ZUID-AFRIKA IS EEN DER RIJKSTE LANDEN DER WERELD. ZEELAND DOOR WATER EN VUUR °nd«r de loupe <Xe sha<3 r>aai»Ww mask Chefarine ,4" Decoratie van kapitein llyldert wekt bevreemding* Ons bou een nasie", II. Nederland en Zuid-Afrika kunnen meer voor elkaar betekenen dan op het ogen blik het geval is* „De grote trek Propagandadag Steun Wettig Gezag in Utrecht. 4-voudige.inderdaad ceel betere werking! Woensdag 9 April 1952. ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina J 44 sap Oud en nieuw vindt men in Kaapstad naast elkaar. De foto toont de Aaderleystraat, die vroeger Heerengracht heette. Op de voorgrond ziet men het oudste kerkgebouw in het land, de in 1690 gestichte Ne derduits Gereformeer de kerk en daarnaast het in moderne stijl opgetrokken hoogge rechtshof. De Jan van Riebeeckfeesten, die het Zuid-Afrikaanse volk enige weken lang in hun fascinerende ban gevangen hebben gehouden, zijn Zondag officieel gesloten. Men is een mijlpaal gepasseerd en thans gaat men verder gedachtig aan hdt devies: „Ons bou een nasie!" Wil men deze herdenkingsfeesten karakteriseren, dan kan men dat niet beter doen dan met de woorden van Paul Krüger, de grootste president die het volk ooit heeft gehad: „Zoek in het verleden al het goede en schone en vorm daarnaar uw ideaal en tracht voor de toekomst dit ideaal te verwezenlijken!" Men heeft in deze afgelopen weken het verleden doorzocht en welk ideaal is er uit voortgekomen? Men mag het zo stellen, dat Zuid-Afrika één der rijkste en economisch sterkste landen der wereld is. Het land heeft de laatste vijftig jaren een enorme ontwik keling doorgemaakt, waartoe vooral de gouddelving veel heeft bijgedragen. Ge durende de laatste jaren kan het er zich op beroemen, dat het de grootste goud productie van de wereld heeft, n.l. ruim 40 van de totale wereldproductie. Dat is echter niet alles wat in de Afrikaanse bodem gevonden wordt: ook steenkool, koper en tin haalt men uit de bodem, en bij Witwatersrand in Transvaal en bij Kimberley wordt ook diamant gevonden, waardoor deze streken de dichtstbevolkte van de Unie zijn geworden. Een andere peiler, waarop Zuid-Afrika's economie steunt, is de wolproductie. Op het golvend steppenplateau ziet men over de kopjes zo welbekend uit de boeken van Penning de kudden schapen gra zen. Vijf en dertig milüoen schapen telt men in de vier provincies (de Kaap provincie, Natal, Oranje Vrijstaat en Transvaal) en zij betekenen werk en wel vaart voor vele duizenden. Door dit alles is de levensstandaard van de blanken hoog in dit land. De een voudige vakmensen verdienen zo tegen de honderdvijftig gulden en het is geen uitzondering als zij na het werk in hun eigen auto naar hun eigen huis rijden ook al zijn beide dan meestal op afbe taling gekocht. Banden met Nederland. Uit dat goede en schone van het ver leden moet nog een ander ideaal voor de toekomst naar voren komen: een nog steviger aanhalen van de banden die Ne derland en Zuid-Afrika samenbinden. Toen in de afgelopen weken de post koetsen door het land trokken, deden zij plaatsjes aan als Amersfoort, Amsterdam, Ermelo, Middelburg, Utrecht en ook dor pen met namen als Zeerust, Volksrust, Rustenburg enz. Dat zijn namen, die aan de oude historie herinneren. Maar- be halve die historieband is er ook de cul turele en ook die is duidelijk naar voren gekomen door de tentoonstellingen, die gehouden zijn en die deels nog zijn ge opend. Zo is er in het Zuid-Afrikaanse Kunstmuseum een tentoonstelling ge weest van 17de eeuwse kunstwerken met schilderijen van Rembrandt, Vermeer, Frans Hals, Ruysdael, enz. En Nederlands bouwkunst is niet het slechtste geëxpo seerd door de nabootsing van het Culem- borgse Raadhuis op „Oud Culemborg", het feestterrein, waar honderdduizenden zich tegoed hebben gedaan in de poffer tjeskraam, aan de stalletjes met zoute haring en in het „kroegie" en geluisterd hebben naar de klanken van het Am sterdamse pierement. Wat Nederland kan betekenen. Kort geleden kon men in één der Zuid- Afrikaanse kranten deze zin lezen en dat vandaag opnuut Nederlan ders na die zelfstandige Unie van Suid- Afrika kan emigreer sonder om hul taal, hul geloof en hul sedes prijs te gee is mede aan Van Riebeeck te danken. Die land „van die Kaap tot an Sambesie" sien maandelikse nuwe gesigte uit Neder land kom. Nog duisende is welkom en vir duisende is grote moonlikhede in die jonge land Nog duizenden zijn welkommaar het is voor die duizenden ontzaglijk moei lijk de Unie binnen te komen. Het aantal Nederlanders dat jaarlijks naar Zuid- Afrika emigreert een logische emigra tie toch is maar heel klein vergeleken bij de duizenden die naar Canada en Australië trekken. Dat is spijtig en een verbetering hierin te brengen ls zeker een ideaal, dat men zich voor de toe komst mag stellen. Wat Nederland kan presteren is door tal van inzendingen tijdens deze feesten naar behoren tot uitdrukking gebracht. Verkeer en Waterstaat kwam met een inzending, die de inpoldering der Zuider zee aanschouwelijk voorstelde als een tot de verbeelding sprekend, modern voorbeeld van de oude strijd tegen het water en tot verovering van vruchtbare grond. Rotterdam toonde met behulp van een ruimteplastiek, van statistieken en foto's van havens, schepen en machines zijn belangrijkheid als wereldhaven en Amsterdam toonde op dezelfde manier welk een grote verkeerstaak de stad heeft ten opzichte van Zuid-Afrika (K.L.M., Holland-Afrikalijn, enz.). En buiten dit alles is er de ge- loofsverbondenheid die Nederland en Zuid-Afrika samenbindt. De be volking behoort voor 80 procent tot de Nederduitse Gereformeerde Kerk en welk een eenheid dit geeft is wel gebleken uit de dankdiensten, waarvan wij gisteren in ons blad vertelden. „Ons bou een nasie!" is het de' vies van de Unie van Zuid-Afrika. Geef de Nederlanders die daartoe bereid zijn de kans mede te bou wen. Tot heil van Nederland en zeker ook tot heil van Zuid-Afrika! De president van de Wereldbank, Eu gene Black, heeft medegedeeld, dat waarschijnlijk zeer binnenkort West- Duitsland, Japan en Nieuw-Zeeland tot de Wereldbank zullen toetreden. De minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid en de staatssecretaris van Sociale Zaken hebben een vooront werp van wet voor kinderbijslagverzeke ring voor zelfstandigen aanhangig ge maakt bij de Sociaal-Economische Raad, (Ingezonden Mededeling adv.) de thuisciub heett verloren en staat nn onderaan nu.allemaal zwanenberg's rookworst. kwaliteit '-""7 BlVfTACn/DBWEN/WV/^kS •...kolossaal! MARNIX D'HONTENISSE 40. Maar de timmerlui van het Zeeuwse dorp hadden het druk gehad met het maken van lijkkisten, waarin de tachtig Franse gesneuvelden moesten worden begraven, achter op het kerkhof, even buiten het dorp. Ze werden in rijen naast elkaar neergelegd. De zoon, die om zijn vader had geroepen, vond een rustplaats naast zijn vader, en ook de officier Charbon, die zo trots was geweest op zijn jonge vrouwtje en zijn di5e kinderen in Chartres, ging hier ter ruste. Het was een militaire plechtigheid, waaraan de Duitsers niets te kort deden. Op elk graf werd een klein wit hou ten kruis opgericht, waarop de naam van de gesneuvelde te lezen stond. Op elk graf werd een soldatenhelm gelegd, velen doorboord door kogels of granaatscherven. Voor déze mensen ging het leven niet meer zijn ge wone gang. Ze waren naar het vreemde land gekomen om er te vechten tegen de aartsvijand hunner erve, ze hadden de hun zo vreemde grond geplengd met hun harte- bloed, in hun laatste snik hadden ze er gedacht aan hun dierbaren, die ver weg achterbleven en ze hebben er hun ogen voor eeuwig gesloten. Misschien, dat laterveel lat - van enige hunner de treurende nabestaanden eens aan hun graf zouden komen kijken. Maar, wie weet voor hoevelen van deze mensen inmiddels het leven ook al weer zijn „gewone gang" hersteld had? Het leven .ging zijn onverbiddelijke gang, maar óók de oorlog ging door. De Wilde en zijn gezin leefde in voortdurende spanning over Henk, tot zij uit een gevangenkamp bij Berlijn een kort kaartbericht ontvingen, waaruit ze wisten, dat hun zoon leefde. Op de Zaterdagavond van de oorlogsweek waren Wim en Theo, op de fiets naar Zeeland teruggekeerd en ston den plots weer voor de bewoners van „My Home". Aan het vertrokken, zieke gezicht van Theo zagen ze al direct, dat het allerergste te vrezen was. Wim deed het verhaal, terwijl Theo er met droge, bran- der'ge ogen bij zat, nerveus plukkend aan een knoop van zijn jas. Hij kan toch voorlopig bij ons blijven? vroeg Wim, toen hij 7:jn triest verhaal beëindigd had. Natuurlijk, zei De Wilde. Th "O reageerde er niet op. Hij zat weggedoken in een fauteuil. Zijn zwervende geest had geen rustpunt meer. Hij leefde in het verleden. Hij dacht aan de laatste Zon dag thuis. De zorg van zijn moeder, haar waarschuwingen, voor zijn reis naar Zeeland. Hij zag haar liggen op die baar achter het ziekenhuis aan de Bergweg, in die tuin, koud en gevoelloos met een beetje open mond. Hij dacht aan zijn vader, zijn laatste woorden, al even bezorgd als van zijn moederHij stond voor een muur en wist niet hoe verder te gaan. De jongen was plots al zijn steun en zijn grond kwijt, het leven had hem neergeslagen, en ver suft bleef hij liggen, lethargisch, als was alles om hem een vacuum. Wie of wat zou hem ophelpen? Wim en Theo bleven de eerste weken thuis. Er was in de hongerden veel werk te doen. De kersen begonnen te rijpe.en beide jongens hielpen. Laat hem maar sjouwen! had dokter Schaarsbergen gezegd, laat hem maar flink lichamelijk moe worden, dat hij 's avonds zo in bed in een diepe slaap rolt, dat zal wel helpen. En dat gebeurde ook. De noodzakelijke gang van het dagelijkse leven greep hem in zijn raderwerk en hij liep mee in de tredmolen. Hij kreeg belangstelling in het mooie vak van de'fruitteelt en De Wilde liet hem zijn gang maar gaan. Toen in het begin van Juni het bericht in de kranten verscheen, dat door de „edelmoedigheid" van de Führer de Nederlandse krijgsgevangenen naar huis mochten terug keren, was er weer reden tot dankbaarheid en blijdschap. Bij al wat de oorlog genomen had, het leven van de be woners van „My Home" was gespaard gebleven. En Henk kwam inderdaad thuis. Met enkele duizenden was hij na een vermoeiende reis in beestenwagens te Oldenzaal aangekomen. Er was daar op een goede ontvangst gerekend. Er was brood en drinken voor de hongerige en dorstige mannen, die veel ontberin gen geleden hadden. Henk kreeg voor het eerst sedert weken weer gelegenheid zich behoorlijk te scheren en de weg naar huis ging verder niet al te onvoorspoedig. Maar, al was de oorlog voorbij, wat het zeggen wilde te moeten leven onder een Duitse bezetting zou nog geleerd moeten worden. (Wordt vervolgd (r~~ De band, die Nederland en Zuid- Afrika aan een bindt wordt niet het minst in stand gehouden door de vriendschap tussen burgers van beide landen. Ons werd toegezon den een brief van een Zuld-Afrl- kaans meisje (een Middelburgse!), die geregeld met iemand in Rot terdam correspondeert. Zij be schrijft hierin „de grote trek" der postkoetsen naar Kaapstad en het is zo levendig, dat wij het niet aan onze lezers willen onthouden. „Voor my geestesoog sien ek hoe die magtige branders van die osean met geweld te pletter ge slaan word teen rotse van die kus van Donker Afrika. 'n Groot land maar tog so al leen geen lewel Stadig seil die Goede Hoop, Drommedaris en Reiger na die landdie mooi land waar nie mand nog weet van Christus en sy Kerk nie. Driehonderd jaar het snel ver- by gevlieg..,, slegs 'n gedagte vir elke Suid-Afrikaner wat nou eers die waarde van hierdie mooi land besef. Kan ons ooit opregte dank aan Jan van Riebeeck be wijs? Hy wat die weg van ons nasie en ons volk gebaan het? Op 6 April 1952 gaan ons as 'n volk na Kaapstad om fees te vier van Riebeeckfees. Duisen de sal optrek na Kaapstad om hulde te bewijs aan 'n stoere voor- geslag en God wat hulle aange spoor het. Groot momente het vir Suid-Afrika aangebreek want die Afrikaners moet stilstaan en te rug dink aan die verlede en 'n oog met moed en vertroue rig op die toekomst Van vér uit die Ooste het die poskoetse gekom. Hulle was ge trek deur muile wat ons gedagtes weer terug neem na 300 jaar ge lede toe dit die enigste vervoer middel in Suid-Afrika was. Elke dorp of stad gee dan 'n bood- skap aan die koetsier van die koets wat dit dan saam vervoer na Kaapstad. Elke koets is voor sten van 'n predikant en 'n paar ander mense. Op elke dorp waar die koets aandoen word daar 'n funksie ge- reël en op plegtige wyse word van Riebeeck se volksplanting herdenk. Daar is altyd iemand wat Jan van Riebeeck en Maria van Riebeeck voorstel. Jan van Riebeeck word presies aangetrek soos hy gekleed was toe hy vir die eerste keer voet aan wal ge- sit het, Maria van Riebeeck is weer uitgedos in 'n pragtige wye hoepelrok en 'n mooi Voortrek- kerskappie en lang swart lokke hare wat op haar skouers hang, terwyl Jan van Riebeeck se hare ook nog lank is en op sy skouers hang. By elke dorp word een van die ou strate weer herdoop en ont vang die naam van Jan van Rie- beeckstraat. Op verskillende plek ke word groot volkspele demon- strasies gehou en ook word voor- stellings van volksdanse van ver skillende lande soos Holland en Duitsland gegee. Partykeer span die koets langs die pad uit sodat die perde eers kan voer eet en uitrus. Al deur die stowwerige pad sal die koetse voort ry tot dit ein delik in Kaapstad sal aankom waar die groot feestviering sal plaasvind en duisende Afrikaner- harte sal saamsnoer om 'n nasie te bou! WESSEL1NA ERASMUS, „die Denne" kosthuis, Middelburg, Transvaal S.A Ziekenfondsraad keurde honore ringsregeling ziekenfonds specialisten goed. De ziekenfondsraad heeft in zijn verga dering van Maandag zijn goedkeuring ge hecht aan een tussen de Koninklijke Ne derlandse Maatschappij tot Bevordering der Geneeskunde en het Centraal Overleg van Ziekenfonds-organisaties gesloten overeenkomst inzake de honorering van aan de algemene ziekenfondsen verbon den specialisten. De in deze overeenkomst neergelegde honoreringsregeling zal gel den voor de periode van 1 Januari 1952 tot 1 Juli van dit jaar. Het overleg over de regeling na deze datum wordt zo spoe dig mogelijk geopend. GEEN KAMPER UI. Molen halve kilometer verplaatst. De enige molen, die Kampen nog bezit is Maandagmorgen naar eer. 550 meter verder gelegen plaats, overge bracht. Voor deze gebeurtenis bestond zeer veel belangstelling. Twee tank transportwagens elk met 24 wielen, verzorgden het ongewone transport. In de loop van de morgen werd het gehele bovenstuk van de molen (de wieken waren reeds gedemonteerd) op de transportwagen gezet. Deze bo venbouw van de molen had een ge wicht van 85 ton. Om half drie was men zover, dat de molen van de belt af naar de rijweg kon worden getrans porteerd, waarvoor geen aparte afrit was gemaakt. Door twee auto's, voor zien van zware dieselmotoren, werd het gevaarte in beweging gebracht. Precies zes minuten later was het transport op weg naar de nieuwe plaats van bestemming. Een en ander had een vlot verloop. Nadat men bij de Apeldoornsestraat het gevaarte had gedraaid, werd de molen verder ge trokken. Er moest worden gestopt om takken van de aan de weg staande bo men te zagen. Om half vijf was de plaats van bestemming bereikt. De mo len wordt nu op vijzels geplaatst, waarna de onderbouw zal worden aangebracht. (Ingez. mededeling, adv.) nna Ver. van predikanten der Geref. Kerken in Nederland. De algemene vergadering van boven genoemde vereniging zal 16 en 17 April a.s. in het Jaarbeursgebouw te Utrecht worden gehouden. 16 April zal de voor zitter, prof. dr F. W. Grosheide des mid dags refereren over: „Theologie en Kunst". In de avondbijeenkomst zal ds P. J. N. Smal een causerie houden over: „Kerkelijk leven in Suid-Afrika". Op 17 April zullen als referenten optreden de heren ds P. D. Kuiper van Sassenheim over: „Ambt en persoonlijkheid" en dr J. G. Fernhout van Vreeland over: „De pastorale taak ten aanzien van neuroti sche mensen". Onder auspiciën van het Nationaal Instituut Steun Wettig Gezag wordt op Zaterdagmiddag 19 April een propagan- damars van de Nationale Reserve door Utrecht gehouden. De 1100 gewapende manschappen zullen worden begeleid door de muziek van de Huzaren van Bo- reel uit Amersfoort. Halverwege de route wordt om half vier in de Maliebaan een défilé afgenomen door de commissaris der Koningin in de provincie Utrecht, de heer M. A. Reinalda. Het militaire gedeelte van de colonne, waarbij ook de drumband, zal bestaan uit de reserve grensbewaking (onderdeel van de Kon. Marechaussee), compagniën van de Nat. Reserve, een verzorgingspeloton en on derdelen van de luchtdoelartillerie met vier stukken geschut. Achter de Utrechtse politiemuziek volgen dan afdelingen van de reservegemeentepolitie uit Utrecht, Amersfoort en Zeist en tenslotte onder delen van de reserverijkspolitie met het Nederlandse Rode Kruis. De organisatie van het Instituut Steun Wettig Gezag is sedert de oprichting uit gegroeid tot een ledental van ruim 8000, verdeeld over 25 provinciale en gewes telijke commissies en 915 daaronder res sorterende plaatselijke commissies. De belangstelling voor het toetreden tot de Nationale Reserve is stijgende, vooral in de laatste maanden. In Januari werden 1000 vrijwilligers en in Februari 1200 in geschreven. Voor April is het cijfer nog niet bekend. Ongeveer het dubbele aan tal heeft zich gemeld, doch vanwege de strenge keuring en andere selectie valt circa 50 af. (Ingezonden Mededeling adv.) Doordat in één tablei Chefarine „4", vier wereldberoemde genees middelen samenwerken, is de wer king veel krachtiger en helpt het ook daar, waar andere middelen (alen. BEROEMDE GENEESMIDDELEN IN ÉÉN TABLET 'n doet v/onderen Stappen om de Engels-Egyptische kwestie op te lossen. De Amerikaanse ambassadeur te Cairo, Jefferson Caffery, heeft giste ren 20 minuten gesproken met de Egyptische premier Hilaly Pasja. Hij zei later, dat zijn bemiddelingspogin gen in het geschil met Engeland op enkele punten zijn geslaagd. De an dere kwesties zouden in de nabije toe komst worden opgelost. In welingelichte kringen wordt verklaard, dat de Soedan-kwestie nog niet is opgelost. De Britse ambassa deur Sir Ralph Stevenson heeft gis teravond voor de tweede maal in acht uur een bezoek gebracht aan de Egyptische minister van Buitenlandse Zlaken, Abdel Hassouna. Van beide zijden wordt de grootste geheimhou ding in acht genomen over de be sprekingen, die officiéél nog in het verkennende stadium verkeren. Manuel Galich, minister van Buiten landse Zaken van Guatemala, heeft zijn midden-Amerikaanse ambtgenoten de vorming van een solidair blok der vijf midden-Amerikaanse republieken tegen over de grote internationale vraagstuk ken voorgesteld. Op een bijeenkomst van de Kamer van Koophandel van Macon (in de Ameri kaanse staat Georgia) heeft generaal Bradley, bevelhebber van de Amerikaan se strijdkrachten, verklaard goede hoop te hebben op een vreedzame regeling in Korea. V „DOOR EEN RODE BRIL" Men heeft ons, redactie van het Zeeuwsch Dagblad, door een rode bril bekeken en door die bril gezien schijnen wij niet op ons voordeligst te zijn! De heer Vermeer, kameraad Evert, heeft n.l. in zijn radiorubriek „Op de korrel Evert Vermeer be kijkt de dingen van de dag door een rode bril" niet veel waarderende woorden voor ons over gehad. Helaas hebben wij niet gehoord wat de heer Vermeer zo slecht in ons kon waar deren, want wij hebben niet naar zijn uitzending geluisterd, ook al omdat hij ons niet van te voren gewaar schuwd, had wat toch betamelijk zou zijn als je voor de oren der we reld iemand op de korrel gaat ne men. Aangezien we toch nieuwsgie rig waren hebben we naar Hilversum opgebeld met het verzoek ons de tekst van het radiopraatje ter inzage te zenden, maar kameraad van Nierop liet ons weten, dat we dat maar schrif telijk moesten aanvragen er schij nen toch wel nauwe relaties te be staan tussen de socialistische rege- ringsbureaux in Den Haag en de so cialistische omroep: de starre amb- tenarenmethoden hebben ze tenminste wel gemeen! Voorlopig zullen we het dus moe ten doen met wat mensen die het wel gehoord hebben ons er over hebben verteld. Het blijkt gegaan te zijn over ons antwoord, in deze rubriek gege ven aan de heer Castel naar aanlei ding van diens boze brief over onze weinig goede gezindheid jegens de P. v. d. A. En daarbij schijnt de heer Vermeer ons verweten te hebben, dat wij lang niet uitvoerig op tal van vra gen van de heer Castel zijn ingegaan. Dat klopt! Meneer Vermeer, het Zeeuwsch Dagblad is maar een kleine krant, die werkelijk geen kolommen ruimte kan verdoen aan debatten over de juistheid van de politiek van de P. v. d. A. Als we, zoals toen gebeurd is, een ogenblik ingaan op critiek van een lezer, dan bepalen wij ons tot en kele principiële punten, zoals daar zijn dat alleen de socialisten een sociale politiek zouden voeren, terwijl alle andere partijen er op uit zouden zijn om de „kapitalisten" in de kaart te spelen en de arbeiders uit te buiten. Want die gedachte leeft in i:w partij, meneer Vermeer! Natuurlijk wachten de Ipiders er zich voor dit openlijk uit te spreken, maar zij doen ook niets om deze smet op andere goëdwillen- den weg te nemen. En zo zijn er meer punten. Wij zullen onze lezers er voor blijven waarschuwen, dat het socia lisme geen weg naar de vrijheid, raar de heilstaat opent maar naar een ambtenarendictatuur. En wij zullen er op blijven wijzen, dat niet de socia listische doctrine maar Gods Woord een uitweg kan bieden uit de angsten van deze tijd. Bekijkt U ons maar rustig door Uw rode bril, meneer Vermeer; wij ver kleuren er niet van. Wel vrezen we dat Uw brïlleglazen langzaam aan het verkleuren zijn: zijn ze in plaats van rood niet wat rose geworden? Of heeft U misschien twee brillen? Jpanje heeft verzocht in de internatio nale zóne van Tanger weer het voor oorlogse stelsel in te voeren. Aan de Bel gische, Franse, Nederlandse, Italiaanse, Portugese, Britse en Amerikaanse diplo matieke vertegenwoordigingen in Madrid is gevraagd de overeenkomsten van 1923 en 1928, volgens welke Tanger werd be stuurd, totdat in Juni 1940 Spaanse troe pen in Tanger kwamen, weer van kracht te doen worden. De prinsessen Beatrix en Irene zullen deelnemen aan de jeugdruiterweastrijd, welke op Zaterdag 19 April door de Zuid- Veluwse jacht vereniging op de Grebbe- berg zal worden gehouden. Opheldering gewenst. Onderscheiden door Amerika... na ontslag door overste Christan. (Van onze correspondent Alfred van Sprang), IN MILITAIRE KRINGEN heeft men zich verwonderd over het feit, dat kapitein (nu weer luitenant) G. C, llyldert enkele dagen ge leden voor zijn werk als verbindingsofficier tussen het Van Heutsz- bataljon en het hoofdkwartier van het Achtste leger in Korea onder scheiden is met de Bronzen Ster: een van de hoogste Amerikaanse decoraties. Kapitein Uyldert heeft namelijk slechts enige maanden in Korea doorgebracht en er een zuiver administratieve functie ver achter het front vervuld. Bovendien overste Christan, de commandant van het Van Heutsz-bataljon, heeft dezelfde kapitein Uyldert wegens ongeschiktheid van zijn functie ontheven en de zeer vergaande stap genomen hem als verder onbruikbaar naar Nederland terug te sturen. Het spreekt vanzelf, dat er iets onregel matigs in deze gang van zaken schuilt. Bij het Nederlandse bataljon en op het Amerikaanse hoofdkwartier was er over het algemeen veel waardering voor het werk van kapitein Uyldert. Hij bleek zeer veel tact te hebben om met de Amerikanen om te gaan. De Amerikanen mochten hem graag. Daardoor kon hij de belangen van het Nederlandse bataljon uitstekend behartigen. Niettemin heeft overste Christan aanleiding gevonden hem op oneervblle wijze te ontslaan. Het is uiteraard moeilijk van hieruit precies achter de feiten te komen. Een serieus onderzoek zou die aan het licht kunnen brengen. Het is echter bekend, dat de functie van verbindingsofficier licht leidt tot jalouzie onder de andere officieren, die verplicht zijn onder veel moeilijker en gevaarlijker omstandigheden in de voorste lijn te leven. Demonstratief. Het is in dit verband opvallenu, aat de reserve-kapitein Uyldert als verbindings officier opgevolgd is doorx de beroeps kapitein jette. Kapitein Jette was oor spronkelijk belast met het vitale werk van S3 (Uperatièn). In die functie heeft hij echter zodanig gefaald, dat net voor het bataljon niet verantwoord was nem langer te nandhaven. Er was geen andere oplossing dan hem als verbindingsofficier te plaatsen op het hootdKwaruer. naar kon hij tenminste geen brokxen maken, waarmee mensenlevens gemoeid zouaen zijn, in Amerikaanse militaire zi'mgai was men zeer verbaasd over het ontslag van kapitein Uyldert. Men heeft er zich een ter verder niet mee bemoeid, omoat net een zuiver interne kwestie van net Ne derlandse bataljon was. In de toekenning van de Bronzen Ster vergezeld van een uiterst lofleiijke citatie zien uigewijuen eenter een duidelijk demonstra tiet geoaar van Amerikaanse zijde om uiting te ge ven aan nun ontstemming over de gang van zaken.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1952 | | pagina 3