de loupe
Politieke vluchtelingen worden
naar Berlijn geholpen
BHHaiiKrjBazaizi-i
VTRIGLEY
DE SLUIKER
Toestanden als in onze bezettingstijd
136.
Chr» Bond van Schoen winkeliers
vertoont een verheugende groei
Engeland wordt niet toegelaten
tot de ANZUS
Bommen met
radio-actief stof
Mode
„Vakbladen"
Oost-Duitsland heeft zijn escape-line
Relaas van een ontsnapte
En toch*;*
Overleg duurt echter
voort
Elfde wegverkeersdag
K*N.A*C*
Zaterdag 12 September 1953.
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
Onder
September is de maand van mode
shows: in steeds meer steden en dorpen
van ons lieve vaderland laten lieftallige
mannequins (onder wie minstens één
„grote maat"!) aan steeds meer bezoek
sters zien welke mogelijkheden op
kledinggebied voor de vrouw die „bij"
wil zijn, zijn weggelegd. Zijn de organi
satoren van de show „couturiers" (een
Frans woord, dus dit zijn „deftige'
kleermakers!), dan wordt er niet op de
prijs gelet, dan gaat het alleen om het
exclusieve (lees: om iets anders te heb
ben dan een ander!) zijn zij daaren
tegen mensen die het van het grote
publiek moeten hebben, dan komen er
modellen, die de Nederlandse vrouw
kan dragen zonder dat ze zich „voor
gek" voelt lopen en aan de andere kant
zo, dat ze zich niet „een antiekje" voelt.
Zo af en toe gaat er een schok door
die modewereld als Je een of andere
toonaangevende Parijzenaar met iets
nieuws komt: met een nieuwe „lijn",
met lange rokken of kortere rokken of
heel korte rokken. Dan is het alsof
iemand een steen in het water heeft
gegooid: heftige beroering op de plaats
waar die steen gevallen is en langzaam
rimpelen de golfjes weg in het wijde
wateroppervlak. Maar ieder waterdrop
peltje wordt erdoor beroerd en zo
maakt haast wel iedere vrouw vroeger
of later een keuze of ze ook aan die
„gekkigheid" zal gaan meedoen of niet.
De steen laat niemand onberoerd!
Dit alles, dit vrouwelijke gevoel voor
kleding en vooral voor veranderingen
in kleding, is waarschijnlijk welhaast
zo oud als de wereld. Het is een ge
volg van het vrouw-zijn: de vrouw die
zich niet voor haar kleding, haar uiter
lijk interesseert is geen echte vrouw, is
niet compleet! En dat ondernemende
lieden of ze nu „couturiers" zijn of
gewoon maar winkeliers uit deze
vrouwelijke eigenschap munt trachten
te slaan, is zeer belangrijk en zelfs wel
verheugend, want het heeft economi
sche voordelen en.ook de man heeft
er behagen in, ook al zal hij het in de
meeste gevallen moeten betalen!
Er zijn er meer die uit dat „vrouwe
lijke" munt trachten te slaan en lang
niet zonder succes: de exploitanten van
vrouwenbladen, die „vakbladen" met
duizend-en-een naai- en breipatroon-
tjes, met een kookrubriek en allerlei
andere goede raadgevingen waarmee
een huisvrouw haar voordeel kan doen.
Met voor de rest vele bladzijden ver
halen over een „zij" en een „hij" en
de vele moeilijkheden die overwonnen
moeten worden voor en aleer ze „el
kaar hebben" en daarmee is het dan wel
bekeken.
Niemand zal met reden kunnen be
weren dat er in dit alles iets verkeerds
steekt; integendeel: het is een niet te
loochenen feit, dat menige vrouw, door
die raadgevingen geleerd en door de
vele patroontjes tot zelfdoen aangezet,
vele guldens bespaart. Mannen kunnen
over dit alles hun schouders ophalen en
het allemaal „onbenullig" noemen,
maar de millioenenoplage die deze
„vakbladen" tezamen hebben bewijst
wel dat zij zich op dit punt wat te veel
door hun „mannelijke meerderwaardig
heidsgevoel" laten leiden!
(Bijzondere correspondentie.)
BERLIJN, September. De Oostduitse vaderlanders, die van com
munisme niets en van vrijheid alles willen weten, hebben heel in het
geheim een zeer goed werkende organisatie opgebouwd. Een organi
satie, die in alle stilte werkend en in eenvoud verricht vrij veel
lijkt op een mengeling van onze L. O, in de tijden van de Duitse be
zetting, de „escape line" voor geallieerde piloten door de onderdrukte
gebieden en de „ondergrondse weg", die de Amerikanen in de tijd van
de slavernij hadden voor het brengen van ontsnapte slaven naar hef;
ook voor hen vrije Noorden.
Het bestaan van deze „ondergrondse" in Oost-Duitsland is dezer
dagen aan het licht gekomen Hit de verhalen van een ontsnapte gevan
gene, die in Berlijn aankwam en er in tegenstelling tot vele andere
vluchtelingen behoorlijk verzorgd uitzag.
Het terrein dat ik hierboven betre
den heb is een uiterst gevaarlijk terrein
ik ben mij daar terdege van bewust!
Desondanks ga ik verder, ga ik con
clusies trekken Gisteren schreef één
onzer mei»-,s over de familie De-
mas tot die familie behoren vele
mannen, maar.ik ben er wel zeker
van dat de vrouwen in die familie ver
re in de meerderheid zijn. Inderdaad,
er zijn vele mannen die nooit verder
k ;men met hun belangstelling dan voor
J- dingen van hun dagelijks werk en
voor hun dam- of schaakclub of hun
aquariumvereniging 's avonds. Goede
en mooie hobbies daar niet van!
Maar deze mannen onderscheiden zich
in niets van die vrouwen, die opgaan
in hun vakbladen zonder ooit nog tot
andere lectuur te komen en die weken
lang over niets anders meer kunnen
praten dan over de modeshow die zij
gezien hebben!
In dit alles ligt het enorme gevaar
van de vervlakking, misschien het ken
merk- van onze tijd. Modeshows en
kookrubrieken, het dagelijks werk en
de schaakclub het zijn belangrijke
stukken van ons leven en ze bepalen
voor een groot deel de dagelijkse gang
van zaken. Maar als we nooit verder
zien, nooit hoger zienwat is het
dan bedroevend met ons gesteld.
In deze maand wordt ook in vele
kerken het Heilig Avondmaal gevierd.
„Een iegelijk onderzoeke zichzelve!" zo
wordt ons voorgehouden. En in die lan
ge zondenrij vindt men ook de afgode
rij. Is het niet zo dat we ons het meest
van alles hieraan bezondigen, dat we
van het dagelijks leven onze afgod ma
ken?
Een industriële- en handelsdelega
tie uit Engeland, die onder leiding
stc -id van Harry L. Dowsett, heeft uit
Moskou een bestelling meegebracht
van schepen tot een bedrag van meer
dan 10 millioen pond sterling.
Deze man deed ons een heel ver
haal, waaruit bleek dat hij twee jaar
geleden al in Berlijn geweest was als
leider van een groep der communis
tische „Freie Deutsche Jugend". In
1951 was hij afgevaardigd naar het
grote communistische Jeugdfestival en
van die gelegenheid had ook hij ge
profiteerd om een kijkje in het Wes
ten te nemen.
„Als ik toen gedaan had, wat ik in
een eerste opwelling wilde, dan was
ik nooit terug gegaan", vertelt hij,
„maar ik was toen nog niet zo ver en
ging dus terug naar mijn dorp in
Oost-Duitsland. Ik had mij wat ellen
de kunnen besparen".
Hij was namelijk nog maar amper
in zijn woonplaats terug of hij had er
al spijt van niet te zijn gebleven en
steeds meer begon hij te twijfelen aan
de communistische beginselen, zowel
wat Duitsland als wat de hele wereld
betreft. Het duurde niet lang of ook
uit zijn houding bleek, dat hij geen
overtuigde communist, doch veeleer
het tegendeel was.
De volgende fase in zijn ontwikke
ling kwam niet van hemzelf, maar was
even onvermijdelijk: bezoek en arres
tatie door de veiligheidspolitie. Het
gerechtshof te Guestrow in Mecklen
burg veroordeelde hem tot vijf jaar
dwangarbeid.
Het eerste jaar van zijn straf on
derging hij in de strafgevangenis van
Buetzow-Dreibergen, daarna werd hij
overgebracht naar het werkkamp Glo-
we, dat in een van de rest der wereld
afgesloten gebied op het eiland Rü-
gen ligt. Na de opstand van 17 Juni in
Berlijn werden de werkzaamheden in
Glowe gestaakt en onze zegsman werd
met honderden andere dwangarbei
ders overgeplaatst naar een kamp in
Fürstenbërg aan de Oder.
De weg naar de vrijheid.
Dit kamp, waaruit hjj later zou ont
snappen, onderscheidde zicli in niets
van de meeste kampen in de Sowjet-
zöne: hogeomheiningen van prikkel
draad, wachttorens, schijnwerpers en
zwaar bewapende wachten van de
Volkspolitie. Kortom, men vervange het
woord Volkspolitie door S.S. en ieder,
die weieens in een concentratiekamp
der Nazi's verbleef, weet genoeg.
Onze zegsman besloot omstreeks
half Juli, samen met vier anderen, de
benen te nemen. Toen de plannen ech
ter vrijwel gereed voor uitvoering
waren, trokken twee van hen zich nog
terug; een tegenslag, vooral ook om
dat men er niet helemaal zeker van
kon zijn dat die twee de hele zaak niet
zouden verraden. Dat is niet gebeurd
en op een donkere avond, toen zij
nog laat met een groep buiten het
kamp moesten werken, namen zij de
vlucht.
Ze liepen, zo hard ze konden, onge
veer vijftien kilometer door de koren
velden en door moerassige weiden, tot
zij bij een spoorbaan ontdekt werden.
Op het bevel „Sta of ik schiet" van
de politieman verspreidden zij zich
en verloren elkaar uit het oog. Van de
twee anderen heeft men nooit meer
iets gehoord.
Twee nachten zwierf onze vriend
doelloos en met een steeds kleiner
wordende hoop door het land, toen
kon hij het van honger en uitputting
niet langer volhouden en iiet zich
langs de weg vallen vlak b\j een dorp.
Aan een boerenjongen, die voorbjj
kwam vroeg hy om hulp en de jongen
bracht hem prompt naar huis. Dat was
het begin van de ketting, die hem ten
slotte veilig en wel in Berlijn zou bren
gen.
Deze mensen konden natuurlijk aan
zijn nu totaal verscheurde gevange
niskleren heel best zien wat voor vlees
ze in de kuip hadden. Niemand even
wel sprak daarover en niemand vroeg
waarheen hij wilde. Hij kreeg te eten,
men gaf hem andere kleren en een
plaats om te slapen. Dagenlang is hij
zo in dit boerengezin gebleven.
Op zekere dag evenwel werd hq
naar een ander gezin gebracht, waar
hy geld kreeg en op weer een ander
adres, waar hij werd „afgeleverd",
daar kreeg hy ook het identiteitsbewys
van een jongeman, die vrij veel op
hem leek.
Toen zette men hem met zijn pas,
een nieuw pak en een zak vol eten op
een trein naar Berlijn. In Bernau
moest de trein een kwartier wachten
voor controle door de politie. De poli
tieman wierp een haastige blik op het
identiteitsbewys van onze vriend en
zei dat het in orde was.
Zo kwant hij in Berlijn. Vrij, einde
lijk vrij. En overal in de Russische
zóne van Duitsland krommen de boe
ren hun ruggen over het werk op het
land, slaan de timmerlui hun spijkers,
doet de dokter zijn ziekenbezoek en
gaat de dominee op huisbezoek. En
zij allen, wat ze verder ook mogen
doen, werken onverdroten en zwijgend
voort aan de ketting met de vele
'schakels, de ketting die hulp brengt
aan anderen, reizigers op de weg naar
de vrijheid. De weg naar de vrijheid,
die ook zijzelf eens hopen te gaan.
Nadruk verboden.
IOC Union Pacific maakte vooral gebruik van de
IJJt diensten der landverhuizers uit Ierland en
van soldaten uit de burgeroorlog. Central Pacific im
porteerde scheepsladingen Chinese koelies. Op deze
wijze kwamen Oost en West samen op 10 Mei 1869 bij
Ogden in Utah. De laatste dwarslegger was van ma
honiehout en de laatste bout van zuiver goud.
■uil
In verband met deze grote werken werd er
veel gezwendeld. De omkoperij nam een gro
te omvang aan. Er werden enorme vermogens ver
gaard waardoor een ware Pacific-koorts uitbrak. Wat
er in de daarop volgende 5 a 6 jaar gebeurde laat zich
moeilijk beschrijven. In 1875 waren er niet minder dan
5 Pacific-lijnen dwars door het vasteland.
iiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiii
Autobanden met zeer lange
levensduur voorspeld.
CHICAGO, 11 September. Dr
John Blake, een rubberchemicus, heeft
gisteren in het jaarcongres van het
Amerikaanse chemische genootschap
voorspeld, dat er in de toekomst auto
banden zullen worden vervaardigd,
die een even lange levensduur hebben
als automobielen. Bepaalde materialen
moeten nog worden gevonden, doch
volgens dr Blake zal het niet lang
meer duren, dat automobilisten hun
banden niet meer behoeven te ver
nieuwen.
Hij voorspelde ook, dat er autoban
den zullen worden vervaardigd in
kleuren, die harmaniëren met die van
de auto. Deze gekleurde banden zullen
even sterk zqn als de bestaande zwar
te banden.
Bezoldigd secretaris aangesteld
Bedrijfschap schept ruimte voor goede
uitoefening van ondernemingsfunctie
(Van onze Utrechtse redacteur).
UTRECHT, 11 September. Op de gisteren te Utrecht gehouden alg. vergadering
van de Bond van Cchr. Schoenwinkeliers in Nederland bleek, dat deze organisatie
zich de laatste tjjd in een gezondé groei mag verheugen. De bond beschikt thans
ook over een bezoldigde secretaris, want de vergadering hechtte haar goedkeuring
aan de benoeming van de heer J. van Dijk te Dokkum in deze functie. De secreta
ris is inmiddels naar Leiden verhuisd, waar het bondskantoor nu gevestigd is.
In zün openingswoord wees de voor
zitter, de heer Jac. de Vos te Rotterdam,
op de grotet tegenstelling tussen een zui-
Ingezonden Mededeling (adv.)
SANAPIRIN jaagt kou J_
en pijn uit Uw body TP
Ministers der aangesloten landen bijeen
WASHINGTON, 11 September.
De ministers van Buitenlandse
Zaken van Australië, Nieuw-Zce-
land en de Verenigde Staten heb
ben Donderdagavond bekendge
maakt, dat zij besloten hebben de
„A.N.Z.U.S.", het verdedigings-
De traditionele wegverkeersdag van
de K.N.A.C., het is reeds de elfde die
door de Automobiel Club wordt georga
niseerd, zal dit jaar op 23 October a.s.
worden gehouden. Evenals het vorig
jaar vindt de bijeenkomst, welke een
gehele dag zal duren fn het Kurhaus te
Sohevenlngen plaats.
Mr J. Algera, minister van Verkeer
en Waterstaat, heeft zich bereid ver
klaard de conferentie te openen, waar
na in de morgenuren twee sprekers
aan het woord zullen komen, t.w. Ir.
A. G. Maris, directeur-generaal van de
Rykswaterstaat, die als onderwerp voor
zyn voordracht heeft gekozen: „Het
Nederlandse wegennet in de toekomst",
en de hoofdcommissaris van Politie van
Rotterdam, de heer H. M. C. A. Staal,
die de verhouding tussen politie en
weggebruiker nader zal belichten.
Na de lunchpauze zullen referaten
worden gehouden door: mr. F. P. E.
Bloemarts, vice-president van de Ar
rondissementsrechtbank en president
van de Verkeerskamer van deze recht
bank, met als onderwerp: „Zijn by de
rechtbanken verkeerskamers nodig of
wenselijk?", door de heer H. van Poel
geest, voozitter van de Nederlandse
Vereniging tot Bescherming van Die
ren en voorzitter van het Comité „Die
ren in het wegverkeer", wiens voor
dracht de naam van dit Comité tot
titel draagt en tenslotte zal prof. Jhr.
Dr. D. M. J. van Lennep, directeur van
de Nederlandse Stichting voor Psycho
techniek de „Psychologische analyse
van de chauffeurssituatie" behandelen.
Na elke voordracht zal er gelegenheid
tot debatteren zyn. Na afloop van het
debat over laatstgenoemde voordracht
zal de Procureur Generaal bq het Ge
rechtshof te 's-Gravenhage, mr D. J.
van Gilse, zoals onlangs reeds werd
bericht, de prijzen uitreiken voor oe
door de K.N.A.C. ingestelde „Steden
verkeersveiligheids competitie".
Ingezonden Mededeling (adv.).
verdrag voor de Stille Oceaan, niet
uit te breiden, door Engeland of
een ander land hierbij toe te laten.
In een communique, dat aan het
einde van de bijeenkomst van de raad
der Anzus door de drie ministers werd
uitgegeven, wordt gezegd, dat de raad
zijn bereidheid heeft bevestigd elke
maatregel te overwegen, die de ver
dediging van het betrokken gebied ten
goede zou komen. Men had echter
unaniem besloten, dat uitbreiding van
het aantal leden hiertoe noch direct
noch materieel zou bijdragen. De mi
nisters hadden een open oog voor het
ïeit, dat elk van. de drie bij de Anzus
aangesloten landen Australië,
Nieuw-Zeeland, Amerika nog an
dere betrekkingen en verantwoorde
lijkheden heeft, en zij erkenden de
belangrijke belangen van andere lan
den in de Stille Oceaan. „Alle over
eenkomsten en betrekkingen met an
dere landen vormen tezamen een ern
stige waarschuwing voor iedere even
tuele aanvaller, en vertegenwoordi
gen de groeiende basis voor een duur
zame vrede in de Stille Oceaan", aldus
het communique.
WERELDSITUATIE BESPROKEN.
Voorts wordt gezegd, dat de minis
ters de algehele wereldsituatie uitge
breid hebben besproken, waarbij zij
vooral de aandacht besteedden aan ge
bieden, die door het „communistische
imperialisme" worden bedreigd. Spe
ciale aandacht werd besteed aan de
toestand in Korea en Indo-China. De
drie ministers bevestigden eerder uit
gegeven verklaringen, dat zq onder de
huidige omstandigheden communis
tisch China niet kunnen erkennen en
tegen toelating van dat land tot de
Verenigde Naties zouden zijn. Verder
vermeldt het communique, dat het al
gemene doel van de Anzus is het ver
sterken van de politieke en militaire
betrekkingen tussen de drie landen
en het zoeken naar de meest doeltref
fende middelen voor hun gemeen
schappelijke verdediging.
Zy moet naar hem toe, hoe dan ook.
Misschien mag zy hem spreken alvo
rensneen, zy moet er niet aan
denken„O, Heere, laat het zover
niet komen, red hem". Zq weet de
gevolgen wel: de doodstraf, in elk
geval opsluiting in de sombere gevan
genis van St. Omer in Frankrqk, waar
honderden gevangenen zich moeten be
vindenMisschien kan oom Ver-
woldenee, wat zou die kunnen?...
Het is te laaten tochje kunt
nooit wetenMisschien is hy nog
te reddenHaar gedachten vliegen
heen en weer, heen en weerHet
is een chaos in haar hoofdAlleen
één ding weet zq: ik moet er heen en
dan zullen wij verder zien
Nog geen half uur na het vertrek
van Nardus sluit zij haar huisje dicht.
Met Albert op de arm en Geertje aan
de hand gaat zq resoluut op weg, eerst
naar de boerderq van Maris, waar zq
dienstbode is geweest. Om te vragen, of
de beide kinderen daar mogen blijven
tot zij terug keert
Na een uur lopen ongeveer bereikt
zq de hoeve, waar men op de hoogte
blqkt te, zqn. Het grote nieuws is de
ganse contreien doorgegaan; je staat
er verbaasd over, hoe het mogelqk is,
dat men tot in de verste hoeken van
het Land van Cadzand in enkele uren
weet wat er die nacht is voorgevallen.
Boer Maris en de boerin weten ook
de namen van de dode en gewonde slui-
kers. Zq weten eveneens, dat Frits Zij-
Ier in Sluis is opgesloten. Geen ogen
blik is Hanna Verwolde uit de gedach
ten van de boerinEn dan staat
zq daar in levende lijve in de haar
zo vertrouwde omgeving!
Maar natuurlqk mogen de kinderen
daar blqven! Er zal goed voor hen ge
zorgd worden! Zq kan wel een paar
weken wegblijven, als het nodig is.
Maar wat is Hanna eigeniyk van
plan?
En dan praat de gewezen boerin
van „Overduin". Och, het is eigenlqk
min of meer wartaal. Zij weet niet,
wat zij wil. Ze wil alleen naar haar
man; in elk geval wil zq In Sluis zijn
zolang hy daar is. Misschien mag hq
bezoek ontvangenmisschien
och, zq weet het niet.
„En hoe wil je dan in Sluis komen?"
vraagt de boer, die diep medelijden
heeft met de vroegere dienstbode, die
er kind in huis was
Ja, zq moet natuurlqk gaan lopen. nen.
tranen terug dringen. Maar dan ver
mant zq zich en neemt plaats in het
wagentje, waarin Kees haar naar Sluis
brengen zal.
Zij kent de knecht door en door.
Maar toch wordt onderweg bijna niet
gesproken. Kees eerbiedigt haar smart
en neemt met een kort woord afscheid
van haar, als hij haar bij de herberg
„De gouden leeuw" afzet. Want hij
gaat een pint bier drinken, maar
Hanna loopt onmiddellijk Sluis bin-
FEUILLETON
Aflevering 15
Vrij bewerkt naar P. VISSER Jzn
Geen sprake van." beslist de boer.
„Kees!" roept hij dan naar buiten.
„Ja, boer?"
„De ruin inspannen. Jq brengt vrouw
Zqler naar Sluis."
„Dat is te veel, boer. Nee
„Kees brengt je naar Sluis. Zeker
niet bq de Maire afzetten?"
Hanna is volkomen helder nu; helder
en besluitvaardig.
„Neen, niet bij oom Verwolde. Men
moet niet weten
„Goed begrepen, Hanna. Die mag
officieel van niets weten. Kees moet
je in „De gouden leeuw" maar afzet
ten. En dan zie je maar verder. God
zy met je."
Het afscheid valt de kinderen niet
zwaar: in een oogwenk zqn zq thuis
op de boerderq. En moeder komt
gauw terugHanna heeft er meer
Het is nog volop dag. Zij beseft,
dat het niet verstandig zou zijn, als
zij de klopper zou laten vallen op de
zware deur van het Mairehuis: allicht
was er iemand, die haar zag. Daarom
slaat zij een steegje in, dat naar de
achterzijde van de grote woning voert.
Als de tuindeur open isde Maere
zal wel zwijgen.
Zij treft het: de tuindeur is open
en weldra loopt zij door de tuin, om
haar oom opeens gewaar te worden.
Hij staat bij een bloembed. Op het ge
luid van naderende voetstappen kijkt
hij op.
„Nicht Hanna!"
Met uitgestoken hand loopt hij haar
tegemoet. Hij ziet de spanning op
haar gelaat. Het grote verdriet is er
af te lezen.
„Kom binnen, meid. En neem een
moeite mee. Met kracht moet zq haar verfrissing. Je zult wel moe zqn. Hoe
kom je hier en waar zijn je kinde
ren?"
Met stokkende stem vertelt Hanna
„Ik weet, dat je man er bq is. Hij
had beter gedaan, zich afzijdig te
houden van die kerels. Maar ja, dat
is niet gebeurd. En nu is hij hier op
gesloten. Het staat er niet best met
hem voor, kind. Dat begrijp je zeker
wel?"
Hanna knikt. Zij laat haar tranen de
vrqe loop en snikt nu erbarmelijk.
Tot in het diepst van zijn ziel is
Maire Verwolde met het lot van zijn
neef en nicht begaan. In stilte ver
vloekt hij de Fransen, de gare kapi
tein Dumancheau het meest. Maar hij
is nuchter genoeg om te beseffen, dat
hij daarmee in elk geval nu niet ver
der komt.
„En wat kom je nu in Sluis doen,
nicht?"
„Ik zou Willen proberen, hem te
redden of anders met hem sterven."
„Neem mij niet kwalijk, maar dat
is onmogelijk. Ik zou niet weten, hoe.
En met hem sterven, dat zeg je in
'n opwelling, die je wel vergeven kan
worden, maar die onzinnig is. Ik meen,
dat je twee kinderen hebt. Wou je die
opeens vader- en moederloos maken?
Nee, nee, dat is te gek om los te
lopen. Ik zie geen kans, je man vrij
te krqgen. Kapitein Dumancheau ver
trouwt mij niet. Ik kan niet bemidde
len. Je man is op heterdaad betrapt.
Er is geen enkele verontschuldiging."
„Kan ik Frits dan niet bezoeken,
oom?"
„Dat wordt niet toegestaan. Over
een paar dagen, misschien nog eerder,
wordt het vonnis geveld. Men maakt
er korte metten mee."
Een ogenblik heerst er zwijgen in
het grote vertrek. Dan opeens ver
breekt de Maire, die intensief heeft
zitten nadenken, de stilte.
(Wordt vervolgd).
ver economische en een Christelijke or
ganisatie. In de eerste plaats gaat het
alleen om materiële belangen, de tweede
streeft of behoort althans te streven
naar de verwerkelqking van het gebod
Gods, ook in het maatschappelijk leven.
Een contributie-verhoging werd aan
vaard en tot bestuurslid werden gekozen
de heren H. Steenwijk te Heerenveen en
H. Kroes Jr te Zutphen. Vertegenwoordi
gers van de R.K. en algemente zuster
organisaties, de Chr. Bond van Schoen
makerspatroons, de Vakgroep en de Vak
opleiding brachten elk in een kort
woord de beste wensen van hun op
drachtgevers over. De heer P. H. de Boer,
directeur van de vakopleiding, wees hier
bij op de noodzaak tot intensieve propa
ganda voor de vrije organisaties onder da
jeugdige gediplomeerden. Het jongeren-
element ontbreekt te veel in de bonden.
De secretaris van de Vakgroep, de heer
A. C. Reedijk, vroeg ernstige bezinning
op de vraag, wat er gebeuren moet ala
op 15 Febr. a.s. de Vakgroep verdwqnt
en bet Bedrijfschap er nog niet is. Een
oplossing moet worden gevonden om de
thans door de vakgroep gefinancierde en
onder auspiciën van de vrije organisaties
werkende belangrijke zaken als de op
leiding, het toezicht op de naleving van
de vestigingswet e.d. in stand te houden.
DENKEN IN GELD.
In zijn referaat over „Denken in geld",
waarschuwde drs J. K. van Dijk te Den
Haag de schoenwinkeliers voor de ge
woonte van vele kleine zakenlieden om
bij het bekijken van de bedrijfsresultaten
alleen op geldsbedragen te letten. Geld Is
geen constante waardemeter en vooral in
tijden van stijgende prijzen wordt vaak
te weinig met de vervangingswaarde van
de artikelen gerekend en als winst aan
gezien wat slechts schijnwinst is. Helaas
geeft de fiscus^ het verkeerde voorbeeld
door ook schijnwinst weg te belasten en
vaak niet of te weinig met de vervan-
ginswaarde te rekenen maar dit moet
voor de middenstander slechts een aan
sporing zijn om zich hier geen rad voor
de ogen te dragen. Het assortiment en dé
bestaansmogelijkheden van zijn zaak Jo
pen anders gevaar.
Mr J, P. I. van der Wilde, secretaris
van de Chr. Middenstansbond, sprak
over de betekenis van de P.B.O. in het al
gemeen en van het komende Bedrijfschap
voor de detailhandel in schoenen in hei
bijzonder. Hij kenschetste het bedrijf
schap als een orgaan, dat een rechtssfeer
en evenwicht schept in de bedrijfstak
en dat de ondernemer de gelegenheid
biedt om zijn functie naar behoren uit ta
oefenen door het tegengaan van allerlei
misstanden. Een goed functionnerend be
drijfschap kan behoorlijke arbeidsvoor
waarden, gezonde concurrentieverhou
dingen en een behoorlijke beloning van
de ondernemer waarborgen. De onderne
mer zal echter zelfstandig moeten blijven
beslissen over aard en omvang van da
productie en de vraag of dit orgaan ook
niet kan zorgen dat bq de vestiging van
nieuwe bedrijven het behoefte-element
wordt ingeschakeld werd door spr. dan
ook met klem ontkennend beantwoord.
Op de vragen, of de P.B.O. niet kan
leiden tot staatsabsulutisme of tot over
heersing van de werknemersbonden ant
woordde de referent, dat dit zeker niet
behoeft te gebeuren daar de organisaties
een basis van samenwerking gevonden
moeten hebben voor een bedrqfsorgaan
kan worden ingesteld. Tenslotte zal onze
invloed des te groter worden in deze or
ganen naarmate wij onze eigen Chr. or
ganisaties sterker maken en uitbouwen,
aldus mr Van der Wilde.
TUCSON, 11 September. De
Amerikaanse bodemdeskundige dr
Fuller, heeft Donderdag te Tucson
in Arizona melding gemaakt vein
onderzoekingen op het gebied van
eenvoudige bommen met radio
actief stof. Deze bommen zouden
het leven in het gehele land in ge
vaar kunnen brengen.
Dr Fuller zeide in de afgelopen twee
en een half jaar de leiding te hebben
gehad bij het onderzoek van het ele
ment strontium, dit onderzoek werd
verricht voor de commissie voor
atoomenergie.
Een bom met radio-actief stof. ge
maakt van strontium, lean oogsten 't
af gr°,te Wfte/massa's besmet-
ten. Als radio-actief strontium door
middel van besmet water in het men
selqk of dierlijk lichaam kom?, hoopt
het zich op in de beenderen en dit
jan*r dood tengevolge hebben, adus
dr Fuller.
Planten nemen strontium op door
de bladeren of de wortels.
