DE KONINGIN KWAM TERUG, ORAN|E
EN NEDERLAND WAREN WEER EÉN
DEZE
WERELD
v&n ö&q tot
de loupe
DAMPO
KI iets overtreft
Daarom wordt in Eede een monument onthuld
Eerst even een wondervreemde stilte, toen zette
een aarzelende stem het „Wilhelmus" in
De splinter
en de balk
V
Een spook of een fee?
„Eilanders"
Wacht U voor het
spook
Enkhuizen-Sfaveren
nog steeds gestremd
Nieuwe regering
in Laos
öostzone is
Midden-Duitsland
Belangrijke richtlijnen voor de
Ïndische-Nederlanders
Zaterdag 13 Maart 1954
GAJS£>A<3 H38W03SS
ZEEUWSCH DAGBLAD
m
pagina 3
Onder
Er waart een spook door Nederland.
Maarer is iets eigenaardigs aan
dit spook, iets dat waarschijnlijk hier
mee te maken heeft, dat spoken in het
halfduister plegen te verschijnen, zo
dat men hun wezen niet of nauwelijks
kan doorgronden. En daarom houden
sommige mensen dit spook voor een
goede fee. En dan een fee met een
toverstaf, die in staat is alles waarmee
zij in aanraking komt in louter goud
te veranderen. Dat fascineert die men
sen en'zij volgen het wezen door dik
en dunniet vermoedend dat zij
achter een spook aanlopen.
Dat spook heet „planning" en het
past in wezen van deze tijd. In twee
wereldoorlogen heeft men alles wat
moeizaam was opgebouwd, als kaar
tenhuizen ineen zien storten en men
heeft gezegd: „Dat nooit meer!" Dat
deze uitspraak al eeuwen oud is
och, er is niets nieuws onder de zon!
Men hoopt dat het deze keer wèl zal
lukken, waar het vroeger mislukt is.
Zijn wetenschap en techniek in de
laatste jaren niet met sprongen voor
uit gegaan? Er is toch eigenlijk niets,
dat niet binnen het'bereik ligt van de
„almachtige mens"!
En nu gaat men dan „plannen", dat
wil zeggen: men gaat de wereld zo in
richten, dat rampen en oorlogen niet
meer behoeven voor te komen. Stap
yoor stap moet dat ideaal benaderd
worden en voor ieder stukje van de
wereld moet een weg worden uitge
stippeld, die tot dat doel leidt. Plan na
plan dient opgesteld en verwezenlijkt
te worden en dandan zal de lang
verwachte heilstaat zijn aangebroken.
Natuurlijk kan die planning zich
niet alleen bezighouden met de mate
rie ook de mensen dienen in dit
alles te worden opgenomen. Het ideaal
zal immers onbereikbaar zijn als de
mensen niet in het systeem passen.
Eenheidsmensen heeft men voor dit
alles nodig, want „dwarsdrijvers" kun
nen het hele systeem, de hele planning
in de war gooit. En dat moet men toch
voorkomen
Die planning gaat zich nu ook mees
ter maken van Schouwen-Duiveland.
Dit was een eiland, dat tot dusverre
nauwelijks beroerd was door de
krampachtige aanraking van de mo
derne tijd. Men was er niet achterlijk,
allerminst. De boeren wisten heus wel
hoe ze hun landbouwwerktuigen moes-
niet onder voor die in andere streken
ten gebruiken en de productie deed
van het land. Maar de mensen.Zij
waren niet „geladen" zoals het Recon
structierapport het uitdrukt. Zij rea
geerden positief noch negatief. En dat
kan toch eigenlijk niet in deze tijd!
De ramp heeft de voorstanders van
„planning" nu een kans geboden. De
bevolking is her- en derwaarts ver
strooid, het land ligt woest, de huizen
liggen vernield. „Kijk zo zegt men
thans nu komt die bevolking plot
seling los uit haar isolement. Nu loopt
ze de kans „negatief geladen" te wor
den. Laten wij er vlug bij zijn en hen
inschakelen in onze plannen. Opdat,
als daar straks weer huizen zijn ver
rezen en de grond weer vruchten
draagt, er mensen wonen zoals wij
zijn. Moderne mensen, die de geest van
deze tijd verstaan en die „positief"
handelen!"
Mensen zoals wij zijn, geen eilan
ders. Dat is de geestelijke grondslag
van het rapport van de Reconstructie
commissie. Niet zo'n „volkje met een
eigen karakter" midden in ons goede
vaderland. En daarom moet nu alles
anders worden dan het vroeger was.
Het is buiten kijf, dat velen van de
plannen, die in het Reconstructierap
port worden ontwikkeld, de welvaart
van het eiland kunnen bevorderen
Kunnen bevorderen wij komen hier
nog op terug als wij die plannen af
zonderlijk bespreken. Herverkaveling,
aanleg van wegen en wat dies meer
zij zullen het eiland alleen maar ten
goede komen. Maar hier houden de
plannen helaas niet op: met allerlei
middelen moet de bevolking „opge
voed" worden, „cultuurminded" ge
maakt worden, „geestelijk gezond ge
maakt (gesaneerd!)" worden. Want de
mensen die er woonden, zijn in de
ogen van velen geen volwaardige men
sen!
Dit is het nare van dit alles. Voor
dit Reconstructierapport hebben wij
veel waardering als het maar uit
een andere mentaliteit geboren was.
Het had voor Schouwen-Duiveland een
réveil kunnen betekenen nu wordt
het een twistappel, oök al wil men dat
niet!
„Wacht U voor het spook!" zo wil
len wij de bewoners van dit ramp
eiland toeroepen. Nederland puilt uit
van „moderne mensen" maar die
mensen zijn er allerminst gelukkiger
door geworden. Velen van die bewo
ners zullen een andere weg moeten
kiezen zij moeten die weg vrijwil
lig kunnen kiezen, die hun op te drin
gen is haast even erg als de ramp!
(Van één onzer verslaggevers).
Negen jaren is het alweer geleden: de kalender wijst 13 Maart 1945,
Nederland is nog in twee stukken gehakt: het Zuiden is vrij, ge
schonden, vernield en verdronken. Maar VRIJ! En boven de
rivieren heerst honger, de terreur, de slavernij. Daar wordt de lijdens
beker tot de laatste bittere droesem leeggedronken. Hoe lang nog? Heel
Nederland hoopt op verlossing, hunkert naar het einde van de zwarte
nacht, die al zo lang, zo eindeloos lang geduurd heeft: bijna vijf jaren
en nóg is het leed niet geleden, nog is er overal rouw en verdriet en pijn
om wat voorgoed verloren ging in de duisternis van die bange oorlogs
jaren.
Dan valt er plotseling een lichtstraal
in die donkerte: de Koningin is terug!
Weergekeerd bij haar volk na bijna
vijf lange jaren van eenzame balling
schap in Engeland. Oranje en Neder
land zijn weer één God zij gedankt!
Zo was het op 13 Maart 1945, een
lichte vroege voorjaarsdag, ergens in
een stil gehucht aan de Zeeuws—Bel
gische grens. Daar kroam zij terug, on
ze oudgeworden Koningin Wilhelmina,
zonder fanfares, zonder optochten, zon
der enige tam-tam. En alleen wat boe
ren en arbeiders, enkele vrouwen en
kinderen waren in alle eenvoud ge
tuige van dit historisch gebeuren. Maar
op de ruïnes van de kapotgeschoten
huizen stond de vlag, wapperde fier
het rood-wit-blauw cïe kleuren van
Nederland èn van Oranje!
Omroeper.
Die ochtend is Toon van den Broeke,
omroeper en afslager van Aardenburg,
door het grensdorpje Eede getrokken en
bij bekkenslag heeft hij blij de burgers
het grote nieuws verteld: over een uur
komt de Koningin hier. Wij mogen haar
het eerst van allemaal op Nederlandse
bodem begroeten!
Dit blij bericht overrompelt de men
sen, maar zij zoeken Inderhaast de vlag
gen op en halen het Oranje te voor
schijn. En even later geven de ver
trouwde kleuren glans aan de grauwe
puinhopen van Eede dan trekt ieder
die lopen kan naar de grens, waar een
witte streep getrokken isvan meel,
omdat er geen kalk of verf voorhanden
is. Doet er niet toe, zó is het ook goed
zo kan de Koningin toch zien waar de
vaderlandse grond begint.
Tegen halfeen stijgt de spanning
als op Belgisch gebied een kleine stoet
legerauto's nadert. Er stappen wat
mensen uit, burgers en hoge militai
ren, men komt dichterbijIs....
is dat de Koningin daar vooraan? Ja,
zij is het werkelijk, een grijze vrouw,
gekleed in een eenvoudig bruin man-
telcostuum met bruine hoge schoenen
Langzaam loopt zij op de helderwitte
streep toestapt er overheen...
Dat is alles. Na vijf bange jaren van
scheiding is op 13 Maart 1945, 's mid
dags om één minuut voor halfeen, een
Koningin weer terug bij haar volk,
Is een moeder verenigd met haar gro
te en geslazen ge^'n
.ilte
Waarom zegt er na niemand iets
Waarom wordt er niet gejuicht en ge
jubeld? Waar blijft het „Oranje bo
ven!" en het „Leve de Koningin"?
Even hangt er een wondervreemde
stilte in de zachte voorjaarslucht en
zo is het goed. Deze veelzeggende stil
te is aangrijpender dan schetterende
fanfares en blij geschreeuw. Een snik
van dankbaarheid zegt in die eerste
-irr fnöv.)
ENKHUIZEN, 12 Maart. Al be
ginnen de vogels te fluiten en al koes
teren de Amsterdammers zi-h al enige
dagen dikwijls zonder jas op de café
terrasjes in het beliageljjke zonnetje, de
veerboot „C Bosman" van de dienst
EnkhuizenStaveren ligt nog steeds
stil. De dienst is nog niet hervat we
gens ijs op het I is: elmeer.
Gisteren heeft de boot een proef
vaart, gemaakt. Tussen „De Kreupel"
en Staveren stootte het schip echter
op een enorme ijsköek, die nog een
dikte had van 12 tot 15 c.m. De „C
Bosman" moest herhaaldelijk achter
uit varen om zich daarna als ijsbreker
moeizaam een weg door het ijs te ba
nen. Wel lukte het Staveren te be
reiken, doch van op tijd varen is nog
geen sprake, zodat de dienst nog niet
zal worden hervat.
gen over zijn zoon, die in de verzets
strijd gevallen was. „Als een held is hij
gestorven" antwoordde de Landsmoeder.
Bij de Westluis ln Terneuzen stond
H.M. lang stil bij een ruwe, door prik
keldraad omgeven basaltsteen. Vier dap-1
pere illegale werkers hadden in Sep-
tember 1944 getracht hier de springla-
ding te verwijderen, maar de Duitsers
hadden het bemerkt en hen ais honden
neergeknald. Goethart, de enige overle
vende van deze actie, moest de Ko
ningin precies vertellen hoe het gebeurd
was en dan wil zij deze dapperen eren
maar er is geen krans of bloemen
tuil om op hun graf te leggen. Haar
mantel wordt echter gesierd met een
grote, zelfontworpen rood-wit-blauwe
rozet en spontaan maakt zij die los,
wringt zich door het prikkeldraad en
legt het versiersel voorzichtig op het
brok basalt. Een koninklijke hulde aan
hen, die voor hun Koningin het grootste
offer brachten
Ook Aardenburg werd bezocht, Oost
burg, Schoondijke, Breskens, Sluiskil,
waar de eerste nacht op vaderlandse
bodem werd doorgebracht. En de vol
gende dag ging 't verder door Zeeuwseh
Vlaanderen: van Terneuzen naar Zaam-
slag (waar de enthousiaste bevolking
haar vroeg om „ook Prinses Juliana
eens te sturen!"), naar Axel en Hulst
en dan Donderdag naar Walcheren.
In Vlissingen stapte de Koningin door
de modder en de vuiligheid om het grote
gat In de Nolledijk en de vernielde sluls-
Werken van de buitenhaven te bekijken,
en vandaar ging zij naar Middelburg,
dat nog gedeeltelijk onder water stond.
Met een „duck", nu eens rijdend, dan
weer varend, trok zij over het eiland,
nog steeds één grote grauwe waterplas.
Maar ondanks alle ellende en narigheid
was het féést in Zeeland. Op de puinho
pen, op de verdronken boerderijen stond
de vlag, trots en uitdagend. Omdat de
Koningin weer terug was!
Dat alles is nu alweer negen jaar ge
leden en velen zijn vergeten wat er
toen gebeurd is. Maar om de herinne
ring aan dit historisch moment uast te
houden, ook voor het nageslacht, is
ontroerende ogenblikken oneindig veel
méér dan een jubelkreet
Totdat iemand uit de toeschouwers
aarzelend en onzeker nog, gaat zingen.
En hier past maar één lied, het oude
vertrouwde Wilhelmus.
Allen vallen bij en 't hindert niet
dat het wel wat vals gaat en ongelijk,
dat bij sommigen de woorden eindigen
in een snik. Misschien heeft de Ko
ningin het volkslied nooit mooier, dat
is nooit ontroerender gehoord dan hier
tussen de ruïnes van een halfvernield
dorp, temidden van haar' eenvoudige
burgers'. Toen zal zij het pas goed ge
voeld hebben: Nu ben ik weer thuis.
Thuis bij mijn volk.
Dan realiseren de mensen zich ineens
goed wat er gebeurd is en meteen
wordt de Vorstin omstuwd door een
juichende schare. Dan barst het los:
„Oranje boven!" en „Leve de Koningin!"
De eerste officiële welkomstwoorden van
de toenmalige Zeeuwse Commissaris,
jhr. 3. W. Quarles van Ufford, gaau te
loor in het gejubel!
Door Zeeland.
Zo begon de glorierijke tiendaagse
tooht van de Koningin door bevrijd Ne
derland. Vier dagen bleef zij temidden
van haar trouwe Zeeuwen, in het geha
vende Zeeuwseh Vlaanderen, in het
verdronken land van Walcheren. En
overal sprak zij met de leden van haar
grote gezin van hart tot hart. In het
goeddeels vernielde Sluis vertelde Gu-
staaf Tange haar van zijn 16-jarig doch
tertje, dat omkwam bij een bombarde
ment en vader Schaar moest alles zeg- nu op dezelfde plaats in Eede waar
SAIGON, 12 Maart. De Laotiaan-
se eerste minister, Tiao Soevanna Phoe-
ma, heeft vandaag een nieuwe regering
gevormd.
Zondag had hij liet ontslag van zijn
kabinet ingediend. De koning verzocht
hem evenwel een nieuwe regering samen
te stellen.
De premier, die onlangs met Frank
rijk een overeenkomst getekend heeft
betreffende de onafhankelijkheid van
Laos binnen de Franse Unie, trad af
omdat hij een volkstelling wilde uit
schrijven over de politiek van zijn re
gering. Hij wenste ook zijn kabinet ta
reorganiseren teneinde de bijdrage van
zijn land in de strijd tegen de Vieth-
minli te vergroten.
Het nieuwe kabinet bestaat, evenals
bet vorige, uit zeven ministers. Twee
ministers van het oude kabinet maken
geen deel uit van het nieuwe.
OPDAT WIJ NIET VERGETEN.
eens een witte meelstreep de grtns
aangaf, een monument geplaatst. Een
hoog en rank gedenkteken van turf-
steen: op de sokkel (die enigszins aan
een grenspaal doet denken) staat een
slank meisjesfiguurtje met het Konink
lijk wapen in haar handen geklemd.
Het is alsof zij symbool van Neer-
lands jeugd dat wapen met de fiere
leeuw terugbrengt naar het vaderland.
En daaronder de woorden: „Hier keer
de op 13 Maart 1945 onze Landsvrouwe
terug tot Haar Volk".
Peter Rovers, een Limburgse beeld
houwer uit Heyen, heeft het ontwor
pen; het wordt door niemand minder
dan door Koningin Juliana zelf ont
huld. Op de dag en de minuut af, dat
negen jaar geleden haar koninklijke
Moeder op deze plaats de grens over
schreed: op Zaterdag 13 Maart, 's mid
dags om 12.2, uur. Opdat wij nooit ver
geten wat toen gebeurd is.
Minister Kaiser in de
Bondsdagt
BONN, 11 Maart. In de Westduit-
se Bondsdag heeft de minister voor
„Gesamtdeutsche" aangelegenheden,
Jacob Kaiser, Donderdag het Duitse
volk bezworen de Russische bezet
tingszone niet meer „Oostelijke zóne"
ie noemen, zoals tot dusverre gebrui
kelijk was. Het door de Russen bezette
deel van Duitsland moet men volgens
Kaiser als „Midden-Duitsland" blijven
zien, terwijl de door Polen gean
nexeerde gebieden het eigenlijke Oost-
Duitsland vormen.
Hei is volgens Kaiser dringend no
dig, dat vooral de Duitse jeugd er aan
gewend wordt de nu verpoolste gebie
den als Oost-Duitsland te blijven be
schouwen.
Sedert anderhalf jaar zijn overigens
volgens Kaiser maatregelen getroffen
om de aanduiding „Oostelijke zóne"
tenminste uit het ambtelijke taalge
bruik te verwijderen en daarmee wa
ren al goede vorderingen gemaakt.
Grote hilariteit ontstond in het
parlement toen vlak na minister
Kaiser de minister van Arbeid het
woord nam om te verklaren, dat met
de „Oostelijke zóne" geen verdrag
over de ziekteverzekering kon wor
den gesloten.
l""'lzonden Mededeling (adv.)
Dampo bij Verkoudheden
van Vader, Moeder en Kind
Wonderlijk zoals dat helpt!
Na de verwerping van de motie-Lemaire
Voor vestiging in Nederiand moeten toekomst
mogelijkheden goed zijn
's-GKAVENHAGE, 12 Maart. Diverse leden van de Eerste Kamer heb
ben de minister van Maatschappelijk Werk de vraag gesteld welke richt
lijnen er zullen worden toegepast, nu onlangs de Tweede Kamer de motie-
Lemaire c.s. heeft verworpen. (Zoals bekend werd In deze motie voorgesteld
de Indische Nederlanders in Indonesië, die naar Nederland willen terugkeren
vrije overtocht te verschaffen.) In antwoord op deze vraag heeft de minister
in zijn memorie van antwoord op de begroting van het departement van
maatschappelijk werk, belangrijke richtlijnen gegeven. Voorop dient te wor
den gesteld, dat de regering, het vrijwel algemeen bestaand inzicht, dat de
Indische Nederlanders in Indonesië beter Tn Indonesië kunnen blijven, als
richtinggevend beschouwd. De regering verbindt hieraan de conclusie, dat
zij daarom niet zonder meer ieder, die naar Nederland wil gaan, daartoe
financiëel in staat moet stellen, maar het voor en tegen in elk geval nauw
keurig moet overwegen.
TERUGKEER OP VADERLANDSE BODEM.
Bij de beoordeling van verzoeken
om een rijksvoorschot voor de over-
I tocht, voor zover die op maatschappe
lijke gronden berusten, worden de
DE socialisten hebben het
moeilijk in Europa en omge
keerd maken de socialisten
het Europa moeilijk. Waar ze in het
ene land vurige voorstanders van
zijn daar stemmen hun partijgeno
ten in het andere land even vurig
tegen. Het lijkt er wel eens op, dat
hun houding alleen maar bepaald
wordt door de vraag hoe ze hun
confessionele tegenstanders op de
beste manier kunnen dwarsbomen
of daarmee de belangen van
land en werelddeel in het gedrang
komen is dan een zaak van onder
geschikt belang.
Men denke in dit verband aan de
wonderlijke gang van zaken met het
verdrag inzake de Europese Defensie
Gemeenschap. Nederland heeft dit
verdrag thans geratificeerd en daar
voor een vriendschappelijk klopje op
de schouder gehad van Amerika. In
Duitsland is men nog niet zo ver, al
zal het er zeker van komen. Maar
daar zijn de socialisten felle tegen
standers. En waarom? Omdat zij me
nen, dat dit kiezen voor het Westen
een hereniging van Oost- en West'
Duitsland in de weg zou staan. Een
gebaar van vriendelijkheid dus tegen
over Moskou met de zekerheid dat
Moskou hiervan allerminst onder de
indruk zal komen!
Het ergste is het echter in Frankrijk.
Ook daar zijn de socialisten in de op
positie en de papieren liggen ongeveer
zo, dat een tegenstemmen der socia-
1 listen de verwerping van het verdrag
zou betekenen. Want premier Laniel
kan voor dit ontwerp geen steun vin
den bij de rechtse groeperingen: de
Gaullisten voelen uit nationalistische
overwegingen nu eenmaal niets voor
dit samenwerken. Nu heeft de Parijse
correspondent van Het Vrije- Volk
gisteren een doekje opengedaan over
de socialistische houding inzake de
E.D.G. en daaruit blijkt, dat de socia-
listen zelf niet goed weten wat ze moe
ten doen. Van de ruim honderd leden
van de socialistische Kamerfractie is
ongeveer een derde deel vurig voor
stander van het verdrag, een derde
deel is er even vurig tegen en het res
terende deel weet het nog niet. Voor
de partijraad een moeilijk geval en
deze heeft nu van de socialistische
vertegenwoordigers in de Kamercom
missies verlangd, dat zij zich van
stemming zullen onthouden tot een
buitengewoon partijcongres een be
slissing zal hebben genomen. Maar nu
al hebben een aantal tegenstanders
verklaard, dat zij dit verzoek zullen
negerenEen weinig frisse boel
derhalve!
V
Weer anders ligt het in Italië. Daar
maakt men zich op het ogenblik niet
zo erg druk over die E.D.G., want men
heeft er andere zorgen. Premier Scel-
ba heeft deze week het vertrouwens
votum gekregen van de Kamer, zij het
met een krappe meerderheid en hij
kan nu gaan regeren. Zijn strijd tegen
het communisme wordt echter op een
ander front dan het militaire: daar is
het de allereerste zorg van iedere re
gering de welvaart te vergroten, want
in de thans heersende armoe tiert de
communistische ideologie welig. En
wat heeft de slimme Scelba nu ge
daan? Hij heeft de verantwoordelijk
heid voor de strijd op dit economische
en financiële front op de schouders
der socialisten gelegd. Zij beheren o.a.
de portefeuilles van Financiën en van
Arbeid en hun leider is vice-premier.
Het gevolg zal ongetwijfeld zijn, dat
de socialisten ijverige voorstanders
zullen zijn van samenwerking met de
kapitalistische machten"!
Ja, de socialisten hebben het moei
lijk en zij maken het Europa moeilijk.
Zou het niet hiervan komen, dat het
socialisme niet gefundeerd is op een
vaste levensovertuiging? Sinds men de
klassestrijdgedachte heeft losgelaten
en aansluiting gezocht heeft bij de eer
tijds zo verguisde „kapitalistische
machten" is de politieke koers afge
zakt tot opportunisme. En dan te be
denken dat men de confessionele par
tijen bestrijdt en de doorbraak verde
digt met de bewering, dat een religi-
euse levensovertuiging niet voldoende
houvast geeft om een vaste politieke
koers uit te stippelenIs dit niet
het verhaal van de splinter en de
balk?
volgende richtlijnen aangegeven:
1) Primair wordt de vraag in be
schouwing genomen, of de zedelijke
en materiële omstandigheden en
vooruitzichten in Indonesië van de
betrokken aanvrager en zijn gezin
(de belangen der kinderen moeten
hierbij bijzonder in acht worden ge
nomen) zodanig moeten worden ge
acht, dat aangenomen moet worden,
dat hij zichzelf (en zijn gezin) in
casu zonder hulp en bijstand van het
rijk daar geen redelijk bestaan
kan verwerven.
2) Is men van mening, dat deze
vraag bevestigend beantwoord moet
worden, dan zal men overgaan tot
de volgende vraag, nl. welke de te
verwachten toekomstmogelijkheden
van betrokkene (en zijn gezin) in
Nederand zullen zijn.
VOORSCHOT.
Komt men dan tot de conclusie, dat
voor de betrokkene de mogelijkheden
in Nederland beter of minder slecht
worden geacht dan in Indonesië, dan
zal een voorschot uit 's rijks kas voor
de overtocht van Indonesië naar Ne
derland worden verleend. Moet echter
de tegenovergestelde conclusie worden
aanvaard, dan wordt in Indonesië de
geëigende hulp en bijstand van rijks
wege verleend.
De minister is er zich ten volle van
bewust, dat de objectieve behandeling
van de aanvrage objectief met de
meeste waarborgen dient te worden
omkleed.
Met het oog hierop, is lijj er onlangs
toe overgegaan een commissie in het
leven te roepen van drie personen, die
zowel om hun deskundigheid als om de
belangstelling welke zjj steeds voor hun
mede-Nederlanders in Indonesië hebben
gehad, in staat zijn om juiste adviezen
te geven. Aan deze adviezen zal voor
het nemen van beslissingen grote waar
de worden toegekend.
De minister ontkent ten stelligste,
dat hij tot uitgangspunt heeft gekozen
om de Indische Nederlanders, zelfs te
gen hun zin, in Indonesië te laten,
mede ter voorkoming van een ver
meerdering van de overheidszorg hier
te lande, welke laatste zou voortvloei
en uit de overeenkomst van vele be-
hoeftigen.
Zie vervolg op pag. 4.