de loupe
MOET DE STAD UTRECHT
TWEEMAAL ZO GROOT WORDEN?
B.S.B.-regeiing en de kwestie
van de „opzetjes"
97.
98.
Gemeenschapsraad voor Zuilen
Eigenaar van „ondergedoken
bankbiljetten" in gelijk gesteld
Onder
Dankbaarheid
Taxatie
Oproep
„Een slordig gezicht
waar het ook ligt"
„Wij moeten iets hebben van het kokende bloed
van de Zuid-Koreaneu"
Pensioenfonds aanvaard
7 iengemeenten worden opgeslokt
Meningen in Kamer
zeer verdeeld
Minister Beels grote proef:
Dag der Duitse eenheid
Zaterdag 4 Juli 1953
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
De honderdduizenden die de radio
rede hebben beluisterd, welke Prins
Bernhard heeft uitgesproken als voor
zitter van het Nationaal Rampenfonds,
zal het vergaan zijn als mij: een ge
voel van dankbaarheid is opgeweld om
de inhoud van deze zo eenvoudig ge
houden uiteenzetting.
Dankbaarheid allereerst bij hen, die nog
slechts met angst en beve in de toe
komst durfden schouwen. Sommigen
zagen een leven voor zich zonder echt
genoot en zonder vader en buiten de
droefheid om dit verlies een droef
heid die niemand weg kan nemen
zagen zij het spook van de armoede
opdoemen. En anderen, voor de rest
van hun leven invalide geworden, za
gen die toekomst al even donker in.
De verzekering van Prins Bernhard
dat voor deze allen gezorgd zal wor
den, moet wel gewerkt hebben als bal
sem op een schrijnende wonde.
En dan dankbaarheid bij hen die,
hoewel minder getroffen, zich toch
ook afvroegen hoe zij ooit weer in het
bezit zouden komen van de meubel
tjes, van de geliefde piano of het har
monium misschien, die vroeger hun
trots uitmaakten. Zij wisten dat het
Rampenfonds hen van het meest nood
zakelijke zou voorzien nu hebben
zij de zekerheid, dat zij weer zullen
kunnen wonen als vroeger en dat hun
vrees voor verarming niet bewaarheid
zal worden.
En dankbaarheid tenslotte bij allen
die gegeven hebben. Want meer dan
ooit hebben zij nu het gevoel gekre
gen dat dat vele geld, dat zij samen
met het gehele Nederlandse volk en
zijn buitenlandse vrienden bij elkaar
hebben gebracht, goed besteed wordt.
Na het publiceren van het ontwerp-
rampschadewet zijn er allerwege
stemmen opgegaan, die bezwaar maak
ten dat de regering de vergoeding van
de huisraadschade overliet aan het
Nationaal Rampenfonds. De een riep
nog harder dan de ander, dat „wij
daarvoor het geld niet gegeven had
den". Tegen die uitdrukking hebben
wij al eerder bezwaren' gemaakt
wij zouden nu wel eens willen weten
of de mensen, die het zo precies wis
ten, nu nog die stelling durven hand
haven. Wij geloven dat het zo en zo
alleen de bedoeling is geweest van al
die gevers: zorgen voor de nabestaan
den van de slachtoffers en zorgen dat
iedere getroffene weer de kans krijgt
zijn leven te leven zoals hij dat ook
vroeger gewend was. Dat het Natio
naal Rampenfonds die taak met zo
veel energie heeft aangepakt zonder
zich door veel gepraat en veel ge
schrijf van de wijs te laten brengen,
verdient ons aller hulde en grote
waardering.
Cftr. Aannemers eu B ouwvakpatroons spraken over
(Van één onzer redacteuren).
UTRECHT, 2 Juli. De Ned. Chr. Aannemers- en Bouwvakpa
troonsbond heeft Woensdag en Donderdag te 's-Hertogenbosch zijn
jaarvergadering gehouden. Vele belangrijke onderwerpen kwamen op
deze zeer druk bezochte vergadering aan de orde, maar speciale aan
dacht verdienen toch het besluit inzake de medewerking aan de rege
ling van het instituut Behartiging Samenwerking Bouwbedrijf (B.S.B.-
regeling) en hetgeen werd medegedeeld over een komende regeling voor
de aanbestedingen.
Reeds geruime tijd is in de aannemers
wereld deining veroorzaakt, doordat hier en
daar plotseling werd opgetreden tegen de
lang ingeburgerde gewoonte van het „op
zetje" op de aanbestpdingssom, welk be
drag werd verdeeld onder de inschrijvers,
aan wie het werk niet werd gegund. Een
gemengde commissie van aannemers en ar
chitecten heeft nu het gehele aanbestedings
stelsel onder de loupe genomen en over de
resultaten van deze studie werd een en
ander medegedeeld door de heer J. de Rui
ter te Heemstede, lid van deze commissie
en hoofdbestuurslid van de N.C.A.B.
De commissie kwam tot de con
clusie, dat het „opzetje'' moet bijl-
ven bestaan als onkostenvergoeding
voor de Inschrijvers. Een regeling
werd echter ontworpen om te ver
hinderen, dat klaplopers alleen zou
den inschrijven om deze vergoeding In
de wacht te slepen. By publieke aan
bestedingen zouden daarom alleen
die aannemers moeten meedelen uit
de opzetsom, die kunnen aantonen,
dat zjj gedurende de laatste drie jaar
reeds een soortgelijk werk als waar
voor zij inschreven hebben uitgevoerd.
Bij onderhandse aanbestedingen zou
de helft van de opzetsom onder alle
inschrijvers moeten worden verdeeld
en de andere helft onder die inschrij
vers, die aan dezelfde eis voldoen als
bij publieke aanbestedingen werd ge
steld.
Voor de prijsregeling werd in principe
het Deense stelsel overgenomen. Zo staat
bij een te lage inschrijvingsprijs volgens het
plan voor de overige inschrijvers beroep
open op een commissie, die deze prijs dan
volgens vaste maatstaven moet beoordelen.
De architect kan beroep aantekenen als de
laagste inschrijfprijs z.i. nog aanmerkelijk te
hoog moet worden geacht. Maakt hij van
deze gelegenheid geen gebruik, dan kan hij
pas na 9 maanden tot her-aanbesteding
overgaan.
B.S.B.-REGELING.
De B.S.B.-regeling is een overeenkomst
tussen de organisaties van de aannemers en
de handelaars in bouwmaterialen, waarbij
overeen gekomen wordt, dat eerstgenoemden
slechts bij erkende handelaars zullen kopen
terwijl laatstgenoemden alleen aan erkende
aannemers zullen leveren. "De erkenningen
worden door de landelijke commissie van
de B.S.B. uitgereikt. In 1952 weigerde de
Chr. aannemersbond mede te werken aan
Bij velen in het rampgebied leeft
de vrees voor de taxatie en in tal van
vergaderingen is er al op gewezen,
dat men nooit moet nalaten eigen
taxateurs te stellen naast hen die van
Rijkswege daartoe zijn aangesteld. En
er zijn heel wat klachten van mensen,
die nu al tot de conclusie zijn geko
men dat hun schade veel te laag is ge-
raamd.
Gelukkig dat het Rampenfonds deze
methode niet gaat volgen: een com'
missie van mensen, die ter plaatse
voldoende bekend zijn, zal de intoe
del naar klasse taxeren en naar die
klasse krijgt men zijn toeslag boven
de thans uitgekeerde of nog uit te
keren 100 pet toegewezen. Naar ons
gevoelen een zeer verstandig besluit,
Natuurlijk brengt dat klasse-systeem
ook zijn moeilijkheden met zich. De
een zal een prachtig huiskamerameu
blement hebben, terwijl de slaapka
mers zeer eenvoudig zijn gehouden
en de ander zal het precies omgekeerd
gedaan hebben. De vraag blijft dan
of men in de „mooie huiskamerklasse"
wordt ingedeeld of in de „eenvoudige
slaapkamerklasse"! Maar dergelijke
wrijfpunten zijn nooit te vermijden
tenzij men het oude systeem van de
individuele sehadetaxatie weer gaat
volgen. En vraag maar eens aan de
oorlogsgetroffenen hoeveel tijd er dan
gemoeid is met de afwikkeling!
In een plaatselijke gemeenschap
kent men elkaar het beste dat het
Rampenfonds van die plaatselijke ken
nis gebruik maakt, valt te loven.
Een dikke streep zouden wij willen
geven onder de oproep van Prins
Bernhard de plaatselijke middenstand
niet te vergeten als men het ontvan
gen bedrag gaat besteden. Het is nu
eenmaal niet te ontkennen, dat bij een
dergelijke ramp juist de middenstand
het ",v-?r te verduren heeft, want de
kleine zakenman beschikt nu eenmaal
maar al te vaak niet over genoeg re
serves en een periode van niet-ver-
dienen kan hen juist ten val brengen.
Als de dorps- en stadgenoten zich dat
steeds voldoende realiseren als zij
hun gemeenschapsplicht verstaan zo
als het Nederlandse volk in zijn geheel
zijn gemeenschapsplicht beseft heeft,
dan zal deze oproep van de Prins niet
tevergeefs zijn geweest.
DEN HAAG, 3 Juli De thans 70-
jarige A.N.W.B. heeft een nieuwe actie te
gen het verontreinigen van de natuur op
touw gezet met een nieuw affiche dat on
der het motto: „Een slordig gezicht, waar
het ook ligt" de mens tot het te juister
plaatse deponeren van schillen, dozen en
wat dies meer zij, zal aansporen.
Het affiche, van Reyn Dirksen, vertoont
een inderdaad „slordig gezicht", gecompo
neerd uit een stuk krant, lucifers, bananen
schillen, sigarettenpeukjes, e.d.
Dit affiche is niet het enige middel, dat
te baat zal worden genomen om tot minder
vervuiling van de vrije natuur te komen.
de vernieuwde B.S.B.-regeling, aangezien
deze z.i. niet voldoende waarborgen meer
bood, dat de handelaars niet aan niet-er-
kenden zouden leveren.
Thans moest een definitief besluit worden
genomen en enkele afdelingen hadden voor
stellen Ingediend, die beoogden wat water
in de wijn te doen. Na een uitvoerige dis
cussie stelde de vergadering zich echter
eenparig achter het hoofdbestuur en besloot
zij geen medewerking aan deze regeling te
verlenen. Wel zal men zich aan de bepa
lingen inzake de erkenningen houden. Le
den, die door dit besluit in moeilijkheden
mochten komen zullen door alle andere le
den worden bijgestaan.
Langzamerhand begonnen verscheidene
landverhuizers zich in Texas te vestigen.
Texas behoorde bij Mexico. Het duurde niet lang of
er trokken zoveel mensen het land binnen, dat de
Mexicaanse regering maatregelen moest treffen. In
1829 werd dan ook een verordening uitgevaardigd,
waarbij landverhuizing uit Amerika verboden werd.
Dit verbod werd echter niet nagekomen.
In 1836 verklaarden de Amerikaanse pio
niers Texas tot een onafhankelijke repu
bliek. De president van Mexico, Santa Anna, zond
een leger en in een oud Spaans klooster, Aloma,
omsingelden de Mexicanen 150 opstandelingen. Elf
dagen lang hielden deze het beleg uit. Toen bestorm
den de Mexicanen het klooster en alle nog in leven
zijnde opstandelingen werden gedood.
lil
■I
llllllllllll
Biiiiii
Ingezonden Mededeling (adv.)
Chr. Meubileringspatroons bijeen
(Van onze Utrechtse redacteur).
Er is een grote overeenkomst tussen de positie van de Zuid-Koreanen en
van de Nederlandse middenstanders. Dit betoogde de heer E. van Tellingen
uit Zeist in de rede, waarmee hy het op Woensdag en Donderdag te Utrecht
gehouden congres van de Chr. Bond van Patroons in het Meubileringsbedrijf
opende. „Ook als het over de middenstand gaat worden beslissingen genomen
over ons, bij ons en, zonder ons", aldus spr. „Ook de middenstand wordt steeds
Weer gepaaid met schone beloften, zoals bv. ten aanzien van de omzetbelas
ting, wier inlossing echter op zich laat wachten. Ook wij moeten altijd het ge
lag betalen en zelden doet de overheid wat voor ons".
pensioenfonds zoals dit door de Vakraad
in het Meubileringsbedrijf aan de organisa
ties van werkgevers en werknemers was
voorgelegd. Dit fonds zal alle werknemers
een pensioen verschaffen terwijl de patroons
ook vrijwillig kunnen toetreden voor de
eigen oudedagsvoorziening.
Na een breedvoerige discussie werd het
ontwerp in grote lijnen aanvaard. Naar wij
vernemen is het ook door de drie werk
nemersbonden goedgekeurd doch de R.K.-
en de Alg. Patroonsorganisaties zouden
met de invoering willen wachten tot de op
het bedrijfsleven drukkende lasten wat zijn
verminderd. In ieder geval zal deze zaak
in de Vakraad, waarin alle werkgevers- en
werknemersorganisaties vertegenwoordigd
zijn, opnieuw tot langdurige debatten lei
den nu na zeven jaar onderhandelen alleen
de Chr. patroons tot medewerking bereid
bleken.
In de namiddag van de tweede vergader-
dag bezochten de deelnemers gezamenlijk
het kasteel De Haar te^ Haarzuilen. Hier
werd het congres besloten met een kort
woord van ds F. Slomp te Hoorn, die als
„Frits de Zwerver" reeds in contact kwam
met deze organisatie te Zeist en die mede
met haar hulp zijn L.O.-L.K.P. opbouwde.
De heer Van Tellingen gaf toe, dat ook
de middenstanders zelf er schuld aan heb
ben, dat met hen zo weinig gerekend wordt.
Zij hebben veel te weinig belangstelling
voor hun organisaties.
„Er moet in ons iets zijn van het „koken
de bloed", waarover president Syngman
Rhee sprak en waarvan we de resultaten
nu zien in. de wereldpolitiek. Wij moeten
onze organisaties groot en sterk maken en
zorgen dat deze organisatie bij machte is
voor ons op de bres te staan", zo besloot
spreker.
Het Tweede Kamerlid, mr J. J. R. Schmal,
sprak over „De middenstand en het ver
enigd Europa". In een rijkelijk met anecdo
ten gekruid betoog schetste mr Schmal het
ontstaan en de betekenis van de Raad van
Europa en de overige federatieve organen
te Straatsburg. De stem van de werknemer
en de ondernemers wordt in deze organen
duidelijk gehoord, maar het is van het hoog
ste belang voor de middenstand, dat hij
zich ook tijdig van een plaats verzekert.
Straks komt men wellicht voor een gesloten
deur als de tijd van opbouw voorbij is.
Spr. wekte de middenstandsorganisaties
op om te komen tot internationale samen
werking als eerste schrede op de weg naar
een vertegenwoordiging in de hoogste orga
nen van het komende verenigde Europa.
Deze samenwerking is nu nog zeer gebrek
kig en kan niet vergeleken worden met wat
de werknemer en de grote ondernemers be
zitten. Het is daarom de hoogste tijd om
aan de slag te gaan.
BEDBWFSPENSIOEN
AANVAARD.
De vergadering moest beslissen over het
al dan niet aanvaarden van een concept-
(Van onza parlementaire redacteur).
BINNENHOF, Juli In 1911 heeft de stad Utrecht voor de eerste maal
een wyziging van haar grenzen aan de orde gesteld en 43 Jaar later Is het ein-
deiyk zover, dat de Tweede Kamer hierover kan spreken aan de hand van een
wetsontwerp. Het annexeren van gemeenten is In ons land geen geringe zaak.
Daar wordt altyd veel over gesproken. En ln het byzonder als het gaat om de
vergroting van de stad Utrecht. Het ontwerp, door minister Beel verdedigd,
heeft echter wel een zeer ruime strekking. De stad Utrecht zal uitgebreid
worden met 8000 ha. Haar totale grondgebied zal als de Kamer er mee
accoord gaat 5313 ha beslaan. De stad wordt dus ruim tweemaal zo groot.
Het inwonersaantal zal stijgen van 197.000 tot 340.000, terwyi het de verwach
ting is, dat Utrecht na 35 jaar ongeveer 'n kwart millioen Inwoners zal tellen.
nexatie, de ander is tegen de gemeen
schapsraad, maar voor annexatie. Dat
kan tydens de debatten nog wel biyken.
De heer Scheps (P.v.d.A.) juichte de
proef toe. Hij deed dit persoonlijk, zodat
het goed mogelijk is, dat enkele van zijn
politieke vrienden er anders over denken.
De heer v. Koeverden stond er afwijzend
tegenover, maar sprak niet namens de ge
hele fractie. De A.R.-afgevaardigde Ver
kerk liet zich niet duidelijk uit, maar zeker
werd, dat hij persoonlijk niet veel waarde
ring voor de gemeenschapsraad kan pp-
brengen. Hij ontkende, dat hier sprake was
van een proef, want als deze niet slaagt
gaat de annexatie toch door. En al mag de
gemeenschapsraad dan sommige besluiten
van de Utrechtse raad uitvoeren, hij zal dat
moeten doen met Utrechtse ambtenaren,
want Zuilen heeft dan geen ambtenaren
meer. Zo vreesde de jieer Verkerk een ge
meente in de gemeente. De heer van Koe,
verden vond, dat minister Beel betere en
onschuldiger proeven kan nemen. Naar zijn
mening, zal de gemeenschapsraad een van
bovenaf bestuurde stadswijk worden. Voor
hem stond vast, dat de bloeiende gemeente
Zuilen dan zal verdwijnen.
Voor de heer Scheps {P.v.d.A.) was de
gemeenschapsraad een gelukkige synthese.
Deze grenswijziging zal voor een deel
ten koste gaan van de gemeenten Zuilen,
Westbroek, Achttienhoven, Maartensdijk,
De Bilt, Zeist, Bunnik, Houten, Jutphaas en
Oudenrijn. Velen van deze gemeenten heb
ben bezwaar geheel of gedeeltelijk door de
stad Utrecht te worden opgeslokt. Niet in
het minst de gemeente Zuilen en om dat be
zwaar tegemoet te komen heeft minister
Beel een ingrijpend voorstel gedaan, dat als
proef beschouwd moet worden. Zuilen
krijgt n.l. een gemeenschapsraad. Deze dient
de Raad en B. en W. van Utrecht desge
vraagd advies in specifieke Zuilense be
langen en kan eventueel belast worden met
de uitvoering van de raadsbesluiten. Een
lid van de gemeenschapsraad kan de raads
vergaderingen van Utrecht bijwonen, met
raadgevende stem.
Het is misschien een beetje wonder
lik, dat deze proef in de grenswyzi-
gingswet wordt genomen. Noch Zuilen,
noch Utrecht schjjnen er enthousiast
over te zjjn. Logisch, want de gemeen
schapsraad is voor minister Beel niet
alleen maar een proef, maar ook een
compromis. Als de proef mislukt moet
dan de grenswijziging weer ongedaan
gemaakt worden Een ieder begrijpt
dat dit niet kan. Bovendien wordt door
deze proef de behandeling van het ont
werp bemoeiiykt. De een is tegen an-
DE ANNEXATIE.
Over de vraag of Utrecht zo'n ingrijpen
de grenswijziging nodig heeft waren de me
ningen der drie sprekers ook verschillend.
De heer Scheps had open ogen voor de
fouten door Utrecht en de omliggende ge
meenten in de afgelopen jaren begaan. Hij
begreep, dat een Utrechts uitbreidingsplan
zonder grenswijziging niet mogelijk is. Daar
om zal de heer Scheps voorstemmen. Maar
toch vond hij dit ontwerp maar lapwerk.
Minister Beel had ook een voorstel tot wij
ziging van de provinciale grenzen moeten
doen. Het nadeel van Utrecht Is, dat deze
stad geen enkele andere stedelijke tegen
hanger heeft in de provincie. Deze pro
vincie is te klein en daarom zet men zich
gauw af tegen de stad Utrecht. Men doet
alle mogelijke moeite om Utrecht-stad,
Utrecht-dorp te doen blijven. Als het Gooi
bij de provincie Utrecht zou worden ge
trokken, met plaatsen als Hilversum en
Bussum, dan zou dit volgens de heer Scheps
het evenwicht ten goede komen. Met kracht
bepleitte deze afgevaardigde de omringen
de gemeenten zo sterk mogelijk te maken.
Hij had er bezwaar tegen een gemeente
Westbroek met ruim 1.600 zielen te maken.
De heer van Koeverden (K.V.P.) wilde
bepaalde grenswijzigingen wel verdedigen.
En als het gaat om een stuk van 600 ha. dan
zou hij voor het ontwerp stemmen. Nu is
hij tegen met enkele leden van zijn
fractie omdat de grenswijzigingen te ri
goureus zijn. Zij vormen de kiem voor vol
gende annexaties. Zo zal Den Haag kun
nen redeneren, dat Rijswijk en Voorburg
feitelijk Haagse stadswijken zijn. Het alge
meen welzijn vordert naar zijn mening de
aanneming van dit ontwerp niet. Ook de
heer Verkerk vreesde, dat vele annexaties
zullen volgen. Als Utrecht bouwgrond no
dig heeft, waarom annexeert men dan ge
hele woonwijken; zo luidde zijn vraag. Wat
is daarvoor de rechtsgrond? Een betere op
lossing is te bereiken door partiële uitbrei
dingsplannen en gemeentelijke samenwer
king.
DE TOMATENINVOER.
De heer den Hartog (V.V.D.) heeft aan
minister Manshdlt mondelinge vragen ge
steld over de belemmering van de toma-
teninvoer in België. Is het beleid van de
Belgische regering in overeenstemming met
de Benelux-gedachte? Het was een pijnlijke
vraag, cfie minister Mansholt echter kor
daat oploste. De Belgische regering is na
latig geweest, zo zeide hij, om de arbitrage
clausule aangenomen te krijgen. Deze zou
in werking treden als er geen overeenstem
ming over de in- en uitvoer tussen beide
landen zou zijn. De Belgische regering moet
haar best doen om de mogelijkheid van een
eenzijdige beslissing bijv. de belemme
ring van onze tomatenexport zonder over
leg met Nederland weg te nemen. De
Nederlandse regering zal stappen onderne
men om dit vraagstuk op te lossen en is
daarmee trouwens reeds bezig. De heer
Groen (K.V.P.) vroeg onmiddellijk daarop
of de regering bereid zou zijn om ook
hardhandige maatregelen te nemen, als de
onderhandelingen op niets uitlopen. Maar
de minister ontweek het antwoord handig.
„Als België niet wil, zullen we alsnog be
kijken wat ons te doen staat". Verder ver
dient nog vermelding, dat de Kamer gereed
gekomen met de behandeling van de
tweede reeks vraagpunten Inzake het nieu
we B.W.
BONN, 3 Juli De Westduitse Bonds
dag heeft Vrijdag besloten, dat in het ver
volg de 17e Juni de dag van de onlusten
in Oost-Duitsland zal worden gevierd
als „Dag der Duitse eenheid". Alle partijen,
uitgezonderd de communisten, verklaarden
zich voor dit besluit.
Ned. Chr. Ondernemerskond
„Electrotechniek en Radio".
SCHEVENINGEN, 3 Juli Onder pre
sidium van de heer J. F. den Hollander
kwam bovengenoemde organisatie in het
Kurhaus in eerste lustrumvergadering bijeen.
Het jaarverslag van de secretaris, de heer
H. A. W. Kok te 's-Gravenhage, maakte
melding van een ledental van 260. Het jaar
verslag van de penningmeester, de heer P.
A. Ipey van Groningen sloot met 6.596,59.
Het aftredende hoofdbestuur Werd herko
zen. Vervolgens hield de oud-bondssecreta-
ris, de heer G. de Jager van Rotterdam, een
feestrede, waarin hij de geboorte van de or
ganisatie en haar ontwikkeling nader be
zag.
Hierna deed de voorzitter enkele mede
delingen over de Federatie van electro-
technische werkgeversorganisaties.
Over deze zaak ontspon zich een brede
discussie. De vergadering werd toegespro
ken door de heer W. Hollebrands namens
de Chr. Middenstandsbond in Nederland.
Grootkruis Oranje-Nassau voor
Clarence E. Hunter.
's-GRAVENHAGE, 2 Juli De heer
Clarence E. Hunter, het scheidende hoofd
van de missie in Nederland van het Ame
rikaanse Bureau voor Wederzijdse Bevei
liging (M.S.A.), heeft het Grootkruis in
de Orde van Oranje-Nassau ontvangen.
De minister-president, dr W. Drees, heeft
de onderscheiding aan de heer Hunter uit
gereikt tijdens een diner, dat de Neder
landse regering hem Woensdagavond aan
bood. De heer Hunter en zijn echtgenote
hebben vanmorgen op Paleis Soestdijk een
afscheidsbezoek gebracht aan Koningin
Juliana en Prins Bernhard.
Onderzoek zal hervat worden
DEN HAAG, 3 Juli. Het Haagse
Gerechtshof heeft arrest gewezen in de
zaak van de „ondergedoken bankbil
jetten" van D. de L. en bepaald dat
het onderzoek in deze kwestie hervat
moet worden tot het nader horen van
getuigen.
Toen 13 Maart 1943 een verordening
van de Rijkscommissaris afkwam dat
bankbiljetten van f 500 en f 1000 inge
leverd moesten worden, gaven vele
landgenoten daaraan geen gevolg. On
der hen bevond zich de Joodse Neder
lander D. de L., die zijn bankbiljetten
van f 500 en van f 1000 in het bijzijn
van meerdere getuigen begroef. Na de
bevrijding en wel op 13 September
1945 verscheen een beschikking, krach
tens welke aan eigenaars, die een des
betreffende verzoek deden, onder na
der te omschrijven voorwaarden, de
tegenwaarde van injeleverde bankbil
jetten kon worden vergoed. De eige
naar moest daarbij kunnen bewijzen
dat hij op 13 Maart 1943 de bewuste
bankbiljetten in eigendom had.
De L. richtte in verband met deze
beschikking een verzoek aan het mini
sterie van Financiën om de tegenwaar
de vergoed te krijgen van de bank
biljetten, die h:; indertijd had laten
onderduiken, waarbij hij aanbood om
door getuigeverklaringen bet bewijs
te leveren dat de bedoelde bankbiljet
ten inderdaad op 13 Maart 1943 zijn
eigendom waren. Het ministerie van
Financiën liet hem daarop weten dat
zijn verzoek was afgewezen. Een moti
vering voor deze afwijzing werd niet
gegeven. De L. liet toen door zijn
raadslieden, mr F. W. Nanning en
diens echtgenote, mevrouw mr N. J.
Nannirg-Groenemeijer de staat dag
vaarden om deze te laten veroordelen
het desbetreffende bedrag uit te be
talen.
De rechtbank beschikte evenwel af
wijkend op dit verzoek.
Tegen deze uitspraak tekende De L.
op advies van zijn raadsleden hoger
beroep aan. Het gerechtshof heeft nu
beslist dat de beëindiging van het on
derzoek en de afwijzing van het ver
zoek tot inwiseling der oude bankbil
jetten niet overeenkomstig de redelijk
heid is geschied en dat zulks mee
brengt dat het onderzoek hervat moet
worden tot het r der horen van ge
tuigen.
