ZUID-AFRIKA
IS EEN DER RIJKSTE LANDEN DER WERELD.
ZEELAND
DOOR WATER EN VUUR
°nd«r de loupe
<Xe sha<3 r>aai»Ww mask
Chefarine ,4"
Decoratie van kapitein llyldert
wekt bevreemding*
Ons bou een nasie", II.
Nederland en Zuid-Afrika kunnen meer
voor elkaar betekenen dan op het ogen
blik het geval is*
„De grote trek
Propagandadag Steun Wettig
Gezag in Utrecht.
4-voudige.inderdaad
ceel betere werking!
Woensdag 9 April 1952.
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina J
44
sap
Oud en nieuw vindt
men in Kaapstad naast
elkaar. De foto toont
de Aaderleystraat, die
vroeger Heerengracht
heette. Op de voorgrond
ziet men het oudste
kerkgebouw in het land,
de in 1690 gestichte Ne
derduits Gereformeer
de kerk en daarnaast
het in moderne stijl
opgetrokken hoogge
rechtshof.
De Jan van Riebeeckfeesten, die het Zuid-Afrikaanse volk enige
weken lang in hun fascinerende ban gevangen hebben gehouden, zijn
Zondag officieel gesloten. Men is een mijlpaal gepasseerd en thans gaat
men verder gedachtig aan hdt devies: „Ons bou een nasie!" Wil men
deze herdenkingsfeesten karakteriseren, dan kan men dat niet beter
doen dan met de woorden van Paul Krüger, de grootste president die
het volk ooit heeft gehad: „Zoek in het verleden al het goede en
schone en vorm daarnaar uw ideaal en tracht voor de toekomst dit
ideaal te verwezenlijken!" Men heeft in deze afgelopen weken het
verleden doorzocht en welk ideaal is er uit voortgekomen?
Men mag het zo stellen, dat Zuid-Afrika
één der rijkste en economisch sterkste
landen der wereld is. Het land heeft de
laatste vijftig jaren een enorme ontwik
keling doorgemaakt, waartoe vooral de
gouddelving veel heeft bijgedragen. Ge
durende de laatste jaren kan het er zich
op beroemen, dat het de grootste goud
productie van de wereld heeft, n.l. ruim
40 van de totale wereldproductie. Dat
is echter niet alles wat in de Afrikaanse
bodem gevonden wordt: ook steenkool,
koper en tin haalt men uit de bodem, en
bij Witwatersrand in Transvaal en bij
Kimberley wordt ook diamant gevonden,
waardoor deze streken de dichtstbevolkte
van de Unie zijn geworden.
Een andere peiler, waarop Zuid-Afrika's
economie steunt, is de wolproductie. Op
het golvend steppenplateau ziet men over
de kopjes zo welbekend uit de boeken
van Penning de kudden schapen gra
zen. Vijf en dertig milüoen schapen telt
men in de vier provincies (de Kaap
provincie, Natal, Oranje Vrijstaat en
Transvaal) en zij betekenen werk en wel
vaart voor vele duizenden.
Door dit alles is de levensstandaard
van de blanken hoog in dit land. De een
voudige vakmensen verdienen zo tegen
de honderdvijftig gulden en het is geen
uitzondering als zij na het werk in hun
eigen auto naar hun eigen huis rijden
ook al zijn beide dan meestal op afbe
taling gekocht.
Banden met Nederland.
Uit dat goede en schone van het ver
leden moet nog een ander ideaal voor de
toekomst naar voren komen: een nog
steviger aanhalen van de banden die Ne
derland en Zuid-Afrika samenbinden.
Toen in de afgelopen weken de post
koetsen door het land trokken, deden zij
plaatsjes aan als Amersfoort, Amsterdam,
Ermelo, Middelburg, Utrecht en ook dor
pen met namen als Zeerust, Volksrust,
Rustenburg enz. Dat zijn namen, die aan
de oude historie herinneren. Maar- be
halve die historieband is er ook de cul
turele en ook die is duidelijk naar voren
gekomen door de tentoonstellingen, die
gehouden zijn en die deels nog zijn ge
opend. Zo is er in het Zuid-Afrikaanse
Kunstmuseum een tentoonstelling ge
weest van 17de eeuwse kunstwerken met
schilderijen van Rembrandt, Vermeer,
Frans Hals, Ruysdael, enz. En Nederlands
bouwkunst is niet het slechtste geëxpo
seerd door de nabootsing van het Culem-
borgse Raadhuis op „Oud Culemborg",
het feestterrein, waar honderdduizenden
zich tegoed hebben gedaan in de poffer
tjeskraam, aan de stalletjes met zoute
haring en in het „kroegie" en geluisterd
hebben naar de klanken van het Am
sterdamse pierement.
Wat Nederland kan betekenen.
Kort geleden kon men in één der Zuid-
Afrikaanse kranten deze zin lezen
en dat vandaag opnuut Nederlan
ders na die zelfstandige Unie van Suid-
Afrika kan emigreer sonder om hul taal,
hul geloof en hul sedes prijs te gee is
mede aan Van Riebeeck te danken. Die
land „van die Kaap tot an Sambesie"
sien maandelikse nuwe gesigte uit Neder
land kom. Nog duisende is welkom en
vir duisende is grote moonlikhede in die
jonge land
Nog duizenden zijn welkommaar
het is voor die duizenden ontzaglijk moei
lijk de Unie binnen te komen. Het aantal
Nederlanders dat jaarlijks naar Zuid-
Afrika emigreert een logische emigra
tie toch is maar heel klein vergeleken
bij de duizenden die naar Canada en
Australië trekken. Dat is spijtig en een
verbetering hierin te brengen ls zeker
een ideaal, dat men zich voor de toe
komst mag stellen.
Wat Nederland kan presteren is door
tal van inzendingen tijdens deze feesten
naar behoren tot uitdrukking gebracht.
Verkeer en Waterstaat kwam met een
inzending, die de inpoldering der Zuider
zee aanschouwelijk voorstelde als een
tot de verbeelding sprekend, modern
voorbeeld van de oude strijd tegen het
water en tot verovering van vruchtbare
grond. Rotterdam toonde met behulp van
een ruimteplastiek, van statistieken en
foto's van havens, schepen en machines
zijn belangrijkheid als wereldhaven en
Amsterdam toonde op dezelfde manier
welk een grote verkeerstaak de stad
heeft ten opzichte van Zuid-Afrika
(K.L.M., Holland-Afrikalijn, enz.).
En buiten dit alles is er de ge-
loofsverbondenheid die Nederland
en Zuid-Afrika samenbindt. De be
volking behoort voor 80 procent
tot de Nederduitse Gereformeerde
Kerk en welk een eenheid dit geeft
is wel gebleken uit de dankdiensten,
waarvan wij gisteren in ons blad
vertelden.
„Ons bou een nasie!" is het de'
vies van de Unie van Zuid-Afrika.
Geef de Nederlanders die daartoe
bereid zijn de kans mede te bou
wen. Tot heil van Nederland en
zeker ook tot heil van Zuid-Afrika!
De president van de Wereldbank, Eu
gene Black, heeft medegedeeld, dat
waarschijnlijk zeer binnenkort West-
Duitsland, Japan en Nieuw-Zeeland tot
de Wereldbank zullen toetreden.
De minister van Sociale Zaken en
Volksgezondheid en de staatssecretaris
van Sociale Zaken hebben een vooront
werp van wet voor kinderbijslagverzeke
ring voor zelfstandigen aanhangig ge
maakt bij de Sociaal-Economische Raad,
(Ingezonden Mededeling adv.)
de thuisciub heett verloren
en staat nn onderaan
nu.allemaal zwanenberg's rookworst.
kwaliteit
'-""7 BlVfTACn/DBWEN/WV/^kS
•...kolossaal!
MARNIX D'HONTENISSE
40.
Maar de timmerlui van het Zeeuwse dorp hadden het
druk gehad met het maken van lijkkisten, waarin de
tachtig Franse gesneuvelden moesten worden begraven,
achter op het kerkhof, even buiten het dorp. Ze werden
in rijen naast elkaar neergelegd. De zoon, die om zijn
vader had geroepen, vond een rustplaats naast zijn vader,
en ook de officier Charbon, die zo trots was geweest op
zijn jonge vrouwtje en zijn di5e kinderen in Chartres, ging
hier ter ruste.
Het was een militaire plechtigheid, waaraan de Duitsers
niets te kort deden. Op elk graf werd een klein wit hou
ten kruis opgericht, waarop de naam van de gesneuvelde
te lezen stond. Op elk graf werd een soldatenhelm gelegd,
velen doorboord door kogels of granaatscherven.
Voor déze mensen ging het leven niet meer zijn ge
wone gang. Ze waren naar het vreemde land gekomen
om er te vechten tegen de aartsvijand hunner erve, ze
hadden de hun zo vreemde grond geplengd met hun harte-
bloed, in hun laatste snik hadden ze er gedacht aan hun
dierbaren, die ver weg achterbleven en ze hebben er hun
ogen voor eeuwig gesloten. Misschien, dat laterveel
lat - van enige hunner de treurende nabestaanden eens
aan hun graf zouden komen kijken. Maar, wie weet voor
hoevelen van deze mensen inmiddels het leven ook al
weer zijn „gewone gang" hersteld had?
Het leven .ging zijn onverbiddelijke gang, maar óók de
oorlog ging door.
De Wilde en zijn gezin leefde in voortdurende spanning
over Henk, tot zij uit een gevangenkamp bij Berlijn een
kort kaartbericht ontvingen, waaruit ze wisten, dat hun
zoon leefde.
Op de Zaterdagavond van de oorlogsweek waren Wim
en Theo, op de fiets naar Zeeland teruggekeerd en ston
den plots weer voor de bewoners van „My Home". Aan
het vertrokken, zieke gezicht van Theo zagen ze al direct,
dat het allerergste te vrezen was.
Wim deed het verhaal, terwijl Theo er met droge, bran-
der'ge ogen bij zat, nerveus plukkend aan een knoop van
zijn jas.
Hij kan toch voorlopig bij ons blijven? vroeg Wim,
toen hij 7:jn triest verhaal beëindigd had.
Natuurlijk, zei De Wilde.
Th "O reageerde er niet op. Hij zat weggedoken in een
fauteuil. Zijn zwervende geest had geen rustpunt meer.
Hij leefde in het verleden. Hij dacht aan de laatste Zon
dag thuis. De zorg van zijn moeder, haar waarschuwingen,
voor zijn reis naar Zeeland. Hij zag haar liggen op die
baar achter het ziekenhuis aan de Bergweg, in die tuin,
koud en gevoelloos met een beetje open mond. Hij dacht
aan zijn vader, zijn laatste woorden, al even bezorgd als
van zijn moederHij stond voor een muur en wist niet
hoe verder te gaan. De jongen was plots al zijn steun en
zijn grond kwijt, het leven had hem neergeslagen, en ver
suft bleef hij liggen, lethargisch, als was alles om hem een
vacuum. Wie of wat zou hem ophelpen?
Wim en Theo bleven de eerste weken thuis. Er was in
de hongerden veel werk te doen. De kersen begonnen te
rijpe.en beide jongens hielpen.
Laat hem maar sjouwen! had dokter Schaarsbergen
gezegd, laat hem maar flink lichamelijk moe worden, dat
hij 's avonds zo in bed in een diepe slaap rolt, dat zal wel
helpen.
En dat gebeurde ook.
De noodzakelijke gang van het dagelijkse leven greep
hem in zijn raderwerk en hij liep mee in de tredmolen.
Hij kreeg belangstelling in het mooie vak van de'fruitteelt
en De Wilde liet hem zijn gang maar gaan.
Toen in het begin van Juni het bericht in de kranten
verscheen, dat door de „edelmoedigheid" van de Führer
de Nederlandse krijgsgevangenen naar huis mochten terug
keren, was er weer reden tot dankbaarheid en blijdschap.
Bij al wat de oorlog genomen had, het leven van de be
woners van „My Home" was gespaard gebleven.
En Henk kwam inderdaad thuis.
Met enkele duizenden was hij na een vermoeiende reis
in beestenwagens te Oldenzaal aangekomen. Er was daar
op een goede ontvangst gerekend. Er was brood en drinken
voor de hongerige en dorstige mannen, die veel ontberin
gen geleden hadden. Henk kreeg voor het eerst sedert
weken weer gelegenheid zich behoorlijk te scheren en de
weg naar huis ging verder niet al te onvoorspoedig.
Maar, al was de oorlog voorbij, wat het zeggen wilde te
moeten leven onder een Duitse bezetting zou nog geleerd
moeten worden.
(Wordt vervolgd
(r~~
De band, die Nederland en Zuid-
Afrika aan een bindt wordt niet
het minst in stand gehouden door
de vriendschap tussen burgers van
beide landen. Ons werd toegezon
den een brief van een Zuld-Afrl-
kaans meisje (een Middelburgse!),
die geregeld met iemand in Rot
terdam correspondeert. Zij be
schrijft hierin „de grote trek" der
postkoetsen naar Kaapstad en het
is zo levendig, dat wij het niet aan
onze lezers willen onthouden.
„Voor my geestesoog sien ek
hoe die magtige branders van die
osean met geweld te pletter ge
slaan word teen rotse van die kus
van Donker Afrika.
'n Groot land maar tog so al
leen geen lewel
Stadig seil die Goede Hoop,
Drommedaris en Reiger na die
landdie mooi land waar nie
mand nog weet van Christus en
sy Kerk nie.
Driehonderd jaar het snel ver-
by gevlieg..,, slegs 'n gedagte
vir elke Suid-Afrikaner wat nou
eers die waarde van hierdie mooi
land besef. Kan ons ooit opregte
dank aan Jan van Riebeeck be
wijs? Hy wat die weg van ons
nasie en ons volk gebaan het?
Op 6 April 1952 gaan ons as
'n volk na Kaapstad om fees te
vier van Riebeeckfees. Duisen
de sal optrek na Kaapstad om
hulde te bewijs aan 'n stoere voor-
geslag en God wat hulle aange
spoor het. Groot momente het vir
Suid-Afrika aangebreek want die
Afrikaners moet stilstaan en te
rug dink aan die verlede en 'n
oog met moed en vertroue rig op
die toekomst
Van vér uit die Ooste het die
poskoetse gekom. Hulle was ge
trek deur muile wat ons gedagtes
weer terug neem na 300 jaar ge
lede toe dit die enigste vervoer
middel in Suid-Afrika was. Elke
dorp of stad gee dan 'n bood-
skap aan die koetsier van die
koets wat dit dan saam vervoer
na Kaapstad. Elke koets is voor
sten van 'n predikant en 'n paar
ander mense.
Op elke dorp waar die koets
aandoen word daar 'n funksie ge-
reël en op plegtige wyse word
van Riebeeck se volksplanting
herdenk. Daar is altyd iemand
wat Jan van Riebeeck en Maria
van Riebeeck voorstel. Jan van
Riebeeck word presies aangetrek
soos hy gekleed was toe hy vir
die eerste keer voet aan wal ge-
sit het, Maria van Riebeeck is
weer uitgedos in 'n pragtige wye
hoepelrok en 'n mooi Voortrek-
kerskappie en lang swart lokke
hare wat op haar skouers hang,
terwyl Jan van Riebeeck se hare
ook nog lank is en op sy skouers
hang.
By elke dorp word een van die
ou strate weer herdoop en ont
vang die naam van Jan van Rie-
beeckstraat. Op verskillende plek
ke word groot volkspele demon-
strasies gehou en ook word voor-
stellings van volksdanse van ver
skillende lande soos Holland en
Duitsland gegee.
Partykeer span die koets langs
die pad uit sodat die perde eers
kan voer eet en uitrus.
Al deur die stowwerige pad sal
die koetse voort ry tot dit ein
delik in Kaapstad sal aankom
waar die groot feestviering sal
plaasvind en duisende Afrikaner-
harte sal saamsnoer om 'n nasie
te bou!
WESSEL1NA ERASMUS,
„die Denne" kosthuis,
Middelburg, Transvaal S.A
Ziekenfondsraad keurde honore
ringsregeling ziekenfonds
specialisten goed.
De ziekenfondsraad heeft in zijn verga
dering van Maandag zijn goedkeuring ge
hecht aan een tussen de Koninklijke Ne
derlandse Maatschappij tot Bevordering
der Geneeskunde en het Centraal Overleg
van Ziekenfonds-organisaties gesloten
overeenkomst inzake de honorering van
aan de algemene ziekenfondsen verbon
den specialisten. De in deze overeenkomst
neergelegde honoreringsregeling zal gel
den voor de periode van 1 Januari 1952
tot 1 Juli van dit jaar. Het overleg over
de regeling na deze datum wordt zo spoe
dig mogelijk geopend.
GEEN KAMPER UI.
Molen halve kilometer verplaatst.
De enige molen, die Kampen nog
bezit is Maandagmorgen naar eer. 550
meter verder gelegen plaats, overge
bracht. Voor deze gebeurtenis bestond
zeer veel belangstelling. Twee tank
transportwagens elk met 24 wielen,
verzorgden het ongewone transport.
In de loop van de morgen werd het
gehele bovenstuk van de molen (de
wieken waren reeds gedemonteerd)
op de transportwagen gezet. Deze bo
venbouw van de molen had een ge
wicht van 85 ton. Om half drie was
men zover, dat de molen van de belt
af naar de rijweg kon worden getrans
porteerd, waarvoor geen aparte afrit
was gemaakt. Door twee auto's, voor
zien van zware dieselmotoren, werd
het gevaarte in beweging gebracht.
Precies zes minuten later was het
transport op weg naar de nieuwe
plaats van bestemming. Een en ander
had een vlot verloop. Nadat men bij
de Apeldoornsestraat het gevaarte had
gedraaid, werd de molen verder ge
trokken. Er moest worden gestopt om
takken van de aan de weg staande bo
men te zagen. Om half vijf was de
plaats van bestemming bereikt. De mo
len wordt nu op vijzels geplaatst,
waarna de onderbouw zal worden
aangebracht.
(Ingez. mededeling, adv.)
nna
Ver. van predikanten der Geref.
Kerken in Nederland.
De algemene vergadering van boven
genoemde vereniging zal 16 en 17 April
a.s. in het Jaarbeursgebouw te Utrecht
worden gehouden. 16 April zal de voor
zitter, prof. dr F. W. Grosheide des mid
dags refereren over: „Theologie en
Kunst". In de avondbijeenkomst zal ds
P. J. N. Smal een causerie houden over:
„Kerkelijk leven in Suid-Afrika". Op 17
April zullen als referenten optreden de
heren ds P. D. Kuiper van Sassenheim
over: „Ambt en persoonlijkheid" en dr
J. G. Fernhout van Vreeland over: „De
pastorale taak ten aanzien van neuroti
sche mensen".
Onder auspiciën van het Nationaal
Instituut Steun Wettig Gezag wordt op
Zaterdagmiddag 19 April een propagan-
damars van de Nationale Reserve door
Utrecht gehouden. De 1100 gewapende
manschappen zullen worden begeleid
door de muziek van de Huzaren van Bo-
reel uit Amersfoort. Halverwege de route
wordt om half vier in de Maliebaan een
défilé afgenomen door de commissaris
der Koningin in de provincie Utrecht,
de heer M. A. Reinalda. Het militaire
gedeelte van de colonne, waarbij ook de
drumband, zal bestaan uit de reserve
grensbewaking (onderdeel van de Kon.
Marechaussee), compagniën van de Nat.
Reserve, een verzorgingspeloton en on
derdelen van de luchtdoelartillerie met
vier stukken geschut. Achter de Utrechtse
politiemuziek volgen dan afdelingen van
de reservegemeentepolitie uit Utrecht,
Amersfoort en Zeist en tenslotte onder
delen van de reserverijkspolitie met het
Nederlandse Rode Kruis.
De organisatie van het Instituut Steun
Wettig Gezag is sedert de oprichting uit
gegroeid tot een ledental van ruim 8000,
verdeeld over 25 provinciale en gewes
telijke commissies en 915 daaronder res
sorterende plaatselijke commissies.
De belangstelling voor het toetreden tot
de Nationale Reserve is stijgende, vooral
in de laatste maanden. In Januari werden
1000 vrijwilligers en in Februari 1200 in
geschreven. Voor April is het cijfer nog
niet bekend. Ongeveer het dubbele aan
tal heeft zich gemeld, doch vanwege de
strenge keuring en andere selectie valt
circa 50 af.
(Ingezonden Mededeling adv.)
Doordat in één tablei Chefarine
„4", vier wereldberoemde genees
middelen samenwerken, is de wer
king veel krachtiger en helpt het ook
daar, waar andere middelen (alen.
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN ÉÉN TABLET
'n doet v/onderen
Stappen om de Engels-Egyptische
kwestie op te lossen.
De Amerikaanse ambassadeur te
Cairo, Jefferson Caffery, heeft giste
ren 20 minuten gesproken met de
Egyptische premier Hilaly Pasja. Hij
zei later, dat zijn bemiddelingspogin
gen in het geschil met Engeland op
enkele punten zijn geslaagd. De an
dere kwesties zouden in de nabije toe
komst worden opgelost.
In welingelichte kringen wordt
verklaard, dat de Soedan-kwestie nog
niet is opgelost. De Britse ambassa
deur Sir Ralph Stevenson heeft gis
teravond voor de tweede maal in acht
uur een bezoek gebracht aan de
Egyptische minister van Buitenlandse
Zlaken, Abdel Hassouna. Van beide
zijden wordt de grootste geheimhou
ding in acht genomen over de be
sprekingen, die officiéél nog in het
verkennende stadium verkeren.
Manuel Galich, minister van Buiten
landse Zaken van Guatemala, heeft zijn
midden-Amerikaanse ambtgenoten de
vorming van een solidair blok der vijf
midden-Amerikaanse republieken tegen
over de grote internationale vraagstuk
ken voorgesteld.
Op een bijeenkomst van de Kamer van
Koophandel van Macon (in de Ameri
kaanse staat Georgia) heeft generaal
Bradley, bevelhebber van de Amerikaan
se strijdkrachten, verklaard goede hoop
te hebben op een vreedzame regeling in
Korea.
V „DOOR EEN RODE BRIL"
Men heeft ons, redactie van het
Zeeuwsch Dagblad, door een rode
bril bekeken en door die bril gezien
schijnen wij niet op ons voordeligst
te zijn! De heer Vermeer, kameraad
Evert, heeft n.l. in zijn radiorubriek
„Op de korrel Evert Vermeer be
kijkt de dingen van de dag door een
rode bril" niet veel waarderende
woorden voor ons over gehad. Helaas
hebben wij niet gehoord wat de heer
Vermeer zo slecht in ons kon waar
deren, want wij hebben niet naar zijn
uitzending geluisterd, ook al omdat
hij ons niet van te voren gewaar
schuwd, had wat toch betamelijk
zou zijn als je voor de oren der we
reld iemand op de korrel gaat ne
men. Aangezien we toch nieuwsgie
rig waren hebben we naar Hilversum
opgebeld met het verzoek ons de tekst
van het radiopraatje ter inzage te
zenden, maar kameraad van Nierop
liet ons weten, dat we dat maar schrif
telijk moesten aanvragen er schij
nen toch wel nauwe relaties te be
staan tussen de socialistische rege-
ringsbureaux in Den Haag en de so
cialistische omroep: de starre amb-
tenarenmethoden hebben ze tenminste
wel gemeen!
Voorlopig zullen we het dus moe
ten doen met wat mensen die het wel
gehoord hebben ons er over hebben
verteld. Het blijkt gegaan te zijn over
ons antwoord, in deze rubriek gege
ven aan de heer Castel naar aanlei
ding van diens boze brief over onze
weinig goede gezindheid jegens de
P. v. d. A. En daarbij schijnt de heer
Vermeer ons verweten te hebben, dat
wij lang niet uitvoerig op tal van vra
gen van de heer Castel zijn ingegaan.
Dat klopt! Meneer Vermeer, het
Zeeuwsch Dagblad is maar een kleine
krant, die werkelijk geen kolommen
ruimte kan verdoen aan debatten over
de juistheid van de politiek van de
P. v. d. A. Als we, zoals toen gebeurd
is, een ogenblik ingaan op critiek van
een lezer, dan bepalen wij ons tot en
kele principiële punten, zoals daar zijn
dat alleen de socialisten een sociale
politiek zouden voeren, terwijl alle
andere partijen er op uit zouden zijn
om de „kapitalisten" in de kaart te
spelen en de arbeiders uit te buiten.
Want die gedachte leeft in i:w partij,
meneer Vermeer! Natuurlijk wachten
de Ipiders er zich voor dit openlijk uit
te spreken, maar zij doen ook niets
om deze smet op andere goëdwillen-
den weg te nemen. En zo zijn er meer
punten. Wij zullen onze lezers er voor
blijven waarschuwen, dat het socia
lisme geen weg naar de vrijheid,
raar de heilstaat opent maar naar een
ambtenarendictatuur. En wij zullen
er op blijven wijzen, dat niet de socia
listische doctrine maar Gods Woord
een uitweg kan bieden uit de angsten
van deze tijd.
Bekijkt U ons maar rustig door Uw
rode bril, meneer Vermeer; wij ver
kleuren er niet van. Wel vrezen we
dat Uw brïlleglazen langzaam aan
het verkleuren zijn: zijn ze in plaats
van rood niet wat rose geworden? Of
heeft U misschien twee brillen?
Jpanje heeft verzocht in de internatio
nale zóne van Tanger weer het voor
oorlogse stelsel in te voeren. Aan de Bel
gische, Franse, Nederlandse, Italiaanse,
Portugese, Britse en Amerikaanse diplo
matieke vertegenwoordigingen in Madrid
is gevraagd de overeenkomsten van 1923
en 1928, volgens welke Tanger werd be
stuurd, totdat in Juni 1940 Spaanse troe
pen in Tanger kwamen, weer van kracht
te doen worden.
De prinsessen Beatrix en Irene zullen
deelnemen aan de jeugdruiterweastrijd,
welke op Zaterdag 19 April door de Zuid-
Veluwse jacht vereniging op de Grebbe-
berg zal worden gehouden.
Opheldering gewenst.
Onderscheiden door Amerika... na ontslag
door overste Christan.
(Van onze correspondent Alfred van Sprang),
IN MILITAIRE KRINGEN heeft men zich verwonderd over het
feit, dat kapitein (nu weer luitenant) G. C, llyldert enkele dagen ge
leden voor zijn werk als verbindingsofficier tussen het Van Heutsz-
bataljon en het hoofdkwartier van het Achtste leger in Korea onder
scheiden is met de Bronzen Ster: een van de hoogste Amerikaanse
decoraties.
Kapitein Uyldert heeft namelijk slechts
enige maanden in Korea doorgebracht en
er een zuiver administratieve functie ver
achter het front vervuld. Bovendien
overste Christan, de commandant van
het Van Heutsz-bataljon, heeft dezelfde
kapitein Uyldert wegens ongeschiktheid
van zijn functie ontheven en de zeer
vergaande stap genomen hem als verder
onbruikbaar naar Nederland terug te
sturen.
Het spreekt vanzelf, dat er iets onregel
matigs in deze gang van zaken schuilt.
Bij het Nederlandse bataljon en op het
Amerikaanse hoofdkwartier was er over
het algemeen veel waardering voor het
werk van kapitein Uyldert. Hij bleek
zeer veel tact te hebben om met de
Amerikanen om te gaan. De Amerikanen
mochten hem graag. Daardoor kon hij de
belangen van het Nederlandse bataljon
uitstekend behartigen. Niettemin heeft
overste Christan aanleiding gevonden
hem op oneervblle wijze te ontslaan. Het
is uiteraard moeilijk van hieruit precies
achter de feiten te komen. Een serieus
onderzoek zou die aan het licht kunnen
brengen. Het is echter bekend, dat de
functie van verbindingsofficier licht leidt
tot jalouzie onder de andere officieren,
die verplicht zijn onder veel moeilijker
en gevaarlijker omstandigheden in de
voorste lijn te leven.
Demonstratief.
Het is in dit verband opvallenu, aat de
reserve-kapitein Uyldert als verbindings
officier opgevolgd is doorx de beroeps
kapitein jette. Kapitein Jette was oor
spronkelijk belast met het vitale werk
van S3 (Uperatièn). In die functie heeft
hij echter zodanig gefaald, dat net voor
het bataljon niet verantwoord was nem
langer te nandhaven. Er was geen andere
oplossing dan hem als verbindingsofficier
te plaatsen op het hootdKwaruer. naar
kon hij tenminste geen brokxen maken,
waarmee mensenlevens gemoeid zouaen
zijn,
in Amerikaanse militaire zi'mgai was
men zeer verbaasd over het ontslag van
kapitein Uyldert. Men heeft er zich een
ter verder niet mee bemoeid, omoat net
een zuiver interne kwestie van net Ne
derlandse bataljon was. In de toekenning
van de Bronzen Ster vergezeld van een
uiterst lofleiijke citatie zien uigewijuen
eenter een duidelijk demonstra tiet geoaar
van Amerikaanse zijde om uiting te ge
ven aan nun ontstemming over de gang
van zaken.