Nare dagen
ZEELAND
DOOR WATER EN VUUR
De 25 Middelburgse graven kwamen de
oorlog goed door»
C
Bestaansbronnen van Sluis kunnen
in de toekomst behouden blijven*
„Ik ben dankbaar, dat hetgeen ik
zei, zoveel weerklank vond*"
BAAYENS UW OPTICIEN
Vlissingse Volkscredietbank breidt
werkzaamheden uit*
Onverstoorbaar in de wisseling der eeuwen
Vanaf de stadhuisgevel zien zij neer op de
moderne mens»
Zeeuwse Wandelingen l
x
•bed Is ook voor U ideaal!
Overval van kommies had
weinig succes.
Pagina 2
Maandag 28 April 1952
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
We zijn er,
jen de kin-
in een leuk
pg-
iet Schut-
ate van da
ëstone een
(ven door
1 en M.T.V.
van Roo,
bswoord in
IBolkestein
|der van 't
ie garni-
iPotte'coom
lijze, voor-
Tiisie voor
Ihiiles de
de lenig-
ie dames
hs uitste-
lelfbeheer-
lider gra-
overige
fening (da-
|ische dans
oefeningen
jrichtsbalk-
|en rhyth-
a) werden
Iwijze uit-
Ivond wa-
nbineerde
vrije oefe-
Wat hier
Ier bewon-
pze bedoe-
voor het
|jzer, oud
wel een
terrichtin-
rek waren
&OD.
nededele®
rie maan»
kl 22 on-
Itige aard
pbewaakte
voorge-
luiker on-
1 was. Het
die een
■sluitboom
1 niet kon
■den weg-
ltrein een
"aarbij in
lipperlicht
lenegeerd.
It mensen
(reeds ge-
Ir over te
Tie spoor-
|in nader-
rENTIE
Jli
T
t
175.
Op deze foto ziet men nog net enkele gravenbeelden.
Statig staan in hun nissen aan de Stadhuisgevel van Middelburg de
15 graven uit de gravenhuizen, die iedereen natuurlijk nog van de
ager# school kent. Eeuwen lang hebben zij vanaf hun hoge stand
plaats neergezien op het drukke gedoe op de Markt. Geslachten kwa
men, geslachten gingen, maar zij bleven onverstoorbaarOor
gen werden gevoerd, de vrede werd gevierd, zij bleven onbewogen,
otdat op die gedenkwaardige 17e Mei van het jaar 1940 de vlam
men om hen heenspeelden. Zou dit het einde zijn? Maar nee! Zonder
schade kwamen zij de strijd wel niet door, doch zij bleven staan, stoer
en sterk in de werveling van stof en puin. En opnieuw getuigen zij
van de grootsheid der voorbije eeuwen, van het Zeeland, dat zij
dienden en duizenden blijven even staan om een blik omhoog te
werpen.
Oorspronkelijk waren de graven
dienaren (leenmannen) van de keizer
van Duitsland, hun leenheer, maar al
spoedig streefden zij er naar onaf
hankelijk te worden, wat de meesten
goed gelukte.
Wanneer wij de levensgeschiedenis
van deze heren (er zijn ook een paar
gravinnen bij) bestuderen, valt het
ons op, dat ze bijna hun leven lang
oorlog moesten -voeren: tegen de kei
zer, de bisschop van Utrecht, de Frie
zen en West-Friezen en de graaf van
Vlaanderen. Vooral in Zeeland heb
ben we veel met laatstgenoemde te
maken. Het ging hier n.l. om Zeeland
bewester Schelde, dat zijn de eilan
den Walcheren, Noord- en Zuid-Be
veland. Zowel de graven van Holland
als die van Vlaanderen maakten aan
spraak op dit gebied. Enkele mach
tige Zeeuwse edelen waren Vlaams
gezind.
Bij het bekijken van de beelden aan
het Stadhuis zullen we ons houden
aan de indeling in vijf gravenhuizen,
zoals de geschiedenisboeken die aan
geven.
HET HOLLANDSE HUIS.
Uit dit gravenhuis treffen we aan:
Dirk V, Floris II, Dirk VI, Floris III,
Dirk VIII, Ada, Willem I, Floris IV,
Willem II, Floris V en Jan I.
Floris III is bekend door zijn kruis
tocht naar het Heilige Land. In 1187
had sultan Saladin Jeruzalem op de
kruisvaarders heroverd en de drie
machtigste vorsten uit Europa, Fre-
derik Barbarossa, keizer van Duits
land, Richard Leeuwenhart, koning
van Engeland en Filips II August, ko
ning van Frankrijk, maken zich op
ter kruistocht. In hun gevolg bevindt
zich ook Floris III. Hij heeft echter
Jeruzalem niet gezien, in Klein Azië
is hij gestorven.
Ook zijn zoon Willem I heeft deel
genomen aan een kruistocht, maar is
niet verder geweest dan Egypte, waar
hij Damiate veroverde.
Ada is eigenlijk nooit gravin ge
weest. Ze was het enige kind van
Dirk VII en toen haar vader nog niet
begraven was, trouwde ze met graaf
Lodewijk van Loon. Haar poging om
te regeren is niet gelukt, ze moest het
onderspit delven voor haar oom Wil
lem I. Tijdens diens regering krijgt
Middelburg stadsrechten (1217).
„ZWARTE GRIET".
Willem II heeft veel voor Zeeland
gedaan. Aan de Abd(] te Middelburg
heeft hg veel voorrechten geschonken;
hy is er ook begraven (in de Koor
kerk). Bij Westkapelle heeft hij in 1253
gravin Margaretha van Vlaanderen
(„Zwarte Griet") beslissend verslagen.
Toen hij in 1250 tegen de West-
Friezen sneuvelde, was zijn zoontje
Floris V nog maar twee jaar oud en
daarom kwam deze onder voogdij van
zijn oom Floris (de Voogd). Som
mige lezers herinneren zich misschien
nog, dat in de in 1940 verwoeste
Nieuwe Kerk twee borden hingen met
de namen Willem II en Floris de
Voogd al3 herinnering aan deze per
sonen.
De moord op Floris V door enkele
edelen is algemeen bekend. Zijn 12-
jarig zoontje Jan I stond helemaal on
der de invloed van Wolfert van Bors-
sele, die op het kasteel Zandenburg
bij Veere woonde. Tenslotte werd de
haat tegen deze Zeeuwse edelman zó
groot, dat het volk hem in 1299 te
Delft vermoordde. Kort daarop stierf
ook Jan I kinderloos.
HET HENEGOUWSE HUIS.
Hieruit hebben we Jan II, Willem
III, Willem IV en Margaretha. Onder
Willem III is de strijd tussen Holland
en Vlaanderen over Zeeland bewester
Schelde tot een goed einde gebracht:
het werd definitief afgestaan aan Hol
land (1323).
Willem IV sneuvelde in 1345 bij Sta
voren tegen de Friezen en toen is er
strijd ontstaan tussen zijn zuster Mar
garetha en haar zoon Willem V, de
bekende Hoekse en Kabeljauwse twis
ten (verleden jaar heb ik hierover
nog geschreven).
HET BEIERSE HUIS.
Willem V, Albreeht, Willem VI en
Jacoba behoren tot dit gravenhuis.
Voor de Zeeuwen is Jacoba van Beie
ren wèl het bekendst van dit viertal.
Haar verblijf op het Slot Oostende te
Goes, waar ze een moerbeiboom heeft
geplant, die pas een twintigtal 'jaren
geleden is doodgegaan; het deelnemen
aan het vogelschieten, waarbij ze zelfs
schutterskoningin werd; haar (vierde)
huwelijk met de Zeeuwse edelman
Frank van Borssele, met wie ze enkele
gelukkige jaren heeft doorgebracht,
de laatste van haar zo korte leven.
Dit zijn allemaal overbekende gebeur
tenissen uit haar veelbewogen leven,
dat in 1436 eindigde met het sterven
aan de tering. Tevoren had ze haar
laiiden moeten afstaan aan haar neef
Filips van Bourgondië.
HET BOURGONDISCHE HUIS.
Filips de Goede, Karei de Stoute en
Maria uit dit gravengeslacht hebben
een beeld aan het Stadhuis. We zijn
nu al in de 15e eeuw en van deze
vorsten weten we heel wat meer dan
over die uit de eerste jaren van de
graventijd. Zij werden steeds rijker
(vooral Filips) en machtiger en had
den te regeren over zoveel gewesten,
dat ze niet speciaal de Zeeuwse be
langen konden behartigen. Wel kwa
men ze in onze provincie om inge
huldigd te worden en ook wel als de
omstandigheden het nodig maakten,
b.v. wanneer ze geldgebrek hadden en
een bede aanvraag om geld) tot
het volk richtten.
HET OOSTENRIJKSE HUIS.
Met Maximiliaan, Filips de Schone
en Karei V zijn we gekomen aan het
eind van de rij gravenbeelden. Maxi
miliaan, de echtgenoot van Maria, is
geen graaf geweest, maar wel twee
keer voogd: eerst over zijn zoon, later
over zijn kleinzoon.
Onze laatste Heer Filips II is niet
in de gevel van het Stadhuis vertegen
woordigd. Dat kon ook niet, de beeld
houwer Michiel IJwijnszoon leefde
tijdens Karei V. Tussen 1514 en 1518
heeft hij de beelden afgeleverd en
beelden voor de toekomst kon hij na
tuurlijk niet vervaardigen, omdat ook
voor h§m die toekomst verborgen
was.L. v. W.
Rapport van de Prov. Plan. Dienst in Zeeland.
Mogelijkheden voor houtverwerkende industrie»
Van een voorname handelsstad, gebasseerd op transito-verkeer, is Sluis,
vooral sedert het begin van de I9e eeuw, geworden tot een agrarische ge
meente met exporthandel in landbouwproducten en vee, alsmede toeristen
centrum. Bovendien zijn de bestaansbronnen de laatste decennia aange
vuld met industrie, die niet zoals vroeger plaatselijk of regionaal verzor
gend, maar primair van karakter is geworden.
Dit is de hoofdconclusie van een rapport over de bestaansmogelijkheden
van Sluis, uitgebracht door de Prov. Planologische Dienst in Zeeland op
verzoek van het gemeentebestuur van Sluis.
Het rapport constateert, dat de so
ciaal-economische structuur, ondanks
de overheersende positie van de land
bouw, een sterkere differentiatie ver
toont dan het omringende West-
Zeeuws-Vlaamse gebied. Dit komt ten
goede van het economische leven.
LANDBOUW EN VEETEELT.
Wat de veeteelt betreft zegt het
rapport, dat Sluis voor de veehandel
zeer gunstig ligt ten opzichte van de
Belgische kust en de verbindingswe
gen met N.-Frankrijk. Vooral mest-
vee wordt veel in de gemeente ver
handeld. Wat het akkerland betreft
was er voor de oorlog veel export
naar België o.m. van gerst ten behoe
ve van de Belgische bierbrouwerijen.
De huidige prijzenregeling en land
bouwpolitiek heeft dit nu echter on
mogelijk gemaakt. De tuinbouw is in
Sluis slechts zwak vertegenwoordigd.
In 1946 was ongeveer 30 tot 40 pet
van de oppervlakte van de gemeente
(Ingezonden Mededeling adv.)
Lekker warm en volkomen geruisloze vering.
Een lange reis is ten einde.
De talrijke grote redevoeringen, die
Koningin Juliana in Amerika heeft
gehouden, zoals tijdens het diner bij
president Truman, voor de leden van
de Veiligheidsraad en in San Francis
co drie en dertig jaar nadat de stad
door een aardbeving werd verwoest,
die veelal een Europese visie op de
huidige situatie weergaven en soms
ook een waarschuwing inhielden, heb
ben niet nagelaten in de V. S. en ook
elders op de wereld diepe indruk te
maken. Koningin Juliana, zo leek het
in de loop van haar bezoek, was niet
alleen als vertegenwoordigster van
Nederland naar Amerika gekomen,
maar ook als vertegenwoordigster van
de West-Europese beschaving. Het was
dan ook niet zonder reden, dat Ko
ningin Juliana tot een verslaggever
van het A.N.P. zei: „Ik ben er erg
dankbaar voor, dat hetgeen ik gezegd
heb zoveel weerklank heeft gevon
den."
En uit deze woorden blijkt, dat zij,
zoals vele anderen ervan overtuigd
zijn, dat haar reis niet tevergeefs is
geweest. „Aan onze tocht door de Ver
enigde Staten heb ik prachtige her
inneringen", zo voegde zei er aan toe.
„Door de hartelijke ontvangst ben ik
uiterst getroffen". Niet het minst heeft
zij prachtige ervaringen opgedaan tij
dens haar bezoek aan Canada, aan de
Nederlandse emigranten.
„Je moet echt pioniersbloed hebben
om er aan te beginnen. Het is een hele
rijstebreiberg waar je doorheen moet.
U zult het met me eens zijn dat emi
greren niets is voor mensen waar niets
inzit. Je moet er het ware pioniers-
bloed voor hebben en je moet er iets
(Ingezonden Mededeling adv.)
Verdrijf de periodieke pijnen
MARNIX D'HONTENISSE
P
bi
64.
Zelfs Henk en Gerda waren tegenover Rudolf Weber
hun gereserveerdheid vergeten. Deze jonge man met zijn
trouwe ogen, vol rijpe berusting, verkregen in een school
van ontzaglijk leed, was een huisgenoot geworden.
D' Wilde zag zich genoodzaakt zijn persoonsbewijs in
Middelburg te gaan terughalen. Volgens een kaartschrij-
ven moest hij het komen afhalen op een vastgestelde
datum en op een bepaald uur aan het hoofdbureau van de
Gestapo.
Hij gevoelde zich als een kwajongen, die bij de boven-
®??.ster n,oet komen om een pak slaag.
Hij was niet bang in het hol van de leeuw te verschij-
ien, maar de grievende belediging, die er in lag, krenkte
iem diep.
Het loopt best af, vrouwtje, zei hij, toen hij vertrok,
•r. z«n er al meer geweest, die Joden aan het station
wilden komen groeten. Je krijgt een Duitse uitbrander en
daarmee is het afgelopen.
Het grote gebouw, op de hoek van een der voornaamste
straten, juist tegenover de brug als men van het station
tornt, maakte een imponerende indruk met de grote bloed
rode hakenkruisvlag boven op het dak. Menige Zeeuw
was daar al op het matje geweest en velen hadden er het
mln van een bittere lijdensweg gevonden,
wee uur lang moest De Wilde wachten. Dat behoorde
tot de intimidatiemethode van de Gestapo-heren.
toen eindelijk zijn naam werd afgeroepen en hij onder
geleide van een zwaar gewapend soldaat naar binnen werd
gevoerd, stond hij 'tegenover een mageren fanaticus. De
ent zat aan een brede schrijftafel met een stapel papie
ren voor zich. Hij bleef een poos doorschrijven en keek
n °m' randen van zÜn kril naar De Wilde.
™ilde staarde in de kop van een sater, een lang-
trefP'® smal hoofd. De Wilde moest denken aan de por-
etien van Alva. Een smalle spitse kin en twee kale in-
ammen op zijn voorhoofd, waarop de horenstompjes
van ui ontbraken- Zijn ogen waren staal hard, en schenen
an kleur te kunnen veranderen tussen groen en lichtgrijs.
,,Pfn J met zÜn lange, graaiende vingers in zijn papie-
gnste, onderging De Wilde de impressie van roof-
klauwen. Zijn vingers stonden -krom en zijn gepunte nagels
krasten over het papier.
Toen wierp hij zijn bril voor zich op tafel en keek De
Wilde enige seconden honend aan.
Je mag het een wonder heten, dat je nog op vrije
voeten loopt, hoorde De Wilde zich toevoegen. Ofschoon
hij weinig edels van de stem uit zó'n Lombroso-kop ver
wacht had, keek hij toch onwillekeurig even op, toen het
sissend stemgeluid tot hem kwam. De kerel opende nau
welijks zijn mond. Hij perste de lucht tussen de dunne
spleetjes, die zijn lippen vormden naar buiten, als adder-
spog, waarmee hij zijn slachtoffer vernietigen wilde.
Kun je niets zeggen, grijnsde hij, al maar sissend.
Wat moest De Wilde zeggen? Hij keek de man ver
baasd aan en trok zijn schouders op.
Ja, we kennen dat wel, hier speel je de onnozele,
hé? Maar je bent niet zo onschuldig als je je voor doet.
Dit dossier vertelt het mij wel anders, hé?
Dat „hé" kwam er lang gerekt uit, waarbij hij zijn lippen
wat optrok en zijn kleine Hitlersnorretje onder zijn haviks
neus schuil ging.
De Wilde legde zijn linkerhand op de rand van een
stoel, die naast hem stond.
Met een afgrijselijke vloek siste de kerel:
Recht op je boerenpoten staan, kaffer!
De Wilde verbleekte. Hij had de impuls de stoel op te
pakken en er hem de hersens mee in te slaan. Maar hij
beheerste zich.
Toe! geef eens antwoord, voel je je schuldig of niet hé?
Ik voel geen schuld, antwoordde De Wilde.
Zo, nee, hé? Nu dan zullen we maar eens gaan lezen.
Ik heb hier heel wat staan. In de eerste plaats heb je
als wethouder obstructie gepleegd bij de installatie van
een nieuwe burgemeester. Staat je fraai, hé, als wethou
der notabene, een man, die een voorbeeld moest geven
aan anderen. Je bent me een mooi portret, een stuk boe-
renvergif ben je, een aangeklede aap, die eens wat manie
ren moet leren, hé?
Hij wachtte en likte zijn dunne lippen als een tijger,
die zijn prooi beloert.
(Wordt vervolgd)
voor over hebben. Als je kunt door
zetten in het begin, zit er zeker een
toekomst voor de Nederlanders hier
in Canada".
Deze woorden van Koningin Juliana
getuigen van begrip voor de moge
lijkheden en moeilijkheden voor de
Nederlandse emigranten in Canada.
Als een landsmoeder heeft zij zich
bewogen onder de Nederlandse „pio
niers" en zij heeft meegeleefd met
hen. Zij zag de slechte woningtoestan
den en merkte op: „Inderdaad zijn de
woningtoestanden, zoals ik die vaak
lijkheden zijn, spreekt vanzelf. Maar
dit is nu eenmaal een onderdeel van
de pioniersstrijd waar onze mensen
doorheen moeten." „Andermaal is het
mij opgevallen in hoevele opzichten
de volksaard van de Nederlanders en
Canadezen overeenstemt. En dat
schept uiteraard een sfeer van goede
samenwerking. Dat er wel eens moei
lijkheden zijn, spreekt vanzelf. Maar
waar vindt men die niet? Emigratie is
voor ons land een noodzakelijkheid.
Tezamen met de industrialisatie is de
emigratie een middel om het hoofd te
bieden aan de overbevolking."
Vandaag zal de grote en vermoeien
de reis van Koningin Juliana door de
nieuwe wereld teneinde zijn en zal ze
weer voet zetten op Nederlandse bo
dem. Een good-will reis is volbracht
en onze Koningin is er meer dan in
geslaagd het respect van de Amerikaan
voor Nederland en ook voor West-
Europa te verhogen.
Hevige brand te Nijmegen.
Zaterdagmorgen om half vier is een
hevige brand uitgebroken In de papier
fabriek (Schuilei- Co." aan de nieuwe
Markstraat bij de spoorbrug over de Waal
te Nijmegen.
Het vuur woedde op de tweede ver
dieping van het oude gedeelte der fabriek
waar de cellulosevoorraden lagen opge
slagen. De vlammen sloegen door het
met mastiek bedekte dak en tastten de
grote voorraad van duizenden tonnen
cellulose aan. De brandweer bestreed het
vuur met achttien stralen. Na ruim drie
uur slaagde de brandweer er in de brand
tot de tweede verdieping te beperken.
De schade, die door verzekering wordt
gedekt, wordt voorlopig geraamd op een
paar ton.
Koningin Juliana heeft Zaterdag af
scheid genomen van de Canadese gou
verneur-generaal Vincent Massey, bij wie
zij deze week in Canada te gast is ge
weest.
in handen van buitenlandse grond
bezitters, in hoofdzaak Belgen en
Fransen. Het grondbezit van Belgische
i jezetenen en ook het grondgebruik
door landbouwers, wier bedrijfsgebou
wen in België zijn gelegen, houdt
echter het gevaar in, dat de Neder
landse grondgebruiker door de Bel
gische landbouwer van de grond
wordt verdreven.
NIJVERHEID.
Sluis kent ook enkele industrieën.
De houtbe- en verwerken.de industrie
wordt in het rapport de belangrijkste
genoemd. De situatie van deze in
dustrie kan wat betreft de arbeids
markt vrij gunstig worden genoemd.
Het hotel-, café- en restaurantwezen
is in de gemeente sterk vertegenwoor
digd. In Sluis zijn 30 pet. van alle
hotels in West-Zeeuwsch-Vlaanderen
gevestigd. Het aantal café's bedroeg
niet minder dan 15. Ze hadden in 1949
een gezamenlijke omzet van 10.741
liter sterke drank. De totale omzet
in dat jaar bedroeg 13.183 liter, waar
van naar schatting 10.000 liter door
vreemdelingen, in hoofdzaak Belgen,
werd gebruikt.
VREEMDELINGENVERKEER.
Hieruit spreekt reeds duidelijk, dat
het vreemdelingenverkeer voor de ge
meente van groot belang is. Het be
zoek van de vreemdelingen berust
op het verleden van de plaats en daar
mee samenhangende architectuur en
stedebouw, de ligging van Sluis nabij
de Belgisch-Nederlandse kust en da
grensligging. Wat de toekomstmoge
lijkheden in dit opzicht betreft wordt
opgemerkt, dat in de eerste plaats
moet worden gewezen op de gevol
gen, die een economische unie met
België zal kunnen hebben, n.l. een
waarschijnlijk grotendeels wegvallen
van de economische mogelijkheden,
die uit de grensligging voortvloeien.
Bepaalde aspecten zullen echter al
tijd hun aantrekkingskracht op de
vreemdelingen blijven uitoefenen. Er
zal echter steeds op moeten worden
gelet, dat een speciale sfeer in het
stadje blijft, waardoor de aantrekke
lijkheid bewaard blijft.
Tenslotte wordt erop gewezen, dat
het niet terugkeren van het pensio
naat St. Josephcollege een economisch
gevoelig verlies betekent.
(Ingez. mededeling, advert.)
LANGE VORSTSTRAAT 106
GOES
TEL. 2159
Verrassing in het donker.
Op 15 Maart 1952, zo om een uur of
acht was een kommies de Beoosten-Eede-
polder ingegaan, omdat hy vermoedde,
dat vanuit de boerderij van H. gesmok
keld werd. Toen hg zich een poosje in
de omgeving van de boerderij had op
gehouden, kwam er leven in de boerderij.
De kommies zag schimmen van mensen
en van vee. Na nog een poosje gewacht
te hebben, kwamen enkele personen die
koeien aan een touw bg zich hadden,
aangelopen. Toen zg bg de kommies wa
ren, sprong deze te voorschgn en hg nam
van één van de dryvers het touw over,
waarop deze zeide: „Het zit bier niet
goed", en ijlings er vandoor ging. De
kommies bad echter zijn zaklantaarn op
de man gericht en de zoon Pierre van
de landbouwer H. herkend. Vader en
zoon H. werden beiden naar het Huis
van Bewaring overgebracht.
Voor de Bijz. Politierechter te Middel
burg ontkenden beiden zich aan 't smok
kelen of het verlenen van bemiddeling
voor het smokkelen van vee te hebben
schuldig gemaakt.
Vader en zoon zeiden, dat zij de gehele
avond thuis waren geweest en zij konden
dus onmogelijk met het smokkelen van
deze beesten behulpzaam zijn geweest.
Zij houden zich niet met smokkelen op,
hoewel het bedrijf vlak bij de Belgische
grens ligt.
De verdediger, mr P. C. Adriaanse,
voerde aan, dat hier mogelijk een ver
gissing was gemaakt met een andere
zoon H. en dat de broers door elkaar
waren gegooid.
Wegens onvoldoende bewijs werd de
vader vrijgesproken en de Bijzondere Po
litierechter zeide erbij: „Ik ben er heilig
van overtuigd, dat je het wel gedaan
hebt, maar helaas moet ik je vrijspreken".
De zoon werd veroordeeld tot één maand
gevangenisstraf.
Na sluitingstijd waren in de groente
winkel van C. S. te Goes nog appeltjes
verkocht aan iemand, die naar een zieke
tante moest, 4.— boete of 2 dagen hech
tenis.
A. H., landbouwer te Nieuwdorp had
naar zijn zeggen een slechte tarweoogst
gehad en hij had verzuimd dit aan de
plaatselijke bureauhouder op te geven;
ook klopte de door hem opgegeven op
pervlakte niet. 100.— of 20 dagen hech
tenis, luidde het vonnis.
De landbouwer P. S. te Oostkapelle had
tijdens het dorsen niet gezorgd, dat het
dorsbriefje aanwezig was. ƒ100.of 20
dagen hechtenis.
De Nederlandse Hoge Commissaris in
Indonesië, de heer A. Th. Lamping, heeft
tjjdens een bezoek aan de Indonesische
minister van Buitenlandse Zaken ad in
terim, mr Wilopo, zgn bezwaren geuit
tegen de wijze, waarop het vraagstuk van
de gearresteerde Nederlanders door de
Indonesische regering wordt behandeld.
Ook zon de kwestie-Westerling ter spra
ke zijn gebracht.
Ten gunste van bevolking en handel.
Raadsleden ontevreden over de scholenbouw.
In de vergadering van de Vlissingse gemeenteraad op Vrijdagmiddag j.l.
heeft burgemeester mr B. Kolff medegedeeld, dat B. en W. des morgens
een bespreking hadden gevoerd met Ged. Staten. Hij verzekerde de raad,
dat Ged. Staten op een later tijdstip gaarne ook een onderhoud met de
raad zouden hebben om diverse problemen te bespreken.
De heren F. C. Wijsveld, J. Reyn-
hout en A. de Muynck werden resp.
voor de vakken algemeen vormend
onderwijs, zingen en tekenen be
noemd tot tijdelijk leraar aan de
Gem. Industrie- en Huishoudschool.
De verhoging van het subsidie voor
het kleuteronderwijs werd aangehou
den.
ONTEVREDEN.
Bij het voorstel tot het verlenen
van een crediet van 7600,ten be
hoeve van de Oranjeschool, waar door
onvolkomenheden in de bouw, her
stellingen moeten worden uitgevoerd,
merkte de heer H. van Rooyen (C.H.)
op, dat hij niet tevreden was over
de houw van de school. Het Rijk heeft
destijds het bedrag per leslokaal te
laag gesteld, waardoor de zuinigheid
de wijsheid heeft bedrogen. De ge
meente kan nu voor de kosten op
draaien. De heer J. Post (Arb.) was
het daarmee roerend eens; hij vroeg
maatregelen te nemen, dat dergelijke
dingen in de toekomst niet meer
voorkomen. Namens B. en W. sloot
wethouder M. A. van Popering zich
daarbij aan. Voorts werd een crediet
van 1124.om de haan met kruis
van de St. Jacobstoren op te knap
pen, verleend, alsmede een crediet
van 1400.voor herstel van de ont
spanningsbarak in het Havendorp.
De heer J. Marijs (A.R.) vroeg, of
dit lokaal wel aan de verwachtingen
heeft voldaan.
De heer L. P. van Oorschot (Arb.)
antwoordde, dat dit niet het geval is.
Vandaar ook dat de kleuterschool in
dit gebouw werd gehuisvest. Het te
kort in 1950 en 1951 beliep 1750.
en zal in dit jaar en de komende ja
ren groeien tot 2000.Aan mevr.
J. C. SickeszSnijder werd eervol
ontslag verleend als lid van de com
missie van toezicht.
In haar plaats werd benoemd mevr.
A. van VeerenSprey.
Besloten werd tot het bouwen van
de brug over de watergang bij de
Pres. Rooseveltlaan. Wanneer deze
gereed zal zijn, kon niet worden
medegedeeld.
Een aantal straten zal worden ver
beterd en doorgetrokken of aange
legd, waarvoor credieten beschikbaar
werden gesteld.
VOLKSCREDIETBANK.
Wat het voorstel tot het aangaan
van een overeenkomst tussen de
Volkscredietbank en de handel be
treft, had men behoudens de wet
houder M. A. van Popering (Arb.)
waardering. Mej. T. M. van Heulen
(Arb.) vroeg zich af, of het kopen
niet gestimuleerd en het sparen te
gengegaan wordt in plaats \Nn be
vorderd. Hoe staat het met ht. toe
zicht op hetgeen gekocht wordt, op
dat men zich geen luxe gaat aan
schaffen? zo vroeg zij. De heer M. J.
Corveleyn (K.V.P.) zei, dat hier iets
tot stand was gekomen, waarmee be
volking en handel gebaat zijn. De heer
J. P. Ventevogel (C.H.) vond het on
juist dat de goede spaarzegelltassen
uitgeschakeld worden. De heer J.
Marijs (A.R.) was deze mening ook
toegedaan.
Wethouder L. P. van Oorschot wees
in een uitvoerig betoog' op de voor
delen van de overeenkomst. Hij vond
dat de bevolking beschermd dient te
worden tegen de afbetalingspractijken.
De omvang van dergelijke practijken
is in Vlissingen groter dan men ver
moedt, aldus de wethouder. Men zal
de behoefte aan crediet in ordelijke
banen moet leiden.
Het is niet de bedoeling de spaar-
zegelkassen uit te schakelen. De bona
fide kassen kunnen met de midden-
land ook een overeenkomst aangaan,
mits de bank daartoe de goedkeuring
geeft.
In de toekomst wilde de wethou
der zelfs het sparen aan het volks-
credietwezen koppelen.
In het college van regenten van het
Gasthuis werd benoemd de heer J.
Poppe.
HET STRAND.
Het voorstel tot het verlenen van
een crediet van f 35.000 voor het klap
pen van zand op het badstrand werd
aanvaard. De heer van Rooyen was
ongerust, dat de proef niet zal sla
gen. De heer van Popering gaf toe,
dat B. en W. zich ookgeen illusies
maken over een succes van de po
ging het strand te verbeteren. Er
moest echter iets gedaan worden. Er
is inderdaad een risico aanwezig, dat
het geld letterlijk in het water ge
gooid wordt.
Ir Krietemeyer (A.R.) vroeg, of
men maatregelen wil nemen, dat niet
zoals vorig jaar de olie op het strand
de boel komt bederven. De burge
meester deelde mede, dat bereids
onderhandelingen gaande zijn om dit
te voorkomen.
Een Canadese bommenwerper is in
Amerika omlaag gestort. Vier personen
zijn om het leven gekomen, vijf werden
ernstig en drie licht gewond. Ook een lid
de te hulp gesnelde reddingsploeg is
licht gewond.
■i I
