•BOVM
Eén mislukking
Onvergetelijk
ziekenbezoek
SOUBURG
Vrijdag 29 Met 1953
T ZEEUWSCH WEEKEND
Pagina 2
Ingezonden Mededeling (adv.)
maar toen
werd ze ivijzer
Moeder en moeders moeder ge
bruikten al MAÏZENA DURYEA,
dus bestelde 't jonge vrouwtje 't
ook. Maarzij verzuimde te
doen, wat die ervaren moeders
deden en nóg doen: toezien dat ze
ook MAÏZENA DURYEA krijgen.
De naam op 't pak, daarop moet U
letten, om zeker te zijn dat ge in
derdaad MAÏZENA DURYEA
koopt, die vermaarde MAÏZENA
voor het binden van groenten,
soepen en sausen.
rechtstreekse moord op de kerke des
Heren. Noe kennen de ouwers twee
dingen doeë, ze kennen één van beije
thuuswachten, of ze kennen as 't even
tjes ken allebei nae de kerke kommen
en het jonge grut, as ze zo ten naeste
bie drie jaer bin meebringen. Noe dan
kies ik vo 't leste. En gelokkig dinke
de meesten bie ons in 't durp er net
zo over. En dan magge ons meschien
is een keertje ofgeleid worden, as ter
zo'n ummel te gelieke met d'n doomnie
is een keer „aeAen" roept, nae 't ge
bed, omdat ie dat thuus ook gewend
is of ie mag, as z'n vaeder ouwerling
is en die achter de doomnie de kerke
binnen komt as de dienst anvangt, is
deur de kerke roepen: Kiek, daer gaet
pappie! en ze magge is zitte draeien, ik
geloof dat dat allegaer best wend. 't
Is mae net hoe dat je de zaek opzet.
M'n zeun uut Amerika eit mien wel
is geschreven asdat ze daer gewend
bin de zugelingen en al mee te nemen
nae de kerke. Dat ken noe nie aeres,
vanwege de groate afstanden, mae ze
ebben der niks geen last an, schrieft
'ie. Ons mot an sommigte dingen ge
wend raeken. En as je der an gewend
bin, dan vind je 't mooi. Want, eerlik
gezeid, ik ken geen mooier gezicht dan
zo'n kerke vol met dat jonge grut. Ik
geloof, dat de Here daer ook zo over
dinkt. In Psalm acht kennen we lezen
asdat de Here uut de mond der kinder-
kens en der zugelingen sterkte ge
grondvest heeft. Kinderen bin het erf
deel des Heren, en Christus bestraft
de discipels wanneer ze de kinderen
bie Hem vandaen willen ouwen. Der
ruiken is het Koninkrijk der hemelen,
zegt de Heiland. En dat argument: de
kinderen begriepen 't toch nie, gaet
m.i. nie op. Hoeveul groate mensen
begriepen somtieds nie wat de doomnie
stoet te vertellen? En dan, ons komt
nie in de eerste plekke nae de kerke
om nae de doomnie te luusteren, mae
om daer de Here te ontmoeten. De
Here is daer te midden van z'n volk,
en bie dat volk oren de kinders ook.
De gemeente bestaet nie allenig uut
volwassenen, mae daer oren de kleine
kinders ook bie. En as dan de Here
op Zondag in Z'n gemeente komt en
daer dat volk zegent, ambtelik deur
Z'n dienstknecht, dan wil De Here
daer Z'n kleine kinders ook bie zien, of
die schepseltjes er noe wat van be
griepen of nie, dat doet er niks toe.
Van de doop begriepen ze ook niks, en
toch wachten we nie, totdat ze het be
griepen kennen. En dan komt er nog
wat bie. Hoe jonger we de kinders
er an wennen nae de kerke te gaen,
oe beter asdat 't is. As je wacht met
een bloembol in een flesse met een
nauwe alze te doeë, tot ie te groot is,
gaet 't nie meer, mae dat bolletje mot
je der in doeë as 't nog klein is, assie
dan in de flesse groeit, dan ken ie der
laeter nie weer uut. En daerom vind ik
't ook altied mooi as de doomnie daer
een beetje rekening mee oudt en som
tieds in z'n preek is ietwat zeit, dat
speciaal ook vo de kleine kinders ge
schikt is. Dan luusteren ze en oren 't
trek en thuus weten ze er vaeder en
moeder met een blied gezichtje van te
vertellen. Wat dat zaed, zo in de jonge
artjes gestrooid, laeter nog vrucht vo
de eeuwigheid zal opbringen, zal eerst
in 't iernaemaels geopenbaerd worden.
Mae ons eit de beloften, dat die vrucht
c.er wezen zal. En dat mot vo ons ge-
nogt wezen.
En noe mae weer tot de volgende
weke, julder Flip Bramse.
2Kil§2Swï
,JdARIA, de Moeder des He
ren", door Dr W, Lodder. Uit
gave van Bosch Keuning
N.V. te Baarn.
De auteur van dit bijzonder mooie
boek, die in 1952 is overleden, schreef
in zijn inleidend woord op dit werk,
dat men zich vergissen zou, als men
meende, dat dit boek zijn ontstaan te
danken had aan de Pauselijke afkon
diging van Maria's ten hemel opne
ming als officieel R.K.-kerkelijk dog
ma. Want dat is niet het geval. Het
had de schrijver echter reeds jaren
lang gehinderd, dat er in Nederland
eigenlijk nog nooit iemand van Pro-
testantsen huize een populair histo
risch verantwoord boek over de
moeder des lieren geschreven heeft.
Behalve professor Greijdanus, die in
het, bij Oosterbaan Le Cointre N.V.
te Goes in 1939 uitgekomen werk:
,,'t Hoogfeest naar de Schriften", een
bijdrage over de „Moeder des Heren"
gaf en Dr A. Kuyper, die in zijn
„Vrouwen uit de H. Schrift", over
Maria schreef is er niet veel meer,
dan zo terloops in de commentaren of
in dogmatische geschriften over deze
vrouwenfiguur uit de H. Schrift te
vinden is. Althans niet in de Ned. taal.
Gelukkig is dit werk volstrekt geen
biographie geworden. We hebben op
dit gebied in het verleden, zowel als
in het heden, genoeg zien experimen
teren met „Levens van Jezus", om te
weten, dat wie zich daaraan waagt,
grote ongelukken begaat.
Dr Lodder is dan ook die kant niet
opgegaan. Wat hij gedaan heeft is al
leen dit, dat hij alle gegevens uit de
H. Schrift heeft verzameld, onderling
vergeleken en daaruit heeft opge
bouwd, wat wij op grond van de H.
Schrift zeer positief van de Moeder
des Heren kunnen en daarom ook be
horen te weten.
Wanneer we ons deze kennis hebben
eigen gemaakt, is het ons meteen ook
duidelijk, waarom Dr Lo'dder van de
ze studie volstrekt geen strijdschrift
tegen Rome heeft behoeven te maken.
Rome veroordeelt zichzelf, zo gauw
we slechts de volle H. Schrift laten
spreken. Dat blijkt genoegzaam uit de
bladzijden welke Dr Lodder ons heeft
voorgelegd. Overigens rijzen er uit
de spaarzame gegevens, welke de H.
Schrift ons verschaft zóveel exege
tische vragen op, dat alleen daarom al
het een genot is om kennis van dit
boek te nemen. We leren er uit hoe de
beschrijving door keizer Augustus ge
last, heeft plaats gehad, wat we te
denken hebben van Bornhauser's op
vatting betreffende het „geen plaats
in de herberg" en de „kribbe" en hoe
Dr Lodder vasthoudt, en o.i. op zeer
rijk geargumenteerde gronden, aan
de traditionele opvatting, dat de ge
boorte inderdaad in een stal, waar
schijnlijk een grot, heeft plaats gehad
en het Kindeke in een voederbak werd
neergelegd. We worden geconfronteerd
met het: „de herders verkondigden
alom hetgeen zij gezien en gehoord
hadden". Later zien we Maria optre
den tegen de twaalfjarige Jezus in de
tempel, nog later op de bruiloft te Ka-
na. We zien Maria te Kapernaüm, in
Jeruzalem, terwijl tenslotte zuiver
Schriftuurlijk, dat is dus grondig,
wordt afgerekend met wat de „tradi
tie" van Rome van de Moeder des He
ren gemaakt heeft. Met volle instem
ming citeert Dr Lodder Dr Kuyper,
wanneer deze beweert, dat de cultus
rondom Maria in diepste wezen haar
grond vindt in de begeerte van het
menselijke hart om nog iets te willen
doen aan de zaliging van de mens.
Men weigert eenvoudig van genade
alleen te willen leven. De verdienste
van de mens moet er bijkomen en de
ze begeerte vond een oplossing in de
verering van de maagd Maria. Dr Lod
der ziet, als hij aan het slot van zijn
1 boek de conclusie trekt, in het aller
nieuwste dogma van Rome een pro
duct van de geest des tijds, „die door
gaans onheilig en ongoddelijk" is. In
de Openbaring Gods in Christus,
waarvan de Heilige Geest in de Schrif
ten getuigt, vindt men geen enkel ge
geven, dat in die richting ook maar
wijzen zou. En daarom zo zegt Dr
Lodder plaatsen wij tegenover dit
leerstuk, evenals trouwens tegenover
heel de R.K.-Mariaverering als voort
brengsel van de geest die van beneden
is, ons „neen", ons onwrikbaar en hals
starrig „neen".
Wij achten dit een boek van beteke
nis en de lezing en herlezing alleszins
de moeite waard. Dit werk, gaat op
tal van exegetische kwesties diep in
en Dr Lodder verstaat de kunst, dat,
bij alle grondigheid, toch boeiend en
meeslepend te doen, zodat men deze
lectuur gespannen doorleest. Het ver
heldert ons inzicht in de Schriften en
we kunnen ons vol vertrouwen aan
zijn leiding en inzicht overgeven, want
Dr Lodder buigt zich in dit werk diep
voor de autoriteit van Gods Woord en
waagt zich nergens aan speculaties.
Het boek is smaakvol uitgevoerd in
fraaie linnen band en sober stofomslag
en voorzien van een breedvoerig tekst-
register en litteratuurlijst. Van harte
aanbevolen.
„Handboek voor de Aquarium
liefhebber". Uitgave van Uit
geverij en Drukkerij „Hollan-
dia" te Baarn.
Gaarne vestigen wij de aandacht
van onze aquariumliefhebbers op de
ze, voor hen hoogst belangrijke uit
gave. Dit werk verschijnt in 15 delen,
per deel is de prijs slechts 4.90, wan
neer men zich n.l. op de hele serie
abonneert. Het werk wordt rijk geïllu
streerd, heeft een inhoud, die practisch
alle vragen voor de aquariumhouder
oplost. Men lette slechts op het vol
gende: 1. In en om het aquarium; 2.
Aquariumbiologie (lichaamsbouw en
levensverrichtingen van de bewoners
van het aquarium, biologisch even
wicht); 3. Aquariumtechniek I (bo
dem, opbouw, rotsen, glas, ombouw,
verwarming, pompen, filters); 4.
Aquariumtechniek II (water, belich
ting, aquariumarchitectuur); 5. Aqua-
riumplanten I; 6. Aquariumplanten II;
7. Aquariumvissen uit Amerika I;
8. Aquariumplanten uit Amerika H;
9. Aquariumvissen uit Azië en Austra
lië I; 10. Aquariumvissen uit Azië en
Australi II; 11. Aquariumvissen uit
Afrika; 12. Vissen in hun natuurlijke
ONS KORT VERHAAL
Wat waren ze gelukkig, jaren gele
den, toen ze pas getrouwd waren en
ook hun trouwdag was een echt fa
miliefeestdag geweest. De ouders van
beiden waren ook zeer met hun
schoonzoon en schoondochter ingeno
men en ook de broers en zusters, maar
het grootste geluk was toch hun bei
der hartelijke liefde voor elkaar.
Annie was een echte lieve vrouw en
haar huisje, wat al spoedig hun eigen
dom was en er overal gezellig en keu
rig uitzag, was haar lust en haar le
ven en Jaap had een beste zaak, veel
klanten en hij dreef ook handel met
het buitenland.
Wat woonden ze daar lief op hun
dorp.
Jaap ging vaak voor zaken naar de
dichtbij gelegen grote stad en als de
zaken waren afgehandeld keerde hij
's avonds weer met verlangen in zijn
hart naar z'n Annie die dan alles weer
keurig voor elkaar had en haar Jaap
wachtte.
Zo lc .fden ze gelukkig en de Zon
dagen waren hun hoogtijdagen, dan
gingen ze samen tweemaal naai* de
kerk waar ze genoten van de predi
king des Woords, want zij hadden
beiden de Heere lief en wilden niets
liever doen dan samen leven tot Gods
eer.
Eén wens bleef echter onvervuld,
ze kregen geen kinderen, maar ze wis
ten, dat hun leven door God werd ge
leid en wisten dus dat dit Gods wil
was en daarom konden ze hierin dan
ook berusten.
Jaap kon zijn zaken niet meer be
hartigen. Hij was onder het uitoefe
nen van zijn werk, toen hij naar de
kelder ging, van het keldertrapje ge
vallen en daarna was het begonnen.
Het lopen ging steeds moeilijker zodat
hij de zaken buitenshuis aan anderen
moest overlaten, alleen de zaken in
huis, waarbij hij niet veel behoefde
te lopen, kon hij nog zo'n beetje zelf
doen ook al moest Annie hem hier
al meer bij helpen. Ze hoopten beiden
van harte, en dit was hun dagelijks
gebed, dat de Heere alle medicijnen
wilde zegenen en Jaap wou doen her
stellen zodat hü weer zou kunnen lo
pen.
Maar het werd steeds erger, het lo
pen werd al minder en al zagen ze
dit beiden, ze durfden hun gedachten
die ze hierover hadden eigenlijk voor
elkaar niet uitspreken. Jaap wilde
zich flink houden voor Annie en An
nie voor Jaap.
Maar die gedachten werden steeds
meer werkelijkheid, hij de grote, ster
ke, gezonde man verlamde al meer
en al verder en de zaken die hij een
tijd tevoren thuis nog kon doen, moest
hij al meer loslaten en zich daar als
't ware van losscheuren. Welk een
ontzettende strijd werd dit voor deze
twee jonge mensen. Wat heeft ook
Annie toen haar flinke Jaap daarin
gesterkt. Ze werden er steeds meer
van doordrongen, dat God Zich niet
vergist en dat deze ontzaglijke beproe
ving hen door God werd opgelegd en
dus door hen in eenswillendheid aan
Gods wil maar ook alleen tot Zijn
eer en ter verheerlijking van Zijn
Naam moest worden gedragen, wat
dan ook hun dagelijks gebed werd.
Toen kwam de tijd dat Jaap, nadat
hij door verschillende doktoren en
specialisten behandeld was geworden,
niet meer op kon staan, lopen kon hij
al lang niet meer en het zitten was
ook steeds moeilijker geworden, zodat
hij toen niet anders meer kon als lig
gen. De verlamming werd al erger,
ook zijn armen en benen kon hij al
niet meer bewegen.
Wel was de innerlijke strijd groot,
telkens wanneer er weer een andere
dokter was geweest of een andere be
handeling was toegepast, wat later
bleek een teleurstelling te zijn, moes
ten ze zich opnieuw instellen op de
werkelijkheid, het dragen van het
kruis dat al zwaarder werd daar de
verlamming al verder het slopend
werk in dit jonge leven verrichtte.
Maar alhoewel de uitwendige mens
verdorven wordt, zo wordt nochthans
onze inwendige mens vernieuwd van
d,ag tot dag!
Deze rijkdom werd in Jaap zijn le
ven al meer bewaarheid. God Zélf
schonk hen beiden, maar Jaap in het
bijzonder, deze geloofsgroei voortdu
rend te ervaren, al ging dit ziektepro
ces langzaam maar zeker verder en
werd dit aardse huis afgebroken, zijn
ziel werd hoe langer hoe meer bereid
gemaakt straks zijn God te ontmoeten.
Jaren verliepen in vreselijk lijden.
Daar de omstandigheden dit geschik
ter maakten, verhuisden zij naar een
andere plaats. Niets kon hij meer. Hij
de flinke Jaap lag daar als een totaal
hulpbehoevende. Als een vlieg hem
stak moest Annie komen om die weg
te doen en ook de stem werd al zwak
ker. Hun vrienden hoorden, dat hij
zoveel erger werd, maar door de ver
re afstand werd het bezoek minder.
Speciaal één van hun trouwe vrien
dinnen, die zelf ook kruisdraagster
was naar het lichaam, kon hen moei
lijk meer bezoeken. Echter de harte
lijke liefde voor deze vriend in zijn
zwaar lijden deed haar alles op zij
zetten om deze jeugdvrienden nog
Vrijdag 29 Mei 1953
T ZEEUWSCH WEEKEND
Pagina 3
omgeving; 13. Kweken en voederen
(gids voor de amateurkweker); 14.
Visziekten (de voornaamste ziekten,
herkenning en behandeling); 15. Re
gister. (Register op de 14 voorafgaan
de delen, tevens uitleg van de ge
bruikte Iatijnse namen en termen,
lijst van aquariumliteratuur).
Onder de staf van medewerkers en
-werksters zijn bekenden van goede
reputatie op het gebied van het aqua
rium. Wij noemen slechts Dr J. M.
Lodewijks, Dr A. F. J. Portielje, ir F.
C. W. Slooff enz. Wij hopen later op
dit werk terug te komen, doch willen
er reeds nu graag even de aandacht
op vestigen. Wij weten, dat er heel
wat Zeeuwen zijn, die hun liefhebberij
gevonden hebben in hun aquarium, en
hier hebben zij de bron waaruit zij
kunnen putten om hun kennis op dit
interessante gebied te vermeerderen.
WN,
flmeRimnnse brigugr
Het is altijd een lust om een Cali-
fornische fruitfarm te bezoeken, óf
beter: fruit-ranch, zoals die hier ge
noemd worden. In de buurt van San
José, een mooie stad, in het hart van
de Sunny-vallei, een stad van onge
veer de grootte van Utrecht, ligt een
farm, waar een Nederlander jaren
lang op gewoond heeft. Een brede op
rijlaan geeft toegang tot het geriefe
lijke woonhuis. Voor aan, tegen de
hoofdverkeersweg aan ligt de woning
van een getrouwde zoon, die ook op
deze farm werkt. Nog weer meer naar
achteren tussen de bomen staat nog
een huis waar een andere zoon woont.
Er is een flink machinepark aan ver
bonden. Ook is er een grote droogin-
richting bij. Geheel deze farm wordt
kunstmatig bewaterd. Deze plaats
heeft een omvang van 72 acres en is
enkele jaren geleden verkocht voor
een bedrag van 135 duizend dollar.
Er is veertig acre pruimen bij en deze
hebben de laatste jaren een goede
prijs opgebracht. Deze pruimen wor
den niet geplukt Zij vallen rijp van
de bomen en worden dan van de
grond geraapt Dit geschiedt door de
fruitplukkers, die daar speciaal hun
beroep van maken en waarover ik
reeds eer geschreven heb. Deze men
sen leven in tenten of in hun auto en
trekken van ranch tot ranch. Ze heb
ben een onbezorgd bestaan en ver
dienen goed geld. Is de pluk van de
sinaasappelen in het Zuiden voorbij
dan trekken ze het Noorden in voor
de kersen- en pruimen- en abrikozen-
pluk en is dat over dan kunnen ze
weer in het Zuiden beginnen. De prui
men worden, nadat zij van de grond
geraapt zijn, zeer zorgvuldig gewas
sen en gaan dan de drogerij in. Ze
worden ongeveer tot de helft ge
droogd. Wanneer ze worden afgele
verd mogen zij niet meer dan 18 pCt
water bevatten. De Santa Clara prui
men hebben een zeer goede naam over
de gehele wereld.
Wanneer we de Santa Clara vallei
Noordelijk verlaten komen wij in het
gebied van de grote wereldstad San
Fransisco. Oostelijk ligt de stad Oak
land en gescheiden hiervan door een
brede baai ligt San Fransisco. Deze
stad is op hoge heuvelen gebouwd.
eens te bezoeken. Met een overvol
hart was zij op weg gegaan, hoe zou
zij hem vinden, zou hij de strijd nog
niet moe geworden zijn, hoe zou ze
hem terugzien?
Eindelijk stond ze voor hun huis en
had gebeld. Annie deed open en vond
het fijn nog eens een oude vriendin
te kunnen verwelkomen. Toen de ka
merdeur openging zag de vriendin hem
liggen, de grote, eens zo sterke Jaap,
die een totaal verlamde was gewor
den, niets kon hij meer bewegen, zelfs
zijn hoofd kon hij niet meer oprichten,
maar zijn ogen straalden haar tegen,
zij ging naar hem toe, pakte zijn hand
en zei: „Jaap ik hoef niet te vragen
hoe het met je gaat, want je ogen zeg
gen mij alles, ze zeggen mij, dat je
rijk bent, niet naar het lichaam, maar
naar de ziel en dat gaat ver boven
ons lichaam uit Jaap, je ogen zeggen
mij, dat je door genade in de strijd
niet bent onder gegaan maar dat je
leven mag in de rijke zekerheid, dat
je in leven en sterven Gods eigendom
bent en dat is toch zeer verre het
beste".
En toen vroeg hij blij met zachte
stem: „kun je dat aan mij zien?" „Ja",
zei ze, „je ogen stralen van innerlijk
geluk en dat is alleen maar mogelijk
als God ons in Zijn kracht de over
winning geeft over ons zieke lichaam,
als we als Job onder het dragen van
zoveel lichamelijk lijden nog kunnen
jubelen: ik wéét dat mijn Verlosser
lééft en dat ik uit mijn vlees God zal
aanschouwen, dat is geloofsrealiteit
Jaap! Wat zijn we dan rijk, trots alles,
want dan heeft de Heere ons eeuwig
heidsperspectief gegeven en kunnen
we de verdrukking hier, die haasx
voorbijgaat, dragen, blijmoedig- dra
gen in de kracht van die rijkdom".
Jaap, die zelf niet veel meer spre
ken kon, glimlachte. Het werd een on
vergetelijk ziekenbezoek waar Jaap,
zonder dat hij zelf veel meer kon zeg
gen, ook hun vriendin, die haar strijd
nog langer zou moeten strijden, tot
zegen was.
Hij heeft daarna niet zo lang meer
geleefd.
De laatste tijd van zijn leven heeft
hij in een ziekenhuis moeten door
brengen daar de verpleging thuis voor
Annie veel te zwaar was en werden
dus deze twee mensen, die zo één wa
ren in geloof en liefde reeds in dit
leven van elkaar gescheiden en moest
Jaap de laatste en moeilijkste ogen
blikken nog veel alleen zijn zonaer
Annie en familie, maar de Heer liet
hem niet alleen en sprak vol liefde
tot Jaap: Kom in gij gezegende des
Vaders en beërf het goed dat U is
weggelegd, gij hebt Uw strijd vol-
streden!
En Jaap mocht, verlost van alle pijn
en smart ingaan in de eeuwige heer
lijkheid.
A. JAMOEL—HORJUS.
Niet ieder is in staat de steile straten
met de auto te bereiden. De streetcar
of -tram, heeft er tandradbanen voor
nodig. Maar de stad ligt mooi, aan de
kust van de Stille Oceaan. Deze om
geving breidt zich verbazend snel uit.
Ik weet grote oppervlakten waar ik
vijftien jaar geleden nog de koeien zag
grazen waar nu huizenmassa's zonder
eind verrezen zijn. California is een
Staat dat zeer veel volk aantrekt.
Twintig jaar geleden had het nog
slechts een zes millioen inwoners,
thans ongeveer twaalf millioen. Nu be
tekent dit niet dat er van overbevol
king sprake is. California is twaalf
keer zo groot als Nederland. Er kun
nen dus nog wel wat mensen bij, eer
we, net als bij jullie in Nederland, zo
ongeveer op elkanders schoot komen
te zitten. Natuurlijk zijn er grote ge
deelten bij die onbewoonbaar zijn,
want bergstreken en woestijnen
zijn er ook. In de stad Alameda, die
tussen Oakland en San Fransisco in
ligt woont een Nederlandse kolonie.
Daar kerkten wij vroeger steeds ,toen
ik nog in California woonde. Er staat
een Hollandse kerk en deze gemeente
heeft een eigen christelijke school. Het
is er gezond wonen. Bijna geen winter
en veel warm zonnig weer. De verbin
ding tussen San Fransisco en Oakland
wordt gevormd door een brug van on
geveer 15 km lengte, met twee dek
ken, het onderste voor de treinen en
het bovenste voor het autoverkeer.
Een mooie brug met grote gedeelten
er tussen dat aan kabels hangt Ook
loopt er nog een stuk over een rots
eiland, door een tunneL Een prachtig
stuk techniek. Er zijn vier rijbanen
over de brug, bovendien is zij zó hoog
gebouwd, dat de hoogste schepen er
royaal onderdoor kunnen varen. Men
begrijpt niet, dat dit gevaarte eenvou
dig door stalen kabels kan worden op
gehouden. Wanneer men bedenkt dat
het verkeer over deze brug dag en
nacht doorgaat en drukker is dan het
drukste verkeer door de straten van
San Fransisco, dan staat men verbaasd
over de draagkracht dezer kabels.
Het is hier een mooi stukje Ameri
kaanse wereld, dat een bezoek alles
zins waard is! Oom Cees.
Het Oranjeplein ligt zonovergoten
te wachten op de Lente, als we Sou
burg binnen komen. De grasperken
zijn al fris groen, en het lijkt of Piet
Louwerse met zijn toch al vriendelijk
gezicht, vanaf zijn stenen voetstuk nóg
zonniger het gejoel van de door hem
geliefde jeugd gadeslaat.
De massieve kerk met de vierkante
toren staat als een wachter bij de in
gang van het plein, en er verklinken
drie rustige slagen die de stilte op
aangename wijze breken.
Ver achter de kerk, die al heel oud
is, ligt het lage land, en het is goed
te zien dat het dorp hier hoger ligt.
We gaan ook even naar West-
Souburg, zeiden we tegen de tekenaar,
die in de Paspoortstraat een goed
plaatsje gevonden had om kerk en to
ren op papier te zetten. Kom óók
maar als je klaar bent.
We wandelen door de Kanaalstraat,
koffie, goeien aeven saemenj
Ook wij vonden het tijd worden om
naar huis te gaan.
Toen we weer bij de kanaalbrug
kwamen, naderden juist over het jaag
pad vijf grijsaards, allen behorend tot
de oudste en meest krasse inwoners
van Souburg. Men vertelde ons van
dit merkwaardige stel dat ze iedere
dag een wandeling maken van een
paar uur om fit te blijven. Ze worden
dan ook door hun dorpsgenoten niet
zonder reden „de Wandelclub" ge
noemd. Ditmaal waren ze maar even
voorbij het gemeentehuis en de mo
len, dan de brug over, en toen ver
der het ruime „West" op, met de keu
rig aangelegde grasperken.
Bij het oude kerkhof waar de ge
denksteen voor Marnix van St. Alde-
gonde domineert, stonden we een poos
te mijmeren over het verleden.
Eertijds stond hier een kerk, en een
eindje verderop een kasteel. Ridders
en jonkvrouwen kwamen hier logeren,
tot zelfs Keizer Karei V en Prins Wil
lem van Oranje toe. Er was weelde
en rijkdom. Daarna heeft Marnix van
St. Aldegonde er stil geleefd en.
gewerkt.
Niets is er meer over van het kas
teel, zelfs de grachten die er nog lang
zijn geweest, zijn nu gedempt. Alleen
is er nog een plekje dat de West-Sou
burgers „de Wal" noemen, en het boer
derijtje dat daar ligt heet nog: „Alde
gonde".
We werden in onze overpeinzingen
gestoord door de komst van onze te
kenaar, die in gezelschap van een oud
boertje kwam aanstappen. Hij leverde
het mannetje dat krom liep van ouder
dom, en een houweel over zijn schou
der droeg, bij ons af.
Hier is de kampioen-ringrijder
van Oost- en West-Souburg, stelde hij
hem aan ons voor.
Jae meneer, rienkriëe eb ik van
joengs af aoltied gedae, as ik julder
daer van gae vertelle
En hij vertelde van zijn joenge jae-
ren, en zijn ringrijderskunst.
Ik denk dat jullie wel eens een
beetje spekvet aan de punt van de
lans smeerden, dan gleed die gemak
kelijk in de ring, opperde onze teke
naar.
Maar het mannetje verstond geen
scherts, en zijn staalblauwe oogjes
flikkerden verontwaardigd toen hij
uitviel: Noe moe je nie smoeze oor,
vroeger wier d'r nie zó geknoeit. Noe
knoeie ze mee aoles, maer vroeger wier
d'r nie over gedocht!
En toen: Kwa, Tt gae Is om
tjes naar de haven van Vlissingen ge
weest. Vol bewondering keken we de
ouden na zoals ze druk pratend en
gebarend, vief en monter de brug over
stapten. Nog vele reisjes, mannen!
De dalende zon verspreidde nu een
gouden schijnsel over het vochtige
gras, en de jong-groene boompjes. In
de verte waasden de blauwe duinen.
De Noordenwind werd nu bepaald
koud, en we huiverden bij de bus
halte. Maar spoedig kwam de groene
bus van de Stoomtram Walcheren, die
ons snel over de pas vernieuwde Vlis-
singseweg huiswaarts reed
9xlea£en
Zinkende wolken, vlokken van dons
Welke verwachtingen spiegelt gij ons?
'k Wilde zo graag met omhelzende
druk.
Vatten en houden mijn ganse geluk!
Zinkende wolken van purper en goud.
Bergen des hemels, zo wild en zo
stout.
Ach, gij verdwijnt in een enkele stond:
Blauw wordt de hemel, als lood, in
het rond.
IJdele schimmen, ik Had niet gedacht,
Dat het zou worden zo somber een
nacht,
Nachtlyker nacht, na het schone
verschiets
Ach, wat wy hopen, vernevelt tot niet!
'k Zal 't van 't vergank'lijke wachten
niet meer:
Ziel, blik daarachter! daar is toch,
hoezeer
't Alles doe wyf'len, de stad van
robijn!
Keer tot uw ruste: daarachter zal t'
zijnl
STEKETEE.
