ACH, WAREN ALLE lap» blijft vasthouden aan tradities.
MENSEN W1IS
Eisenhowers rede - een keerpunt?
Nieuwe Westerse ideeën vinden
slechts langzaam ingang.
e Radio-
Na Cén jaar onafhankelijkheid
A'
Engelse majoor geeft halve boerderij cadeau.
NeemnAKKERTJE
FEUILLETON.
ÜÖe qbote. u-eAw-acMmq,.
faienqt onó
Dinsdag 21 April 1953
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
WELLICHT is het velen Uwer'
vergaan als mij: na het lezen
van de grootse redevoering,
die Amerika's president Eisenhower
Donderdag heeft uitgesproken, heb ik
naar buiten zitten staren. Naar een he
mel die blauw was en waarin vogels
ronddartelden, uitgelaten omdat na een
lange, trieste winter de zon weer
scheen. Naar bomen en struiken, die
hun eerste, wazige groen naar de koes
terende zonnewarmte keerden. Naar de
melkboer en de slagersjongen, die vro
lijk floten en een grapje maakten te
gen hun klantenomdat het im
mers lente geworden was!
Heeft die rede niet eenzelfde visioen
opgeroepen? Hebt U niet na het lezen
het gevoel gehad of na een lange pe
riode van kou en regen de lente was
gekomen? De lente die immers de zo
mer, rijke tijd in de natuur, inluidt?
Want welk een tijd ligt achter ons!
Weet U het nog? Die dertiger jaren,
toen de wereld gevangen was in de
greep van een economische depressie,
die de levenslust van millioenen in de
wereld verlamde omdat er immers geen
werk voor hen was omdat de ar
moede hen tegengrijnsde Toen is de
oorlog gekomen, heel prozaïsch genum
merd als wereldoorlog n, want zo cy
nisch zijn we al. En daarna kwam de
„koude oorlog" tussen Oost en West.
Een oorlog, die misschien wat minder
mensenlevens gekost heeft dan de we
reldoorlogen, maar die voor het ove
rige met dezelfde verschijnselen ge
paard is gegaan: haat, angst, armoede,
onzekerheid! Dat alles overziende voelt
men de kilte van een wereld waarin
nog wel gelachen werd, maar meestal
was het een nare, cynische lach
voor de gulle lach van blijdschap is
immers geen plaats geweest!
We zijn aan deze toestand gewend
geraakt. We hebben ons ertegen ge
pantserd, zoals vogels zich tegen de
winterkoude beschermen door een dik
kere verenvacht. Tot we, zoals nu door
die rede van Eisenhower, ons plotse
ling realiseren, hoe knelllend die pant
sering is. Hoeveel mooier het leven zou
kunnen zijn als we die pantsering kon
den afleggen. Als we bevrijd zouden
zijn van die angst en armoede en on
zekerheid
PRESIDENT EISENHOWER heeft
een schoon visioen doen zien. En
hij heeft dat op zeer realistische wijze
gedaan. „Van het geld van één bom
menwerper zo heeft hij gezegd
kan men 30 moderne scholen bouwen,
Of twee volledig ingerichte ziekenhui
zen. Of een prachtige verkeersweg van
75 km. Van het geld van één straal
jager kan men bijna 4 millioen kg.
graan kopen en van het geld van één
torpedobootjager kan men voor 8000
mensen huizen bouwen!" Dat zijn ge
wone, nuchtere cijferspassend bij
die gewone, nuchtere vraag: „Waarom
doen we dat dan niet?"
Het antwoord op die vraag kennen
U en ik helaas maar al te goed: die
bommenwerpers, die straaljagers, die
torpedojagers hebben we nodig om te
beschermen wat we nu hebben aan
scholen, aan ziekenhuizen, aan wegen
en aan woningen. Om onze vrijheid te
beschermen tegen hen, die tot dusverre
blijk gegeven hebben die vrijheid te
willen ondermijnen en te vernietigen,
Die belagers waren in één naam sa
men te vatten: de naam van Stalin!
Niet de naam van Rusland of van de
Russen slechts die van de commu
nistische dictator. Want die Russen
hebben immers ook liever woningen en
scholen en ziekenhuizen dan bommen
werpers en straaljagers. Van die mil
lioenen uit het Oosten verlangt er
evenmin iemand naar in een bloedige,
meedogenloze oorlog het leven te moe
ten laten. Achter het ijzeren gordijn
leven in dit opzicht precies dezelfde
mensen als in de Westerse wereld. Nie
mand behoeft daaraan te twijfelen.
Stalin is dood. En zijn opvolger, Ma
lenkof, heeft blijk gegeven dat hij niet
ongenegen is een andere koers te gaan
varen. Er zijn symptomen die er op
wijzen, dat hij niet, als zijn voorganger,
de „boeman van de wereld" wil zijn,
Op die tekenen nu is Eisenhowers rede
gebaseerd. Het is een eerlijke en harts
tochtelijke oproep tot Malenkof om sa
men dat ideaal, dat visioen van een
wereld waarin werkelijk vrede heerst,
te verwezenlijken. Het is ook een be
lofte: „Ik wil mijn volk verzoeken
zo zegt de president om een groot
deel van dat geld, dat nu nog aan wa
pens wordt besteed, ter beschikking te
stellen van een groot fonds, met behulp
waarvan we armoede kunnen bestrij
den en welvaart kunnen brengen over
de gehele wereld!"
Maar DE WERELD heeft al veel
leergeld betaald aan de schone
woorden van Moskou. En daarom zei
Eisenhower: „Wij geven niets om rheto-
riek alleen. Wij geven alleen om op
rechte, vredelievende doelstellingen,
die zich in daden uiten. Er er zijn
vele gelegenheden voor het verrichten
van zulke daden!"
Hij heeft niet nagelaten die vele ge
legenheden op te sommen; het is een
lijstje, waaraan Malenkof en zijn sate-
lieten zullen moeten voldoen, alvorens
het werk van de opbouw kan begin
nen. En in het afgelopen weekeinde
heeft John Foster Dulles, de minister
van Buitenlandse Zaken, hierop nog
eens extra nadruk gelegd.
Het begin dient te zijn het sluiten
van een wapenstilstand in Korea. Blij
kens de berichten van gisteren zullen
de bestandsbesprekingen in Panmoen-
djon Zaterdag weer beginnen en over
het algemeen is men optimistisch ge
stemd over de afloop. Het ziet er naar
uit, dat de vrede in Korea nog nooit
zo dichtbij is geweest als nu het ge
val is.
Ook het volgende punt betreft het
beëindigen van de koude oorlog, nj. in
Indo-China, waar de Fransen er niet
bijster gunstig voorstaan en op Malak-
ka waar de Engelsen trachten met
straffe hand de communistische ben
den in toom te houden. In het kort
kunnen deze beiden punten worden sa
mengevat als het bevorderen van vrede
in Azië.
Daarna komt Europa aan de beurt
een vredesverdrag voor Oostenrijk (de
ministers van Buitenlandse Zaken en
hun plaatsvervangers hebben hieraan
al meer dan duizend conferenties ge
wijd!), vrije verkiezingen in Duitsland
met een mogelijke hereniging en
vrijheid voor de landen achter het ijze
ren gordijn, de satelietstaten, om hun
eigen lot te bepalen. „De volledige on
afhankelijkheid van de Oosteuropese
landen zou een einde kunnen betekenen
van de huidige onnatuurlijke verdeling
van Europa", zo drukt Eisenhower het
uit. Terwijl als maatregel daarnaast de
duizenden dwangarbeiders, die sedert
de jongste oorlog nog door Rusland
worden vastgehouden, naar huis gezon
den moeten worden. Ook dit alles kan
in een paar woorden worden samen
gevat: vrede in Europa. Waaraan Fos
ter Dulles nog een wens heeft toege
voegd: afschaffing van de Kominform,
in ronde woorden gezegd dus: van het
communistisch gewroet in andere lan
den! Als aan al deze voorwaarden is
voldaan, kan pas het volgende punt ter
sprake komen: besprekingen over een
vermindering van bewapening. Waar
bij is inbegrepen de aanwending van
atoomenergie. Dit is het punt, waar
op het dan eindelijk aankomt: hieruit
moeten immers de sommen vrijkomen,
waarmee de wereld kan worden opge
bouwd! De dollars zo goed als de roe
bels, de ponden en de francs en de
lewa's, de guldens en de dinars. De
hele wereld moet hieraan kunnen
deelnemen en de hele wereld moet
hiervan kunnen profiteren. De hele
wereld niet gescheiden door een ijze
ren gordijn!
(Speciale correspondentie.)
TOKIO Deze maand, om precies te zijn op 28 April a.s., is het
een jaar geleden, dat Japan, het rijk van de duizend eilanden, weer een
souvereine en onafhankelijke staat werd. In de Japanse archieven te
Tokio ligt nu reeds een jaar, als een historisch document de laatste
order van het algemeen hoofdkwartier van het opperbevel der Ame
rikaanse strijdkrachten, waarin aan de zes afdelingen, die na de capitu
latie het grootste gedeelte van het Japanse openbare leven regelden,
opdracht werd gegeven zich te ontbinden.
CH, waren alle mensen wijs!
Want dit plan van Eisenhower is
in wezen zo eenvoudig, terwijl het toch
zulke mooie perspectieven opent. Er is
niets voor nodig dat de wereld niet
heeft. Geld en werkkracht, grondstof
fen en wetenschap ze zijn alle ruim
voorhanden. En de organisatie die er
voor nodig is, zou ook niet zo heel veel
moeite opleveren: de mensen die in
bloedige oorlogen werelddelen kunnen
organiseren, zullen de wereldwelvaart
ook in goede banen kunnen leiden.
Slechts één ding ontbreekt er om na
deze winter van crises en oorlogen de
^4.
Jok in de Japanse steden doet zich
'e invloed van het Westen steeds meer
elden. Het is een mengeling van
'Jesterse en Oosterse cultuur: moder-
te flats zijn vaak versierd met ty-
>isch Japanse lampekappen van ge
leurd papier. Tegen witte gehouwen
net strakke lijnen leunen de nog gro
endeels uit hout en papier opgetrok
ken huizen. Met de bomen rondom en
le bergen op de achtergrond heeft dit
traatbeeld toch voor ons weer een
aparte bekoring.
Geen verslagen land kreeg oort z,j,.
onafhankelijkheid onder gunstiger om
standigheden dan het land van de rij
zende zon. Het is weliswaar zijn over
zees imperium kwijtgeraakt, maar in
industrieel opzicht toch nog altijd het
meest ontwikkelde land in Azië. Het
beschikt over tien maal zoveel technici
als India of China en produceerde in
1951 reeds 85 pet. van het benodigde
voedsel, een productie die reeds ver
uitstak boven de voor-oorlogse.
Hoe heeft het leven in Japan zich nu
ontwikkeld, na zes en een half jaar
Amerikaanse bezetting en één jaar on
afhankelijkheid? Is een terugkeer naar
het „oude Japan" te verwachten?
Geheimzinnigheid en wantrouwen
zijn twee hoofdtrekken van het Japanse
volk genoemd. De Japanners hebben
ondanks de bezettng hun eeuwenoude
tradities niet aan de kant gezet.
PAPIER OF BETON
Dit blijkt vooral bij de wederopbouw.
Evenals in de andere, door de oonog
lentezon te kunnen doen stralen: goe
de trouw. En als die al gevonden wordt
dan ontbreekt nog het vertrouwen in
elkanders goede trouw!
In mijn Bijbel lees ik: „Zoek eerst
het Koninkrijk Gods en al deze dingen
zullen U toegeworpen worden." Ach,
waren alle mensen zo wijs
getroffen landen, heerst in dit land een
groot tekort aan woonruimte. Vooral
de grote industrie-centra werden gron
dig vernield. Het zijn niet alleen de
moeilijkheden van financiële aard
Waarmee de regering te kampen heeft
bij de wederopbouw. De nieuwe Wes
terse ideeën tot modernisering van de
woningbouw vinden slechts weinig in
gang. De Japanner blijft nl. zijn brand
baar bamboehuisje preferen boven de
betonnen anti-aardbevingflats.
Niet helemaal zonder reden, wan:
Japan, dat te beschouwen is als de
Oostelijke, tot een gebergte opgeperste
rand van het grote landblok Azië,
nog lang niet tectonisch tot rust geko
men. Het land telt nog 54 werkende en
111 dode vulkanen en aardbevingen ko
men er veelvuldig voor.
DE WONINGEN.
De Japanse woningen zijn elastisch,
De wanden van gevlochten rotan die
met kippengaas, asfaltpapïer en een
mengsel van gehakt stro en aarde zijn
bekleed, kunnen aardbevingen trotse
ren. Het grote gevaar van deze wo
ningen schuilt echter in de grote
brandbaarheid. Het komt dan ook niet
zelden voor, dat hele dorpen in vlam
men opgaan.
De regering wil daaraan een eind
maken; brand in tijden van woning-
schaarste mag niet voorkomen.
Daarom worden zwaar betonnen
flats gebouwd waarvan het interieur
echter nog geheel in oude stijl wordt
gehouden. Men vindt er de bekende
houten gangvloeren, die door het boe
nen met kokend water glanzender
worden dan de gewreven vloeren van
de Hollandse huismoeders, in terug.
Het zijn de specifieke gangen, die al
leen betreden mogen worden met slip
pers.
NATUURVERERING.
Voordat echter een huis wordt ge
bouwd, wordt eerst de tuin aangelegd,
een vreemd idee voor de westerling.
Iedere tuin krijgt zijn dennebomen, zijn
uitgeholde steen waarin water wordt
gegoten. Boom, steen en water symbo
liseren de natuur, die door de Japan
ner diep wordt vereerd.
Bij de bouw van de woningen wordt
het moderne montagesysteem toege
past, met de pre-fabricated onderdelen.
Wanneer het geraamte van de woning
gereed is, drinkt men het traditionele
glaasje, dat de werklieden de Ja
panners verdragen zeer slecht alco
hol - voor de rest van de dag onge
schikt maakt hun normale werkzaam
heden te verrichten!
Dat ene borreltje en die ene dag ver
zuim vallen overigens in het niet bij
de totale bouwsom: voor een normale
woning met vijf kamers moet men om
streeks f70.000 neertellen!
Dat de Japanners zeer moeilijk af
stand doen van traditie blijkt ook uit
de pogingen, die de regering aanwendt
om wijziging in de voeding aan te bren
gen. Het aloude gebruik schrijft drie-
maai per dag rijst voor ais voeding,
met af en toe een visje. Maar aange
zien de rijst voor het grootste deel moet
worden geïmporteerd, waarmee heel
wat kostbare deviezen zjjn gemoeid,
tracht de regering éénmaal per dag een
broodmaaltijd in te voeren. Ook de bui
tenlandse werkgevers, die Japanners in
dienst hebben, merken dat hun op
drachten vaak in strijd worden geacht
met een oud gebruik.
In de Londense Observer heeft des
tijds O. M. Green, die herhaaldelijk
artikelen heeft geschreven over Azia
tische aangelegenheden, erop gewezen,
dat het nog te vroeg is om te kunnen
zeggen, wat Japan in de toekomst zal
maken van zijn nieuwe onafhankelijk
heid. Aan de ene kant is er neiging om
terug te keren naar het oude systeem
en anderzijds vindt men de tendentie:
de wens om de democratische instel
lingen, door de Amerikaanse bezetting
tot stand gekomen, te behouden, n.l.
vakverenigingen, nieuwe maatstaven
voor lonen en arbeidstijden, nieuwe le
vensomstandigheden voor de boeren, de
vrijheid van meningsuiting, van vereni
ging en vergadering en vrij en geheim
kiesrecht. Green constateerde ook, dat
het Japanse volk bevreesd is in een
nieuwe oorlog te worden betrokken en
tegenstander is van elke vorm van
militarisme.
De verering van de keizer neemt
toe. Zijn oproep tot de Japanners
na de ondertekening van het vre
desverdrag „om het vertrouwen
van de wereld te winnen als een
beschaafde en democratische natie"
is kenmerkend genoemd voor de
richting waarin hij zijn invloed wil
bepalen. Maar „de-mo-kra-sie" is
voor de Japanner altijd een geheim
geweest
Wie wil er naar Indië?
Watersnoodslachtoffers kunnen zich opgeven.
Uit vele landen ter wereld heeft Ne
derland hulp aangeboden gekregen,
nadat het nieuws over de watersnood
bekend was geworden.
Daarbij waren aanbiedingen van re
geringen, provincies, steden en dor
pen voor het opnemen van slachtoffers
van de ramp als emigranten.
Een geheel aparte plaats in deze
reeks neemt het aanbod in van een
67-jarige Engelsman, Majoor J. Ra-
mackers, kort geleden ontvangen door
de Nederlandse Consul te Calcutta.
De heer Ramackers wil de helft van
zijn bedrijf ter beschikking stellen aan
een Nederlands boerengezin uit het
geteisterde gebied.
In de nabijheid van de plaats Ran-
chi heeft Majoor Ramackers een groot
landbouwbedrijf. Binnen afzienbare
tijd zal hij zich uit dit bedrijf terug
trekken, maar hij heeft geen gezin en
niemand om hem op te volgen. Zijn
Mohammedaanse bedrijfsleider die
hem steeds trouw heeft gediend, wil
hij onder bepaalde voorwaarden de
helft van zijn bedrijf overdoen. De an
dere helft wil hij nu dus ten geschenke
geven aan een getroffen Nederlandse
boerenfamilie.
De Nederlandse Consul te Calcutta
meent, dat het zeker aanbeveling ver
dient te trachten een gegadigde voor
dit zeer royale aanbod te vinden. Op
het in totaal 259 hectare grote bedrijf
worden verbouwd thee, koffie, Indi
sche vruchten en graanproducten, zo
als rijst, gerst, tarwe en mais, voorts
aardnoten, aardappels, gember, mos
terdzaad, etc. Tot de uitrusting van het
bedrijf, die geheel volledig is, behoren
tractoren, molens, auto's, etc. De boer
derij zelf is een bungalow, voorzien
van alle gemakken en geheel beant
woordend aan de eisen, die aan een
grote Engelse boerderij kunnen wor
den gesteld. De waarde van het bedrijf
Ingezonden Mededeling (adv.).
iiMiaaiii^
door J. BRANDENBURG.
i 41
Vader Isboseth geeft als vakman zijn. ogen de kost. Op de ene plaats
beziet hij de stand van het gewas afkeurend en op de andere plaats prij
zend en hogelijk waarderend. Maar Jacob ziet van dit alles niets. Zijn
oog zoekt langs de heuvelrug opwaarts naar het dorpje.
Waar woont Rachel?
Ze komen bij de bron, waar enkele meisjes water putten en hun kruiken
vullen, vóór de avond valt. Er is vrolijk gesnap en gelach, dat echter plots
verstomt bij de aankomst der vreemdelingen.
Op de vraag van Isboseth, waar de woning is van Jozua-ben-Levi,
glijdt de blik der maagden direct naar Jacob als begrijpen zij meteen alles.
Het zal om Rachel te doen zijn
Ze wijzen de woning aan en stil zetten zij het werk der kruikenvulling
voort, hun gesnap eerst weer aanvangend, wanneer de vreemdelingen uit
het gezicht verdwenen zijn. Maar dan beginnen de gissingen. Deze meis
jes hebben de tijd vanavond. Ze wachten op de andere meisjes om het
nieuws te vertellen en wanneer de avond gevallen is, weet het gehele
dorp, dat er twee vreemdelingen gekomen zijn, om een huwelijksaanzoek
te doen voor Rachel.
Jozua-ben-Levi staat aan de deur van zijn woning, wanneer de vreem
delingen naderen. Hij weet van hun komst af en alle dingen zijn tot hun
ontvangst gereed.
Hij is een eerbiedwaardige verschijning. Een dorps-notabele, overste
der Synagoge, een man die respect heeft in de kleine gemeenschap,
waarin hij leeft.
Wanneer Isboseth op enige afstand van de woning is, stapt hij van
de ezel en laat Jacob op enige passen afstand wachten. Hij maakt een
buiging en komt dan naderbij. Ook Jozua is enkele passen genaderd en
dan vatten de beide mannen elkander bij de Baard en kussen elkaar.
Nog met de arm op elkanders schouder spreken zij de zegengroet:
Jahwe zegene u, mijn broeder.
En dan vervolgt Isboseth wijzend naar zijn zoon:
Mijn zoon Jacob.
Thans komt Jacob naderbij en buigt het hoofd. De plechtige zegen-
groet wordt herhaald en Jozua nodigt de beide mannen in zijn woning.
Een groot huis is het niet. Er zijn geen grote woningen in dit nederige
dorp, dat bijna uitsluitend uit arme mensen bestaat. Maar Jozua heeft
toch één der grootste woningen. Hij is een betrekkelijk welgesteld land
bouwer en wijngaardenier.
Binnen de poort is een kleine binnenplaats en hier wacht een bediende
met een kom water. Hij ontbindt de schoenriemen der gasten en wast
hun voeten, waarna hij deze met welriekende zalf begiet. Aan de ingang
van de deur der woning, ontdoet hij de gasten van hun stoffige man
tels en de gastheer zelf legt hen schone wisselkleding om de schouders.
Daarna gaat Jozua hen voor naar het binnenvertrek, waar de beide
vrouwen wachten. Jacob staat tegenover Rachel. Zij maakt een buiging
met het hoofd en een purpere blos gloeit omhoog van haar mooie hals
naar het voorhoofd. Na de begroeting trekken de beide vrouwen zich
snel terug en op de tafel, waar de gastheer met de gasten gaat aan
liggen, zet de bediende een rijk maal van het beste, dat de stal en het
land oplevert. Bijna zwijgend wordt dit maal gebruikt. Op verzoek van
de gastheer breidt Isboseth zegenend de handen uit en spreekt een kort
dankgebed voor hun behouden aankomst en de zegeningen, die Jahwe
heeft willen verlenen.
Over het doel van hun komst wordt die avond met geen woord gerept.
De gasten volgen Jozua naar het dak, waar een opperkamer is met
open vensters naar het westen en het zuiden. Beneden in een zijkamer
slapen enkele jongere kinderen en het dorp is in diepe rust. Op enkele
plaatsen scheppen de bewoners wat verse lucht op het dak van hun wo
ning. Er is een licht gemurmel van hun stemmen. Overigens is er niets,
dat de avondvrede stoort. Er is hier een serene rust, die Jeruzalem niet
kent, een vredige stilte, die Jacob aangrijpt.
Tegenover hem, op een laag bankje, zit Rachel, beschenen door de
kwijnende gloed van een purperen hemel.
Wanneer de tijd van de rust aanbreekt, verontschuldigt Jozua zich
voor het feit, dat hij niet voldoende slaapgelegenheid heeft voor de beide
gasten. Zijn kinderen vullen het huis, Maar hij heeft een vriendelijk
onderdak bij een nicht, die hen gaarne herberg verlenen zal.
Voorgegaan door hun gastheer, komen zij, enkele huizen verder, bij
een echtpaar, dat van het dak van hun woning naar beneden komt en
hen met een vriendelijk uitnodigend gebaar, tegemoet treedt.
Jozua stelt hen aan zijn gasten voor als Zacharias, de Priester en
diens echtgenote Elisabeth. Beide mensen zijn in de volle kracht des
levens, maar dragen het schrikkelijke kruis der kinderloosheid.
Wanneer Jozua hen verlaten heeft, duurt het nog even, eer men zich
ter ruste legt. Want al spoedig blijkt, dat Zacharias Isboseths vader
heef gekend en zelfs gelijk met hem diende in de Tempel. Dit feit geeft
de Priester aanleiding tot de vraag aan Jacob:
wordt getaxeerd op 650.000 rupia's'.
Het klimaat te Ranehi is een van de
beste in India; het is er slechts plm.
vier weken heet te noemen.
De Mohammedaanse bedrijfsleider
kent het bedrijf door en door en is een
uiterst betrouwbare en bekwame
kracht. Hij woont in een apart huis.
Het ligt in de bedoeling van Majoor
Ramackers, dat een eventuele gega
digde uit het noodgebied zelf voor zijn
overtocht zou zorgen en vervolgens op
Daladili, zo heet de boerderij, huisves
ting etc. voor zich en zijn gezin zou
krijgen. Na verloop van enige tijd zou
hij dan in ruil voor het inmiddels ge
dane werk het bedrijf voor de helft in
eigendom verkrijgen.
Eventuele gegadigden wordt ver
zocht zich in verbinding te stellen met
de Comissaris voor de Emigratie te
's-Gravenhage, Piet Heinplein 6.
VELE BEZWAREN TEGEN
ECHTSCHEIDINGS
PROCEDURE.
De Eerste Kamer heeft, blijkens het
voorlopig verslag van de commissie van
rapporteurs, maar weinig waardering
voor de pogingen om door middel van
wijziging van het wetboek van burger
lijke rechtsverordening, het aantal echt
scheidingen te beperken. Het doel op
zichzelf vindt men nastrevenswaard, maar
het middel acht men ondeugdelijk. Zoals
bekend wil men, alvorens de rechter een
huwelijk kan ontbinden, z.g. gezinsraden
inschakelen, die een „verzoeningspoging"
moeten doen. Voorlopig wil men de voog
dijraden hiermee belasten.
De leden uit de Eerste Kamer geloven
in de eerste plaats niet, dat de voogdij
raden dit aankunnen en ook twijfelt men
of men gezinsraden zal kunnen samen
stellen, die wèl voor een dergelijke teak
berekend zullen zijn. Bovendien is men
gaan uitrekenen, hoeveel tijd er met dit
alles gemoeid zal zijn als men elk geval
naar behoren wil behandelen. Zij stellen
dan ook voor inschakeling van de gezins
raad facultatief te stellen, dit overlatend
aan de wijsheid van de rechter. Anderen
zijn van mening, dat echtscheiding een
persoonlijke zaak Is, waarmee niemand
alleen de rechter dan ambtshalve
iets te maken heeft. Zij zeggen dan ook
dat het wetsontwerp hen tegen de borst
stuit.
WOENSDAG 22 APRIL 1953.
HILVERSUM I. (402 m.) NCRV: 7.00
Nieuws. 7.13 Gew. muz. 7.45 Een woord
v. d. dag. 8.00 Nws en weerb. 8.15 Gram.
9.00 Voor de zieken. 9.30 Voor de vrouw.
9.35 Waterst. 9.40 Gram. 10.30 Morgen
dienst. 11.00 „Dood Spoor", hoorsp. 11.50
Gram. 12.00 Cello en piano. 12.30 Land
en tuinb. med. 12.33 Gram. 12.59 Klok
gelui. 13.00 Nieuws. 13.15 Prot. Interk.
Thuisfront. 13.20 Mandoline-ensemble.
13.50 Gram. 14.45 Voor de meisjes. 15.00
Gram. 15.30 Viool, altviool, cello en piano.
16.00 Voor de jeugd. 17.20 Orgelspel. 17.50
Mil. caus. 18.00 Gram. 18.15 Geestelijke
liederen. 18.30 R.V.U.: Dr J. J. Smith:
„Voorjaar in de natuur". 19.00 Nieuws en
weerber. 19.10 Boekbespr. 19.25 Gram.
19.30 Buitenl. overz. 19.50 Gram. 20.00
Radiokrant. 20.20 Radio Philh. ork. en
solist. 21.15 „Nederlandse Staatslieden v.
d. 19e eeuw", caus. 21.35 Gram. 22.00 Ka
merkoor en sol. 22.30 Intern. Evangelisch
Comm. 22.40 Gram. 22.45 Avondoverdenk.
23.00 Nieuws en S.O.S.-ber. 23.1524.00
Gram.
HILVERSUM n. (298 m.) VARA: 7.00
Nieuws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
8.00 Nieuws en weerber. 8.18 Gram. 8.30
Voor de huisvrouw. 9.00 Gram. VPRO:
10.00 Schoolradio. VARA: 10.20 Voor de
vrouw. 11.00 Gram. 12.00 Dansmuz. 12.30
Land- en tuinb. med. 12.33 Voor het plat
teland. 12.38 Hammondorgelspel. 13.00
Nieuws en comm. 13.20 Accord, muz. 13.50
Gram. 14.00 „De weg omhoog", caus. 14.15
Jeugdcone. 15.00 Voor de jeugd. 15.30
Hoorsp. voor de jeugd. 16.00 Pianovoordr.
16.10 Voor de jeugd. 16.45 Voor de zieken.
17.15 Metropole-ork. en solist. 17.50 Rege-
ringsuitz.: R. Stephan: „Nieuw Guinea's
eilanden in de Geelvinkbaai". 18.00 Nws.
18.15 VARA-Varia. 18.20 Mil. caus. 18.30
„Samen Europa", caus. 18.45 Lichte muz.
19.05 Het Middenstandscongr. te Utrecht.
19.15 Jazzmuziek. VPRO: 19.20 Voor de
jeugd. VARA: 20.00 Nieuws. 20.05 Pol.
comm. 20.15 „Oud-Heidelberg", hoorspel.
22.00 Concertgeb. ork. 22.45 „Gaan wij
een nieuwe ijstijd tegemoet?", caus. 23.00
Nieuws. 23.15 Soc. nieuws in Esperanto.
23.20 Orgelspel. 23.4024.00 Gram.
BRUSSEL. Vlaams (324 m.) 12.00 Om
roep ork. 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 12.50
Koersen. 12.55 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15
Gram. 14.00 Schoolradio. 15.40 Gram. 15.45
Orkestconc. 16.15 Gram. 17.00 Nieuws.
17.10 Gram. 17.30 Idem. 17.50 Boekbespr.
18.00 Gram. 18.30 Voor de sold. 19.00 Nws.
19.40 Gram. 20.00 Hoorsp. met muz. 21.10
Ork. conc. 22.00 Nieuws. 22.15 Strjjkkw.
22.5523.00 Nieuws.