NATIONALISTEN IN TUNIS
BESCHEIDEN.
ZIJN
Radiostad wil mensen trekken.
mildlmi
In de landbouw speelt het vliegtuig een
steeds grotere rol.
Fransen hebben geen vertrouwen
in hun oprechtheid.
Zuinigheid bedriegt de verkeers
veiligheid l
automobilist
ie trein.
Farhat Hacked: V/olf in schaapsvel.
De strijd tegen plantenziekte.
Nog geen helicopters, want die zijn
nog te duur.
Nieuw technisch snufje in
Stedelijk museum.
di7tïll,m gouden pgdbte:
middelburg tel-2769
LIKEUREN
Vagina 2
Vrijdag 25 Juli 1952
ZEEUWSCH DAGBLAD
u sprak hij, nadat
Roeten rijden. Eerst
;ens, maar er rijden
grond heen ging.
ir verdwenen.
:rlicht gelet.
•licht-installatie al
[e Woensdagavond
Nieuwe Pekela toch
1 onbewaakte over-
tsseren. De electrl-
Iteenwijk was ver-
uto en sloeg het
Rn twintig meter
*verd uit de auto
gewond. Een juist
to vervoerde hem
!in werd licht be-
rinuten vertraging.
t geborgen. Door
rboot is in de om-
stoffelijk overschot
t Bergen op Zoom,
ddag bij het zwem-
iborgen.
schepen
enua n. R'dam;
"ork n. R'dam
!P p. 23 Zw Lands
tw.,daarna Bre-
KOM 23 v. Chris-
24 v. Singa-
Te Port Swetten-
o n. Valparaiso;
-terdam; CONGO-
ka (nabij Dualan);
5 van Kymassi n.
"ÏCoewat n. Nigala
GROOTE BEER
York; INDRAPOE-
n naar Rotterdam;
BARNEVELT p. 24
\A INTEN 24 te Ge-
n; LAAGKERK 23
T R'dam; LISSE-
MANOERAN 24 te
K 24 v. Damman/
WILLEM IV 24 te
L.LEM V 23 v. To-
JW 22 te Bahrein;
tef. Flores Azoren
[GA 23 v. Palem-
IECHT p. 24 Aden;
yeston v. Baltimo-
23 van Colombo;
ierabaja; TAWALl
TARAKAN 26 te
;JT 22 v. San Fran-
R'dam naar New
50 EMIGRANTEN
RIKA.
gistermiddag met
Qsterdam naar
vaart via
ARA; 7.00
ws en weer-
1.55 Voor de huis-
5—9.40 Waterstan-
iidelijk uitgescha-
■feviui'genwijdmg.
^Crbeiders in de
'ianorecital. 12.00
uinbouwmedede-
3.00 Nieuws. 13.15
lling. 13.45 Gram.
un brood",
rögramma. 15.00
d.30 Boekbespre-
16.15 „Van de
e. 16.30 Rad. Phil-
0 Voor de jeugd.
ARA-Varia. 16.20
■9.00 Artistieke
O „Passepartout",
pde Testament in
55 „Deze week",
Mieuws. 20.05 Ac-
ieerd programma,
immentaar. 21.15
21.45 Voordracht.
22.40 Lichte mu-
5 Orgelspel. 23.30
m.). KRO. 7.00
gymnastiek. 7.30
Uvlorgengebed en
8.00 Nieuws en
im. 9.00 Voor de
j.00 Voor de kleu-
Voor de zieken,
ulus. 12.03 Gram.
luwmededelingen.
ische spelen. 19.00
euws. 13.20 Amu-
Boekbespreking.
4.35 ManuenKoor.
sren en kunsten.
16.05 Zang en
ieid van het Gre-
de jeugd. 16-00
30 Nieuws. 18.40
Zoeklicht op de
i.OO Gram. 19.15
icht. 19.25 Lichte
;en. 20.00 Nieuws
Voordracht. 20.13
20.38 Gram. 21.00
de-orkest en so-
'ij luiden de Zon-
23.15 Nieuws in
Irani.
324 ra.). 11-15
'arieerde muziea.
.34 Gram. la.Oll
piano. 13.4d en
recital. 1505^eii
gelse les. 17.00
.30 Orgelconcert.
9.00 Nieuws. 19.30
Tazzmuziek. 21.30
Gram. 21.50 Ac-
puws. 22.15 Lichte
'IN OO'fiS "ilalzaUJ;
Pagina 3
(Van onze correspondent Alfred van Sprang)
TUNIS, Juli 1952.
Boven de poort van een achteraf hofje in het hart van de Arabische
w'j'c prijkt een groot bord met twee ineengrijpende handen, omringd
d j r onbegrijpelijke Arabische karakters. Op de schaduwrijke binnenplaat
sje hangen wat mannen schijnbaar-doelloos op een bank. Uit de aan
grenzende ruimten klinkt ruzie-achtige conversatietoon, waarin Arabieren
zich dikwijls met elkaar onderhouden. Als ik ietwat weifelend om me
heen sta te kijken, komt een jongeman in Europese kleding naar me toe.
„Wat wenst u, m'sieur
,,/s hier de U.G.T.T
„Ja...."
Ik laat hem een visitekaartje van een Arabische collega zien.
„Een ogenblik, alstublieft.
Even later komt hij terug en gaat me twee trappen in het oude, smalle
huis voor naar een klein kantoor. Een forse, weinig-Oosters uitziende
man in een blauw overhemd met korte mouwen Jtaat achter de schrijf
tafel op.
„Earhat Hached
„Aangenaam
„Wat kan ik voor u doen
Farhat Hached is de secretaris-generaal van het Tuneslsch Verbond van
Arbeiders, een organisatie met naar eigen opgave zestigduizend leden en
aangesloten bij het Internationale Verbond van Vrije Vakverenigingen.
Het verbond is uiteraard geen politieke partij, maar de Fransen noemen
Farhat Hached niettemin de gevaarlijkste nationalist in Tunesië, nu de
volksmenner Habib Bourguiba, leider van de super-nationalistische Néo-
Destour, veilig op een klein eilandje geïsoleerd is.
Frank
man
rijks sterke
in Tunis,
resident-generaal
Jean Së Haute-
(Apeque (links) en
zijn plaatsvervan
ger De Éoisseson,
uitvoerders van de
nieuwe hervor
mingen, waartegen
in vele kringen
bezwaren bestaan.
Hacued is een lelie nationalist.
Je Fransen beweren, dat hij vroeger een
belangrijke rol in de internationale com
munistische wereld gespeeld heeft en ook
nu nog geheime relatie met de commu
nisten onderhoudt. Dat is best mogelijk,
want de communisten hebben altijd war
me belangstelling voor een nationalisti
sche beweging, die zich van de banden
van het Westen tracht te bevrijden. In
die wereld gaan nationalisme en commu
nisme broederlijk hand in hand. Farhat
Hached is echter veel te verstandig om
dat toe te geven. Hij is een intelligent en
energiek man, die vloeiend Frans spreekt
en zfjn argumenten op een overtuigende
en tegelijk innemende manier aan een
buitenstaander weet op te dringen.
„Wij stellen geen onredelijke eisen",
verzekert hij me.
„Maar wat eist men dan7"
„Complete interne autonomie....",
„Nu ineens.
Farhat schudt met zijn hoofd.
„Neein verschillende fazen".
„En wat met de defensie en de buiten
landse betrekkingen?"
„Dat is iets, wat we later met de Fran
sen kunnen regelen....".
„Er is dus geen sprake van een com
plete breuk met Frankrijk7"
„Absoluut nietI"
„Maar de Fransen zijn toch bereid tot
deze geleidelijke overgang7"
Farhat Hached lacht spottend.
Uit de la van zijn schrijftafel (waar
achter een portret van hemzelf prijkt)
diept hij een copie op van een motie,
waarin zijn vakverbond en vijftien an
dere min of meer representatieve orga
nisaties (inclusief de Néo-Destour en de
Vieux-Destour) bij de Bey protesteren
tegen de nieuwe Franse plannen. En aan
de hand daarvan zet hij uiteen waarom
de nationalisten allesbehalve tevreden
zijn.
Het g,ou,-.!e bezwaar geidt de samen
stelling van de Tunesische regering: een
gemengd lichaam, waarin de ministeries
van ataat, Landbouw, Sociale Zaken,
Openbare Gezondheid, justitie en Handel
door Tunesische ministers geleid worden,
de vitale ministeries van Financiën,
JP.T.T., Openbare Werken, Wederopbouw,
Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen
en het Secretariaat-Generaal echter door
Franse directeuren, het geheel onder lei
ding van een Tunesische minister-presi
dent. Buitenlandse Zaken en Defensie
zijn geen ministeries, maar worden recht
streeks door de Franse resident-generaal
behartigd, evenals Binnenlandse Veilig
heid.
„Er bestaat nergens in de wereld een
dergelijk tweeslachtig monsterzelfs
met in de landen, die na de oorlog bezet
zyn", betoogt Farhat Hached. Dat is mis
schien waar. Er schuilt ook zeker waar-
'i -e in zijn bewering, dat er met een
-iijke verdeling van ministeries wei-
erkelijke macht voor Tunesiërs is.
- ansen weerleggen dat met het tra-
<m.„uele argument: er zijn geen capabele
ruuesiërs voor die posten. En zij voor
spenen desastreuze gevolgen als een Tu
nesiër bijvoorbeeld het Ministerie van
financiën zou overnemen. De nationalis
ten voeren daar weer tegen aan, dat men
m het begin altijd buitenlandse specialis
ten als adviseurs kan aantrekken. Zolang
er echter geen volledig-Tunesisehe rege
ring het binnenlandse bestuur op zich
kan nemen kan er geen sprake zijn van
een serieuze stap in de richting van in
terne autonomie. De nu in aantocht zijn
de hervormingen op verschillend gebied
zijn te vaag in omvang en tempo om de
nationalisten te kunnen bevredigen.
„Het duurt veel te langzegt Far
hat Hached.
„In hoeveel tijd denkt u, dat Tunesië
intern op eigen benen kan staan
n een •'aar-
De nationalisten spreken met minach
ting over de zeven Tunesiërs, die nu in
net kabinet zitten.
„Allemaal Franse stromannen....", be
weert Farhat Hached.
„Premier Baccouche ook....?"
„Die ook..1"
De ministers zijn inderdaad stuk voor
stuk francophielen in tegenstelling met
het vorige kabinet, dat zodanig onder
dictatuur van de Néo-Destour stond, dat
de Fransen het eenvoudigweg in een
vliegtuig gestopt hebben om het ergens
in een hotelletje in de Sahara huisarrest
te geven. De huidige ministers (en met
hen vele Tunesiërs) geloven, dat een ge
leidelijke overdracht van de macht het
meest in het belang van het volk is.
Daar bestaat weinig twijfel aan. De na
tionalisten hebben echter andere belan
gen. Vele leiders hunkeren naar de
machtsposities, welke nu door anderen
bekleed worden. Zij beloven hun volge
lingen gouden bergen als zü maar een
maal die posten veroverd hebben. En
waar de meerderheid van die volgelingen
arm is en dikwijls niet eens kan lezen
en schrijven is het begrijpelijk, dat zij
hun hoop op die beloften gevestigd heb
ben. Zij nebben niets te verliezen en alles
te winnen. Er zijn echter evenzeer be
langrijke groepen Tusesiërs, die bij een
plotselinge overgang alles te verliezen
nebben. En zij zijn het, die een blijvend
samengaan met f rankrijk propageren.
„Ja-broers zijn 'tvervolgt Farhat
Hached zijn critiek op de ministers, „ze
doen precies wat de Fransen dicteren en
de Fransen beschouwen hen als ambte
naren. en de Bey als een automaat,
die niets anders moet doen dan stempels
zetten op de besluiten, die de Fransen
genomen hebben".
De Franse druk op ae Bty is een doorn
in het oog van de nationalisten. De Bey
is echter een oud en weinig-vechtlustig
man, die financieel van de Fransen af
hankelijk is. Bovendien heeft hij vele
andere en nogal wonderlijke bezigheden
behalve het besturen van zijn land. In de
eerste plaats practiseert hij als amateur
medicus. Het geven van injecties, het
controleren van de temperatuur en het
analyseren van urine in een klein labo
ratorium zijn slechts enkele van de han
delingen, die hij zijn vrouw en kinderen
doet ondergaan. Verder schildert hij
graag zelfportretten en zit hij hele nach
ten op om uit zijn zomerpaleis aan zee
by het historische Carthago de sterren te
bewonderen.
In het paleis draait ooa uyna iedere
avond een spannende cowboyfilm. En het
is een publiek geheim, dat als de beyli-
cale limousine met zijn melodieuze claxon
door de straten van Tunis rijdt, die claxon
niet door de chauffeur bediend wordt,
maar eigenhandig door de Bey. De na
tionalisten hebben dan ook met veel hoop
op hem gevestigd en evenmin op zijn
eventuele opvolgereen eveneens ouae
neef. Het protocol doet de macht name
lijk overgaan op het oudste familielid.
Met weinig toekomst als regerend vorst
heeft de oudste zoon zich daarom maar
aan de zijde van de Néo-Destour ge
schaard, die hem tenminste het president
schap van de nieuwe republiek beloofd
heefials men het ooit zover zal wa-
ten te brengen. Die zoon levert de Fran
sen dan ook meer last op dan de Bey
en als een wet het voor het gerecht dagen
van familieleden van de Bey niet zou
verbieden, zou men hem allang wegens
het links en rechts maken van belang
rijke schulden ter verantwoording ge
roepen hebben.
Farhat Hached is de meest bescheiden
nationalist, die ik ooit ergens ontmoet
heb. En met een enkele uitzondering (als
Bourguiba, die als devies heeft „Alle
Fransen de zee inI") spreken de na
tionalisten ook in zulke bescheiden ter
men, dat men er onwillekeurig achter
dochtig van wordt. Die achterdocht leeft
by de Fransen In zeer sterke mate. Zij
geloven namelijk niet, dat de nationalis
ten werkelijk niet meer willen dan zij
nu eisen. Zij zijn er van overtuigd, dat
het voor hen slechts een eerste stap is,
die door vele andere gevolgd zal worden.
Het ls natuurlijk onmogelijk te beoor
delen in hoeverre de nationalisten op
recht menen wat ze beweren. Daarvoor
zou men de proef op de som moeten
nemen. Wederzijds wantrouwen is wat de
verhouding vertroebelt. Daarom bestem
pelen de Fransen een man als Farhat
Hached dan ook als een wolf in schaaps
vel.
Farhat Hached staat op.
„We leven in een donkere tijd
zucht hij op dramatische toon, „de men
sen dóen hun werk, maar er is geen
vreugde en geen tevredenheid omdat er
geen vrijheid is
Dat is sterk overdreven. Er is van die
sombere stemming niets te merken. Het
leven gaat normaal zijn gang.
„Het is voor ons of we nog in de be
zettingstijd levenvoegt hij er aan
toe. Misschien geldt dat inderdaad enigs
zins voor Farhat Hached zelf. Het mili
taire bestuur stelt de politie in staat re
gelmatig huiszoekingen te doen in de
kantoren van zijn organisatie. De politie
bezoekt de bijeenkomsten en arresteert
de leden, die men van onregelmatigheden
verdenkt. Farhat Hached is min of meer
het zwijgen opgelegd door de strenge
censuur op de pers. En daar hy zich
(volgens de Fransen) meer met propa
ganda voor de Tunesische onafhankelijk
heid dan met arbeidersaangelegenheden
bezighield ais hij de internationale con
gressen van het Internationale Verbond
van Vrije Vakverenigingen bezocht, heb
ben de Fransen hem nu ook verboden,
naar het buitenland te gaan. En daarmee
kweekt men natuurlijk geen vrienden.
(Nadruk verboden).
Hier Hilversum
„H H" een jaarlijks
evenement
(Van onze Utrechtse correspondent).
Aangemoedigd door het succes van ten
toonstellingen als Rotterdam-Ahoy en
FF-Twente, heeft een groep vooraan
staande personen uit het bedrijfsleven en
de burgerü van Hilversum het plan op
gevat om een soortgelijk evenement in
het Gooi te organiseren.
Men heeft aldus geredeneerd: er wonen
in het Gooi ruim 150.000 mensen en de
ligging van de streek maakt het bezoek
mogelijk van vele duizenden uit andere
provincies. Immers is Hilversum zeer
goed bereikbaar; deze stad heeft ook zelf
wat te bieden. Voor een nationale ten
toonstelling moet daar plaats zijn.
Om deze redenen is besloten een bij
zonder soort tentoonstelling in de Radio-
stad te houden en wel van 13 tot 21 Sep
tember a.s., onder de naam HH (Hier
Hilversum).
Berouw komt altijd te laat
Vele nieuwe wegen zijn een aanfluiting van moderne
veiligheidsbegrippen.
Men ls er in Nederland al aan gewend dat verkeersongelukken ieder jaar
honderden slachtoffers eisen. Men probeert dat te ondervangen door ons allen
aan te moedigen „een heer In het verkeer" te zyn, men ontwerpt ingewikkelde
bepalingen voor bromfietsen, die op het ogenblik als het lelijke eendj'e worden
aangezien, omdat zij tal van ongelukken veroorzaken maar slechts zelden
vraagt men zich af of ons wegennet wel berekend is op het verkeer en of wel
alles gedaan wordt om dat wegennet aan het verkeer aan te passen. In „De
Auto" het orgaan van de K.N.A.C. is dezer dagen een artikel verschenen waarin
deze vragen onder de loupe worden genomen en het dient-gezegd: de critiek is
niet mals! En vanzelf stelt de schrijver de vraag: „Wat doet men met de f240
mlllioen aan belastinggelden, die het wegverkeer jaarlijks In de schatkist
brengt? Heeft het wegverkeer" zelf daar niet in de eerste plaats recht op?"
Wij menen er goed aan te doen dit artikel in zijn geheel af te drukken.
Artikel in „De Auto".
Dat de zuinigheid de wijsheid bedriegt
is een oud spreekwoord. Dat daarmede
echter ook de verkeersveiligheid wordt
bedrogen is een gedachtengang welke
blijkbaar nog niet algemeen wordt ge
realiseerd. Immers, reeds voor de oorlog
werd bij de uitvoering van wegprojecten
waarmee, naar de toenmalige maatsta
ven, zeer grote bedragen gemoeid wa
ren, vaak by de kunstwerken een be
zuiniging toegepast, door deze niet over
de volle wegbreedte te maken, waar
over het berouw (een typische eigen
schap van berouw) als steeds te Iaat
kwam. Het spreekt vanzelf, dat na de
tweede wereldoorlog dit er niet beter
op is geworden. Vele nieuwe verbindin
gen, oorspronkelijk ontworpen met ge
scheiden rijbanen en ongelijkvloerse
kruisingen, werden gedegradeerd en
daarmede niet alleen economisch min
der waardevol, doch tevens een aanflui
ting van moderne veiligheidsbegrippen.
Het spreekt vanzelf dat de Rijkswa
terstaat hierop niet mag worden aan
gezien. Een goed ingenieur wil niets lie
ver dan een technisch zo goed mogelijk
werk creëren. Het waren echter de
koorden van de beurs, die voor wegen
aanleg slechts een heel klein eindje
werden losgelaten, om ze daarna weer
des te steviger aan te trekken, zodat
diverse projecten haastig moesten wor
den omgewerkt. Wil men voorbeelden
van de allerlaatste tijd. Zij zijn gemak-
Langzamerhand gaat de luchtvaart ook op landbouwgebied een rol van be
tekenis spelen. Reeds geruime tijd worden in alle delen van de wereld vliegtuigen
gebruikt om landbouwgewassen te bestuiven tegen schadelijke ziektekiemen en
insecten. Het ls nn vooral de opkomst van de helicopter die luchtvaart en land
bouw dichter bij elkaar zal brengen. In tal van opzichten immers is het hef-
schroefvliegtuig beter voor bestuivingsdoeleinden bruikbaar dan het normale
vaste-vleugel vliegtuig. Een helicopter behoeft géén voorwaartse snelheid om in
de lucht te kunnen blijven cn kan daardoor heel langzaam vliegen of desnoods
stilhangen. Daarom is laagvliegen met helicopter nodig als het is voor landbouw-
bestuivingen niet zo gevaarlijk als laagvliegen met een normaal vliegtuig.
Bovendien vereist een helicopter geen vliegveld met startbanen om op te stijgen
en te landen. Vanaf elk vlak stukje grond dat enkele vierkante meter groot is
kan de helicopter gebruik maken en ook dit is een enorm voordeel voor land-
bouwgebruik.
Tenslotte biedt de helicopter dan nog
het bijkomstige voordeel, dat door de
met kracht neerslaande wind van de
ronddraaiende hefschroef de wapperende
blaadjes van landbouwgewassen niet al
leen van boven, maar óók van onder
bestoven worden. Bestuiving met heli
copters is dan ook beslist doelmatiger
dan met vliegtuigen. Vandaar dan ook,
dat allerwegen van helicopters voor
landbouwdoeleinden gebruik wordt ge
maakt en dat zelfs speciale landbouw-
helicopters worden ontwikkeld.
In ons land werd in 1946 door het
ministerie van Landbouw begonnen met
het onderzoek naar de gebruiksmogelijk
heden van vliegtuigen bij de bestrijding
van plantenziekten en insectenplagen.
Eerst werden proeven genomen met de
Sikorsky S-51, de enige helicopter die
ons land rijk is. Dit toestel, dat toen nog
in dienst was van de „Stichting Hef-
schroefvliegtuigen" en waarmede ook
nog in de Wilhelminapolder werd gede
monstreerd, is thans overgegaan in dienst
van de Marine voor gebruik aan boord
van het vliegkampschip „Karei Door
man".
Een nadeel van de helicopter vormt
nog altijd de hoge aanschaffingsprijs en
de dure exploitatie.
Hoewel verwacht mag worden dat in
de toekomst ook in ons land helicopters
voor landbouwdoeleinden gebruikt zullen
worden, blijft men toch in Nederland
nog van normale vliegtuigen gebruik
maken bij bestuivingen vanuit de lucht.
Onder andere wordt daarbij een dank
baar gebruik gemaakt van de Stinson
Vigilant van Z.K.H. Prins Bernhard, die
door hem welwillend voor dit doel be
schikbaar werd gesteld en daarvoor van
een speciale sproei-installatie werd voor
zien. Met dit toestel is o.a. gesproeid bo
ven de Noord Oost Polder en Rozenburg.
In 1950 werd het onderzoek onderge
bracht bij het instituut voor Plantenziek-
tekundig Onderzoek. In Amsterdam ls nu
onlangs de N.V. Meteor opgericht, een
maatschappijtje dat met enkele Austers
speciale sproeivluchten voor de landbouw
uitvoert. De Austers van deze N.V. Me
teor zijn op het vliegveld Hilversum on
dergebracht.
IN HET BUITENLAND.
In Engeland is het de Pest Control Ltd.
die zich speciaal bezig houdt met die
bestrijding van plantenziekten en daarbij
van een groot aantal helicopters gebruik
maakt. Deze doen o.a. dienst in de Soe
dan, waar uitgestrekte katoenvelden
worden bespoten tegen schadelijke insec
ten die de oogst dreigen te doen misluk
ken.
Er zijn op het ogenblik verschillende
helicopter-types voor bestuivingsdoelein
den in gebruik, o.a. de Sikorsky S-51, de
Bell-47 en de Hiller-360, De laatste wordt
o.a. door Pest-Control Ltd. in de Soedan
gebruikt en is wellicht de interessantste
van allemaal. Opgevouwen in de romp
van een Bristol Freighter vrachtvliegtuig
werden deze helicopters van Engeland
naar de Soedan overgevlogen.
De Hiller-360 is één van de populairste
en meest gebruikte helicoptertypes van
het ogenblik. Zij wordt voor allerlei
doeleinden gebruikt, zowel civiel als mi
litair (Korea!). Waarschijnlijk is deze
Hiller de gemakkelijkst te vliegen heli-
oopter die op het ogenblik beschikbaar
is en ook zou zij de goedkoopste commer
ciële helicopter op de markt zijn, zowel
in aanschaf, onderhoud en verzekering.
SPROEIEN.
Er bestaan verschillende manieren van
sproeien, o.a. kan men gebruik maken
van poeder dan wel van vloeistof en de
helicopters zjjn al naar het gebruik daar
van ingericht.
Normaal vliegt de Hiller, die totaal
ruim 1000 kilo weegt, met een snelheid
van 134 km per uur. Bovendien kan zij
3965 meter hoog en 336 kilometer ver
vliegen. Bij het sproeien bestrijkt zij een
gebied van 18.3 m. in doorsnee en zo
besproeit zij, vliegend met een snelheid
van 80 km. per uur een gebied van twee
hectaren per minuut.
Zeker ls wel, dat met de steeds verder
gaande ontwikkeling van de helicopter
dit merkwaardige luchtvaartuig ook in
de landbouwwereld een steeds belang
rijker rol zal spelen.
Een helicopter aan het werk.
kelijk voor het grijpen. In de eerste
plaats de weg AmsterdamUtrecht, die
na jarenlange vertraging een twee-
strooks rijvlak krijgt met kruisingen a
niveau, en het nieuwe wegvak Eemnes
Hoevelaken, dat als autowég reeds niet
veilig en minder bruikbaar is gebleken.
Reeds zyn een aantal ongelukken op de
gelijkvloerse kruisingen gebeurd.
Ook de vertraging in projecten die
reeds lang voor de oorlog tot uitvoe
ring hadden moeten komen, vraagt in
dit kader bijzondere aandacht. Wij den
ken bijv. aan de verbinding Amsterdam
Het Gooi, een weg die in de winter
bij avond practisch onbruikbaar is en,
niet te vergeten, de weg Den Haag
Haagsche Schouw, waarover men voor
de oorlog al van oordeel was dat deze
een gevaarlijke, volkomen onvoldoende
verbinding was geworden. Desondanks
wordt getracht met allerlei „gepruts"
van op zichzelf misschien wel nuttige
verbeteringen, de fictie dat het hier een
Bruikbare weg betreft (tot hoe lang
nog?) In stand te houden, doch cijfers
en ervaringen leren wel anders.
Van tweeën een: óf men aanvaardt
het feit, dat deze wegen in de praktijk
aanleiding geven tot deze ongelukken,
óf men aanvaardt dit niet, maar dan ls
ook daaruit de noodzakelijke consequen
tie te trekken om de technici de nodige
middelen te verstrekken.
WAAROM VOOR HET WEG
VERKEER NIET
Nu doet zich een zeer merkwaardige
denkfout voor bij velen, wier taak het is
de wegverkeershelangen te behartigen.
Immers, een ieder vindt het volkomen
redelijk en logisch, dat geen kosten
worden gespaard om vlieg-, spoorweg
en waterverkeer zo goed en modern
mogelijk te beveiligen. Nog nimmer
heeft men een ogenblik geaarzeld
fondsen beschikbaar te stellen voor de
meest up to date beveiliging van onze
water- en luchthaven, dikwijls zelfs met
de wetenschap dat de techniek deze bin
nen afzienbare tijd zou achterhalen door
nog betere methodes.
Maar bij het wegverkeer is het plot
seling anders, dan stuiten allerlei nood
zakelijke voorzieningen onmiddellijk af
ol de kosten, terwijl nota bene ditzelf
de wegverkeer jaarlijks f240 millioen
aan belastinggelden in allerlei vormen
opbrengt. Bovendien vergeet men nog,
dat ons kleine landje met de grootste
bevolkingsdichtheid, met bevolkings
centra welke op zeer korte afstand lig
gen, met zijn meest gemengd verkeer
van alle overige landen, geheel andere
oplossingen eist dan in die landen aan
vaardbaar zijn. Daarbij heeft de sterke
ontwikkeling van het militaire verkeer
deze situatie nog aanmerkelijk gecom
pliceerd. Ook hiermede wordt geenszins
voldoende rekening gehouden. Nu zijn
er mensen die argumenteren, dan moet
het verkeer zich maar aan de toestan
den aanpassen zoals deze nu eenmaal
zijn en voorlopig schijnen te blijven. De
praktijk is hier echter veel sterker dan
de leer der theoretici. De beste regelin
gen, het beste toezicht zouden niet kun
nen bereiken, dat de nadelen van een
onvoldoende uitgerust wegennet worden
gecompenseerd. Immers, theorieën hou
den alleen rekening met ideale objecten
en niet voldoende met het feit dat het
levende mensen zijn, met al hun feilen
en reacties, waarop deze moeten wor
den toegepast. Wil men constructief
werk verrichten, dan dient men uit te
gaan van de levende practijk en niet
van veronderstellingen en normen waar
aan de moderne mens nu eenmaal blijkt
niet te kunnen voldoen.
MEN REAGEERT NIET!
Reeds geruime tijd geleden vestigde
de K.N.A.C. in een adres aan de rege
ring de aandacht op deze feiten in ver
band met de op dat tijdstip voorgeno
men uitbreiding van de uitvoering van
openbare werken in het kader der
werkloosheidsbestrijding. Ditzelfde ar
gument geldt nog steeds, doch het we
genprogramma bleef vrijwel even mager
en een sluitpost in de werkverruiming
in plaats van een integrerend onderdeel
daarvan. Bovendien en hier komt ons
spreekwoord nog eens extra om de hoek
kijken leert de practijk dat voorlopige
en beperkte verbeteringen zich wreken
en de definitieve oplossing, die toch ko
men moét, alleen maar vertragen en
duurder maken.
Teneinde niet te uitvoerig te worden
laten we dan nog onbesproken het feit,
dat zelfs het noodzakelijke onderhoud
van de bestaande wegen bedenkelijke
hiaten begint te vertonen. Wij zouden
nog kunnen ingaan op het gebrek aan
Het HH-bestuur koestert de hoop dat
deze show aldus duidt men het eve
nement aan de eerste zal zijn van een
jaarlijks terugkerend HH-festijn.
Met het oog hierop wordt getracht iets
zeer bijzonders te brengen, waarvan de
herhaling alleszins gerechtvaardigd is.
Het tijdstip van de HH-show lijkt de
organisatoren gunstig. In September gaat
men over van de zomer op het najaar.
Dit is juist het ogenblik waarop de men
sen nieuwe ideeën kunnen gebruiken.
RADIO-ARTISTEN WERKEN MEE.
In het hartje van Hilversum, op de
Groest (in weike naam het woord groeze,
drassige weide verscholen zit) staat de
herberg „De Karseboom", die echter min
der landelijk is aan men op de klank af
zou vermoeoen. Gelijk ook de Groest van
weiland is veranderd in een brede ver
keersweg.
In „be Karseboomzal nH voor het
eerst zijn tenten opstaan. Vijftig stands
worden in de zalen en tuinen ingericht.
Wat komt er in deze stands? Uitstal
lingen van het nieuwste wat de industrie
te presenteren heeft. Vindingen op huis
houdelijk terrein. Snufjes uit de sport
wereld. Attractieve voorlichting inzake
net vervaardigen van dames- en kinder
kleding. Modeshows en schoonheidsver
zorging. Exposities op cultureel gebied.
Oud en jong kan van HH genieten.
Juist omdat alles hier bescheidener van
opzet is dan Rotterdam-Ahoy en FF-
Twente, heeft men zeer hoge eisen ge
steld aan de deelnemers erf aan degenen
die voor het amusement zorgen. In de
laatstgenoemde sector zullen radio-artis-
ten optreden. Anders zou Hilversum zyn
naam Radiostad niet mogen voeren
De „Stichting HH", de show ir-
géniseert (in de Raad van Toezicht en
Advies heeft o.m. burgemeester J. J. G.
Boot zitting), hoopt'dat HH „een goede
gooi van groeiend Gooi" zal zijn.
GROEIEND GOOI.
v erudAiiigwektitum is inderdaad de
groei van het Gooi, een streek die hon
derd jaar geleden geen enkele bekend
heid had. In 1870 woonden er in heel de
streek 18.000 mensen. Hilversum, een vrij
arm industriedorp (weverijen) telde er
6.600. Momenteel heeft men de 90.000 al
gepasseerd.
Om te weten op welk peil de bevol
king toen stond, behoeft men er slechts
aan herinnerd te worden dat het dorp
destijds 51 kroegen telde.
Sedert Hilversum in 1874 een spoor
verbinding kreeg (het station dateert nog
uit die tijd), veranderde het aanzien van
de plaats. Er kwamen toeristen; forensen
vestigden zich hier.
De centrale ligging maakte het dorp
aantrekkelijk voor de industrie. In de
laatste kwart eeuw gaf de radio de klap
op de vuurpijl.
Wat van Hilversum is gezegd, geldt ook
van plaatsen als Bussum, Laren e.d.
Jammer genoeg gaat het er met het
natuurschoon niet op vooruit in het Gooi.
Alles „muisstil" en toch wordt
er gesproken
Het Stedelijk Museum te Amsterdam
heeft de wereldprimeur van een
„draadloze rondleiding". De bezoeker
voorzien van een ontvangapparaat,
beluistert, al wandelend langs het ge-
exposeerde, de daarover gegeven uit
leg, die van een tape-recorder via een
versterker van een centraal punt wordt
uitgezonden.
Om het complex zalen, waarin de
expositie „vals of echt" is onderge
bracht is een kabel gelegd, die ver
bonden is met de versterker en deze
is aangesloten op de tape-recorder. De
kabel omsluit de zalen als een lus, en
in de zalen bevindt zich dus een elec-
tromagnetisch veld.
De spoel in het gehoorapparaat
vangt de uitgezonden trillingen op,
die, na omzetting, via een in de oor
schelp geklemd knopje, in het oor
worden overgebracht. Het voordeel
van deze draadloze rondleiding het
is nog een experiment is, dat de
stilte in de zalen niet wordt verstoord.
Op welke afstand de bezoeker zich
ook van het object, waarover uitleg
wordt gegeven, opstelt, overal kan hij
het gesprokene verstaan.
Het is een ietwat vreemde gewaar
wording zo, kijkend en luisterend in
een muisstille zaal te worden „rond-
gepraat".
De directie van het Stedelijk Mu
seum is voornemens als de proef
slaagt, de bezoekers, die van deze
draadloze gids gebruik wensen te ma
ken, een kleine vergoeding in reke
ning te brengen.
De tekst van de expositie „vals of
echt" is ook in het Frans, Engels en
Duits opgenomen.
In Oost-Duitsland bestaat een groot te
kort aan bestrijdingsmiddelen tegen colo
radokevers en als gevolg daarvan zijn
grote stukken van aardappelvelden ge
heel kaalgevreten, aldus de Westduitse
anti-communistische „Vereniging van
Vrije juristen". Volgens deze vereniging
wordt een slechte oogst verwacht.
>rden Mededeling (adv.).
I8tt
verschijning van de bromfiets heeft
meegebracht en op veel meer, om ons
betoog nog aan te vullen. Wellicht is
daar op een ander ogenblik nog wel
eens gelegenheid toe. Ook de economi
sche aspecten liggen buiten de strek
king van dit artikeltje.
Wij willen ons thans beperken tot het
bovenstaande en besluiten met een
dringend beroep op regering en volks
vertegenwoordiging om de methode van
half werk te staken, een positief wegen
urgentieprogramma te doen opstellen
en op korte termijn tot uitvoering te
doen brengen.
Zou de huidige personeelsorganisatie
een dergelijke aanpak niet toelaten,
welnu dan moet daarin worden voor
zien. De spoed waarmede noodzakelijke
defensiewerken uit de grond kunnen
worden gestampt, leert dat waar een
wil is ook een weg kan worden gevon
den. Verzaakt men deze plicht, dan zal
er rekening mee moeten worden gehou
den, dat een der belangrijkste wapens
in de strijd tegen de verkeersongevallen
is uitgevallen, met alle gevolgen daar-
rjjwieïpaden, op complicaties welke de aan verbonden.
