„EEN EUROPESE SAAR"
°"ó'r de loupe
dat is het ideaal der Saarlanders
Krijgsgevangenen kooi was dicht
Zonder economische eenheid
in Europa is dit ideaal nauwe
lijks te verwezenlijken
IEDERE DAG CASTELLA-DAG!
Bermuda
Japan
Fouten
IS BR EEN BASIS VOOR WERELDEENHEID? (III)
Saarbrücken is geen
Parijsgelukkig
JAcmi kiuA uit due,
io-o-liea
Pachtprijzen stegén
met 45 pCt*
Ontsnappingspoging mislukte
Dinsdag 30 luni 1953
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
Om twee redenen is het bericht on
prettig, dat de conferentie, die de drie
premiers van Amerika, Engeland en
Frankrijk dezer dagen zouden houden
op de Bermuda-eilanden, weer moet
worden uitgesteld.
Allereerst om de reden van dit uit
stel: het feit dat Sir Winston Churchill
zo ernstig overwerkt is, dat hij mins
tens een maand rust zal moeten hou
den. Niemand zal zich hierover ver
bazen, want ook een jonge kerel zou
welhaast bezwijken onder de lasten,
die het premierschap van Engeland
met zich brengt in deze jaren ter
wijl van Churchill altijd nog iets bui
tengewoons verwacht wordt: hij is
niet alleen de leider van Engeland
maar men verwacht van hem ook, dat
hij de wereld leiding geeft. Op deze
man rust de mythe dat hij het schijn
baar onbereikbare toch nog bereiken
kan. En zo gelooft men zo er
iemand in staat is de vrede in de we
reld te bewerkstelligen, dan is het deze
oude vechtjas met zijn haast abnor
male politieke intuïtie.
Dit alles maakt dat hij, naar de mens
gesproken, op het ogenblik onmisbaar
is. Zonder hem moet de conferentie
wel uitgesteld worden. Dit alles maakt
ook zijn opvolging tot een zeer deli
cate zaak, die de Conservatieven toch
onder het oog zullen moeten zien,
want de leeftijd van Sir Winston
dwingt daartoe. Ook al mag het onze
bede zijn dat God hem nog enkele ja
ren in goede gezondheid mag schen
ken.
Dit nieuwe uitstel het eerste was
noodzakelijk omdat men in Frankrijk
geen premier kon vinden is echter
evenzeer onprettig, omdat overleg
tussen de Westelijken thans meer dan
ooit noodzakelijk is. Na de dood van
Stalin is de wereld van de ene sensatie
in de andere gerold: die nieuwe koers
der Russen, de vredesonderhande
lingen in Korea, de tegenwerking van
Syngman Rhee, die laat blijken dat er
toch „iets niet klopt" in het geallieer
de kamp, de opstand der geknechten
achter het ijzeren gordijn dit zijn
dan nog maar de voornaamste gebeur
tenissen. Oostenrijk, Turkije, Indo-
China, enz. schuiven we dan maar even
naar het tweede plan.
Hoe dient dit alles bezien te worden
en welke politiek dienen de Westelij
ken daartegenover te stellen. Want één
ding is zeker: het dient een gemeen
schappelijke politiek te zijn. De vrije
wereld kan zich niet de luxe veroor
loven verdeeld te zijn. En die gemeen
schappelijke politiek dient snel gevon
den te worden, want het leven gaat
uitermate snel. Dit nieuwe uitstel be
tekent dan ook een streep door de re
kening.
Vandaag gaan onze gedachten uit
naar Japan, waar naar schatting 2000
mensen de dood hebben gevonden ten
gevolge van een overstromingsramp en
waar vele honderdduizenden dakloos
zijn geworden. Die gedachten zijn
droevig en vol medelijden, want hoe
kort is het nog maar geleden dat de
zelfde berichten, die wij nu over Ja
pan lezen, over Zeeland in de wereld
pers verschenen.
Japan is ver weg en aardbevingen
en overstromingen komen daar veel-
vuldiger voor dan hier. Als het niet
zo kort na onze ramp gekomen was,
zouden de Nederlandse kranten er wel
licht nauwelijks aandacht aan besteed
hebben. Zoals er nauwelijks aandacht
besteed wordt aan berichten die mel
den dat er in India b.v. enkele hon
derdduizenden gestorven zijn aan een
besmettelijke ziekte of dat er enkele
duizenden bij relletjes omkomen.. De
belangrijkheid van gebeurtenissen
pleegt af te nemen naar mate de af
stand die ons er van scheidt, toeneemt.
Het is een stelling, die nauwelijks uit
zonderingen kent. Smart vereent ech
ter. Het eiland Kioesjoe en de Zeeuwse
eilanden zijn door eenzelfde vijand ge
slagen. Wij geloven niet dat Nederland
iets voor deze slachtoffers zal kunnen
doen, al zal misschien ons Rode Kruis
in internationaal verband hulp kun
nen verlenen. Maar ons gebed mag
opstijgen tot God om deze mensen in
moeilijkheden bij te staan en om de
wereld voor verdere rampen te be
hoeden.
Onze voorpagina van gisteren was
niet met de nauwkeurigheid samenge
steld, die de lezers van ons blad ge
wend zijn en ook mogen verwachten:
er waren verkeerde koppen boven de
stukken geplaafS# en door het door
trekken van de lijn was de inleiding
van het verslag van de opening van
het Medisch Centrum te Goes onlees
baar geworden. Wij bieden hiervoor
onze verontschuldigingen aan. De
Maandagochtendkrant is voor een dag
blad dat de Zondag geheiligd wil zien,
een uiterst moeilijke krant. Deson
danks zullen wü er naar streven der
gelijke fouten te vermijden.
Gelukkig dat wjj weten dat de toe
komst van de wereld niet bepaald
wordt door een conferentie van de
„grote drie", zelfs niet door een even
tuele bijeenkomst van de „grote vier"
wij mogen dit alles overgeven aan
God, die 't al regeertl
WSÊÊÊÊÊKT"^"
rnrnsmmmsm
r
SAARBRÜCKEN, Juni. „Die hundert Laternen" heet de „bierkelder", waar ik
om 10 uur 's avonds binnenloop, omdat ik hier een afspraak gemaakt heb met een
tweetal collega's van een in Saarbrücken verschijnend dagblad.
Die „honderd lantaarns" (het zijn er misschien twintig, maar om klanten te trek
ken mag je overdrijven, ook In Saarbrücken!) zijn bedekt met gekleurd glas en
geven een stemmig licht. Meisjes in het zwart met witte schortjes bedienen en
vrijwel niemand drinkt iets anders dan bier. Maar denk niet dat dat het bedienen
eentonig maakt, want de gasten kunnen kiezen uit allerlei soorten, die dan ook in
zeer verschillende glazen worden opgediend.
Ik hou me maar bij het doodgewone (ook al omdat dat meestal het goedkoopste
blijkt te zijn en daarop moet men in deze dure stad terdege letten!) en observeer
ondertussen het gezelschap, waarbij ik vergelijking trekt met Pam Pam, aan de
Champs Elysée's in Parijs, waar ik twee dagen geleden zat. Er zijn punten van
overeenkomst: ook hier zitten in een hoek een jongen en een meisje, die in eikaars
ogen de hele wereld vergeten - maar dat vindt men overal op deze aarde, waar maar
mensen wonen! En ook hier treft men een aantal opgeschoten jongelieden, die veei
praten en weinig zeggen! En ook hier wordt over politiek gesproken. Maar, men
hoort hier maar één taal: Duits, want Saarbrücken is allerminst een internationaal
centrum en veel toeristen treft men er ook niet. En dan: zet die mannen in hemds
mouwen, die daar rond die tafel zitten en wier vuisten zo nu en dan dreunende
slagen op het hout geven, terwijl de meisjes steeds maar nieuwe streepjes zetten
op hun bierviltjes - zet die mannen eens in een Parijs restaurant of zelfs in een
bistro, zo'n knijpje met een toog, waar de Parjjzenaar staande zijn glaasje drinkt.
Het is wel zeker dat die Parjjzenaars de opmerking van de kellner bij Pam Pam
zouden herhalen: „lis ne sont que des boches - het zijn maar moffen!"
Ik constateer dit alles met een zekere
voldoening, omdat het in mijn argumen
tering straks te pas zal komen. Want het
gesprek zal in hoofdzaak gaan over het
verlangen der Saarlanders om van hun
grondgebied een „stükje Europa" te ma
ken. Het moet geen Duitsland en geen
Frankrijk zijn en zelfs geen Saarland, een
zelfstandige staat Saarland - het moet
Europa zijn!
Die middag heb ik dit al met Karl
Hoppe, de perschef van de
doorgepraat en hij heelt me
dat het niet de bedoeling is van
dent Hoffmann en zijn
om het aantal kleine landen van Euro
pa nog weer met één te vermeerderen.
Omgekeerd juist: hij wil dat zijn land
een voorbeeld wordt, dat men de gren
zen kan afschaffen! Dat zijn land het
eerste grondgebied wordt van het ver
enigd Europa. „Hoe hij zich dat voor
stelt", heb ik gevraagd en daar is Herr
Hoppe niet helemaal uitgekomen. En
hij heeft zijn spijt betuigd, dat de mi
nister-president niet aanwezig was,
want dan had die het mij ongetwijfeld
wel willen uitleggen. In het Saarland
gaat het niet zo formeel als bij ons:
een minister is er geen „excellentie"
men krijgt hem even gemakkelijk te
spreken als bij ons een wethouder van
een niet ai te grote stad!
VOL IDEALISME.
Om even na tienen komen de beide
heren binnen. Ze hebben hun krant (het
ochtendblad voor de volgende dag!) klaar
en na gedane arbeid laten ze zich het
bier goed smaken.
„Hoe ik Saarbrücken vind?"
„Het is geen Parijs!" zeg ik. „Het lijkt
me wat te provinciaal en bovendien wat
al te Duits om de hoofdstad van Europa
te kunnen worden!" En daarbij Rijk ik
wat opvallend naar de „broeders-in-
hemdsmouwen" rond hun „Tisch".
Het is niet zo beleefd, ik weet het. Maar
ik .bereik mijn doel: de parlementaire re
dacteur steekt in één keer van wal en er
is, letterlijk en figuurlijk, geen woord
Frans bij!
„Ja", zegt hij, „wij zijn Duitsers en
niemand van ons zal dat ontkennen. De
meeste mensen van onze krant hebben
vroeger aan Duitse dagbladen gewerkt -
en we zijn daarbij in goed gezelschap,
want ook onze minister-president, Hoff
mann, is jarenlang redacteur geweest van
een Berlijns dagblad.
En deze stad is geen Parijs, dat weten
wij ook wel. En misschien moeten we
zeggen: gelukkig niet! Want juist omdat
dit Saarbrücken, dit Saarland, is zoals
het is: een land met Duitse zeden en
Duitse gewoonten, een land welks steden
en dorpen in de laatste oorlog in puin ge
gooid zijn - aan de andere kant echter
een land dat niet kan leven zonder een
nauwe verbondenheid aan het Franse ge
bied Lotharingen, juist om deze gebon
denheid naar twee kanten voelën wij
sterker dan wie ook de noodzaak om tot
eenheid, tot Europese eenheid te komen.
Wij zijn een grensgebied tussen twee
machtige volken. Twee volken die elk
tot indrukwekkende prestaties in staat
zijn
Er moet toch een mogelijkheid zijn,
dat deze beide eindelijk de strijdbijl
begraven. Dat zij hun krachten samen
bundelen en dat alle vrije volken van
Europa hun krachten samenbundelen.
We staan immers met z'n allen tegen
over het gevaar uit het Oosten en
slechts door eensgezindheid, door sa
menwerking, kunnen we dat gevaar de
baas blijven. Zonder eenheid ligt ieder
land in dit werelddeel als een speelbal
tussen de twee grootmachten Rusland
en Amerika - en wat het zeggen wil
tussen twee grootmachten te liggen,
weten juist wfj, Saarlanders, maar al
te goed!"
Hij drinkt met grote teugen zfjn bier
glas leeg en wenkt haastig om 'n nieuw.
Maar ik krijg nog niet de kans er
wat tussen in te brengen want haastig
gaat hij verder: „Wat wij in het Saarland
nu willen is dit: wjj willen niet langer
de twistappel zijn tussen onze Ooster- en
Westerburen. Het gaat om de rijkdom
van onze bodem en die rijkdom wordt nu
gecontroleerd door de Hoge Autoriteit
van de Europese Gemeenschap voor Ko
len en Staal. Wij willen dat ons gehele
land als het ware eigendom zal zijn van
die gemeenschap, dus van Europa. Wij
willen dat de K.S.G. zich hier vestigt,
waarbij we helemaal niet de pretentie
hebben, dat onze stad dan de hoofdstad
van Europa zal zijn!
Op het ogenblik zijn we - ja, wat zijn
we eigenlijk? Geen staat zoals Nederland
een staat is. Laten we het een semi-staat
noemen, iets dat op een staat lijkt, maar
dat toch geen eigen souvereiniteit heeft.
Die souvereiniteit willen we afstaan aan
de Europese Gemeenschap, zij het dan
dat we zelf onze binnenlandse aangele
genheden willen regelen, zoals we dat
nu doen. Maar verder willen we graag,
heel graag zelfs, alles doen wat in ons
vermogen ligt om Frankrijk en Duitsland
dichter bij elkaar te brengen!"
Opnieuw neemt hij een flinke teug,
maar ditmaal kijkt hij me vol verwach
ting aan. Ik voel dat hier een man aan
het woord is, die het meent, die leeft bij
de Europese gedachte en die iedere dag
weer zijn 150.000 abonnee's - dus ettelijke
honderduizenden lezers'. - bij deze ge
dachte opvoedt. En niet zonder succes,
zoals ik al ervaren heb uit de gesprek
ken met deze en gene.
Theorie en practijk.
Hij glimlacht als ik hem complimen
teer met zijn speech. Het merendeel van
deze gedachten leeft in Nederland nau
welijks minder sterk dan bij U!" ant
woord ik. Denk aan de stemmingen in
Delft en in Bolsward!" Hij knikt instem
mend.„Maar", vervolg ik, „het praten
over een verenigd Europa is goed en aar
dig, maar het haalt weinig uit, als er geen
daden op volgen. En nu zullen Wij hier
vanavond de hele problematiek niet op
lossen. Mijn vraag is alleen maar, hoe U,
Saarlanders, zich die Europese status
voorstelt. Want kijk, op het ogenblik
heeft het Saargebied een economische
Unie met Frankrijk, dat wil zeggen
dat Frankrijk het .meest profiteert
van de rijkdom van deze bodem. De ko
len en het staal mogen dan internationaal
z(jn, maar de Franse industrie heeft er
hier een afzetgebied bij gekregen, dat
niet door een douane-tolboom is afge
scheiden en omgekeerd profiteert de
Franse bevolking van de producten van
Uw industrie."
Saarbrücken kijkt met trots op
naar de grote kantoorgebouwen
die na de oorlog zijn gebouwd.
Deskundigen van de Europese
Gemeenschap voor Kolen en
Staal hebben het hier afgebeelde
betonpaleis bezichtigd om te zien
of het geschikt is om de Hoge
Autoriteit en het parlement te
herbergen. Een beslissing is nog
niet genomen: Saarbrücken hoopt
nog steeds op deze onderschei
ding.
„Vele Franse industriëlen zijn heus
niet zo blij met ons!" interumpeert een
van de twee. „Op sommige punten zijn
wij zware concurrenten!"
„Dat verandert aan de situatie niets.
Tot eenvoudige proporties teruggebracht
is het toch zo, dat iedere Fransman net
zo veel koffie naar en van het Saarge
bied kan meenemen als hfj zelf wil -
maar de Duitse grensarbeider mag als
hoge gunst maar één keer in de zoveel
tijd een pondje van die vurig begeerde
bonen mee de grens over nemen. Frank
rijk is als men het zo noemen mag de
„meest-begunstigde".
Beiden knikken. Het is ook niet te
ontkennen.
„Moet dat nu zo blijven?" vervolg Ik.
„Als de Saar op die manier „een stukje
Europa" moet worden, dan kan ik me
het Duitse verzet heel goed begrijpen. Als
het goed was zouden Uw grenzen dan
naar alle kanten moeten openstaan; niet
slechts naar Frankrijk toe maar evenzeer
naar Duitsland, naar de Beneluxlanden,
naar Italië ,enz., enz. Dan moet ook ieder
valuta hier vrij verhandelbaar zijn. En
anders.... anders is die Europese status
alleen maar een naam zonder veel ln-
houdl"
Ze kijken me aan en drinken bedacht
zaam van hun bier. Het is een argumen
tering, waar weinig tegen in te brengen
is.
„Zoals U het wil kan het natuurlijk
niet. Dan zou het Saargebied een tweede
Tanger worden, een. groot lek in Europa's
economie!"
Het gesprek wordt nu algemener en
de Nederlandse stelling: geen politieke
autoriteit zonder economische eenheid,
komt ter sprake. En hier vinden wij el
kaar: als het Nederlandse plan door
gang zou kunnen vinden, als werkelijk
in het „kleine Europa" en eventueel
zelfs in een „groot-Europa" te econo
mische grenzen zouden vervagen zoals
ze nu vervaagd zijn tussen Frankrijk
en dit stukje Duitsland dat het Saarge
bied heet, dan, ja pas dan zullen deze
Saarlanders hun ideeën werkelijkheid
zien worden. Dan pas is er een kans dat
dit grensgebied geen twistappel meer
zal zijn en dat Frankrijk èn Duitsland
zich zullen verheugen in de onafhanke
lijkheid van de Saar.
Het is al laat als we de trap opgaan
en weer de Bahnhofstrasse inlopen.
Het is benauwd warm zoals het kan
zijn in een dal waar de warmte tussen
de bergen aan weerszijden blijft han
gen. De stad ligt er stil zoals iedere
kleine provinciestad in dit uur van de
nacht. Neen, Saarbrücken is geen Pa
rijs. Gelukkig niet, moet men mis
schien zeggen. Want terwijl wij hier
dit gesprek voerden, waaruit zo dui
delijk hun wil sprak om Europa vooruit
te brengen op de weg naar eenheid,
de wil zelfs om offers te Orengen als
die eenheid dat zou eisen in ditzelf
de uur vocht Monsieur Bidault voor
de Franse Nationale Vergadering in
Parijs om de 214 stemmen die nodig
zijn om Frankrijk weer een regering
te geven. Om Frankrijk weer een plaats
te geven in de rij der volkeren die dit
land waardig is. Hij vocht tegen dat
groepsbelang dat .daar in Frankrijk zo
duidelijk de boventoon voert en hij
kwam één stem te kortT.
Door de ontploffing van een kanon
bij Mahon op het Spaanse eiland Mi
Norca zijn 23 militairen om het leven
gekomen. Vijf mannen werden op
slag gedood.
Ingezonden Mededeling (adv.)
Heerlijke toiletzeep in
ieders bereik
U kunt thans de heerlijke frisse
Bloemenzeep met de volle garantie van
de Castella kwaliteitsproducten onver
pakt in de winkel krijgen in vier
zachte kleuren voor de zéér be
seheiden prijs van 20 cent per stuk.
Vergeleken bij 1940.
DEN HAAG, 29 Juni. Het Cen
traal Bureau voor de Statistiek heeft
in een publicatie „Statistiek der pacht
prijzen in het pachtjaar 1951/'S2" de
resultaten gegeven van een bewerking
der door de grondkamers verstrekte
gegevens betreflende de in 1951/ 52
goedgekeurde pachtcontracten.
Met betrekking tot de gemiddelde
pachtprijzen voor boerderijen kan
t.o.v. 1940 een stijging van 45 wor
den vastgesteld. Voor los land bedroeg
de toeneming 25
In de verschillende groepen van land
bouwgebieden liep het stijgingspercen
tage nogal uiteen: voor boerderijen op
de zeekleigronden bedroeg het 52, m
de veenkoloniën 40.
Voor los land op de zeeklei viel een
stijging van 27—30 waar te nemen,
op de zandgronden bedroeg de toene
ming 2235
In de publicatie zijn tevens voor de
eerste maal gegevens betreffende de
verkopingen van landelijk eigendom
opgenomen. Voor boerderijen steeg de
gemiddelde verkoopprijs t.o.v. 1940
van 1990 tot 2580 gld per ha.
De honderdduizendste Melkweg
bezoeker" wordt in zuivel gewogen!
DEN HAAG, 29 Juni. Vanavond
wordt de 100.000ste bezoeker op de na
tionale zuiveltentoonstelling „De Melk
weg" verwacht. Deze bezoeker of be
zoekster zal op „zuivel-waarde" wor
den beproefd en zal zijn of haar ge
wicht in zuivel, melk, boter en kaas,
waard moeten zijn.
Daartoe zal men het „blijde slacht
offer" gevankelijk naar de Alkmaarse
kaasmarkt voeren, waar de kaasdra
gers het zuivere zuivelwicht van deze
gewichtige bezoeker zullen vaststellen.
Dit zal dan tevens de feestelijke inzet
zijn van de week verlenging (tot 7
Juli), die men aan de nationale zuivel
tentoonstelling „De Melkweg" heeft
gegeven.
MEN MAG OVERAL OVER DE
BELGISCHE GRENS.
Als men maar in het bezit is van een
geldig document.
's-GRAVENHAGE, 29 Juni. In
verband met andersluidende berichten
betreffende de documenten, waarop
overschrijding van de Nederlands-Bel
gische grens door Nederlanders is toe
gestaan, deelt men ons van bevoegde
zijde ter vermijding van misverstand,
het volgende mee:
Op grond van de door de Nederland
se en Belgische regeringen gesloten
overeenkomst, welke op 26 Mei 1953 in
werking is getreden, mogen Nederlan
ders, die houder zijn van een geldig
Nederlands paspoort, dan wel van een
Nederlands paspoort, waarvan de gel
digheidsduur ten hoogste sedert vnf
jaren is verstreken of van een geldig
bewijs van Nederlanderschap (teyen3
geldig voor het reizen naar België en
Luxemburg) de NederlandsBelgische
grens ook anders dan langs een door
laatpost overschrijden, mits de grens
overschrijding plaats vindt op een tijd
stip, gelegen tussen zonsopgang en
zonsondergang.
IEDERE vrouw kan nu mooi zijn, want
er is Castella voor iedere huia en voor
iedere beurs. Geniet juist in de zomer
maanden eens 'n keertje extra van de
geurige Castella. Houdt U het meest
van zeep, die Uw huid koestert met
overvloedig schuim, neem dan Castella
Spécial (32 cent). Houdt U zich liever
aan de bekende klassieke Castella
Schoonheidszeep (32 cent), laat Uw
huid daar dan ook dagelijks de wel
dadige werking van ondergaan.
Om de voortreffelijke kwaliteiten van
deze zeep nog méér onder de aandacht
te brengen, levert Uw winkelier U tij
delijk 2 stukken voor slechts 50 cent.
Neem deze kans nog gauw waar
En wilt U voor een bescheiden prijs
tóch een echte Castelia-zeep lcopen,
profiteer dan van de heerlijke onver
pakte Bloemenzeep (20 cent) met de
rijke geuren en kleuren.
22 jaar.
Een winkelier van Tallinn Reval
de hoofdstad van het thans door
de Russen bezette Estland, kocht,
na Stalins overlijden, gramofoon-
platen op van liederen, waarin de
overleden Sowjet-Russische leider
werd geprezen. Deze gramofoon-
platen waren namelijk na Stalins
dood sterk in prijs gedaald en de
winkelier zag hierin een buiten
kansje om goedkoop aan knopen
te komen, die hij uit de platen liet
vervaardigen. Zijn vindingrijkheid
werd evenwel niet door de Russi
sche autoriteiten gewaardeerd. Zij
veroordeelden de Est tot 22 jaar
gevangenisstraf.
Ingezonden Mededeling (adv.)
De bewaking rond de krijgsgevange
nenkampen, waar gevangen genomen
Noord-Koreanen zijn ondergebracht, is
verscherpt: een dubbele muur van
prikkeldraad fs er rondom getrokken,
zodat het lijkt of de mensen in een
kgoi zijn ondergebracht. De foto toont
een deel vbjn een hamp op Korea waar
in ongeveer 1500 anti-communistische
Noord-Koreanen zijn ondergebracht.
Mén ziet eéh groepje Noord-Koreanen
samen staan praten. Op de dag waar
op deze foto werd gemaakt had men
juist een uitbraakpoging ondernomen
die echter op niets was uitgelopen. De
Amerikanen hadden n.l. juist op tijd
de Koreaanse wachten laten vervan
gen door mannen uit het leger van de
Ver. Naties.
De heer H. J. J. Con\jn, adjunct-di
recteur van de N.V. de courant „De
Maasbode" die op 1 Juli j.l. zijn 40-
jarlg jubileum aan de Maasbode heeft
herdacht en op 25 Juni daaraanvolgend
60 jaar is geworden, is door Paus Pius
XI benoemd tot ridder in de orde van
St. Silvester.