VOOR
0NDE8 ONS
JUcfde pet leur 't waeter ene
Streepjes zijn in de mode
Een leuke tas
ïlieuiafaaA
lilOHMUftMOi
McredeAgedocAteti
Er loopt een streepje door, want
TT*
Atlehtei
(Pp e£& g&êüed
JWUktzi
ap eM geMed
Een van m'n kennissen woont in
een aardig huis met een wit hek ër
voor en op dat hek staat te lezen:
„Inter Nos".
Ik heb dat altijd een gezellige naam
gevonden voor een woonhuis. Ook al
staat het geschilderd in een vreemde
taal, we weten toch allemaal wel, dat
het zoveel betekent als „Onder Ons".
En wat is er leuker, gezelliger en
knusser dan „onder ons" te wezen.
We zijn dan vrij in ons spreken, on
gedwongen in onze houding en voelen
ons niet door vreemde, vaak critische
ogen bedreigd. Thuis is thuis, daar zijn
we onder ons.
Welnu, jullie hebben gemerkt, dat
ons Weekend verdubbeld is en dat
speciaal de Vrouwen-afdeling er wel
bij gevaren is.
Nota bene! een gehele dubbele pa
gina, en dat speciaal allemaal voor
ons vrouwen. Daar is wat moois van
te maken!
We kunnen nu inderdaad „onder
ons" zijn. We weten ons niet bedreigd
door de critische mannen-ogen, die
slaan natuurlijk deze dubbele pagina
zomaar over als zijnde van mindere,
zo niet van generlei betekenis en dat
is juist wat we willen. Want we kun
nen nu als vrouwen onder elkander
wat babbelen en zo het onze van de
dingen van de dag, dat wil speciaal
zeggen: van de dmgen van ons ge
zinsleven, ons huishouden, onze kin
deren, onze keuken, onze naai- en
stopmand, onze kleren- en kelderkast
zeggen. Maar natuurlijk blijft het niet
daarbij. Dan zou het er op gaan lijken,
alsof wij, vrouwen alleen maar van
die huishennetjes zijn, die niet ver
der kijken, dan de beroemde, of lie
ver beruchte vijf „K's", Kamer, Keu
ken, Kast, Kelder enlast but not
least: de Kinderen.
We praten ook samen over onze lec
tuur, ons geestelijk leven, onze moei
lijkheden, die nu niet direct in ver
band staan met ons huishoudelijk
werk, de verhouding die er is en zijn
moet speciaal met onze opgroeiende
dochters.
En verder wat ons voor de aan
dacht komt en door de lezeressen
zelf ons voor de aandacht gebracht
wordt. Want.... daar hopen, neen,
Het Oude is vervangen
door 't Nieuwe jaar dat kwam,
het Oudehet vertrouwde
dat ons zoveel ontnam.
Geliefden waren met ons
Het Oude ingegaan
en bij hoevelen hebben
wij aan hun graf gestaan..,.
Vele verbonden harten
werden vaneen gerukt....
die eenzaam achterbleven
gaan onder 't kruis gebukt.
Het Oude is vervangen
door 't Nieuwe jaar dat is,
hoe sterk is nog 't verlangen,
hoe schrijnend vaak 't gemis.
Maar Heer, Gij, Die in 't Oude
steeds met ons zijt geweest,
Gij, Die geslagen wonden
door Uwe kracht geneest,
wil 't Nieuwe jaar ons v>ezen
m voor- en tegenspoed
tot Trooster en Behoeder
dan is ook dit jaar goed.
daar rékenen we op. We rekenen op
een nauw en sterk contact met onze
lezeressen zélf. Zij behoeven geen
lange epistels te schrijven, of te den
ken, dat het gewichtige krantenartike
len moeten zijn, als ze eens wat in
zenden. Volstrekt niet. Ieder briefje,
ook al staan er maar hanepootjes in,
van een eenvoudig vrouwtje, dat te
midden van haar groot gezin en vaak
moeilijke zorgen, misschien zelden of
nooit een pen of potlood tussen de
vingers heeft, is van harte welkom.
Mogen we daar op rekenen?
En nu gaan we zee in!
We hopen met onze dubbele pagina,
om met een bekend woord uit de be
zettingsjaren te spreken: op een be
houden vaart en goede wacht!
Ma ja.
Toen ik onlangs op reis was zag ik
zo'n leuke tas, dat ik direct dacht: dat
is wat om na te maken.
En eenvoudig, 't kan niet makkelij
ker. De kleuren, die deden het.
Men moet enkel maar een gewone
rechte lap breien van ongeveer 25 cm
breed en 52 cm lang. Als men wol
neemt ongeveer ter dikte van brei
katoen no. 8, dan moet men 65 steken
opzetten.
De kleuren, welke nodig zijn, zijn
deze: Roestbruin, zo'n echt warme
bruine tint; zwart; licht beige; koren-
blauw; wit.
Van 't roestbruin heeft men nog al
wat nodig, omdat daarvan bijna de ge
hele tas gebreid wordt. Van de andere
kleuren heeft men niet zoveel nodig.
Van elk behoeft maar een toer of tien
gebreid te worden.
We zullen een eenvoudige tekening
er bij geven, dat helpt meer dan een
lange beschrijving. Aan de ene zijde
moet 't werk alles recht en de andere
zijde alles averecht zijn.
Men moet dus steeds een toer recht
en een toer averecht breien. Draag er
zorg voor, dat alle aanhechtingen
steeds aan de averechte kant vallen.
Fig. I.
4 cm bruin.
4 toeren zwart. I
6 toeren korenblauw.
4 toeren beige.
10 toeren bruin.
5 toeren wit.
6 toeren korenblauw.
4 toeren beige.
4 toeren zwart.
48 cm bruin.
25 cm ongeveer 65 steken.
Als men zo de lap breit is 't voor
naamste al klaar.
Men voert eerst de tas met stevige
stof, 'n soort linnen of niet zware jute-
stof.
Dan werkt men de binnenkant af
met een mooie tint satinet of zijde.
De nu verkregen gevoerde lap ver
deelt men in drie delen. Twee derde
wordt nu aan de kant vastgenaaid, 't
Derde gedeelte met de gekleurde stre
pen is de overslag.
De tas ziet er dan ongeveer zo uit.
Zie figuur II.
Fig. n.
A. J-amoelHorjus.
Nu nog de sluiting.
Men maakt een koord van bruine en
blauwe wollen draden van 25 cm leng
te met aan elk einde een klein kwast
je, ook van bruin en blauw. Die be
vestigt men aan de tas bij A en B.
Men schuift de overslag er tussen en
de tas is gesloten en meteen kant en
klaar.
Wie heel veel tijd heeft kan in de
voering nog een apart vakje maken
voor een portemonnaie of spiegeltje.
't Spreekt vanzelf, dat wie liever
kleiner formaat heeft, dit gemakkelijk
zelf kan verkleinen en de kleuren
kieze ook een ieder naar eigen vin
ding en smaak.
't Hier gegeven formaat is nog al
flink en kan heel wat bergen.
Echtelijke samenwerking
■■•■■■■■■■■■■■•■■•■■•■■■■■••■■■■■■■■•■■■■«■■■■■■■■■HM*»'
7f DE MILITAIRE DIENST bestaat er een uitdrukking voor de
korporaal. Het is een woord, dat ik tot mijn spijt hier niet kan
neerschrijven mischien zou U ervan gaan blozen. Maar zo gaat
het in de dienst nu eenmaal! Die uitdrukking komt hierop neer dat de
korporaal altijd het mannetje is dat de klappen opvangt. Tegen hem
durven de soldaten nog wel te zeggen hoe ze over de dienst en de gang
van zaken denken maar het ongeluk is dat ook zijn meerderen niet
schromen hem te vertellen hoe ze over de soldaten denken. En een kor
poraal die zich dat gaat aantrekken en die bij al die uitbarstingen zich
gaat afvragen of het soms zijn schuld kan zijn, die heeft een heel slecht
leven'.
Het gezin lijkt ook wel eens wat op de militaire dienst. En wie is er
de korporaal? Natuurlijk de huisvrouuj. Als de kinderen lastig zijn,
dan is het moeder de vrouw, die maar moet proberen ze zoet te houden.
Als pappa van zijn werk thuis komt, in een niet al te best humeur om
dat het werk niet erg wou vlotten of omdat zijn collega's een flauwe
grap hadden uitgehaald (dat doen mannen ook wel eens!), dan is het
moeder de vrouw, die maar weer moet proberen hem over zijn dode
punt heen te helpen. Als de groenteman vergeten is aan te komen, als
de melk zuur geworden is, als de bakker per ongeluk een zoutloos brood
gegeven heeft moeder wordt erop aangekeken en zij moet maar zien
hoe ze de situatie weer redt!
Beseffen mannen dat niet? Heus wel! En het gekke is: ze willen ook
best wat van die verantwoordelijkheid meedragen als moeder dat
maar toe zou laten. Daarom zullen we het in dit hoekje zo nu en dan
eens over deze dingen hebben. Daaruit zal waardering voor de vrouwen
blijken en er zal ook wel eens critiek komen. Dat laatste slikt U maar
met de gedachte: „Nou ja, het is maar.mannenpraat!"
Jewannes van de gosvasse oo 'n
oogje op Merie uut de slikoek. Dat
was trouwens geen wonder. Merie was
een knappe meid, mie zwart aer, dae
as ze een flienken blis van maeken
kon. 'z Oo ok een paer brune krael-
oogjes die elder de waereld inkeken.
Dae waeren eel wat jongers in de'n
omtrek die 'n oogje op Merie oo'n.
Jewannes trof eur voe d' eeste keer
toen z' op een mooien Zondagaeven
in Meie uut de weie kwam waer ze de
koeien emolken oo. De'r Vaeder oo
een klein bedriefje. jewannes oo ze'n
eigen voorgenoemen om es echt te ge
nieten van zie'n vrieën dag. Zachtjes
ree ie mie ze'n fiets op 't padje naest
de weg. Ie snoof de geuren op van de
lente. Ie zag de meidooms in de'r volle
pracht en de gele paereblommen an de
kant van de dulve. Tussen twee bloei
ende meidooms gieng een ekken open
en Merie kwam mie eur melkwaegen-
tje de weg op rie'n. Ineens was Je
wannes de meidoorns en de paere
blommen vergeten; ie zag Merie. Eest
ree ie eur verbie.'n Eindje vadder zetten
ie een voet op de grond en begust een
sigeretje te rollen. Merie naederden
mie de'r melkwaegentje. Jewannes
docht: „Oe kan 1c noe mie eur an de
praat kommen". Ineens schoot um wat
te binnen. „Weet j' ok wae'r of ergens
't Meikweegje leit". 't Melkwagentje
stieng stille. Zeker wist ze dat, dat
was 't eeste wegje lienks. „O dank j'
oor", zei Jewannes. Mae ie maekten
gin jacht om wig te rie'n. Ie bleef nest
Merie de'r waegentje rie'n en praatten
over 't weer en zo. In de buurte van
't Meikweegje stienge wat troenkbo-
men en dae stieng 't melkwaegentje
langen tied stille.
Toen Merie thuus kwam kreeg ze
wat 't oren van de'r Moeder. „Wae
bluuf jie toch meid, je Vaeder en ikke
ae'n oons eigen ongerust emaekt en
dochte dat j' een ongelok overkommen
was". Merie zei mae nie vee.
Mae nae dien tied gebeurden 't meer
dat Merie laeter thuus kwam rs aars.
Moeder begust te begriepen dat er bie
Merie wat veranderd was. Ze begust
dae 't eure van te dienken. z' Oorden
Merie is uut op een goeien aevend mae
wier nie vee wiesder. Merie ieuw wat
as ze wist, stille voe de'r en liet Moe
der mae praatten. En Moeder begreep
het. Ze zei: „Doe mae wat a je wilt,
mae lae 'k er nie van oren daj mie
jongers anhoudt"! Merie kreeg een
kleure en gieng mae gauw wig. Laeter
zei ze tegen Jewannes: „Me motten
oppassen, Moeder eit het in de gaten".
„En ik oo de'r a over edocht om bie
je an uus te kommen en is mie je'n
ouwe lui te praten", zei Jewannes.
„Asseblief nie, laeten me nog een steu-
tje wachten, ik bin pas achttiene".
Jewannes most ze'n eigen de'r wae bie
neerleggen. Toch vond ie het wae ver
velend dat ie Merie zo weinig zag.
Zie'n kameraads oo ie zo zachtjes an
lienks laeten liggen, ie wou allene mae
tegaere bie Merie wezen.
Zo gieng 't voorjaer en de zummei
verbie. 't Naejaer kwam mie vee re
gen. De duiven giengen oge staen en
ienkele stikken land liepen onder wae
ter. Jewannes oo ze'n zin nie. In veer
tien daegen oo ie Merie nie ezien. Oe
was dat vol t' ouwen? Op een Zaeter-
dagaeven toen ie ze'n eigen verveelden
en de maene boven 't ondergelope land
en de weien stieng te blienken schoot
Jewannes in ze'n laezen en keurden
nae de slikoek. Dat was een eel ende,
minstens drie kertier lopen. Op som
mige plekken most ie deur 't waeter
lopen. Mae de liefde is blind en over
wint oles. Onderweg docht ie de'r over
oe ie Merie noe te zien zou kriegen,
mie dat oge waeter. Ie kreeg 't oef je
in zicht. De rooie pannen van 't dek
blonke in de lichte maene. Jewannes
sloeg 't wegje in dat a nae 't of liep.
Mae ie was nog nie varre of ie most
bluven staen. Tussen um en 't oef je lag
een breje lappe waeter. Dat was ok
wat! Ie oo nie te promberen om de'r
deur te gaen wan de troenkbomen stien
gen de'r zowat toet an de'r kop in. Ier
waere een paer gummilaezen net zo
vee waerd as een klompe mie een gat
in. Ie keek es ier en ie keek es daer,
mae overool 't zelfde liedje: overool
/7 Is men van iemand zegt dat er een streepje door loopt, is dat niet zo heel
J Qt vleiend. Maar als streepjes in de mode zijn. als U in alle étalages de
aardigste gestreepte stoffen ziet liggen wat doet U dan? Als U een
nieuw jurkje nodig hebt en U kunt zelf naaien, dan koopt U zo'n lap en U zet
U tot de arbeid.
En dan denkt 11 natuurlijk aan Uw figuur, want het gezegde wil nu eenmaal
dat dwarse strepen dik maken en verticale strepen slank. Daar schuilt waar
heid in, ook al is het dan een verschijnsel dat nauw bij gezichtsbedrog be
trokken is! Het hierbij afgebeelde model is echter voor vrijwel ieder figuur
geschikt en jongeren en ouderen kunnen er plezier aan beleven. De rok is
recht en heeft van achteren een plooi, het voorpand heeft twee iets afstaande
zakjes (en weet U hoe leuk het staat om daar een zijden doekje even uit te
laten stekenDe hals is met een smal boordje afgewerkt en kan zowel open
als dicht gedragen worden. De mouw is aangeknipt en met een manchet af
gewerkt.
Wilt U eens wat anders dan anders dan kunt U de stof ook zo verwerken
dat het streepje in de rok verticaal loopt en in het lijfje horizontaal.
Onze knippatronendienst
En nu iets dat voor ons blad een nieuwtje is en waarvan we geloven
dat vele lezeressen het op hoge prijs zullen stellen: we hebben een
knippatronendienst georganiseerd zodat het U mogelijk is een patroon
in de door U gewenste maat te bestellen. Daarbij moet opgemerkt dat
er patronen zijn in de maten 38424446 en 48. En tevens dient U
te weten dat patronen niet worden geruild en dat bestellingen onder
rembours niet worden uitgevoerd.
Wat U moet doen.
waeter. 't Oefje van Merie lei rondom
in 't waeter. In gedachten bleef ie even
staen en stak een sigeretje an.
Ie oorden ineens wat. Ie keek nae de
kant waer of 't geluud vandaen kwam
en zag een paer doenkere plekken op
*t waeter. Ie keek nog es goed en kon
een paer veinters onderscheien in een
roeibootje. Ze kwaemen nae de kant.
Even laeter stieng Jewannes tegenover
rooie Toon en lienke Pier, twee stro
pers. Mae 't was gin roeibootje dat a
ze bie de'r oo'n, 't was mae een grote
planke, zo 'n soort vlot. „Kan 'k julder
vlot is een ogenblik gebruken?" vroeg
Jewannes. Ik mot daer op 't oefje we
zen mae kan de'r nie bie kommen".
Ie gaf z' ollebei een sigeretje en de
stropers oo'n gin bezwaer. „Je ge-
bruukt het mae", zeien ze, „en a j'
klaer bin lei je 't mae vast an een
boom". Dat beloofden Jewannes. Tien
menuten laeter oo ie een bruggehoofd
evurmd in de'n bogerd van Merie de'r
Vaeder.
Mae wat was dat noe? Ie was noe
korte bie Merie, mae toch leek het
varre of. Ie liep is om 't uus ene. Dae
was niks te zien. Ie zag 't licht bran
den tussen de blinden, mae van Merie
kreeg ie niks te zien. 't Begust arder
te waaien en dae kwaeme regenbuien
opzetten. Jewannes kreeg het koud.
Ie was van plan om mie een smoesje
„volluk" te roepen an de deure, mae
toen ie op de stoepe stieng dust ie in
eens nie mae. Ie was te'r schoef van,
misschien was oles ineens voe goed
bedurven. Om negen uren vond ie 't
welletjes. Ier bluven rondangen in de
kouwe dae oo ie ok gin zin in. Ie gieng
wee mae vrom naer uus. Even laeter
stieng ie wee op 't vlot. 't Gieng een
steutje goed, mae midden in, vool ie
aneens een schok en 't vlot lag stille.
Wat noe wee? Mie ze'n lange ermen
prombeerden ie 't vlot los te kriegen,
mae oe ie ok ze'n besten dee, 't bleef
vast zitten. Ie begreep het wae, ie zat
op een troenkboom. Ja, wat noe te
doen? Ier een aelen nacht bluven zit
ten gieng toch ok nie. Dae zat aar-
niks op om mae'r es te roepen om
ulpe. „Hee, heu, heu, heula!" riep ie.
Oe lan'k of ie zo bezig ewist oo wist
ie nie, mae ie was net van plan om de
moed op te geven toen de voordeure
opengieng op 't Oefje en Merie de'r
Vaeder nae buten kwam. „El.a", riep
ie nog is. En oe of 't kwam, ie kan 't
nog nie begriepen mae ineens verloor
ie z'n evenwicht en viel mie een ploens
in 't waeter. Ie ploeterden nae de
kant en stieng even laeter voe Vaeder
en Merie te proesten. „Mae mensen,
Jewannes", zei Merie, „mae mensen,
bae j' nat?" „Een klein bitje", zei ie.
„Da's noe Jewannes van de gosvas
se, Vaeder", zei Merie.
„Mae j'oon", zei Vaeder, ,,j' oo best
kunnen verzupen". „Dat oo ekund",
zei Jewannes, „ik bin temissen blieë
da 'k wee vaste grond onder mien voe
ten ae. Gae mae gauw mee in uus, je
kan toch nie mie dat natte goed an
je lief bluven lopen; je zou de plaege
aelen". Jewannes gieng stilletjes mee.
„Joon joon toch," zei Moeder, „je
zou verdrienken". Jewannes most mae
even in 't achteruus zen nat goed uut
doen. Ie kreeg een droog emde en een
onderbroek van den baes an en een
daegs pak goed. Toen most ie ze'n ei
gen mae es lekker kommen wermen
bie de kachel en vertelle oe of ie ei-
geluk ier trechten ekommen was. Je
wannes verzon mae wat van een paer
haezen die ie nog wist te zitten. Moe
der zetten twint koffie en Merie snee
brood en amme. Vaeder oo twint ze'n
pupe estopt en vroeg an Jewannes of
ie vierbenige of tweebenige haezen
bedoelden. Jewannes lachten verlegen
en Merie kleurden. Vaeder scheen toch
nie zo blind te wezen as dat ze edocht
oo'n. Moeder praatten de'r over ene
en toen a Vaeder over stropen begon
bie dat oge waeter kwam Jewannes
ok gauw op dreef. Dien aeven kwae
men ze op 't kleine oefje in de slikoek
laete onder de dekens. Jewannes oo
vee te vertellen.
Merie's Vaeder zetten um over mie
een goeie roeiboot. Merie zelf stieng
te zwaaien an de kant. Ie zwaaiden
netuurlijk terug. Vaeder dee of ie niks
zag. Die kleren most ie mae's terug
briengen op een Zaeterdagaeven at 't
wee is laeg waeter was. Noe, dae kon
den baes gerust van wezen.
Deur de'n maenverlichten aeven
liep Jewannes naer uus en ie floot ze'n
oogste lied. Achterof bekeken oo ie
van zien natte pak niks gin spiet. Ie
oo Merie ezien, was bie eur an uus
ewist endat zou noe in de toe
komst wae meer plekke ae'n!
Kloetinge.
Wat U te doen hebt om in het bezit van een patroon te komen, is
trouwens heel simpel. Op een briefkaart (denk er om: een briefkaart
geen brief!) schrijft U dit adres: Zeeuwsch Dagblad, Afd. Knippatronen,
Lange Vorststraat 90, Goes. Aan de linkerzijde van de adreskant plakt
U een bedrag van 85 ets aan postzegels (de kosten van het patroon) en
op de andere zijde vermeldt U met duidelijke letters Uw naam, adres
en woonplaats en maat en nummer van het gevraagde model (in dit
geval ".us C 750).
Als U meerdere patronen bestellen wilt dient U twee briefkaarten
te gebruiken, want het maximum dat men aan postzegels op een brief
kaart mag plakken is 1,
Als ik zo in mijn eentje zit,
En stil voor de afwezigen bid,
Mijn oudste met haar huisgezin,
Mijn jongste in haar teed're min.
Mijn man die naar zijn arbeid is,
Dan voel ik pas, hoe rijk zij is.
Die al de haren brengt tot God,
In Zijne handen stelt hun lot.
Is straks haar werk op aard' gedaan,
Moet zij voor 't leven van hen gaan,
Zij weet, zij laat hen niet alleen.
Zo als God zorgt, zo zorgt niet één.
Zij weet, en dit is haar het grootst.
God troost méér dan een moeder troost.
A. Jamoel-Horjus
