DE SLl
JIKER
Aanslag op de Sultan van Marokko
Gen. Synode der Chr. Geref. Kerken
roept op tot ernstige bezinning
„WIE BETAALT, SPREEKT MEE."
Nieuwe rectores-magnifici
namen hun plaatsen in
Pech voor Amsterdams
burgemeester
Men poge de jeugd niet te behouden door
wereldse middelen
Jtloe ue moordenaar
werd overmeesterd
Enige gedachten over de mogelijkheden van
vertegenwoordiging van gebouwde eigen~
dom in polder- en waterschapbesturen.
Arrestaties in Egypte
FEUILLETON
Aflevering 22
Vrij bewerkt naar
P. VISSER Jzn
Dinsdag 22 September 1953
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 4
Rectoraatsoverdrachten aan de universiteiten
Plechtigheden in Amsterdam, Utrecht, Leiden, Groningen,
Nijmegen en Tilburg
s-GRAVENHAGE, 21 September. Een jaarlijks terugkerende
traditie bij het begin der colleges aan de diverse universiteiten, die
ons land bezit, is de overdracht van het rectoraat door de rectores-
magnifici aan hun opvolgers. Zij kwijten zich daarmee van de laatste
wettelijke verplichting die op hen rust, zoals prof. mr dr G. van den
Bergh van de gemeentelijke universiteit van Amsterdam het uitdruk
te, toen hij het rectoraat overdroeg aan prof. dr M. W. Woerdeman.
In Amsterdam echter was de over
dracht anders dan in vorige jaren, omdat
niet alleen een andere, maar ook een an
dersoortige rector optreedt. Verwacht mag
n.l. worden, dat de nieuwe rector-magni-
ficus een niet gering aantal jaren deze
waardigheid zal bekleden, tezamen met
de Woensdag j.l. benoemde kanselier-di
recteur, dr F. Bender. Samen zullen zij
het presidium van de Amsterdamse uni
versiteit gaan vormen. De gemeenteraad
van Amsterdam heeft reeds vorig jaar be
sloten tot deze nieuwe vorm, waarmee
een doeltreffender beheer wordt beoogd.
ZORG EN VREUGDE.
Een zorgelijke toon klonk door in
de rede, die de scheidende rector-mag-
nificus van de Rijksuniversiteit te Gro
ningen uitsprak. Prof. mr J. H. Beek
huis, die het rectoraat overdroeg aan
prof. jhr dr P. J. van Winter zei, dat de
toekomst niet geheel zonder zorg was.
Oorzaak hiervan is de belangrijke
vermindering van het aantal studenten.
Verheugend en sterk opvallend noemde
prof. dr V. J. Koningsberger, die zijn
ambt overdroeg aan prof. dr H. C. Rühm-
ke, de toename van het aantal buiten
landse contacten. Het aantal ingeschre
ven buitenlandse studenten nam sterk
toe.
In Leiden was het prof. dr J. J. L. Duy-
vendak. die het rectoraat overdroeg aan
Uitspraak van C.N.V.
HANDELSREIZIGERS IN
BEAMBTENBOND.
UTRECHT, 19 September. De
grensregelingscommissie van het
C.N.V, heeft heden uitspraak gedaan
in het geschil tussen de Ned. Ver. van
Chr. Handelsreizigers en de Ned. Chr.
Beambtenbond. Zoals bekend konden
tot dusverre christelijke handelsreizi
gers zich bij een van deze bonden
aansluiten. Het C.N.V. achtte dit on
gewenst en enkele malen zijn pogingen
gedaan om tot een oplossing te ko
men. Toen dit mislukte is de zaak
voorgelegd aan de z.g. grensrege
lingscommissie.
Deze heeft nu beslist dat de Ned.
Chr. Beambtenbond wordt aangewe
zen als de organisatie waarin de
christelijk georganiseerde agenten en
handelsreizigers bij uitsluiting dienen
te zijn georganiseerd. Binnen het ka
der van deze organisatie dient echter
een groep handelsreizigers en han
delsagenten te bestaan, die met be
trekking tot de behartiging van de
beroepsaangelegenheden autonoom is.
Zonder visa naar de V.S.
AMSTERDAM, 21 September.
Een vertraging van een uur heeft de
Amsterdamse burgemeester, mr Arn.
J. d'Ailly, Zaterdagavond het K.L.M.-
toestel naar New York bezorgd, toen
hij er mee naar de V.S. wilde reizen.
De burgemeester bleek geen visa te
bezitten en hij herinnerde zich, dat
deze in zijn oude pas stonden, die
in het stadhuis lag. Met spoed werd
de pas opgehaald, maar toen bleek,
dat de visa waren verlopen. Mr d'Ailly
heeft het er nu maar zonder visa op
gewaagd
REPORTERS TERUG UIT
GOENLAND.
HILVERSUM, 21 September. De
radioreporter Siebe van der Zee en
de schrijver Anthony van Kampen
zijn van hun reis naar Groenland, die
vier maanden heeft geduurd, in ons
land teruggekeerd.
Zij zijn langs de Groenlandse kust
omhoog getrokken tot diep in de
Poolcirkel, waar zij de nog volkomen
primitieve Pooleskimo's hebben ont
moet, naast de ultramoderne Ameri
kaanse vliegbases. Er zijn van de
vele gesprekken opnamen gemaakt,
terwijl foto's en films voor televisie
doeleinden zijn vervaardigd.
prof. mr J. J. M. van Bemmelen.
Aan de R.K. Universiteit te Nijmegen
werd prof. mr Ch. J. M. Petit opgevolgd
door prof. dr J. N. H. Robbers en aan de
R.K. Economische Hogeschool te Tilburg
kwam prof. mr W. C. L. van der Grinten
in de plaats van prof. dr M. J. H. Smeets.
Ingezonden Mededeling (adv.)
Haak U los
nlt do greep
van Rheumatlsche Pijnen.
Doe een bloedzuiverende knor
met Krnschen.
Zuiver bloed, dat is het geheim om
vrij te blijven van scheuten en ste
ken en die stramme pijn in ledema
ten en gewrichten. Daarom kunnen
mannen noch vrouwen op rijpere
leeftijd zonder Kruschen Salts. De
zes minerale zouten die Kruschen
bevat, sporen lever, nieren en in
gewanden aan tot krachtiger wer
king. Onzuiverheden in het bloed
kunnen zich dan niet vastzetten en
pijn verwekken, maar worden afge
voerd langs natuurlijke weg. Dat is
het hele geheim van Kruschen en zo
werd de kleine dagelijkse dosis tot
heil van tienduizenden lijders aan
rheumatische pijnen.
Inzinking en vervlakking in eigen kring
(Van één onzer redacteuren.)
DEN HAAG, 21 September. Van de, kansels der Chr. Geref.
Kerken is gistermorgen voorlezing gedaan van een getuigenis dat de
jongst, te Apeldoorn gehouden Generale Synode, tot de gemeenten
heeft doen uitgaan.
In dit getuigenis merkt de Synode op, dat zij diep onder de indruk
is van de ernst der huidige geestelijke situatie in de Chr. Geref. Ker
ken alsook verontrust over de hier en daar zich voordoende ver
schijnselen van inzinking, vervlakking en zelfs van tegenstand som
tijds t.o.v. de praktijk der godzaligheid. Daarom heeft zij een woord
van getuigenis willen doen uitgaan in alle liefde en vermaan.
Met modern-religieuze klimaat in
heel de wereld kenmerkt zich thans
door een al meer loslaten van het
verleden van het historisch geworde-
ne, gepaard gaande met nog wel over
nemen van de religieuze symbolen
maar om inmiddels haar inhoud te
vervagen of los te laten. Staande
midden in dit klimaat constateert de
synode verschijnselen, die met grote
zorg vervullen en roepen tot diep ern
stige bezinning. Daarom zij men, op
en onder de kansel diep doordrongen
van het tijdelijk en eeuwig wel en
wee zowel van de bekeerden als van
de onbekeerden. Het onderscheidend,
ontdekkend, onderwerpelijk en bevin
delijk element moet zowel in de predi
king, op de catechisatie als bij het
huisbezoek etc. krachtig aanwezig
zijn. De algenoegzame rijkdom en le
vensvervulling in Christus moet zo
worden uitgestald, dat middellijker
wijs de zielen tot jaloersheid bewogen
worden. Daartoe mopt worden uitge
gaan van het doopsformulier, dat
spreekt van een nature midden in de
dood liggen in een verbroken werk
verbond, opdat daardoor de noodzaak
en rijke inhoud van het Genadever-
bond des te beter verstaan worde.
Hier ligt, aldus het getuigenis ver
der, een taak voor de ouders, de pre
dikanten, de hoogleraren, de ouder
lingen en allen, die leiding geven.
Zij allen moeten zich steeds meer
oriënteren in de practicale godge
leerdheid, opdat zij de jongeren tot
een goed voorbeeld mogen zijn.
De verbondsbeschouwing ontaardt
soms tot een vervlakking alsof het
voldoende ware door geboorte te zijn
opgenomen onder de verbondsbede-
ling en alsof men zonder de inner
lijke wederbarende werking des H.
Geestes de weldaden des Verbonds
zich kan toe-eigenen en deelachtig
maken. Geloof en bekering zijn wel
noodzakelijk, maar zo, dat goed in het
oog gehouden worde, dat alles genade
gift des verbonds is.
Er is een recht opi te geloven maar
dan moet de bevindelijke weg geleerd
worden. Alleen door een oprecht geloof
kan men Christus en al zijn weldaden
deelachtig worden. Dan zal de toegang
tot het H. Avondmaal wel beperkt,
maar ook op goede gronden ontsloten
worden.
DE JEUGD.
Ten aanzien van de jeugd roept de
Synode op tot, de uiterste voorzichtig
heid. Men poge niet de jeugd te be
houden door met wereldse middelen
te werken, want dat voert haar te
meer in de armen van de jeugd vijand:
satan.
De Synode wekt allen op in de
naam des Heren, zich voor zijn aan
gezicht te verootmoedigen over de
bondsbreuk, de H. Geest niet te be
droeven, maar om positief in de
vreze Gods te wandelen.
De tijden zijn diep ernstig en alles
wijst er op dat Christus' toekomst al
meer genaakt.
Uit de verte wordt reeds de roep
gehoord: de bruidegom komt. Daar
om moet meer dan ooit gezocht wor
den naar de dingen die boven zijn,
niet die op de aarde zijn.
De Synode roept allen toe: waakt en
bidt, want de ure der verzoeking, die
over de gehele aarde komen zal, ge
naakt. De gemeente van Christus moet
bereid zijn om de komende Rechter te
ontmoeten, gereed zijn opdat hij in die
dag en ure haar wakende vinden zal,
staande midden in haar taak, en ge-
;élijk
op de dag zijner heirkrachtrii. Dan zal
sierd zijnde met alle geestelijke sieraad
zij haar verheerlijkte hemelse Bruide
gom kunnen ontmoeten met het Hosan
na op de lippen en hij zal haar, over-
winnares in zijn naam, geven de kroon
des levens.
Het getuigenis is ondertekend door
het moderamen der Synode: ds W.
Kremer, ds J. C. Maris, ds I. de Bruy-
ne, ds D. H. Biesma en ds W. F. La-
man.
Conferentie Chr. Werkgevers.
's-GRAVENHAGE, 21 September.
Vanwege het Verbond van Prot. Chr.
werkgevers zal van 1214 October
te Nunspeet een najaarsconferentie
worden gehouden. Als referenten
zullen optreden de hoogleraren dr.
R. van Dijk en dr. R. Schippers,
beiden van de Vrije Universiteit, die
zullen refereren over: „De plaats van
het bedrijf in de moderne samenle
ving". Prof. van Dijk zal het onder
werp vanuit sociologisch gezichtspunt
benaderen en prof. Schippers zal
het belichten vanuit de gegevens der
Chr. ethiek.
Toen Sidi Mohammed Ben Arafa, de
nieuwe Sultan van Marokko, te paard
in processie op weg was naar
de Toeranga Moskee in Rabat, op 11
September j.l., pleegde Allal Ben Ab
dullah, een 28-jarige huisschilder uit
Rabat, een aanslag op zijn leven. De
moordenaar reed met zijn oude Ford
in op het paard, waarop de Sultan
was gezeten. Het paard brak een
voorbeen en viel, de Sultan, die door
het paard werd meegesleurd in de val,
kon door zijn lijfgarde ongedeerd op
de been worden geholpen. Een lid van
de lijfgarde van de Sultan slaagde er
in in de Ford te springen. Allal Ben
Abdullah verwonde hem echter, door
hem met zijn mes in de rug te steken.
Toch gelukte het de lijfwacht, de
moordenaar reed met zijn oude Ford
politieman in burger schoot hem dood.
On ze foto's laten zien hoe de ge
schiedenis zich afspeelde.
Foto 1: Het lid van de lijfwacht
springt in de auto, om de moorde
naar, die zijn mes trekt, te overmees
teren. De man in het donkere pak.
die naderbij komt, is de politieman,
die de aanvaller uiteindelijk zal do
den.
Foto 2: De lijfwacht heft zijn vuist
om Allal Bc.i Abdullah een slag in
het gezicht te geven. De moordenaar
tracht zich met zijn mes te verdedi
gen.
Foto 3: De lijfwacht gooit de aan
valler uit de auto; de politieman is
reeds dicht genaderd.
Foto 4: De politieman in burger
richt zijn revolver op de moordenaar.
Aan de Ned. Spoorwegen is ver
gunning verleend tot het exploiteren
van een rechtstreekse busdienst tus- houden worden na afloop waarvan het
Franse radicalen vragen
viermogendhedenconferentie.
PARIJS, 20 September. Het con
gres van de Franse radicaal-socialisti
sche partij heeft een motie aangeno
men, waarin wordt gevraagd om vier-
mogendhedenbesprekingen op het
hoogste niveau. Voorts sprak de par
tij zich uit voor de Europese gemeen
schap. Betreurd werd evenwel, dat
de internationale toestand voortijdig
het vraagstuk van een militaire ge
meenschap aan de orde stelde.
Prot. Chr. Reclasseringsvereniging.
's-GRAVENHAGE, 21 September.
De Prot. Chr. Reclasseringsvereniging
zal 2 October a.s. in Amsterdam on
der presidium van prof. dr. H. Dooye-
weerd haar zilveren jubileum vieren.
Om twee uur zal in het American-
hotel een herdenkingsbijeenkomst ge
sen Amsterdam en Den Haag v.v.
OOR DE MEESTE MENSEN is schappen. Nu kan men wel zeggen, dat
een polder of een waterschap
een onbekende grootheid. Wat
een gemeenteraad is weet iedereen.
Elke Nederlander werkt aan de vor
ming daarvan door middel van zijn
stembiljet mee. En als hij enige be
langstelling heeft voor de publieke
zaak, zal hij na elke raadsvergadering
de persverslagen lezen om te zien
welke besluiten er, al of niet met
medewerking van „zijn" man, zijn ge
nomen.
Bij een polder of een waterschap
ligt dat heel anders. Openbare ver
kiezingen komen nooit voor en alleen
de grotere waterschappen zien het be
lang van publiciteit in. Bij kleine
polders lijkt het erg veel op een
„onderonsje" en de gewone man inte
resseert er zich niet voör. Behalve op
het moment, dat hij een aanslag krijgt
thuisgestuurd voor wat officieel heet:
de gebouwde eigendom (woningen,
schuren, opstallen, enz.). En aangezien
het gebouwd nog lang niet in elke
polder is belast, is de kans op enige
kennis van en enige belangstelling
voor wat zo'n polder en zo'n polder
bestuur doen helemaal miniem.
Het schijnt wel eens te gebeuren,
dat een eigenaar van gebouwd, die
een aanslagbiljet ontvangt, dat terug
stuurt met de mededeling, dat hij geen
lid van die vereniging wil zijn. Hij
schiet er niets mee op, want een pol
der of een waterschap is nu eenmaal
geen vereniging, maar een publiek
rechtelijke instelling, evenals een ge
meente, en dus: overheid! Dan be
taalt zo'n man maar, omdat hij weet,
dat hij toch aan het kortste eindje zal
trekken.
Een goede democratische
regel is, dat iemand, die voor iets
betaalt, ook mag meespreken. Deze
bestuur in de TorenzaaT recipiëren zal. reëel ëeldt ook voor polders en water-
Plattelandsjeugdleiders in Amerika
aangekomen.
NEW YORK, 21 September.
Zeven vertegenwoordigers(sters) van
Nederlandse plattelandsjongerenorga
nisaties zijn met de „Maasdam" ih
New York aangekomen. Zij zullen
een studiereis door de V.S. maken,
die ongeveer 12 weken zal duren.
Onder de afgevaardigden bevinden
zich mevr. A. Vermet-de Ruiter te
Bennekom namens de Bond van
Christenboerinnen, boerendochters,
plattelandsvrouwen en meisjes, de
heer R. Bos uit Ede van de C.J.B.T.B.
en mej. A. Oostingh uit Nijehorne
namens de Ned. Bond van Platte
landsvrouwen.
LONDEN, 21 September.
Radio Cairo heeft bekend gemaakt,
dat 13 personen zijn gearresteerd
op last van de revolutionaire raad.
Er worden nog meer arrestaties
verwacht.
De dertien arrestanten zullen
voor de revolutionaire rechtbank
verschijnen. De arrestaties zouden,
volgens het opperbevel van het
leger in verband staan met de aan
staande processen tegen verraders.
Bovendien hebben nog drie perso
nen huisarrest gekregen. Tot de
gearresteerden behoren enkele vroe
gere ministers van de Wafd-partij.
De arrestant wordt uit het ge
drang gevoerd en de champetter
voegt hem toe: „Dank het je goede
schutsheilige man, dat ik bijtijds ge
komen ben, om je uit de handen van
dat grauw te houden. Ze hadden je
anders de armen en benen stuk ge
slagen. Maar zie je: ik beproef altijd
het kwaad in zijn begin te stuiten. Ik
ken mijn mensen en laat ze liever op
vrije voeten dan ze voor zulk een ge
ring misdrijf in hechtenis te nemen
en te houden. Natuurlijk is een klein
faveurtje mij bij zulk 'n geval niet
onwelkom. Je wilt zeker naar Brug
ge? Nu, voor de kleinigheid van vijf
franc zal ik je ongemoeid laten en je
een eind op weg naar Brugge bren
gen. En dan sta ik je borg, dat nie
mand je verder een haar zal krenken
en naar wat er gebeurd is geen haan
zal kraaien".
Zulk een onbeschaamdheid heeft
Zijier nog nooit meegemaakt. Wat
een geniepige en eerloze agent.
„Zo, zo, dat geloof ik graag. Je
bent dus bereid mij voor dat bagatel
onschuldig te verklaren. Dat is nu
wel heel vriendelijk van je, maar het
is jammer voor je, dat ik niet bereid
ben, om je het geld te geven. Ik ben
niet schuldig. Ik ben Protestant en
als zodanig mag men mij niet nood
zaken deel te nemen aan ceremoniën,
die met mijn godsdienst niet ge
meen hebben. Ik meen, dat de wet
mij vrijheid van geweten waarborgt
en hoop de weg naar Brugge wel zon
der je geleide te vinden, mijn waar
de vriend. Ik groet je!"
Met deze groet wil hij zich verwij
deren.
,Ho, ho, zó gaat het niet", zet de
champetter hem de voet dwars. „Ik
heb je als rustverstoorder, als rust
verstoorder versta je, gearresteerd en
dus: ga je mee. Bedenk, dat elk ver
zet tegen de gewapende macht je
vonnis verzwaren zou!" En het nie
tige scharminkel laat zijn sabel rin
kelen.
Zijier is zo verstandig de man zwij
gend te volgen in de mening, dat, als
de Maire van zijn zaak hoort, hij on
middellijk in vrijheid zal worden ge
steld en zijn weg zal kunnen vervol
gen. Doch dat pakt anders uit.
Met de woorden: „Vandaag worden
er geen gerechtszaken door de Maire
behandeld", sluit het nietige cham-
pettertje hem, eer hij het vermoedt,
Iets later op de avond wordt hem
een paar bossen stro gebracht met
een oude deken; bovendien nog een
kruik water, maar voedsel niet. Hij
schikt zich maar in zijn lot, er zit
niet anders op, al is hij gemelijk en
verdrietig.
Eindelijk, hij heeft wel eens geslui
merd, zo nu en dan, maar niet gesla
pen, komt er een streep licht door
het vuile venster naar binnen gluren:
de dag is dan toch aangebroken!
Hij verwacht nu niet anders dan
in het arrestantenlokaal op, om daar
tot de volgende morgen te moeten
wachten.
In de loop van twee dagen voor de
tweede maal gevangen! Weliswaar
laat dit tweede geval zich niet zo
ernstig aanzien als het eerste, maar
zonder verontrusting is hij niet: als
de Maire van Damme niet edeler
denkt dan zijn politieman, kan het
voorval hem nog wel meer kosten
dan vijf franc, eer hij zijn vrijheid
terug heeft! En het jammerlijke is
dat hij schier niet vooruitgekomen is
en nog niet heel ver van Sluis ver
wijderd is.
Tevergeefs ziet hij uit naar een
middel, om aan de cel te ontsnappen.
De deur is goed van slot en grendel
voorzien en het enige lichtvenster te
hoog om er bij te komen.
spoedig gehaald te worden om voor
de Maire te worden geleid. Maar zijn
geduld wordt op zware proef gesteld,
want er gebeurt voorlopig niets. De
morgen verstrijkt. Buiten wordt
schier geen geluid vernomen. Het is
of heel Damme van de roes moet uit
slapen.
Eerst diep in de namiddag ver
schijnt het champettertje om hem te
halen en voor „mijnheer de Maire"
te brengen om zich als „rustver
stoorder" te verantwoorden.
De veekoopman, die volkomen kalm
is en wiens tegenwoordigheid van
geest hem niet in de steek laat, is
brandend nieuwsgierig om te weten
welk vlees hij met de Maire in de
kuip heeft.
Nu, dat valt direct al mee. Het agen-
tje wordt helemaal niet vriendelijk be
jegend door zijn superieur.
„Zo. Je kunt wel gaan Perron. Ik
zal het met deze man wel vinden!"
„Maar zou ik, mijnheer de Maire,
het geval, zoals het zich heeft voor
gedaan nog eens niet herhalen in te
genwoordigheid van de delinquent?"
„Volmaakt overbodig, Perron. Je
hebt mij voldoende op de hoogte ge
bracht. Je kunt gaan".
Met stekende oogjes, maar ogen
schijnlijk zeer onderdanig verlaat, tot
grote verlichting van Zijier, met veel
strijkages het agentje 't vertrek van
het gemeentehuis, waar de Maire ze
telt.
„En nu, vriend, vertel mij je naam
en je beroep eens".
Frits Zijier reikt hem zijn paspoort
over.
„Jacques Huijsser, veehandenlaar,
Sluisin orde. En nu, Huijsser, je
bent beschuldigd je gisteren zeer on
eerbiedig tegenover de geestelijkheid
te hebben gedragen en het Heilig Sa
crament met spot te hebben bejegend
en daardoor aanleiding tot rustver
storing te hebben gegeven. Wat heb
je daarop te zeggen?"
Heel kalm vertelt Jacques Huijsser
wat er precies is voorgevallen; dat
hij eerst nauwelijks heeft bemerkt,
dat de Pastoor naderde, maar toen
terzijde wilde gaan staan, omdat hij,
als Protestant, aan de plechtigheid
niet kon deelnemen.
De Maire knikt en zegt: „Ik zal de
laatste zijn om je dat euvel te dui
den. Wel ben ik Katholiek, maar ik
heb zo mijji bepaalde meningen over
deze dingen. Bovendien is vrijheid
van godsdienst bij de wet gewaar
borgd. Maar, waarde vriend, je wordt
van iets ernstigs beschuldigd. Je
hebt, volgens het rapport, met deze
stok op het publiek ingeslagen en
niet zuinig ook. Wat heb je daarop te
zeggen?"
de gewone man toch ook geen invloed
heeft op de besteding van zijn belas
tinggeld in de gemeente, waar hij
woont, maar dan vergeet men, dat
de officieel gekozen raadsleden daar
eigenlijk zitten in opdracht van de
kiezers. Indirecte invloed is er dus wel
degelijk.
Het eenvoudigste zou zijn ook voor
polders en waterschappen, waar voor
gebouwde eigendom moet worden be
taald, algemene verkiezingen uit te
schrijven. Maar dat levert grote moei
lijkheden op. Allereerst, omdat een
polder geen politiek college is en ver
volgens, omdat de belangen der kie
zers wel zeer ver uiteenlopen. Of
iemand moet betalen voor een arbei
derswoning of voor een grote villa
maakt in het bedrag wel enig verschil.
En bij een algemene verkiezing wer
ken met deelstemmen is onmogelijk.
Wil men dus eigenaren van gebouwde
eigendom in het polderbestuur opne
men, dan zal een andere weg moet
worden gevolgd.
PROF. SCHILTHUIS heeft in de
vergadering van de Zeeuwse Pol
der- en Waterschapsbond met gloed
de in Zuid-Holland toegepaste metho
de verdedigd, n.l. de verkiezing van
polderbestuurders voor gebouwd ei
gendom door de gemeentebesturen.
Hij argumenteerde aldus; als men de
bestuurders rechtstreeks kiest, is de
kans op moeilijkheden groot, omdat
deze mensen meestal slechts belang
stelling hebben voor de hoogte der
aanslagen. En aangezien in sommige
waterschappen het bedrag, dat aan
belasting op gebouwde eigendom
wordt ontvangen, zeer hoog ligt, is het
niet uitgesloten, dat zij de dienst in
het polderbestuur gaan uitmaken.
Vandaar een indirecte vertegenwoor
diging via de gemeenten, die toch ook
het grootste belang hebben bij stevige
dijken en een goede afwatering.
Eerlijk gezegd vinden wij deze ar
gumentering zwak. Zij zou met even
veel recht gebruikt kunnen worden
voor de eigenaren van de ongebouwde
eigendom! Er is toch niemand, die ge
looft, dat al deze mensen zich om de
hoogte van hun aanslag weinig be
kommeren, maar slechts oog hebben
voor de belangen van de polder en
daarom hun aanslag graag betalen!
En vergeet ook niet, dat na de ramp
van 1 Februari indien dat nog niet
eerder het geval zou zijn geweest
de ogen van de eigenaren van ge
bouwd wel zijn opengegaan. Heus; als
die eigenaren van gebouwd kwaad
willen, dan kunnen zij altjjd nog pro
beren de vertegenwoordiger van het
gemeentebestuur te beïnvloeden!
EEh
li
EN VEEL BETERE METHODE
lijkt ons die, welke in een groot
waterschap in Zeeland (en misschien
ook nog wel in andere) wordt toege
past. Daar worden n.l. de eigenaren
van de gebouwde eigendom, die voor
een bepaald bedrag zijn aangeslagen,
opgeroepen om namen in te leveren en
daaruit doet het polderbestuur een
keuze. Ook voor de polderbestuurders
geldt, dat zij voor een zeker (hoger)
bedrag moeten zijn aangeslagen, wil
len zij voor verkiezing in aanmerking
komen. Dat er van de mogelijkheid tot
candidaatstelling onvoldoende gebruik
wordt gemaakt, ligt aan de eigenaren
zelf. En dit te weten werpt de vraag
op, of het probleem wel zo groot is als
wordt beweerd.... T.
