WEST-EUROPA EN AMERIKA,
twee werelddelen, die sterk op elkaar zijn aangewezen.
de loup
e
Old mac
Er is geen hoop meer voor „De Hoop
MIG 15, een Duits vliegtuig met
Engelse motor*
Pnns Bernhard verhaalt van zijn reis:
„Wanneer men elkaar vertrouwt en waar
deert, vindt men oplossingen voor
de moeilijkheden/'
LOCOMOTIEF
Pagfna 2
Woensdag 14 Mei lb_,_
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
pe broeder
hij altijd
an in het
[e kapitein,
fD VAN
IWEN
in hotel
linciaal be-
lattelands-
londer lei-
Huisman-
pdegedeeld
verschil-
se gehou-
ïikken van
van de
har.
I levendige
lling „Wo-
reeht werd
Be agenda
bring, die
[gehouden,
ten lande-
perbonden,
uit Zee-
bijzonder
afdelingen
lie komen-
27 en 28
worden
verd het
besprekin-
|in het a.s.
veer een
besturen,
Jllende as-
Iven hoopt
pg belang-
(k „Vrou-
te Mid-
Ig welkom
pfdbestuur
Tot mej.
waardering
emen van
de afwe-
kkens.
deti.
|uin m
vplan-Oost
om drie
|W. C. ten
vorden ge-
hn deelne-
|orafgegaan
ng maken
ertrekt om
It en komt
leltuin aan.
Ilgd:
larkt, Bier-
endrikskin-
neuwstraat,
heldestraat,
lob Valcke-
pstraat, Ko-
rfergweg,
leij/ieymg
iverpleging
j te Hilver-
Ir wonende
Ipieging A
lier, D. Bo-
Tlink, H. J.
beg, J. van
pijn, allen
val.
Lorna" een
l.v. Piet de
volgt: 1.
2. Ouver-
Ji; 3. Lotus-
Ia. Dglhae;
gcht, J. Si-
[arche des
jis; 6. Tan-
ïrr. G. Ga-
pi, a. Les
.Au Temps
Delhae; 8.
viaiciie de
ood.
B. heeft
van een
fgemaakt.
ling groot
aid.
od-Wit" en
spelen Za-
1 het Goese
|jd. De ba-
,,De speel-
I/.v. „Goes"
petbaLwed-
van de
in met 7-3.
nst
fopaganda-
Ned. Rode
nende in-
ingeleid
lig, burge-
leye sprak
Idbestuurs-
Jelde mede,
loeger arts
leden ver
wees de
[iingen van
Jde aan de
lan Oranje
Terk heeft
fcnkele van
bloedtrans-
e.a.
lit Zeeland
gebracht
he. Voorts
lor de ka»
Op uitnodiging van het bestuur
der American Businessmen's Club
heeft Prins Bernhard gistermiddag
aan een lunch in het Amstel Ho tel
In Amsterdam voor leden van de A.
B. C. en genodigden een causerie ge
houden over het recente koninklijk
bezoek aan de Verenigde Staten.
Op deze pagina drukken we woor
delijk het relaas van onze Prins af.
..Ik wil enkele indrukken geven van de reis, die mijn vrouw en ik
hebben gemaakt naar de Verenigde Staten.
Ik zal daarbij niet uitwijden over elk punt van het programma. Dat
hebt u in de couranten kunnen lezen, 't Zal dus meer zijn een in vogel
vlucht nagaan van het verloop van de reis en het belichten van enkele
belangrijke of typische punten.
Het meest formeel ging het natuurlijk in Washington toe. Daar is
de regering der Verenigde Staten gevestigd. Daar vonden dus die
plechtigheden plaats, die onverbrekelijk met een officieel bezoek zijn
verbonden. Ik noem: een diner op het Witte Huis.
Zoals u weet was het Witte Huis juist klaar gekomen na een restau
ratie. die enige jaren heeft geduurd. Wij waren de eerste gasten na de
voltooiing. Gezegd kan worden, dat de restauratie volkomen geslaagd
is. Het is een stijlvol en smaakvol geheel geworden. Een waardig ver
blijf voor Amerika's eerste burger.
Ik sliep in de kamer, die ik al eerder had, in het bed van president
Lincoln.
Behalve het diner van de president gaf ook de minister van Buiten
landse Zaken, Acheson, een diner, terwijl de Koningin en ik op de
Nederlandse ambassade gastvrouw en gastheer waren.
Het zal u bekend zijn, dat Neder
landse bloemkwekers bij deze maal
tijd de bloemen verzorgden en ik kan
n verzekeren, dat zij de grote roep,
die er van de Nederlandse bloemiste
rij uitgaat, volkomen hebben beves
tigd.
Niet alleen diners.
Het spreekt wel vanzelf, dat ons
verblijf in Washington niet alleen met
diners gevuld is geweest. Wij gingen
ook naar Mount Vernon en Arlington
Cemetary.
U weet, dat de Koningin een rede
in het congres heeft gehouden, die
zeer goed ontvangen is. Het corps
diplomatique werd ontvangen, en ik
vond gelegenheid enkele uren in het
„Pentagon" door te brengen, om pro
blemen van vliegtuigproductie, bewa
pening enz. te bespreken. In Washing
ton, maar ook in de andere bezochte
plaatsen is telkens een receptie voor
de daar wonende Nederlanders ge
houden en het deed goed te zien hoe
talloos velen, soms uit verre omtrek,
waren opgekomen om ons te begroe
ten en zo hun gehechtheid aan het
Oude vaderland te demonstreren. Een
typisch voorbeeld was een 76-jarige
Nederlander, die al 50 jaar in San
Francisco woonde, jarenlang in de
haven had gewerkt en nu in een te
huis voor ouden van dagen was, hij
wachtte urenlang om toch maar op
tijd te zijn voor de Nederlandse re
ceptie.
Grand Rapids.
Wanneer ik over contact met Ne
derlanders spreek, dan moet ik hier
ineens en in de eerste plaats het be
zoek aan de plaatsen Grand Rapids
en Holland in de staat Michigan ver
melden.
In deze plaatsen is de bevolking
voor 65 tot 85 pet van Nederlandse
afkomst. Soms was het de grootvader,
ïoms de overgrootvader of de betover
grootvader, die emigreerde. Veel Ne
derlands wordt er dus behalve door
de nieuwkomers niet meer gespro
ken, maar er is toch bij zeer velen
nog een gevoel van verbondenheid
met ons land. En dat gevoel kwam
bij het bezoek op ontroerende wijze
tot uiting. De intocht in deze steden,
misschien nog het allersterkst in
Grand Rapids, leek in heel veel op de
binnenkomst in een feestvierende Ne
derlandse stad. Overal Nederlandse
vlaggen, tallozen getooid met oranje,
kinderen met oranje luchtballons en
tienduizenden op de been. In Holland
bovendien een grote groep kinderen
In boereneostuum, die op voortref-
felijke wijze een Nederlands liedje
zongen. En daar was ook een bijeen
komst met vertegenwoordigers van
omliggende plaatsen, waarvan de na
men al op de afstamming duidden:
Vriesland, Groningen, Graafschap,
enz.
Maar ik keer nog even naar Was
hington terug. Wij woonden daar een
s'-.j.volle herdenking van de onder
tekening van het Noord-Atlantisch
Pact bij en brachten in New-York ook
een bezoek aan het nog niet vol
tooide, maar ook nu al imposante ge
bouw van de United Nations.
Een van de mooiste momenten was
de aanbieding van het carillon na
mens het Nederlandse aan het
Amerikaanse volk. Uit tal van reac
ties is gebleken hoe dit geschenk,
juist omdat het van alle groepen en
klassen van ons volk kwam, is ge
waardeerd.
Ik mag niet verzuimen hier iets te
zeggen over de Amerikaanse pers
mensen en -fotografendie ons in dit
zo publicity minded land in grote ge
tals omzwermden. Als Nederlander
moet men wel even wennen aan zo'n
snelvuur van camera's en aan de
vriendelijke of smekende uitroepen
waar dit mee gepaard gaat. Please
queen, look this way". „Hold the key
up". „Once more". „Yes, that is right"
Maar ik kan niet anders zeggen dan
dat onze verhouding tot pers en
fotografen uitstekend is geweest en
dat zij steeds erop bedacht zijn ge
weest het ons niet moeilijker te maken
dan nu eenmaal voor de vervulling
van hun taak noodzakelijk was. Zo
heb ik het zeer gewaardeerd, dat men
ons tijdens onze korte paasvacantie
op Sea Island inderdaad volkomen
met rust heeft gelaten.
Over de dagen in New York kan
ik kort zijn. Deze causerie is ten
slotte geen beschrijving van interes
sante steden. Dan zou men over New
York niet gauw uitgepraat zijn.
Wel wil ik even vermelden de
merkwaardige intocht over Broadway
met de u natuurlijk bekende con-
fetti-regen.Terwijl ook een hoogte
punt was het diner van de Nether
land-America Foundation, waar als
ik me goed herinner een kleine
duizend gasten aanwezig waren.
Wilde oesters.
Zo juist noemde ik al Sea Island,
waar we enkele dagen konden uit
rusten. Al u ooit behoefte aan va-
cantie en een teveel aan dollars hebt,
kan ik u dit ideale oord aanbevelen.
Een heerlijk klimaat, een prachtig
strand, bijna tropische plantengroei,
Een hoogtepunt van het verblijf daar
is wel geweest de maaltijd van roas
ted oy Iers barbecuedie wij des
y 1 ifói 1 van een krans c,, hel graf van George Washington eet den
ü'n Juliana en Piins Bern aard het Amerikaanse volk met zijn roem
rijk verleden.
De Prinsessen moesten op Soestdijk achterblijven; maar ze werden niet ver
geten. Hier schrijft Koningin Juliana, terwijlj ze na een vermoeiende week
heerlijk uitrust op Sea Island, ansichtkaarten voor haar dochters in Neder
land, die haar ouders zo lang moeten missen.
avonds buiten op een voormalige
rijst-plantage hebben genoten.
Grote houtvuren verlichtten een
open plek in het bos. Op een in de
grond uitgegraven vuur werden de
wilde oesters ge-grilled om dan met
grote schoppen op houten tafels te
worden gedeponeerd. Gewapend met
een asbest-handschoen en een opener
kon men dan toetasten. Het hoogte
punt kwam na de maaltijd, toen de
bedienden van het huis voor de gasten
hun van ouder op ouder overgelever
de negerliedjes en spirituals zongen.
Een typische tegenstelling met dit
natuurtafereel vormde wel het di
rect na Sea Island volgende bezoek
aan Detroit en de Fordfahrieken. Als
American Businessmen behoef ik u
hierover niet veel te vertellen. Maar
het mag toch nog wel eens gezegd
worden, dat zo'n assembling line toch
steeds weer een verbluffende indruk
maakt.
Elke 55- seconden een auto, die de
fabriek verlaat. 25000 parkerende
auto's van employé's en arbeiders, het
zijn haast niet te geloven getallen.
Het Westen.
Poordat, zoals u bekend is, het
officiële bezoek aan Canada door het
overlijden van de Engelse koning niet
kon doorgaan, kwam er gelegenheid
om ook de Westkust der Verenigde
Staten, speciaal San Francisco en Los
Angelos, te bezoeken. Op zichzelf was
dit bijzonder verheugend, want men
heeft Amerika toch slechts zeer ten
dele gezien als men zich tot het Oos
telijk deel moet beperken.
In San Francisco was er een aller
aardigste ontvangst In de City Hall
georganiseerd, waar een aantal meis
jes, gestoken in de nationale kleder
dracht van alle bij de United Nations
aangesloten landen, bloemen aan
boden. En in Los Angeles was een
der hoogtepunten het bezoek aan de
metro Goldwyn-studios en een lunch,
waar de leden van onze „party" zorg
vuldig omgeven waren door alle be
roemdheden van het witte doek. Zelf
heb ik dit studio-bezoek niet kunnen
meemaken door een bespreking met
de directeur der Lockheedfabrieken,
maar ik heb er vele enthousiaste ver
halen over gehoord. Of sommigen on
zer alsnog een aanbod zullen ontvan
gen om in Hollywood een rol te ko
men vervullen, is mij niet bekend.
Bezoek aan emigranten.
Zoals u weet, is na het bezoek aan
de Westkust de Koningin nog enkele
dagen naar Canada gegaan voor een
niet-officiëel bezoek, waarbij zij toch
nog gelegenheid heeft gevonden tal
van in de laatste jaren geëmigreerde
Nederlanders te bezoeken. Deze be
langstelling is, zoals uit veel reacties
is gebleken, door deze emigranten op
heel hoge prijs gesteld.
Zelf ben ik die laatste dagen in
New-York geweest, waar ik gelegen
heid heb gehad besprekingen te voe
ren over tal van onderwerpen, meest
van economische en zakelijke aard.
In deze kring zijn de namen van
mensen als Percy Ebbott en David
Rockefeller van de Chase National
Bank en van Thomas Watson van de
Int. Business Machines Corporation
zeker geen onbekenden.
Ook met de redactiestaf van het
bekende weekblad Life en met de
hoofdredacteur van de New York
Times had ik een bijzonder prettig,
informeel contact.
Doel.
In het bijzonder wil ik nog ver
melden een bijeenkomst van de Socie
ty of Automotive Engineers, waar ik
op hun verzoek een rede heb gehou
den over de betekenis, die de Euro
pese vliegtuigindustrie in het kader
van de Atlantische samenwerking
kan hebben.
Ik noem dit even apart omdat dit
onderwerp eigenlijk zo goed illustreert
het uiteindelijke doel, dat aan een
bezoek als het thans gebrachte ten
grondslag ligt. West-Europa is in
sterke mate op de Verenigde Staten
aangewezen, en Amerika kan ook niet
meer zonder West-Europa.
Ik heb dat in de bedoelde rede
trachten aan te tonen op het gebied
der vliegtuigindustrie. Maar het geldt
voor tal van gebieden.
En nu is het zo, dat ons bezoek
aan Amerika vooral ten doel had dit
grote beginsel en aan onszelf en aan
de Amerikanen nogmaals duidelijk
voor ogen te stellen.
In een sfeer van vriendschap kan
men met elkaar over deze dingen
praten. Ook over de moeilijkheden
die er zijn.
Wanneer men elkaar vertrouwt
en waardeert, vindt men voor die
moeilijkheden een oplossing.
Het feit, dat uw club in wezen
precies hetzelfde doet, is aanleiding
geweest, dat ik op mijn stellige
voorifemen om geen causerieën
over de reis te houden, deze ene uit
zondering heb gemaakt.
En ik wil dan ook eindigen met u
zegen op uw werk toe te wensen,
tot heil van de United States en
van Nederland".
(Ingezonden Mededeling advert.)
S«H H»f«
Kies een lichtlopende fiets, die
miader van spieren en adem
eist en méér gemak en ge
noegen schenkt! Kies een
LOCOMOTIEF, gemaakt uit het
oersterke, maar veel lichtere
hoogmagnesium-staal
LOOPT LICHTERI
Frame van hoogmagnesium-slaal
L. v. EENENNAAM, Middelburgsestr. 22, Goes, Tel. 2816
D. P. MANNAERT, Axelsestraat 16, Terneuzenr
UNIEKE BRANDWEER
TENTOONSTELLING
TE BREDA.
Ter gelegenheid van de feestelijk
heden bij het 700-jarig bestaan van
de stad Breda zal in de maanden Juli
en Augustus een zeer gevariëerd pro
gramma worden afgewerkt.
In dit programma zal o.m. worden
opgenomen een brandweertentoonstel-
ling van 25 tot en met 29 Juli, te
houden op de terreinen van de Ko
ninklijke Militaire Academie, alsmede
een défilé van oude en nieuwe brand
weervoertuigen op 24 Juli a.s., waar
op aansluitend wedstrijden en demon
straties enz.
De te houden optocht heeft als op
zet een historisch overzicht te geven
van hetgeen op brandweergebied in de
laatste eeuwen werd gepresteerd.
Met het oog op het gelijktijdig te
houden congres van de Vereniging
van Brandweercommandanten waar
bij vertegenwoordigers uit verschil
lende landen aanwezig zullen zijn,
tracht men van deze tentoonstelling
en het défilé een belangwekkend ge
heel te maken, dat uniek kan worden
genoemd in de geschiedenis van het
brand weerwezen.
Onder
Ingezonden Mededeling (adv.).
Het gedrag van Duitse toeristen in
Nederland
„Gedraagt u bescheiden want de
Nederlanders hebben onschuldig veel
geleden", aldus luidt het advies, dat
Duitse toeristen, die Nederland bezoe
ken, door luidsprekers in toeristen-
treinen wordt gegeven. „Gedraagt u
bescheiden, opdat de Nederlanders niet
zeggen, dat de Duitsers net eender zijn
als tijdens de oorlog".
Men verwacht, dat een groot aantal
Duitsers dit jaar Nederland zal bezoe
ken.
Toen een politieman van Cleveland, in
de Amerikaanse staat Ohio, een jonge
man van twintig jaar, die zich in een
autobus bevond, wilde arresteren, trok
deze een revolver en doodde de politie
agent en drie buspassagiers. De overige
buspassagiers wisten de jeugdige moor
denaar te overmeesteren en hij Is dooi
de woedende menigte om het leven ge
bracht. Men weet nog niet voor welk
misdrijf de politieman de jeugdige on
verlaat wilde arresteren.
Multhopp, de ontwerper van de Ta 185,
werkt nu in Amerika.
Het jongste nummer van het orgaan van de Glenn Martin vliegtuigfabrie
ken te Baltimore onthult, dat de 39-jarige Duitse vliegtuigconstrueteur
Hans Multhopp sedert October 1950 een vooraanstaande functie heeft bjj
deze vliegtuigfabriek. Multhopp was eens hoofd van de afdeling aërodyna
mica van de Duitse Focke-Wulf vlieg tuigenfabrieken te Bremen en Johannis-
thal. H\j werkte er onder de technische directeur van deze vliegtuigenfabriek
prof. Kurt Tank, die tegenwoordig een gelijke functie heeft by de staats-
vliegtuigenfabriek in Argentinië. In 1944 kwam Multhopp voor de dag met
zyn plannen voor de TA-188, het basisontwerp, waarvan, naar wordt aange
nomen, de Russen sedertdien de Mig-15 daarna de Mig-19 straaljagers heb
ben afgeleid.
De TA-83, zo genoemd naar prof.
Kurt Tank, was voorbeschikt om het
laatste één-motorige straal jachtvlieg
tuig van Focke-Wulf te zijn, dat vol
ledig werd ontwikkeld voordat de
oorlog in Europa eindigde. Deze
straaljager was bedoeld als „onder
schepper" van de geallieerde bommen
werpers. Het toestel zou een snelheid
hebben, volgens de berekening van de
ontwerper, van bijna duizend kilome
ter per- uur, een operationeel vlieg-
bereik van 3600 kilometer en het zou
in staat zijn een maximum-hoogte van
bijna 15.000 meter te bereiken, waar
van de eerste tienduizend meter snelle
stijging zou worden verkregen door
raketten.
Het uiterlijk van het toestel onder
scheidde zich door een T-vormig
staartstuk (de hoogteroeren in flauwe
V-stelling aan de top van het terug
wijkend kielvlak) en terugwijkende
vleugels.
DE MIG-15.
De Mig-15 wordt beschouwd als te
zijn van de Russische vliegtuig-con
structeurs Mikoyan en Gurevich; van
daar de afkorting Mig. Dit toestel, een
één-motorig één-persoons straalvlieg
tuig met terugwijkende vleugels en
staartvlakken is o.m. naar alle waar
schijnlijkheid, de eerste copie van de
TA-83.
Dat moge zo zijn, maar de Mig-15
bevat een aantal door de Russische
constructeurs verwerkte middenwe
gen van uitvoering, meer met een
V-vlietuig van de tot dusver gebrui
kelijke type overeenkomende.
DE MIG-19.
De Mig-19 is een latere uitvoering
van de Mig-15 en daarom zonder twij
fel een toestel waarin de ervaringen
in de luchtlagen opgedaan zijn ver
werkt. De tot dusverre voorhanden
gegevens over dit nieuwere straal
vliegtuig, dat officieel nog niet in ac
te is gemeld, zouden er op wijzen, dat
dit toestel een uitgesproken T-staart-
stuk heeft terukwijkende vleugels,
en in het algemeen een vorm die lelfs
nog dichter die van Multhopps ont
werp zou naderen.
Zoals bekend, zijn de Migs uitge
rust met een in Rusland uit de En
gelse Rolls Hoyce ontwikkelde straal
motor.
Multhopp is spoedig na het einde
van de oorlog naar Engeland gegaan,
waar hij werkzaam was in da. leiding
van het Koninklijk Luchtvaart La
boratorium te Farnborough. Daar
werkte hij aan proefontwerpen voor
supersonische en subsonische vlieg
tuigen. Vervolgens hield hij zich aan
de Londense universiteit bezig met
theoretische problemen van de aëro
dynamica om, na aanbiedingen uit In
dia, Zweden, Argentinië en de Ver
enigde Staten te hebben gekregen,
naar de V.S. te gaan en bij Glenn
Martin in dienst te komen.
ZIJT NIET BEZORGD.
Een ogenblik zijn wij getroffen ge
weest door het hier volgende bericht:
„Volgens een rapport van de com
missie der Ver. Naties voor maat
schappelijke aangelegenheden is de
helft der wereldbevolking slecht ge
voed, onvoldoende behuisd en on
geletterd en wordt zij geplaagd
door ziekten. „Doch het toenemend
maatschappelijk besef der volken
geeft hoop op een betere toekomst".
Zulke berichten doen soms plotse
ling de angst in eens mensen hart
oplaaien. Waar moet het naar toe met
deze wereld? Twee wereldoorlogen
hebben gewoed in dertig jaar lijds en
niemand weet hoe lang het nog zal
duren voordat de volgende ontbrandt.
En misschien zijn die oorlogen nog
niet eens het ergste. In deze wereld
wordt honger geleden, kou geleden,
waren ziekten rond als boze spook
beelden. In deze wereld leven afgunst,
haat en nijd, onderdrukking en terreur,
uitzuigerij en chantage; het leidt tot
verzet en revolutie, die een uitweg
zoeken in moord en plundering en
nieutoe terreur. Het lijkt een nooit
eindigende kringloop van bloed en
zweet en tranen.
De commissie der Ver. Naties wijst
een weg aam: toenemend maatschappe
lijk besef geeft hoop op een betere
toekomst. Maatschappelijk besef
wat is dat? Het is een zich-bewust-
zijn dat men niet alleen maar samen
met andere mensen, medemensen op
deze wereld is. En dat men ten op
zichte van die medemens niet alleen
en niet in de eerste plaats zelfs rech
ten heejt maar ook plichten, vele
plichten.
Zo beschouwd is dit inderdaad een
middel om te ontkomen aan die chaos
waarin de wereld zichzelf dreigt te
doen ondergaan. Maar die uitspraak
is niet compleet, die woorden zijn als
een fraai gebouw, dat geen enkel fun
dament heeft. De storm hoeft maar op
te steken en er blijft niets van over.
Men behoeft maar aan het belang van
ieder mens persoonlijk te komen, of
fers te eisen en dat fraaie vernisje,
dat „maatschappelijk besef", verdwijnt
als sneeuw voor de zon. De oorlogs
jaren hebben ons dat wel geleerd!
Het fundament ontbreekt - en het zal
een ramp voor de wereld zijn als men
dat fundament niet legt. Het is im
mers zo gemakkelijk te vinden: Ligt
de Bijbel niet binnen ieders bereik?
En daar staat het:
„Daarom, zijt niet bezorgd, zeg
gende: Wat zullen wij eten? of: Wat
zullen wij drinken of: Waarmede
zullen wij ons kleden? Want al deze
dingen zoeken de heidenen; want
Uw hemelse Vader weet dat gij al
deze dingen behoeft. Maar zoekt
eerst het Koninkrijk Gods en ziji»
gerechtigheid en al deze dingen zul
len U toegeworpen worden!"
Soms mag de zorg om deze wereld
de angst in het hart doen oplaaien
die angst is onnodig, als.... als we
maar vasthouden aan dat woord van
God. Als we er ons maar aan vast
klemmen, iedere dag weer. En
als we er de wereld maar van door
dringen, dat dat het fundament is, het
enige fundament, waarop alles wat tot-
leniging van de nood in deze wereld
dienen moet, kan worden opgebouwd.
Het is de enige weg om vrij te zijn
van zorgen.
Een wreed kerkschip.
Wie bestelt een klinknagel?
Zaterdag 17 Mei is het „Vlaggetjesdag". Dan zullen onze vissers
havens het jaarlijks feest vieren van de start voor de haringvangst. Leuk
voor de inwoners van die plaatsen, althans voor zover ze niets met de
vangst te maken hebben. Pijnlijk voor de vissersgezinnen, waar men
man en vader lange tijd moet missen. Spannend voor de vissers zelf,
die op het punt staan om uit te varen.
De vloot vaart echter niet alleen uit. Wanneer straks in de buurt van
Doggersbank veel scheepjes zich gaan inspannen om de haring omhoog
te halen, ligt tussen die vissers het hospitaal-kerkschip „De Hoop", het
vaartuig dat dienst doet als 'centrale voor geestelijke en lichamelijke
hulpverlening.
Zou er wel iemand in Nederland
zijn die nooit van „De Hoop" heeft
gehoord? Al 54 jaar verricht het schip
zijn belangrijk werk onder de vissers
en coasters. Ontelbaar is het aantal
vissers en schippers dat zijn gezond
heid of geestelijk welzijn dankt aan
het werk van de dokter of dominé,
die op „De Hoop" meevaren.
Het schip heeft een grote populari
teit gekregen onder de vissersbevol
king, maar ook in wijdere kring. Dat
er voor de mannen op zee minder zorg
behoeft te zijn omdat bij ziekte of on
geval steeds een dokter bij de hand
is; dat men weet hoe er door persoon
lijk scheepsbezoek of via telefonische
weg een geestelijk woord tot de
scheepslieden kan uitgaan, dit alles
heeft ertoe geleid, dat men het hospi
taalkerkschip een goed hart toe draagt.
Voorgoed ten anker.
En nu? Er is geen hoop meer voor
„De Hoop". Veertig jaar heeft het
vaartuig de Noordzee en het Kanaal
doorkruist. Nu wordt het tijd om voor
goed ten anker te gaan.
In schipperstermen is „De Hoop"
een wreed schip. Het beweegt zich on
gemakkelijk op de baren, het stoot en
rukt en is vermoeiend voor alle op
varenden.
Dit verouderde en onprettige vaar
tuig moet dienen voor operaties....
Nodig is een nieuw schip van 250 a
280 ton, dat werkelijk voor zeeschip
kan doorgaan. Een schip met een rustig
opstellingsvlak voor de operatietafel,
met een kerkzaal en met behoorlijke
ruimte voor de bemanning. Momenteel
is voor deze drie sectoren van de ar
beid op „De Hoop" maar één lokaliteit
aanwezig.
Wie bouwt mee aan het nieuwe
schip? In rederskringen laat men zich
niet onbetuigd. De visserij helpt ent
housiast mee. De kustvaart is geïn
teresseerd.
Maar daarnaast behoeft ïnen de
steun van heel ons volk. En vooral
van degenen, die straks weer de
nieuwe haring consumeren!
Er is een actie op touw gezet. Men
kan „De Hoop" blij maken 'met -allerlei
onderdelen. Het goedkoopste onder
deel, is een klinknagel. Wie er Ceil
bestelt (giro 50375 van de Ned. Ver.
ten behoeve van Zeelieden) voor de
prijs van één gulden, krijgt een aar
dige kaart als dank terug en houdt
zijn hele leven een warm hart voor
„De Hoop".
