„Caravaggio en de Nederlanden",
een rijke schilderijententoonstelling.
Bomaanslagen hebben weinig invloed*
Een show door en voor mannen in
het Casino te Scheveningen*
Zeven gewonden bij spoorweg
ongeluk te Amersfoort*
De Rode Hand toept in Tunis.
Fransen beschouwen de Neo-Destoer-
beweging geen ernstig gevaar*
7 e Utrecht en te Antwerpen
Rijkdom aan uitbeelding, die onge
ëvenaard schijnt*
Pagina 2
Vrijdag 18 Juli 1952
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
gisteren
Li. Export-
51; idem I
boven 70
idem II
60. Bin-
p. verpakt
lomskinde-
17—84;
81—105;
(Van onze correspondent Alfred van Sprang.)
Tunis, Juli 1952.
De Arabische eigenaar van het kleine met leren poefs, koperen dien-
bladen en andere souvenirs afgeladen winkeltje in een van de smalle,
schemerachtige straatjes van de Arabische wijk spreidt zijn armen in
vertwijfeling uit.
,,'t Is nog nooit zo slecht geweest, m'sieur
„Vanwege de politieke toestand
„Preciesde mensen kopen niet meer."
Het is de klacht van vele winkeliers, zakenmensen, hotelhouders en
kellners. De ordeverstoringen hebben drommen toeristen afgeschrikt.
De kooplust van de plaatselijke bevolking is door stakingen en andere
abnormale omstandigheden sterk gedaald. Het is het werk van de
Neo-Destoer: een partij van super'nationalisten, die door een politiek
van terreur en intimidatie haar ontevredenheid over het uitblijven van
de onafhankelijkheid tracht te demonstreren. Het enige resultaat van
die politiek is eigenlijk de verwoesting van de welvaart. En daarmee
treft ze in eerste instantie haar eigen mensen.
Frans vertrouwen.
In het hart van de stad staat het
weinig-fraaie gebouwencomplex waar
in de Fransen hun verschillende bestuurs
lichamen geconcentreerd hebben. In deze
uiteraard ambtelijke omgeving schijnt
men zich niet al te veel zorgen over de
toestand te maken. Men is er zeker van
twee dingen. In de eerste plaats: de eisen
van de extreem-nationalistische Neo-
Destoer zijn binnen het kader van de
Franse hervormingsplannen toch niet te
bevredigen. En in de tweede plaats: als
het moet, beschikt men over alle machts
middelen om de situatie in de hand te
houden.
De Neo-Destoer beschouwt men niet
als een beweging welke werkelijk de
mening van het volk vertegenwoordigt.
Men geeft toe, dat ze in de grote steden
een zekere invloed heeft, maar niet op
het platteland. Met stapels beschouwin
gen en documenten tracht men verder
het dictatoriale karakter van deze bewe
ging aan te tonen. In de bezettingsjaren
heeft ze intiem samengewerkt met de
Duitsers en haar activiteit op nationaal-
socialistische grondslag ontwikkeld. Haar
leiderde nu op een klein eiland ten
noorden van Tunis uitgebannen Habib
Bourguibazou in relgtie gestaan
hebben met de Italiaanse fascisten. En
men beschuldigt de Neo-Destoer nu van
geheime collaboratie met de communis
ten.
Meerderheid afkerig?
De Fransen beweren, dat de overgrote
meerderheid van het Tunesische volk af
kerig is van de methoden van de Neo-
Destoer. Terreur en intimidatie dwingen
hen echter te doen wat zjj willen. Het
is natuurlijk moeilijk om uit te maken
In hoeverre dat juist is. Het is echter een
feit, dat de Neo-Destoer op weike manier
dan ook er in slaagt de mensen naar baar
pijpen te laten dansen.
Dat is bevvwteu toen aij gedurende de
vastentijd alle feestelijkheden en uitingen
van vreugde rigoureus verboden had. In
de Arabische wijk van de stad was in
scherpe tegenstelling mei andere jaren
geen spoor van feestelijkheid. En waar
men een bescheiden poging deed om de
rouwstemming te verbreken door bijvoor
beeld een rauio te laten spelen sloegen
de nationalisten onmiddellijk toe. Vrije
wil of intimidatie; men kan niet ontken
nen, dat de als verboden partij in de
schemer van de subversiviteit opererende
Neo-Destoer de over het algemeen bang
uitgevallen Tunes;ërs mee weet te krij
gen.
Geteiüeujke evolutie.
Het nationalisme leeft hier natuurlijk.
Elke Tunesiër is in zijn hart een natio
nalist. Een veel grotere mate van on
afhankelijkheid dan men nu onder het
protectoraatsverdrag geniet is het ver
langen van iedereen. Maar niet iedereen
wil de Neo-Destoer volgen om dat te be
reiken. Velen hebben meer vertrouwen
in de Franse methoden van geleidelijke
overdracht van de macht. De Franse
resident-generaal Jean de Hauteclocque,
heeft plannen voor een dergelijk proces
op papier gezet. Zij beogen de stichting
van een Frans-Tunesisch lichaam op fi-
nancieel-economische gebied, een advi
serend Tunesisch parlement en de ver
vanging van Franse ambtenaren op plaat
sen waar capabele Tunesiërs beschikbaar
zijn om hun werk over te nemen als een
eerste stap op de weg naar complete in
terne autonomie.
Democrausiue verkiezingen is een an
der Frans plan: Iets waar de als absoluut
monarch almachtige Bey en de totalitair-
ingestelde Neo-Destoer weinig van willen
weten. Maar vele andere Tunesiërs en
met name zjj, die van een voortduren
van de Franse invloed profiteren, tonen
zich meer dan tevreden over de omvang
van de plannen. Eén van deze mensen
is de Tunesische minister van Handel,
Sidi El Hadi Ben Rais: medicus van be
roep en de gewezen hofarts van de Bey.
In de strijd tegen de extreme elementen
onder de nationalisten heeft hjj de dok-
tersjas aan de kapstok gehangen om de
moeilijke en uiterst ondankbare post van
minister op zich te nemen. En in die
functie spreekt hij met grote Instemming
over de komende veranderingen.
Anders zijn er grote feesten in
het paleis van de Bey.nu is
alles opgeschort op bevel van de
Neo-Destoer.
„Nee.... dat niet.'Maar men kan de
terroristen, die met bomaanslagen en
dergelijke de orde trachten te verstoren
arresteren en dan houdt het uiteindelijk
wel op. En het volk vergeet de hele ge
schiedenis dan weer gauw".
„Gelooft u in die mogelijkheid
„Ik ben optimist. Het lijkt heus alle
maal veel erger dan het is!" Het is een
feit, dat de hele beweging van verre er
ernstiger uitziet dan ze in werkelijkheid
is. Maar de minister is misschien wel
erg optimistisch als hij gelooft, dat het
allemaal evenals de hitte van de sirocco
na een poosje wel weer overdrijft. Het
is ten slotte een fundamenteel probleem.
En veel Fransen maken zich er even druk
over als de Tunesiërs. In de brievenbus
sen van verscheidene Franse woningen
lagen dezer dagen bijvoorbeeld gesten
cilde oproepen met een met rood potlood
getekende hand als ondertekening en
onder andere de volgende tekst:
Organiseert u in uw woonwijken en
dorpen in commando'sbewapent u
en bestrijdt zonder mededogen de cri
minelen, die verantwoordelijk zijn voor
de moeilijkheden. Dit land behoort tot
het Franse cultuurgebied en dat blijft
het. De Broeders van de Rode Hand
rood van het bloed van Frankrijks vij
andennodigen alle Franse en Tu
nesische oud-strijdersalle vrije
burgers van dit landuit om zich
bi) hen aan te sluiten. Leve Frankrijk
Leve Frans-Tunesië!
Weinig invloed.
Het leven gaat echter door.
In de kranten staat elke dag een op
gave van de plaatsen waar terroristen
een bom geplaatst hebben of waar kwa
jongens een tram met stenen bekogeld
hebben. De resultaten van deze aanslagen
zijn meestal niet eens de moeite waard.
Het postkantoor is met prikkeldraad
en kippengaas omgeven sinds er enkele
maanden geleden een van de weinige
ernstige explosies heeft plaats gehad en
een politie-agent laat zijn speurende blik
ken gaan over de bagage van de mensen,
die het postkantoor willen betreden. Aan
plakbiljetten in het Arabisch en Frans
herinneren er de bevolking aan, dat men
onder een militair bestuur leeft en dat
elke poging tot het verstoren van de
openbare orde onmiddellijk streng ge
straft zal worden en de regelmatige lijs
ten met tot zware straffen veroordeelde
agitators bewijzen, dat het de Fransen
ernst is met dat dreigement.
En ook een sporadische witte vlek in
een van de kranten bewijst, dat ook de
censuur niet met zich laat spotten.
Maar voor de rest rolt het leven ge-
woon verder. Arabieren en Fransen
mengen zich als van ouds in de sfeer
volle, ietwat-geheimzinnige Arabische
wijk en in het uitgesproken-Franse
centrum van de stad. In de schaarse
koele avonduren flaneren ze geza
menlijk onder de bomen van de sta
tige Boulevard Jules Ferry en drin
ken iets op een van de vele café
terrassen, welke zich aan beide zijden
van deze hoofdstraat aaneen rijen,
Bomaanslagen en dergelijke beïnvloe
den in geen enkele mate het leven van
alledag. Iedereen gaat gewoon zijn
gang. En men haalt hoofdschuddend
de schouders op als de kranten uit
Parijs weer met verontrustend-grote
koppen op de voorpagina een explosie
vermelden waar men hier niet eens
bij stilstaat. De politie en de Tour de
France zijn in deze dagen het onder
werp van meer gesprekken dan de
bomaanslagen van de Neo-Destoer.
Ook onder de meerderheid van de Tu
nesiërs.
Gaart de mannen zich straks „verkleden"
Zullen wij, heren van Nederland, ook mee gaan doen aan de mode, voor
ons ontworpen door kopstukken onder de maatkleermakers?
Wij kunnen dan onze colbertjes wel in de kast hangen, want daar kunnen
we dan ons zelf niet meer in „vertonen".
Dat vrouwen zeggen, dat wij zo „saai" aangekleed zijn, zullen we dan niet
meer horen. Want ook wij, als we aan de Mode-koningen-roep gehoor geven,
zullen er op moeten gaan letten wat nu eigenlijk bij elkaar past. Zijn déze
schoenen wel geschikt om bij dat pak te dragen? Afijn, we kennen dat
wel, de vrouwen hebben we er vaak mee geplaagd. Maar laten we eerlijk
zijn, zijn we niet erg eentonig? Hoevelen van ons lopen een hele week met
hetzelfde pak, das en schoenen? Ja, een overhemd (liefst zonder stropdas
er op, verwisselen we nog wel eens een keer. Maar niet omdat we vinden
dat het niet zo goed bij ons pak past, maar om de eenvoudige reden, dat het
vuil is
Door middel van een
show hebben nu maat
kleermakers uit acht
verschillende landen
(waaronder ook Neder
land, getracht hierin
verandering te brengen.
In het Casino te Sche-
veningen werd Woens
dag j.l. voor het eerst
in de snijdershistorie,
een mannen-mannequin
-show georganiseerd.
Daar konden we een
Parijzenaar zien flane
ren in een grijs cos-
tuum met daaronder
een twee-rij fantasie-
vest, het jasje van
opengesneden revers
voorzien en (gaat U nu
niet lachen) op z'n
hoofd een plat rond
hoedje. De muziek
speelde, terwijl deze
creatie gelanceerd werd
„C'est si bon!", maar
„bon" of niet, nadat de
ze „mannequin" de
show geopend had,
kwamen aldra ook de
anderen voor het licht
der schijnwerpers.
Een heer in een hel
geel gabardine pak,
met éénrij jasje waarop
opgestikte zakken en
vooral de twee boven
ste knopen van het jas
je dicht, dus niet al
leen de middelste zoals
wij het plegen te dra
gen. En als we in Pa
rijs onze rok willen
gaan luchten, dan moe
ten daarbij persé witte
handschoenen gedragen
worden.
De vrouwelijke noot
in deze show werd no
dig geacht, vandaar dat
tussen het „optreden"
van de heren even een
dame-mannequin de
aandacht kwam vragen.
Na enige tijd kon ge
constateerd worden, dat
de Engelsen nog steeds
statig waren. Mister
Hewiss droeg zijn
avondcape (rood ge
voerd) met verfijnde
flair. De Italianen wa
ren naar onze smaak
een ietsje te opzichtig
en de Duitsers feilloos,
maar die hadden zich
alleen wat te brede
schouders aangemeten.
Lange knikkende pan
talons waren van de
lijst geschrapt, een pan
talon la mode 1952
hangt vrij op de schoe
nen en is ongeveer 24
cm wijd. Ook zullen we
moeten gaan letten op
wat de vrouw die aan
onze zijde loopt draagt.
Waagt U het niet een
blauwe hoed te dragen
als zij een gele jas
draagt, want dan be
hoort die hoed de kleur
geel te hebben.
De sjaalkraag, die
met een zacht gebogen
lijn direct overloopt in
de revers, gaat onze
klassieke revers ver
vangen.
De broekspijpen krij
gen breed omgeslagen
zomen, maar wanneer
U daar niet aan kunt
wennen: zonder zomen
is ook geen bezwaar.
„Ziet U heren, het is
de stijl die wij vast wil
len houden"! kwam één
der kleermakers de pers
in het oor fluisteren.
„Wanneer je het am
bacht aan kant zet, krijg
je algemene vervlak
king. Dit is kunstwerk:
van mensen die hiervoor
acht a negen jaar heb
ben gestudeerd. Geluk
kig draagt dertig pCt
van de Nederlandse
mannen nog maatkle
ding".
In het vervolg zullen
alle nieuwe vindingen
vooral op het gebied
van rationalisatie voor
het eerst in de historie
van de maatkleerma
kers, vrij uitgewisseld
worden.
„Blijf hier!" tot Prof. Berkouwer.
Enkele tientallen predikanten van de
Gereformeerde Kerken uit de classis
Amsterdam hebben zich in een gemeen
schappelijk schrijven gericht tot de
hoogleraar in de dogmatiek aan de V.
U., Prof. Dr G. C. Berkouwer, in Ver
band met zijn benoeming tot hoogleraar
in de dogmatiek van het Calvin Semi
nary te Grand Rapids. In deze brief me
nen de predikanten, dat Prof. Berkou
wer, die nu reeds een van de oudere
hoogleraren is, door zijn persoon en door
het vak dat hij doceert, n.l. de dogma
tiek, moeilijk gemist kan worden.
Voorts vragen zij zich af, of de V.U.,
die de hoogleraar riep, niet min of meer
recht heeft op de voltooiing van zijn
„dogmatische studiën" in de lijn van de
grote gereformeerde dogmatici, vooral
van belang ln verband met de geweldi
ge omwenteling in het dogmatisch den
ken van de 20ste eeuw.
VALSE DOCUMENTEN VOOR
HANDEL MET HET
BUITENLAND.
Door Ue Economische controledienst
van het ministerie van Economische Za
ken is huiszoeking verricht bjj de Haagse
zakenman van D., die er van werd ver
dacht met gebruikmaking van falsificaties
van officiële Nederlandse en buitenland
se documenten, handel met het buiten
land te drijven.
Tijdens deze huiszoeking zijn in de
woning van verdachte voor gebruik ge
reed zijnde valse documenten aangetrof
fen. Tevens kon de hand worden gelegd
op een aantal voor de vervalsing beno
digde atributen, zoals iralse handtekening
stempels.
Gebleken is dat deze certificaten reeds
op grote schaal waren gebruikt ten einde
belangrijke hoeveelheden koper, alumi
nium, lood, nikkel, pyriet, wolfram enz.
te kunnen betrekken, zogenaamd ten be
hoeve van de Nederlandse industrie.
Deze documenten zouden moeten dienen
om tenslotte de buitenlandse autoriteiten
hiermede te overtuigen van de Neder
landse eindbestemming der goederen en
hen te bewegen tot afgifte van de ver
eiste uitvoervergunningen.
Verdachte is op last van de Officier
van Justitie in verzekering gesteld.
De bevolking van België telde op 31
December j.l. 8.703.119 zielen, een toe
neming van 49.466 sedert 1950. Het ge
boorteoverschot bedroeg 34.836, de rest
van de aanwas komt op rekening van
het immigratiesaldo, in hoofdzaak tenge
volge van de tewerkstelling van Italiaan
se mijnwerkers.
Kopje onder in Bergen op Zoomse
haven.
Dinsdagavond reed het zoontje van
ds Elseman met zijn step bij de Bonte
Brug in de haven en viel van onge
veer 4 m. hoogte in de slikken van
de drooggevallen haven. Het ventje
ging kopje onder. Gelukkig werd het
bijtijds opgemerkt door schipper Lande
van Nispen, die - zich geen ogenblik
bedacht en het ventje nasprong. Het
ventje was met zijn hoofd in het slik
geraakt en kon door snel optreden
van een verstikkingsdood gered wor
den. Beiden konden zich daarna bij
(Nadruk verboden.) omwonenden reinigen.
8.55 uur van Amersfoort naar Amster
dam was vertrokken, is bij Birkhoven
een rijtuig met één as ontspoord. De
twee achterste rijtuigen van de trein,
die te Amersfoort hadden moeten blij
ven, waren blijkbaar niet geheel losge-
Stap voor stap.
„Het is precies wat Tunesië nodig
heeftzegt hij met nog meer over
tuiging dan de resident-generaal zelf.
„In welk opzicht
„We moeten stap voor stap evolueren.,
anders ontstaat er anarchie en chaos en
daar is niemand mee gebaatmet uit
zondering van de communisten dan".
„En de Neo-Destoer....?"
Hij haalt zijn schouders op.
„Dat gaat wel voorbij
„Vanzelf
De roeping van Mattheus, een
schilderij van Hendrick Ter-
brugghen (1588—1629). Een ech
te navolger van Caravaggio in
het licht-effect en in de uitbeel
ding der gezichten. Maar ook in
de gebaren! Let op de zes handen
die hier te zien zijn.
(Van een onzer redacteureh.)
„Ik ben eigenlijk tegen schil
derijententoonstellingen. Mijn
grote bezwaar is, dat het weg
halen en vervoeren van schilde
rijen uit allerlei hoeken van de
wereld aan die kunstwerken geen
goed doet. Men kan ze het best
op hun plaats laten. Maar als er
dan met alle geweld schilderijen
tentoonstellingen moeten komen,
welnu dan dienen die exposities
ook bijzonder goed te zijn."
Deze woorden spreekt dr M. Elisa
beth Houtzager, directrice van het
Centraal Museum te Utrecht, als zij
ons rondleidt op de in haar museum
ingerichte tentoonstelling „Caravaggio
en de Nederlanden". En wanneer wij
onder haar leiding deze expositie heb
ben gezien dan moeten we wel consta
teren, dat „Caravaggio en de Nederlan
den" waarlijk iets heel bijzonders is
en dat het transport van schilderijen
uit alle hoeken van de wereld voor
ditmaal gerechtvaardigd was.
De hoop van mej. Houtzager en van
ons is, dat velen naar Utrecht zullen
komen om zelf te kunnen vaststellen
dat deze tentoonstelling inderdaad bij
zonder goed is.
De naam Caravaggio zal menigeen
weinig zeggen. Voegen wij er aan toe
dat deze naam behoorde bij een Itali
aans schilder die leefde van 1573 tot
1610 dan zal men niet veel verder zijn.
School gemaakt.
Waarom dan deze tentoonstelling
van 115 schilderijen, waaronder er
slechts vijf of zes door Caravaggio ge
maakt zijn? Het raadsel is gauw op
gelost wanneer men weet dat de Ita
liaanse schilder school gemaakt heeft
in ons vaderland.
Omstreeks het jaar 1600 bezochten
tal van jonge Nederlandse kunstenaars
Italië en inzonderheid Rome. Daar
maakten zij kennis met het werk van
Caravaggio, dat hun bewondering
kreeg.
Wanneer de schilder Carel van Man
der in het begin van de 17e eeuw zijn
„Schilder-boeck" samenstelt (waarin
biografieën van bekende kunstenaars
staan) dan vermeldt hij daarin ook
Caravaggio „die te Room wonderlijcke
dingen doet". Wat hij daar schreef
was kennelijk opvattig van zijn Ne
derlandse kunstbroeders die te Rome
hadden gewerkt.
Materiele schade viel mee.
Twee gedeeltelijk ontkoppelde rijtuigen veroorzaakten
het ongeval.
Van de trein, die gistermorgen om koppeld. Alleen de mechanische- en de
luchtkoppeling waren verbroken. Onder
weg werd de bestuurder door een over
wegwachter gewaarschuwd, dat er iets
niet in orde was. Hij remde daarop, met
het gevolg, dat de laatste twee rijtui
gen, die onberemd waren, op de daar
voor lopende rijtuigen reden. Het laat
ste balkon van de eigenlijke trein en
het eerste balkon van de twee gedeelte
lijk ontkoppelde rijtuigen werden inge
drukt. Ook een bagagewagen, die mid
den in de trein liep, onderging gedeel
telijk hetzelfde lot. Ér waren zeven ge
wonden, onder wie één ernstig.
De ernstig gewonde, de hoofdconduc
teur G. de Jager uit Amsterdam, moest
uit de bagagewagen worden losgezaagd.
De gewonden zijn naar het ziekenhuis
„de Lichtenberg" vervoerd. Zij konden
met uitzondering van de hoofdconduc
teur, na verbonden te zijn allen hun
weg vervolgen. Het treinverkeer tus
sen Amsterdam en Amersfoort werd
lange tijd over enkel spoor onderhou
den.
Onder de reizigers ontstond enige pa
niek. Velen verlieten de trein roepend
om hulp. Onder hen bevonden zich en
kelen, die verwondingen hadden opge
lopen. Drie ambulancewagens van de
G.G.D. van Amersfoort waren snel ter
plaatse.
Enkelen hadden een shock. De mate
riële schade ls meegevallen. De electri-
sche bovenleiding is geheel Intact ge
bleven.
Nu is het wel zo, dat geen enkele
onzer landgenoten rechtstreeks Cara-
vaggio als zijn leermeester heeft er- stelling om er geboeid te worden door
r 1 K ir 1ld TT„ff.. 1L -z J ufiTa nrtrm mi+k/i/lTfïiin/s 7 O njo OYt
Ons heeft dit het meest getroffen
op het doek genaamd „Het offer van
Isaac". Hier ziet men een en al ex
pressie: de angst van Isaac, de verbe
tenheid van Abraham, de beslistheid
van de engel en de stille overgave van
het ram. Op dit tafereel, waarbij de
werking van licht en donker van zo
veel belang is, zien wij Caravaggio te-
vens als een meester in het uitbeelden
van handgebaren.
De navolgers.
Na de enkele schilderijen van Cara
vaggio zelf, ziet men er een menigte
van zijn navolgers uit Noord- en Zuid-
Nederland. Tal van schilderijen had
den hier te lande reeds jarenlang in
musea en andere openbare verzame
lingen gehangen en waren derhalve
bekend. Men mag echter de speurzin
van mej. dr Houtzager en haar mede
werkers roemen, die een reeks van
kunstwerken uit particulier bezit
voor een groot deel nooit geëxposeerd
in Utrecht heeft gekregen.
Welke zijn vooral de meester die
onder invloed van Caravaggio hebben
gestaan? Ten eerste Theodoor van Ba-
buren, een Utrechter die zelf in Rome
heeft gewerkt en van wie het doek
„De Doornenkoning" door Caravaggio
geschilderd kon zijn.
Dan Jan van Bijlert die zich ge
waagd heeft aan een uitbeelding van
de roeping van Mattheus, zulks op het
voetspoor van de Italiaanse meester.
Hetzelfde onderwerp werd gekozen
door Hendrick Terbrugghen bij wie
wel zeer duidelijk het principe van
Caravaggio is nagevolgd.
We vinden voorts Gerard van Hout
horst in de rij dergenen wier werk niet
zonder Italiaanse invloeden is geble
ven. Zijn schilderij „De Koppelaar
ster" vertoont magistrale licht-effec-
ten en behoort tot het boeiendse wat
men op de expositie zien kan.
Figuren als Paulus Bor, Abraham
Bloemaert en Matthias Stoomer zijn
er in verscheidene te zien. Daarnaast
minder bekende schilders en een rijke
variatie van Zuid-Nederlanders, die
we hier niet zullen noemen.
Al deze kunstenaars hebben de in
vloed van Caravaggio ondergaan. In
hun gezelschap bevinden zich ook
meesters als Frans Hals en Rembrandt.
Men weet hoe Rembrandts kracht ook
zat in de wisselkring van licht en don
ker op zijn doeken.
Het moge opmerkelijk heten, dat
het onder „Caravaggisme" aangeduide
verschijnsel eerst goed ontdekt is in
deze eeuw. Het klare bewijs van de
invloed die Caravaggio op jongere
tijdgenoten heeft gehad, werd vorig
jaar op een tentoonstelling te Milaan
geleverd.
Het nieuwe bewijs ziet men te
Utrecht. Men bezoeke deze tentoon
Fortuin bleek geen fortuin te zijn.
Een sergeant van de Parijse politie zag
Donderdag een oude koffer in de Seine
drijven. Hij viste de koffer er uit en
opende hein. Er bleek een bedrag van
ongeveer honderd duizend dollar in te
zitten. Het poiitielaboratorium kwam tot
de ontdekking, dat de in de koffer aan
getroffen dollarbiljetten vals zijn. De
Parijse politie poogt uit te vinden door
wie en onder welke omstandigheden de
koffer met het valse geld in de Seine
is geworpen.
kend. Maar moet dat? Er zijn in het
werk van menige Noord- of Zuid-
Nederlander voldoende invloeden van
Caravaggio aan te wijzen om te kunnen
vaststellen, dat men het principe van
de Italiaan heeft gevolgd. Dat principe
was: het op een schilderij naar voren
halen van enkele personen of hande
lingen in het volle licht, het accentu
eren van gebaren en het onuitgewerkt
laten van de achtergrond. Bij het be
trekkelijk weinige wat door Caravaggio
op doek wordt gebracht ontwaart
men evenwel een rijkdom aan uitbeel
ding die ongeëvenaard schijnt
de rijkdom aan uitbeelding, licht en
kleur. Wie geen gelegenheid heeft om
naar Utrecht te komen, kan na 10 Aug.
voor dezelfde tentoonstelling in Ant
werpen terecht. Het ziet er naar uit
dat in deze zomer tienduizenden land
genoten naar België zullen gaan. Zij
krijgen daar dan gelegenheid hun scha
de in te halen.
Wil men de vele Utrechtse meesters
uit de 17e eeuw in hun eigen stad zien,
dan bezoeke men in de komende we
ken het Centraal Museum. Daar her
leeft de Gouden Eeuw in al haar glo
rie.
Comité van werklozen en DUW-
arbeiders richt zich tot dr Drees.
Het comité van werklozen en D.U.W.-
arbeiders heeft de ministerpresident
schriftelijk medegedeeld, dat van de
nieuwe regering vooral doeltreffende
maatregelen worden verwacht tot be
strijding van de werkloosheid. Het co
mité zegt verder het noodzakelijk te
achten, dat een absoluut ontslagverbod
wordt afgekondigd en dat een toestand
van volledige werkgelegenheid wordt
nagestreefd.
Tevens dringt het comité met klem aan
op een drastische verhoging van de z.g.
B-uitkering en op het opnemen van alle
werklozen in deze regeling, zodra zij zijn
uitgetrokken van de werkloosheidswet en
de A-regeling. Verder is het een gebie
dende eis, aldus het adres, dat de grond
en stopionen bij de D.U.W. met tenminste
10 procent worden verhoogd. Tenslotte
wil het comité een week vacantiegeld
voor de arbeiders.
ZATERDAG RONDE VAN
OUD-VOSSEMEER.
Zaterdagmiddag zal voor de vijfde
maal te Oud-Vossemeer een wed-
wedstrijd voor amateurs worden ver
reden.
Een vijftigtal amateurs, w.o. ook
Zeeuwen, zullen aan de start ver
schijnen. Om half drie is de start. De
renners rijden 65 ronden van plm.
1600 m.
Het comité, dat deze ronde heeft
georganiseerd, heeft er steeds naar
gestreefd de beste rijders naar dit
plaatsje te krijgen en ook het veld,
dat nu weer zal starten, is van zeer
goed gehalte. Wim van Est en Woutje
Wagtmans hebben de „erste en twee
de ronde van Oud-Vossemeer gewon
nen, waaruit moge blijken, dat het
comité wel een goede keus had.
