WEINIG KANS OP A-BOM
Sarco globine
DE RODE SIKKEL
OF DE OSSEN ONDER HET 1UK
maar men houdt er wel rekening mee.
de loupe
KONINGIN ELIZABETH II
Burgerlijke verdediging is Zelfverdediging'
Ons volk moet zichzelf leren beschermen;
de overheid verschaft de middelen.
Organisatie naar Engels
voorbeeld.
tot souverein uitgeroepen.
Onder
INDIA EN HET
COMMUNISME
Zaterdag 9 Februari 1952
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
DE 24STE JUNI 1948, het begin van de blokkade van Berlijn, is
een van de méést critieke dagen geweest in de na-oorlogse gespannen
verhouding tussen Oost en West. Ware het toen tot een gewapend
conflict gekomen, dan zou West-Europa er is géén generaal, die
dat ontkent eenvoudig onder de voet zijn gelopen. Thans, ruim drie
jaar later, is het machtsevenwicht niet onbelangrijk in het voordeel
van het Westen verschoven. Met die verschuiving is ook het zelfver
trouwen van het Westen herleefd en daarmede het vertrouwen van
de militaire leiding, dat eventuele luchtaanvallen door een West-
Ëuropese luchtverdediging onderschept, althans ten dele verhinderd
kunnen worden.
Met dit alles is ook de zekerheid gegroeid, dat het nu zin heeft om
dt verdediging van de burgerbevolking voor te bereiden. Drie jaar
geleden zou dat onmogelijk zijn geweest. Toen had een onverwachte
aanval tot vernietiging kunnen leiden. Nu echter kan een luchtaanval
tot „schade" beperkt blijven, mits er zo vlug mogelijk een organisatie
tot bescherming van de burgerbevolking in het leven wordt geroepen.
deze arbeiders is volkomen getraind, 10
pCt half. Een organisatie die misschien
alleen bij de gedisciplineerde Engelsen
kan worden ingevoerd heeft het mogelijk
gemaakt dat 16.000 arbeiders binnen een
minuut in de schuilkelders kwamen. De
I.C.I heeft de kosten voor zijn burger
lijke verdediging begroot op 200 millioen
gulden tegen 25 millioen in de tweede
wereldoorlog. De industrieën mogen deze
kosten in mindering brengen op hun in
komstenbelasting.
Korpsen en diensten.
Een probleem is ook de brandweer.
Veel materiaal moet er nog komen. Mo
biele colonnes zullen rond de steden
worden opgesteld. Iedere colonne moet
bestaan uit 50 pompen, een radiowagen,
een keuken en 450 manschappen.
Zo werkt men ook in Londen aan een
plan om over de gehele stad waterreser
voirs aan te leggen. Het plan omvat niet
minder dan 12000 watertanks met een ge
zamenlijke Inhoud van ruim twee milli
ard liter. De tanks zullen worden ver
bonden door 400 myl pijpleiding.
Voorts zullen de Engelse reddingploe-
gen worden uitgerust met „dosismeters"
waarmede de intensiteit van de gevaar
lijke gammastraling na een atoombom
aanval kan worden geregistreerd.
Trage aanmelding.
Er zijn Engelsen, en er zullen onge
twijfeld ook Nederlanders zijn, die bur
gerlijke verdediging in deze „eeuw van
de atoombom" nutteloos vinden. Meestal
zijn zij misleid door de sterk overdreven
wijze waarop de uitwerking van de
atoombom is beschreven. „Want wij staan
niet machteloos tegenover de atoombom.
Ieder nieuw wapen brengt een tegen-
wapen op", zo redeneren de Engelse Ci
vil Defense-ambtenaren.
Men verwacht, dat ook in ons land
bij de werving voor de burgerlijke ver
dediging soortgelijke reacties zullen
komen. Dit heeft de werving voor de
Nationale Reserve reeds geleerd. „We
komen wel als de nood aan de man
komt"is maar al te vaak het ant
woord.
Ons volk kan zich echter een afwach
tende houding nog minder permitteren
dan de Engelsen, die immers het werk
kennen van de burgerlijke verdediging
uit de afgelopen wereldoorlog en voor
wie een aanvullende training naar ver
houding niet zoveel tijd in beslag zal
nemen.
In ons land zal echter alles van het
begin af moeten worden geleerd en daar
is tijd voor nodig. Kostbare tijd, die zal
ontbreken, wanneer het, onverhoopt,
eens tot een conflict zou komen.
De stafschool van de burgerlijke ver
dediging in ons land, die te Barneveld
is gevestigd, is de eerste copie in Europa
van de Engelse school te Sunningdale.
In Barneveld hebben reeds meer dan
Britse luchtbeschermers kunnen hier-
ov*r meepraten. Londen alleen stond
bloot aan tientallen bombardementen bij
dsg en naeht in de periode van Septem
ber 1940 tot Mei 1941. Er vielen duizen
den slachtoffers. Maar groter nog was
bet aantal slachtoffers geweest indien
niet de. altijd nog inderhaast opgebouw
de, Civil Defense de burgerlijke verde
diging paraat had gestaan.
Niet machteloos.
De burgerbevolking behoeft niet mach
teloos te staan. Dat heeft ook de Neder
landse regering begrepen, toen zij onlangs
vier wetsontwerpen indiende, welke ver
band houden met de organisatie van de
burgerlijke verdediging.
Naar Engels voorbeeld wil Nederland
lijn maatregelen nemen. Ook hier heeft
tnsn ln overleg met de militaire autori-
tsiten een lijst opgemaakt van da maxi
mum tonnages aan bommen waarmede
da belangrijkste gemeenten, de zgn. A-
gemeenten, per aanval rekening hebben
fe houden. Deze A-gemeenten zijn o.a. de
havensteden als Rotterdam, Amsterdam
ia Vlissingen, het regeringscentrum Den
Jaag, spoorwegknooppunten als Amers
foort en de marinehaven Den Helder.
Hoewel deskundigen van oordeel zijn,
dst er in ons land geen doel is te vinden,
dat belangrijk genoeg zou kunnen zijn
voor een aanval met een A-bom is toch
met een beperkt gebruik van dit wapen
rekening gehouden.
Men is er namelijk van overtuigd, dat
een A-bomaanval op een dichtbevolkte
stad zonder burgerlijke verdediging zeker
duizenden slachtoffers méér zal maken.
Nederlandse organisatie.
I. on. iauu, zo heeft men berekend,
moet üe burgerlijke verdediging in geval
van oorlog kunnen beschikken over min
stens 200.000 vrijwilligers. Diensten en
corpsen staan op het punt te worden op
gericht. De uniformen ervoor zijn reeds
ontworpen. Voor deze „noodwachten",
waarin de overheids-organisatie zal wor
den verdeeld, zullen practisch in aanmer
king komen de voor de militaire dienst
afgekeurden en jgesteiden alsmede
I
1000 leidinggevende personen de cursus
sen gevolgd. De hoofdinstructeurscursus
voor de brandweer ls afgesloten, die voor
de opruimings- en reddingsdienst en voor
de politie zijn nog gaande.
Plannen zijn gereed.
De plannen in Nederland liggen klaar,
men weet hoeveel vrijwilligers er nodig
zullen zijn, welk materieel moet worden
gekocht, welke diensten er nodig zijn en
hoe de gelden voor dit alles verkregen
zullen worden. (Het Rijk zal de zwaarste
lasten dragen). Bij de uitvoering van
haar plannen wordt de regering geadvi
seerd door de stichting „Bescherming
Burgerbevolking", een niet-politlek li
chaam, waarin vertegenwoordigers van
werknemers- en werkgeversorganisaties,
van godsdienstige groeperingen en van
vrouwenorganisaties zitting hebben. Een
onder deze stichting staande werkcom-
missie van particulieren is belast met de
werving van vrijwilligers.
Deze combinatie van overheid en bur
gerij op het gebied van de burgerlijke
verdediging is uniek. Zij garandeert de
bevolking immers invloed op de maat
regelen, welke tot haar bescherming zul
len worden genomen.
Zij garandeert daarmee tevens
een goedwerkende burgerlijke ver
dediging. De regering kan evenwel
niet meer doen dan de organisatie
opbouwen en de werktuigen ver
schaffen. Uit de bevolking zullen
vrijwillig de duizenden mannen en
vrouwen moeten komen, die in ge
val van nood met de door de over
heid verschafte middelen moeten
kunnen omgaan. En deze vrijwillige
massale aanmelding zal alleen kun
nen gebeuren als men inziet, dat
burgerlijke verdediging „zelfverde
diging" is.
Het tonisch krachtpreparaat
Vraagt hei Uw
apotheker of drogist
NEDERLANDSE HULP AAN
INDIA.
Volgens het orgaan van de Ned.
Jeugdgemeenschap „Vrije Vaart",
door welke organisatie in de afge
lopen zomer een krachtige hulpactie
ls gevoerd onder de leuze „Neder
land helpt India" om de dreigende
hongersnood in India te keren, heeft
deze actie een kwart millioen gul
den aan gelden en goederen ln na-
tura opgeleverd. Vijf scheepsladin
gen z\jn reeds verzonden en hel res
tant zal een dezer dagen worden
verscheept.
President Peron van Argentinië heeft
een besluit getekend, dat het op vrije
voeten stellen behelst van 35 leden der
Argentijnse socialistische partij, die het
zij tot gevangenisstraf waren veroordeeld,
hetzij zich, in afwachting van hun be
rechting, in verzekerde bewaring bevon
den.
Mei groot ceremoneel.
De officiële proclamatie van de troonbestijging van Koningin
Elizabeth II, geschiedde volgens een duizendjaar oude traditie van
pracht en praal. In elke plaats in Engeland werd de plechtigheid ge
houden. in Londen echter geschiedde dit in een grootser stijl. De voor
naamste plechtigheid voltrok zich in het carré van het paleis van St.
James, dat dateert uit de elfde eeuw en 400 jaar geleden als paleis
herbouwd werd.
De „Royal Horse Guards" in gala
uniform en de „Royal Trumpeters" in
goudbestikte kledij stonden op een
balkon voor het carré opgesteld te
zamen met de hoogste heraldische
functionarissen in- schitterende gewa
den in allerei kleuren. Aan het hoofd
van de schilderachtige groep op het
karmozijn-gedrapeerde balkon stond de
„Earl Marshall of England",- de
Hertog van Norfolk, eerste her
tog en hoofd van het Heraldisch
college, met zwarte steek met her
melijnen kuif. Hij was verantwoordelijk
voor de details van alle koninklijk ce
remonieel. Naast hem stond de heraut
van de kouseband, een van de drie
Engelse Heraldische functionarissen,
die deze titel dragen. Deze was ge
kleed in fluwelen mantel met goud op-
stiksel en purperen dekmantel. In zijn
witgeschoende handen hield hij het
perkament met de tekst van de pro
clamatie.
Achter de Earl Marshall en de
heraut van de kouseband stonden de
twee andere herauten voor Engeland,
Norry en Clarencieux, geflankeerd
door de herauten van Lancaster,
Windsor, Richmond, Somerset, Chester
en York.
De herauten werden bijgestaan
door hun schildknapen, die gekleed
waren in gebloemd damast en die de
heraldische titels dragen van Port
cullis, Rouge, Dragon, Rouge Croix en
Bluemantle.
Doodse stilte trad in, nadat een rof
fel was geslagen op de zwartomfloer-
ste trommels op het carré en de
heraut van de kouseband de procla
matie ontvouwde en deze op plechtige
toon voorlas.
Na de voorlezing zette de kapel de
eerste maten van het volkslied in
waarop de menigte in de straten, op
de daken en achter de vensters in de
houding ging staan.
Koningin Elizabeth 2 was voor haar
onderdanen in Londen uitgeroepen tot
souverein.
De stoet stelde zich toen op en de
rijtuigen reden naar Charing Cross,
naar de City. Daar las de heraut van
Lancaster opnieuw de proclamatie
voor aan de menigte. Vervolgens ging
het langs de Strand naar Temple Bar
waar de toegang tot de city was af
gezet met een roodzijden koord.
Hier kwam de vertegenwoordiger
van de city van Londen naar het
voorste rijtuig toe en vroeg met lui
der stemme: „Wie komt daar?" De
schildknaap Bluemantle trad naar vo
ren en verzocht namens de Koningin
toegang tot de city. Bluemantle werd
naar de lord mayor geleid en het zij
den koord werd verwijderd.
De stoet ging vervolgens door Fleet
Street de krantenwijk naar de
Royal Exchange, het centrum van
het verzekeringsbedrijf, waar de heraut
van Norry de proclamatie voorlas,
voor de vierde maal, err daarna de Lord
Mayor drie hoera's op de Koningin
uitbracht.
Onderwijl werd de proclamatie over
het gehele land in de grote steden
en gemeenten door de burgemeesters
voorgelezen.
SORRY, U BENT MIJ
TE BEKROMPEN!
De N.C.R.V. mag zich in een groei
ende populariteit verheugen en dat is
niet in de laatste plaats te danken aan
de zo succesvolle Haak-In actie en aan
de steravonden, waarnaar iedere Don
derdagavond honderdduizenden luiste
ren, al dan niet lid van de N.C.R.V.
Deze belangstelling is een verblijdend
verschijnsel. Weliswaar gaat er van
dergelijke avonden niet zo heel veel
evangeliserende werking uit waar
bij het de vraag is of, als men hel er
al te dik bovenop legt, er dan nog
zoveel belangstelling voor zou be
staan! maar het kan de mensen
er toe brengen ook op andere pro
gramma's van de N.C.R.V. af te stem
men en bovendien weerspreken deze
avonden het praatje, dat het Chris
tendom iets is, waarbij je altijd som
bere kleren en een somber gezicht
moet (aan) trekken. Het doorbreken
van dergelijke vooroordelen is nu
eenmaal een eerste vereiste om
iemand tot een wèl zuiver oordeel te
brengen!
Aan deze populariteit zijn ook ge
varen verbonden. In de eerste plaats
natuurlijk dat van vervlakking, van
een teveel zoeken van de neutrale
belangstelling. Hierover willen we het
echter niet hebben. Er ligt n.l. een
ander gevaar en wel dit dat men voor
al moet zorgen dat het peil van de
uitzendingen dusdanig hoog is, dat
het geen voedsel geeft aan critiek van
anti-christelijke elementen.
Wij denken hier speciaal aan een
deel van onze jeugd. Vroeger had men
een zeer treffende naam voor een be
paalde groep van jongelui, die door
hun middelbare schoolopleiding zich
mijlenver verheven achtten boven al
les wat niet hun „intellectuele peil"
bereikt had. Die knapen en meisjes,
die wel eens hun neus buiten de grens
hadden gestoken en nu plotseling dit
Nederlandje m aar een „burgerlijk
landje" vonden. „Sorry-mannetjes"
placht men die te noemen, want het
woord „sorry" was toen in de mode
en het leek wel op hun tong vastge
kleefd. Het zijn dit soort jongelieden,
die met hun grote mond en hun waan
wijsheid maar al te vaak de geest van
een bepaalde groep, scholieren of sol
daten, bepalen. Die oorzaak zijn dat
eenvoudige jongens, die niet zo welbe
spraakt zijn, zich soms verlegen terug
trekken en soms toelaten dat hun be
ginselen worden bespot.
Zie, het moet ons van het hart, dat
de N.C.R.V. aan dit soort lieden nogal
eens de kans geeft hun spottende op
merkingen te spuien, daarbij dikwijls
anderen beschaamd maken. In vroe
gere Haak-In uitzendingen hebben we
dat al eens bespeurd en enkele we
ken geleden constateerden we het op
nieuw, toen de leider van de familie
competitie het woord jack (een kle
dingstuk met een j; het mocht ook
een woord uit een vreemde taal zijn)
niet bleek te kennen en het met j ek
wilde schrijven. Dat het woord jack
ook hier is ingeburgerd, vooral in de
uitdrukking windjack, bleek de man
niet te weten of vergeten te zijn.
Natuurlijk zijn dit kleinigheden
maar ieder weet dat juist een kleinig
heid een goede zaak grote schade kan
berokkenen. Een tikkeltje te weinig
zout kan een juweel van een gerecht
bederven. De N.C.R.V. heeft voortref
felijke uitzendingenmaar juist door
deze dommigheidjes kan men die
mensen die daarvoor gevoelig zijn,
afstoten en hun voedsel geven aan
hun bewering dat die Christelijke
mensen in wezen toch maar onont
wikkelde en dus bekrompen stumpers
zijn. Wat grotere zorgvuldigheid bij
het kiezen van deskundige medewer
kers lijkt ons wel op zijn plaats.
uis ATOOMaUM.
....voor ieder wapen een
tegenwapen
vrouwen. Militairen en vaarplichtigen
liet. Wjj hebben het betreffende wetsont
werp reeds beschreven.
Het is duidelijk, dat de burgerlijke ver-
pediging geen plaatselijke aangelegen
heid is en dat de overheid wel terdege
per een en ander zeggenschap moet heb
ber:. De burgerlijke verdediging in Enge
land is een aangelegenheid waarmee 23
jhlnisteries zijn gemoeid. Engeland is ver-
jjsald in districten, en ook Nederland is
daarom verdeeld in kringen.
Een aparte status in de Engelse bur-
lerlyke verdediging vormen de fabrie-
*'n en industrieën, die meer dan 200
werknemers in dienst hebben. Zij moe-
Wn zichzelf zien te redden. Deze zelfbe
scherming omvat, naast de brandweer-
J® reddingsploegen, ook formaties die
«linnen optreden tegen saboteurs en pa
rachutisten. Deze formaties bestaan allen
H» vrijwilligers! Men neme bijvoorbeeld
jmPerial Chemical Industries een be
ad» van 120.000 arbeiders. Vijf pCt van
C1 RGENS IN INDIA is een man
■Li op weg
lokaal. Hij heeft er geen vrije
op weg gegaan naar het stem
dag voor gekregen: zo is deze maal
'dat de man stemmen mag een feest
dag. De man heeft een stembiljet bij
zich, maar uit dat biljet kan hij niets
wijs worden want lezen of schrijven
kan hij niet. Maar de man weet wat
hij wil: hij is een aanhanger van de
Congrespartij, de regeringspartij van
Pandit Nehroe, de minister-president.
Op die partij wil de man stemmen en
hij weet ook hoe hij dat doen moet.
In het stemlokaal staat een groot
aantal stembussen en op elk van die
stembussen is een tekening aange
bracht, het symbool van iedere partij,
die aan de verkiezingen deelneemt.
De man zoekt even; hij kan trouwens
zoeken want niemand ziet hem. De
verkiezingen zijn vrij en geheim zo
als dat past in een democratisch ge
regeerd land. Daar staat de bus die hij
zoekt; de bus waarop de tekening
prijkt van de twee naast elkaar voort-
ploegende ossen, het juk over hun
brede schonken. De man werpt zijn
biljet in die bus en gaat heen; hij
heeft zijn plicht gedaan.
Na hem komt een ander. Ook hij
komt alleen in die ruimte met de bus
sen. Hij kan evenmin lezen dus ook
hij moet zoeken. Maar hij zoekt niet
de vreedzaam voortploegende ossen,
deze man is communist en zijn ogen
speuren naar zijn symbool: de gesty-
leerde korenaren met daaronder langs
de sikkel. In die bus werpt hij zijn
biljet en dan gaat ook hij heen.
NAAST ELKAAR staan die twee
bussen maar die symbolen, die
op beide prijken, bergen een wereld
van verschil in zich. De grondgedach
te is gelijk: de twee vreedzaam voort-
ploegende ossen en de korenaren wij
zen beide op de wil om het volk te
voeden. In India is dat een probleem
van de eerste orde: voedsel voor die
millioenen. Betekent niet één mis
oogst, dat er enkele millioenen van
de honger zullen omkomen? Dat de
zuigelingensterfte, die toch al zo
schrikbarend hoog is, opnieuw zal
stijgen en dat mannen te zwak zul
len worden om hun noodzakelijk werk
te doen? Daartegen wil de Congres
partij vechten en daartegen willen de
communisten vechten. Maar nu komt
het verschil: die ossen dragen het juk
om deze plaag te bedwingen zal er
gewerkt moeten worden, zal men zich
ontberingen moeten getroosten, zal
men zelf moeten aanpakken. Rond de
gestyleerde korenaren der communis
ten echter windt zich de sikkel. Ook
die gebogen sikkel kan ook een vre
selijk moordwapen zijn. De bedrei
ging ligt er in: niet goedschiks, dan
kwaadschiks!
Omstreeks 140 millioen van de
177 millioen kiezers zijn in India nu
ter stembus geweest. Een volledige
uitslag is dus nog niet bekend. Maar
wel is bekend, dat de communistische
partij de op een na de grootste partij
van India is geworden. De meeste men
sen hebben het juk verkozen boven
de sikkel, een vreedzame opbouw bo
ven het geweld van de revolutie,
maar wie had durven voorspellen, dat
in dit land van Gandhl, de geweld
loze, de gedachte van het geweld zo
spoedig veld zou winnen. Op 30 Jan
was het vier jaar geleden dat de Ma-
hatma viel onder moordenaarshand,
dat de prediker van het ongewapend
verzet tegen onrecht de laatste adem
uitblies. Hjj was in India een legen
darische figuur, een man die sprak
tot aller verbeelding, niemand uitge
zonderd. Bij zijh dood rouwde het ge
hele volk van India, en eigenlijk de
gehele wereld. Maar vier jaar later
is men hem vergeten. De legende
blijft, maar de nobele gedachten van
deze grote denker hebben geen wortel
geschoten.
T"AE SCHULD HIERVOOR moet voor
L' een groot deel gezocht worden in
de Congrespartij zelf en bij zijn te
genwoordige leider, Pandit Nehroe.
Tussen de gedachten van Pandit
Nehroe en Gandhi gaapt een diepe
kloof, ook al waren beiden dan lei
ders van dezelfde partij. Een kloof
die haast even diep is als die tussen
Churchill en een Attlee b.v. Pandit
Nehroe is socialist. Hij is wel bevan
gen door de gedachten van Gandhi en
predikt ook een geweldloze politiek in
internationale verwikkelingen, zo ten
aanzien van China en Korea, maar
als het op de belangen van zijn land
aankomt is hy zeker niet wars van
geweld. Dat blijkt meer dan duidelijk
uit de door hem gevoerde politiek ten
aanzien van Pakistan in het geschil
WIJLEN MAHATMA GANDHI
...weinig bleef over van zijn leer...
Kashmir.
Kashmir is een oud vorstendom en
zoals aan alle vorstendommen werd
het bij de zelfstandigheidsverklaring
van India en Pakistan de keus gelaten
zich bij een van deze twee nieuwe
staten aan te sluiten. Men verkoos ech
ter voorlopig een zelfstandig bestaan,
wat niet naar de zin van Pandit
Nehroe was. Hij gaf aan zijn legers
bevel het gebied te bezetten en na
een zeer bloedige strijd want ook
Pakistan mengde zich onmiddellijk in
het conflict werd Kashmir bezet
en in feite bij India inigelijfd. Sedert
1 Januari 1949 heerst er een wapen
stilstand en trachten bemiddelaars
namens de Ver. Naties een oplossing
te zoeken. Die oplossing zal echter
wel nooit komen, zolang India op het
juridisch door niets te verdedigen
standpunt blijft staan, dat dit vors
tendom India's gebied is en dat in
menging door de Ver. Naties in dit
geschil dus inmenging betekent in
een binnenlandse politieke aangele
genheid. Talloze voorstellen zijn al
sian India gedaan en tal van landen
hebben al hun goede diensten aange
boden maar Nehroe weigert. De
gedachte van geweld boven recht, die
volkomen in strijd is met Gandhi's
ideologie, is hem niet vreemd!
PI DE CONGRESPARTIJ ZELF bo
tert het trouwens ook niét al te
goed. Tot voor komt had de partij
een president en twee vice-presiden-
ten. Deze laatsten waren de rnach-
tigsten: de een was Pandit Nehroe
de minister-president en de het meest
naar buiten optredende figuur, de
ander was Vallahai Patel, minister
van binnenlandse zaken, die op het
volk meer invloed uitoefende dan
Nehroe. Tussen deze twee vlotte het
niet al te goed, wat in September
1950 tot uiting kwam bij het kiezen
van een partijvoorzitter. Patel steun
de de eandidatuur van Poersjotam
das Tandon, een man die tegen Neh
roe vele bezwaren had. Desondanks
werd Tandon gekozen met 1306 tegen
1092 stemmen. Kort daarop echter,
in December 1950, stierf Patel. Neh
roe trad uit de partij, veroorzaakte
'n breuk en 't resultaat is dat hij thans
voorzitter is en dat Tandon „wegge
promoveerd" is tot lid van het uit
voerende orgaan van de partij.
De oorzaak van dit geschil moet
allereerst gezocht worden in Neh-
roe's houding ten opzichte van Kash
mir en Pakistan en daarnaast in zijn
binnenlandse politiek, speciaal ten
aanzien van de kwestie der ontheem
den. Het uitroepen van twee onafhan
kelijke staten in Voor-Indië heeft
grote volksverhuizingen teweeg ge
bracht. Hindoes zijn uit Pakistan naar
India getrokken en omgekeerd zijn de
Moslem in grote getale naar het
Mohammedaanse Pakistan gegaan. In
dit India, waar toch al toestanden
heersen, die elke beschrijving tarten,
waar, maar heel langzaam, de oude
feodale rechten teniet gedaan kunnen
Worden en waar vorsten en rijke land
adel de primitieve bevolking, nog gro
tendeels analfabeet, overheersen als in
de donkere middeleeuwen in Europa,
in dat India veroorzaakt een dergelijke
landverhuizing helemaal een chaos.
Ieder lid van de Congrespartij is het
er over eens, dat hierin verandering
dient te komen, dat het volk moet
worden opgericht uit die bittere ar
moede. Maar over het hoe en het tem
po zijn de meningen verdeeld. De so
cialist en intellectueel Nehroe wil dat
in het tempo volbrengen, waarin het
land zich in de afgelopen jaren heeft
ontwikkeld: in oorlogsjaren waarin
een vrij behoorlijke industrie uit de
grond is gestampt en waarin het goud
bij hopen naar India is gestroomd.
Anderen echter beseffen maar al te
goed dat dat niet kan. Een derge-
Sjke plotselinge omschakeling' en
een. tijdperk van 50 jaren mag men
in dit onmetelijke rijk met zijn oude
tradities wel plotseling noemen
roept sociale spanningen op, die hel
land naar de afgrond voeren. Het
sterke bewijs voor deze stelling is
wel het grote aantal communistische
stemmen, dat nu is uitgebracht.
NTEHROE'S HOUDING is nog uit
iets anders verklaarbaar. Pandit
Nehroe droomt een machtsdroom. De
leus: „Azië voor de Aziaten!" is ook
zijn leus. Weliswaar niet zoals de
Japanners die gebruikten: een groot
Aziatisch Japan, maar wel een Azia
tisch blok, een samengaan van vrije
Aziatische staten. Een blok dat ge
hanteerd kan worden als een „derde
macht" in het grote geschil tussen
Oost en West, tussen het communisme
en de Westerse vrijheidsgedachte. De
ze gedachte op zichzelf is nobel, maar
de uitwerking ervan zal tijd vragen,
veel meer tijd, dan Nehroe zichzelf wil
gunnen. Birma, de Philippijnen, Indo
nesië ze kunnen met moeite zichzelf
op de been houden; hoe zullen ze dan
een rol kunnen spelen in de internatio
nale politiek? China is communis
tisch geworden en nu is de commu
nistische partij ook de op een na
grootste partij in India, een land als
China. Denk niet dat het met dat
communisme wel meevalt, dat er een
speciaal Indiaas communisme bestaat.
Men heeft dat ook van China gedacht,
maar de practijk leert wel anders.
Mao tse Toeng is een bondgenoot van
Stalin en als in India de communis
ten ooit aan de macht zouden komen
zouden zij ook bondgenoten, vazallen
van het Kremlin zijn. En daarmee
zou men dat grote stuk van de we
reld, dat men het Verre Oosten pleegt
te noemen, wel als verloren kunnen
beschouwen voor de Westelijken. Dat
is het gevaar van de machtsdroom van
een Nehroe. Het gevaar van een so
cialisme, dat ontevredenheid wakker
maakt zonder in staat te zijn die on
tevredenheid weg te nemen
MAHATMA GANDHI, de grote
leider, is een legende geworden,
een welhaast onwerkelijke figuur naar
wie men door alle eeuwen heen met
ontzag zal opzien. Maar zijn gedach
ten, zijn vreedzame ideologie is men
na vier jaar tuelhaast vergeten. Hoog
stens beschouwt men die als een cu
riositeit.
Bijna 2000 jaar geleden viel Jezus
Christus onder moordenaarshand En
heden ten dage wordt zijn evangelie
nog gepredikt in de gehele wereld.
Omdat zijn evangelie het Goddelijke
evangelie is. Dat is het wezenlijke
verschil tussen de leer van Gandhi
en de l'eer van Christus. Niet het „Azië
voor de Aziaten" zij de leus: „Zoek
eerst het Koninkrijk Gods!" dat is
de boodschap van Christus. Voor Pan
dit Nehroe.... en ook voor U en mij!
