ZIJ ZIJN IMMERS ALS WIJ:
KINDEREN
RAI
STRAATNAMEN
in verstand en boosheid!
^caldi^
Driehonderd jaar geleden stierf Johannes Looft
Zeelands „ijzersnijder",
£ente$e.&it.
Voorschriftent Toonbeeld van
ambtelijke kruidenierspolitiek*
Oerti9s*e
tentoon
stellina-PerSon
enautomobielen
bewaren plaatselijke historie
en dus zij men er zuinig mee!
Een toenemende
ramp*
HET BOEK
GRIEPPOEDER
De strijd om Nieuw-Guinea
zal worden voortgezet.
t Zeeuwse Wandelingen
Wat is in een naam
genêést
Vrijdag 7 Maart 1952
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
Krantenknipsels uit Amerika.
Een journalist krijgt vaak van zijn vrienden te horen: „Och man,
wat doe jij eigenlijk? Met de schaar en de lijmpot werken!"
Die vrienden en daarbij behoren toch ook de lezers van de krant
weten intussen wel dat de krantenman even nauwgezet te werk
gaat in de uitoefening van zijn beroep als ieder ander ambachtsman.
En daarom ook durf ik met een gerust hart U vandaag voorzetten
een aantal knipsels uit Amerikaanse kranten, want meermalen kon ik
de verleiding niet weerstaan om de schaar te nemen en te knippen.
Onbelangrijk zijn deze dingen zeker, ze hebben geen invloed hoe
genaamd op de loop der wereld. Evenmin als het weinig verschil
maakt voor de Westerse defensie of U goed dan wel slecht hebt
geslapen vannacht, of U Uw aardappelen gebakken dan wel gekookt
naar binnen hebt gewerkt.
En zo zijn deze berichten, vergaard uit vele kranten. Toch ook wel
weer belangrijk. Ze leren ons, wat de Prediker al vertelde, dat er niets
nieuws is onder de zon.
En ook, dat de Amerikanen heel gewone menselijke wezens zijn. Pre
cies als wij, slechts verschillen in aspecten, niflt in principes: Kinde
ren in verstand en boosheid.
Die verdediging van het Westen, ja die
zit ons nogal hoog. Geen wonder ook,
we zijn er te nauw bü betrokken, dan
dat we er ons niet om zouden bekom
meren. Maar laten we vanavond nu eens
niet teveel piekeren over de tanks, ka
nonnen en divisies, die we hebben, niet
hebben, moeten hebben.
Dat komt morgen wel weer. En laten
we vandaag eens naar iets beters kijken.
Bij Westerse defensie behoren ook mé
dailles. En daaraan is voorlopig geen te
kort te duchten. In Philadelphia heeft het
Amerikaanse leger een enorme voorraad
van dit spul gevormd. Tezamen wegend
ongeveer 300.000 kg, opgeslagen over een
oppervlakte van ruim 23.000 vierkante
voet en de kosten van opslag bedragen
t 17.490 per jaar. Met de Amerikaanse
krant, waarin dit te lezen stond, kunnen
we echter hopen dat er weinig gelegen
heid zal zijn voor het uitreiken van deze
militaire onderscheidingen en dat ze tot
stof zullen vergaan in hun étui's.
WONDEROLIE.
Van een onderscheiding naar wonder
olie is maar een kleine stap. De Ameri
kaanse boer van vandaag heeft alle reden
om dit goedje inderdaad wonderolie te
noemen en de nare herinneringen uit de
dagen zijner jeugd, toen zijn moeder hem
dit medicijn te pas en te onpas te drinken
gaf, te vergeten. Wonderolie wordt nu
niet meer allereerst als medicijn gebruikt
maar als onderdeel van smeerolie voor
motoren van straalvliegtuigen, hydrauli
sche vloeistoffen, militaire weefsels, ex
plosieven, verf, plastic, nylon, rubber enz.
Geen wonder dan ook dat de Ameri
kaanse boer dit wondermiddel dat
vroeger hoofdzakelijk uit Brazilië, Mant-
sjoerije, Afrika en India werd geïmpor
teerd graag verbouwt. De verbouw
levert weinig moeilijkheden op en de
prijzen zijn goed. En dit laatste trekt de
boer, net als in Nederland, denk ik, in
Rusland ook.
adV.)
7 cent per poeder
Ontwerp-regeringsprogramma van
Indonesië zegtt
In het ontwerp-regeringsprogramma
van de Indonesische Kabinetsformateurs
Prawoto en Sidik, dat bij- de politieke
partijen een goede ontvangst heeft gehad,
wordt o.m. verklaard, dat beoogd wordt
de verwezenlijking van het streven om
de verhouding IndonesiëNederland op
de basis van het Uniestatuut te vervan
gen door gewone internationale verdra
gen en het elimineren van die resultaten
der R.T.C., welke nadelig zijn voor volk
en land. Bovendien is een programma
punt de voortzetting van de strijd om
Nieuw-Guinea in het Indonesische grond
gebied opgenomen te krijgen.
De opzet van de Kabinetsformateurs is
algemene verkiezingen te houden binnen
een jaar, de landsgebieden autonomie te
geven en de organisatie van de centrale
regering te vereenvoudigen.
Bovendien zal worden aangestuurd op
verbetering van de levensstandaard der
bevolking door verhoging der nationale
productie, vooral van het hoofdvoedsel,
de rijst.
Aan de verwezenlijking van de rechts
staat en de verbetering der machtsappa
raten zal grote aandacht worden besteed.
De arbeidswetgeving zal voorts worden
gecompleteerd en het onderwijs en de op
voeding zal worden gemoderniseerd.
In de buitenlandse politiek zal inhoud
worden gegeven aan de politiek van zelf
standigheid tegenover het buitenland,
zonder afbreuk te doen aan de eigen na
tionale belangen.
Hoge officieren der Navo
gaan oefenen.
Van 7 tot 11 April zullen onder leiding
van maarschalk Montgomery te Parijs
oeieningen worden gehouden van de hoge
officieren van het opperbevel der gealli
eerde strijdkrachten in Europa en van
de vertegenwoordigers der ledenstaten
der N.A.V.O. Het doel van deze oefenin
gen is de methoden te bestuderen voor
de oplossing van bepaalde vraagstukken,
die inzake ae verdediging van W.-Europa
gesteld zouden kunnen worden. De ei
genlijke oefening zal worden voorafge
gaan door een conferentie van het opper
bevel.
Luxemburg, het land met de
minste werkloosheid,
Luxemburg is het land, dat naar ver
houding tot zijn bevolking waarschijnlijk
het geringste aantal werklozen in Europa
telt. Volgens de statistieken bedroeg het
aantal werklozen in Juni 1951 slechts 13,
o.w. 2 vrouwen.
Geallieerde krijgsgevangenen in
Noordelijke handen.
Schout-bij-nacht Libby, vertegen
woordiger van de V.N. in de subcom
missie voor de krijgsgevangenen, heeft
de Noordelijken een nieuwe lijst van
174 geallieerde soldaten overhandigd,
die in Noordelijke handen zouden zijn.
De meesten zijn Amerikanen. De na
men zijn bijeengebracht uit communis
tische radio-uitzendingen, brieven van
familieleden en „andere bronnen". De
Noordelijken is om een verantwoor
ding verzocht. Op de lijst komen ook
de namen van twee Nederlanders voor.
Van een wolf, die eens uit wou
en een wekker, die afliep
en van een heel arm echtpaar
ADVERTENTIES.
Er is weinig dat de bezoeker zo treft
in Amerika als de grootscheepse wijze
waarop men hier adverteert. De kerken,
zogoed als de bioscopen. De grote waren
huizen, maar ook de neger schoenpoet
ser. De statistieken wijzen uit dat in de
eerste 11 maanden van 1951 voor 12 pet.
meer werd geadverteerd dan in het voor
afgaande jaar. In de agrarische periodie
ken echter daalde het advertentiecijfer
in October met 2 pet., maar over net
hele jaar was er toch nog een stijging
van 12 pet. Voor televisie de rage van
alle adverteerders was cr October
een stijging van 21 pet.
MOLE.
In St. Louis is ue s.ausueK van dode
lijke verkeersongevallen weer gestegen
en het was ear heel ongewoon verkeers
slachtoffer. Een grijze wolf was waar
schijnlijk het leven m de prairie moe, of
hij wilde alleen maar eens uit en de
stad in. In elk geval in de morgenuren
vonden spoorwegmensen zijn totaal ver
minkt lichaam op de rails in het hoofd
station. Ja, ja een wolf in het verkeer
is iets anders dan een heer in het ver
keer.
HUISBRAND.
Niet alie Amerixanen zijn millionnairs,
gelukkig niet. Er wordt hier ook armoede
geleden, helaas wel, In Hammand wonen
Andrew en Theresa Meda, resp. 71 en 68
jaar oud. Ze hadden al in een paar we
ken geen huisbrand meer en ook nauwe
lijks iets om te eten. Ze kwamen niet in
aanmerking voor steun, omdat ze een ei
gen nuis hadden (niet veel zaaks ove
rigens) en dit niet wilden verkopen. Als
goede burgers schaamden ze zich voor
het armhuis (valse schaamte vind je
overal) en ten einde raad staken ze hun
huis* in brand.
WEKKER.
George meid moest voor de politie
rechter komen, hij had verzuimd een
adresverandering op te geven aan het
New York Motor Vehicle Bureau en dat
verzuim is strafbaar, ook in Buffalo.
Midden onder de vermaning van rechter
Latona liep echter een wekker at George
had er wel een verklaring voor. Hij
werkt op een scheepswerf en om nu te
weten wanneer het etenstijd was, ver
zette George telkens zijn wekker, die hij
altijd in de zak had. Nu was het echter
geen etenstijd, maar tijd om een boete
van tien dollar te betalen, toen de wekker
afliep. Arme George.
ONDERSCHEIDING.
Generaal Mac Arthur is weer een
onderscheiding rijker geworden. Deze
werd hem toegekend door de New York
Touchdown Club, een club die iets met
voetbal te maken heeft en die jaarlijks
een prijs toekent aan hem, die het meest
gedaan heeft voor de bevordering van
voetbal. Je moet maar geniaal zijn. Wie
weet of er is nog zulk een prijs beschik
baar voor generaal Kruis ook. Hs.
Een talentvol man.
Op het laatst van December 1651 stierf te Middelburg de stempelsnijder
van de Zeeuwse munt Johannes Looff; in de Nieuwe Kerk werd hij begra
ven. We weten niet hoe oud hij geworden is, zijn geboortejaar is niet bekend.
Vermoedelijk niet zo heel oud, want behalve zijn weduwe Elisabeth van
Hoorn liet hij twee dochtertjes na, die nog erg jong waren: Louisa vijf jaar
en Elisabeth twee jaar.
Waarschijnlijk zijn de voorvaderen
van Johannes Looff in het midden der
16e eeuw uit Duitsland naar ons land
gekomen en hebben zich in Middel
burg gevestigd. Daar legt Johannes in
11627 de meesterproef af voor de deken
1 en beleders van het goud- en zilver-
smidsgilde; in het vervolg mag hij zich
meester goudsmid of zilversmid noe
men. Vermoedelijk heeft hij geen eigen
zilversmidswinkel gehad wegens gebrek
aan middelen om zo'n zaak in te rich
ten, want de familie behoorde niet tot
Je rijken der aarde.
t 168. j
STEMPELSNIJDER
AAN DE ZEEUWSE MUNT.
In 1634 sterft de stempelsnijder aan
de Zeeuwse munt Jacob Uterwael. Ja,
Zeeland had in die tijd een eigen munt-
bedrijf, dat gevestigd was in de Abdij,
waar de naam van de binnenplaats,
Muntplein, nog aan deze glorieuze tijd
herinnert.
Johannes Looff solliciteert naar de
betrekking en wordt benoemd als
„ijzersnijder" zoals het in zijn benoe
mingsbrief heet. Zijn salaris zal veer
tig ponden Vlaams per jaar zijn, dat is
240 gulden, waarbij we moeten be
denken dat de waarde (koopkracht)
van het geld toen veel groter was_ dan
tegenwoordig, misschien wel 10 a 20
maal zo groot.
In 1641 krijgt hij een salarisverho
ging van 50 pCt, zijn salaris wordt ge
bracht op 60 pond. Zijn werk was het
maken van stempels voor de nieuwe
munten, die in omloop gebracht wer
den. Geen gemakkelijk werk; het ver
eiste een vaste hand en het kostte veel
tijd vóór men een stempel klaar had.
De nieuwe ijzersnijder hoewel
lang miskend was volgens deskun
digen een zeer talentvol vakman. In
Middelburg stond hij o.a. in contact
met Zacharias Jansen, die op de Groen
markt woonde en de uitvinder van de
verrekijker genoemd wordt. Deze had
ook wel een beetje verstand van munten
maken, want hij staat er bekend voor
dat hij Spaanse en Deense munten ver
valst had!
De kans is groot, dat Johannes Looti
wel wat van hem geleerd heeft betref
fende het muntwezen. Hij had in elk
geval reeds enkele penningen gemaakt
o.a. van de inneming van 's-Hertogen-
bosch door Frederik Hendrik (1629),
van de slag in het Slaak (bij St Philips-
land, 1631), van het sneuvelen van
Gustaaf Adolf (1632) en enkele gilde-
penningen. Ze zijn over 't algemeen
goed afgewerkt met een mooie om
lijsting en goede verhoudingen van
de afgebeelde voorstellingen, die een
levendige indruk maken.
ZOCHT EEN
ANDERE BETREKKING.
In 1637 solliciteerde hij naar de va
cante betrekking van essaieur-gene-
raal der verenigde Nederlanden, een
voornaam ambt, dat ook goed be
taald werd. (Een essaieur moest de
munten op haar gehalte onderzoeken).
Er waren 9 sollicitanten, waaronder
hoge ambtenaren. Hieruit werd een
voordracht van 3 personen opgesteld,
waarbij ook Looff behoorde. Alle drie
werden opgeroepen om een proef af
te leggen; Looff werd niet benoemd.
Tot zijn dood heeft hij zich tevreden
moeten'stellen met zijn werk aan de
Munt van Zeeland.
Ook na deze mislukte sollicitatie
heeft Johannes Looff behalve de
Zeeuwse munten nog heel wat pen
ningen vervaardigd. Om bij Zeeuwse
feiten te blijven: de verovering van
Een regen van zonneperels
trilt over het land!
En over de bloemen
waar bijen zoemen,
waar kinderen bukken
en lachende plukken
Een regen van zonneperels
trilt over het land!
En over de mensen
die werken en wensen,
trilt 'tlied uit de monden
der kindren, die vonden
de strélende Lente, met hun kleine de zingende Lent' met hun kleine
hand! hand!
Uit: „Credo", verzen van vroeger en nu,
door Berendien MeyerSchuiling.
Waar blijft ons belastinggeld? II.
Controlemaatregelen kosten vaak het veelvoud van de
opbrengst I
Lieten wij een vorig maal de gemeentefinanciën de revue passeren,
thans willen wij de overheidsuitgaven, zoals die door <de departementen
worden verricht, eens aan een nadere beschouwing onderwerpen. Laten
wij beginnen met het departement, aan het hoofd waarvan minister Lief-
tinck staat.
Onder dit (wel belangrijkste) departement ressorteren o.m. de schade en
quête-commissies, een naam, die bij uitstek geschikt is om verkeerd te
worden geschreven. Maar daarin blijkt men aan de departementen in het
algemeen sterk te zijn in het ontwerpen van niet te spellen woorden
dan!
Voor de dienaren van minister Lief-
tinck gelden tal van voorschriften. Het
geen vanzelfsprekend is. Want dat is toch
ondenkbaar: een ambtenaar zonder voor
schriften! Eerder mogelijk ware een roos
zonder doornen! Welnu, om het maar
direct te zeggen: wij haten die voor
schriften, of zij nu pseudoniemen dragen
als: uitvoeringsbeschikking, circulaire,
resolutie of aanschrijving!
Brengt u hier niet tegen In, dat zij
onmisbaar zijn. Aanplakborden schijnen
ook onmisbaar te zijn (om geld in het
laadje te brengen?), maar iedere keer
als wij dergelijke ontsierende dingen zien,
draaien wij ons omWü vragen ons
af, of er wel een minderwaardiger middel
is om een democratisch geregeerd en
vrijheidlievend volk te ringeloren dan
door voorschriften aan ambtenaren.
„CENTENPIKKERIJ"
Het is ondoenlijk alle onzinnige, on
logische, domme, geldverslindende, on
mogelijk uitvoerbare en pietluttige voor
schriften hier te noemen. Daarom moeten
wij ons bepalen tot een algemeen over
zicht
En dan moeten wij constateren, dat de
voor het departement van Financiën gel
dende voorschriften naast bovenstaande
nadere aanduidingen één ding altijd ge
meen hebben: zij zijn het toonbeeld van
een ambtelijke kruidenierspolitiek (in de
volksmond ook wel genoemd „centen-
pikkerij"), die in staat is iedere burger
met afgrijzen te vervullen.
Hele voorschriften worden onder het
mom, dat zij dienenvoor een uniforme
heffing (het argument is weer reusachtig
goed gevonden!), de wereld ingestuurd
om nog nèt die paar centen belasting
binnen te krijgen of nog nèt die paar
centen belasting binnen te houden. Want
heel vaak gaat het over niet meer dan
een paar centen.
Daarom wordt dan altijd maar weer
vergeten, dat de controlemaatregelen heel
dikwijls het veelvoud kosten van het
„bespaarde". Het gaat ons vanzelfspre
kend niet (dit voor degene, die ons niet
goed zou begrijpen) om de wettelijke
verplichtingen van iedere staatsburgei
om belasting te betalen ook maar in het
minst aan te tasten. Maar wèl om de
meer dan ergerlijke voorschriftenpolitiek,
die de burger vernedert enveel geld
kost!
Er is bij dit alles één (schrale) troost:
als wij niet vergeten, dat bü ons in Ne
derland op dit punt alles mogelijk is, zal
deze wetenschap ons heel veel ergernis
besparen
Door electrische stroom gedood.
Chauffeurs hebben achterin de auto
busgarage van de Rotterdamse Elec
trische Tram aan de Sluisjesdijk
Woensdagavond het levenloze lichaam
gevonden van de 51-jarige C. van Mau-
rik.. De man was met een electrische
klophamer aan het werk geweest en
had, mogelijk door een defect aan het
instrument, de electrische stroom door
het lichaam gekregen, die hem op slag
doodde.
Sas van Gent (1644) en van Hulst
(1645) door Frederik Hendrik gedu
rende deze laatste jaren van de 80-
jarige oorlog.
Bovendien zijn van hem bekend en
kele gildepenningen voor gilde-ver
enigingen uit Middelburg, Vlissingen
en Goes, een paar kopergravures en
een prachtig bewerkte zilveren avond
maalsschotel.
Rijk is hij van zijn werk niet ge
worden, want toen hij stierf wilde
zijn weduwe het testament niet aan
vaarden. Als blijk van waardering
voor zijn verdienstelijk werk, ver
leenden de Staten van Zeeland aan
de weduwe echter een extra gelde
lijke toelage. L. v. W.
(Tnopzonden Mededeling adv.)
(Ingez. mededeling, adv.)
29 FEBRUARI t/foi 9 MAART
Geopend ven 10-17 en 19-22 uur
ENTREE f 1.50 INCL. BEL.
RAI - Gebouw Amsterdam
(Van een onzer redacteuren).
Blijkens een verslag van de
raadsvergadering te Arnemuiden,
is in de gemeenteraad aldaar een
stem opgegaan tot verandering van
de straatnaam „Roomschestraat".
„Een dergelijke naam past niet
in een protestantse gemeente", heeft
een der raadsleden gezegd. Liever
zou hij de naam van een vroegere
burgemeester aan de straat geven.
Hoewel deze kwestie van onder
geschikt belang lijkt en zeker niet
meer dan plaatselijke betekenis
heeft, menen wij toch dat het voor
stel tot verandering van een straat
naam in Arnemuiden bredere be
langstelling verdient. Het is immers
heel wel mogelijk, dat men in an
dere gemeenten ook aan een her
vorming van straatnamen denkt.
Het moet zeker gewaardeerd wor
den dat men te Arnemuiden een oud
burgemeester wil eren door zijn naam
te geven aan een der straten. Deed
men dit maar vaker en was het door
heel het land maar gewoonte om
naar figuren die een belangrijke rol
in het dorps- of stadsleven hebben
gespeeld een straat te noemen! Dat
behoeven niet altijd burgemeesters
te zijn. Soms is het een dokter, een
onderwijzer, een predikant of een
andere functionaris, die zich voor de
gemeente verdienstelijk heeft gemaakt
en die daarvoor blijvende hulde ver
dient.
Evenwel, men moet om deze men
sen te eren en daardoor een stukje
plaatselijke geschiedenis in het leven
te houden, geen straatnaam verwij
deren. Althans niet wanneer die
straatnaam óók een stukje locale his
torie vertegenwoordigt.
Wij weten op geen stukken na hoe
Arnemuiden aan zijn „Roomschestraat"
gekomen is. Inderdaad, het is een
protestantse gemeente; een roomse
kerk heeft er nooit gestaan. Misschien
heeft er indertijd een rooms-katho-
liek gewoond en is in de volksmond
de aanduiding „Roomschestraat" gaan
leven, welke aanduiding later offi
cieel werd erkend.
Het kan zijn dat de naam op heel
andere wijze ontstaan is en stellig zal
het interessant wezen de oorsprong
ervan te vinden. Mogelijk ook dat de
ongebruikelijke straatnaam door ver
bastering van een ander woord ge
vormd werd.
KERKELIJKE STRAATNAMEN.
Wfj willen overigens niet wijzer zijn
dan de vroedschap van Arnemuiden,
die zeker geen straatnaam zal laten
vervallen welke een stukje plaatse
lijke historie, hoe klein ook, bewaart.
Wel lijkt ons 't motief „in 'n prote
stantse gemeente geen roomse straat
naam" niet steekhoudend.
Wanneer alle gemeentebesturen de
straatnamen zouden verwijderen, die
niet pasten bij het karakter van de
plaats, dan zou de locale geschiedenis
op de duur voor een deel worden uit
gewist. In elk geval zouden de inwo
ners der gemeente niet meer spelen
derwijs op de hoogte komen van het
verleden hunner woonplaats.
Er zijn immers hele volksstammen
die zich nooit in hun leven de moeite
getroosten om de geschiedenis van him
woonplaats na te gaan (wat eigenlijk
burgerplicht is!). Maar deze mensen
weten toch wel iets van het verleden
af en dat komt door de straatnamen.
In Arnemuiden valt men over de
Roomschestraat, die in een protestant
se gemeente niet zou thuishoren. Maar
in vrijwel iedere plaats zijn straten,
stegen en pleinen naar kerkelijke ge
bouwen of personen genoemd.
Neem Amsterdam. Tientallen straat
namen herinneren daar aan het mid
deleeuws godsdienstig verleden van de
stad (o.a. Heiligeweg, St Luclensteeg,
Reguliersbreestraat, Begijnhof, Mozes-
en Aaronstraat, Karthuizersstraat, e.d.)
Gesteld dat de socialistisch getinte
vroedschap van de hoofdstad zou zeg
gen „in onze rode gemeente passen
zulke namen niet, ze moeten maar
weg", dan zou zulk een sanering te
vens verarming zijn.
Trouwens: is Arnhem Luthers? Nee,
maar desondanks blijft de Luthersche-
straat er gehandhaafd. Is Hoorn over
wegend remonstrant? Allerminst; noch-
thans haalt geen mens het in zijn
hoofd om de Arminiaansche Glop van
een nieuwe naam te voorzien. Hebben
in Zwolle de doopsgezinden de over
hand? Helemaal niet; tóch houdt de
Menistensluis zijn naam. Is Brabants
Roosendaal protestants? Iedereen weet
wel beter! Desondanks denkt men niet
aan een naamswijziging van de Domi-
néstr
Dergelijke kerkelijke straatnamen
moet men juist in waarde laten. Hoe
aardig is het dat Middelburg zijn Ha-
gepreekgang heeft, Veendam zijn
Doopsgezindebrug, Den Haag zijn
Pastoorswarande, Susteren zijn Joden
straat, Zaandam zijn Papenpad,
Utrecht zijn Predikheerenkerkhof,
Delft zijn Choorstraat, Kampen zijn
Broederweg, Gouda zijn Nood-God-
steeg, enz.
Straatnamen zijn onbeschermd. Men
kan een historisch gebouw niet zo
maar afbreken, maar er is geen en
kele instantie die het onmogelijk
maakt om een stukje plaatselijke ge
schiedenis, samengevat in een straat
naam, te verwijderen.
Daarom zij men als gemeente zuinig
op dergelijke namen. Het kenmerkende
wat een plaats bezit, al is het maar
een straatnaam, moet zoveel mogelijk
behouden blijven.
Dit geldt zeker voor kleine,plaatsen
waar de stedelijke ziekte om nieuwe
wijken van onbeduidende straatnamen
(b.v. van bomen, bloemen, rivieren, vo
gels) te voorzien, reeds blijkt te zijn
doorgedrongen.
Men handhave het eigen karakter dei-
gemeente door te bewaren wat bestaat
en door bij nieuwe straten, namen te
zoeken die de band aan het verleden
verstevigen!
bij doorliggen,
doorzitten en
gevoelige huid
1000 dodelijke verkeersongevallen.
Het Tweede Kamerlid, de heer Wei
ter (K.N.P.) heeft aan de minister van
Verkeer en Waterstaat gevraagd:
1. Heeft de minister kennis genomen
van de voorlopige gegevens van het
Centraal Bureau voor de Statistiek, vol
gens welke in 1951 meer dan 1000 per
sonen werden gedood, bijna 12.000 zwaar
gewond en bijna 10.000 licht werden ge
wond als gevolg van verkeersongeval
len, terwijl van 1949 op 1950 en van
1950 op 1951 het aantal dodelijke onge
vallen steeg met respectievelijk 16 en
7 pet.?
2. Is de minister niet van oordeel, dat
deze cijfers er op wijzen, dat verkeers
ongevallen In ons land dreigen te wor
den tot een steeds wjjder óm zich heen
grijpende ramp, en is hij niet van oor
deel, dat althans getracht moet worden
die ramp binnen engere grenzen terug
te dringen
3. Indien de vorige vraag bevestigend
wordt beantwoord, is de minister bereid
in samenwerking met de provinciën, ge
meenten, justitiële en militaire autori
teiten, de K.N.A.C., de A.N.W.B. en be-
langhebbepden bij het autovervoer maat
regelen te overwegen, welke zouden
kunnen leiden tot een beperking van het
aantal verkeersongelukken, bijvoorbeeld
door de instelling van een commissie,
welke tot taak zou moeten hebben voor
stellen te ontwerpen, ten doel hebbende
te geraken tot een verlaging van het
aantal verkeersongevallen
De Kamer van Koophandel te Alexan-
drië heeft een brief ontvangen van de
handelsattaché der Egyptische ambassade
te Brussel, waarin gezegd wordt, dat
Belgische en Nederlandse handelaren
40.000 ton uien van de nieuwe oogst wen
sen'aan te kopen.
Uit de wereld van
Be Strijdende Kerk. P. A. de
Rover. Uitgave Jan Haan N.V.,
Groningen.
P. A. de Rover heeft een „Vertelling
der Kerkgeschiedenis van het eerste
Pinksterfeest tot heden" geschreven, die
130 boeiende verhalen omvat, waarin hij
de geschiedenis van de strijdende Kerk
vertelt. Ook iemand, die zich minder in
teresseert voor de kerkgeschiedenis, zal
deze vijf delen, waarvan onlangs het
laatste verscheen, niet gauw opzij leggen.
Integendeel. Het zijn boeken, die in het
gezin thuis horen, maar ook verenigingen
en scholen zullen er hun voordeel mee
doen. De aantekeningen naast de ver
tellingen zijn zeer leerzaam.
P. A. de Rover heeft zich in het vijfde
deel van de niet gemakkelijke taak ge
kweten om de kerkgeschiedenis van deze
tüd we noemen maar onderwerpen als
de oecumenische beweging, de reofgani-
satiestrijd in de Ned. Herv. Kerk, Karl
Barth en de jongste kerkstrijd in de
Gereformeerde Kerken te beschrijven.
Niet altijd heeft hij als objectief verteller
voldoende afstand genomen van deze stof.
Evenwel, wat ons het meeste trof is de
stille bede in het boek, om de eenheid
van de Kerken. En zo we een tendentie
in deze kerkgeschiedenis bespeurden, dan
was het wel deze goede. Zelf schrijft
de Rover in zyn nawoord: „Het (boek)
moge echter velen brengen tot diepere
bezinning op de wegen Gods met Zün
Kerk in de historie en zo leiden tot aan
bidding van Koning Jezus, Die gezegd
heeft, dat de poorten der hel Zijn ge
meente niet zullen overweldigen", de J.
Kamiel Standaert's Wonderbare
Klim. Leo Meert. Uitgave L. J.
Veen's Uitgeversmaatschappij
N.V., Amsterdam.
Het is een vreemde geschiedenis met
die wonderbare klim van Kamiel Stan-
daert. Kamiel erft van zijn vader een
Dloeiende fabriek. Maar omdat hij meer
houdt van schilderen, verwaarloost hij
de fabriek en verpatst tenslotte de ver
lopen zaak. Zijn gezin leeft in armoede,
omdat zijn schilderijen geen cent ople
veren. Zijn vrouw Eveline neemt de wijk
naar de stad en verdient nog wat huis
houdgeld met het geven van rhythmische
gymnastiek. Deze Eveline komt er slecht
af in het boek, omdat de figuur van Ka
miel nobeler moet uitkomen. "Want nobel
is hij. Van iemand, die hij dodelijk haat,
weet Kamiel een treffende karikatuur te
maken. Enkele politieke konkelaars in de
stad maken dankbar gebruik van deze
tekening en Kamiel maakt naam. Hij ver
liest zijn minderwaardigheidscomplex.
Dit is dan Kamiel's wonderbare klim als
artist. Maar dan is het boek van Leo
Meert, een zeker niet onbekwaam Vlaams
schrijver, nog niet uit. „Het tragisch mis
verstand" heet het laatste hoofdstuk,^ dat
als fragment geen wezenlijke band heeft
met het voorgaande. Onverwacht bezoekt
Eveline Kamiel, die haar gemeen tart.
Eveline schiet Karei dood en pleegt dan
zelfmoord. De „klim" van Kamiel als
persoon is teneinde.
„Een vlot geschreven roman, verras
send van inhoud en opvatting", staat er
op de band van het boek. En wij willen
er aan toe voegen, terwijl we het eerste
in twijfel trekken: „cn verbijsterend door
de nihilistische geest, die er uit spreekt,
ook al kunnen we de schrijver niet se
rieus nemen". de J.