ZIJ ZIJN IMMERS ALS WIJ: KINDEREN RAI STRAATNAMEN in verstand en boosheid! ^caldi^ Driehonderd jaar geleden stierf Johannes Looft Zeelands „ijzersnijder", £ente$e.&it. Voorschriftent Toonbeeld van ambtelijke kruidenierspolitiek* Oerti9s*e tentoon stellina-PerSon enautomobielen bewaren plaatselijke historie en dus zij men er zuinig mee! Een toenemende ramp* HET BOEK GRIEPPOEDER De strijd om Nieuw-Guinea zal worden voortgezet. t Zeeuwse Wandelingen Wat is in een naam genêést Vrijdag 7 Maart 1952 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 3 Krantenknipsels uit Amerika. Een journalist krijgt vaak van zijn vrienden te horen: „Och man, wat doe jij eigenlijk? Met de schaar en de lijmpot werken!" Die vrienden en daarbij behoren toch ook de lezers van de krant weten intussen wel dat de krantenman even nauwgezet te werk gaat in de uitoefening van zijn beroep als ieder ander ambachtsman. En daarom ook durf ik met een gerust hart U vandaag voorzetten een aantal knipsels uit Amerikaanse kranten, want meermalen kon ik de verleiding niet weerstaan om de schaar te nemen en te knippen. Onbelangrijk zijn deze dingen zeker, ze hebben geen invloed hoe genaamd op de loop der wereld. Evenmin als het weinig verschil maakt voor de Westerse defensie of U goed dan wel slecht hebt geslapen vannacht, of U Uw aardappelen gebakken dan wel gekookt naar binnen hebt gewerkt. En zo zijn deze berichten, vergaard uit vele kranten. Toch ook wel weer belangrijk. Ze leren ons, wat de Prediker al vertelde, dat er niets nieuws is onder de zon. En ook, dat de Amerikanen heel gewone menselijke wezens zijn. Pre cies als wij, slechts verschillen in aspecten, niflt in principes: Kinde ren in verstand en boosheid. Die verdediging van het Westen, ja die zit ons nogal hoog. Geen wonder ook, we zijn er te nauw bü betrokken, dan dat we er ons niet om zouden bekom meren. Maar laten we vanavond nu eens niet teveel piekeren over de tanks, ka nonnen en divisies, die we hebben, niet hebben, moeten hebben. Dat komt morgen wel weer. En laten we vandaag eens naar iets beters kijken. Bij Westerse defensie behoren ook mé dailles. En daaraan is voorlopig geen te kort te duchten. In Philadelphia heeft het Amerikaanse leger een enorme voorraad van dit spul gevormd. Tezamen wegend ongeveer 300.000 kg, opgeslagen over een oppervlakte van ruim 23.000 vierkante voet en de kosten van opslag bedragen t 17.490 per jaar. Met de Amerikaanse krant, waarin dit te lezen stond, kunnen we echter hopen dat er weinig gelegen heid zal zijn voor het uitreiken van deze militaire onderscheidingen en dat ze tot stof zullen vergaan in hun étui's. WONDEROLIE. Van een onderscheiding naar wonder olie is maar een kleine stap. De Ameri kaanse boer van vandaag heeft alle reden om dit goedje inderdaad wonderolie te noemen en de nare herinneringen uit de dagen zijner jeugd, toen zijn moeder hem dit medicijn te pas en te onpas te drinken gaf, te vergeten. Wonderolie wordt nu niet meer allereerst als medicijn gebruikt maar als onderdeel van smeerolie voor motoren van straalvliegtuigen, hydrauli sche vloeistoffen, militaire weefsels, ex plosieven, verf, plastic, nylon, rubber enz. Geen wonder dan ook dat de Ameri kaanse boer dit wondermiddel dat vroeger hoofdzakelijk uit Brazilië, Mant- sjoerije, Afrika en India werd geïmpor teerd graag verbouwt. De verbouw levert weinig moeilijkheden op en de prijzen zijn goed. En dit laatste trekt de boer, net als in Nederland, denk ik, in Rusland ook. adV.) 7 cent per poeder Ontwerp-regeringsprogramma van Indonesië zegtt In het ontwerp-regeringsprogramma van de Indonesische Kabinetsformateurs Prawoto en Sidik, dat bij- de politieke partijen een goede ontvangst heeft gehad, wordt o.m. verklaard, dat beoogd wordt de verwezenlijking van het streven om de verhouding IndonesiëNederland op de basis van het Uniestatuut te vervan gen door gewone internationale verdra gen en het elimineren van die resultaten der R.T.C., welke nadelig zijn voor volk en land. Bovendien is een programma punt de voortzetting van de strijd om Nieuw-Guinea in het Indonesische grond gebied opgenomen te krijgen. De opzet van de Kabinetsformateurs is algemene verkiezingen te houden binnen een jaar, de landsgebieden autonomie te geven en de organisatie van de centrale regering te vereenvoudigen. Bovendien zal worden aangestuurd op verbetering van de levensstandaard der bevolking door verhoging der nationale productie, vooral van het hoofdvoedsel, de rijst. Aan de verwezenlijking van de rechts staat en de verbetering der machtsappa raten zal grote aandacht worden besteed. De arbeidswetgeving zal voorts worden gecompleteerd en het onderwijs en de op voeding zal worden gemoderniseerd. In de buitenlandse politiek zal inhoud worden gegeven aan de politiek van zelf standigheid tegenover het buitenland, zonder afbreuk te doen aan de eigen na tionale belangen. Hoge officieren der Navo gaan oefenen. Van 7 tot 11 April zullen onder leiding van maarschalk Montgomery te Parijs oeieningen worden gehouden van de hoge officieren van het opperbevel der gealli eerde strijdkrachten in Europa en van de vertegenwoordigers der ledenstaten der N.A.V.O. Het doel van deze oefenin gen is de methoden te bestuderen voor de oplossing van bepaalde vraagstukken, die inzake ae verdediging van W.-Europa gesteld zouden kunnen worden. De ei genlijke oefening zal worden voorafge gaan door een conferentie van het opper bevel. Luxemburg, het land met de minste werkloosheid, Luxemburg is het land, dat naar ver houding tot zijn bevolking waarschijnlijk het geringste aantal werklozen in Europa telt. Volgens de statistieken bedroeg het aantal werklozen in Juni 1951 slechts 13, o.w. 2 vrouwen. Geallieerde krijgsgevangenen in Noordelijke handen. Schout-bij-nacht Libby, vertegen woordiger van de V.N. in de subcom missie voor de krijgsgevangenen, heeft de Noordelijken een nieuwe lijst van 174 geallieerde soldaten overhandigd, die in Noordelijke handen zouden zijn. De meesten zijn Amerikanen. De na men zijn bijeengebracht uit communis tische radio-uitzendingen, brieven van familieleden en „andere bronnen". De Noordelijken is om een verantwoor ding verzocht. Op de lijst komen ook de namen van twee Nederlanders voor. Van een wolf, die eens uit wou en een wekker, die afliep en van een heel arm echtpaar ADVERTENTIES. Er is weinig dat de bezoeker zo treft in Amerika als de grootscheepse wijze waarop men hier adverteert. De kerken, zogoed als de bioscopen. De grote waren huizen, maar ook de neger schoenpoet ser. De statistieken wijzen uit dat in de eerste 11 maanden van 1951 voor 12 pet. meer werd geadverteerd dan in het voor afgaande jaar. In de agrarische periodie ken echter daalde het advertentiecijfer in October met 2 pet., maar over net hele jaar was er toch nog een stijging van 12 pet. Voor televisie de rage van alle adverteerders was cr October een stijging van 21 pet. MOLE. In St. Louis is ue s.ausueK van dode lijke verkeersongevallen weer gestegen en het was ear heel ongewoon verkeers slachtoffer. Een grijze wolf was waar schijnlijk het leven m de prairie moe, of hij wilde alleen maar eens uit en de stad in. In elk geval in de morgenuren vonden spoorwegmensen zijn totaal ver minkt lichaam op de rails in het hoofd station. Ja, ja een wolf in het verkeer is iets anders dan een heer in het ver keer. HUISBRAND. Niet alie Amerixanen zijn millionnairs, gelukkig niet. Er wordt hier ook armoede geleden, helaas wel, In Hammand wonen Andrew en Theresa Meda, resp. 71 en 68 jaar oud. Ze hadden al in een paar we ken geen huisbrand meer en ook nauwe lijks iets om te eten. Ze kwamen niet in aanmerking voor steun, omdat ze een ei gen nuis hadden (niet veel zaaks ove rigens) en dit niet wilden verkopen. Als goede burgers schaamden ze zich voor het armhuis (valse schaamte vind je overal) en ten einde raad staken ze hun huis* in brand. WEKKER. George meid moest voor de politie rechter komen, hij had verzuimd een adresverandering op te geven aan het New York Motor Vehicle Bureau en dat verzuim is strafbaar, ook in Buffalo. Midden onder de vermaning van rechter Latona liep echter een wekker at George had er wel een verklaring voor. Hij werkt op een scheepswerf en om nu te weten wanneer het etenstijd was, ver zette George telkens zijn wekker, die hij altijd in de zak had. Nu was het echter geen etenstijd, maar tijd om een boete van tien dollar te betalen, toen de wekker afliep. Arme George. ONDERSCHEIDING. Generaal Mac Arthur is weer een onderscheiding rijker geworden. Deze werd hem toegekend door de New York Touchdown Club, een club die iets met voetbal te maken heeft en die jaarlijks een prijs toekent aan hem, die het meest gedaan heeft voor de bevordering van voetbal. Je moet maar geniaal zijn. Wie weet of er is nog zulk een prijs beschik baar voor generaal Kruis ook. Hs. Een talentvol man. Op het laatst van December 1651 stierf te Middelburg de stempelsnijder van de Zeeuwse munt Johannes Looff; in de Nieuwe Kerk werd hij begra ven. We weten niet hoe oud hij geworden is, zijn geboortejaar is niet bekend. Vermoedelijk niet zo heel oud, want behalve zijn weduwe Elisabeth van Hoorn liet hij twee dochtertjes na, die nog erg jong waren: Louisa vijf jaar en Elisabeth twee jaar. Waarschijnlijk zijn de voorvaderen van Johannes Looff in het midden der 16e eeuw uit Duitsland naar ons land gekomen en hebben zich in Middel burg gevestigd. Daar legt Johannes in 11627 de meesterproef af voor de deken 1 en beleders van het goud- en zilver- smidsgilde; in het vervolg mag hij zich meester goudsmid of zilversmid noe men. Vermoedelijk heeft hij geen eigen zilversmidswinkel gehad wegens gebrek aan middelen om zo'n zaak in te rich ten, want de familie behoorde niet tot Je rijken der aarde. t 168. j STEMPELSNIJDER AAN DE ZEEUWSE MUNT. In 1634 sterft de stempelsnijder aan de Zeeuwse munt Jacob Uterwael. Ja, Zeeland had in die tijd een eigen munt- bedrijf, dat gevestigd was in de Abdij, waar de naam van de binnenplaats, Muntplein, nog aan deze glorieuze tijd herinnert. Johannes Looff solliciteert naar de betrekking en wordt benoemd als „ijzersnijder" zoals het in zijn benoe mingsbrief heet. Zijn salaris zal veer tig ponden Vlaams per jaar zijn, dat is 240 gulden, waarbij we moeten be denken dat de waarde (koopkracht) van het geld toen veel groter was_ dan tegenwoordig, misschien wel 10 a 20 maal zo groot. In 1641 krijgt hij een salarisverho ging van 50 pCt, zijn salaris wordt ge bracht op 60 pond. Zijn werk was het maken van stempels voor de nieuwe munten, die in omloop gebracht wer den. Geen gemakkelijk werk; het ver eiste een vaste hand en het kostte veel tijd vóór men een stempel klaar had. De nieuwe ijzersnijder hoewel lang miskend was volgens deskun digen een zeer talentvol vakman. In Middelburg stond hij o.a. in contact met Zacharias Jansen, die op de Groen markt woonde en de uitvinder van de verrekijker genoemd wordt. Deze had ook wel een beetje verstand van munten maken, want hij staat er bekend voor dat hij Spaanse en Deense munten ver valst had! De kans is groot, dat Johannes Looti wel wat van hem geleerd heeft betref fende het muntwezen. Hij had in elk geval reeds enkele penningen gemaakt o.a. van de inneming van 's-Hertogen- bosch door Frederik Hendrik (1629), van de slag in het Slaak (bij St Philips- land, 1631), van het sneuvelen van Gustaaf Adolf (1632) en enkele gilde- penningen. Ze zijn over 't algemeen goed afgewerkt met een mooie om lijsting en goede verhoudingen van de afgebeelde voorstellingen, die een levendige indruk maken. ZOCHT EEN ANDERE BETREKKING. In 1637 solliciteerde hij naar de va cante betrekking van essaieur-gene- raal der verenigde Nederlanden, een voornaam ambt, dat ook goed be taald werd. (Een essaieur moest de munten op haar gehalte onderzoeken). Er waren 9 sollicitanten, waaronder hoge ambtenaren. Hieruit werd een voordracht van 3 personen opgesteld, waarbij ook Looff behoorde. Alle drie werden opgeroepen om een proef af te leggen; Looff werd niet benoemd. Tot zijn dood heeft hij zich tevreden moeten'stellen met zijn werk aan de Munt van Zeeland. Ook na deze mislukte sollicitatie heeft Johannes Looff behalve de Zeeuwse munten nog heel wat pen ningen vervaardigd. Om bij Zeeuwse feiten te blijven: de verovering van Een regen van zonneperels trilt over het land! En over de bloemen waar bijen zoemen, waar kinderen bukken en lachende plukken Een regen van zonneperels trilt over het land! En over de mensen die werken en wensen, trilt 'tlied uit de monden der kindren, die vonden de strélende Lente, met hun kleine de zingende Lent' met hun kleine hand! hand! Uit: „Credo", verzen van vroeger en nu, door Berendien MeyerSchuiling. Waar blijft ons belastinggeld? II. Controlemaatregelen kosten vaak het veelvoud van de opbrengst I Lieten wij een vorig maal de gemeentefinanciën de revue passeren, thans willen wij de overheidsuitgaven, zoals die door <de departementen worden verricht, eens aan een nadere beschouwing onderwerpen. Laten wij beginnen met het departement, aan het hoofd waarvan minister Lief- tinck staat. Onder dit (wel belangrijkste) departement ressorteren o.m. de schade en quête-commissies, een naam, die bij uitstek geschikt is om verkeerd te worden geschreven. Maar daarin blijkt men aan de departementen in het algemeen sterk te zijn in het ontwerpen van niet te spellen woorden dan! Voor de dienaren van minister Lief- tinck gelden tal van voorschriften. Het geen vanzelfsprekend is. Want dat is toch ondenkbaar: een ambtenaar zonder voor schriften! Eerder mogelijk ware een roos zonder doornen! Welnu, om het maar direct te zeggen: wij haten die voor schriften, of zij nu pseudoniemen dragen als: uitvoeringsbeschikking, circulaire, resolutie of aanschrijving! Brengt u hier niet tegen In, dat zij onmisbaar zijn. Aanplakborden schijnen ook onmisbaar te zijn (om geld in het laadje te brengen?), maar iedere keer als wij dergelijke ontsierende dingen zien, draaien wij ons omWü vragen ons af, of er wel een minderwaardiger middel is om een democratisch geregeerd en vrijheidlievend volk te ringeloren dan door voorschriften aan ambtenaren. „CENTENPIKKERIJ" Het is ondoenlijk alle onzinnige, on logische, domme, geldverslindende, on mogelijk uitvoerbare en pietluttige voor schriften hier te noemen. Daarom moeten wij ons bepalen tot een algemeen over zicht En dan moeten wij constateren, dat de voor het departement van Financiën gel dende voorschriften naast bovenstaande nadere aanduidingen één ding altijd ge meen hebben: zij zijn het toonbeeld van een ambtelijke kruidenierspolitiek (in de volksmond ook wel genoemd „centen- pikkerij"), die in staat is iedere burger met afgrijzen te vervullen. Hele voorschriften worden onder het mom, dat zij dienenvoor een uniforme heffing (het argument is weer reusachtig goed gevonden!), de wereld ingestuurd om nog nèt die paar centen belasting binnen te krijgen of nog nèt die paar centen belasting binnen te houden. Want heel vaak gaat het over niet meer dan een paar centen. Daarom wordt dan altijd maar weer vergeten, dat de controlemaatregelen heel dikwijls het veelvoud kosten van het „bespaarde". Het gaat ons vanzelfspre kend niet (dit voor degene, die ons niet goed zou begrijpen) om de wettelijke verplichtingen van iedere staatsburgei om belasting te betalen ook maar in het minst aan te tasten. Maar wèl om de meer dan ergerlijke voorschriftenpolitiek, die de burger vernedert enveel geld kost! Er is bij dit alles één (schrale) troost: als wij niet vergeten, dat bü ons in Ne derland op dit punt alles mogelijk is, zal deze wetenschap ons heel veel ergernis besparen Door electrische stroom gedood. Chauffeurs hebben achterin de auto busgarage van de Rotterdamse Elec trische Tram aan de Sluisjesdijk Woensdagavond het levenloze lichaam gevonden van de 51-jarige C. van Mau- rik.. De man was met een electrische klophamer aan het werk geweest en had, mogelijk door een defect aan het instrument, de electrische stroom door het lichaam gekregen, die hem op slag doodde. Sas van Gent (1644) en van Hulst (1645) door Frederik Hendrik gedu rende deze laatste jaren van de 80- jarige oorlog. Bovendien zijn van hem bekend en kele gildepenningen voor gilde-ver enigingen uit Middelburg, Vlissingen en Goes, een paar kopergravures en een prachtig bewerkte zilveren avond maalsschotel. Rijk is hij van zijn werk niet ge worden, want toen hij stierf wilde zijn weduwe het testament niet aan vaarden. Als blijk van waardering voor zijn verdienstelijk werk, ver leenden de Staten van Zeeland aan de weduwe echter een extra gelde lijke toelage. L. v. W. (Tnopzonden Mededeling adv.) (Ingez. mededeling, adv.) 29 FEBRUARI t/foi 9 MAART Geopend ven 10-17 en 19-22 uur ENTREE f 1.50 INCL. BEL. RAI - Gebouw Amsterdam (Van een onzer redacteuren). Blijkens een verslag van de raadsvergadering te Arnemuiden, is in de gemeenteraad aldaar een stem opgegaan tot verandering van de straatnaam „Roomschestraat". „Een dergelijke naam past niet in een protestantse gemeente", heeft een der raadsleden gezegd. Liever zou hij de naam van een vroegere burgemeester aan de straat geven. Hoewel deze kwestie van onder geschikt belang lijkt en zeker niet meer dan plaatselijke betekenis heeft, menen wij toch dat het voor stel tot verandering van een straat naam in Arnemuiden bredere be langstelling verdient. Het is immers heel wel mogelijk, dat men in an dere gemeenten ook aan een her vorming van straatnamen denkt. Het moet zeker gewaardeerd wor den dat men te Arnemuiden een oud burgemeester wil eren door zijn naam te geven aan een der straten. Deed men dit maar vaker en was het door heel het land maar gewoonte om naar figuren die een belangrijke rol in het dorps- of stadsleven hebben gespeeld een straat te noemen! Dat behoeven niet altijd burgemeesters te zijn. Soms is het een dokter, een onderwijzer, een predikant of een andere functionaris, die zich voor de gemeente verdienstelijk heeft gemaakt en die daarvoor blijvende hulde ver dient. Evenwel, men moet om deze men sen te eren en daardoor een stukje plaatselijke geschiedenis in het leven te houden, geen straatnaam verwij deren. Althans niet wanneer die straatnaam óók een stukje locale his torie vertegenwoordigt. Wij weten op geen stukken na hoe Arnemuiden aan zijn „Roomschestraat" gekomen is. Inderdaad, het is een protestantse gemeente; een roomse kerk heeft er nooit gestaan. Misschien heeft er indertijd een rooms-katho- liek gewoond en is in de volksmond de aanduiding „Roomschestraat" gaan leven, welke aanduiding later offi cieel werd erkend. Het kan zijn dat de naam op heel andere wijze ontstaan is en stellig zal het interessant wezen de oorsprong ervan te vinden. Mogelijk ook dat de ongebruikelijke straatnaam door ver bastering van een ander woord ge vormd werd. KERKELIJKE STRAATNAMEN. Wfj willen overigens niet wijzer zijn dan de vroedschap van Arnemuiden, die zeker geen straatnaam zal laten vervallen welke een stukje plaatse lijke historie, hoe klein ook, bewaart. Wel lijkt ons 't motief „in 'n prote stantse gemeente geen roomse straat naam" niet steekhoudend. Wanneer alle gemeentebesturen de straatnamen zouden verwijderen, die niet pasten bij het karakter van de plaats, dan zou de locale geschiedenis op de duur voor een deel worden uit gewist. In elk geval zouden de inwo ners der gemeente niet meer spelen derwijs op de hoogte komen van het verleden hunner woonplaats. Er zijn immers hele volksstammen die zich nooit in hun leven de moeite getroosten om de geschiedenis van him woonplaats na te gaan (wat eigenlijk burgerplicht is!). Maar deze mensen weten toch wel iets van het verleden af en dat komt door de straatnamen. In Arnemuiden valt men over de Roomschestraat, die in een protestant se gemeente niet zou thuishoren. Maar in vrijwel iedere plaats zijn straten, stegen en pleinen naar kerkelijke ge bouwen of personen genoemd. Neem Amsterdam. Tientallen straat namen herinneren daar aan het mid deleeuws godsdienstig verleden van de stad (o.a. Heiligeweg, St Luclensteeg, Reguliersbreestraat, Begijnhof, Mozes- en Aaronstraat, Karthuizersstraat, e.d.) Gesteld dat de socialistisch getinte vroedschap van de hoofdstad zou zeg gen „in onze rode gemeente passen zulke namen niet, ze moeten maar weg", dan zou zulk een sanering te vens verarming zijn. Trouwens: is Arnhem Luthers? Nee, maar desondanks blijft de Luthersche- straat er gehandhaafd. Is Hoorn over wegend remonstrant? Allerminst; noch- thans haalt geen mens het in zijn hoofd om de Arminiaansche Glop van een nieuwe naam te voorzien. Hebben in Zwolle de doopsgezinden de over hand? Helemaal niet; tóch houdt de Menistensluis zijn naam. Is Brabants Roosendaal protestants? Iedereen weet wel beter! Desondanks denkt men niet aan een naamswijziging van de Domi- néstr Dergelijke kerkelijke straatnamen moet men juist in waarde laten. Hoe aardig is het dat Middelburg zijn Ha- gepreekgang heeft, Veendam zijn Doopsgezindebrug, Den Haag zijn Pastoorswarande, Susteren zijn Joden straat, Zaandam zijn Papenpad, Utrecht zijn Predikheerenkerkhof, Delft zijn Choorstraat, Kampen zijn Broederweg, Gouda zijn Nood-God- steeg, enz. Straatnamen zijn onbeschermd. Men kan een historisch gebouw niet zo maar afbreken, maar er is geen en kele instantie die het onmogelijk maakt om een stukje plaatselijke ge schiedenis, samengevat in een straat naam, te verwijderen. Daarom zij men als gemeente zuinig op dergelijke namen. Het kenmerkende wat een plaats bezit, al is het maar een straatnaam, moet zoveel mogelijk behouden blijven. Dit geldt zeker voor kleine,plaatsen waar de stedelijke ziekte om nieuwe wijken van onbeduidende straatnamen (b.v. van bomen, bloemen, rivieren, vo gels) te voorzien, reeds blijkt te zijn doorgedrongen. Men handhave het eigen karakter dei- gemeente door te bewaren wat bestaat en door bij nieuwe straten, namen te zoeken die de band aan het verleden verstevigen! bij doorliggen, doorzitten en gevoelige huid 1000 dodelijke verkeersongevallen. Het Tweede Kamerlid, de heer Wei ter (K.N.P.) heeft aan de minister van Verkeer en Waterstaat gevraagd: 1. Heeft de minister kennis genomen van de voorlopige gegevens van het Centraal Bureau voor de Statistiek, vol gens welke in 1951 meer dan 1000 per sonen werden gedood, bijna 12.000 zwaar gewond en bijna 10.000 licht werden ge wond als gevolg van verkeersongeval len, terwijl van 1949 op 1950 en van 1950 op 1951 het aantal dodelijke onge vallen steeg met respectievelijk 16 en 7 pet.? 2. Is de minister niet van oordeel, dat deze cijfers er op wijzen, dat verkeers ongevallen In ons land dreigen te wor den tot een steeds wjjder óm zich heen grijpende ramp, en is hij niet van oor deel, dat althans getracht moet worden die ramp binnen engere grenzen terug te dringen 3. Indien de vorige vraag bevestigend wordt beantwoord, is de minister bereid in samenwerking met de provinciën, ge meenten, justitiële en militaire autori teiten, de K.N.A.C., de A.N.W.B. en be- langhebbepden bij het autovervoer maat regelen te overwegen, welke zouden kunnen leiden tot een beperking van het aantal verkeersongelukken, bijvoorbeeld door de instelling van een commissie, welke tot taak zou moeten hebben voor stellen te ontwerpen, ten doel hebbende te geraken tot een verlaging van het aantal verkeersongevallen De Kamer van Koophandel te Alexan- drië heeft een brief ontvangen van de handelsattaché der Egyptische ambassade te Brussel, waarin gezegd wordt, dat Belgische en Nederlandse handelaren 40.000 ton uien van de nieuwe oogst wen sen'aan te kopen. Uit de wereld van Be Strijdende Kerk. P. A. de Rover. Uitgave Jan Haan N.V., Groningen. P. A. de Rover heeft een „Vertelling der Kerkgeschiedenis van het eerste Pinksterfeest tot heden" geschreven, die 130 boeiende verhalen omvat, waarin hij de geschiedenis van de strijdende Kerk vertelt. Ook iemand, die zich minder in teresseert voor de kerkgeschiedenis, zal deze vijf delen, waarvan onlangs het laatste verscheen, niet gauw opzij leggen. Integendeel. Het zijn boeken, die in het gezin thuis horen, maar ook verenigingen en scholen zullen er hun voordeel mee doen. De aantekeningen naast de ver tellingen zijn zeer leerzaam. P. A. de Rover heeft zich in het vijfde deel van de niet gemakkelijke taak ge kweten om de kerkgeschiedenis van deze tüd we noemen maar onderwerpen als de oecumenische beweging, de reofgani- satiestrijd in de Ned. Herv. Kerk, Karl Barth en de jongste kerkstrijd in de Gereformeerde Kerken te beschrijven. Niet altijd heeft hij als objectief verteller voldoende afstand genomen van deze stof. Evenwel, wat ons het meeste trof is de stille bede in het boek, om de eenheid van de Kerken. En zo we een tendentie in deze kerkgeschiedenis bespeurden, dan was het wel deze goede. Zelf schrijft de Rover in zyn nawoord: „Het (boek) moge echter velen brengen tot diepere bezinning op de wegen Gods met Zün Kerk in de historie en zo leiden tot aan bidding van Koning Jezus, Die gezegd heeft, dat de poorten der hel Zijn ge meente niet zullen overweldigen", de J. Kamiel Standaert's Wonderbare Klim. Leo Meert. Uitgave L. J. Veen's Uitgeversmaatschappij N.V., Amsterdam. Het is een vreemde geschiedenis met die wonderbare klim van Kamiel Stan- daert. Kamiel erft van zijn vader een Dloeiende fabriek. Maar omdat hij meer houdt van schilderen, verwaarloost hij de fabriek en verpatst tenslotte de ver lopen zaak. Zijn gezin leeft in armoede, omdat zijn schilderijen geen cent ople veren. Zijn vrouw Eveline neemt de wijk naar de stad en verdient nog wat huis houdgeld met het geven van rhythmische gymnastiek. Deze Eveline komt er slecht af in het boek, omdat de figuur van Ka miel nobeler moet uitkomen. "Want nobel is hij. Van iemand, die hij dodelijk haat, weet Kamiel een treffende karikatuur te maken. Enkele politieke konkelaars in de stad maken dankbar gebruik van deze tekening en Kamiel maakt naam. Hij ver liest zijn minderwaardigheidscomplex. Dit is dan Kamiel's wonderbare klim als artist. Maar dan is het boek van Leo Meert, een zeker niet onbekwaam Vlaams schrijver, nog niet uit. „Het tragisch mis verstand" heet het laatste hoofdstuk,^ dat als fragment geen wezenlijke band heeft met het voorgaande. Onverwacht bezoekt Eveline Kamiel, die haar gemeen tart. Eveline schiet Karei dood en pleegt dan zelfmoord. De „klim" van Kamiel als persoon is teneinde. „Een vlot geschreven roman, verras send van inhoud en opvatting", staat er op de band van het boek. En wij willen er aan toe voegen, terwijl we het eerste in twijfel trekken: „cn verbijsterend door de nihilistische geest, die er uit spreekt, ook al kunnen we de schrijver niet se rieus nemen". de J.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1952 | | pagina 3