ACH, WAREN ALLE lap» blijft vasthouden aan tradities. MENSEN W1IS Eisenhowers rede - een keerpunt? Nieuwe Westerse ideeën vinden slechts langzaam ingang. e Radio- Na Cén jaar onafhankelijkheid A' Engelse majoor geeft halve boerderij cadeau. NeemnAKKERTJE FEUILLETON. ÜÖe qbote. u-eAw-acMmq,. faienqt onó Dinsdag 21 April 1953 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 3 WELLICHT is het velen Uwer' vergaan als mij: na het lezen van de grootse redevoering, die Amerika's president Eisenhower Donderdag heeft uitgesproken, heb ik naar buiten zitten staren. Naar een he mel die blauw was en waarin vogels ronddartelden, uitgelaten omdat na een lange, trieste winter de zon weer scheen. Naar bomen en struiken, die hun eerste, wazige groen naar de koes terende zonnewarmte keerden. Naar de melkboer en de slagersjongen, die vro lijk floten en een grapje maakten te gen hun klantenomdat het im mers lente geworden was! Heeft die rede niet eenzelfde visioen opgeroepen? Hebt U niet na het lezen het gevoel gehad of na een lange pe riode van kou en regen de lente was gekomen? De lente die immers de zo mer, rijke tijd in de natuur, inluidt? Want welk een tijd ligt achter ons! Weet U het nog? Die dertiger jaren, toen de wereld gevangen was in de greep van een economische depressie, die de levenslust van millioenen in de wereld verlamde omdat er immers geen werk voor hen was omdat de ar moede hen tegengrijnsde Toen is de oorlog gekomen, heel prozaïsch genum merd als wereldoorlog n, want zo cy nisch zijn we al. En daarna kwam de „koude oorlog" tussen Oost en West. Een oorlog, die misschien wat minder mensenlevens gekost heeft dan de we reldoorlogen, maar die voor het ove rige met dezelfde verschijnselen ge paard is gegaan: haat, angst, armoede, onzekerheid! Dat alles overziende voelt men de kilte van een wereld waarin nog wel gelachen werd, maar meestal was het een nare, cynische lach voor de gulle lach van blijdschap is immers geen plaats geweest! We zijn aan deze toestand gewend geraakt. We hebben ons ertegen ge pantserd, zoals vogels zich tegen de winterkoude beschermen door een dik kere verenvacht. Tot we, zoals nu door die rede van Eisenhower, ons plotse ling realiseren, hoe knelllend die pant sering is. Hoeveel mooier het leven zou kunnen zijn als we die pantsering kon den afleggen. Als we bevrijd zouden zijn van die angst en armoede en on zekerheid PRESIDENT EISENHOWER heeft een schoon visioen doen zien. En hij heeft dat op zeer realistische wijze gedaan. „Van het geld van één bom menwerper zo heeft hij gezegd kan men 30 moderne scholen bouwen, Of twee volledig ingerichte ziekenhui zen. Of een prachtige verkeersweg van 75 km. Van het geld van één straal jager kan men bijna 4 millioen kg. graan kopen en van het geld van één torpedobootjager kan men voor 8000 mensen huizen bouwen!" Dat zijn ge wone, nuchtere cijferspassend bij die gewone, nuchtere vraag: „Waarom doen we dat dan niet?" Het antwoord op die vraag kennen U en ik helaas maar al te goed: die bommenwerpers, die straaljagers, die torpedojagers hebben we nodig om te beschermen wat we nu hebben aan scholen, aan ziekenhuizen, aan wegen en aan woningen. Om onze vrijheid te beschermen tegen hen, die tot dusverre blijk gegeven hebben die vrijheid te willen ondermijnen en te vernietigen, Die belagers waren in één naam sa men te vatten: de naam van Stalin! Niet de naam van Rusland of van de Russen slechts die van de commu nistische dictator. Want die Russen hebben immers ook liever woningen en scholen en ziekenhuizen dan bommen werpers en straaljagers. Van die mil lioenen uit het Oosten verlangt er evenmin iemand naar in een bloedige, meedogenloze oorlog het leven te moe ten laten. Achter het ijzeren gordijn leven in dit opzicht precies dezelfde mensen als in de Westerse wereld. Nie mand behoeft daaraan te twijfelen. Stalin is dood. En zijn opvolger, Ma lenkof, heeft blijk gegeven dat hij niet ongenegen is een andere koers te gaan varen. Er zijn symptomen die er op wijzen, dat hij niet, als zijn voorganger, de „boeman van de wereld" wil zijn, Op die tekenen nu is Eisenhowers rede gebaseerd. Het is een eerlijke en harts tochtelijke oproep tot Malenkof om sa men dat ideaal, dat visioen van een wereld waarin werkelijk vrede heerst, te verwezenlijken. Het is ook een be lofte: „Ik wil mijn volk verzoeken zo zegt de president om een groot deel van dat geld, dat nu nog aan wa pens wordt besteed, ter beschikking te stellen van een groot fonds, met behulp waarvan we armoede kunnen bestrij den en welvaart kunnen brengen over de gehele wereld!" Maar DE WERELD heeft al veel leergeld betaald aan de schone woorden van Moskou. En daarom zei Eisenhower: „Wij geven niets om rheto- riek alleen. Wij geven alleen om op rechte, vredelievende doelstellingen, die zich in daden uiten. Er er zijn vele gelegenheden voor het verrichten van zulke daden!" Hij heeft niet nagelaten die vele ge legenheden op te sommen; het is een lijstje, waaraan Malenkof en zijn sate- lieten zullen moeten voldoen, alvorens het werk van de opbouw kan begin nen. En in het afgelopen weekeinde heeft John Foster Dulles, de minister van Buitenlandse Zaken, hierop nog eens extra nadruk gelegd. Het begin dient te zijn het sluiten van een wapenstilstand in Korea. Blij kens de berichten van gisteren zullen de bestandsbesprekingen in Panmoen- djon Zaterdag weer beginnen en over het algemeen is men optimistisch ge stemd over de afloop. Het ziet er naar uit, dat de vrede in Korea nog nooit zo dichtbij is geweest als nu het ge val is. Ook het volgende punt betreft het beëindigen van de koude oorlog, nj. in Indo-China, waar de Fransen er niet bijster gunstig voorstaan en op Malak- ka waar de Engelsen trachten met straffe hand de communistische ben den in toom te houden. In het kort kunnen deze beiden punten worden sa mengevat als het bevorderen van vrede in Azië. Daarna komt Europa aan de beurt een vredesverdrag voor Oostenrijk (de ministers van Buitenlandse Zaken en hun plaatsvervangers hebben hieraan al meer dan duizend conferenties ge wijd!), vrije verkiezingen in Duitsland met een mogelijke hereniging en vrijheid voor de landen achter het ijze ren gordijn, de satelietstaten, om hun eigen lot te bepalen. „De volledige on afhankelijkheid van de Oosteuropese landen zou een einde kunnen betekenen van de huidige onnatuurlijke verdeling van Europa", zo drukt Eisenhower het uit. Terwijl als maatregel daarnaast de duizenden dwangarbeiders, die sedert de jongste oorlog nog door Rusland worden vastgehouden, naar huis gezon den moeten worden. Ook dit alles kan in een paar woorden worden samen gevat: vrede in Europa. Waaraan Fos ter Dulles nog een wens heeft toege voegd: afschaffing van de Kominform, in ronde woorden gezegd dus: van het communistisch gewroet in andere lan den! Als aan al deze voorwaarden is voldaan, kan pas het volgende punt ter sprake komen: besprekingen over een vermindering van bewapening. Waar bij is inbegrepen de aanwending van atoomenergie. Dit is het punt, waar op het dan eindelijk aankomt: hieruit moeten immers de sommen vrijkomen, waarmee de wereld kan worden opge bouwd! De dollars zo goed als de roe bels, de ponden en de francs en de lewa's, de guldens en de dinars. De hele wereld moet hieraan kunnen deelnemen en de hele wereld moet hiervan kunnen profiteren. De hele wereld niet gescheiden door een ijze ren gordijn! (Speciale correspondentie.) TOKIO Deze maand, om precies te zijn op 28 April a.s., is het een jaar geleden, dat Japan, het rijk van de duizend eilanden, weer een souvereine en onafhankelijke staat werd. In de Japanse archieven te Tokio ligt nu reeds een jaar, als een historisch document de laatste order van het algemeen hoofdkwartier van het opperbevel der Ame rikaanse strijdkrachten, waarin aan de zes afdelingen, die na de capitu latie het grootste gedeelte van het Japanse openbare leven regelden, opdracht werd gegeven zich te ontbinden. CH, waren alle mensen wijs! Want dit plan van Eisenhower is in wezen zo eenvoudig, terwijl het toch zulke mooie perspectieven opent. Er is niets voor nodig dat de wereld niet heeft. Geld en werkkracht, grondstof fen en wetenschap ze zijn alle ruim voorhanden. En de organisatie die er voor nodig is, zou ook niet zo heel veel moeite opleveren: de mensen die in bloedige oorlogen werelddelen kunnen organiseren, zullen de wereldwelvaart ook in goede banen kunnen leiden. Slechts één ding ontbreekt er om na deze winter van crises en oorlogen de ^4. Jok in de Japanse steden doet zich 'e invloed van het Westen steeds meer elden. Het is een mengeling van 'Jesterse en Oosterse cultuur: moder- te flats zijn vaak versierd met ty- >isch Japanse lampekappen van ge leurd papier. Tegen witte gehouwen net strakke lijnen leunen de nog gro endeels uit hout en papier opgetrok ken huizen. Met de bomen rondom en le bergen op de achtergrond heeft dit traatbeeld toch voor ons weer een aparte bekoring. Geen verslagen land kreeg oort z,j,. onafhankelijkheid onder gunstiger om standigheden dan het land van de rij zende zon. Het is weliswaar zijn over zees imperium kwijtgeraakt, maar in industrieel opzicht toch nog altijd het meest ontwikkelde land in Azië. Het beschikt over tien maal zoveel technici als India of China en produceerde in 1951 reeds 85 pet. van het benodigde voedsel, een productie die reeds ver uitstak boven de voor-oorlogse. Hoe heeft het leven in Japan zich nu ontwikkeld, na zes en een half jaar Amerikaanse bezetting en één jaar on afhankelijkheid? Is een terugkeer naar het „oude Japan" te verwachten? Geheimzinnigheid en wantrouwen zijn twee hoofdtrekken van het Japanse volk genoemd. De Japanners hebben ondanks de bezettng hun eeuwenoude tradities niet aan de kant gezet. PAPIER OF BETON Dit blijkt vooral bij de wederopbouw. Evenals in de andere, door de oonog lentezon te kunnen doen stralen: goe de trouw. En als die al gevonden wordt dan ontbreekt nog het vertrouwen in elkanders goede trouw! In mijn Bijbel lees ik: „Zoek eerst het Koninkrijk Gods en al deze dingen zullen U toegeworpen worden." Ach, waren alle mensen zo wijs getroffen landen, heerst in dit land een groot tekort aan woonruimte. Vooral de grote industrie-centra werden gron dig vernield. Het zijn niet alleen de moeilijkheden van financiële aard Waarmee de regering te kampen heeft bij de wederopbouw. De nieuwe Wes terse ideeën tot modernisering van de woningbouw vinden slechts weinig in gang. De Japanner blijft nl. zijn brand baar bamboehuisje preferen boven de betonnen anti-aardbevingflats. Niet helemaal zonder reden, wan: Japan, dat te beschouwen is als de Oostelijke, tot een gebergte opgeperste rand van het grote landblok Azië, nog lang niet tectonisch tot rust geko men. Het land telt nog 54 werkende en 111 dode vulkanen en aardbevingen ko men er veelvuldig voor. DE WONINGEN. De Japanse woningen zijn elastisch, De wanden van gevlochten rotan die met kippengaas, asfaltpapïer en een mengsel van gehakt stro en aarde zijn bekleed, kunnen aardbevingen trotse ren. Het grote gevaar van deze wo ningen schuilt echter in de grote brandbaarheid. Het komt dan ook niet zelden voor, dat hele dorpen in vlam men opgaan. De regering wil daaraan een eind maken; brand in tijden van woning- schaarste mag niet voorkomen. Daarom worden zwaar betonnen flats gebouwd waarvan het interieur echter nog geheel in oude stijl wordt gehouden. Men vindt er de bekende houten gangvloeren, die door het boe nen met kokend water glanzender worden dan de gewreven vloeren van de Hollandse huismoeders, in terug. Het zijn de specifieke gangen, die al leen betreden mogen worden met slip pers. NATUURVERERING. Voordat echter een huis wordt ge bouwd, wordt eerst de tuin aangelegd, een vreemd idee voor de westerling. Iedere tuin krijgt zijn dennebomen, zijn uitgeholde steen waarin water wordt gegoten. Boom, steen en water symbo liseren de natuur, die door de Japan ner diep wordt vereerd. Bij de bouw van de woningen wordt het moderne montagesysteem toege past, met de pre-fabricated onderdelen. Wanneer het geraamte van de woning gereed is, drinkt men het traditionele glaasje, dat de werklieden de Ja panners verdragen zeer slecht alco hol - voor de rest van de dag onge schikt maakt hun normale werkzaam heden te verrichten! Dat ene borreltje en die ene dag ver zuim vallen overigens in het niet bij de totale bouwsom: voor een normale woning met vijf kamers moet men om streeks f70.000 neertellen! Dat de Japanners zeer moeilijk af stand doen van traditie blijkt ook uit de pogingen, die de regering aanwendt om wijziging in de voeding aan te bren gen. Het aloude gebruik schrijft drie- maai per dag rijst voor ais voeding, met af en toe een visje. Maar aange zien de rijst voor het grootste deel moet worden geïmporteerd, waarmee heel wat kostbare deviezen zjjn gemoeid, tracht de regering éénmaal per dag een broodmaaltijd in te voeren. Ook de bui tenlandse werkgevers, die Japanners in dienst hebben, merken dat hun op drachten vaak in strijd worden geacht met een oud gebruik. In de Londense Observer heeft des tijds O. M. Green, die herhaaldelijk artikelen heeft geschreven over Azia tische aangelegenheden, erop gewezen, dat het nog te vroeg is om te kunnen zeggen, wat Japan in de toekomst zal maken van zijn nieuwe onafhankelijk heid. Aan de ene kant is er neiging om terug te keren naar het oude systeem en anderzijds vindt men de tendentie: de wens om de democratische instel lingen, door de Amerikaanse bezetting tot stand gekomen, te behouden, n.l. vakverenigingen, nieuwe maatstaven voor lonen en arbeidstijden, nieuwe le vensomstandigheden voor de boeren, de vrijheid van meningsuiting, van vereni ging en vergadering en vrij en geheim kiesrecht. Green constateerde ook, dat het Japanse volk bevreesd is in een nieuwe oorlog te worden betrokken en tegenstander is van elke vorm van militarisme. De verering van de keizer neemt toe. Zijn oproep tot de Japanners na de ondertekening van het vre desverdrag „om het vertrouwen van de wereld te winnen als een beschaafde en democratische natie" is kenmerkend genoemd voor de richting waarin hij zijn invloed wil bepalen. Maar „de-mo-kra-sie" is voor de Japanner altijd een geheim geweest Wie wil er naar Indië? Watersnoodslachtoffers kunnen zich opgeven. Uit vele landen ter wereld heeft Ne derland hulp aangeboden gekregen, nadat het nieuws over de watersnood bekend was geworden. Daarbij waren aanbiedingen van re geringen, provincies, steden en dor pen voor het opnemen van slachtoffers van de ramp als emigranten. Een geheel aparte plaats in deze reeks neemt het aanbod in van een 67-jarige Engelsman, Majoor J. Ra- mackers, kort geleden ontvangen door de Nederlandse Consul te Calcutta. De heer Ramackers wil de helft van zijn bedrijf ter beschikking stellen aan een Nederlands boerengezin uit het geteisterde gebied. In de nabijheid van de plaats Ran- chi heeft Majoor Ramackers een groot landbouwbedrijf. Binnen afzienbare tijd zal hij zich uit dit bedrijf terug trekken, maar hij heeft geen gezin en niemand om hem op te volgen. Zijn Mohammedaanse bedrijfsleider die hem steeds trouw heeft gediend, wil hij onder bepaalde voorwaarden de helft van zijn bedrijf overdoen. De an dere helft wil hij nu dus ten geschenke geven aan een getroffen Nederlandse boerenfamilie. De Nederlandse Consul te Calcutta meent, dat het zeker aanbeveling ver dient te trachten een gegadigde voor dit zeer royale aanbod te vinden. Op het in totaal 259 hectare grote bedrijf worden verbouwd thee, koffie, Indi sche vruchten en graanproducten, zo als rijst, gerst, tarwe en mais, voorts aardnoten, aardappels, gember, mos terdzaad, etc. Tot de uitrusting van het bedrijf, die geheel volledig is, behoren tractoren, molens, auto's, etc. De boer derij zelf is een bungalow, voorzien van alle gemakken en geheel beant woordend aan de eisen, die aan een grote Engelse boerderij kunnen wor den gesteld. De waarde van het bedrijf Ingezonden Mededeling (adv.). iiMiaaiii^ door J. BRANDENBURG. i 41 Vader Isboseth geeft als vakman zijn. ogen de kost. Op de ene plaats beziet hij de stand van het gewas afkeurend en op de andere plaats prij zend en hogelijk waarderend. Maar Jacob ziet van dit alles niets. Zijn oog zoekt langs de heuvelrug opwaarts naar het dorpje. Waar woont Rachel? Ze komen bij de bron, waar enkele meisjes water putten en hun kruiken vullen, vóór de avond valt. Er is vrolijk gesnap en gelach, dat echter plots verstomt bij de aankomst der vreemdelingen. Op de vraag van Isboseth, waar de woning is van Jozua-ben-Levi, glijdt de blik der maagden direct naar Jacob als begrijpen zij meteen alles. Het zal om Rachel te doen zijn Ze wijzen de woning aan en stil zetten zij het werk der kruikenvulling voort, hun gesnap eerst weer aanvangend, wanneer de vreemdelingen uit het gezicht verdwenen zijn. Maar dan beginnen de gissingen. Deze meis jes hebben de tijd vanavond. Ze wachten op de andere meisjes om het nieuws te vertellen en wanneer de avond gevallen is, weet het gehele dorp, dat er twee vreemdelingen gekomen zijn, om een huwelijksaanzoek te doen voor Rachel. Jozua-ben-Levi staat aan de deur van zijn woning, wanneer de vreem delingen naderen. Hij weet van hun komst af en alle dingen zijn tot hun ontvangst gereed. Hij is een eerbiedwaardige verschijning. Een dorps-notabele, overste der Synagoge, een man die respect heeft in de kleine gemeenschap, waarin hij leeft. Wanneer Isboseth op enige afstand van de woning is, stapt hij van de ezel en laat Jacob op enige passen afstand wachten. Hij maakt een buiging en komt dan naderbij. Ook Jozua is enkele passen genaderd en dan vatten de beide mannen elkander bij de Baard en kussen elkaar. Nog met de arm op elkanders schouder spreken zij de zegengroet: Jahwe zegene u, mijn broeder. En dan vervolgt Isboseth wijzend naar zijn zoon: Mijn zoon Jacob. Thans komt Jacob naderbij en buigt het hoofd. De plechtige zegen- groet wordt herhaald en Jozua nodigt de beide mannen in zijn woning. Een groot huis is het niet. Er zijn geen grote woningen in dit nederige dorp, dat bijna uitsluitend uit arme mensen bestaat. Maar Jozua heeft toch één der grootste woningen. Hij is een betrekkelijk welgesteld land bouwer en wijngaardenier. Binnen de poort is een kleine binnenplaats en hier wacht een bediende met een kom water. Hij ontbindt de schoenriemen der gasten en wast hun voeten, waarna hij deze met welriekende zalf begiet. Aan de ingang van de deur der woning, ontdoet hij de gasten van hun stoffige man tels en de gastheer zelf legt hen schone wisselkleding om de schouders. Daarna gaat Jozua hen voor naar het binnenvertrek, waar de beide vrouwen wachten. Jacob staat tegenover Rachel. Zij maakt een buiging met het hoofd en een purpere blos gloeit omhoog van haar mooie hals naar het voorhoofd. Na de begroeting trekken de beide vrouwen zich snel terug en op de tafel, waar de gastheer met de gasten gaat aan liggen, zet de bediende een rijk maal van het beste, dat de stal en het land oplevert. Bijna zwijgend wordt dit maal gebruikt. Op verzoek van de gastheer breidt Isboseth zegenend de handen uit en spreekt een kort dankgebed voor hun behouden aankomst en de zegeningen, die Jahwe heeft willen verlenen. Over het doel van hun komst wordt die avond met geen woord gerept. De gasten volgen Jozua naar het dak, waar een opperkamer is met open vensters naar het westen en het zuiden. Beneden in een zijkamer slapen enkele jongere kinderen en het dorp is in diepe rust. Op enkele plaatsen scheppen de bewoners wat verse lucht op het dak van hun wo ning. Er is een licht gemurmel van hun stemmen. Overigens is er niets, dat de avondvrede stoort. Er is hier een serene rust, die Jeruzalem niet kent, een vredige stilte, die Jacob aangrijpt. Tegenover hem, op een laag bankje, zit Rachel, beschenen door de kwijnende gloed van een purperen hemel. Wanneer de tijd van de rust aanbreekt, verontschuldigt Jozua zich voor het feit, dat hij niet voldoende slaapgelegenheid heeft voor de beide gasten. Zijn kinderen vullen het huis, Maar hij heeft een vriendelijk onderdak bij een nicht, die hen gaarne herberg verlenen zal. Voorgegaan door hun gastheer, komen zij, enkele huizen verder, bij een echtpaar, dat van het dak van hun woning naar beneden komt en hen met een vriendelijk uitnodigend gebaar, tegemoet treedt. Jozua stelt hen aan zijn gasten voor als Zacharias, de Priester en diens echtgenote Elisabeth. Beide mensen zijn in de volle kracht des levens, maar dragen het schrikkelijke kruis der kinderloosheid. Wanneer Jozua hen verlaten heeft, duurt het nog even, eer men zich ter ruste legt. Want al spoedig blijkt, dat Zacharias Isboseths vader heef gekend en zelfs gelijk met hem diende in de Tempel. Dit feit geeft de Priester aanleiding tot de vraag aan Jacob: wordt getaxeerd op 650.000 rupia's'. Het klimaat te Ranehi is een van de beste in India; het is er slechts plm. vier weken heet te noemen. De Mohammedaanse bedrijfsleider kent het bedrijf door en door en is een uiterst betrouwbare en bekwame kracht. Hij woont in een apart huis. Het ligt in de bedoeling van Majoor Ramackers, dat een eventuele gega digde uit het noodgebied zelf voor zijn overtocht zou zorgen en vervolgens op Daladili, zo heet de boerderij, huisves ting etc. voor zich en zijn gezin zou krijgen. Na verloop van enige tijd zou hij dan in ruil voor het inmiddels ge dane werk het bedrijf voor de helft in eigendom verkrijgen. Eventuele gegadigden wordt ver zocht zich in verbinding te stellen met de Comissaris voor de Emigratie te 's-Gravenhage, Piet Heinplein 6. VELE BEZWAREN TEGEN ECHTSCHEIDINGS PROCEDURE. De Eerste Kamer heeft, blijkens het voorlopig verslag van de commissie van rapporteurs, maar weinig waardering voor de pogingen om door middel van wijziging van het wetboek van burger lijke rechtsverordening, het aantal echt scheidingen te beperken. Het doel op zichzelf vindt men nastrevenswaard, maar het middel acht men ondeugdelijk. Zoals bekend wil men, alvorens de rechter een huwelijk kan ontbinden, z.g. gezinsraden inschakelen, die een „verzoeningspoging" moeten doen. Voorlopig wil men de voog dijraden hiermee belasten. De leden uit de Eerste Kamer geloven in de eerste plaats niet, dat de voogdij raden dit aankunnen en ook twijfelt men of men gezinsraden zal kunnen samen stellen, die wèl voor een dergelijke teak berekend zullen zijn. Bovendien is men gaan uitrekenen, hoeveel tijd er met dit alles gemoeid zal zijn als men elk geval naar behoren wil behandelen. Zij stellen dan ook voor inschakeling van de gezins raad facultatief te stellen, dit overlatend aan de wijsheid van de rechter. Anderen zijn van mening, dat echtscheiding een persoonlijke zaak Is, waarmee niemand alleen de rechter dan ambtshalve iets te maken heeft. Zij zeggen dan ook dat het wetsontwerp hen tegen de borst stuit. WOENSDAG 22 APRIL 1953. HILVERSUM I. (402 m.) NCRV: 7.00 Nieuws. 7.13 Gew. muz. 7.45 Een woord v. d. dag. 8.00 Nws en weerb. 8.15 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de vrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Gram. 10.30 Morgen dienst. 11.00 „Dood Spoor", hoorsp. 11.50 Gram. 12.00 Cello en piano. 12.30 Land en tuinb. med. 12.33 Gram. 12.59 Klok gelui. 13.00 Nieuws. 13.15 Prot. Interk. Thuisfront. 13.20 Mandoline-ensemble. 13.50 Gram. 14.45 Voor de meisjes. 15.00 Gram. 15.30 Viool, altviool, cello en piano. 16.00 Voor de jeugd. 17.20 Orgelspel. 17.50 Mil. caus. 18.00 Gram. 18.15 Geestelijke liederen. 18.30 R.V.U.: Dr J. J. Smith: „Voorjaar in de natuur". 19.00 Nieuws en weerber. 19.10 Boekbespr. 19.25 Gram. 19.30 Buitenl. overz. 19.50 Gram. 20.00 Radiokrant. 20.20 Radio Philh. ork. en solist. 21.15 „Nederlandse Staatslieden v. d. 19e eeuw", caus. 21.35 Gram. 22.00 Ka merkoor en sol. 22.30 Intern. Evangelisch Comm. 22.40 Gram. 22.45 Avondoverdenk. 23.00 Nieuws en S.O.S.-ber. 23.1524.00 Gram. HILVERSUM n. (298 m.) VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 8.00 Nieuws en weerber. 8.18 Gram. 8.30 Voor de huisvrouw. 9.00 Gram. VPRO: 10.00 Schoolradio. VARA: 10.20 Voor de vrouw. 11.00 Gram. 12.00 Dansmuz. 12.30 Land- en tuinb. med. 12.33 Voor het plat teland. 12.38 Hammondorgelspel. 13.00 Nieuws en comm. 13.20 Accord, muz. 13.50 Gram. 14.00 „De weg omhoog", caus. 14.15 Jeugdcone. 15.00 Voor de jeugd. 15.30 Hoorsp. voor de jeugd. 16.00 Pianovoordr. 16.10 Voor de jeugd. 16.45 Voor de zieken. 17.15 Metropole-ork. en solist. 17.50 Rege- ringsuitz.: R. Stephan: „Nieuw Guinea's eilanden in de Geelvinkbaai". 18.00 Nws. 18.15 VARA-Varia. 18.20 Mil. caus. 18.30 „Samen Europa", caus. 18.45 Lichte muz. 19.05 Het Middenstandscongr. te Utrecht. 19.15 Jazzmuziek. VPRO: 19.20 Voor de jeugd. VARA: 20.00 Nieuws. 20.05 Pol. comm. 20.15 „Oud-Heidelberg", hoorspel. 22.00 Concertgeb. ork. 22.45 „Gaan wij een nieuwe ijstijd tegemoet?", caus. 23.00 Nieuws. 23.15 Soc. nieuws in Esperanto. 23.20 Orgelspel. 23.4024.00 Gram. BRUSSEL. Vlaams (324 m.) 12.00 Om roep ork. 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 12.50 Koersen. 12.55 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15 Gram. 14.00 Schoolradio. 15.40 Gram. 15.45 Orkestconc. 16.15 Gram. 17.00 Nieuws. 17.10 Gram. 17.30 Idem. 17.50 Boekbespr. 18.00 Gram. 18.30 Voor de sold. 19.00 Nws. 19.40 Gram. 20.00 Hoorsp. met muz. 21.10 Ork. conc. 22.00 Nieuws. 22.15 Strjjkkw. 22.5523.00 Nieuws.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1953 | | pagina 3