o denken
UIT MIJN KLAS
Bi) ons Bi
ONDERWIJS OPVOEDING CULTUUR
w?
opvoedkundige rubriek
|n MÈ-mÊm
Lanqs een omweq
6
In eens merk ik met schrik, dat het
eind van het schooljaar al weer vlak
bij is. Dan is er altijd een wonderlijke
gespletenheid in mijn gevoelens. Als
„vakmens" bekijk je eerst eens wat je
bereikt hebt in dat jaar. Nu ja, dan
mag ik zeggen, dat ik echt waar de op
dracht heb vervuld. Ge weet we zijn in
onze schoolwereld aan allerlei wetten
gebonden. Het rooster bepaalt op welk
uur we in een vak les geven, maar er
is ook de opdracht, dat we in een jaar
zoveel van de leerstof moeten hebben
doorwerkt met onze jeugdige pupillen.
En we hebben ons daar maar aan te
houden. Dat is goed ook, net zo goed
als in elke huishouding de maaltijden
ook op gezette tijden zijn. Orde en re
gel moet er zijn. En nu ik zo bijna
aan het eind weer „volgens eer en ge
weten" kan zeggen, dat ik de vereiste
hoeveelheid kennis er bij mijn kroost
heb „ingepompt", welnu, dan zeg ik
als „vakmens", (wijl geen mens anders
het doet, omdat wij in ons wereldje zo
geen complimentjes maken) maar te
gen mezelf: „Je hebt het ter weer aar
dig afgebracht en zo kan ik dan straks
mijn kroost rustig in de handen van
mijn collega overgeven. Maar.... er
is ook een andere kant en van die zijde
komt een ander geluid, want dan
spreek ik zomaar gewoontjes als
„vrouwmens" en dan heb ik altijd een
akelig gevoel zo tegen het begin van
April, want dan raak ik mijn hele ver
trouwd geworden stelletje weer kwijt.
Je zou toch al een wonderlijk soort
wezen moeten zijn als je je niet ging
hechten aan zo'n span, dat je dag aan
dag om je heen hebt. O, natuurlijk er
zijn er altijd wel een paar bij, 'waar
van ik graag genoeg afstand doe, die
ik dus zo echt met plezier (niet aardig
van me) aan m'n collega gun voor het
volgend jaar. Van de meesten echter
vind ik het telkens weer jammer.
En nu Margreetje me gaat verlaten
vind ik het dubbel jammer. Geen won
der, want Margreetje heb ik twee jaar
bij me gehad. Vorig jaar heb ik ge
wikt en gewogen, wat te doen. Mar
greetje als een hopeloos geval, maar
doorsturen met het leesboekje van de
eerste klas bij zich, waarmee de colle
ga in verloren ogenblikjes maar moest
zien te werken, of het nog eens pro
beren een heel jaar lang, met een heel
klein kansje, dat er wat meer resul
taat zou zijn. In moedeloze ogenblik
ken besloot ik tot het eerste en na een
keertje een goed antwoordje dacht
nog eens te wagen. Ik besloot eerst
eens met Margreetjes moeder te gaan
praten, en toen merkte ik wat een fijn
moedertje dat is. Ze vroeg het nog eens
te proberen, en of zij ook kon mee
helpen?
Wij hebben toen kostelijk samen ge
sproken en het resultaat was, dat de
moeder een volledig stel van onze lees
boekjes kocht. Zij zou elke avond pro
beren het lesje te laten lezen, wat de
volgende dag aan de beurt was op
school en of ik dan ook blaadjes met
sommetjes mee wilde geven. We heb
ben beiden woord gehouden. Margreet
jes moeder heeft de lesjes laten lezen
en ik heb elke ddg een paar regeltjes
sommetjes meegegeven. En nu kan
Margreetje 'als volwaardige leerlinge
naar de tweede klas bevorderd wor-
Op mien schrieven van verleje weke
kreeg ik een brief uut Zierikzee, van
een vrind, die het met mien geschrief
over Bruë, waerdat ze op Zundag de
kroege open willen houwe en de ker
mis nie willen afschaffen, nie seens is.
En ie vindt 't misplaest dat ik er de
Biebel bie anhaelt, voornaemelik 't
ouwe testament en ie vraegt mien: Zou
Christus 't ook zo doen? Vast niet! en
ie schrieft verders typisch is, dat u al
leen 't Oude Testament citeert, dus
juist dat gedeelte waer we bijna niets
anders lezen dan van moord en dood
slag, maar bijna niets vinden van de
blijheid van 't Nieuwe Testament.
Waerom leest u dat niet eens wat
meer? zo vraegt ie mien. En tenslotte
geeft ie het college van de burgemees
ter en wethouders van Bruë groot ge-
liek, want zo schrieft ie: „zij tonen ech
ter een behoorlijke dosis gezond ver
stand te bezitten door in te zien dat
met bij de pakken neer te zitten je
geen steek verder komt".
Noe, het is ook mien bedoeling niet
ewèst om bie de pakken te gaen neer
zitten, na dat ons door de stormramp
van Februari verleje jaere getroffen
Langs een omweg loopt het leven van zo menig mens op aard,
Wij vertoeven in het hedend'uitkomst blijft bij God bewaard.
Hij alléén trekt rechte lijnen, 't lijkt ons soms de weg terug.
Die van God een opdracht krijgen, gaan soms met gebogen rug.
Langs een omweg leidt de Here, Zijne kind'ren naar het doel
dat Hij stelde in hun leven; neemt ze uit het strijdgewoel.
Legt ze tussen witte lakens, spreekt met hen een stUle taal.
En alléén door overgave, komen ze op hun verhaal.
Langs een omweg kwam de Vader met de gave van Zijn Zoon;
Zo schijnt het in veel gevallen, eerst het lijden dan de Kroon.
fMaar wie dwars door Kruis en lijden Jezus zelf bezitten mag,
legt de toekomst in Zijn handen, en het ziekbed wordt een lach.
Langs een omweg leidt de berggids vele vrienden naar de top.
Langs een omweg, maar steeds hoger, zo leidt God Zijn kind'ren op,
W* Langs een omweg leert ge knielen, en dan breekt ge zelf wel stuk.
Maar alleen door de valleien, loopt de weg naar het geluk
POOT Jr.
<2&v> <^e> <2^ <^o><^=e><2^5> <&?v> <c>
den. Dat is een intense voldoening wat
betreft de „wetenschappelijke" kant
van de zaak, maar is er ook diep in
me de vreugde over het opbloeien van
dit schuchtere eenzelvige meiske. O
Margreetje is nog niet bepaald een vlot
kind. Maar vorige jaar kreeg ik nooit
een woord uit haar. Er was nooit eens
een verhaal van de geweldige dingen
in haar kleine leventje. Ieder heeft al
tijd wel een groot ogenblik, waarin we
allen moeten meeleven, maar niet alzo,
bij Margreetje. Nu is het net gegaan of
Margreetje zo heel langzaam aan wak
ker is geworden. Als we saampjes in
het speelkwartier nog eens een som
metje bespraken vertelde Margreetje
haast fluisterend, dat ze een pop had
gekregen, die heus kon slapen. En zo
is het doorgegaan. Nu weet ik van alle
lief en leed in dat kleine bestaan, zij
het dan dat het nog steeds heel zacht
jes aan me wordt toevertrouwd, als er
geen ander in de buurt is. Dat Mar
greetje zal ik missen als ik haar door
geef aan de collega, waar ik haar ook
in goede handen weet, maar als ik naar
de voorste bank bij het raam zal kijken
straks, zal ik die schuchtere, lieve
glimlach missen van dit zo stille zachte
kind. Dat komt natuurlijk, omdat ik
mijn eigen raad weer niet heb opge
volgd, n.l. me dit jaar niet te hechten
aan m'n kroost, omdat elke klas toch
steeds maar weer een doorgangshuis
is. Dit jaar zal ik er echt meer om
denken, neem ik me voor.
bin. Mae dat is, zo as ik 't bekieke,
toch nog wat aeres as Zundags in de
kroeg te zitten en kermisiol te mae-
ken. Wanneer allenig daeruut 't gezond
verstand van burgemeester en wethou-
wers van Bruë mot blieken dan bin
ze daer in dat durp mae arg te beklae-
gen, zou ik zo dienken. Mae daer wil
ik 't noe nie verder over hebben. Ik
vind 't veul arg er dat me vrind uut
Zierikzee het Nieuwe teugen het Oude
Testament wil gaen uutspeulen. Daer
protesteer ik teugen met alle kracht
waerdat ik over bezit. De Biebel be-
staet niet uut twee mekaer teugenspre-
kende delen, mae is één geheel, het éne
Woord Gods en is zowel in 't Oude
as in 't Nieuwe Terstament, deur de
Geest zeivers geïnspireerd en God
spreekt z'n Eigen nie teugen. Ik geloof
ter dan ook niks van dat het Oude
Testament allenig mae spreekt van
moord en doodslag en oorlog en dat de
levensblieheid allenig mae in 't Nieu
we Testament te vinden is. Ik geloof
dat me vrind uut Zierikzee mae is mot
beginnen met ieleke dag de gehele
Biebel te gaan lezen van Genesis tot
an Openbaring, dan zal die, onder
Gods zegen gaen zien dat ter één ge
dachte, en één draed in leit, en dat
ter in het Oude Testament ook van
echte geloofsblieheid gesproken wordt,
net zo goed as in 't Nieuwe. En as ie
noe dinkt asdat in het Nieuwe Testa
ment allenig mae van een „vergevend
God" en van een God die alles mae
deur de vingers ziet gesproken wordt,
dan is ie ook al weer eel arg abuus.
't Is elegaer nie „typisch" dat ik toe
vallig allenig over de profeet Nehemia
schreef in verband met het openhou
wen van de kroegen op Zundag in
Bruë. Wanneer mien vrind uut Zierik
zee mien vraegt ofdat de Christus zei
vers ook zo gedaen zou hebben, dan
zeg ik volmondig jae! Eit ie nog nooit
van de tempelreiniging gehoord? Dat
is nie veul zachter gegaen als Nehe
mia 't deed toen ie de overtrejers van
de sabbath in het gezicht sloeg. De
Heilancl maekte een gesel van touw
tjes, zo staet ter geschreven en Hij
keerde de tafels der wisselaren om. Dat
komt zowat op 't zelfde neer, zou ik zo
zeggen. Fn laet ie is lezen wat dat er
in de 'o christengemeente gebeurd
is. Toen Ananias en Saffira de apostel
voorleugende met ter verkoop van der
land, vielen ze allebei dood vo z'n voe
ten neer. En heit mien vrind nog nooit
gelezen wat dat ter in de brieven an
de gemeente van Klein Azië geschre
ven staet? Daer was dezelfde waereld-
geliekvormigheid as ter noe in Bruë
openbaer wordt. Ze gongen daer mae
der gang en bekommerden der eigen
om geei» gebod van God. Ze deje zo
wat met de waereld mee daer in Lao-
dicea. En wat staet er van geschreven?
M'n briefschriever uut Zierikzee
schrieft mien, dat de Christus alle zon
den graeg vergeeft, jawel. Mae dan zal
die zonden eerst beleje en naegelae-
ten motten worden en nie zoals 'in
Bruë gebeurd is, zeggen: ons gaet rus
tig ons gang en trekken ons niks ter
van an wat dat er in de Biebel staet.
Van zulke mensen staat er in de Open
baring, dus in het Nieuwe Testament:
waeren julder mae koud of heet, mae
omdat je lauw ben en noch koud of
heet, daerom zal ik je uut Mien mond
uutspuwen.
Dat heit ter noe is niks mee te mae-
ken ofdat ons zeivers zonder zonde bin.
Neen dat is geen mens, en ik schrief
dat allegaer ook niet omdat ik me zei
vers zoveul beter reken as de rest. Wie
z'n eigen harte ken weet dat wel beter,
mae daer gaet 't hier ook niet over.
't Gaet ter hier over wat dat God van
ons vraegt in Zien Woord en dat is
dudelik genogt. En het is juust een be
wies van naesteliefde as ons onze naes-
ten de eis van dat Woord altied mae
weer vo houwen. Wanneer ons een
aere z'n ongelok zien te gemoet gaen,
en dat gebeurt als de mens niet meer
luusteren wil nae wat God in Zien
Woord van ons eist, dan is het een
bewies van liefdeloosheid as ons zwiegt
en 'm z'n gang mae laet gaen. En ten
slotte: God is onze Hemelse Vader en
die vraegt: ben Ik een Vader, waar is
Mijn ere? Naeste-liefde, die niet geba
seerd is op de liefde tot de handha
ving van Góds ere en Zijn wet, is geen
naestenliefde. Caivijn heit is geschre
ven: zelfs een hond begint te blaffen
as z'n meester wordt angerand, zouden
wij dan ons stil houden, wanneer Gods
recht en Zijn gebod wordt aangerand?
Kiek, wanneer ons 't zo bekiekt, dan
komt 't toch wel een bietje aeres te
staen as m'n vrind in Zierikzee 't komt
vertellen. Ik vo mien zie in de ramp
van Februari van verleje ja'ere de
hand Gods over ons volk en dan zeg
ik: God heit ons daermee wat te zeg
gen en wanneer ze dan in Bruë, waer
dat die slaande hand Gods ook zwaer
gevoeld is, er mae rustig op los blu-
ven leven en de Zundag nie an de
dienst van God geheiligd houden, mae
de kroegen rustig open laeten, ondanks
de waerschuwing van de kerke, dan
vraeg ik mien af: waer gaet ons heen,
as ter zo nae toe mot? Want God laet
niet met zich spotten, dat staet ook in
de Biebel.
Julder FLIP BRAMSE.
ill!!lll!!!lllllll!l!l!lllllllll!lll!l!!ll!l!i!!lll!l!lll
KENMERK.
„Mevrouw Pietersen", vroeg de buur
vrouw, vergist U zich nooit in uw
tweelingen. Ze lijken zó sprekend op
elkaar."
„Dat is voor mij geen vraagstuk",
antwoordde mevrouw Pietersen, „ik
steek mijn vinger in Tommies mondje
en als hij bijt weet ik dat het Sammie
is."
DE AMERIKAAN.
Een Amerikaanse millionnair, die
met zijn super-de-supe sportwagen op
rondrace was door Europa, kwam in
Amsterdam en parkeerde daar aan het
Rokin.
Toen hij uit zijn rijbed stapte zag
hij een van die minuscule karretjes,
die de naam „wegluis" niet onverdiend
dragen. In die wegluis zat een welge
dane dame en aan die dame vroeg de
Yank:
„Excuse me madame, is that an
automobile?"
„Natuurlijk is dat een auto", ant
woordde de dame, geraakt.
„En rijdt die ook op benzine?"
„Mee", riep de dame echt kwaad, „ik
geef hem de fles".
woord werden, Weef men zitten met
het probleem dat van vele ziekten
geen verwekker kon worden aange
toond, ook al wist men de ziekte te
bestrijden, zoals b.v. hondsdolheid.
Nog geheimzinniger werd het, toen on
derzoekers aantoonden dat bepaalde
ziekten door insecten werden overge
bracht, terwijl het niet wilde lukken
een spoor van de verwekker te vinden.
Meerdere verklaringen werden hier
voor gegeven, doch de juiste liet steeds
op zich wachten.
Aan de Nederlander Beyerinck komt
de grote verdienste toe de stoot tot de
oplossing te hebben gegeven.
Reeds jaren hield deze onderzoeker
zich bezig met de mozaïekziekte van
tabak, teneinde hiervoor een verkla
ring te kunnen geven. Om eventueel
aanwezige ziektekiemen af te zonderen
en te bestuderen, filtreerde hij het sap
van een zieke plant met een bacterie
filter. De poriën van zo'n filter, ge
maakt van gebrande porceleinaarde,
waren zo nauw, dat bacteriën en an
dere toentertijd bekende microben de
ze niet konden passeren. Hij vond op
het filter echter niets dat zijn weet
gierigheid kon bevredigen, maar con
stateerde tot z'n grote verbazing dat
hij met het gefiltreerde sap gezonde
planten kon infecteren. Omdat hij noch
met behulp van zijn microscoop, noch
door middel van een bacterieculture
(het zich doen vermeerderen van
eventuele bacteriën op een daarvoor
geschikte voedingsbodem) iets van
dien aard kon ontdekken, kwam hij
tot de conclusie dat de ziekteverwek
ker in dit geval geen organisme kon
zijn. Hij noemde deze daarom een
„contagium vivum fluïdum" (vloeiba
re, levende ziekteverwekker), thans
genoemd „virus". Ook kwam Beye
rinck tot de ontdekking dat een zeer
kleine hoeveelheid van deze geheim
zinnige ziekteverwekker in de tabaks
plant tot sterke vermeerdering kwam.
Dit versterkte zijn idee, met iets
nieuws te doen te hebben. Men had
n.l. reeds eerder aangetoond met ge
filtreerd sap gezonde planten ziek te
kunnen maken, zonder dat bacteriën
aanwezig waren. In deze gevallen had
men echter steeds kunnen aantonen
dat de hierdoor ontstane afwijkingen
veroorzaakt werden door toxinen, dat
wil zeggen gifstoffen, welke door de
bacteriën werden gevormd. Van deze
toxinen was eveneens bekend dat ze
in vrij grote mate aanwezig moesten
zijn om de plant ziek te maken, ter
wijl de giftige stof zich nooit vermeer
derde.
Latere onderzoekingen bevestigden
bovenomschreven feiten en stelden de
wetenschap in staat het begrip virus
te omschrijven in de volgende punten:
a) Een virus is een filtreerbaar
organisme.
b) De smetstof (dus het virus)
heeft een levende gastheer-cel nodig
om zich te vermeerderen.
c) De ziekte, hierdoor opgewekt,
draagt een sterk besmettelijk karakter.
Opmerking:
Sub. a. Filtreerbaar wil dus zeggen
dat de smetstof door de uiterst nauwe
poriën van een bacterie-filter niet kan
worden tegengehouden.
Sub. b. Op of in dood materiaal kan
een virus zich dus niet vermeerderen.
Sub. c. De smetstof kan worden
overgebracht door direct contact, door
insecten en door enting van zieke de
len op gezonde.
Interessant zijn de afmetingen van
de viren. Daarover de volgende keer.
W. J. L.
os^> <5#© os28> <2ss5><a#is> <a^s> <a^v> <&#E>
ALS EEN VIOOL.
Als zo de Grote Meester je zielesnaren spant; /5
I dan wordt je geest zo dikwijls door droefheid overmant, A
maar zonder spanning komt er niet één snaar op joon.
v dan zijn de klanken vals r een dissonant niet schoon. vi
i Zo bent u instrument, Hij speelt; u zingt het lied. (c
Als Hij u uit Z\jn handen legt, dan zingt ge niet.
Maar, Hij houdt vast, Zijn oor hoort elke toon. /S
v Om beurten, hoog of laag, ter ere van Zijn zoon. X
En elke dag stemt Hij u ziel met teer gebaar, «j
want u verslapt door zonde; soms springt een oude snaar.
Dan spant Hij stil een nieuwe, die beter is van toon. (c
Zó wordt uw leven Symphonie; de slotaccoorden schoon. d
POOT Jr. I
't Is lente, lenfe...
Onze oudste wordt
eerstdaags elf, We wil
den hem een zakagenda
geven. Dat is hard no
dig. Dan behoeven wij
niet alles voor hem te
onthouden. Hij heeft n.l.
elke week jeugdclub,
orgelles, zangclub,straks
in Mei zwemonderwijs
en a.s. herfst misschien
catechisatie, terwijl de
schoolarts verleden
week tegen hem zei, dat
hij aanleg voor een
ronde rug en dus een
gymclub nodig heeft.
Om van huiswerk maar
niet te spreken. Per slot
van rekening: we wil
len hem goed opvoeden
en hebben alle kinder
bijslag graag over voor
al deze nuttige zaken.
Laat hij nu Zaterdag
avond thuis komen en
onder 't eten zeggen:
„Ik wou eigenlijk maar
van alles af en niet
doorleren". Toen de
kleintjes naar bed wa
ren, hebben we hem 'n
beetje uitgehoord. Hij
was op het gemengd
bedrijf van onze vrien
den „gier een kunsmis
wiste rieën". En dat be
viel hem beter. Hij had,
om zo te zeggen, de len
te geroken. Of hü nou
voor zijn verjaardag
maar een ketelpak
kreeg. Nadat ook hij zich
weggelegd had, zijn we
elkaér gaan uithoren:
wat zeg jij daar nu van?
Toen de bakker ge
woontegetrouw weer 'n
spelletje kwam dammen
en hij weer koek bij de
koffie weigerde, hadden
we 't antwoord: ook
Kees was overvoerd,
hoewel hij aan de clubs
en lessen enthousiast
begonnen was.
Vele spijzen zijn goed,
maar ze moeten niet te
gelijk en in te grote
iiwBiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiniiiinHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiimiHiiiiii
■iiiiBiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiii
hoeveelheden en vaak
ook niet zo vroeg toe
gediend worden. Vooral
voor kinderen van de
lagere school-leeftijd is
„één pil per week"
meer dan voldoende,
b.v. orgelles. Anders
worden zij al zo jong
overbezet en uithuizig
enduur!
Zeer zeker op deze
leeftijd moeten zij bui
ten schooltijd zich vrij
kunnen ontspannen en
ontwikkelen. Jonge ta
lentvolle voetballers
moet men niet zo vroeg
lastig vallen met opzet
telijke training. Het
eigen initiatief krijgt
dan geen kans en het
originele komt dan niet
tot ontplooiing. De kin
deren moeten gelegen
heid krijgen, zelf eens
wat te organiseren: een
fietsclub e.d.. Dat vin
den ze veel „echter". Ze
Ieren organiseren, lei
den.
Gelukkig ook eisen
de moderne onderwijs
methoden weinig of
geen huiswerk en geen
extra zang- of gymles.
Daarom moet en kan
buiten schooltijd het ge
zin 't opvoedingsmilieu
zijn met behulp van de
buitenlucht.
Natuurlijk kunnen
aard van het gezin,
slechte behuizing, ge
mis van speelgelegen-
heid e.a. omstandighe
den jeugdwerk al vroeg
wenselijk maken, voor
al in de grote stad.
Maar Kees geven we
dan toch maar een ke
telpak. De kosten halen
we ruimschoots uit de
contributies en lesgel
den. Bovendien zal de
buitenlucht voor hem
gezonder zijn, ook voor
zijn hersens. M'n buur
man, de schoolmeester,
spreekt op elke ouder
avond en over de heg
heel wijs over gehoor-,
gezichts- en nog een
paar typen. Kees stopt
hij dan voortaan maai
bij de reuktypen!
In een moeilijk geval vroeg iemand uit deze affaire gered zou hebben"
zich af: „Ik zou nu wel eens willen Een ander antwoordde: „Doordat hij
weten hoe Kardinaal de Richilieu zich er niet mee begonnen zou zijn".
4 mM
V js v, *- ''ilwfi „ML
WBÊÊm
De Maria-bron in Nazareth. Eén van de vrouwen, die toevallig omkijkt, heeft
de kruik leeg, die ze schuin op haar hoofd houdt.
We trachten enige opnamen van haar zich om naar de andere kant, of be
te maken, maar zodra ze onze „slechte" dekken haar gezichten met de zwarte
bedoelineen door hebben, draaien ze sluiers.
Eéns moet ook Maria, evenals deze
vrouwen uit Nazareth, water uit deze
bron gehaald hebben en met een
kruik vol water door de stad naar haa-
woning zijn gelopen,
Nazareth achter ons.
We verlaten tenslotte met een ge
voel van spijt deze schilderachtige
bron om ons in onze cellen terug te
trekken in het Karmelietenklooster,
dat, gebouwd op één van de bergen,
daar hoog boven de stad uitsteekt.
Een nacht van rust en meditatie
heeft ons goed gedaan, als we de vol
gende morgen definitief onze cellen
verlaten voor een laatste tocht door
de stad. We willen enkele souvenirs
kopen, o.a. de beroemde houten ka
melen, die nijvere inwoners van de
stad met de hand snijden.
We hebben nog maar een paar mi
nuten door de stad gelopen, als een
Arabier op ons afkomt. Hij stelt zich
voor als het hoofd van het officiële
Gidsenbureau, en om nog meer na
druk te leggen op zijn autoriteit, ver
telt hij ons dat hij door de regering
is aangesteld. Hij verontschuldigt
zich dat hij ons tot nog toe aan ons
lot heoft overgelaten, en spreekt z'n
verontwaardiging uit over het schan
dalig gedrag van de zogenaamde
„officiële" gidsen, die de toeristen
zijns inziens op schandalige wijze af
zetten.
Na deze inleiding komt hij tot zijn
eigenlijke voorstel, Hij wil ons op een
heel „goedkope" manier, eigenlijk
voor veel te weinig geld, maar hij
heeft nu eenmaal een zwak voor toe
risten, een taxi bezorgen, die ons zal
brengen naar de berg Thabor. En
dan volgt er een fantastische beschrij
ving van deze heilige berg, die iedere
toerist moet gezien hebben. Als hij
eindelijk z'n rede beëindigd heeft
maken we hem duidelijk dat we
helaas geen tijd hebben om de berg
Thabor te zien, maar dat we in het
voorjaar terug hopen te komen. We
groeten hem en lopen verder, maar
als een echte handelsman laat hij zich
niet zo gauw ontmoedigen en gaat ons
nalopen, terwijl hij een vervolg geeft
op z'n rede.
En dan zien we opééns dat op de
weg, naast ons, langzaam de taxi rijdt,
die de gids voor ons bestemd heeft. Tot
onze grote schrik zien we in de verte
ook nog ons „gevolg" van de dag te
voren naderen, onze jonge koopman
voorop. We kijken wanhopig om ons
heen, en als we een bus zien aan
komen, steken we onze armen omhoog,
en voor de verbaasde gids weet wat er
aan de hand is, zitten we veilig en
wel in de bus naar Haifa. We rijden
weer door het vriendelijke Galilea met
z'n bedoeïenententen en z'n kudden.
Nazareth achter ons latend.
