met de dag toeneemt."
Drang naar ontwikkeling.
De lectuurvoorziening is thans ur
genter dan ooit. Niet alleen doordat
d drang tot ontwikkeling, noodzake
lijk voor de vervulling van hun taak
nu ze zelfstandig de verantwoordelijk
heid voor hun lot dragen, bij de Azia
tische volkeren sterk is toegenomen
maar ook en vooral doordat de niet-
christelijke religies en andere grote
stromingen van deze tijd actief bezig
zijn aan de lectuurverspreiding in
een tot nu toe ongekend grote mate.
Iedere stroming en beweging grijpt
naar lectuur als propagandamiddel.
Hierbij mogen de christelijke kerken
niet ten achter blijven, temeer daar
de lectuur ook moet dienen tot op
bouw van de gemeenten in een land,
waar geestelijke hongersnood heerste
onder predikanten, onderwijzers, an
dere ambtsdragers en gemeenteleden
zo betoogde dr Verkuyl.
„Om al deze redenen is het zo Ver
heugend op het thuisfront een sterk
toegenomen sympathie en offervaar
digheid te constateren vergeleken bij
zes of zeven jaar geleden", zo deelde
de missionnaire predikant mee en
daarom ook zei hij dankbaar te zijn
voor de interkerkelijke contacten met
de protestantse kerke, in Nederland,
Engeland en Zwitserland, waar hij
een tijd verbleef in het Chateau de
Bossey te Genève, het centrum van
de Wereldraad van Kerken.
Vooral onder dè jongeren in Euro
pa heeft dr Verkuyl een bemoedigen
de houding van dienende naastenliefde
ten opzichte van de Aziatische vol
keren bemerkt.
Voorlichting in de pers.
Dr Verkuyl zeide teleurgesteld te
zijn over de voorlichting ten opzichte
van Indonesië in de Nederlandse pers.
Hij acht de berichtgeving „te nega
tief en te cynisch".
„De progressisten van gisteren zijn
de sceptici van vandaag", zo zei hij
en hij voegde eraan toe, dat Indo
nesië behoefte heeft aan positieve en
symp thieke voorlichting ook in ons
land.
„Met de morele en financiële steun
van het thuisfront ga ik terug naar
Indonesië om met zijn medewerkers
weer in de productie en in de uit
gave van boeken, bundels en ge
schriften te arbeiden.
Indien er één taak onvoltooid mag
heten dan is het zeker de lectuur-
taak", zo vertrouwde dr Verkuyl ons
toe.
De Nederlandse Zendingsraad, de
overkoepelende organisatie van alle
zendingsinstanties in ons land, zet
onder leiding vai) dr C. P. Gunning
de actie voort ter verkrijging van een
werkkapitaal ten behoeve van de lec
tuurdienst waarvoor in de loop van
dr Verkuyls verblijf in Nederland
reeds een „verheugend groot bedrag"
is bijeengebracht.
In weer en wind moeten zij erop uit
de ingenieur, de opzichter, de postbode,
de melkboer. Maar wat hun werk ook
mag zijn: KING hoort erbij! KING
verdrijft de vermoeidheid, KING ver
kwikt en verfrist. In KING pepermunt
werken de edelste gaven der natuur
samen, om de mens een gezond tegen
wicht te geven tegen de vermoeienis
sen van zijn inspannende dagtaak. Met
KING als partner valt het werk aan
zienlijk lichter.
PEPERMUNT
Minister Donker zond instructies rond
Alleen voor processies en optochten met godsdienstig
karakter wordt uitzondering gemaakt
's-GRAVENHAGE, 14 April. Van officiële zijde vernemen wij, dat het
Openbaar Ministerie door de minister van Justitie is geïnstrueerd omtrent het
vervolgingsbeleid ten aanzien van overtredingen der Zondagswet.
In herinnering wordt gebracht, dat de toepassing van deze wet, reeds aan
stonds nadat zij in werking was getreden, moeilijkheden heeft opgeleverd,
waardoor met name in Limburg een uiterst verwarde situatie is ontstaan.
Deze moeilijkheden kwamen hieruit voort, dat van oudsher bestaande, diep
in het volksleven gewortelde tradities en gebruiken met een godsdienstig of
kerkelijk karakter door de verbodsbepalingen werden getroffen, hetgeen bij
de voorbereiding van deze wet niet was voorzien en ook niet beoogd.
Ingezonden Mededeling (adv.)
's-GRAVENHAGE, 14 April. Naar aan
leiding van de aanstaande behandelingen
van de wetsontwerpen tot instelling van
een hoofd-productschap en een aantal
productschappen op het gebied van de
voedselvoorziening heeft de Nederlandse
Tuinbouwraad zich in een adres tot de
leden van de Tweede Kamer der Staten-
Generaal gewend.
In dit adres is uitvoerig betoogd, dat
naar het standpunt van de Nederlandse
Tuinbouwraad de toepassing van de er-
kenningsvereisten op het gebied van de
tuinbouw dient te worden toevertrouwd
aan de komende productschappen op het
gebied van de tuinbouw.
De Tuinbouwraad heeft dit standpunt
in het bijzonder gemotiveerd door erop
te wijzen, dat het productie- en handels
bedrijf in de tuinbouw veelal sterk ver
weven zijn, terwijl een toepassing van de
erkenningsvereisten in verticale bedrijfs-
lichamen het gevaar uitsluit dat bij deze
toepassing met het behoefte-element re
kening zou worden gehouden.
Getracht is op korte termijn princj-,
piële rechterlijke uitspraken uit te
lokken, doch het laat zich aanzien, dat
er nog wel enige tijd mede gemoeid zal
zijn voordat in de betreffende zaken
door de rechter in hoogste instantie
uitspraak zal zijn gedaan. Bovendien is
het op zijn minst twijfelachtig geble
ken of langs de weg van interpretatie
door de rechter wel een oplossing van
de gerezen moeilijkheden is te berei
ken.
Inmiddels heeft de minister van Bin
nenlandse Zaken -in diens antwoord
op desbetreffende vragen van het lid
der Tweede Kamer, de heer "Van Mae-
nen namens de regering een ont
werp tot wijziging van de Zondagswet
in uitzicht gesteld, welk ontwerp er toe
zal strekken, buiten twijfel te stellen,
dat buiten de werkingssfeer van de
wet vallen, processies met muzikale
begeleiding en optochten met muzikale
begeleiding, gaande van en naar de
kerk, voorzover deze berusten op sinds
jaar en dag bestaande diep in het
volksleven gewortelde tradities en ge
bruiken.
In de gegeven omstandigheden deed
zich voor de periode gedurende wel
ke nog geen onherroepelijke rechter
lijke beslissingen zijn genomen en ook
nog geen zekerheid bestaat omtrent het
lot van het aangekondigde wetsont
werp de behoefte gevoelen aan de
afbakening van een duidelijke gedrags
lijn voor het vervolgingsbeleid.
Het openhaar ministerie heeft nu op
dracht om in het algemeen de Zondags
wet onverkort te handhaven. Alleen
ten aanzien van processies en optoch
ten met muziekbegeleiding, als boven
bedoeld, zal voorlopig nog een afwach
tende houding worden aangenomen en
dus niet strafrechtelijk worden opge
treden. Ten overvloede wordt er op ge
wezen, dat zoals uit het vorenstaan
de trouwens al blijkt wel zal wor
den ingegrepen, indien bij niet-gods-
dienstige of kerkelijke gebruiken, zoals
het zg. „dauwtrappen", de wettelijke
bepalingen omtrent de Zondagsrust
worden overtreden.
Protest van Brabantse
gemeentebesturen
ZEELAND, 14 April. De burge
meesters van de Brabantse gemeenten
Zeeland, Schayk, Mill en Grave zullen
zich in een gezamenlijk schrijven tot
de militaire overheid wenden.
Hierin zullen zij uiting geven aan
de ontstemming en de v erontrusting,
die er onder de bevolking heersen
over de ontploffingen op het 250 ha
grote militaire springterrein langs de
provinciale weg ReekZeelandEind
hoven.
Op dit terrein, dat in 1952 door het
departement van Oorlog van de ge
meente Schayk werd aangekocht, oe
fenen regelmatig genietroepen, waar
bij ze krachtige explosies doen ont
staan, waardoor in de omtrek al vele
ruiten zijn gescheurd. Onder de be
volking leeft de vrees, dat de huizen
op de duur niet bestand zullen zijn
tegen de voortdurende grondbevingen.
WASHINGTON, 14 April. Ver
tegenwoordigers van de Verenigde
Staten en andere landen, die" hebben
deelgenomen aan de Koreaanse oorlog,
zijn Dinsdag te Washington begonnen
met voorbereidende besprekingen over
de Geneefse conferentie. Aan deze be
sprekingen wordt niet door Zuid-Ko-
rea deelgenomen. Volgens te Washing
ton ontvangen berichten zou de Zuid-
Koreaanse president, Syngman Rhee,
nog niet besloten hebben of Zuid-
Korea zal deelnemen aan het aan
Zuid-Korea gewijde deel van de Ge
neefse conferentie.
LONDEN, 14 April. Churchill heeft in
het Lagerhuis in antwoord op een vraag
van een Labourlid gezegd, dat de Britse
regering op het ogenblik niet zou instem
men met overdracht van de protectoraten
Beetsjoeanaland, Basoetoland en Swazi
land aan de Unie van Zuid-Afrika.
Zoals gemeld, heeft dr Malan, de Zuid-
afrikaanse premier, Maandag bij de
Volksraad een resolutie, aandringend op
overleg tot overdracht der protectoraten,
ingediend.
Churchill zeide, dat Groot-Brittannië
door de Zuid-Afrika-wet van 1909 gebo
den is deze gebieden niet over te dragen
voordat de inwoners zijn geraadpleegd
en het Britse parlement zijn standpunt
tot uitdrukking heeft kunnen brengen.
Zijn verklaring werd door beide zijden
van het Lagerhuis met instemming be
groet.
Ingezonden Mededeling (Adv i
IlilKllltKlllli1"11
ballpoints g90
Na 4 jaar in eigen gebouw
Werk van het I.I.V. wordt thans gesteund
door 140 fabrieken
(Van onze redacteur).
AMSTERDAM, 14 April. In Januari 1950
werd het Instituut voor Industriële Vorm
geving opgericht. Dit geschiedde op ini
tiatief van de Prot. Christelijke, de R.K.
en de neutrale werkgeversorganisaties in
Ingezonden Mededeling (Adv.)
Eetlust
opwekkend
en kan de laatste weken geen
krant opslaan of men vindt
er nieuws in met betrekking
tot een of ander verschrikkelijk
wapen, dat is uitgevonden of be
proefd. Er schijnt geen eind te ko
men aan de reeks uitvindingen,
waarbij het ene het andere weer in
vernietigingskracht overtreft. Na
de atoolnbom, die iedereen ontzag
inboezemde, kregen we de water
stofbom, waarmee in de afgelopen
maand proeven zijn gehouden. Ten
slotte kwam er twee weken geleden
het bericht, dat men in staat zou
zijn een Kobaltbom te vervaardigen
waardoor alle leven op aarde on
mogelijk zou worden gemaakt. De
mens zou dus, om het eens heel plat
uit te drukken, de ondergang van
de wereld in eigen hand hebben.
Amerika heeft al laten weten, dat
het geen Kobaltbommen zal ver
vaardigen en dat men aanneemt,
dat de Russen van hetzelfde gevoe
len zijn.
Het is een weinig opwekkend beeld,
dat we de laatste tijd met betrekking
tot een eventuele nieuwe oorlog te
zien krijgen. Men kan er zich wel mee
af maken door op te merken, dat bij
het begin van de tweede wereldoorlog
iedereen met vrees en beven keek of
een van de beide partijen zich mis
schien zou wagen aan een strijd,
waarin men allerlei gassen zou ge
bruiken, doch dat dit er toen niet van
gekomen is. Ditzelfde, zo redeneert
men dan, kan ook het geval zijn met
atoom- en wa'.erstofbommen e.d. Men
gebruikt ze niet, want gebruik zou
betekenen, dat men de kans loopt zelf
het slachtoffer te worden van 'n aan
val met dergelijke vernietigingswa
pens. Er zit in deze redenering iets,
waarin enige waarheid schuilt. Er zou
een soort evenwichtstoestand gescha
pen worden en men zoekt op 't ogen
blik naar middelen om deze situatie te
bereiken. Toch moet het ons van het
hart, dat we niet veel heil verwachten
van een gesprek over een verbod op
atoom- en andere wapens in de ont
wapeningscommissie van de Ver. Na-
tics. Zodra de mensheid weer een beetje
gewend is geraakt aan begrippen
als „waterstofbom" en „radio-actieve
stoffen" luwt ook de lust om tot over
eenstemming te geraken om deze ver
nietigingswapens niet te gebruiken.
Zo was het immers ook toen de atoom
bom voor het eerst dienst deed en het
bleek, dat een geheel nieuwe wereld
was opengegaan.
Voor dit moment bepalen vooral de
Russen zich tot het zoeken en tasten
naar de krachten, die Amerika ont
wikkelt op het gebied van de moderne
bewapening. Geen middel wordt ge
schuwd om zoveel mogelijk te weten
te komen op dit gebied. Geen wonder
dat de geleerden, die in de V. S. en
andere landen bezig zijn met de ont
wikkeling van nieuwe wapens, onder
zware druk staan. Enerzijds de druk,
dat al hun gangen worden nagegaan
opdat op generlei wijze iets over hun
doen en laten mag uitlekken en an
derzijds onder de druk van hun ge
weten, omdat daarvoor zijn het im
mers toch ook mensen zij toch da
gelijks voor de vraag worden gesteld
of zij door mee te werken aan deze
dingen de mensheid nu werkelijk een
dienst bewijzen. Neem bijv. het geval
met prof. Oppenheimer in de Ver.
Staten, die een hoge functie heeft bij
de commissie voor de atoomenergie en
die reeds vanaf de vervaardiging van
de eerste atoombom tot heden, erbij
betrokken is geweest. Plotseling wordt
h(j geschorst, beschuldigd van contac
ten met de communisten. Of dit alles
juist is, we zullen er vermoedelijk la
ter wel van horen.
Dat het de Russen ernst is met te
weten te komen hoever de Amerika
nen zijn bij hun proefnemingen wordt
bewezen door het plotseling ontdek
ken van een groots spionnagecomplot
in Australië. De chef van de Russische
geheime dienst in dit land is overge
lopen en heeft asyl gekregen. De lijst
met namen der Russische agenten en
hun Australische handlangers had hij
bij zich. Het is geen wonder, dat de
communisten er juist in Australië, het
land, dat zo nauw betrokken is bij
proeven op het gebied van de atoom-
en waterstofbommen, een groots spi-
onnagenet op na houden.
Maar ondanks de verdenking waar
onder atoomgeleerden worden gesteld,
ondanks het oprollen van welk groots
spionnagecomplot ook, het ware ons
liever, dat de politici het eens konden
worden en de wereld van de angst
voor de afschuwelijke wapens zouden
kunnen bevrijden.
samenwerking met de Bond voor Kunst
in Industrie, die met de nieuwe instelling
een lusie -aanging. Een van de werkge
versbonden huisvestte het Instituut in een
kamertje van zijn gebouw en 55 fabrikan
ten traden toe als lid.
Het Instituut had een veelomvattende
doelstelling. Het wilde bevorderen, dat
ook de door de industrie in massa ge
maakte voorwerpen een aantrekkelijk en
aesthetisch verantwoord uiterlijk kregen,
dat tevens de expressie was van het ge
bruik en de constructie. Men had opge
merkt, dat veel industrieproducten foei
lelijk waren om te zien, terwijl voor het
zelfde geld een -voorwerp van een mooie
vorm kon worden gemaakt. De produc
tieprijs behoefde hierdoor niet verhoogd
te worden, want een goede vormgeving
streeft als vanzelf naast een aantrekkelijk
uiterlijk ook een perfecte doelmatigheid
en een efficiënte productie na.
Het Instituut werd later gehuisvest in
enkele kamers van de beurs van Berlage
in de hoofdstad, maar het werk breidde
zich steeds uit en Dinsdag werd een eigen
pand aan de Herengracht geopend door
de staatssecretaris van Economische Za
ken, dr G. M. J. Veldkamp.
Het Instituut verleent zijn bemiddeling
aan de leden bij het zoeken naar een in
dustriële ontwerper of het geeft via eigen
adviseurs een oordeel over door leden
fabrikanten voorgelegde ontwerpen. Voor
de eerstgenoemde taak is de toonzaal in
het eigen gebouw, waar de Nederlandse
ontwerpers zich aan de industrie presen
teren, een waardevol hulpmiddel. Het
bemoeit zich voorts met consumenten- en
marktonderzoek voor zover dit de vorm
geving raakt.
Thans zijn 140 industrieën bij het In
stituut aangesloten, doch de voorzitter, ir
H. I. Keus, achtte dit sterk gegroeide le
dental in een industrialiserend land als
het onze toch nog beschamend laag. De
directeur, de heer K. Sanders, uitte ter
gelegenheid van de opening twee wensen
Er moet een bescherming van modellen
komen, zodat de imitatie niet langer vrij
spel heeft en er 'yoet een opleidingsvorm
worden gevonden voor de industriële ont
werper, die voor 70% uit practijk en voor
slechts 30% uit een schoolopleiding be
staat.
Dat aan de industriële vormgeving
overigens, mede dank zij het I.I.V. de
laatste jaren veel meer aandacht wordt
besteed, kan ieder constateren die langs
de etalages loopt en sommige produc
ten, van een naaimachine af tot een
theezeefje of een melkkoker toe, ver
gelijkt met hun voorgangers van voor
de laatste oorlog.
Dr W. Drees spreekt her
denkingsrede uit te Apeldoorn
APELDOORN, 14 April. Minister-presi
dent dr W. Drees zal Zaterdag a.s. ter
herdenking van Apeldoorns bevrijding op
IV April 1945 een rede uitspreken in de
Grote kerk aan de Loolaan te Apeldoorn.
De bijeenkomst, tijdens welke dr Drees
het woord zal voeren, wordt georgani
seerd door de Stichting 1940194a en zal
geopend en gesloten worden met toe
spraken van piaaisenjke predikanten.