DE CHRISTELI|KE PERS EN Wl|
SHOCK-LOOK"
veroorzaakt een koude oorlog
in de mode-wereld.
DE SLUIKER
Als ik hier iets ga
zeggen over de betekenis
van de christelijke pers en onze
houding daartegenover, dan heb ik
zo het gevoel op een verkeerde
tribune te staan. Zoiets als een do
minee, die 's avonds in een matig
bezette dienst z'n hoorders op de
ziel bindt om 's Zondags trouw, d.i.
tweemaal naar de kerk te komen.
Dit is een vrij nutteloos bedrijf,
want die Zondagavond-gasten we
ten dat wel. Die het horen moesten
zijn juist afwezig!
Nederlandse soldaten in Korea
doen zwaar werk*
Hogere vergoeding
voor minis ers en
Kamerleden.
Strijd over de vraag of de rokken
10 cm korter moeten worden.
FEUILLETON
Aflevering 3
Vrij bewerkt naar P. VISSER Jzn
Zaterdag 29 Augustus 1953
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina
door
Ds H. VELDKAMP
Geref. predikant te Hattem
Deze regels worden gelezen on
derstel ik nu zo maar door de
abonné's op het christelijk dagblad.
Voor hén behoef ik geen betoog te
houden over de hoge waarde van de
christelijke krant. Dat lijkt een beetje
op het intrappen van een open deur.
Maar-nu die anderen
Die grote schare van hen, die nog
steeds verknocht zijn aan de krant
ik noem maar geen namen die
vader en grootvader ook al lazen, die
gezellige huis- tuin- en keukenkrant,
weet u wel, waar zo van alles in staat,
wat je .n „onze" kranten toch maar
mist, en waar je niet meer buiten
kunt. Het is die krant, die je prettig
op de hoogte houdt van alle geboor
ten, trouwerijen en sterfgevallen, en
van alle grote en kleine ongelukken
in je nabije omgeving. Je zoudt je
diep ongelukkig voelen als dit „kind
in huis" niet meer over de vloer
kwam.
Ze mogen daar dan op smalen, als
een „neutrale" krant, maar uw lijf
blad is toch maar „bij", en „onze"
bladen permanent een stuk achter.
Bovendien kan je die krant vanwege
de advertentie-rubriek voor je zaken
niet meer missen.
Dit is dan de grote groep van „onze
mensen" die er nog steeds voor zorgt,
dat de dusgenaamde „neutrale pers"
stevig en fier in het zadel zit, en
rustig en onbewogen toeziet, dat de
„christelijke pers" een strijd op leven
en dood te voeren Jieeft. Een strijd die
soms lijkt op een gevecht tegen de
bierkaai. Want deze lieden bereik ik
nu juist weer niet met dit schrijven.
Vlij staan hier, zoals gezegd, feitelijk
op de verkeerde tribune. Ik zou voor
één keer de microfoon van de „neu
trale pers" willen lenen. Ik zou voor
éénmaal Simson willen wezen. Het
werde mij vergund, de Dagonstempel
van de ik zeg niet onchristelijke
maar de niet-chrigelijke dagblad
pers binnen te treden, om de beide pi
laren, die de christenmensen hebben
gebouwd (de abonnementen en de ad
vertenties) met daverend geweld te
doen instorten.
U begrijpt wel, daar krijg ik de
kans niet voor.
Er is maar één weg.
Als u lezer of lezeres, dit nummer
gelezen hebt, neemt u een rood of
blauw potlood. Als u er geen hebt,
koopt u er een.de zaak is het waard,
U zet met dat potlood een paar ferme
strepen bij dit artikel, en stopt dan de
krant bij uw buurman in de bus die
nog altijd verslaafd is aan dat blad,
waar hij niet geestelijk gezond bij
blijven kan. Wat één niet kan, moeten
in dit geval velen samen doen. Die
afgodstempeltjes moeten toch klein te
krijgen zijn. We lezen nogal eens in
de Bijbel, dat er in Israel een fikse
reformatie tot stand kwam, doch dan
volgt er een vervelend „maar" op
maar het volk offerde en rookte nog
op de hoogten. Dat is een erg actuele
geschiedenis. Wy zijn het wel aardig
eens geworden over de noodzakelijk
heid van het christelijk onderwijs en
van de christelijke radio-omroep en
zo, maar er zyn nog verschillende
„hoogten" die stand gehouden heb
ben, en waar behoorlijk, of liever on
behoorlijk op gerookt en geofferd
wordt. Deze „hoogten" dienen alsnog
genomen te worden.
Een van die hoogten is de z.g.n.
neutrale pers.
ER ZIJN ENKELE DINGEN waar
men zich beurtelings over verba
zen en aan ergeren moet.
Het eerste bedrijf-zonder-naam kan
het best worden opgehelderd door een
beeld.
U hebt een jongen, en goeie kennis
S! .1 van u hebber een meisje. Dét
kind groeit als kool, maar met die jon
gen van u wil het maar niet. Hij blijft
in veel dingen maar wat achterlijk!
Wat gaat u nu doen?
Gaat u die knaap dat verwijten dat
hij achterlijk blijft, en gaat u hem
een pak slaag geven? Natuurlijk niet!
U gaat proberen de oorzaak op te
zoeken, en dan blijkt soms, o schrik,
dat het uw eigen schuld is. De dokter
heeft u gezegd: dat kind krijgt geen
behoorlijke voeding en niet voldoende
lichaamsbeweging.
Wat nu fatsoenlijke ouders nooit
doen, dat doen wij. Wij onthouden
eerst aan de christelijke pers wat voor
haar gezonde groei noodzakelijk is, en
doen daarna felle verwijten dat ze zo
„achterlijk" is. Ons eigen zorgenkind
krijgt dagelijks een pak slaag en we
brengen de lekkere hapjer bij de bu
ren, en verwonderen ons bovendien
dat het kind van de buren zo flink
groeit, terwijl het met onze Jantje
maar niet wil.
Ik laat elke toepassing achterwege.
Ik geef u alleen de verzekering dat als
ons protestants-christelijk volksdeel
getrouw was in z'n roeping, de situatie
precies andersom was, en de „neu
trale" pers niet in de schaduw kon
staan van haar „christelijk" zusje. En
verder valt het met die „achterlijk
heid" nogal mee. Ondanks onze erger
lijke verwaarlozing kan de knaap nog
behoorlijk meedoen. Hoe men dit aan
de christelijke pers nog klaarspeelt, is
een wonder op zich zelf.
HET TWEEDE FEIT dat verbazing
wekt is onze hardnekkige Chris
tel ke bijziendheid.
U herinnert zich nog wel dat een van
u6 eerste maatregelen van de vijande-
lijke bezetter was: de pers aan de teu
gels te leggen. En alle kranten die
zich die teugels niet lieten aanleggen,
werden eenvoudig verboden.
Waarom gebeurde dit?
Waarom werden de kranten verbo
den en de rest gelijkgeschakeld? En
waarom moesten wij onze radiotoe
stellen inleveren?
Om de eenvoudige reden, dat de vij
and heel helder inzag dat het woord
een geweldige macht is.
Het gesproken woord door de radio.
Het geschreven woord door de krant.
Die macht van 't geschreven woord
wordt nog verzesvoudigd omdat de
krant dagelijks by u in huis komt. Zy
is de dagelijkse gast in uw woning. En
een geziene gast ook, naar wie met
open oor geluisterd wordt. Hij zit bij
u avond aan avond aan tafel, en heeft
voor elk van d<" gezinsleden een
woord. Hierdoor wordt u, of u nu wilt
of niet, of u zich ertegen verzet of niet
verzet, beïnvloed. Dat gaat ongemerkt.
De gestadige druppel holt de steen
uit. U gaat in de politieke, maatschap
pelijke of kerkelijke vraagstukken
langzamerhand precies zo denken als
de krant u voorhoudt. Daar helpt geen
lieve-moederen z an. Wat „naar myn
bescheiden mening" al eens naar vo
ren wordt gebracht wordt steeds be-
De krant is dus een geweldig wapen
in de strijd der geesten, omdat ze
meehelpt do publieke opinie te vor
men. Zij kan een goed volk in de ban
van de leugen zetten, oox al heet zo'n
krant: de Waarheid. Elke journalist,
die over enige virtuositeit beschikt,
kan z'n lezers-publiek heensleuren
waarheen hy wil.
Die dagelijkse gast van de krant
kan dus heel gevaarlijk worden. Hij
kan ook ontzaglijk veel goed doen.
Dat hangt er maar van af, of die gast
werelds" spreekt of „christelijk".
U kunt van pausen en kardinalen
zeggen of denken wat u wilt, maar
kwajongens zijn het niet. Daarom geeft
het te denken, dat een paus de krant
eens genoemd heeft „une mission per-
petuelle", een voortdurende zending,
en dat een kardinaal eens gezegd
heeft, dat hy eerder het bouwen van
een kerk zou opgeven, dan het op
richten van een katholieke krant.
Het valt op dat ons protestants-
christelyk volksdeel in dit opzicht nog
zeer bijziend is, om niet te zeggen:
stekeblind.
Wij blijven maar modderen.
We zitten gevangen in de leugen,
dat „nieuws" tenslotte „nieuws" is, en
het er niet toe doet, uit welke krant je
het leest. Waar nog een tweede leugen
by komt, namelijk dat velen menen,
dat een krant best „neutraal" kan zijn.
Wij willen daar in een slotartikel
icu w vt vt1» gcuinui» yyuzui/ om-tuo ut. j -*J uuui ut svtt
scheidener, en zwijgt tenslotte geheel. 1 nog wel graag wat van zeggen.
Chinezen kwamen om hun doden.
Bunkerbouwers aan de oever van een brede rivier.
Tussen de tjotten in Korea, 14 Aug. Het is gisteren gebeurd. Sol
daten van de A-compagnie van het Nederlands Detachement Verenigde
Naties, die ongewapend werken in de gedemilitariseerde zóne in Korea,
hebben een aantal Chinezen ontmoet, die om hun doden vroegen.
De Nederlanders hebben hun de plaats gewezen waar zij na de aanval
op de A-compagnie de Chinezen begraven hadden en de eerste luitenant
J. Bor uit Rotterdam gaf hun toestemming hun dode vrienden uit te
graven en mee te nemen achter hun stellingen. Bij de laatste aanval, toen
vijf Nederlanders werden gedood en vijf gewond, hadden de Chinezen
niet geschoten toen een aantal Nederlanders onder bereik van vijandelijk
vuur het voorterrein ingingen om hun doden en gewonden op te halen.
den bunkers. Uur na uur torsen de jon
gens de zware balken tegen de heuvels
omhoog.
Dit zijn de Nederlandse soldaten in
Korea op het ogenblik. Het vuren is
gestaakt, maar ze hebben het zwaar
der dan ooit.
En aan de overzijde doen de
Chinezen hetzelfde. Daar waaien, als
de zon maar even heeft geschenen,
zware stofwolken omhoog. Het is
het zand, dat loskomt onder de auto
banden van zware trucks, die mate
riaal vervoeren en terwijl aan de
ene zijde de bunkers langzaam ver
rijzen aan de oever van de rivier,
wtorden in de gedemilitariseerde z6-
ne, op de plaats waar nog maar kort
geleden hevige gevechten door de
A-compagnie werden geleverd, de
oude bunkers opgeruimd.
Korea is nu het merkwaardigste
land van de wereld, omdat men niet
weet waar men aan toe is. Op de door
regen spiegelglad geworden tjotten
sjouwen soldaten zware balken om
hoog en bouwen koortsachtig hun bun
kers aan de oever van een brede ri
vier.
Men heeft bij de Amerikanen grote
belangstelling voor dit werk. Generaal
William G. Bradley, de plaatsvervan
gend commandant van de tweede di
visie en generaal W. L. Barringer,
commandant van de tweede divisie
brachten reeds een bezoek aan de
„Nederlandse bunkerbouwers". De
laatste vroeg ons uitdrukkelijk in de
Nederlandse kranten te willen .mee
delen, dat hij verheugd was dat over
ste C. Knuist tot commandant van het
Nederlandse bataljon was aangewezen
en tevens te willen schrijven, dat hij
trots is een bataljon als het Neder
landse in zijn divisie te hebben.
De Korea-vrijwilligers werken hier
dan ook als paarden. Als men rond
kijkt, ziet men een complete olym
piade. Zij zijn van vechtsoldaten plot
seling gewichtsheffers, athleten, zwem
mers, hoog- en vèrspringers en vooral
zwoegers geworden.
DE GEWONE SOLDAAT.
Wat in deze dagen door het Neder
lands bataljon verzet wordt, grenst aan
het ongelooflijke. Het is de gewone sol
daat, die dit doet. De gewone jongen
met de vuile klei van Korea aan zijn
blote voeten. De werkman, die met
balken van meer dan 100 kilo een wilde
stroom overzwemt en ze daarna hoe
begrijpt niemand tegen de 400 me
ter hoge tjotten omhoog sleept. Want
de nieuwe lyn moet een stevige lyn
worden.
Tjotten.glibberige, dichtbegroei
de heuvels, waar de paden niet eens
zijn gebaand. Waar men door een wit
lint, dat men bij het bestijgen van de
heuvels op klein-duimpjes-manier
achter zich aan afrolt, de weg terug
moet vinden.
En deze weg bestaat uit glibberige,
kletsnatte klei, die zich vastzuigt aan
je schoenen en de wereld tot een ker
mis van gladheid maakt. Een stromen
de regen maakt dit alles onnoemelijk
triest. Langzaam verrijzen de honder-
's-GRAVENHAGE, 27 Augustus.
Volgens „De Telegraaf" kan nog dit
jaar de indiening verwacht worden van
een wetsontwerp, waarbij wordt voor
gesteld aan de Tweede Kamerleden een
hogere schadeloosstelling toe te ken
nen.
De bedragen, die de Kame.-edeii
thans ontvangen, variëren van f 7200,
tot f 400,per jaar, waarbij rekening
wordt gehouden met de afstand tussen
Den Haag en de woonplaats van het
Kamerlid.
Voorgesteld zal worden deze bedra
gen te verhogen tot resp. f 10.000,en
f 11.200,—.
Ook de ministerssalarissen zullen
worden herzien, waarbij een toelage
voor recepties zal worden toegekend.
Voor de Eerste Kamerleden zullen
de reis- en verblijfskostenvergoeding
worden verhoogd in verhouding van de
afstand tussen hun woonplaats en Den
PARIJS, 28 Augustus Misschien hebt U het schokkende nieuws al
eerder gehoord? Het nieuws dat de wereld een grotere schok heeft ge
geven dan de afzetting van de sultan van Marokko of de val van premier
Mossadeq? De heer Christian Dior, keizer der Franse modekoningen,
heeft gedecreteerd dat voortaan de rokken der dames 10 cm korter
behoren te zijn, dus thans 40 cm van de grond af gemeten. Dit is een
schok nietwaar, want tenslotte moet iedereen iedere dag tegen de kleding
der dames aankijken, terwijl men niet iedere dag de sultan van Marokko
of het droeve gezicht van Mossadeq ziet. Meneer Dior heeft zijn nieuwe
lijn dan ook de „shock-look" genoemd.
Weet U nog van de
„new-look" 1
Het gevolg van deze shock? Een
complete oorlog tussen mode-ontwer
pers uit allerlei landen. De berichten
dat „Didi" zo noemen zijn manne
quins hem heeft verklaard dat de
bezoeksters van zyn eerste show
ouderwets gekleed waren, wijl nog te
lang gerokt, hebben de collega's in
andere landen van verontwaardiging
doen beven.
„Neen!" heeft Norman Hartnell, de
Engelse hofkleermaker, uitgeroepen.
„Nooit!" riepen de Italiaanse ontwer
pers en ontwerpsters en zij vergaten
zelfs hun onderlinge vetes om nauw
vereend de strijd tegen Dior te kun
nen aanbinden. Alleen de Paryzenaar
Jacques Fath bleek het met Dior eens
te zijn: hij vertoonde trouwens al 24
uur eerder dan zijn collega de shock-
look.
En nu vertoeft dan meneer Dior in
zijn riante witte villa aan de Middel
landse Zee en wacht af. Vandaag mo
gen voor het eerst de foto's en teke
ningen van deze nieuwe mode worden
vrijgegeven en van vandaag af zal de
strijd dus ook tussen de vrouwen on
derling ontbranden. Dior wacht dat
rustig af. Hij heeft al eens eerder iets
schokkends de wereld in gebracht, de
new-look, weet U nog? Weet U nog
dat U toen zei: „Die rare lange rok
kendat nooit!"
De lange nacht valt over het Land
van Cadzand. In de eenzaamheid, aan
de voet van de Hille, de hoge duin
top, ligt „Overduin", waar schijnbaar
geen leven heerst.
Als de morgen aanbreekt, donker en
nog eens donker, springt Frits Zjjler
uit zijn warme bed en vindt in de
keuken Maartje reeds. Het vuur
brandt. De dienstbode, al jaren op
„Overduin", staat stevige plakken
tarwebrood te snijden, om die te be
leggen met spek. Een heerlijke koffie-
geur doorzindert het vertrek.
„Al wat wenselijk is, Frits".
„Van 't zelfde, Maartje".
Meer niet. Maar het is voldoende.
Boeren gebruiken niet veel woorden.
Zonder die menen ze het tóch wel.
En van elkaar weten die twee, dat zy
allebei denken aan haar, die Nieuw
jaarsmorgen van het vorige jaar in
deze keuken de scepter zwaaide.
„Waar blijft vader toch?" vraagt de
zoon. „Ik ga maar vast beginnen".
Als hij gegeten heeft, staat hij op
en loopt naar de stallen. Al is het
min of meer Zondag, wat gebeuren
moet, moet gebeuren.
Hij kan een half uur bezig zyn ge
weest zijn vader is er nog steeds
niet als een deur van de stal open
geduwd wordt en hij in het flauwe
licht van de kaarslantaarn, die hij
omhoog houdt, het ontzette gelaat van
Maartje aanschouwt, die hem wenkt.
„Wat is er?" vraagt hij ongerust.
„Het is met je vader niet goed", ant
woord zij met benepen stem.
Frits holt haar vooruit, komt by
het bed van zyn vader in de opkamer
en weet met één oogopslag genoeg.
Terwyl het jaar 1805 wegstierf en
1806 was komende, heeft Albert Zijler,
de boer van „Overduin", het tydelijke
met het eeuwige verwisseld....,.
HOOFDSTUK II.
,,'t Vyordt erger", heeft Frits Zyler
op die Oudejaarsavond 1805 zijn va
der geantwoord, toen deze de wens
uitte, dat de toestanden in het jaar
1806 beter mochten worden.
Weinig zal hij hebben vermoed,
hoe erg het worden zou en hoe hy,
persoonlijk, met de vererging te
maken zou krijgen, hoe hij, geschei
den van vrouw en kinderen, als „een
veldhoen op de bergen" zou worden
opgejaagd.
Een half jaar na de zo plotselinge
dood van zijn vader, die tot in wijde
was tussen beide hofsteden.
Een jaar na het huwelijk werd er
een dochtertje geboren en ongeveer
twee jaar daarop een zoontje.
Op „Overduin" huisde een gelukkig
gezin: een jonge, hardwerkende boer;
een stevige boerin, die ook niet tegen
werken opzag, zij had het vanaf haar
tiende jaar, in dienstbaarheid, ge
daan; en twee gezonde kinderen, die
voorspoedig opgroeiden.
De boerin, die haar man „aanbad"
had slechts één bekommering: Frits
was niet vijandig tegenover de gods
dienst; maar wel vrij onverschillig,
evenals zijn vader geweest was. Zij
omtrek deelneming wekte, is de jon
ge boer getrouwd met haar, die hij
tot vrouw begeerde, al was zij dan
maar de dochter van Harm Verwolde,
een arme dagloner uit Groede.
Er is onder de boeren en boerinnen
wel wat praat over gegaan, maar die
duurde niet lang, toen bleek, hoe Han-
na een pronte boerin was, die, be
scheiden als zij was, zich niet op haar
positie liet voorstaan, rustig haar weg
ging en de huishouding op „Overduin"
beheerde op een wyze, die niemand
haar verbeteren kon. En de praat
zweeg algeheel, toen vrouw Maris, de
boerin van de „Dulve", haar vroegere
dienstbode geheel als gelijke behan
delde en er betrekkelijk veel verkeer
wist niet, of er op „Overduin" ooit
wel gebeden was en of de Bijbel er op
tafel kwam, al was dan met veel
plechtige ernst dominee Adriaanse op
de begrafenis geweest.
Dominee Adriaanse was haar pre
dikant niet: van zonde en genade wil
de hij niet al te veel weten; als je
maar ordentelijk leefde, ieder het
zijne gaf, dan kwam het wel met je
in orde. Dat had de dominee in Groede
haar anders geleerd en van huis uit
had zy iets anders meegekregen: ze
ker, een opgewekt christelijk leven,
zy was geen kniesoor, maar toch je
een zondares wetend, die van genade,
alleen van genade, leven moest en die
Jezus Christus als Heer en Heiland
bezitten moest.
Haar invloed deed opgeld op „Over
duin": de Bijbel kwam er op tafel en
Frits, haar man, las er op gezette ty-
den uit voor, al had hij er, persoonlyk,
vermoedelyk niet veel aan. En de op
groeiende kinderen leidde Hanna Ver
wolde aan de hand tot Jezus. Tot een
diep ernstig gesprek met Frits kon
het evenwel nooit komen Hy beweer
de, het daarvoor te druk te hebben
met zijn werk en met nog iets anders.
,,'t Wordt erger", had hij op Oude
jaarsavond van het jaar 1805 tot zyn
vader gezegd, zonder zich te realise
ren dat kón ook niet wat hy
daarmede nu precies bedoelde.
Het jaar, waarin zyn huwelijk ge
sloten werd, bracht inderdaad veran
dering: de man, die zo goed als ge
heel Europa ging beheersen, Napo
leon, veegde met één pennestreek de
Bataafse Republiek van de aardbodem
en veranderde deze landen in een Ko-
ninkryk, terwijl hij zijn broeder Lo-
dewijk tot koning verhief.
Ogenschynlyk gaf dat weinig ver
andering, te meer, toen bleek, dat de
kersverse koning niet een krachtige
persoonlijkheid was aan de ene kant,
maar aan de andere kant niet aan
de leiband van zijn grote broer in
Parys beliefde te lopen.
Niet vaak, maar toch zo nu en dan
ging Frits Zyler naar Sluis, waar hij
dan ook steeds een bezoek bracht aan
zyn oom, van Hanna's kant, de Maire
Verwolde, die het Franse regime hart
grondig haatte, maar als verreweg de
meesten niet de moed kon opbrengen,
om zich er tegen te verzetten, ja, de
voorschriften trouw opvolgde.
Bij die bezoeken stak de jonge boer
van „Overduin" wel het een en ander
op.
(Wordt vervolgd).
De zes afbeeldingen hiernaast tonen
U de nieuwe mode; de bovenste rij
toont ontwerpen van de „ouderwetse
kledingontwerpers en de onderste rij
laat de shock-look zien.
Boven links: een ruime, geheel met
de hand vervaardigde sportieve man
tel van Pierre Balmain, die doorgaans
zeer draagbare modellen brengt. Hij
gebruikte voor deze jas gestreepts
tweed in bruin en beige, die hy in af
gepaste blokken aan elkaar liet naaien.
Smalle astrakan banden geven eeij
slankmakend effect. De rok is verrè
van kort.
Madeleine de Rauch noemde haap
creatie (midden) „Jaffa". Blouse, rolt
en shawl Kebben dezelfde kleur, nL
zandkleurig-goud, doch zijn van ver
schillende stoffen vervaardigd. Rok
en shawl zijn geknipt uit een ruwe
wollen stof. De blouse is van het fijne
re cashmere. De rok is vooral in de
taille zeer wijd. Hoed, handschoenen
en schoenen (zgn. flats) zijn zwart.
Ook Madeleine de Rauch prefereert de
„lange" rok.
De ontwerper Hubert de Givenchy
kwam met een zeer geslaagde collec
tie, geïnspireerd op het Verre Oosten.
Deze couturier, die zelf ook zijn stof
fen ontwerpt, koos voor deze avond
japon (rechts) een zware zyde, waar
op gouden boeddha's op een crème
fond. Diepe niet ingestreken plooien
zijn gerangschikt om een zeer slanke
taille. Het lijfje is strak getailleerd en
strapless. De mannequin draagt
voor het Oosterse effect een klein
Thibetaans mutsje als avondkapje.
Een zwart satynen avondmantel en
zwartsatynen lange handschoenen
worden over dit galatoilet gedragen.
Onder links: de mannequin-vedelE.
van Dior, René, toont een mantel mei
de nieuwe lijn. De mantel, van ruw»
blauwe wol, heeft glad vallende voor
panden. De rug is echter wyd, wordt
onderbroken door een laagvallende
ceintuur. De rok eindigt boven het
dikste gedeelte van de kuit 40 cm.
boven de grond een groot verschil
met de mantel van Balmain. Dior,
die voor het eerst dit jaar ook schoe
nen ontwierp, laat zijn mannequins
zwarte pumps met 3/4 hakjes dragen.
Midden: korte avondjapon, zeer
eenvoudig model, strak getailleerd,
met een plotseling, boven de knie
uitspringend klokrokje. Twee zwart
fluwelen chrysanten aan beide zyden
van het hoofd aangebracht, dienen als
avondkapje. Dior noemde deze creatie
„Paris la Nuit".
Het rechtse model werd gebracht
door de Amerikaanse filmster Jeanne
Crain, op de modeshow te New York,
gegeven door de Amerikaanse zaak
van Dior. Het jurkje met de korte rok
is van lichtblauwe taffeta.
SOLDAAT DOOR
GEWEERSCHOT GEDOOD
HARDERWIJK, 28 Augustus. -
Gisteravond is in het kamp „Kranen
burg" by Harderwijk de soldaat J. L.
N. Kroom uit Amsterdam op nood
lottige wyze getroffen door een ge
weerschot en gedood. Soldaat Kroom
is op 3 Mei 1932 geboren.
Hij maakte deel uit van de wacht
en werd getroffen door een noodlot
tig schot uit het geweer van een
schildwacht.
De marechaussee stelt een onder
zoek in.
