PARADE VAN NIEUWE
AUTO-MODELLEN
MR SOEBARIO
IS NIET GISTEREN GEBOREN.
Dertien duizend
vierkante meter groot en nog te klein voor
1
Ruim de kleine stenen des
aanstoots op!
stelling-Person
2595
MEER PARK DAN AM OPALEIS,
Met geringe middelen kan in vele gemeenten
meer gebeuren.
Uit de belastingkeuken.
e(iasliomolsieiesi
Vinding ten voordele van
dameshoofden en kappers
handen.
KABINETSCRISIS
IN INDONESIË.
Meer toeristen
naar dit gewest
3agina 2
Zaterdag 1 Maart 1952
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
:er B. Bur-
Aan de
van secre-
trectrice.
{tuigde van
de O.L.B.;
plagen zeer
L. Ander-
icening van
j 50.90 laat
Louwerse
Ir de O.L.B.
Iiden ruim
luezoek aan
[e 4814 be-
3e van 542
rerden 405
op 1 Jan.
loepoort.
(wen op de
en de Koe-
fchl ontvan
gen zekere
[i. Het laat
van de
|nd van ca.
doen aan
lijn.
[)d, voor de
iet de be-
ïkantoor te
t>r de twee-
ïciële toe-
|g niet door
ondernam
ferrein te
hield
l'v. School-
ng bijeen
arzitter d«
Imng over-
heer Joh.
was te-
|d. Na de
yijze, kre-
l'urger, en
J. Meijers,
|en uit te
de he
il, wer-
herkozen.
Beatrix-
E, gaf ver
leid „Ong
{gewisseld
uitgevoerd
tses Irene-
oefening
nses Bea-
G. van
tiet muzi-
opkomst
tien en de
verd door
èr aange-
door de
feebed ge-
tL.B.
N.C.L.B.
pan in een
distribu-
(ma sprak
de voor-
welkom
duidelijk
jaar. Be
over het
Irder werd
Tht en sa
ri. Schel-
|me avond
„D.E.L."
[aderde.
LR. kies-
Irvergade-
I, de heer
(ngswoord.
van de
Ihet vast-
[Tot voor-
Ie heer J.
I Koevoets.
Ir de heer
Toorn. Als
ficiaal co-
G. M. bij
net dank-
'1JS
de Jong
gl K.O.).
te Uit-
Nieuw-
de Vries,
pppel, J.
LEN
ken: Sprui-
|j—5/ideul
Rode kool
[erekool 13
19; Kool-
Jer 100 kg.
28 Febr.
100 kg.
St. An-
stek 8.10/
Iwone uie»
lcklers 10.10
23.20; id.
20 ton.
129 Febr.
57Goud-
jeker 35;
itildeman
ns blau-
Jeerlan-
H ij vie 99
Jjye kool
iten 14—
br. 1952:
halen 80.
Al heeft Nederland dan, ook
verhoudingsgewijs, heel wat min
der auto's dan de meest andere
landen, toch Is ook in ons land
de belanstelling groot. Daarom
hebben we gemeend onze lezers
de Indrukken niet te mogen ont
houden, die een onzer verslagge
vers opdeed op de 30ste R.A.I.,
(Van onze speciale verslaggever).
In Amerika komt op elke vijf per
sonen (precies uitgedrukt op 4,6 in
woner) een personenauto voor. In
Nederland treft men slechts op elke
69 personen een personenauto aan.
Al mag dan de behoefte aan dit
vervoermiddel in de V.S. groter zijn
dan bij ons, Nederland komt toch
wel erg achteraan. Het aantal in
woners per personenautomobiel is
voor Engeland 21, Frankrijk 26,
Zweden 26, België 31, Luxemburg
20, Denemarken 35, Zwitserland
31, Noorwegen 49, zodat wij ook
voor West-Europa in de achter
hoede staan.
Dit vertelde de heer E. Eriksson, voor
zitter van de Ned. Ver. „De Rijwiel- en
Automobiel-Industrie", op de 30ste R.A.I.-
tentoonstelling, die gisteren in Amster
dam geopend is.
De heer Eriksson liet de aanwezigen
niet in het onzekere over de oorzaak van
dit „tekort" aan personenauto's in ons
land.
Het verzadigingspunt is stellig nog niet
bereikt. Nu kan men aanvoeren dat de
Import van auto's niet vrij is. Maar ook
al ware dit wel het geval, dan nog zou
het cijfer van het aantal personenauto's
niet met sprongen vooruit gaan.
Goedkope auto's gevraagd.
De financiële situatie van Nederland
zou een belemmering vormen. Er wordt
hier te lande gevraagd om goedkope
auto's, die ook in het gebruik niet duur
zijn. Toen in 1950 uit hoofde van het
destijds vigerende handelsverdrag een
grotere mvoermogelijkheid uit West-
Duitsland bestond, kwamen 12.500 per
sonenwagens de grens over; in 1951 (er
golden toen weer beperkende bepalingen)
waren het er 9.000. Het ging hier om
auto's in de populaire prijsklasse.
Remmend wérken, vooral op de aan
koop van auto's uit de V.S., de buiten
gewoon zware heffingen, verklaarde de
heer Eriksson. Deze Heffingen, welke in
de afschrijving haar terugsiag vinden en
de hoge kosten, welke op het gebruik
der auto's vallen tengevolge van de be
lastingen, maken het transport duur, te
duur.
Aantallen.
Op 1 Augustus 1939 reden er in Neder
land 99.98b personenauto's. Tien jaar la
ter was dit aantal vermeerderd tot
113.477. In 1951 waren er 157.000 (weder
up i Augustus), terwijl naar alle waar
schijnlijkheid het cijler van 1 Januari
195:: was165.000.
Dat lijkt wel een indrukwekkend ge
tal maar in werkelijkheid beweegt zich
het totaalcijfer der jaarlijkse vermeerde
ring in dalende lijn. In het vorig jaar
werden acutduizend personenauto's min
der aan ons nationaal wagenpark toege
voegd dan in 1950 (er kwamen in 1951
ruim 24.000 auto's bij, waartegenover
staat dat in dit jaar zesduizend personen
auto's uit het verkeer verdwenen).
Meer dan het vierde deel van ons per
sonenwagenpark, namelijk 28 procent,
draagt een vooroorlogs bouwjaar. Bijna
de neift van het aantal personenwagens,
te weten 47,9 procent, behoort tot de lich
te klasse, dat is de klasse van auto's die
niet zwaarder dan duizend kg zijn.
Nu we toch cijfers noemen kan terloops
worden vermeld, dat deze derde na-oor-
logse personenwagen-R.A.l. een opper
vlakte van dertienduizend vierkante m.
beslaat. Nochtans heelt men gebrek aan
ruifnte; daarom worden ditmaal uitslui
tend auto's tentoongesteld en geen onder
delen of andere benodigdheden. De R.A.L
is uit haar dertig jaar geleden opgezette
noodgebouw gegroeid; plannen tot de
bouw van een ooeimatiger home zijn in
de maak.
Naar de heer Eriksson mededeelde,
hoopt men weldra met een bouwplan
voor de dag te komen.
Nieuwe modellen.
Wat de tentoonstelling zelf aangaat
zij maakt een weidse inaruk. Juist door
dat allerlei kleine stands met assessoires
zijn vervallen, krijgt men een indruk
wekkend wagenpark te zien.
De enorme ruimte, omzoomd met groen
zodat men zich soms in een park en niet
m een autopaleis waant, heeft een aan
trekkelijk cachet gekregen nu zij gevuld
is met uiteraard prachtig opgepoetste
splinternieuwe wagens. Slechts hier en
daar vormt een in plastic-vitrine opge
stelde motor een onderbreking.
Zoekt men- tussen deze omvangrijke
parade de nieuwe modellen, dan komt
men o.a. terecht bij de Willys personen
auto, die niet eerder in ons land werd
gezien. Het bijzondere ervan is de wijze,
waarop de voorwielvering is opgehangen.
Voorts ziet de bezoeker de Austin Se
ven, een zeer licht Engels maaksel dat
op de najaarstentoonstelling te Londen,
1951, werd geïntroduceerd en dat daar
groot succes had. Ook de Austin Somerset
kwam niet eerder in Nederland op een
expositie voor.
Andere Engelse personenauto's die haar
debuut in Nederland maken, zijn o. m.
de Ford Consul en Zephyr, alsmede de
Vauxhall Velox en Wyvern.
Uit Frankrijk is een nieuwe Simca
(„Aronde") verschenen. Renault komt
met een Frégate naar voren.
Oost-Duitsland prijkt met een I.F.A.-
personenwagen het enige merk perso
nenauto met een 3-cylinder tweetact mo
tor.
De Ford Taunus 12 M, een in Neder-
j, paps'
De Ford Taimus 12 M is een in Nederland nog niet geziene verschijning,
waarmee West-Duitsland zich op de R.A.I. presenteert. Het is een 4-cylin-
der wagen, die slechts 850 kg. weegt, maar desondanks veel ruimte biedt.
NUTTIGl
Er zijn vele automobilisten,
maar slechts weinigen zijn ook
echt vriend van hun auto. Let
eens op als er een automobilist
panne heeft: hij zal met veel
poeha de motorkap oplichten,
maar tien tegen een, dat hij er
eigenlijk geen benul van heeft,
wat hij onder die kap zal aan
treffen! En hij zal dan ook een
zucht van verlichting slaken als
een actieve wegenwacht zijn hulp
zal komen aanbieden!
Voor dezulken is eert bezoek
aan de R.A.I. lang niet overbo
dig. Laten ze dan niet in de eer
ste plaats gaan kijken naar al die
luxe, die ze zien uitgestald, maar
laten ze 'n kijkje nemen bij de
stand van Fiat, die een doorge
sneden motor van het type 1400
exposeert. Al draaiend zullen ze
deze motor kunnen aanschouwen
.en misschien zullen ze iets
gaan voelen voor wat toch eigen
lijk het hart van hun auto isi
land nog niet geziene verschijning (zelf
dragende carrosserie en onafhankelijke
voorwielvering), is het nieuwtje waar
mee West-Duitsland op de R.A.I. arri
veerde.
Het buitenland Iaat zich goed vertegen
woordigen op deze show. Engeland neemt
met 25 merken de eerste plaats in, dan
volgen Amerika met 17, West-Duitsland
met 11, Frankrijk met 9, Italië met 3,
Oost-Duitsland, Tsjecho-Slowakije en
Zweden met 2 merken. In totaal dus 71
merken.
Nederland zelf komt met 5 merken
voor de dag: Fiat, Ford, Kaiser, Morris,
Simca, allen assemblage. De Nederlandse
industrie maakt ook een goede beurt met
kampeerwagens.
Evolutie.
De belemmerende bepalingen waarvan
de heer Eriksson gewaagde en die dus
inzonderheid de Amerikaanse export
treffen, gelden niet alleen in Nederland.
Het behoeft daarom geen verbazing dat
de Europese auto-industrie een omme
keer heeft ondergaan.
Natuurlijk zijn de ontwerpers in ons
werelddeel nog vaak uit op het over
nemen van ideeën uit Amerika. Naar de
experts ons echter verzekeren, heeft de
Europese wagen zijn eigen karakter
geenszins verloren.
Een paar kentekenen van de
evolutie: steeds grotere voor- en
zijruiten, wat het uitzicht zeer ten
goede komt; verbeterd rijcomfort
door het plaatsen van zittingen tus
sen de assen, wat weer leidde tot
het meer naar voren plaatsen van
de motor; onafhankelijke vering
van de voorwielen; het almeer over
gaan op de zelfdragende carrosse-
r'ï, met verdwijning deswege van
het afzonderlijke chassis, wat al
weer een gewichtsafname voor de
auto meebrengt.
Wanneer we hier de vernieuwing aan
motoren terzijde laten om niet teveel in
de techniek onder te duiken, kunnen we
nog wel wijzen op het streven in Ame
rika naar „stuurbekrachtiging".
Aanvankelijk kwam Chrysler ermee,
maar men ziet de stuurbekrachtiging nu
ook toegepast bij Cadillac, Buick en Olds-
mobne.
Stuurbekrachtiging bespaart de be
stuurder enige energie, doordat hij min
der spierkracht nodig heeft voor het be
sturen van zijn wagen.
Het is momenteel nog een luxe en men
vindt de toepassing derhalve alleen in
dure auto's. Maar het is wel de bedoeling
om de stuurbekrachtiging uit te breiden
tot goedkopere modellen. De Europese
auto-industrie heeft zich er tot heden
niet mee bezig gehouden.
Waar blijft ons belastinggeld? I.
Wanneer wij onze geachte en nijvere minister van Financiën de
vraag zouden stellen, waar ons met zoveel liefde betaalde belastinggeld
blijft, dan zou hij met het antwoord niet veel moeite hebben. De bekende
opsomming: bewapening, sociale uitk eringen, oorlogsherstel en woning
bouw, is wel in staat iemand te overtuigen van het feit, dat er ontzettend
veel nodig is. Maar toch heeft bij zeer velen (terecht!) de mening postgevat,
dat het „wel wat zuiniger aan kon" met allerlei zaken.
DE GEMEENTELIJKE ZORGEN.
Waarvoor moet nu de gemeente zo
Over de reeds genoemde uitgaven
heerst in het algemeen weinig ver
schil van mening. In de meeste geval
len zijn zij van a tot z door de Kamer
leden serieus bekeken en accoord be
vonden. Maar juist op allerlei daar
naast vallende uitgaven, die wel geen
grote percentages van het Staatsin-
komen belopen, maar toch altijd nog
de moeite waard zijn grondig onder
zocht te worden, bestaat nogal wat
critiek.
Laten wij dicht bij huis blijven en
eerst eens de gemeentefinanciën be
kijken. De inkomsten der gemeenten
bestaan tenslotte ook voor een groot
gedeelte uit de opbrengst van Rijks-
en gemeentebelastingen. Dat bepaal-
de heffingen, die de laatste jaren zijn
ingevoerd, om het zacht uit te druk
ken niet erg gelukkig gekozen zijn,
moeten we maar op de koop toe ne
men. Tenslotte probeert iedereen te
genwoordig zijn inkomsten te verho
gen en waarom zouden dan de ge
meenten aan dit algemene streven niet
meedoen?
Dat tot de meest onsympathieke
bron van inkomsten der gemeenten de
heffing op het onderhoud en het heb
ben van een grafversiering behoort,
och, laten we ook daarover maar niet
boos worden. Het blijft een raadsel,
dat er één gemeenteraad is geweest,
die een dergelijke belasting kon goed
keuren! Dat de wijze, waarop de graf-
versieringhouders aangeschreven wor
den, alleen maar aan de methodes uit
een nog niet zo lang geleden afgesloten
tijdperk doet denken, is een verschijn
sel, dat dé hele zaak nog stotender
maakt.
in het algemeen zorgen? Dat is heel
wat: brandweer, soms gas- en elec-
triciteitsvoorziening, gemeentereini
ging, straatverlichting, verzorging van
plantsoenen en niet te vergeten be
strating. Deze opsomming is natuur
lijk niet volledig. Voor de uitvoering
van de taken zijn mensen in dienst,
die natuurlijk betaald moeten worden.
Als wij nu de gang van zaken zo
eens bekijken, dan rijst dikwijls de
vraag, of al het geld wel goed wordt
besteed. Waarbij wij de factor ver
gissingen in rekening brengen en er
voor waken moeten spijkers op laag
water te zoeken. Maar dan nog kun
nen wij gerust zeggen, dat een en an
der vaak veel te wensen overlaat.
Wat wij daaraan zelf dikwijls kun
nen doen? In de eerste plaats het be
trokken hoofd van dienst inlichten
over een bepaalde wantoestand. U
kunt die mensen gerust zien als lie
den, die voor namens ons, hun
taak uitvoeren.
En verder zou het in vele gemeenten
volstrekt geen kwaad kunnen, wan
neer In opdracht van B. en W. de direc
teur van gemeentewerken eens per
maand op een flets met zachte banden
zijn gemeente moest doorkruisen voor
het opsporen van aanstootgevende on
effenheden, die met heel weinig kosten
uit de weg (letterlijk!) geruimd kun
nen worden.
Want laten de gemeentebesturen
toch vooral bedenken, dat hét voor
namelijk juist deze kleine stenen des
aanstoots zijn, die de meeste ergernis
opleveren. De grote komen immers
toch wel in de gemeenteraad in be
handeling.
En het gevolg van dit alles? De
burgerij ziet, dat met de weinige mid
delen het grootst mogelijke resultaat
wordt bereikt!
(Ingezonden Mededeling adv.)
tent&on
29 FEBRUARI tym 9 MAART
Geopend van 10-17 en 19-22 uur
ENTREE f 1.50 INCL. BEL.
RAI - Gebouw Amsterdam
(Van onze correspondent).
Voor dames, die zich van tijd tot tijd
bij de kapper plegen op te houden ten
einde haar kapsel een behandeling te
laten ondergaan, valt iets nieuws te mel
den.
Zoals men weet wordt de permanent
wave op verschillende manieren toege
past, o.m. de cold-wave, die aangebracht
wordt met een chemische vloeistof en zo
nodig met behulp van een geringe bij
verwarming.
Jammer genoeg heeft de laatste me
thode ernstige bezwaren. De daarvoor
benodigde vloeistof verspreidt een aller
onaangenaamste geur, maar wat erger is:
zij kan de huid van de onder behandeling
zijnde dame aantasten.
En helemaal scnadelijk was deze vloei
stof voor de kapper, wiens handen te
lijden hadden onder de inwerking van
het venijnige vocht.
Het is te begrijpen, dat men lang ge
zocht heeft naai' een vloeistof, die te ge
bruiken zou zijn bij cold-wave, zonder
dat een schadelijk effect zou worden ver
kregen.
Na vijf jaren experimenteren heeft de
firma J. C. Boldoot te Amsterdam zulk
een vloeistof ontdekt. Er zijn uitgebreide
proeven mee genomen en thans wordt
het product in de handel gebracht.
De Cold-wave kan nu worden toege
past zonder dat er enige schade voor de
huid van de dames en de kappers ont
staat. Bovendien is de onwelriekende
lucht weggenomen en vervangen door
een aangename geur.
Ook bij toepassing van de z.g. Tiède-
methode kan deze vloeistof dienen. De
firma Boldoot verwacht, dat haar vinding
weldra op ruime schaal in ons land wordt
toegepast; er zijn naar men ons vertelde
ook grote exportmogelijkheden voor, daar
nergens in de wereld tot heden een vloei
stof als deze wordt gevonden.
De vorige week zfjn twee gevallen van
kinderverlamming aangegeven, n.l. één in
Kollumeland en één in Brummen.
De Zephyr Six, eveneens een product van Ford, maar ditmaal uit Engeland,
i? een 6-cylinder auto met 4 deuren. De wagen heeft een lengte van ruim
meter, een gewicht van 1150 kg. en een onafhankelijke voorwielvering.
OP EEN DAG IN JANUARI lieten Igevoelens ook van een jonge staat, die
twee Amerikaanse kolonels zich pas onafhankelijkheid heeft verwor-
aandienen bij de Indonesische minis-1 ven en die nu iedere buitenstaander
ter van Defensie, Sewaka, te Djakarta, met argusogen bespiedt uit angst dat
Hoewel minister Sewaka op dat ogen
blik niet zo erg te spreken was over
de Amerikanen, kon hij toch niet
weigeren ze te ontvangen; ze kwamen
immers over het transport van
een aanzienlijke hoeveelheid wapenen
spreken, die Indonesië gekocht had
in de Ver. Staten.
Hun komst was echter niet onopge
merkt gebleven: terwijl het gesprek
in de werkkamer van de minister nog
aan de gang was, ging al als een lo
pend vuurtje het gerucht door Dja
karta: „Onze regering heeft zich aan
het Westelijk blok verkocht!" Opge
wonden politici kwamen onmiddellijk
in het geweer en schreeuwden moord
en brand en in een van de dagbladen
verscheen de volgende dag een spot
prent, waarop de minister van Buiten
landse Zaken, mr Soebardjo, was af
gebeeld, op zijn knieën liggend en In
donesia's onafhankelijkheid aanbie
dend aan Amerika's ambassadeur in
Djakarta, Merle Cochran, die als een
bruid was getekend.
Dat prentje moet Sewaka wel met
een zekere voldoening hebben gezien
en het moet zijn boze bui wel wat
hebben doen zakken. Wat was er n.l.
gebeurd? Een paar dagen voor de
aankomst van de kolonels had am
bassadeur Cochran een gewichtig do
cument toegezonden aan minister
Soebardjo: het Amerikaanse aanbod
tot hulpverlening ten bedrage van acht
millioen dollar aan Indonesië, echter
onder de bepalingen van de Mutual
Security Act, de Amerikaanse wet,
die bepaalt dat de bijstand wederzijds
moet zijn, dus het ontvangende land op
zijn minst moet afzien van steun aan
de communistische staten. Minister
Soebardjo had even geaarzeld alvorens
het document te ondertekenen. Maar
tenslotte had hij er toch zijn handte
kening onder geplaatst zonder het
parlement er in te kennen.
Dat nam Sewaka zijn collega kwalijk.
Hij voelde zich persoonlijk en hij voel
de ook zijn partij gepasseerd. Daarom
was hij boos en daarom gaf het hem
voldoening toen het parlement Mr
Soebardjo op de vingers tikte en wel
zo gevoelig, dat deze zijn ontslag moest
indienen. Maar minder prettig zal hij
zich gevoeld hebben, toen dat ook het
einde van het kabinet Soekiman, dus
ook van zijn eigen ministerschap be
tekende. Want Indonesië was door het
plaatsen van die handtekening in een
kabinetscrisis geraakt!
ER STAK ECHTER meer dan al
leen persoonlijke geraaktheid ach
ter de houding van minisfer Sewaka:
de gevoelens van zijn partij, de Per-
satoen Indonesia Raja, die 18 zetels
in het parlement bezet en daarmee
de op twee na grootste partij is. De
die een aanval zal doen op die vrij
heid. Want behalve dan die partijen-
strijd is dit toch de achtergrond van
deze kabinetscrisis: men wil in In
donesië neutraal blijven. Men wil niet
kiezen tussen Oost en West, tussen
Amerika of Rusland. Men wil wel het
Amerikaanse geld, graag zelfs, maar
men wil niet „dank je wel" zeggen in
deze vorm dat men daardoor bepaalde
verplichtingen op zich neemt. Ver
plichtingen echter, die Amerika als
een conditio sine qua non, als een
noodzaak beschouwt en terecht. Wan
neer men iemand geld leent verwacht
men niet, dat hij voor dat geld een
pistool zal kopen om U dood te schie
ten! En als Amerika zijn geld met
handenvol rondstrooit, dan hoopt het
dat het rente van dat geld zal trek
ken In de vorm van voordelen voor
zijn eigen handel en industrie, maar
als eis stelt het dat dat geld niet
tegen het land zal worden aange
wend.
Dit alles wist minister Soebardjo
natuurlijk en h(j wist ook, dat het
moeilijk zou zijn die eis aan de na
tionalistische heethoofden duidelijk te
maken, ook al is die dan nog zo lo
gisch. En misschien is het daarom ge
weest, dat hy tekende alvorens met
het parlement en zijn collega's te
overleggen: een handtekening kan niet
meer teruggenomen worden, zelfs niet
als men de minister daarna tot aftre
den noopt!
NATIONALISTISCHE HEETHOOF
DEN noemden we die politici die
moord en brand schreeuwden toen zij
van de ondertekening van het verdrag
hoorden. Het is de vraag of zij alleen
maar „nationalistisch" denken; of hun
gedachtenwereld ook niet wat ver
troebeld is door communistsche pro
paganda. Want dat is en blijft de
grote vraag als men alles wat in In
donesië gebeurt en helaas is dat
maar al te vaak niet veel goeds
nauwkeurig gaat beschouwen. De
P.K.I., de Partai Kummunis Indone
sia, is niet zo sterk, bezet slechts 14
zetels en is daarmee de vijfde partij.
Voor haar komt de Masjoemi (de Mo
hammedaanse partij, die 46 zetels be
zet en waarvan Soebardjo en ook pre
mier Soekiman lid is), de P.N.I. (Par
tai Nasional Indonesia, 35 zetels en de
tweede steunpilaar van de regering
Soekiman beide partijen hadden vijf
ministers in het kabinet), de P.I.R.,
waarvan Sewaka lid is (18 zetels) en
de P.S.I. (Partai Socialis Indonesia,
16 zetels, partij van Sharir). Maar de
vraag is gewettigd hoeveel van die
vertegenwoordigers, die niet uit de
communistische partij voortkomen, in
werkelijkheid communistisch denken.
Misschien niet bewust, niet pro-Mos
kou, maar dit volk heeft een revolutie
achter de rug en de geest van de re
volutie doet nog altijd zijn uitwerking
gevoelen in de geesten van de lei
dende figuren. Men is ook niet be
wust Anti-Amerikaans dat zou
trouwens wel van grove ondankbaar
heid getuigen na de hulp die het van
Amerika en van de heer Cochran in
het bijzonder ontvangen heeft in de
worsteling om de onafhankelijkheid
tegen Nederland. Maar men vreest
nu „uitgebuit" te worden door de
Amerikaan, zoals men eertijds door
de Nederlanders immers „uitgebuit"
is. Men wil onafhankelijk zijn maar
men beseft niet dat die onafhankelijk
heid niet meer bestaat in deze wereld
van steeds nauwer saamgaande be
langen. Men kan niet meer een een
ling zijn, zeker niet een land als In
donesië, dat zo rijk is aan natuurpro
ducten en dat op een strategisch zo
belangrijk punt ligt. Vóór of tegen,
die keus moet Indonesië maken. Mee
doen met de Westelijke mogendheden
of langzaam meegezogen worden in
de communistische invloedssfeer. Er
is geen tussenweg.
TN AMERIKA neemt men deze rel
1- om de aangeboden hulp niet zo
zwaar op. Men gelooft in Washington,
dat Djakarta de verplichtingen die het
op zich nam, toen Soebardjo zijn hand
tekening zette, wel zal nakomen. Men
grondt die mening op de uitlatingen
van vele Indonesiërs, die wel inzien
dat die keuze gemaakt moet worden.
Vooral de leiders van de Masjoemi
geven blijk van veel gezond verstand
in deze kwestie. En opvallend is wat
de correspondent van de N.R.C. uit
Djakarta schreef over het gros van de
niet linkse opposanten. Hij meent dat
velen alleen maar boos waren op
Soebardjo, omdat .hij niet genoeg van
Amerika had losgekregen. Zij zijn van
mening, dat Birma en Pakistan b.v.
betere voorwaarden hebben gekregen
en ze willen, dat het volgende kabi
net de zaak opnieuw zal bekijken. En
daartoe zal men in Amerika vermoe
delijk wel geneigd zijn. Men heeft er
nu te kennen gegeven dat men rustig
door zal gaan in afwachting van de
reacties van Indonesische zijde.
OVERZIET MEN deze gehele Indo
nesische kabinetscrisis, dan ko
men onwillekeurig de woorden in ge
dachte die Soebardjo sprak in het
parlement toen hij zijn aftreden aan
kondigde:
„Indonesië is nog te jong om de ge
ijkte diplomatieke tradities te begrij
pen!" En over zichzelf zei hij: „Ik ben
niet gisteren geboren!" Hierin ligt in
derdaad de kern van dit alles. Indo
nesië telt verscheidene zeer bekwame
figuren, mensen die „niet gisteren
geboren zijn", die staatsmanskwalitei
ten bezitten. Zij zijn het die nog de
schijn ophoudendat dit land de vrij
heid niet te vroeg verworven heeft.
Maar na deze figuren komt een hele
tijd niets: de mensen die achter hen
zouden moeten staan, de hoge ambte
naren, de volksvertegenwoordigers, zij
zijn niet geschikt voor hun taak. Zij
begrijpen „de geijkte tradities" niet,
„spelen politiek" als het ware, zonder
te begrijpen welk 'n onnoemelijke scha
de ze daarmee hun land berokkenen
en zonder te begrijpen ook dat dit een
spel met vuur is, omdat hamer en sik
kel dreigend bonen dit land hangen.
Eens te meer blijkt hoe funest deze
te vroegtijdige overdracht van souve-
reiniteit voor dit land geweest is. Er
zijn er die „niet gisteren geboren zijn",
maar er zijn er veel meer, die er niets
van begrijpen. Die schade zal alleen
de tijd kunnen doen inhalen, Ameri
kaanse dollars doen hier niets aan!
V.V.V. ZUID- EN NOORD-BEVELAND
Medewerking van de middenstand
gevraagd.
In de algemene jaarvergadering van
de Vereniging voor Vreemdelingen
Verkeer in Zuid- en Noord-Beveland,
gisteren gehouden in „De Prins van
Oranje" te Goes, zijn de plannen be
sproken om het toerisme in het ge
west te bevorderen. Men was van me
ning dat, hoewel mooie voorbeelden
van samenwerking voorkwamen, de
medewerking van de middenstand erg
klein is. Het bedrag, dat de midden
standsverenigingen beschikbaar stel
len, is gering. „Er is", zo drukte de se
cretaris, de heer M. Haasdonk het uit,
„onder de middenstand in het alge
meen en onder de burgerij in het bij
zonder weinig begrip voor bet belang
rijke werk van de V.V.V.".
Tijdens deze geanimeerde vergade
ring werd het voorstel geopperd om
tijdens het seizoen propaganda te voe
ren onder de vacantiegangers aan de
Belgische kust. Goede propaganda ech
ter kost geld en daarom raadden an
dere leden het bestuur aan zeker te
zijn van een degelijk inkomen. Daar
toe is in de eerste plaats verhoging van
contributie nodig.
De heren E. N. C. van Riessen, A. A.
Schuit, C. J. van Asperen Vervenne en
M. Haasdonk werden in het bestuur
herkozen. In plaats van de heer J. M.
Kakebeeke kwam de heer F. Gerritsen
in het bestuur.
De bespreking van 't werkprogram
ma voor het komende seizoen leverde
de mededeling op, dat het gelukt was,
met medewerking van het Bureau Ge
meentewerken te Goes, een nieuws
plattegrond voor Goes te laten druk
ken en dat er in samenwerking, met
de provinciale V.V.V. een folder in
België verspreid was. In principe werd
besloten het 35-jarig bestaan zó te vie
ren, dat de vereniging er financieel bij
gebaat zou zijn.
De vergadering stond onder leiding
van de heer E. N. C. van Riessen. On
der de aanwezigen merkten we o.m.
op de heer Smit uit Veere, directeur
van de Provinciale V.V.V.
