(Se loupe
Zwitsaletten
DEZE
WERELD
van ö&q tot ö&q
Chi\ Emigratie Centrale
bereikt nieuwe mijlpaal
Eindhoven verwacht half
April 150.000ste inwoner
I
Grote belangstelling voor
C*H*-jongerenconferentie
De Prins doorbrak geluids-muur
Kolen en
concurrentie
V
Verkiezing voor de
Prov. Staten
Geruststellende woorden over de werkloosheid
in Canada
Bij de eerste aanwilzing
van Rheumatische Pijn
moet gij zeker
Krusohen nemen.
Vietminh-offensief
ontbrand
Nieuwe wereldburger zal met tal van
geschenken overladen worden
Delft
zoekt naar de
letter E'
Eisen van Soedanese
Unionistische partij
KOU, GRIEP, KOORTS
Bespreking Saarkwestie
in Londen
Nog geen uiteindelijke
beslissing
Prof. dr G. C. van Niftrik sprak over
christelijke solidariteit
Dinsdag 16 Maart 1954
ZEEUWSCH DAGBLAD
pagina I
Onder
Binnenkort worden de kiezers weer
naar de stembus geroepen. Ditmaal
voor de verkiezing van leden van de
Provinciale Staten.
Als regel is daarvoor bij het kiezers
volk weinig belangstelling.
Er is een tijd geweest, dat men sprak
van de verkiezingskoorts, die
het volk te pakken had. Alles en een
ieder kwam dan in beweging. De de
batvergaderingen waren dan aan de
orde van de dag. En het kon er fel en
scherp toegaan in die vergaderingen.
Meermalen kwam het voor, dat het pu
bhek zich in het debat mengde en dat
men elkaar met vuisten en stoelen te
lijf gmg. En als een spreker na een in
spannende vergadering wilde vertrek
ken, dan kon het voorkomen dat de
wielen van het rijtuig onklaar waren
gemaakt of dat de strengen van de
paarden waren stuk gesneden.
Op de dagen dat de stemming plaats
had was het een drukte van belang.
In de omgeving van de stembureaux
stonden vaak de propagandisten opge
steld om de kiezers nog een laatste
wenk te geven of ze nog een laatste
biljet in handen te stoppen. En de rij
tuigen, door de verschillende partijen
gecharterd, reden af en aan om de
zwakke of trage kiezers naar het stem
bureau te brengen.
Voor één dag was dan de kiezer ko
ning. En niet zelden werd van dit ko
ningschap een gebruik gemaakt, op 'n
wijze, die maar nauwelijks de toets
van de critiek kon doorstaan. De een
moest juist op die dag op reis en hij
kwam alleen stemmen als hem de reis
kosten om tijdig terug te keren wer
den vergoed. Een ander kon onmoge
lijk ergens gemist worden en meende
derhalve op schadeloosstelling recht te
henben. En waarom zou hij, die zijn
gehele leven had gelopen zich voor die
éne keer niet eens op eens anders kos
ten laten rijden? Maar daarnaast wa
ren er ook kiezers die minder konink
lijk werden behandeld, als zij n.l. van
sommige klanten te horen kregen, dat
deze van hun leveranties niet meer ge
diend waren.
Onder grote spanning werd dan ein
delijk de uitslag van de stemming te
gemoet gezien, vooral in de z.g. wan
kele districten waar één stem oorzaak
kon zijn dat een candidaat al dan niet
werd gekozen; waar het gemis van één
stem niet alleen het gemis van een ze
tel, maar de met verlies van de meer
derheid in een besturend of vertegen
woordigend college kon betekenen. En
waren de uitslagen van de stemmin
gen bekend, dan volgden niet zelden
de demonstraties die soms eindigden
met het rinkelen van ruiten hier en
daar.
Na de invoering van ae evenredige
vertegenwoordiging is dat alles anders
geworden. De geweldige spanningen
van voorheen kennen we niet meer. De
opgewonden debatvergaderingen beho
ren tot het verleden. De stemmingen
verlopen evenals de gehele verkie
zingsactie zonder incidenten. Er is nie
mand die zich opwindt over de moge
lijke uitslag; de kiezers slaan elkaar
zelfs niet meer in figuurlijke zin om de
oren. En op de avond van de stem
dag wordt, behalve misschien in en
kele grote steden waar extreme par
tijen een groot woord voeren, de uit
slag met de grootste kalmte afgewacht.
Op de vraag, of de werkelijke
belangstelling vroeger dan zoveel gro
ter was dan in onze tijd, kan niet zon
der meer een toestemmend antwoord
worden gegeven. Het was niet alles
heilig vuur dat er brandde. Het was
niet altijd de strijd om de beginselen
die de hartstochten tot het uiterste
prikkelde.
Bovendien spreekt het huidige kies
recht minder tot de verbeelding van de
massa dan het vroegere districtenstel
sel, waarbij de uitslag in één van de
toen honderd districten soms van be
slissende betekenis was voor het ge
hele land.
Ook spraken de vraagstukken waar
over toen de strijd liep, meer tot het
hart van de kiezers. Het ging voor ve
len om de erkenning van hun rechten
en vrijheden. Zij waren door het toen
heersende liberalisme gedeukt en ver
drukt op het gebied van het onderwijs,
op het terrein van de arbeid. Het was
een strijd om vrijheid en recht.
Daartegenover stelde de liberalen zich
scherp, om ten koste van alles hun
machtspositie te handhaven. En dan
waren er de socialisten met hun leer
van de klassenstrijd en revolutie. Aan
de arbeiders en hoe ontzaglijk groot
waren toen de sociale misstanden
werd het beloofde land van het socia
lisme in uitzicht gesteld, maar een land
dat alleen te bereiken was, door de
'"■Ie zee van de revolutie.
De omstandigheden zijn, nu verschil
lende van de vroegere strijdleuzen hun
scherpte hebben verloren, veranderd.
Inderdaad. En de verminderde belang
stelling is daaruit ongetwijfeld voor 'n
deel te verklaren.
Voor een deel. Maar toch ook
Jaarvergadering te Utrecht
(Van onze §-redacteur.)
UTRECHT, 13 Maart. „Met deze vergadering is weer een mijl
paal bereikt in de geschiedenis van de Chr. Emigratie Centrale. Het
Emigratiebestuur heeft ons erkend als niet-openbaar aanmeldingsor
gaan. De overheidsbijdragen aan ons werk maken uitbouw mogelijk.
Een periode van zwoegen en en zweten en van geldgebrek is definitief
voorbij." Met deze opgewekte woorden leidde de voorzitter van de C.
E. C., de heer A. Warnaar, zijn openingsrede in op de heden te
Utrecht gehouden algemene vergadering van deze centrale.
In de begroting, die u thans wordt
voorgelegd, is gerekend met de vesti
ging van goed uitgeruste bijkantoren
in Leeuwarden, Zwolle, Arnhem, Am
sterdam en Rotterdam, aldus de voor
zitter. Weliswaar is er een begrotings
tekort van f 50.000, maar gezien onze
kapitaalpositie en de verwachting
van een gunstiger subsidie-regeling voor
1955 meenden we de noodzakelijke uit
bouw niet langer te mogen uitstellen.
Spr wees er op, dat de nieuwe situ
atie noopt tot grote dankbaarheid,
maar dat er ook gevaren dreigen. Men
moet niet gaan boUwen op bureaux en
deskundigen, want aan Gods zegen
blijft alles gelegen. Voorts maakte de
uitbouw van de centrale een zekere
centralisatie noodzakelijk, zodat de bij
kantoren nu b.v. niet langer ressorte
ren onder de provinciale besturen,
maar onder het hoofdbureau. Dit mag
echter geen verslapping van de belang
stelling en activiteit in gemeenten en
privincies tot gevolg hebben, want dan
is het werk tot mislukken gedoemd.
NAAR CANADA?
De voorlichting moet objectief en
eerlijk zijn, daarom wilde de heer War
naar ook niet zwijgen over de werk
loosheid in Canada, die thans ernstiger
is dan in de voorafgaande jaren. De
vraag of emigratie? naar dit land nu
moet worden beperkt of geheet ontra
den werd door hem echter ontkennend
beantwoord. De Canadese regering
zelf nam geen beperkende maatregelen
en zij vertrouwt, dat met de komst van
het voorjaar de huidige moeilijkheden
weldra kleinere proporties zullen aan
nemen. De kansen in dit land blijven
gunstig en een stopzetting van de aan
meldingen zal de emlgrantenstroom
voor lange tijd stuiten. D~ -mat
dan ook gewoon dc-
Het jaarverslag ur-se-
cretarïs, de heer T. Cnossen, toonde
aan, dat de emigratie in 1953 is terug
gelopen. Er kwamen 60.545 aanmeldin
gen binnen en er vertrokken 38.048 „ge
vallen". Beide cijfers zijn ongeveer
10.000 lager dan in 1953. Het aantal
door de C.E.C. bemiddelde gevallen
steeg echter van 3036 in het vooraf
gaande jaar tot 3431 thans (ongeveer
9000 personen). Van het aantal aan
meldingen voor emigratie behoorde in
1953 40 pet. (35000 personen) tot de
Ned. Hervormde of Gereformeerde
Kerk. Slechts 36 pet. van deze groep
vond echter de weg naar de C.E.C.
De belangstelling voor Canada bleef
het grootst, maar de animo voor emi
gratie naar Zuid-Afrika is groeiende.
De oprichting van een GerefImmigra-
sieverenigtng te Pretoria is dan ook
verheugend, aldus het verslag, dat ver
der melding maakt van de aanstelling
van mr J. C. Rietkerk tot assistent van
de heer Cnossen en van de heer P. van
Pijpen tot administrateur van de
C.E.C.
ONDERBOUW.
De aftredende leden van het mode-
ramen werden herkozen. Medegedeeld
werd, dat de heer K. de Boer als afge
vaardigde van het C.N.V. in het hoofd
bestuur was vervangen door de heer P.
Tjeerdsma, terwijl de heer Joh. de Jong
zitting nam voor de Chr. Jonge Boeren
en Tuinders Organisatie.
Mr ir B. W. Haveman, de Commissa
ris voor de Emigratie, gaf aan de hand
van enkele kleurenfilms reisindrukken
over Zuid-Afrika en Rhodesia. Tevoren
riep hij de leden van de C.E.C. op, om
onder de zware top van kantoren en
deskundige voormannen de basis te leg
gen van een enthousiaste groep mede
werkers in het gehele land. Anders zal
uw werk mislukken, al worden al uw
wensen inzake overheidssubsidie ver
vuld, zo zei de mr Haveman.
Ingezonden Merle- 'vJvJ
I c zes m zouten die Kru-
schen bevat sporen lever, nieren en
ingewanden aan tot actievere wer
king, het bloed gaat sneller stromen,
onzuiverheden worden afgevoerd en
zo worden rheumatische pijnen ge
smoord in de kiem. In duizenden
zelfs hardnekkige gevallen bracht
Kruschen baat. Waarom zoudt gij
dan Uzelf te kort doen?
HANOI, 14 Maart. Onder trompet
geschal en geschreeuw hebben duizen
den soldaten van de Vietmïnh een felle
aanval ondernomen op het bolwerk van
de Franse Unietroepen in Indo-China,
Dien Bien Phoe. De aanval begon gis
teren om vjjf 's middags en nam gedu
rende de nacht en vanmorgen nog steeds
in hevigheid toe. Volgens het Franse
hoofdkwartier heeft de Vietminh bij de
eerste aanval duizend man aan doden
en gewonden verloren.
De aanvallers kwamen de heuvels af
rondom het plateau van Dien Bien
Phoe, dat met prikkeldraadversperrin
gen en veel artillerie in een ware ves
ting is herschapen.
De Fransen bedienden zich van
tanks, mobiele artillerie en zware ma
chinegeweren.. Ook zij leden aanzien
lijke verliezen.
Het leger van de Vietminh rondom
Dien Bien Phoe wordt op 36.000 tot
46.000 man geschat en is vier maal zo
groot als dat der Franse verdedigers,
die tot nu toe nog slechts twee buiten
posten hebben moeten prijsgeven.
In 1920 nog geen 50.000 ingezetenen
DELFT, 25 Maart. Rondom het
standbeeld van Hugo de Groot op de-
Markt te Delft bevindt zich in de
straatstenen het randschrift „Elck
wandel in Godts weghen". Althans
het bevond er zich sinds vele jaren,
want nu is iemand tot de ontdekking
gekomen dat de eerste „e" is ver
dwenen.
Enige jaren geleden, toen de ten
toonstelling ,J?leur en Interieur" in
Delft werd gehouden, was de straat
rondom het standbeeld opgebroken
om er een tijdelijk plantsoentje te
maken. Ha de tentoonstelling heeft
men vermoedelijk de „e" vergeten te
herplaatsen.
Boze tongen in Delft beweren dat
de „e" het laatst in de stad werd ge
zien op de dag voor het Europese re
ferendum, dat vanwege de Europese
beweging in Delft en Bolsward werd
gehouden
EINDHOVEN, 15 Maart. -
Eindhoven bereidt zich voor op de
ontvangst van de 150.000ste inwo
ner, die half April verwacht wordt.
Indien de statistiek waarin het aan
tal nieuwe wereldburgers, dat in
Eindhoven het levenslicht ziet, ver
werkt wordt, het voor het zeggen
had, dan was de geboorte van de
150.000ste nu reeds wellicht aan de
orde. Doch 't inwoneraantal wordt
mede bepaald door vestiging en
vertrek. De vertrekfactor doet zich
in Eindhoven nogal gelden, speci
aal door dat hier de animo voor
emigratie groot is.
Uiteraard wordt het een en ander
op stapel gezet om de 150.000ste bore
ling mitsgaders diens gelukkige ouders
te fêteren. Het Eindhovense gemeente
bestuur heeft voor de uitverkorene
reeds vijf obligaties van elk honderd
gulden van zijn onlangs geplaatste
premielening klaargelegd. Daarnaast
heeft het gemeentebestuur nog een
speciale attentie in petto, waarvan het
geheim eerst op de blijde dag zelf ont
huld zal worden. Ook de burgerij zal
zich niet onbetuigd laten; tal van ne
ringdoenden hebben de bereidheid tot
het geven van geschenken al kenbaar
gemaakt. Ter bereiking van enige sys
tematiek in de attenties van de zijde
der burgerbevolking tenslotte is één
wieg voor de baby voldoende zal
de plaatselijke Wï coördinerend op
treden.
Vierendertig jaar geleden bedroeg
het inwoneraantal van Eindhoven
nog geen vijftigduizend, in 1920, toen
groot-Eindhoven ontstond tengevol-
KHARTOEM, 15 Maart. Het be
stuur van de Soedanese Unionistische
partij, die een unie met Egypte voor
staat, heeft de regering van Azjari
verzocht:
1) de Oemna-party, voorstandster van
de onafhankelijkheid van Soedan
te ontbinden,
2) de jeugdorganisatie Ansar te ont
binden,
3) de benoeming van de Soedanezen
in hoge regeringsfuncties te be
spoedigen en
al degenen, „ongeacht hun positie",
in hechtenis te nemen, die hebben
deelgenomen aan de bloedige be
togingen van 1 Maart.
4)
slechts voor een deel.
Niemand zal toch kunnen ontken
nen, dat ook in onze tijd de verkiezin
gen nog van grote betekenis zijn. Dat
het ook nu nog gaat om diepingrijpen
de vraagstukken van geestelijke en
van stoffelijke aard.
En toch is er bij de grote massa be
trekkelijk weinig interesse. Er wordt,
dank zij de wettelijke opkomstplicht
nog wel druk gestemd, maar daarbij
blijft het dan ook.
De spanning ontbreekt. En dat is
met name het geval bij de Statenver
kiezingen.
Ten onrechte evenwel. Zoals ik in
een volgend artikel hoop aan te tonen.
Z. G.
ge van de annexatie der randge
meenten Stratum, Woensel, Strijp,
Tongelre en Gestel, kwam de stad
op een zielenaantal van 45.624. In
December 1921 werd met grote
vreugde de 50.000ste inwoner geno
teerd. Daarna is de geboorte van de
75.000ste en de 100.000ste met fees
telijkheden gevierd.
Het stadsontwikkelingsplan is geba
seerd op een bevolkingsgroei tot
250.000 a 300.000 zielen. De statistieken
spreken van een verwachting van
200.000 inwoners in 1970 en van 250.000
inwoners rond 1990.
Ingezonden Mededeling (adv.)
zijn snel en afdoend te bestrijden met:
'n Z WITS AL preparaat.'
LONDEN, 15 Maart. Naar A.F.P.
van welingelichte zijde verneemt, zal
Vrijdag 19 Maart te Londen een sub
commissie van de raadgevende verga
dering van de Raad van Europa bijeen
komen om zekere aanvullingen van de
heer Van der Goes van Naters op zijn
plan ter Europeanisering van het Saar-
gebied te bespreken. Deze aanvullingen
zouden betrekking hebben op het weer
toelaten der Duitsgezinde politieke par
tijen in het Saargebied.
Z.K.H. Prins Bernhard heeft als eer
ste lid van een Koninklijke Familie de
geluidsbarrière doorbroken. We zien
de Prins hier na de vlucht welke
werd gemaakt in een TF86 „Sabre",
de nieuwe tweepersoonsstraaltrainer
van de Amerikaanse luchtmacht in
gesprek met zijn begeleider, testpiloot
Joe Lynch. De vlucht werd gemaakt
boven de Mojave woestijn, ongeveer 75
km ten Noorden van Los Angeles. De
testpiloot toonde zich zeer tevreden
over de wijze waarop de Prins het toe
stel bestuurde en zeide dat de Prins
f,opmerkelijk kalm was tijdens de duik-
vlucht". Na deze supersonische vlucht
ging de Prins opnieuw de lucht in, nu
met een T 28 B trainer, vergezeld van
Kolonel A. T. House. Negen kilometer
buiten de Zuidkust van Californie
sputterde dé motor en sloeg af. De
Prins en de Kolonel zetten het toestel
toen in glijvlucht en maakten een per
fecte noodlanding.
De priester-arbeiders»
PARIJS, 15 Maart. De vergade
ring van Franse kardinalen en bis
schoppen, die dezer dagen te Parijs
is gehouden, heeft geen uiteindelijke
beslissing genomen ten aanzien van de
priester-arbeiders, die zich nog niet
nan de nieuwe maatregel der kerke
lijke overheid onderworpen hebben. In
Rooms-Katholieke kringen wordt ge
zegd, dat het nog niet mogelijk is pre
cies te zeggen hoeveel priester-arbei
ders zich wel of niet onderworpen heb
ben.
Zaterdagavond sprak Prof. van Nif-
trik, die begon met vast te stellen dat
in het lichaam van Christus alle men-
n vele winkels, waar men haarden
en kachels verkoopt, ziet men op
het ogenblik fraaie oliehaarden
in de étalages uitgestald en in menig
huishouden is men al op deze wijze
van verwannen overgestapt. Dat
lijkt onbelangrijk en zeker niet ge
schikt om te behandelen in een ru
briek, waarin de wereldproblemen
aan de orde komen en toch is dit
een van de facetten van een vraag
stuk, waarover men In Luxemburg,
de stad van de Europese Kolen- en
Staalgemeenschap, nu al vele dagen
vergaderd heeft en waarover men
niet tot een beslissing heeft kunnen
komen.
Zoals men weet staat aan het hoofd
van deze K.S.G. de Hoge Autoriteit
men zou deze mensen de directeuren
kunnen noemen van alle steenkool
mijnen en alle staalfabrieken van de
zes landen die in de K.S.G. samenwer
ken. Als goede directeuren houden zij
een wakend oog op afzetmogelijkheden
en prijzen. Tot dusverre lag die zaak
niet zo moeilijk: na de oorlog had men
overal een groot gebrek aan steenkool
en wat was logischer dan dat men ma
ximumprijzen vaststelde om de belan
gen van de consumenten te bescher
men tegen de macht van de (niet te
gen onderlinge afspraken opziende)
grote conserns. Dit systeem heeft be
hoorlijk gewerkt, men heeft alles ge
daan om de productie zo hoog moge
lijk op te voeren en men is er in ge
slaagd het totale kwantum kolen, dat
men uit Amerika moest betrekken en
waarvoor dure dollars moesten worden
betaald, zeer te drukken. i
Maar de tijden veranderen. De vraag
naar kolen is niet zo groot meer als
enkele jaren geleden. De voorraden bij
vele mijnen groeien aanzienlijk en in
sommige mijnen in Duitsland en België
heeft men al een verkorte werkweek
ingevoerd, omdat men bang is voor'
overproductie. Dat gaat natuurlijk de
Hoge Autoriteit aan het hart en dus
heeft men de mening gevraagd van de
leden, zowel van de Raadgevende Ver
gadering als van de ministers, over de
mogelijkheid om de prijzen maar vrij
te laten. Dat zou de concurrentie ver
groten en bovendien de gelegenheid
geven straffer op te treden tegen die
machten, die de prijs kunstmatig trach
ten hoog te houden. Of men door een
lagere prijs de vraag zou kunnen sti
muleren, is natuurlijk een andere
kwestie, want voor een deel zit de ko-
lenmarkt vast op de meerdere of min
dere strengheid van de winters. Maar
voor de vraag der industrieën is de
prijs uiteraard wel belangrijk, want
aardgas en olie zijn opkomende con
currenten.
V
Over dit alles is druk gepraat zon
der dat men tot een oplossing is kun
nen komen. In het Raadgevend Comité
waren de meningen zeer verdeeld: de
Duitsers verzetten zich met hand en
Iu het buitencentrum „'tl re runt" te Evmelo
(Van een onzer verslaggevers).
ERMELO, 15 Maart. Zeer groot was de belangstelling voor de voorjaars
conferentie die de Christelijk Historische Jongeren Zaterdag en Zondag
hebben gehouden in hun eigen buitencentrum 't Trefpunt te Ermelo.
Met zeer veel aandacht werden de inleidingen gevolgd van Prof. dr G. C.
van Niftrik, die sprak over „Christelijke Solidariteit" en het Tweede Kamer
lid de heer H. Kikkert, die als onderwerp had „Christelijke solidariteit toe
gepast in het maatschappelijk leven".
Dikwijls fel, maar door alles heen gedragen door het verlangen om de
C.H.U. iets te laten betekenen voor het Nederlandse volk, waren de discus
sies. Men bleek het lang niet eens te zijn met alles wat binnen de O.H.U.
gebeurt, maar in de harten van zeer veel jongeren leeft de hunkering naar
het heroveren van het profetisch karakter der C.H.U.
sen zijn besloten. God wil dat alle
mensen zalig worden en van hieruit
moet de christelijke solidariteit wor
den benaderd en verstaan. Prof. van
Niftrik vond de gelijkenis van de
Barmhartige Samaritaan één der dui
delijkste getuigenissen van christelijke
solidariteit. De priester en de Leviet
gingen voorbij; niet omdat ze zo on
menselijk zijn dat ze niet wilden hel
pen, maar omdat hun beginsel (van
cultische reinheid) hen weerhield. Dat
komt er van als men een program
van christelijke solidariteit opstelt, al
dus Prof. van Niftrik. Christelijke po
litiek mag volgens hem nooit zijn een
groepspartij vorming die zich bindt aan
bepaalde ideeën. De gedachte mag niet
leven in de C.H.U., dat christelijke po
litiek een volgen van vaste regels zou
zijn. Zo gauw als we vaste normen aan
gaan leggen is er grote kans dat we de
rol van de Priester en Leviet gaan ver
vullen, aldus Prof. van Niftrik.
Uitvoerig ging spreker in op de
plaats van de kerk. Deze mag nooit
zijn een doel in zichzelf. De deuren
van de Kerk moeten wijd openstaan.
Verder nam spreker sterk stelling
tegen het collectivisme. Er is een hele
boel planning nodig en ook moet er
veel collectief gebeuren, maar spr. had
er een specifiek christelijk bezwaar te
gen. Christelijke politiek moet solidair
zijn. Dat betekent in concrete gevallen
duidelijk maken dat je het evangelie
hebt verstaan. Het Evangelie dat zegt
dat Christus de Heiland der wereld is
en uit het privé-bezit der gelovigen,
aldus Prof. van Niftrik.
Hierop kwam een zeer goede dis
cussie, neerkomend opr'éen groot ver
langen naar het doen horen van het
Christelijk getuigenis in de C.H.U., zo
als bedoeld door spreker. Vasthoudend
aan de stelling van Prof. van Niftrik,
dat Chr. ethiek leert niet aan beginse
len vast te houden maar aan persoon
lijke mensen.
Aan het eind van de vergadering
werd een motie aangenomen, waarin
men zijn afkeuring uitsprak over de
scherpe uitlatingen van de minister
president van Rijnland-Westfalen, over
de na de oorlog bij Nederland gevoeg
de gebieden. De motie werd gericht
aan de heer Arnold. Adenauer, de Ne
derlandse minister van Buitenlandse
Zaken en de Ned. Jongerenraad voor
de Europese Beweging.
tand tegen vrije prijzen, terwijl ook de
Fransen het systeem van maximum
prijzen niet wilden loslaten, al voelden
zij er wel iets voor om dat maximum
lager te stellen. Daarentegen pleitten
de drie Beneluxlanden en ook Italië
voor vrijheid.
Daarop was het de beurt aan de
ministers van Economische Zaken,
maar ook zij zagen geen kans tot een
eensgezinde beslissing te komen. Mi
nister Zijlstra trad op als kampioen
voor de vrijheid en hij vroeg zijn col
lega's of men dan altijd de vrijheid zou
willen beperken: „Als men nü de prij
zen niet kan vrijlaten, wanneer zal dat
dan wel kunnen?" zo informeerde hij.
Niet eenvoudig te beantwoorden voor
de Duitse professor Erhardt! Hij
trachtte zich eruit te redden door voor
te stellen de zaak nog een jaar te laten
zoals die is en in dat jaar nauwkeurig
te bestuderen wat de gevolgen van
vrije prijzen kunnen zijn. Dit verweer
kosttte hem de scherpe terechtwijzing
van Nederlands minister, dat hij met
die studie precies een jaar te laat is
begonnen! Ten slotte bleek, dat de me
ningen drie tegen drie lagen: Duits
land, Frankrijk en Luxemburg willen
de maximumprijs handhaven, Neder
land, België en Italië willen vrije prij
zen en vrije concurrentie. De beslissing
ligt nu bij de Hoge Autoriteit. Het is
niet onwaarschijnlijk, dat men het
systeem van prijsbinding nog niet he
lemaal overboord zal gooien, maar dat
men het maximum zal verlagen. In
hoeverre deze beslissing ook op de prij
zen in ons land van invloed zal zijn,
moet worden afgewacht. Wil men ech
ter grote werkloosheid in de mijnin
dustrie voorkomen, dan zal er iets
moeten gebeuren. En dan is vrijheid
van concurrentie toch wel de meest
aangewezen weg!
