Surrogaat klokgelui aangeboden. Republikeinen verkeren in tweestrijd* JEUK: D.D.D de loupi Eisenhower: Zegeros of paard van 1 roie t Chr* Slagershond koos nieuw bestuur* KLOOSTERBALSEM REN Amerika en de Amerikanen Zweden zagen vliegende sigaar SCHRAll HUID J) Tank met scheer apparaat OPSTAND IN NEPAL In het land der klokkengieters! ONS FEUILLETON. Onder HIER Pagina 2 Vrijdag 25 Januari 1952 ZEEUWSCH DAGBLAD Paqina 3 t eens zien Ali Ben oide een deur open ;n ge zult verbaasd el bieten, heerlijke 1 ding zeg ik jullie ïnsgroot standbeeld heel moeilijk twee- v.. GOES d. Bk. 166 163 sche Bk. 16354 16154 eese Gas 8254 85 o Sumatra 122 12054 atio 149J4 149 Radiator 19 1854 Smelting io ?y2 108*4 nda Copper mi 5954 Steel 5 7*4 57 Ier 76X 76B Motors 5 6*4 55*4 ïn Motor 14*4 14 Nickel 5254 52 ÏCOtt 97 9654 Steel 4754 46*4 Brands 654 654 Steel 4554 4554 Service 122 119 Am. 22 21*4 69*4 Oil nt Oil 8244 81*4 >s Oil 112*4 112 Union 76'/2 76*4 Water 53*4 52*| ïore 2154 K. Texas York Centr. 22*4ex 22*4 ylvania 22 21« lveren 1.20—1.35, zware tzeugen 1.761.92, alle» 4 kg. tarra. Prima Eierveiling van 24 ers f 1,831,88 per - 100 stuks f 17, e I, f 15 klasse II, klasse IV. van 24 Januari '52. lalen 82—1.51; 358 75 kg bot 38—50; 58; 39 kg ongesor- lermarkt van 24 idel. Aanvoer circa en 13, 14.25, alge tuks, kiloprijs f2.20 veldEde. Kalme 540.000 stuks. Prij- 60 gram 12.4013, 014.80, bruine ei- 13.35—14.05, Kal meieren van 70-74 per 100 stuks. BOELHOUWER KAPELLE in hotel De Zwaan hoor de stem van in Westeling ge ïnd bevindt Wes- het buitenland en )p de geluidsband t men hem op bij- >rt spreken, as belegd door de ijn toespraak wees uten, die door de 1 zijn gemaakt ten :ië. Uitvoerig sprak besprekingen, die lei functionarissen riep de aanwezi- voor de eenheid, heer Boelhouwer, ed. Volksunie. Hij Westerling wil en van de regering ■en vergissing van ireker, hebben 70 chaos te danken, r Boelhouwer een e Ned. Volksunie rdag a.s. zal een g te Goes worden ;e Kapelle stond dbers te Goes. LAND WIL DBOUW- EUR i" te Kortgene is rgadering gehou- 1 Bedryfsvoorlich- l". Ir. C. W. C. v. 'er „Een verant- :ing van het be- contributie van ha te verhogen, ing de wens naar een landbouwin- 2ii. In dat geval contributie beta den over de gang n wilde nu wel geld hebben. De meer personen nneer de contri- geen ingenieur wanneer het he rorden verhoogd en ingenieur, ussie werd bet ur om de contri- 2,aangeno- :rlieid van stern- vergadering met het voorstei-- het bestuur te nisch gespeciali- nieur voor Nrd.- sn in dienst van jn proeftijd van ogeschool te Wa- >r het ingenieurs andbouw de he- lyckere te Oost en horst te Huls I (Van één onzer redacteuren). In de Amerikaanse binnenlandse politiek doet zich op het ogenblik de zeer merkwaardige paradox voor, dat het de Democraten zijn, die het meeste plezier beleven van de Republikeinse politiek. Of liever en daar mede wordt de paradox reeds doorzichtiger, van de tegenstellingen in het Republikeinse leven. De tegenstellingen, die zich groeperen en con centreren om de personen van Robert Taft en Dwight D. Eisenhower de beide candidaten met een redelijke kans van slagen voor het candi- daatschap in de a.s. Presidentsverkiezingen. Er zijn er zelfs velen in beide partijen die van mening zijn dat de uitslag der stemming op de Republikeinse Nationale Conventie, die op 7 Juli te Chicago aanvangt, bepalend zal zijn voor de uitslag der Presi dentsverkiezingen. Op die Conventie wordt n.I. beslist wie als Republi keins candidaat de strijd tegen de Democratische liefhebber zal moeten (of, zo men wilt, zal mogen) aanbinden. publikein in de zin van Taft. Enige ma len heeft de generaal, ten tijde dat hij president was van de Universiteit van Columbia en dus niet was gebonden aan de verplichtingen en beperkingen hem opgelegd door het uniform, zijn mening uitgesproken over de nationale economie van Amerika. De generaal sprak zich daarbij uit te gen extreme opvattingen, ter linker- en ter rechterzijde, mogelijk zich herinne rend het Duitse (en niet steeds door de Duitsers toegepaste) gevleugelde woord: Jede Konsequenz führt zum Teufel. Generaal Eisenhower zal stellig ver anderingen^ aanbrengen in de nationale politiek, hij zal stelliger zuinig zijn en zich ongetwijfeld ontdoen van een aan tal lieden, die meer bij de politiek en derzelver baantjes dan bij de Amerikaan se welvaart zijn geïnteresseerd. Echter, hf) zal geen radicale ommekeer te weeg brengen, hij zal geen gevaarlijke expe rimenten uithalen, zoals Taft dat waar schijnlijk zal proberen. Bovendien, en dat is het voornaamste, Eisenhower is waarschijnlijk de enige man die in staat is om nationaal als in ternationaal nieuwe en krachtiger een heid te bevorderen in de Verenigde Sta ten van Amerika, waar men het nu zo vaak oneens is. Hs. Het zal daarbij niet de buitenlandse politiek zijn die uiteindelijk de doorslag geeft. Steeds meer wint het oordeel veld in de Verenigde Staten, dat er op dit punt weinig keus meer is, dat de inter nationale ontwikkeling al de keus heeft gebracht. Isolationisme is in Amerika, en in de hele wereld, geworden tot een ana chronisme. Amerikaanse, Aziatische, Eu ropese politiek, het zijn niet meer drie onafhankelijke vormen van politiek, het zijn drie onlosmakelijk verbonden, ne venschikkende delen van een geheel. Men kan dit leuk vinden of niet, er aan te veranderen valt er weinig. Taft, en met hem de kern van de republikein se partij, vindt het waarschijnlijk niet zo leuk, maar men is ook wijs genoeg om in te zien dat er weinig aan de situa tie te veranderen valt en dat deze tijd een andere buitenlandse politiek vraagt, dan veertig jaar geleden. In zijn jongste boek „A new outlook on foreign policy" heeft Taft dat eigen lijk ook erkend. Zij het nog in uiterst vage termen, toch heeft hij het isolatio nisme feitelijk de rug toegekeerd. Een van zijn intieme aanhangers verzekerde mij het volgende: „Wat dat betreft behoef je je over Taft hele maal niet ongerust te maken. Hij ziet heel wel in, dat de internationale si tuatie dusdanig is dat Amerika, om der wille van het eigen behoud, wel in Azië zowel als Europa te hulp moet komen. Bovendien is hij van oordeel dat het ook zonder meer Amerika's dure plicht is om Europa en bijzonder lijk Engeland te helpen in de huidige economische moeilijkheden. Echter, hij eist dan ook dat die hulp op een ge zonde manier wordt gegeven en be steed". Wat Eisenhowers gedachten over de in ternationale politiek betreft, daarover behoeven we al helemaal niet in het on geruste te verkeren. Europa heeft nim mer een beter verstaander van haar moeilijkheden noch een overtuigender pleiter gevonden dan juist in de persoon van onze Europese opperbevelhebber, de Amerikaan Dwight D. Eisenhower. Taft: te glad. De echte republikeinen willen eigen lijk het liefst het candidaatschap toe bedeeld zien aan Robert Taft. Hij is een man naar hun hart. Intellectueel, politiek bijzonder ontwikkeld en zeer uitgesproken in zijn economische op vattingen. Taft heeft ook nog een verder voor deel: Hij stamt uit een familie die bekend en beroemd geworden is in de republi keinse politiek. Zijn vader William Ho ward Taft was president van de Verenig de Staten van 19091913. Wat zijn economische opvattingen be treft, die zijn zeer sterk uitgesproken en dus gemakkelijk onder woorden te bren gen. In feite is hij, zo laat het zich nog het gemakkelijkst uitdrukken, een voor stander van precies het omgekeerde wat de democraten onder Roosevelt en Tru man hebben gepropageerd en uitgevoerd. Taft is een verwoed tegenstander van alle overheidsbemoeiingen met het eco nomische leven, en feitelijk een voor stander van het oeroude liberalisme, van het bijna algehele „laissez faire", de maatschappij komt altijd wel weer op haar pootjes terecht. Hij voert daarbij wel eens te zeer tot in de consequentie door het oude spreek woord, dat de tering naar de nering moet worden gezet. (Overigens is wel duide lijk dat het Amerika ten goede zou ko men indien Truman en de zijnen dit oude adagium iets meer in practijk brachten). Heeft Truman wel eens te veel het oog gericht op goed verdienende kiezers, Taft daarentegen concentreert zich vaak te zeer op een goed gevulde schatkist. Voorts en dat kan hem het struikel blok worden in zijn politieke carrière ziet hij veel sterker de belangen van de werkgevers dan die der werknemers. Met name in dit opzicht buigt zijn po litiek door en verliest hij de goede ver houdingen uit het oog. Bovendien hebben de werknemers steeds het onbehagelijke gevoel dat hij hun te glad af is. Verschillende van zijn oproepen tot een wending in de nationale politiek kunnen zij nog wel begrijpen en billijken, zeker is dat het geval met de middenstanders, maar ze vertrouwen het niet recht, zoals ze zijn puur intellectuele betoogtrant kunnen volgen noch door gronden. Htm oordeel is veelal: Too darn sleek Hij is ons veel te glad. Moeilijke keuze. De republikeinse kopstukken zijn zich van deze moeilijkheden ook zeer wel be wust. Zij weten dat Truman een goede kans zal hebben, indien Taft zijn tegen- candidaat wordt. Vele gematigde repu blikeinen en weifelende democraten zul len dan in hun stem vóór Truman eigen lijk alleen hun stem tegen Taft uitge bracht willen zien. En het is de republi keinen er om begonnen om nu koste wat het kost de macht opnieuw aan zich te trekken. Het lijkt er dus wel op dat zij geen andere keus zullen hebben dan Eisen hower, aangezien de beide andere repu blikeinse candidaten Earl Warren en Harold Stassen waarschijnlijk nimmer 'n meerderheid ter Conventie kunnen ha len. En het is welhaast zeker, dat Eisen hower tot president zou worden verko zen, indien hij candidaat werd gesteld. Echter, zo vragen de partijrotten zich af, is dat dan wel een republikeinse over winning? Zeker, de generaal heeft zelf gezegd de republikeinse richting te zijn toegedaan, maar dat kan óók betekenen, dat hij van de democraten niets moet hebben. Inderdaad, en ik constateer het met blijdschap is Eisenhower niet een re- In verschillende plaatsen in de Noord-Zweedse streek Norrbot- ten is eergisteren een voorwerp waargenomen, dat door ooggetui gen wordt beschreven als een „vliegende sigaar". Achter de „si gaar" was een groen-wit licht te zien. Men hoorde geen geluid De .sigaar" hield één rechte koers en verdween tenslotte in de verte. Dezelfde avond hebben vier per sonen op een der voor Stockholm in de Oostzee gelegen eilanden een vreemd voorwerp in de lucht waargenomen, dat van achteren een rood licht had. Het kwam uit het Zuidoosten en scheen een be trekkelijk geringe snelheid te hebben. Generaal Eisenhower zo~, als hij zich candidaat stelde voor de komende presidentsverkiezingen, zeker de beste kansen maken. De republikeinen doen wat zij kunnen om hem hiertoe te be wegen maar de generaal is met hechte banden aan Europa verbonden als opperbevelhebber van de Atlanti sche strijdkrachten. De foto toont hem in gesprek met Mc Cloy, de Ameri kaanse Hoge Commissaris in Duits land. Juist dit land, dat eerst door de generaal is overwonnen, kan hem het moeilijkst als opperbevelhebber mis sen! Internationaal orgelconcours te Haarlem. Het internationaal orgelcongres, dat vorig jaar voor het eerst in het ka der van het Hollandfestival in de Haarlemse Bavo werd gehouden, zal dit jaar op 6 October plaats hebben, daar het muziekprogramma van het Holland Festival reeds overladen is. He winnaar van de zilveren tulp, Louis Toebosch uit Tilburg, zal dit jaar zijn wisselprijs moeten verdedi gen tegen Nederlandse, Franse, Oos tenrijkse en Deense organisten. (Van onze correspondent) „Stelt u voor: negentienhonderd-een-en-vjjftig jaar na Christus' komst op deze aarde met alle gevolgen van dien, denkt u het zich eens even in: bijna vierhonderd jaar reeds Evangelieverkondiging in Nederland, gepaard gaande met de nodige reformaties en vrijmakingen op kerkelijk terrein en dan in 1951 in ditzelfde kleine knusse Nederlandje een tienduizend slagers, van wie zeker zich vijf-en-dertig procent christelijk wil laten noemen, dus altijd een drie-en-een-half duizend-; van wie er op 1 Januari 1952 nog maar plusminus vierhonderd lid zijn van de Bond van Christelijke Slagerspatroons". Met deze geladen volzin richtte de heer H. J. Veldman uit Arnhem zich tot de bezoekers van de te Utrecht gehouden buitengewone algemene ledenverga dering der christelijke slagersorganisatie. De voorzitter, die zich als ideaal had gesteld in 1951 duizend leden te halen, laakte de houding van christelijke sla gers die tot heden afzijdig bleven, omdat zij menen dat de vorming van een der gelijke organisatie onnodige krachtsver spilling is. Hier ligt de fout van de vroegere Bond van Chr. Slagers zo ging de heer Veldman verder dat men in de wirwar van de na-oorlogse jaren „de tijd uit de tijd" ging verklaren en men tot de leuze overging: eenheid is macht. Terwijl Gods normen, ons in Zijn Woord geopenbaard, opzij werden geschoven. Echter, dit alles wordt u niet voorge houden tot beschuldiging, neen wij zelf hebben hieraan meegedaan en wij spre ken dat dan ook rondweg uit, dat wij aüen hieraan schuldig staan. Na deze bekentenis kwam de heer Veldman tot zakelijke punten. Hij bracht dank aan de Chr. Middenstandsbond, in zonderheid aan de secretaris, de heer P. Dondorp die zich uitermate verdienste lijk heeft gemaakt bij de vorming van de organisatie. Het ledental van de Bond van Chr. Slagerspatroons bedraagt thans 477. NIEUW BESTUUR. Aangezien het zittende bestuur in zijn geheel aftrad, koos de vergadering een nieuw, dat nu bestaat uit de heren H. de Mooy te Rijnsburg, voorzitter; J. van Andel te Monster, D. Haarman te Hilver sum, J. Koopmans te Lemmer, W. Mol- lema te Groningen, A. Poot te Voorburg en J. Rodenburg te Utrecht. Op een voorstel van de afdeling Fries land werd de contributie gebracht op f20 per jaar, hetgeen een verlaging van vijf gulden betekent. In de middagvergadering bracht de heer Joh. de Jong te Rotterdam, voorzit ter van de Chr. Middenstandsbond „nieuws van het centrale front". De nieuwe voorzitter, de heer H. de Mooy besprak daarna enige actuele vraagstukken uit de slagerswereld. Het ligt in de bedoeling van de Bond om zo spoedig mogelijk een bezoldigd propagandist te benoemen, die zich gaat wijden aan de verdere uitbouw van de organisatie. (Ingez. mededeling, advert.) daarvoor is Akker's Klooster- balsem het middel, dat Uw huid weer gaaf en glad maakt. Ook als wrijfmiddel bij rheumatiek: Nieuw wapen: De Britse Centurion-tanks in Korea zullen worden uitgerust met electrische scheerapparaten, die door een Britse fir ma per vliegtuig naar Korea worden overgebracht. De apparaten zijn aan de speciale omstandigheden aangepast om de tankbemanning het gebruik ervan gemakkelijk te maken. „Als we dit nieu we „wapen" niet geheim houden", aldus merkte een tank-officier op, „zullen er spoedig rijen infanteristen bij de tanks verschijnen om te wachten op het open gaan van de barbierssalon". Woensdag is in de hoofdstad van Ne pal, Khatmandoe, opstand uitgebroken onder de binnenlandse strijdkrachten. De opstand begon, toen de opstandelingen leider uit West-Nepal, dr Ki Singh, die onlangs was gearresteerd, werd vrijge laten. Gisteren zouden regeringstroepen de toestand meester zijn geworden. In de middag hadden regeringstroepen het vliegveld, het arsenaal, de telefoon centrale en een radiostation, die de op standelingen aanvankelijk hadden bezet, heroverd. De opstandelingen hielden het regeringsgebouw nog bezet, waar zij door regeringstroepen werden belegerd. Bij 'n poging om het gebouw te verlaten, wer den twee opstandelingen neergeschoten. Volgens officiële kringen is een burgei tengevolge van machinegeweervuur van de rebellen om het leven gekomen. (Van een onzer verslaggevers) Met belangstelling hebben velen in den lande enkele weken geleden de strijd om een klok te Uitgeest gevolgd. Men herinnert zich hoe een universiteit in Amerika een bod had gedaan op de oude Hemonyklok, welke in de toren der Hervormde kerk hangt. Een zeer aanlokkelijke aanbieding! Voor de te betalen som zouden de Uitgeester Hervormden twee nieuwe klokken kunnen laten gieten, terwijl er dan nog f 10.000.- zou overblijven. Gelukkig is men op dit aanbod niet ingegaan. Er zijn al genoeg cultuurgoederen uit Nederland verdwenen in de laatste honderd jaar. En dan deze klok, die een van de beste staaltjes van de klokkengieters kunst der Hemony's was! (Ingez. mededeling, adv.) Niet krabben. De helder vloeibare D. D.D. kal- meert de jeuk in enkele seconden, doodt de ziektekiemen en ge neest tot diep in de huidporiën. GENEESMIDDEL TEGEN HUIDAANDOENINGEN Klokken zyn in ons land wel bijzon der populair. Toen wij door de oorlog duizenden klokken aan het oorlogsmon ster moesten offeren, voelden wij ons nameloos verarmd. Gelijk we ons ook geweldig verrijkt vonden toen er na de oorlog in de ene na de andere kerktoren weer een klok kwam te hangen. Zo'n klok werd gestreeld bij de aankomst in een dorp; en ging hij luiden dan ont roerden de mensen op het horen van zijn eerste tonen nog meer dan toen de vroe gere klok zijn laatste klanken liet gal men. Voor een klok hebben de mensen wat over; dat is wel gebleken bij de inza melingen jdie in allerlei plaatsen zijn ge- Tijdens zijn niet officieel bezoek aan de Verenigde Staten is eerste minister Drees ontvangen door president Truman. Bij zijn aankomst in Blair House waar te zijner ere een lunch wordt gegeven, wordt Drees begroet door de Amerikaanse president. houden. Ook mensen die nooit ter kerk komen en leden van andere kerkforma- ties offerden mee om een dorpstoren van gelui te voorzien. DE LEVENDE KLOK. „Een klok is een mens", placht een oude koster te zeggen, die dagelijks het klokketouw hanteerde. Inderdaad, som mige klokluiders weten aan hun metalen instrument zodanige klanken te ontlok ken, dat de klok schijnt te leven. Er zit ten in het gelui allerlei nuances; bij een begrafenis luidt de klok anders dan op Zondagmorgen. In een bekend boek, dat het leven van een dorpspredikant be schreef, lazen wij dat de dominee aan het klokgelui kon horen hoe de stemming van de koster was. Wie een opmerkend oor voor rlokke klanxen heeft, zai deze nuances waarlijk j bespeuren. Sedert tai van klokken me chanisch worden geluid is deze charme hier en daar verdwenen. Thans wordt in Nederland gedemon streerd met een apparaat hetwelk Klok gelui verwekt zonder dat er een klok bij te pas komt. Men heeft het geluid van enige kerkklokken in Frankrijk op een geluidsband vastgelegd; deze band wordt in het apparaat afgedraaid en met be hulp van een paar luidsprekers kan nu elke toren, die in het bezit van een der gelijk apparaat is, een gebeier produce ren als had hij zeven klokken. DE DODE KLOK. Eimeie Kranten hebben geestdriftig over deze vinding geschreven. Speciaal torenloze kerken en gemeenten die niet over voldoende geld beschikken om klokken te kopen zouden gebaat zijn met dit luidtoestel. Zonder de vernuftige geest te willen kleineren, die het apparaat fabriceerde menen wij toch, dat in een land als het onze waar de klokkengieterskunst op zo'n hoog peil staat dit surrogaat klokgelui geen waardering zal vinden. Indertijd heeft men te Purmerend in de toren van het gemeentehuis carillon- muziek op een gramofoonplaat gegeven. Dat was bij een feestelijke gelegenheid. Maar deze klanken zouden op den duur onDevredigend geweest zijn. Ze waren onecht. Deze klokken leefden niet. Wij geloven dat de toepassing van dit soort dode klokken allerminst een ver rijking zou zijn, integendeel: een ver arming. Toen enige jaren voor de oorlog vanuit Amerika het Hammond-orgel in ons land werd aanbevolen als vervan ging van dure kerkorgels, heeft deze vin ding in ons land geen ingang gevonden. Men bleef echte orgels verlangen en niet een apparaat dat geluiden voortbracht die op orgeltonen leken. Te verwachten is, dat de klokken-vin- ding eenzelfde ontvangst zal hebben. Wij willen geen dode maar levende klokken. En zijn levende klokken duur, dan spa ren we er maar wat langer voor. Han gen die echte klokken eenmaal in de toreh, dan maken ze (ook door de op schriften!) deel uit van het stads- of dorpseigene. In dat geval is b.v. een dorp rijker met zijn éne eenvoudige klok dan met een geluidsband waarop zeven prachtige klokken uit Parijs te horen zijn. Het ge beier moge natuurgetrouw klinken, maar die zeven klokken blijven toch thuis horen in Parijs en niet in een dorp! Hij draaide zich op zijn andere zij, misschien zou hij dan kunnen slapen, 't Hielp niet: zijn gedachten schre ven weer het opschrift boven de brief: Marianne, lievelingmaar zijn nuchter denken veegde die woor den weer uit en hij gaf tenslotte toe door er voor in de plaats te zetten: Geachte Marianne. Toen dat er in zijn denken stond sloeg hij geërgerd de deken terug en als.... Ja, wanneer was dat, dat hij ook eens zo voor het raam gestaan had en uitgekeken in de maanlichte nacht? Zuchtend trok hij zijn overjas aan over zijn pyama en rusteloos begon hij op zijn blote voeten door de ka mer te wandelen. Hij probeerde nog van dat dwingend denken af te ko men door aan de reis te denken en aan het mooie dat hij zien zou. Ten langen leste gaf hij ook dat op, want alleen aan haar kon hij denken en aan haar brief. Daarom probeerde hij zijn gedachten voor de gek te hou den: Ik zal een mooie brief schrijven, dacht hij. Morgen kan ik hem dan weer verscheuren. Vannacht slaap ik dan in ieder geval goed. Hij ging aan de lage ronde tafel zitten, op het puntje van de lage le ren stoel. Nu durfde hij het ook aan om het opschrift uit zijn gedachten boven de brief te zetten: Marianne, lieveling.... 't Was immers toch maar gekheid? Morgen zou hij de brief verscheuren en niemand meer dan hijzelf zou van deze dwaasheid weten. Vlug schreef hij verder, zonder diep na te denken by het bouwen van zijn zinnen. Hij schreef niet: Je zult het vreemd vinden, dat ik dit boven deze brief gezet heb, of: Je zult raar op kijken dat je deze brief van me krijgt, Al zijn liefde en verlangen zei hij aan het meisje, omdat ze de brief toch nooit krijgen zou. Hij putte zich uit in lieve woordjes en hij verklaarde haar ook zijn liefde voor de stille tochten door de hoge luchten. „Ik zal net doen of het echt is", be sloot hij zijn brief. „Ik zal de brief in een enveloppe doen en je adres maar: „Het is lang geleden, dat ik je schreef Er is een bijzondere reden, waarom ik het nu doe. Het is omdat ik naar Lyon in Frankrijk ga, om mee te doen met een ballonwedstrijd. Ik zou willen dat je meeging, maar ik begrijp dat zoiets onmogelijk is Daar om schrijf ik je deze brief, want het zal wel een paar weken duren voor dat ik weer terug ben. Natuurlijk zal het je niet erg interesseren wat ik doe, maar ik kon vanavond niet in slaap komen. Daarom schrijf ik deze brief en morgen verscheur ik hem weer, want het is niet nodig dat je weet hoe erg ik naar je verlang". Glimlachend schreef hij door. Nooit nog, nadat hij zijn belofte aan Mari anne gebroken had, had hij zoveel en zo eerlijk geschreven, wat hij dacht. er op schrijven, want het is goed om in je denken de liefde te beleven". Om niet te vergeten, dat Marianne dan toch in ieder geval van zijn reis bericht zou krijgen, schreef hij op een briefkaart een korte mededeling, zoals hij die ook aan andere kennis sen schrijven zou: Op 26 November opstijging van de ballon Nocturne vanaf Place Impériale te Lyon, voor een wedstrijdvaart boven Frankrijk. Balloncommandant Karei Boven- kamp". Op beide poststukken schreef hij haar adres en een postzegel plakte hij er ook op, want tenslotte was heel deze briefschrijverij een groot genoe gen geweest en daarom best die paar cent aan postzegels waard. Om het posten van de kaart niet te verzuimen legde hij brief en kaart op de boekenkast achter haar por tret, dat daar was blijven staan ook na de breuk. Laten gedachten zich voor de gek houden? Is het mogelijk om jezelf met zo'n brief tot rust te brengen? Of was het door vermoeid heid, dat Karei zo vlug sliep, nadat hij de brief geschreven had? Nauwe lijks nog lag hij in bed, of weldadig kwam de doezel de slaap melden en met zijn gedachten aan haar en aan de brief zwierf zijn onbewust denken naar droomland, waar het soms zo heerlijk kan zijn. Door het late slapen gaan, werd Karei die morgen ook laat wakker. Te laat om rustig klaar te komen voor de reis. De ballon was gelukkig al verzonden, maar de vele kleine karweitjes, die op het laatste ogen blik te doen waren, maakten hem hinderlijk zenuwachtig. Hij foeterde op z'n hospita, omdat ze vergeten had zijn schoenen te poetsen, hoewel hij gewend was het zelf te doen. Ze zei hem dat ook, maar hij viel uit dat ze toch heel best uit zichzelf eens doen kon wat hij vergat. Toen zweeg ze, want vooral de laatste tijd was mynheer Bovenkamp een goede gast voor haar. Telkens was hij dagen lang weg en toen hij ziek was had hij evengoed betaald, terwijl hij toch een paar maanden bij die boer ge weest was in het dorp, waar de men sen zo eigenaardig waren. (Wordt vervolgd.) V BOOSHEID EN BLINDHEID. Leest U eens dit boze stukje: „Wij vinden het ogenblik, dat Engeland zich zo duidelijk distan tieert van het vasteland van Europa om een gezamenlijke Europese de fensiegemeenschap te stichten, nu niet bepaald het gelukkigste moment om Engeland te gaan helpen bij buiten-Europese militaire taken. (Gedoeld wordt op de geruchten dat Engeland Nederland zou verzoeken te helpen bij de verdediging van de Suez-kanaal-zöne)Het zouden ove rigens kolen vuurs op Engelands hoofd zijn. Na al de goede diensten, die En geland ons bewezen heeft in de liquidatie van Nederlands-Indië zouden wij Engeland gaan helpen in het handhaven van de resten van zijn koloniale regime in het Nabije Oosten. Het zou wel liggen in de lijn onzer zelfverloochenende politiek". Welke conclusies trekt U hieruit? Deze lijken ons voor de hand te liggen: a. Uit de zinsbouw moet men opma ken, dat Nederland in dezelfde positie tegenover Nederlands-lndië verkeerde als Engeland nu tegenover Egypte. En dat die verhouding gekenmerkt wordt door: resten van een koloniaal regime. b. Dat wij Engeland gerust boos mo gen aankijken, om die „goede dien sten" die het ons in Indië bewezen heeft. En dat we Engeland ook boos mogen aankijken, omdat het zich bui ten de Europese defensiegemeenschap stelt. - c. Dat, als wij Engeland zouden hel pen bij de verdediging van het Suez- kanaal, wij een zelfverloochenende po litiek zouden volgen. De inconsequenties in deze gehele gedachtengang liggen voor het op scheppen. En dat is niet verwonderlijk, want het werd afgedrukt in „Trouw" welks hoofdredacteur, dr Bruins Slot, een verwoed voorstander is van de Europese eenheid en die dus weinig reden heeft om de Engelse politiek te kunnen bewonderen. Maarhier heeft zijn boosheid ten opzichte van Engeland hem toch tot blindheid ver leid. Hoe komt hij er anders bij de be lediging naar te schrijven, dat onze soldaten in Indië gevochten zouden hebben voor „handhaving van de res ten van een koloniaal regime"? Een dergelijke uitdrukking zou men van een links blad nog maar nauwelijks verwachten! En hoe komt hij tot die conclusie van een „zelfverloochenende politiek"? Eigenbelang heeft Engeland ertoe ge bracht in Indië te handelen zoals het gehandeld heeft. Eigenbelang brengt Engeland ertoe nu de Suez-kanaal- zóne stevig in handen te houden. En eigenbelang drijft Engeland ertoe af- •zijdig te staan bij de vorming van een Europees leger. Willen wij „kolen vuurs op Engelands hoofd stapelen", willen wij een politiek van zelfverloo chening voeren, dan zouden wij ons eigenbelang opzij moeten zetten! Dan zouden we niet mee moeten doen aan de verdediging van dat kanaal. Want dr Bruins Slot schijnt voorbij te zien, dat het Suez-kanaal niet alleen de Britse levensader is, maar nog altijd ook de Nederlandse en ook die van de Europese defensiegemeenschap! Natuurlijk is het voor een federalist leuk Engeland een hak te zetten —^en voor een schrijver in de oppositiepers is het leuk de „zelfverloochenende re gering" een veeg uit de pan te kunnen geven'. Maar laat men dat niet doen als een door boosheid verblinde! NOG MEER SURROGAAT. Ook in plaatsen waar men geen toren heeft om klokken op te hangen, zal dit surrogaat het niet doen. Er zijn na de oorlog in verscheidene plaatsen die een toren moesten missen klokkestoelen ge bouwd in de trant van de klokkestoelen die men in het Noorden van ons land veelvuldig aantreft en die daar doorgaans een goed figuur maken. Liever een echte klok in een klokkestoel dan namaak klokgelui ergens op listige wijze vandaan getoverd! Met de redenering van „echte klokken zijn verschrikkelijk duur" komt men niet zo erg ver. Wie weet, wordt binnenkort een soortgelijk toestel gemaakt dat het kerkorgel kan vervangen. Men behoeft maar een bepaalde band op te zetten en het apparaat draait de liederen die men wil. Op die manier zullen de kerkelijke ge meenten niet langer kapitalen behoeven uit te geven voor het aanschaffen van 'n orgel. Trouwens, er is nog meer surro gaat in te voeren. Men zou een aantal preken kunnen opnemen van bekende predikanten. Die konden dan 's Zondags in de kerken worden afgedraaid. Dat be spaart tal van onbemiddelde gemeenten de kosten van een dominee. Kerkgang bij surrogaat klokgelui, ge meentegezang met begeleiding van een surrogaat-orgel en preken van een surro gaat-dominee.wat een ideaal toe komstbeeld. De kerkelijke gemeenten zullen wel rijk worden als ze zoveel min der uitgaven behoeven te doen. Maar het mensdom zal onnoemelijk verarmen door dit stijlloos gedoe. en over de grenzen De Tsjecho-oiuwaaxsc regering heeft de Belgische militaire attaché te Praag, luitenant-kolonel Wanderwelle, bevolen het land binnen twee weken te verlaten. De 57-jarige vertegenwoordiger J. C. van der S. uit Rotterdam is gisteren tot een gevangenisstraf van één jaar en vijf maanden met aftrek veroordeeld. Hij zou van enige van zijn vroegere patroons tot een totaal-bedrag van f 10.000 hebben verduisterd. Generaal Franco heeft de scheidende Amerikaanse ambassadeur te Madrid, Stanton Griffis, het Grootkruis van de Orde van Karei de Derde verleend. De ze onderscheiding wordt in het algemeen slechts toegekend aan staatshoofden of voormalige regeringsleiders. Het hoofd van de Britse posterijen heeft meegedeeld, dat honder- a twee honderd-duizend eigenaars van televisie toestellen niet hun verplichte bijdrage betalen, zo meldt de „Times", ploffing bracht, die hij in zijn zak had. President Truman heeft Eric John ston, het voormalig hoofd van de econo mische stabilisatie, benoemd tot voorzit ter van de raad van advies, inzake het hulpprogram voor economisch onvol doende ontwikkelde landen. Ongeveer 1G00 arbeiders van een me- taalwarenfabriek te Rainham in Oost- Londen hebben Woensdag het werk neergelegd uit protest tegen het ontslag van een collega, die geen doktersverkla ring had gezonden, toen hij niet op zijn werk verschenen was.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1952 | | pagina 3