Aan hel front vallen alle kerk weg. grenzen Wegschap Walcheren. men óver, in Korea In Nederland theoretiseert staat men concreet vóór de vragen van leven en dood. Morele steun* Oost-Duitse boeren laten hun grond in de steek voor de vrijheid* Een veldprediker keerde terug Ds Couvée was vóór hij het zelf wist frontdominee. Lof voor Nederland» FEUILLETON tand, dat 9& U ut-ifyen yat ®ie ïladia - Dinsdag 6 Januari 1953 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 3 i. LIET EILAND WALCHEREN staat A 1 de laatste jaren wel in het mid delpunt van veler belangstelling. De inundatie er van noodzakelijk geworden in het grote geallieerde aan valsplan bracht overal in het land een warm gevoel van meeleven en boe volgde men tot in zelfs de kleinste dor pen in geheel ons vaderland de pogin gen om tot dichting van de dijkgaten te geraken. Daarna was .het op hoog niveau in beide Kamers der Staten-Generaal de Herverkavelingswet Walcheren, welke Walcheren voor het voetlicht haalde. Het daarop volgende Streekplan bracht opnieuw veler tongen en pen nen in beweging. En nauwelijks was de rust daarover hersteld of toen kwam het voorstel van Ged. Staten tot oprichting van het Wegschap Walcheren, waarbij ook practise^ een groot gedeelte van het gehele eiland betrokken is. Was het wonder, dat met name de gemeenteraden van Walcheren het voor en het tegen er van wel eens op hun gemak hadden willen overwegen? Die tijd is hun echter niet gegund geworden; er was zelfs nauwelijks ge legenheid om de bezwaren ertegen te formuleren en in te dienen. Bij meerderen heeft dit wel enige ontstemming gewekt en bij veler hun ner kwam de vraag op: Waarom toch zo'n haast? De werkzaamheden van de herverkaveling zijn immers toch nog niet afgelopen? Waarom nog niet wat gewacht en rustig de gelegenheid ge schonken tot studie en beraad? Ook in de Statenzitting, waarin het Wegschap Walcheren breedvoerig be handeld is, kwamen deze vragen naar voren. Ged. Staten heooen aaar nog eens herhaald, dat de tijd van voorbereiding en van indiening van bezwaren niet ruim was toegemeten, doch dat van de zijde van de Herverkavelingscommis sie Walcheren grote aandrang op hen werd uitgeoefend om zoveel mogelijk spoed te betrachten. Want, zolang het Wegschap niet is vastgesteld, kan de vaststelling van het plan van wegen, waterlopen en kaden niet worden ver wezenlijkt. En hierop moet, op haar beurt, de officiële verdeling der kavels weer wachten. En daarom moest met oprichting van het Wegschap wel spoed worden be tracht, aldus Ged. Staten verder in him verweer. In de Statenzitting werd dit verweer en daarmee ook de haast, waarmee ge werkt moest worden, door de Staten leden dan ook ten volle geaccepteerd. Men was er ten volle van overtuigd, dat Ged. Staten in dezen practisch niet anders hadden kunnen handelen. EEN ANDERE VRAAG was intus sen bij velen of voor dit alles een Wegschap nodig was. Burgemeester en Wethouders van Middelburg hebben in een brief aan de Provinciale Staten zich niet uitge laten over de vraag, of een Wegschap voor de plattelandsgemeenten van Walcheren de meest gewenste vorm is om het onderhoud en beheer der ter tiaire en quartaire wegen op te van gen, maar Middelburg zelf, met zijn eigen dienst voor onderhoud der we gen, hadden ze er in elk geval buiten willen laten. Ze verwierpen het opne men van hun gemeente in het Weg schap zelfs principieel. Geheel anders klonk het geluid van Vlissingen. Inziende het belang van een goed onderhouden, duurzaam wegennet op Walcheren en met begrip voor de ge dachte, om het beheer en onderhoud daarvan op te dragen aan één lichaam, alsmede gezien de bijzondere aanlei ding, in de vorm van de overstroming van 1944, voor de totstandkoming van het nieuwe Wegschap op Walcheren, waren B. en W. en ook de Gemeente raad van Vlissingen bereid geen be zwaar te maken tegen het oprichten van het Wegschap als 'zodanig. Ged. Staten zelf hadden de Staten leden over de noodzakelijkheid van een Wegschap duidelijk ingelicht. In hun mededelingen daarover stel den ze voorop, dat een billijke verde ling van de kosten van het nieuwe we gennet op Walcheren, met als uit gangspunt het historisch geword°ne, richtsnoer bij het plan van toedeling van de wegen zou moeten zijn. Het bleek zeer bezwaarlijk deze gedachte te verwezenlijken door toewijzing van de wegen aan bestaande publiekrech telijke lichamen, te weten de provin cie, de gemeenten en de polder Wal cheren. Gedacht werd daarom aan samen werking in publiekrechtelijk verband tussen de gemeenten en de Polder Walcheren. De wet kent echter een gemeen schappelijke regeling tussen water- schaps- en gemeentebesturen niet en dus was deze oplossing niet mogelijk. Wel mogelijk was de oplossing en dit leek r'ed. Staten de meest aan vaardbare de oprichting van een Waterschap (Wegschap), dat met het beheer en onderhoud van de nieuwe wegen zou worden belast. De Staten konden zich ten spijt van de Middelburgse brief aan hen met deze oplossing ten volle verenigen. Dat enkelen hunner tenslotte aan het Wegschap toch hun stem niet kon den geven, lag aan de verdeling der kosten tussen de verschillende partici panten. Doch daarover nader in een volgend artikel. N. J. Hs. (Van één onzer redacteuren). „Het merkwaardige in Korea is juist", zo vertelt ds J. Couvée, Geref. predikant te Roodeschool, ons als we hem in de drukte van de cantine van de Engelbrecht van Was sa u kazerne te Roosendaal, waar het begroetingsfeest van de Korea-vrijwilligers, die juist in het vader land zijn teruggekeerd, wordt gevierd, even aan zijn battle-dress heb ben getrokken, „het merkwaardige juist is, dat daar in Korea, of je het gelooft of niet gelooft, alle kerkelijke grenzen plotseling wegvallen. Leden van de Gereformeerde Kerk (onderhoudende art. 31), Hervorm de Kerk, Gereformeerde Kerk, Chr. Gereformeerde Kerk, Lutherse Kerk, Darbisten, noem de kerkelijke groeperingen maar op, die er zo zijn, voelen zich plotseling één. Samen hebben we aan het front de kerk diensten gehouden, samen hebben we in de noodkerk het Heilig Avond maal gevierd." Engels vaartuig op zoek naar verzonken schatten. Eén van de nieuwste en grootste Engelse diepzee-bergingsvaartuigen, de „twyford", is in Zuid-Afrika aangeko men, vermoedelijk om schatten van het 100 jaar geleden bij Kaap Agulhas gezonken transportschip „Birkenhead" te bergen. De „Birkenhead" verging op 25 Ja nuari 1852 bij Danger Point, nabij Agulhas. In de branding kwamen 357 soldaten en 87 matrozen om het leven. Slechts vrouwen en kinderen konden met de twee beschikbare reddingbo ten aan wal worden gebracht. Aan boord bevond zich 240.000 pond ster ling in goud, waarvan tot dusverre niets is teruggevonden. Nabij Danger Point liggen nog drie rijke wrakken, het Britse vrachtschip „Queen Anne", het Amerikaanse vrachtschip „Agwi- monte" en een Noors tankschip, welke alle in 1943 door Duitse onderzeeërs tot zinken zijn gebracht. Moeilijke beslissing.. Even hebben we kans gezien ds Couvée af te troggelen van de hoofd- legerpredikant ds. A. T. C. de Kluis en ds D. J. Couvée te Axel. Van alle kan ten wordt ds Couvée aangesproken, want in deze sfeer van afscheid, die er heerst in de cantine, wil bijna iedereen de „doom", de veldprediker die terug gekeerd is uit Korea, nog even spreken. In een afgeschoten hoekje, temidden van het drukke geroezemoes, hebben we nog even een ernstig gesprek over het leven en het werk van een veldprediker aan het front. Ds Couvée vertelt, hoe hij een jaar geleden binnen vier dagen moest be slissen, afscheid moest nemen van zijn gemeente te Roodeschool en alles voor zijn vertrek naar Korea moest regelen. Ds Meerburg uit Maastricht was ruim een jaar geleden teruggekeerd uit Korea en de jongens dreigden zonder „doom" te komen zitten. Dat mocht in geen geval Moeilijk is de beslissing geweest voor ds Couvée. Toen begreep de Gereformeerde predikant van Roodeschool, dat zijn ge- meente het een jaar ionder hem moest stellenen dat hij geroepen werd in Korea in Korea waar de jongens een veldprediker moésten hebben. Vlug was dat alles in zijn werk gegaan. Zö stond ds Couvée nog op de kansel van de Gereformeerde Kerk van Roodeschool, waar de gemeente in rust en vrede leefde en niet lang daarna was hij frontdominee midden in het uitgestrekte barre Koreaanse land. Leven en dood. ,Wat een overgang is dat", zegt ds Couvée. „Hier in Nederland theoretiseren en debatteren we graag over ernstige kwesties, maar daar in Korea stonden we plotseling concreet voor diepe vragen, concreet voor de vragen van leven en dood. Vragen, die in al hun geweldigheid plotseling wreed op je afstormen". Maar juist dat directe leven, dat aan het front wordt geleefd, dat oog in oog staan met de dood, maakte het arbeids veld van de legerpredikant zo rijk en dat maakte zijn werk zo dankbaar. De con frontatie met de dood, de eenzaamheid in het verre vreemde land maakten het open gesprek met de jongens, die om zoveel verschillende vreemde redenen naar Korea trokken, vaak mogelijk, maakten hen toe- ikelijk voor de Boodschap van het Heil. We lezen de vreugde op het bruin- verweerde gezicht van de predikant, als hy vertelt hoe sommigen Belijde nis des Geloofs aflegden, van welke Belijdenis kerkelijk meelevende offi cieren als ouderlingen van de nood kerk officieel getuigen waren. De Lua-marinen aan hat {tont hadden het ook niet altijd even gemakkelijk. Dagen lang stonden ze met het luchtdoelkanon in stelling. Maat van de bezoeken van de veldptediket, ds Couvée. konden ze zeket zijn en naat dit bezoek zagen ze uit, want dat betekende een moedgevend, op wekkend wootd, dat zij zo nodig hadden. benadering meeleven met alles wat ds Couvée in ons gesprek weer be leefde. Maar toen ds Couvée zei: „Ik voelde me als Paulus, die langs de „heidenen" trok om het Evan gelie te brengen", toen begrepen we, dat daar aan het front in Korea heel gewoon de Blijde Boodschap was gebraeht, de Blijde Boodschap, die niet te stuiten is, hoe ontzettend de omstandigheden ook kunnen zijn. Omstandigheden. Ais de jongens in de frontlijn lagen, waren 7 of 8 kerk diensten in het open veld of in een bunker niets. Soms woonden 20 man nen de dienst bij, soms waren het nog minder die onder de verkondiging van het Woord zaten. Ds Couvée moest de jongens opzoeken, hoe gevaarlijk het „Als de Chinezen een paar hon derd meter verderop zitten en de dominee verschijnt aan het front, dan geeft dat vertrouwen en dan geeft je dat weer nieuwe moed", vertelt sergeant F. v. d. Meyden uit Goes ons. „Moeilijk kan ik V vertellen hoe groot de morele steun van een veldprediker kan zijn. Dat moet U zelf meegemaakt hebben". Sergeant v. d. Meyden is juist thuis gekomen en zijn dochtertjes Guusje, Hanne en Anjes, die zeven, vier en drie jaar oud zijn, zijn niet bij vader weg te slaan. Twee zitten op zijn knie en een derde weet ook nog een plaatsje bij hem te vinden. Sergeant v. d. Meyden, die de hele strijd in Indonesië in K.N.I.L.- verband heeft meegemaakt en thans als beroeps-sergeant bij het Neder landse leger is ingedeeld, vertelt dat hij zuiver uit idealisme naar Korea is gegaan. Hij is blij zoveel gevechts ervaring opgedaan te hebben. „Maar voor geen geld van de wereld wil ik er weer heen!", voegt hij er aan toe. Waarom vertelt hij niet. Er zijn din gen, die je mee hebt gemaakt, die Je niet aan een ieder vertelt. Vol lof is hi] over de Franse en Amerikaanse soldaten, die kort ge leden nog zo verbeten om de „Oude Kale Heuvel" hebben gevochten, die drie keer van bezetting wisselde. „Wij lagen op een afstand", zegt hij nog, „en we voelden ons supporters van een volleyballmatch. Alleen ging het er wel wat bloedig en heet toe!" ook was. Verzuim zou een soort de sertie betekenen. Juist aan het front was de dominee nodig. Juist aan het front kon van hart tot hart gesproken worden. Is het wonder, dat onder deze omstan digheden de Nederlandse kerkelijke grenzen niet meer bestonden en moeilijk meer wa ren voor te stellen. Protestanten in de breedste zin van het woord moesten zich daar wel één voelen in een ware oecume nische gemeenschap. Ds Couvée is niet alleen herder en leraar geweest in Korea. Zijn werk om vatte een breed terrein. Zo had hij een groot aandeel in de lectuurvoorziening, zo moest hij Kodakfilmpjes leveren, zo was hij postbode, soms advocaat, jour nalist, bokspromotor, tolk, ja wat al niet. Overal was de dominee goed voor en hij deed alles met plezier en liefde. Plotseling wotdt ons gesprek afge broken. We hadden nog veel langer kun nen praten. Maar de [amilie wacht en de auto naar Axel, waar een rustige Neder landse Zondag in familiekring wordt door gebracht en dan wacht de gemeente in Roodeschool haar herder en leraar weer. Een heilzaam intermezzo in het ambtetijk leven'is voorbij Ingezonden Mededeling (Ad*^ N.V. Koninklijk» Pharmaceutlsche Fabrieken v/h Brocades - Stheeiaaa& PJbarmacI* Dagelijks loopt een dorp leeg. „Nimmer is het hier zo druk geweest I" (Van onze correspondent) Bonn. Volgens de officiële gegevens is het aantal vluchtelingen uit Oost- Duitsland nimmer zo groot geweest als dit jaareinde. Tijdens de Kerstnacht zijn er honderden en honderden de zönegrens overgekomen en de stroom hield ook de volgende dagen onafgebroken aan. De laatste dagen van 1952 waren de vluchtelingenbureaux volkomen overbelast en heeft het personeel moeten overwerken om de stroom te kunnen verwerken. Alleen daags na Kerstdag meldden zich in West-Berlijn meer dan 300 vluchtelingen, waar onder 120 boeren. Uittocht der boeren. Volgens nauwkeurige gegevens hebben zich in het afgelopen jaar dagelijks 66 boerenfamilies uit Oost-Duitsland in W. Berlijn gemeld. Dit hoge gemiddelde is ontstaan onder de druk der laatste maan den. Het leed en de lasten werden namelijk ondraagbaar. Maarhet wil wat zeg gen, als de boeren hun hofsteden van twintig tot zestig ha, hun vee, hun huls en meubelen in de steek laten om te pogen in het Westen, waar de vrijheid roept een nieuw bestaan op te bouwen. Er is mo menteel sprake van een ware uittocht der boeren. Honderden boerderijen in Oost- Duitsland staan leeg. Aangezien in een gemiddeld Russisch dorp ongeveer zestig boerenfamilies wonen, kan men zeggen, dat dagelijks een heel dorp ontvolkt wordt Zonder moeilijkheden kunnen de boeren- vluchtelingen de zónegrenzen passeren, waaruit onder meer kan blijken, dat de Sowjets hen gaarne laten gaan. Hun be drijven worden na hun vertrek genationa liseerd of worden collectief bewerkt in het kader van een rode landbouwexploitatie. Landarbeiders, die bewezen hebben trouw te zijn aan het regiem krijgen vaak het huis als woonplaats aangewezen en wor den niet zelden als voorman op het vrij gekomen erf geplaatit. Hoge lasten. Het is duidelijk, dat de autoriteiten de anti-communistische Oostdultse boeren in direct aansporen de vlucht te nemen en hun bezittingen in de steek te laten. Men behoeft daartoe de schroef slechts wat vaster aan te draaien. De leveringsver plichtingen zijn n.1. zo talrijk.en zo hoog, dat iedere vrije boer bij de autoriteiten in het krijt staat, omdat hij zijn leveranties over 1952 nog niet geheel heeft verricht. Zelfs zijn er velen, die nog tekorten over 1951 en 1950 moeten aanvullen. Op een kwade dag ontvangt het slachtoffer dan een schrijven, dat hij voor een bepaalde datum aan zijn verplichtingen moet hebben soldaan, daar anders gerechtelijke maat regelen zullen worden genomen. Beroep op onmacht bestaat hier niet Meedogenloos wordt dan bij vonnis yan de administratie het meubilair of het vee als onderpand in beslag genomen. De boer kan zijn eigen- Naar aanleiding van de berichten, vermeld in de „New York Times" over de Amerikaanse suggestie, volgens welke Nederland op eigen initiatief zou afzien van Amerikaanse dollar hulp, schrijft het blad thans, dat het een treffend feit is, dat een klein land uit de Noord-Atlantische gemeenschap ijverig voortgaat op de weg naar onaf hankelijkheid van directe Amerikaanse hulp. Het blad noemt dit een geluk kig voorteken voor het nieuwe jaar en zegt, dat het hier geen kwestie van toeval of geluk is. De Nederlanders verdienen de hoogste waardering voor hun aanpassing aan nieuwe toestanden en hun roeien met de riemen die ze hebben. Thans winnen zij een nieuwe slag tegen de harde omstandigheden door hun vlijt, vindingrijkheid, stand vastigheid, goed bestuur plus vastbe raden wil, om te blijven leven als een volk, dat waardig is aan zijn grote tra ditie in de kunst, zeevaart, ontdekking en handel. Regering en volk hebben samenge werkt bij iedere poging tot samengaan van de Europese naties. N.V. M. Nijhoff's boekhandel en uitgeversmaatschappij 100 jaar Mr H. J. Reinink secretaris-generaal van het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen, heeft tij dens een intieme herdenking van het honderdjarig bestaan van de N.V. Martinus Nijhoff's boekhandel en uit geversmaatschappij de president-di recteur dezer vennootschap, de heer Wouter Nijhoff Pzn, medegedeeld, dat het H. M. de Koningin behaagd had hem te benoemen tot officier in de Or de van Oranje-Nassau. 71 Evangelie* In de kerktent, die opgetrokken was wanneer het detachement in reserve lag, werden de oecumenische kerkdiensten ge houden. Men zong daar de Psalmen en Gezangen en dan, in die rustperiode, kon de catechisatie normaal doorgang vinden. Moeilijk kan men zich het herderlijk werk in deze omstandigheden indenken, moeilijk kunnen we ons voorstellen hoe daar achter en aan het front een predikant heeft gezwoegd en geploeterd om zijn "wa re roeping te vervullen. In die drukke soldatencantine in Roosendaal konden we slechts bij Het werk in Grand Rapids beviel Anton in het geheel niet. Hij werd misselijk van de lucht in het looierijtje waar hij een baan gevonden had. Hij maakte lange dagen: van half zeven 's morgens tot zes uur 's avonds. Dat zou nog wel te dragen zijn geweest als zijn baas in ieder geval normaal vrien delijk was geweest. Maar hij had blijk baar geen geduld met Nederlanders, voor wie hij zijn opdrachten moest her halen. Een deel van Antons loon zes tien dollar per maand plus kost en in woning moest hij opnemen in krui denierswaren. Die stuurde hij met ple zier naar huis en hij keerde iedere cent om, eer hij hem uitgaf. Wat zijn kosthuis betreft: hij at nog liever thuis alle dagen maisbrood en maiskoeken, dan het waterige voed sel, dat hij daar opgedist kreeg. En zijn bed: het bovenste van een dub bel bed, was nog erger dan de strozak op de vloer thuis op zolder. En bo vendien moest hij de kamer delen met drie andere werklieden, immigranten als hij zelf, maar Ieren. Zij sloegen een kruis voor de maaltijden en kniel den neer met hun rozenkrans voor het slapen gaan. En dat maakte, dat Anton zich niet bij hen thuisvoelde. Een voordeel was, dat ze het niet vreemd vonden, wanneer hij voor het naar bed gaan neerknielde. En daar kwam nog bij de onzeker heid omtrent Anna. Hij had geen brief gekregen. Hij maakte zichzelf wijs, dat er dikwijls post verloren ging: vele schepen leden schipbreuk. Maar hij werd verdrietig van het lange wach ten. En dan kon hij zich nog steeds niet heenzetten over de teleurstelling van de verpletterde molen, het onher stelbare verlies en de tevergeefse ar beid. Zeker, Rabbers geestdrift was niet tegelijk met de molen kapot ge slagen. Hij bad meteen na de ramp gezegd, dat hij opnieuw een molen wilde bouwen en dan een betere. Toen iemand probeerde te zeggen, dat dit ongeluk wel eens een vingerwijzing van God kon zijn, dat hij niet een molen mocht bouwen, was hij opge stoven: „Man, God belooft ons niet door Marian Schoolland voorspoed in alles wat wij onderne men! Hij geeft ons geloof en roept ons tot onze taak, en verwacht, dat we vol vertrouwen voortgaan, ondanks tegenslagen!" Maar Anton was mismoedig weg gelopen, blij, dat zijn plan om naar Grand Rapids te gaan, vaststond. Nu had hij vier maanden van wer ken met tegenzin achter de rug. Hij had weer een klein spaarpotje. En hij wilde wel graag naar huis. Hij ver langde naar zijn vrienden en naar een kerk waar hij zich thuis voelde. Hij was van plan naar huis te lo pen, toen hem onverwacht een ritje werd aangeboden. Op een avond zag hij, dat er een wagen met een span ossen ervoor stond te wachten voor zjjn kosthuis, en Huisman zat in de sombere huiskamer. „Zo, Anton!" Huisman stond op om hem een hand te geven. „Be» je klaar om morgen mee naar huis te gaan?" „Klaar? Ja, zeker!" Z» gingen '«morgens vroeg op pad. Huisman had de dag tevoren al zijn wagen beladen met de goederen, die de kolonieten hem besteld hadden. Een weg was er nauwelijks, en het ging niet veel vlugger als lopen, maar hij kon tenminste rijden en hoefde geen bagage te dragen. Anton was volmaakt tevreden. Hij ging naar huis! Huismans vingers waren druk aan het breien en zijn tong was al even druk in de weer om Anton het laatste nieuws te vertellen: dat de stad ge groeid was door een voortdurende stroom immigranten, dat Grotenhuis een winkel was begonnen, waar van alles te koop was, die overigens niet bijster floreerde, en dat de plannen om het kanaal uit te diepen zouden uitge voerd worden zodra het zomers weer wilde worden. Maar zelfs Huisman, die ongewoon spraakzaam scheen, misschien wel omdat hij het plan had te hertrouwen raakte tenslotte uitgepraat. De ossen zwoegden voort. Anton hield zichzelf bezig met te beprakiseren wat hij straks zou gaan doen. De boerderijen onderweg trokken hem aan. Een eigen boerderijtje, en dan de dagspanen- handel erbij, misschien Ze brachten de nacht door bij gast vrije Amerikaanse boeren en zodra de zon opkwam waren ze alweer onder weg. Daar de winter zacht geweest was, waren de kreken en rivieren maar weinig gezwollen. De ossen waad den er zonder tegenstribbelen door. En zelfs het moeras was vrij goed be gaanbaar. Anton had horen zeggen, dat de brug van boomstammen door de kolonisten door het moeras gelegd, in het voorjaar niets anders was dan een drijvende brug; een moeilijke op gave voor de reiziger. Hij was nu ook bij lange na niet vast, maar het was niet gevaarlijk. Af en toe moesten ze een omgevallen boom doorkappen en aan kant leggen, maar er gebeurde niets opwindends. En eindelijk, toen de schemer viel onder de bomen, stap ten de ossen moeizaam door de mod derige straten van Holland. dommen terug bekomen, zodra hij de ach terstallige leveranties heeft verricht, doch aangezien deze uitverkorenen ten enen male het slachtoffer moeten worden, wordt de aanslag voor het volgende jaar dusdanig hoog gesteld, dat zij nog verder achter raken. Op deze wijze wordt een bedrijl weggeorganiseerd, want Moskou kent vele wegen tot socialisatie. Midden in zo'n proces, waarin de vrije boer geen enkel lichtpunt meer ziet en terecht ook bevreesd wordt voor zijn eigen vrijheid, ziet hij maar één mogelijkheid meerde vlucht naar het Westen. De politie laat hem gaan want als hij weg is blijft zijn hofstede on beheerd en is de socialisering weer een stap verder gekomen I Ingezonden Mededeling fAdvi De nauwte siqaMtvaK VAN NELLE Prof. W. A. P. Smit pleit voor uitwisseling van docenten met Zuid-Afrika. Prof. W. A. P. Smit, hoogleraar in de geschiedenis van de Nederlandse letterkunde te Leiden, is na een ver blijf te Pretoria, waar hij aan de uni versiteit Nederlandse cultuurgeschie-, denis heeft gedoceerd, naar ons land teruggekeerd. Prof. Smit heeft verklaard, goed® betrekkingen tussen de Zuid-Afrikaan se en Nederlandse universiteiten van het grootste belang te achten, Voor dit doel is een geregelde uitwisseling van docenten noodzakelijk. Speculeerde McCarthy met i anti-communistische gelden De Amerikaanse senaat heeft in d® nacht van Vrijdag op Zaterdag kenni» genomen van een door een subcom missie opgesteld rapport, over de vraag of de republikeinse senator McCarthy gespeculeerd heeft in koopwaar met gelden die beschikbaar waren gesteld voor zjjn anti-communistische actie. In het rapport wordt gezegd, dat McCarthy in September 1950 cheques ter waarde van 10.000 dollar ontving. Hij zette dit geld op een bank en nam binnen een maand 10.000 dollar van deze rekening op voor een voordelig® speculatie in de handel van Sojabonen. frïenql ont WOENSDAG 7 JANUARI 1953. HILVERSUM I (402 m.) VARA: 7.00 Nieuws; 7.13 Gram-; 8.00 Nieuws en weer- ber.; 8.18 Gram.; 8.50 Voor de huisvrouw; 9.00 Gram.; 9.35 Waterst.; 9-40 Gram.; VPRO: 10.00 Schoolradio; VARA: 10-20 Voor de vrouw; 11.00 Gram.; 12.00 Accor- deonmuziek; 12.30 Land- en tuinbouar- med-; 12.33 Voor het platteland; 12.38 Lichte muziek; 13.00 Nieuws; 13.15 Com mentaar; 13.20 Amusementsmuziek; 13.45 Gram.; 14.00 ,,De weg omhoog", causerie; 14.15 Gram.; 15.00 Voor de kinderen; 15-30 Voor de jeugd; 15.50 Pianorecital; 16.10 Voor de jeugd; 16.45 Voor de zieken; 17.20 Gram.; 17.50 Regeringsuitz-: Jeugd- uitz.: „Wij slaan op de Tong-Tong"; 18.00 Nieuws; 18.15 VARA-Varia; 18.20 Actuali teiten; 18.30 R.V-U.: Dr H. Groot: „Nieu we onderzoekingen over het melkweg stelsel"; 19.00 „Is de doorbraak gelukt?" discussie; 19.20 Pianospel; VPRO19.30 Voor de jeugd; VARA: 20.00 Nieuws; 20.05 Politiek commentaar; 20.15 „Her inneringen van een brandweerman", hoorsp.; 21.15 Strijksextet; 21.40 „De toe komst van de mens", causerie; 21.55 Zang en gitaar; 22.05 Concertgebouwork. en solist; 23.00 Nieuws; 23.15 Socialistisch nieuws in Esperanto; 23.20 Orgelspel; 23.3524.00 Gram. HILVERSUM U (298 m.) NCRV: 7.00 Nieuws; 7.10 Gram.; 7.15 Ochtendgymn.; 7-30 Gram.; 7.45 Een woord voor de dag; 8.00 Nieuws en weerber.; 8.15 Gram.; 8.18 Gewijde muziek; 8.45 Gram.; 9.00 Voor de zieken; 9-30 Voor de vrouw; 9.35 Gram.; 10.30 Morgend.; 11.00 „Kruistocht om het eiland", hoorspel; 12.00 Fluit en piano; 12.30 Land- en tuinbouwmed.; 12.33 Lich te muziek; 12.59 Klokgelui; 13 00 Nieuws; 13.15 Prot. Interk. Thuisfr.; 13.20 Mando line-ensemble; 13.50 Cello en piano; 14.20 Omroepork-; 14.45 Voor de meisjes; 15.00 Gram.; 15.30 Viool en clavecimbel; 16.00 Voor de jeugd; 17.20 Orgelspel; 17.50 Mi litaire causerie; 18.00 Gram.; 18.30 Spec trum van het Chr. organisatie- en ver enigingsleven; 18.46 Geestelijke liederen; 19.00 Nieuws en weerber.; 19.10 Boekbe spreking; 19.25 Gram,; 19.30 Buitenlands overz.; 19-50 Gram.; 20.00 Radiokr.; 20.20 Omroeporkest; 21.20 „Jezus Christus en de wereldreligie", causerie; 21.40 Instru mentaal septet; 22.00 Reportage uit Je ruzalem; 22.10 Strijkkwartet en solisten; 22.30 Intern. Evang. Commentaar; 2240 Gram.; 22.45 Avondoverd.; 23.00 Nieuws; 23.15—24 00 Gram. BRUSSEL (Vlaams 324 m.) 12.00 Gram.; 12 30 Weerber.; 12 34 Gram.; 13 00 Nieuws; 13.15 Gev. muziek; 13.45 Liederen en ko ren; 14.00 Schoolradio; 15-40 Gram.; 16.00 Omroepork.; 16.50 Gram.; 17.00 Nieuws; 17.10 Gram 17.30 Voordracht; 17-45 Gram.; 17.50 Boekbespr.; 18.00 Gitaarreci- tal; 1820 Gram.; 18.30 Voor de soldaten; 19.00 Nieuws; 19.40 Gram.; 20.00 Hoorsp.; 20.55 Opera-orkest en koor; 22.00 Nieuws; 2215 Litterair-muzikaal progr.; 22.55 23.00 Nieuws.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1953 | | pagina 3