O-1" de loupe
Eindeloze stroom vam evacué's wordt in
de ontvangstcentra goed verzorgd.
In behouden haven.
Kerels om trots op te zijnl
Het leven gaat door.
Kort en bondig.
Noodzaak1
Weer afzonderlijk.
Onderdak bij voorkeur zo dicht
mogelijk bij het eigen gebied.
Speelgoed voor de kleintjes!
PLEEGZUSTER BH!
J
Bijbels en psalmboeken
voor getroffenen.
FEUILLETON
£en< Cattd,
Dinsdag 10 Februari 1953
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
De ramp van de algelopen week
heeft het leven van tienduizenden
ontwricht. Die Zaterdag nog beraam
den zij misschien plannen voor de
komende dagen vandaag zijn zij
evacué's, lopen zij rond in een vreem
de stad, zijn zij ondergebracht in een
huis dat niet het hunne is, voelen zij
zich als katten in een vreemd pak
huis. Natuurlijk, zij worden met de
meest mogelijke zorgen omringd, zij
krijgen kleding, voedsel, dekking,
geld en misschien het beste plekje bij
de haard, maar zij blijven vreemden
in een vreemde omgeving.
En intussen gaat het leven door.
Buiten de noodgebieden en ook in
grote delen van die gebieden zelf. De
eerste nood is gelenigd, de evacuatie
is vrijwel voltooid, aan het herstel
van dijken en wegen wordt weer hard
gewerkt. De nood is er nog, maar
het koortsachtige is verdwenen.
Het leven gaat doormaar niet
voor deze evacué's, die plotseling
buitenstaanders zijn geworden; toe
schouwers haast bij een drama, waar
in zij zelf een hoofdrol hebben ge
speeld. Dat is misschien op dit ogen
blik de grootste nood, omdat dit het
moreel aantast.
En daarom: als er iets is dat voor
rang heeft boven alle andere hulp,
dan is het dit, dat men deze mensen
de kans moet geven zo snel mogelijk
weer hun eigen leven te gaan leven
in hun eigen dorpsgemeenschappen.
Duizenden vrouwen zullen liever bij
hun man zitten in hun eigen huis,
ook al is dat nog niet za goed bewoon
baar en al is het dan misschien be
helpen, dan dat zjj in een vreemde
omgeving de beste verzorging genie
ten. Dan immers pas gaat voor hen
ook het leven weer door.
Evacuatie was goed, een dringende
noodzaak zelfs in vele gevallen. Voor
de slachtoffers zelf was het nodig om
een beetje op verhaal te kunnen ko
men. Maar terugkeer als dat maar
enigszins verantwoord is, is een min
stens zo dringende noodzaak!
Straks komt het parlement bijeen
en zal de regering uiteenzetten, wel
ke maatregelen zij nodig oordeelt. En
onze volksvertegenwoordigers zullen
hun oordeel geven. Van ganser harte
hopen wij, dat die regeringsverkla
ring kort en bondig zal zijn en dat
in het debat niet onnodig gediscussi
eerd zal worden. Eén ding moet bo
ven alles duidelijk gemaakt worden:
dat ieder die schade heeft geleden
die schade onverkort en snel vergoed
krijgt.
Reeds thans hoort men pessimisten,
die wijzen op de trage afdoening van
de oorlogsschade en die weten te
vertellen dat iedereen die schade heeft
er altijd aan tekort komt. Laat men
deze mensen door de regeringsver
klaring het zwijgen opleggen. Directe
maatregelen zonder veel ambtenarij.
Taxateurs die weten wat schade is in
een bepaald bedrijf. Die niet te wei
nig toekennen en ook niet teveel toe
kennen: want het is evenmin nodig
dat sommigen van deze ramp „beter
worden" door allerlei handigheidjes.
En als het schadebedrag vaststaat
directe uitkering en indien nodig nog
renteloze voorschotten. Ieder moet
weten waaraan hij toe is. Want ook
dat bevordert een snelle terugkeer
van het normale leven.
Zondag werd in de Geref. Kerk te
Goes een kindje gedoopt uit Wol-
phaartsdijk. De moeder hield het
kind ten doop, alleen, want de vader
was opgeroepen om aan de dijken te
werken. Wij vragen ons af of de toe
stand van de dijken in de gemeente
Wolphaartsdijk zo précair was, dat
juist op deze dag van gebed en in
keer door alle mannen moest wor
den gewerkt. En als dat zo was of er
dan voor deze ene man geen uitzonde
ring gemaakt had kunnen worden.
De bezegeling van het Goddelijk ver
bond aan dit kind is toch zeker wel
een rechtvaardiging van een dergelij
ke uitzondering!
Zoals bekend hebben wij in de af
gelopen week huisvesting verleend
aan de redactie van de Provinciale
Zeeuwse Courant en is deze krant op
onze persen gedraaid. Thans heeft
het Rotterdams Nieuwsblad de taak
van gastheer, die voor ons bedrijf
welhaast te zwaar was, overgenomen.
Voor de P.Z.C. hopen wij, dat zij
spoedig weer in eigen huis gedrukt
zal kunnen worden. Want het gast-
zijn is voor een krant altijd zeer on
aangenaam hoe goed de verstandhou
ding ook is. In die afgelopen week is
die verstandhouding goed geweest en
wij zijn daar uiterst blij om. Als goe
de collega's hebben wjj samen kunnen
werken een spoedig herstel wen
sen wij dan ook deze collega's van
harte toe.
(Van onze Utrechtse correspondent).
In de ontzaglijke ruimte van de Rotterdamse Ahoy-hal is het wel
dadig warm en er heerst een betrekkelijk rustige sfeer. Voor de eva
cué's, die hier naar binnen drommen, moet deze plaats wel een oase
van verademing zijn na de bange dagen in het rampgebied en na de
verschrikkelijke tocht in schepen en auto's naar dit ontvangstcentrum
in de Maasstad. Allen, die binnenkomen worden door een arts onder
zocht en de zieken en zwakken gaan onmiddellijk naar een speciale
ziekenzaal, waar zij op uitstekende wijze verpleegd kunnen worden.
De ernstige zieken, de kraamvrouwen en de uitgeputten werden reeds
onmiddellijk naar een der ziekenhuizen gebracht toen zij in de Maas
stad arriveerden.
corps, die hier met vele medestudenten
uit de Sleutelstad zijn krachten geeft
aan de vluchtelingenzorg en zo de
schone woorden van deze spreuk in
daden omzet.
Een verpleegster voegt zich bij ons,
die zo uit haar nachtdienst in het zie
kenhuis werd gehaald om per schip
naar Dirksland op Goeree te vertrek
ken en daar 70 mensen te gaan halen,
waarvan er 50 onmiddellijk geneeskun
dige hulp nodig hadden. In sobere be
woordingen vertellen zij over hun er
varingen. „En alstublieft onze namen
niet in de krant. Iedereen helpt immers
en wat wij doen is niets bijzonders."
In Utrecht.
Veel geëvaeueerden uit Goeree, de
Hoekse Waard en Schouwen zijn ook
naar Utrecht gebracht. Hier is een pro
vinciaal ontvangstcentrum, dat de men
sen naar verschillende plaatsen in deze
provincie zendt. Dit is gevestigd in de
bloemenveiling. Daarnaast, op het Jaar
beursterrein Croeselaan, is het plaatse
lijke centrum dat voor vervoer naar
adressen in Utrecht zorgt. Grote gezin
nen worden hier in het Universiteits
huis ondergebracht omdat men het
heel terecht zeer ongewenst vindt deze
over verschillende adressen te verde
len. In deze dagen trekt de gezinsband
immers meer dan ooit.
Voor de ontvangstcentra verdringt
zich niet meer als in de eerste dagen
vol spanning en chaos een angstige
menigte van mensen, die weten wil of
verwanten veilig zijn gearriveerd. De
Rotterdamse politie moest toen zelfs
speciale maatregelen nemen om de orde
in de omgeving van de Ahoy-hal te
handhaven.
Nu verschijnen regelmatig lijsten
met de namen van hen, die de cen
tra zijn gepasseerd en die door ieder
een kunnen worden geraadpleegd. En
Voor de anderen wacht dan warme
koffie en een maaltijd, als zij daar
aan behoefte hebben. Natte kleren
worden door goede, droge vervangen
uit de bijeen gezamelde voorraad, die
hier ligt opgetast. Zeer fjjngevoeld en
sympathiek is het, dat er ook tafels
met speelgoed zijn, zodat de ver
kleumde en verschrikte kleuters di
rect hun aandacht kunnen wijden aan
het autootje, het telefoontje of de
pop, die hun ter hand wordt gesteld.
Met het benijdenswaardige aanpas
singsvermogen, dat de jeugd eigen is,
zjjn ze dan spoedig zowel de vreemde
omgeving als hun verdriet en ontbe
ringen vergeten.
Verdere uitreiking van kleding of
andere benodigdheden vindt hier niet
plaats, want in de meeste gevallen zijn
de mensen hier maar een uur of wat.
Dan gaan zij door naar particuliere
adressen van familie of kennissen en
als zij die niet hebben worden zij naar
de Haagse Dierentuin overgebracht,
vanwaar zij naar gezinnen worden ge
dirigeerd, die zich bereid hebben ver
klaard evacué's op te nemen. De ge
meenten, waar zij blijven, zorgen dan
voor verdere uitreiking van kleding,
eventuele uitkeringen, enz. Het is daar
om maar goed, dat niet alle gemeenten
in het eerste enthousiasme de ingeza
melde kleding direct per auto naar de
rampgebieden hebben gebracht, want
daar is zij het minste nodig.
In de grote hal staan honderden
brancards opgesteld, waar de vluchte
lingen even kunnen uitrusten, terwijl
ze op verder vervoer wachten. Iedere
brancard is voorzien van dekens en la
kens, zodat zij, die 's avonds laat arri
veren er ook de nacht kunnen door
brengen.
Angst en berusting.
Hier zitten ze dan te wachten en te
staren, zij die de ramp hebben over
leefd en nu een veilige haven hebben
bereikt. Op de meeste gezichten staat
de oververmoeidheid duidelijk te lezen.
Sommigen lopen angstig zoekend rond,
overal informerend naar verdwenen
familieleden; anderen kijken voor zich
uit in doffe berusting en gelatenheid.
Een enkele keer is er een blij to
neeltje te zien, als een reeds verloren
gewaande hier wordt teruggevonden.
Ook spelen zich droevige taferelen af,
wanneer een vriend of bekende het
bang vermoeden dat vader, broer of
vrouw verdronken is, komt bevestigen.
Daar zit een oude Zeeuwse boer
met zijn zoon op een paar stoelen. Een
zwarte poedel, zijn haren nog aaneen
gekleefd van het water, zit met han
gende kop tussen hen in. De man kijkt
naar een verfomfaaid vrouwenportret
dat hij uit zijn portefeuille te voor
schijn heeft gehaald. Geen woord
wordt gewisseld tussen de beide man
nen, maar de stilte om hen heen is
veelzeggender dan duizend woorden.
Wie zou die stilte durven breken om
deze mensen te vragen naar hun er
varingen? Wie zou bij een van deze
groepjes, ieder met eigen leed en eigen
herinneringen aan durven komen met
het verzoek om ten onzen gerieve
weer onder woorden te brengen dat
gene waaraan zij nauwelijks meer dur
ven denken? Wij missen daartoe de
moed.
Een helper laat ons de verschillende
afdelingen van het centrum' zien. Om
zijn arm draagt hij een witte band
met een stempel: een bundel pijlen met
de spreuk „Virtus concordia fides'
(Deugd, eensgezindheid, trouw). Het
is een lid van het Leidse studenten
van die mogelijkheid wordt een druk
gebruik gemaakt. Hopelijk zullen de
ze lijsten ook spoedig in Zeeland en
de andere getroffen gebieden zelf ter
inzage liggen, want daardoor zou veel
ongerustheid worden weggenomen.
De evacué's weten meestal niet, dat
de streken bij de getroffen gebieden,
dat zelfs Zuid-Beveland en Walche
ren per post te bereiken zijn en zo
verzuimen ze zelf een levensteken
naar hun familie te zenden.
Dicht bij huis.
Men probeert zo veel mogelijk om de
vluchtelingen in de omgeving van hun
woonplaats onderdak te brengen. Dat
is voor hen prettiger, zij kunnen ge
makkelijker terugkeren als daartoe
voor sommigen gelegenheid mocht zijn
en de mannen werken veelal dagelijks
mee in hun woongebied, dat zij het
beste kennen.
Zo zyn er in Westelijk Noord-Bra
bant 18.000 Zeeuwen en bewoners van
de Zuid-Hollandse eilanden onderge
bracht, doch de gehele provincie
Utrecht telt maar 2500 vluchtelingen.
Daar velen onderdak vonden in de
droog gebleven gedeelten van hun eigen
woongebied wordt het totale aantal
evacué's niet hoger geschat dan 50.000.
Zo horen we dan nu in de Rotter
damse en Haagse trams en in de
Utrechtse stadsbussen steeds het
Zeeuwse en GoereSe dialect of de tong
val van de Hoeksewaard. De getroffe
nen gaan naar de centra om te kijken
of er familie is gearriveerd, zij doen
injsopen of halen uitkeringen bij de ge
meentelijke instanties. En zij hebben 't
veilige gevoel, dat ergens in de vreem
de stad een warme kachel en een ge
zellige huiskamer op hen wachten.
Ieder spant zich in om deze zwaar
getroffenen zo veel mogelijk te hel
pen en goed te doen. Maar het verlies
van eigen huis en haardvan gezins
leden en naaste verwanten soms, kan
geen mens hun vergoeden. En de her
innering aan de bange dagen en nach
ten in de eerste dagen van Februari
1953 zullen nog lang bewaard blijven
in de families van deze eilandbewo
ners voor wie het water van ver
trouwde buur zo plotseling tot dode
lijke vijand werd.
Ingezonden Mededeling (adv.).
Duizenden weien het?
versterkt
Kerels zijn het, die mannen
van land-, zee- en luchtmacht,
die Amerikanen, Fransen, Engel
sen, Italianen, Saarlanders en
waarvandaan al niet meer! Zij
hebben zich samen met de
burgers geheel en al gegeven:
met hun sterke jonge lichamen
die wel onvermoeibaar schenen,
maar ook met al hun geestkracht.
Met hun soldatenhumor maar
ook met het hun roerende teer
hartigheid. Kleine kinderen heb
ben zij in hun armen gehouden
tijdens het moeilijke reddings
werk en die lange evacuatie-
tochten. Dat drogen van die kin-
dertranen was eigenlijk geen
mannenwerkmaar een sol
daat kan dat als het moet!
De politie van Rome is gealarmeerd
wegens diefstal van een auto van een
functionaris van de Sowjet-Ambassade.
De wagen werd in de nacht van Zaterdag
op Zondag gestolen.
FRANS BEZOEK AAN
RAMPGEBIED.
In opdracht van de Franse minister
van Openbare Werken, brengt de jnspec-
teur generaal „Des Ponts et Chaussees",
de heer Renaud, vergezeld van de voor
zitter van de Franse vereniging van aan
nemers van openbare werken, de heer
A. Déhé, een bezoek aan ons land met
het doel zich op de hoogte te stellen van
de behoefte, die er in ons land bestaat
aan materiaal voor drooglegging van de
ondergelopen gebieden. Hij zal voorstel
len moeten doen om in deze behoefte te
voorzien. Zondag brachten de beide he
ren een bezoek aan de getroffen gebie
den bij Steenbergen, waar zij in de ge
legenheid waren kennis te nemen van d®
wijze waarop hier door de Franse geni®
hulp wordt verleend bij het dichten der
dijken.
DE „PRaWDA" EN FORMOSA.
De „Prawda" het orgaan van de Sow-
jetrussische communistische partij, heelt
gisteren voor het eerst president Eisen
howers besluit om Formosa te deneu-
traiiseren aangevallen.
Het blad schrijft, dat dit besluit er op
gericht is de ooriog in het Verre Oosten
uit te breiden, hoewel de president tij
dens zijn verkiezingscampagne belooïdi
nad een einde te maken aan de oorlog in
Korea en een vredespolitiek te zullen
volgen.
xwee Franse treilers, de „France Libre"
en de „Villedys", zijn Zondag met elkaar
in aanvaring gekomen, ongeveer negen
tig mijl ten Westen van Brest. Er worden
drie man vermist.
In de week van 1 tot 8 Februari heb»
ben 8.600 Oostduitse vluchtelingen in W.
Berlijn asyl gevrnegd.
Duizenden getroffenen van de water
snoodramp zullen, zoals bekend, weer in
het bezit kunnen worden gesteld van een
bijbel en psalmboek door de vele zendin
gen uit het land, die bij „Bijbelhulp" te
Arnhem zijn ontvangen. De distributie
van de kerkboeken, waarvan de meeste
zich in uitstekende staat bevinden, ge
schiedt in samenwerking met het Ned.
Bijbelgenootschap.
„Bijbelhulp" sorteert de ingekomen
kerkboeken, waaronder zich ook huwe
lijks- en kanselbijbels bevinden, naar het
kerkgenootschap. Het Bijbelgenootschap
voegt er een persoonlijke opdracht bij.
Ook enkele uitgevers van Bijbels in het
land hebben medewerking toegezegd. Zij
zullen nieuwe exemplaren zenden. Een
school te Joure zond reeds veertig nieu
we exemplaren voor een getroffen school
in het rampgebied. Te Leeuwarden is
men van plan een grootscheepse actie te
houden voor de inzameling van kerk-
boeken.
TERUGKEER NAAR DE
NOODGEBIEDEN.
RUIM 50.000
GEËVACUEERDEN.
Dc regeringsvoorlichtingsdienst
deelt mede, dat het aantal uit de
noodgebieden geëvacueerde men
sen ruim 50.000 bedraagt
Aan personen, die naar de noodgebie
den moeten terugkeren ingevolge een op
roep of lastgeving van overheidswege,
kunnen plaatsbewijzen voor de spoorwe
gen op crediet worden verstrekt tegen
inlevering van een door of namens de
burgemeester ter plaatse afgegeven be
wijs, waarop de naam van de te vervoe
ren personen en de gegevens omtrent
station van vertrek en bestemming zijn
vermeld. Deze bewijzen zijn te verkrijgen
in het nieuwe stadhuis. Teruggaan kun
nen mannen van 16 jaar en ouder mits
zij aannemelijk maken, liefst aan de hand
van documenten, dat hun tegenwoordig
heid in het geëvacueerde gebied strikt
noodzakelijk is.
96.
„Hij sprong uit de wieg vandaan en
liep over de vloer, daar!" zei Marietje
wijzend. „Douwe sliep en werd pas
wakker toen ik begon te gillen".
„Dan mankeert hem ook niets", zei
Anfon. „Die muts kwam natuurlijk toe
vallig in de wieg terecht".
„Dat kan best zijn", zei Anna en
drukte Douwe tegen zich aan. Ze hijg
de nog van schrik. „Maar hij zat toch
maar in zijn bedje. Anton, wat moeten
we daartegen doen? We hebben telkens)
muizen in huis en ik ben er al aan
gewend. Maar in de wieg!"
Anton schudde het hoofd. „We kun
nen niets anders doen, dan oppassen",
zei hij.
Oppassen! Ze hadden het hele voor
jaar op de akkers gepast, vanwege
de herten. En nu kwamen de eekhoorns
en de muizen
Moeder Liebet vond het goed, dat
Marietje bij Anton en Anna bleef om te
helpen bij het oppassen. Enkele malen
per dag liep ze op en neer langs de
rijen mais en sloeg daarbij een roffel op
een ijzeren pan. En Hansko deed het
zelfde op Jacobs akkers. Maar ondanks
al hun waakzaamheid en moeite leed
de oogst grote schade. Vroeg in de mor
gen, als de slaap iedereen overmande
na een waakzame nacht, sloegen de
knaagdieren hun slag.
En bovendien kregen de eekhoorns
gezelschap van marmotten en was-
beertjes. Ze raakten zelfs gewoon aan
het lawaai van ketelmuziek en aan het
meisje, zodat ze eerst nog even een
goede hap namen eer ze wegvluchtten,
of zich eenvoudig even verscholen ach
ter een stengel, totdat ze voorbij was.
De mannen in de kolonie werden wan
hopig. Overal hoorde men geweerscho
ten Maar men kon hoogstens één op
de tien doodschieten en de levenden ga
ven geen zier om het lawaai van de
schoten. Of men nu overdag of 's nachts
door de velden liep, altijd kon men het
geluid horen van knagende tanden.
Verhaar kwam op zekere avond bij
Anton op bezoek. Hij keek wanhopig
en verslagen.
„We gaan morgen vertrekken, Berg
huis", zei hij. „We gaan met tien ge
zinnen. Onze gewassen zijn vermeld. We
hebben geen enkele voorraad voor de
winter. We gaan naar Kalamazoo, of
misschien wel naar Grand Rapids. We
hebben genoeg van de kolonie."
Anton zat op een bank naast zijn
huis. Hij had zijn akkers geïnspecteerd.
Morgen zou hij beginnen het weinige,
dat U uMfaen yat
door Marian Schoolland
dat er nog van de gewassen over was,
binnen te halen. Maar zelfs het ge
oogste graan zou immers niet veilig zijn
voor de muizen, die zich tot in de verste
uithoeken een weg knaagden.
„Het is niet gemakkelijk op te geven
na zoveel jaren", zei hij mat.
„Nee", zei Verhaar. „En jullie heb
ben ook nog zoveel werk verzet aan de
afwatering. Ik zei al, dat het niets zou
geven. Ik had een voorgevoel, dat er
iets op handen was."
Na een lang zwijgen vervolgde hij:
„Waarom ga je niet mee, Anton. Hoe
wil je je gezin deze winter in leven
houden?"
Anton schudde langzaam het hoofd.
„Ik geloof niet, dat ik mee ga. Maar
ik weet niet, waarvan we moeten
leven."
Toen Verhaar weggegaan was, kwam
vader Bertus aanlopen. HU ging naast
Anton op de bank zitten. Ze wisselden
geen woord. Ze konden Anna binnen
een wiegeliedje horen zingen. Bertus
fluisterde: „Ze is een wonder van een
vrouw, Anton. Net als moeder,"
Anton knikte,
„Zulke vrouwen houden bij ons de
moed erin. Zonder hen zouden we aan
de wanhoop ten onder gaan."
Hij vervolgde: „Weet je, dat tiental
len gezinnen vertrekken? Ik heb van
middag met dominee gesproken. Hij zit
diep in de put. Deze plaag is volgens
hem nog erger, dan die van de eerste
zomer. Toen kon hij woorden van troost
spreken en de dood bracht ons alle
maal dichter bij GodMaar nu...
Toen was het het eerste jaar en kon
men zeggen: het gaat ieder jaar beter.
„Het kan nu niet erger", zei Anton.
Er viel opnieuw een stilte. Toen zei
vader: „Wat dominee het meest ver
driet is de verbittering, de opstandig
heid van sommigen. Er zijn er,
die menen, dat hij hen misleid heeft,
en sommigen durven hem dat in zijn ge
zicht te zeggen."
Anton vroeg: „Maar hoe denkt hij
erover? Ik 'bedoel: heeft hij de hoop
laten varen, dat de kolonie ooit wat
worden zal?"
„Helemaal niet", zei vader. „HU houdt
nog vol, dat God, die ons zo overvloedig
heeft gezegend in de afgelopen twee
jaren, opnieuw verlossing zal zenden.
En ik geloof, dat hU gelijk heeft."
Op de eerste October kwam Anton
thuis met de mededeling, dat de laatste
mais binnen was. Er was niet veel,
nauwehjks voldoende voor hen zelf en
het varken, maar hU had zün voorraadje
opgeslagen ln een schuur, die hij zo
goed mogehjk had afgesloten voor de
muizen met dure draad, die hij in Al
legan had gekocht.
Toen bemerkte hU, dat Anna haar
Zondagse jurk aan had en kleine Ber
tus het pakje, waaraan ze zoveel zorg
had besteed met assistentie van tante
Lucy. En ineens wist hU het: vader
was jarig.
„We maken er een gezellig dag van,
hoor en praten nu eens niet over onze
zorgen", zei Anna, terwül hU zich waste
en aankleedde. Anton knikte. En even
later waren ze al onderweg. Anton
droeg kleine Bertus op zUn schouders
en Anna droeg Douwe op de arm.
.(Wordt vervolgd)..
£le ïtacLia
6-lengi anó
v enraai Bureau voor de Omroep
in Nederland deelde ons mede, dat de
vastgestelde programma's in grote lijnen
zullen worden aangehouden. De program
ma-onderdelen, die niet in overeenstem
ming zijn met de huidige ernstige si
tuatie zullen door andere vervangen
worden,
öaii 11 F'tönUARl laad.
mbvlittaUKl i (402 m.) VARA: 7.00
Nieuws; 7.13 Gram.; 8.00 Nieuws en weer-
ber.; 8.18 Gram.; 8.50 Voor de huisvrouw;
9.00 Gram.; 9.35 Waterst.; 9.40 Gram.;
VPRO; 10.00 Schoolradio; VARA: 10.20
voor de vrouw; ll.uu uran.; 12.00 Dans
muziek; 12.30 Lana- eu 'vunoouwmed.;
12.33 Voor het piatteiaiW 12.38 Licnte
muziek; 13.00 Nieuws el commentaar;
13.20 orgelspel; 13.45 Gram.; 14.00 „De
weg omnoog", causerie; 14.15 Jeugdcon-
cert; 15.00 Voor de jeugd; 15.50 BioKjif.it-
ensembie en soliste; lb.iü Voor de jeugd;
16.45 Voor de zteKen; 17.15 Dansmuziexj
17.50 Regeringsuitz.: H. M. Laupman:
„Mijn vrienden, de Papoea's"; 18.00
Nieuws; 18.15 VAKA-Varia; 18.20 ïviih
causerie; 18.30 R.V.U.: Dr A. SUhlborn:
„studies in vergelijkende literatuurge
schiedenis. Russiscne en Engeise rugn-
iets'19.00 „De Katholieken en het Socia
lisme toespraak; 19.1a Dichte muziek;
VPRO: 19.30 Voor de jeugd; VARA; 20.00
Nieuws; 20.05 Politiek commentaar; 20.15
Promenade orkest, klein koor en solisten;
20.50 „IVlont Peie hoorspel; 21.50 Gev.
muziek; 22.15 „Regen maxen als weten
schappelijk beroep", causerie; 22.30
Spaanse muziek; 23.00 Nieuws; 23.15 So
cialistisch nieuws in Esperanto; 23.20
24.00 Gram.
uiuvtBBtiu ui.j dCKV: 7.00
Nieuws; 7.10 Gram.; 7.15 Oclitendgymn.;
7.30 Gram.; 7.45 Een woord voor de dag;
8.00 Nieuws en weerber.; 8.15 Gram.; 8.18
Gewijde muziek; 8.45 Gram.; 9.00 Voor
de zieken; 9.30 Voor de huisvrouw; 9.35
Gram.; 10.30 Morgendienst; 11.00 „Tro-
pennerinnering", hoorspel; 11.45 Gram.;
12.00 Bas en piano; 12.30 Land- en tmn-
bouwmed.; 12.33 Lichte muziek; 12.59
Klokgelui; 13.00 Nieuws; 13.15 Prot. In
terkerk. Thuislront; 13.20 Lichte muziek;
13.50 Gram.; 14.45 Voor de meisjes; 15.00
Jeugdconcert; 15.45 Gram.; 16.00 Voor de
jeugd; 17.20 Orgelspel; 17.50 Mil. cause
rie; 18.00 Viool, cello en clavecimbel;
18.30 „Spectrum van het Chr. Organisatie-
en Verenigingsleven", causerie; 18.45
Geestelijke liederen; 19.00 Nieuws en
weerber.; 19.10 Boekbespr.; 19.2a Gram.;
19.30 Buitenl. 'overz.; 19.50 Gram.; 20.00
Radiokrant; 20.20 Orkestconcert; 21.00
.Jezus Christus en de wereldreligie", cau
serie; 21.20 Gram.; 21.30 Amusementsmu
ziek; 21.50 Gram.; 22.00 Pianorecital; 22.30
Intern. Evang. Commentaar; 22.40 Gram.;
22.45 Avondoverd.; 23.00 Nieuws en S.O.
S.-ber.; 23.1524.00 Gram.
BRUSSEL (Vlaams 324 m.) 11.45 Gram.;
12.30 Weerber.; 12.34 Lichte muziek; (Om
12.50 Koersen); 13.00 Nieuws; 13.15 Gev.
muziek; 14.00 Schoolradio; 15.40 Gram.;
16.00 Omroepork. en solist; 16.45 Gram.;
17.00 Nieuws; 17.10 Gram.; 17.30 Cause
rie; 17.40 Gram.; 17.50 Boekbespr.; 18.00
Zang en piano; 18.30 Voor de sold.; 19.00
Nieuws; 19.40 Gram.; 20.00 „Prima Don
na", opera; 21.00 Pianorecital; 21.30 Gram.
22.00 Nieuws; 22.15 Strijkkwartet; 22.55
23.00 Nieuws.
