Surrogaat klokgelui aangeboden.
Republikeinen verkeren in tweestrijd*
JEUK:
D.D.D
de loupi
Eisenhower: Zegeros of paard
van 1 roie t
Chr* Slagershond koos nieuw
bestuur*
KLOOSTERBALSEM
REN
Amerika en de Amerikanen
Zweden
zagen
vliegende sigaar
SCHRAll HUID
J)
Tank met scheer apparaat
OPSTAND IN NEPAL
In het land der klokkengieters!
ONS FEUILLETON.
Onder
HIER
Pagina 2
Vrijdag 25 Januari 1952
ZEEUWSCH DAGBLAD
Paqina 3
t eens zien Ali Ben
oide een deur open
;n ge zult verbaasd
el bieten, heerlijke
1 ding zeg ik jullie
ïnsgroot standbeeld
heel moeilijk twee-
v.. GOES
d. Bk.
166
163
sche Bk.
16354
16154
eese Gas
8254
85
o Sumatra
122
12054
atio
149J4
149
Radiator
19
1854
Smelting
io ?y2
108*4
nda Copper
mi
5954
Steel
5 7*4
57
Ier
76X
76B
Motors
5 6*4
55*4
ïn Motor
14*4
14
Nickel
5254
52
ÏCOtt
97
9654
Steel
4754
46*4
Brands
654
654
Steel
4554
4554
Service
122
119
Am.
22
21*4
69*4
Oil
nt Oil
8244
81*4
>s Oil
112*4
112
Union
76'/2
76*4
Water
53*4
52*|
ïore
2154
K. Texas
York Centr.
22*4ex
22*4
ylvania
22
21«
lveren 1.20—1.35, zware
tzeugen 1.761.92, alle»
4 kg. tarra. Prima
Eierveiling van 24
ers f 1,831,88 per
- 100 stuks f 17,
e I, f 15 klasse II,
klasse IV.
van 24 Januari '52.
lalen 82—1.51; 358
75 kg bot 38—50;
58; 39 kg ongesor-
lermarkt van 24
idel. Aanvoer circa
en 13, 14.25, alge
tuks, kiloprijs f2.20
veldEde. Kalme
540.000 stuks. Prij-
60 gram 12.4013,
014.80, bruine ei-
13.35—14.05, Kal
meieren van 70-74
per 100 stuks.
BOELHOUWER
KAPELLE
in hotel De Zwaan
hoor de stem van
in Westeling ge
ïnd bevindt Wes-
het buitenland en
)p de geluidsband
t men hem op bij-
>rt spreken,
as belegd door de
ijn toespraak wees
uten, die door de
1 zijn gemaakt ten
:ië. Uitvoerig sprak
besprekingen, die
lei functionarissen
riep de aanwezi-
voor de eenheid,
heer Boelhouwer,
ed. Volksunie. Hij
Westerling wil en
van de regering
■en vergissing van
ireker, hebben 70
chaos te danken,
r Boelhouwer een
e Ned. Volksunie
rdag a.s. zal een
g te Goes worden
;e Kapelle stond
dbers te Goes.
LAND WIL
DBOUW-
EUR
i" te Kortgene is
rgadering gehou-
1 Bedryfsvoorlich-
l". Ir. C. W. C. v.
'er „Een verant-
:ing van het be-
contributie van
ha te verhogen,
ing de wens naar
een landbouwin-
2ii. In dat geval
contributie beta
den over de gang
n wilde nu wel
geld hebben. De
meer personen
nneer de contri-
geen ingenieur
wanneer het he
rorden verhoogd
en ingenieur,
ussie werd bet
ur om de contri-
2,aangeno-
:rlieid van stern-
vergadering met
het voorstei--
het bestuur te
nisch gespeciali-
nieur voor Nrd.-
sn in dienst van
jn proeftijd van
ogeschool te Wa-
>r het ingenieurs
andbouw de he-
lyckere te Oost
en horst te Huls
I
(Van één onzer redacteuren).
In de Amerikaanse binnenlandse politiek doet zich op het ogenblik de
zeer merkwaardige paradox voor, dat het de Democraten zijn, die het
meeste plezier beleven van de Republikeinse politiek. Of liever en daar
mede wordt de paradox reeds doorzichtiger, van de tegenstellingen in
het Republikeinse leven. De tegenstellingen, die zich groeperen en con
centreren om de personen van Robert Taft en Dwight D. Eisenhower
de beide candidaten met een redelijke kans van slagen voor het candi-
daatschap in de a.s. Presidentsverkiezingen.
Er zijn er zelfs velen in beide partijen die van mening zijn dat
de uitslag der stemming op de Republikeinse Nationale Conventie, die op
7 Juli te Chicago aanvangt, bepalend zal zijn voor de uitslag der Presi
dentsverkiezingen. Op die Conventie wordt n.I. beslist wie als Republi
keins candidaat de strijd tegen de Democratische liefhebber zal moeten
(of, zo men wilt, zal mogen) aanbinden.
publikein in de zin van Taft. Enige ma
len heeft de generaal, ten tijde dat hij
president was van de Universiteit van
Columbia en dus niet was gebonden aan
de verplichtingen en beperkingen hem
opgelegd door het uniform, zijn mening
uitgesproken over de nationale economie
van Amerika.
De generaal sprak zich daarbij uit te
gen extreme opvattingen, ter linker- en
ter rechterzijde, mogelijk zich herinne
rend het Duitse (en niet steeds door de
Duitsers toegepaste) gevleugelde woord:
Jede Konsequenz führt zum Teufel.
Generaal Eisenhower zal stellig ver
anderingen^ aanbrengen in de nationale
politiek, hij zal stelliger zuinig zijn en
zich ongetwijfeld ontdoen van een aan
tal lieden, die meer bij de politiek en
derzelver baantjes dan bij de Amerikaan
se welvaart zijn geïnteresseerd. Echter,
hf) zal geen radicale ommekeer te weeg
brengen, hij zal geen gevaarlijke expe
rimenten uithalen, zoals Taft dat waar
schijnlijk zal proberen.
Bovendien, en dat is het voornaamste,
Eisenhower is waarschijnlijk de enige
man die in staat is om nationaal als in
ternationaal nieuwe en krachtiger een
heid te bevorderen in de Verenigde Sta
ten van Amerika, waar men het nu zo
vaak oneens is. Hs.
Het zal daarbij niet de buitenlandse
politiek zijn die uiteindelijk de doorslag
geeft. Steeds meer wint het oordeel veld
in de Verenigde Staten, dat er op dit
punt weinig keus meer is, dat de inter
nationale ontwikkeling al de keus heeft
gebracht. Isolationisme is in Amerika, en
in de hele wereld, geworden tot een ana
chronisme. Amerikaanse, Aziatische, Eu
ropese politiek, het zijn niet meer drie
onafhankelijke vormen van politiek, het
zijn drie onlosmakelijk verbonden, ne
venschikkende delen van een geheel.
Men kan dit leuk vinden of niet, er
aan te veranderen valt er weinig. Taft,
en met hem de kern van de republikein
se partij, vindt het waarschijnlijk niet
zo leuk, maar men is ook wijs genoeg
om in te zien dat er weinig aan de situa
tie te veranderen valt en dat deze tijd
een andere buitenlandse politiek vraagt,
dan veertig jaar geleden.
In zijn jongste boek „A new outlook
on foreign policy" heeft Taft dat eigen
lijk ook erkend. Zij het nog in uiterst
vage termen, toch heeft hij het isolatio
nisme feitelijk de rug toegekeerd.
Een van zijn intieme aanhangers
verzekerde mij het volgende: „Wat dat
betreft behoef je je over Taft hele
maal niet ongerust te maken. Hij ziet
heel wel in, dat de internationale si
tuatie dusdanig is dat Amerika, om
der wille van het eigen behoud, wel in
Azië zowel als Europa te hulp moet
komen. Bovendien is hij van oordeel
dat het ook zonder meer Amerika's
dure plicht is om Europa en bijzonder
lijk Engeland te helpen in de huidige
economische moeilijkheden. Echter, hij
eist dan ook dat die hulp op een ge
zonde manier wordt gegeven en be
steed".
Wat Eisenhowers gedachten over de in
ternationale politiek betreft, daarover
behoeven we al helemaal niet in het on
geruste te verkeren. Europa heeft nim
mer een beter verstaander van haar
moeilijkheden noch een overtuigender
pleiter gevonden dan juist in de persoon
van onze Europese opperbevelhebber, de
Amerikaan Dwight D. Eisenhower.
Taft: te glad.
De echte republikeinen willen eigen
lijk het liefst het candidaatschap toe
bedeeld zien aan Robert Taft. Hij is
een man naar hun hart. Intellectueel,
politiek bijzonder ontwikkeld en zeer
uitgesproken in zijn economische op
vattingen.
Taft heeft ook nog een verder voor
deel: Hij stamt uit een familie die bekend
en beroemd geworden is in de republi
keinse politiek. Zijn vader William Ho
ward Taft was president van de Verenig
de Staten van 19091913.
Wat zijn economische opvattingen be
treft, die zijn zeer sterk uitgesproken en
dus gemakkelijk onder woorden te bren
gen. In feite is hij, zo laat het zich nog
het gemakkelijkst uitdrukken, een voor
stander van precies het omgekeerde wat
de democraten onder Roosevelt en Tru
man hebben gepropageerd en uitgevoerd.
Taft is een verwoed tegenstander van
alle overheidsbemoeiingen met het eco
nomische leven, en feitelijk een voor
stander van het oeroude liberalisme, van
het bijna algehele „laissez faire", de
maatschappij komt altijd wel weer op
haar pootjes terecht.
Hij voert daarbij wel eens te zeer tot
in de consequentie door het oude spreek
woord, dat de tering naar de nering moet
worden gezet. (Overigens is wel duide
lijk dat het Amerika ten goede zou ko
men indien Truman en de zijnen dit oude
adagium iets meer in practijk brachten).
Heeft Truman wel eens te veel het oog
gericht op goed verdienende kiezers, Taft
daarentegen concentreert zich vaak te
zeer op een goed gevulde schatkist.
Voorts en dat kan hem het struikel
blok worden in zijn politieke carrière
ziet hij veel sterker de belangen van
de werkgevers dan die der werknemers.
Met name in dit opzicht buigt zijn po
litiek door en verliest hij de goede ver
houdingen uit het oog.
Bovendien hebben de werknemers
steeds het onbehagelijke gevoel dat hij
hun te glad af is. Verschillende van zijn
oproepen tot een wending in de nationale
politiek kunnen zij nog wel begrijpen en
billijken, zeker is dat het geval met de
middenstanders, maar ze vertrouwen het
niet recht, zoals ze zijn puur intellectuele
betoogtrant kunnen volgen noch door
gronden. Htm oordeel is veelal: Too darn
sleek Hij is ons veel te glad.
Moeilijke keuze.
De republikeinse kopstukken zijn zich
van deze moeilijkheden ook zeer wel be
wust. Zij weten dat Truman een goede
kans zal hebben, indien Taft zijn tegen-
candidaat wordt. Vele gematigde repu
blikeinen en weifelende democraten zul
len dan in hun stem vóór Truman eigen
lijk alleen hun stem tegen Taft uitge
bracht willen zien. En het is de republi
keinen er om begonnen om nu koste wat
het kost de macht opnieuw aan zich te
trekken.
Het lijkt er dus wel op dat zij geen
andere keus zullen hebben dan Eisen
hower, aangezien de beide andere repu
blikeinse candidaten Earl Warren en
Harold Stassen waarschijnlijk nimmer 'n
meerderheid ter Conventie kunnen ha
len. En het is welhaast zeker, dat Eisen
hower tot president zou worden verko
zen, indien hij candidaat werd gesteld.
Echter, zo vragen de partijrotten zich
af, is dat dan wel een republikeinse over
winning? Zeker, de generaal heeft zelf
gezegd de republikeinse richting te zijn
toegedaan, maar dat kan óók betekenen,
dat hij van de democraten niets moet
hebben.
Inderdaad, en ik constateer het met
blijdschap is Eisenhower niet een re-
In verschillende plaatsen in de
Noord-Zweedse streek Norrbot-
ten is eergisteren een voorwerp
waargenomen, dat door ooggetui
gen wordt beschreven als een
„vliegende sigaar". Achter de „si
gaar" was een groen-wit licht te
zien. Men hoorde geen geluid De
.sigaar" hield één rechte koers en
verdween tenslotte in de verte.
Dezelfde avond hebben vier per
sonen op een der voor Stockholm
in de Oostzee gelegen eilanden
een vreemd voorwerp in de lucht
waargenomen, dat van achteren
een rood licht had. Het kwam uit
het Zuidoosten en scheen een be
trekkelijk geringe snelheid te
hebben.
Generaal Eisenhower zo~, als hij
zich candidaat stelde voor de komende
presidentsverkiezingen, zeker de beste
kansen maken. De republikeinen doen
wat zij kunnen om hem hiertoe te be
wegen maar de generaal is met
hechte banden aan Europa verbonden
als opperbevelhebber van de Atlanti
sche strijdkrachten. De foto toont hem
in gesprek met Mc Cloy, de Ameri
kaanse Hoge Commissaris in Duits
land. Juist dit land, dat eerst door de
generaal is overwonnen, kan hem het
moeilijkst als opperbevelhebber mis
sen!
Internationaal orgelconcours te
Haarlem.
Het internationaal orgelcongres, dat
vorig jaar voor het eerst in het ka
der van het Hollandfestival in de
Haarlemse Bavo werd gehouden, zal
dit jaar op 6 October plaats hebben,
daar het muziekprogramma van het
Holland Festival reeds overladen is.
He winnaar van de zilveren tulp,
Louis Toebosch uit Tilburg, zal dit
jaar zijn wisselprijs moeten verdedi
gen tegen Nederlandse, Franse, Oos
tenrijkse en Deense organisten.
(Van onze correspondent)
„Stelt u voor: negentienhonderd-een-en-vjjftig jaar na Christus' komst op deze
aarde met alle gevolgen van dien, denkt u het zich eens even in: bijna vierhonderd
jaar reeds Evangelieverkondiging in Nederland, gepaard gaande met de nodige
reformaties en vrijmakingen op kerkelijk terrein en dan in 1951 in ditzelfde kleine
knusse Nederlandje een tienduizend slagers, van wie zeker zich vijf-en-dertig
procent christelijk wil laten noemen, dus altijd een drie-en-een-half duizend-;
van wie er op 1 Januari 1952 nog maar plusminus vierhonderd lid zijn van de
Bond van Christelijke Slagerspatroons".
Met deze geladen volzin richtte de heer H. J. Veldman uit Arnhem zich tot
de bezoekers van de te Utrecht gehouden buitengewone algemene ledenverga
dering der christelijke slagersorganisatie.
De voorzitter, die zich als ideaal had
gesteld in 1951 duizend leden te halen,
laakte de houding van christelijke sla
gers die tot heden afzijdig bleven, omdat
zij menen dat de vorming van een der
gelijke organisatie onnodige krachtsver
spilling is.
Hier ligt de fout van de vroegere Bond
van Chr. Slagers zo ging de heer
Veldman verder dat men in de wirwar
van de na-oorlogse jaren „de tijd uit de
tijd" ging verklaren en men tot de leuze
overging: eenheid is macht. Terwijl Gods
normen, ons in Zijn Woord geopenbaard,
opzij werden geschoven.
Echter, dit alles wordt u niet voorge
houden tot beschuldiging, neen wij zelf
hebben hieraan meegedaan en wij spre
ken dat dan ook rondweg uit, dat wij
aüen hieraan schuldig staan.
Na deze bekentenis kwam de heer
Veldman tot zakelijke punten. Hij bracht
dank aan de Chr. Middenstandsbond, in
zonderheid aan de secretaris, de heer P.
Dondorp die zich uitermate verdienste
lijk heeft gemaakt bij de vorming van
de organisatie.
Het ledental van de Bond van Chr.
Slagerspatroons bedraagt thans 477.
NIEUW BESTUUR.
Aangezien het zittende bestuur in zijn
geheel aftrad, koos de vergadering een
nieuw, dat nu bestaat uit de heren H. de
Mooy te Rijnsburg, voorzitter; J. van
Andel te Monster, D. Haarman te Hilver
sum, J. Koopmans te Lemmer, W. Mol-
lema te Groningen, A. Poot te Voorburg
en J. Rodenburg te Utrecht.
Op een voorstel van de afdeling Fries
land werd de contributie gebracht op
f20 per jaar, hetgeen een verlaging van
vijf gulden betekent.
In de middagvergadering bracht de
heer Joh. de Jong te Rotterdam, voorzit
ter van de Chr. Middenstandsbond
„nieuws van het centrale front".
De nieuwe voorzitter, de heer H. de
Mooy besprak daarna enige actuele
vraagstukken uit de slagerswereld.
Het ligt in de bedoeling van de Bond
om zo spoedig mogelijk een bezoldigd
propagandist te benoemen, die zich gaat
wijden aan de verdere uitbouw van de
organisatie.
(Ingez. mededeling, advert.)
daarvoor is Akker's Klooster-
balsem het middel, dat Uw huid
weer gaaf en glad maakt. Ook
als wrijfmiddel bij rheumatiek:
Nieuw wapen:
De Britse Centurion-tanks in Korea
zullen worden uitgerust met electrische
scheerapparaten, die door een Britse fir
ma per vliegtuig naar Korea worden
overgebracht. De apparaten zijn aan de
speciale omstandigheden aangepast om
de tankbemanning het gebruik ervan
gemakkelijk te maken. „Als we dit nieu
we „wapen" niet geheim houden", aldus
merkte een tank-officier op, „zullen er
spoedig rijen infanteristen bij de tanks
verschijnen om te wachten op het open
gaan van de barbierssalon".
Woensdag is in de hoofdstad van Ne
pal, Khatmandoe, opstand uitgebroken
onder de binnenlandse strijdkrachten. De
opstand begon, toen de opstandelingen
leider uit West-Nepal, dr Ki Singh, die
onlangs was gearresteerd, werd vrijge
laten. Gisteren zouden regeringstroepen
de toestand meester zijn geworden.
In de middag hadden regeringstroepen
het vliegveld, het arsenaal, de telefoon
centrale en een radiostation, die de op
standelingen aanvankelijk hadden bezet,
heroverd. De opstandelingen hielden het
regeringsgebouw nog bezet, waar zij door
regeringstroepen werden belegerd. Bij 'n
poging om het gebouw te verlaten, wer
den twee opstandelingen neergeschoten.
Volgens officiële kringen is een burgei
tengevolge van machinegeweervuur van
de rebellen om het leven gekomen.
(Van een onzer verslaggevers)
Met belangstelling hebben velen in den lande enkele weken geleden
de strijd om een klok te Uitgeest gevolgd. Men herinnert zich hoe een
universiteit in Amerika een bod had gedaan op de oude Hemonyklok,
welke in de toren der Hervormde kerk hangt. Een zeer aanlokkelijke
aanbieding! Voor de te betalen som zouden de Uitgeester Hervormden
twee nieuwe klokken kunnen laten gieten, terwijl er dan nog f 10.000.-
zou overblijven.
Gelukkig is men op dit aanbod niet ingegaan. Er zijn al genoeg
cultuurgoederen uit Nederland verdwenen in de laatste honderd jaar.
En dan deze klok, die een van de beste staaltjes van de klokkengieters
kunst der Hemony's was!
(Ingez. mededeling, adv.)
Niet krabben. De helder
vloeibare D. D.D. kal-
meert de jeuk in enkele
seconden, doodt de ziektekiemen en ge
neest tot diep in de huidporiën.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
Klokken zyn in ons land wel bijzon
der populair. Toen wij door de oorlog
duizenden klokken aan het oorlogsmon
ster moesten offeren, voelden wij ons
nameloos verarmd. Gelijk we ons ook
geweldig verrijkt vonden toen er na de
oorlog in de ene na de andere kerktoren
weer een klok kwam te hangen. Zo'n
klok werd gestreeld bij de aankomst in
een dorp; en ging hij luiden dan ont
roerden de mensen op het horen van zijn
eerste tonen nog meer dan toen de vroe
gere klok zijn laatste klanken liet gal
men.
Voor een klok hebben de mensen wat
over; dat is wel gebleken bij de inza
melingen jdie in allerlei plaatsen zijn ge-
Tijdens zijn niet officieel bezoek aan de Verenigde Staten is eerste minister
Drees ontvangen door president Truman. Bij zijn aankomst in Blair House
waar te zijner ere een lunch wordt gegeven, wordt Drees begroet door de
Amerikaanse president.
houden. Ook mensen die nooit ter kerk
komen en leden van andere kerkforma-
ties offerden mee om een dorpstoren van
gelui te voorzien.
DE LEVENDE KLOK.
„Een klok is een mens", placht een
oude koster te zeggen, die dagelijks het
klokketouw hanteerde. Inderdaad, som
mige klokluiders weten aan hun metalen
instrument zodanige klanken te ontlok
ken, dat de klok schijnt te leven. Er zit
ten in het gelui allerlei nuances; bij een
begrafenis luidt de klok anders dan op
Zondagmorgen. In een bekend boek, dat
het leven van een dorpspredikant be
schreef, lazen wij dat de dominee aan het
klokgelui kon horen hoe de stemming
van de koster was.
Wie een opmerkend oor voor rlokke
klanxen heeft, zai deze nuances waarlijk
j bespeuren. Sedert tai van klokken me
chanisch worden geluid is deze charme
hier en daar verdwenen.
Thans wordt in Nederland gedemon
streerd met een apparaat hetwelk Klok
gelui verwekt zonder dat er een klok bij
te pas komt. Men heeft het geluid van
enige kerkklokken in Frankrijk op een
geluidsband vastgelegd; deze band wordt
in het apparaat afgedraaid en met be
hulp van een paar luidsprekers kan nu
elke toren, die in het bezit van een der
gelijk apparaat is, een gebeier produce
ren als had hij zeven klokken.
DE DODE KLOK.
Eimeie Kranten hebben geestdriftig
over deze vinding geschreven. Speciaal
torenloze kerken en gemeenten die niet
over voldoende geld beschikken om
klokken te kopen zouden gebaat zijn met
dit luidtoestel.
Zonder de vernuftige geest te willen
kleineren, die het apparaat fabriceerde
menen wij toch, dat in een land als het
onze waar de klokkengieterskunst op
zo'n hoog peil staat dit surrogaat
klokgelui geen waardering zal vinden.
Indertijd heeft men te Purmerend in
de toren van het gemeentehuis carillon-
muziek op een gramofoonplaat gegeven.
Dat was bij een feestelijke gelegenheid.
Maar deze klanken zouden op den duur
onDevredigend geweest zijn. Ze waren
onecht. Deze klokken leefden niet.
Wij geloven dat de toepassing van dit
soort dode klokken allerminst een ver
rijking zou zijn, integendeel: een ver
arming. Toen enige jaren voor de oorlog
vanuit Amerika het Hammond-orgel in
ons land werd aanbevolen als vervan
ging van dure kerkorgels, heeft deze vin
ding in ons land geen ingang gevonden.
Men bleef echte orgels verlangen en niet
een apparaat dat geluiden voortbracht
die op orgeltonen leken.
Te verwachten is, dat de klokken-vin-
ding eenzelfde ontvangst zal hebben. Wij
willen geen dode maar levende klokken.
En zijn levende klokken duur, dan spa
ren we er maar wat langer voor. Han
gen die echte klokken eenmaal in de
toreh, dan maken ze (ook door de op
schriften!) deel uit van het stads- of
dorpseigene.
In dat geval is b.v. een dorp rijker met
zijn éne eenvoudige klok dan met een
geluidsband waarop zeven prachtige
klokken uit Parijs te horen zijn. Het ge
beier moge natuurgetrouw klinken, maar
die zeven klokken blijven toch thuis
horen in Parijs en niet in een dorp!
Hij draaide zich op zijn andere zij,
misschien zou hij dan kunnen slapen,
't Hielp niet: zijn gedachten schre
ven weer het opschrift boven de
brief: Marianne, lievelingmaar
zijn nuchter denken veegde die woor
den weer uit en hij gaf tenslotte toe
door er voor in de plaats te zetten:
Geachte Marianne. Toen dat er in zijn
denken stond sloeg hij geërgerd de
deken terug en als.... Ja, wanneer
was dat, dat hij ook eens zo voor het
raam gestaan had en uitgekeken in
de maanlichte nacht?
Zuchtend trok hij zijn overjas aan
over zijn pyama en rusteloos begon
hij op zijn blote voeten door de ka
mer te wandelen. Hij probeerde nog
van dat dwingend denken af te ko
men door aan de reis te denken en
aan het mooie dat hij zien zou. Ten
langen leste gaf hij ook dat op, want
alleen aan haar kon hij denken en
aan haar brief. Daarom probeerde hij
zijn gedachten voor de gek te hou
den: Ik zal een mooie brief schrijven,
dacht hij. Morgen kan ik hem dan
weer verscheuren. Vannacht slaap ik
dan in ieder geval goed.
Hij ging aan de lage ronde tafel
zitten, op het puntje van de lage le
ren stoel. Nu durfde hij het ook aan
om het opschrift uit zijn gedachten
boven de brief te zetten: Marianne,
lieveling.... 't Was immers toch
maar gekheid? Morgen zou hij de brief
verscheuren en niemand meer dan
hijzelf zou van deze dwaasheid weten.
Vlug schreef hij verder, zonder diep
na te denken by het bouwen van zijn
zinnen. Hij schreef niet: Je zult het
vreemd vinden, dat ik dit boven deze
brief gezet heb, of: Je zult raar op
kijken dat je deze brief van me krijgt,
Al zijn liefde en verlangen zei hij aan
het meisje, omdat ze de brief toch
nooit krijgen zou. Hij putte zich uit
in lieve woordjes en hij verklaarde
haar ook zijn liefde voor de stille
tochten door de hoge luchten.
„Ik zal net doen of het echt is", be
sloot hij zijn brief. „Ik zal de brief
in een enveloppe doen en je adres
maar: „Het is lang geleden, dat ik je
schreef Er is een bijzondere reden,
waarom ik het nu doe. Het is omdat
ik naar Lyon in Frankrijk ga, om mee
te doen met een ballonwedstrijd. Ik
zou willen dat je meeging, maar ik
begrijp dat zoiets onmogelijk is Daar
om schrijf ik je deze brief, want het
zal wel een paar weken duren voor
dat ik weer terug ben. Natuurlijk zal
het je niet erg interesseren wat ik
doe, maar ik kon vanavond niet in
slaap komen. Daarom schrijf ik deze
brief en morgen verscheur ik hem
weer, want het is niet nodig dat je
weet hoe erg ik naar je verlang".
Glimlachend schreef hij door. Nooit
nog, nadat hij zijn belofte aan Mari
anne gebroken had, had hij zoveel en
zo eerlijk geschreven, wat hij dacht.
er op schrijven, want het is goed om
in je denken de liefde te beleven".
Om niet te vergeten, dat Marianne
dan toch in ieder geval van zijn reis
bericht zou krijgen, schreef hij op
een briefkaart een korte mededeling,
zoals hij die ook aan andere kennis
sen schrijven zou: Op 26 November
opstijging van de ballon Nocturne
vanaf Place Impériale te Lyon, voor
een wedstrijdvaart boven Frankrijk.
Balloncommandant Karei Boven-
kamp".
Op beide poststukken schreef hij
haar adres en een postzegel plakte hij
er ook op, want tenslotte was heel
deze briefschrijverij een groot genoe
gen geweest en daarom best die paar
cent aan postzegels waard.
Om het posten van de kaart niet te
verzuimen legde hij brief en kaart
op de boekenkast achter haar por
tret, dat daar was blijven staan ook
na de breuk. Laten gedachten zich
voor de gek houden? Is het mogelijk
om jezelf met zo'n brief tot rust te
brengen? Of was het door vermoeid
heid, dat Karei zo vlug sliep, nadat
hij de brief geschreven had? Nauwe
lijks nog lag hij in bed, of weldadig
kwam de doezel de slaap melden en
met zijn gedachten aan haar en aan
de brief zwierf zijn onbewust denken
naar droomland, waar het soms zo
heerlijk kan zijn.
Door het late slapen gaan, werd
Karei die morgen ook laat wakker.
Te laat om rustig klaar te komen
voor de reis. De ballon was gelukkig
al verzonden, maar de vele kleine
karweitjes, die op het laatste ogen
blik te doen waren, maakten hem
hinderlijk zenuwachtig. Hij foeterde
op z'n hospita, omdat ze vergeten
had zijn schoenen te poetsen, hoewel
hij gewend was het zelf te doen. Ze
zei hem dat ook, maar hij viel uit dat
ze toch heel best uit zichzelf eens
doen kon wat hij vergat. Toen zweeg
ze, want vooral de laatste tijd was
mynheer Bovenkamp een goede gast
voor haar. Telkens was hij dagen
lang weg en toen hij ziek was had
hij evengoed betaald, terwijl hij toch
een paar maanden bij die boer ge
weest was in het dorp, waar de men
sen zo eigenaardig waren.
(Wordt vervolgd.)
V BOOSHEID EN BLINDHEID.
Leest U eens dit boze stukje:
„Wij vinden het ogenblik, dat
Engeland zich zo duidelijk distan
tieert van het vasteland van Europa
om een gezamenlijke Europese de
fensiegemeenschap te stichten, nu
niet bepaald het gelukkigste moment
om Engeland te gaan helpen bij
buiten-Europese militaire taken.
(Gedoeld wordt op de geruchten dat
Engeland Nederland zou verzoeken
te helpen bij de verdediging van de
Suez-kanaal-zöne)Het zouden ove
rigens kolen vuurs op Engelands
hoofd zijn.
Na al de goede diensten, die En
geland ons bewezen heeft in de
liquidatie van Nederlands-Indië
zouden wij Engeland gaan helpen in
het handhaven van de resten van
zijn koloniale regime in het Nabije
Oosten. Het zou wel liggen in de lijn
onzer zelfverloochenende politiek".
Welke conclusies trekt U hieruit?
Deze lijken ons voor de hand te liggen:
a. Uit de zinsbouw moet men opma
ken, dat Nederland in dezelfde positie
tegenover Nederlands-lndië verkeerde
als Engeland nu tegenover Egypte. En
dat die verhouding gekenmerkt wordt
door: resten van een koloniaal regime.
b. Dat wij Engeland gerust boos mo
gen aankijken, om die „goede dien
sten" die het ons in Indië bewezen
heeft. En dat we Engeland ook boos
mogen aankijken, omdat het zich bui
ten de Europese defensiegemeenschap
stelt. -
c. Dat, als wij Engeland zouden hel
pen bij de verdediging van het Suez-
kanaal, wij een zelfverloochenende po
litiek zouden volgen.
De inconsequenties in deze gehele
gedachtengang liggen voor het op
scheppen. En dat is niet verwonderlijk,
want het werd afgedrukt in „Trouw"
welks hoofdredacteur, dr Bruins Slot,
een verwoed voorstander is van de
Europese eenheid en die dus weinig
reden heeft om de Engelse politiek te
kunnen bewonderen. Maarhier
heeft zijn boosheid ten opzichte van
Engeland hem toch tot blindheid ver
leid.
Hoe komt hij er anders bij de be
lediging naar te schrijven, dat onze
soldaten in Indië gevochten zouden
hebben voor „handhaving van de res
ten van een koloniaal regime"? Een
dergelijke uitdrukking zou men van
een links blad nog maar nauwelijks
verwachten!
En hoe komt hij tot die conclusie
van een „zelfverloochenende politiek"?
Eigenbelang heeft Engeland ertoe ge
bracht in Indië te handelen zoals het
gehandeld heeft. Eigenbelang brengt
Engeland ertoe nu de Suez-kanaal-
zóne stevig in handen te houden. En
eigenbelang drijft Engeland ertoe af-
•zijdig te staan bij de vorming van een
Europees leger. Willen wij „kolen
vuurs op Engelands hoofd stapelen",
willen wij een politiek van zelfverloo
chening voeren, dan zouden wij ons
eigenbelang opzij moeten zetten! Dan
zouden we niet mee moeten doen aan
de verdediging van dat kanaal. Want
dr Bruins Slot schijnt voorbij te zien,
dat het Suez-kanaal niet alleen de
Britse levensader is, maar nog altijd
ook de Nederlandse en ook die van de
Europese defensiegemeenschap!
Natuurlijk is het voor een federalist
leuk Engeland een hak te zetten —^en
voor een schrijver in de oppositiepers
is het leuk de „zelfverloochenende re
gering" een veeg uit de pan te kunnen
geven'. Maar laat men dat niet doen
als een door boosheid verblinde!
NOG MEER SURROGAAT.
Ook in plaatsen waar men geen toren
heeft om klokken op te hangen, zal dit
surrogaat het niet doen. Er zijn na de
oorlog in verscheidene plaatsen die een
toren moesten missen klokkestoelen ge
bouwd in de trant van de klokkestoelen
die men in het Noorden van ons land
veelvuldig aantreft en die daar doorgaans
een goed figuur maken. Liever een echte
klok in een klokkestoel dan namaak
klokgelui ergens op listige wijze vandaan
getoverd!
Met de redenering van „echte klokken
zijn verschrikkelijk duur" komt men niet
zo erg ver. Wie weet, wordt binnenkort
een soortgelijk toestel gemaakt dat het
kerkorgel kan vervangen. Men behoeft
maar een bepaalde band op te zetten en
het apparaat draait de liederen die men
wil.
Op die manier zullen de kerkelijke ge
meenten niet langer kapitalen behoeven
uit te geven voor het aanschaffen van 'n
orgel. Trouwens, er is nog meer surro
gaat in te voeren. Men zou een aantal
preken kunnen opnemen van bekende
predikanten. Die konden dan 's Zondags
in de kerken worden afgedraaid. Dat be
spaart tal van onbemiddelde gemeenten
de kosten van een dominee.
Kerkgang bij surrogaat klokgelui, ge
meentegezang met begeleiding van een
surrogaat-orgel en preken van een surro
gaat-dominee.wat een ideaal toe
komstbeeld. De kerkelijke gemeenten
zullen wel rijk worden als ze zoveel min
der uitgaven behoeven te doen. Maar het
mensdom zal onnoemelijk verarmen door
dit stijlloos gedoe.
en over de grenzen
De Tsjecho-oiuwaaxsc regering heeft
de Belgische militaire attaché te Praag,
luitenant-kolonel Wanderwelle, bevolen
het land binnen twee weken te verlaten.
De 57-jarige vertegenwoordiger J. C.
van der S. uit Rotterdam is gisteren tot
een gevangenisstraf van één jaar en vijf
maanden met aftrek veroordeeld. Hij zou
van enige van zijn vroegere patroons tot
een totaal-bedrag van f 10.000 hebben
verduisterd.
Generaal Franco heeft de scheidende
Amerikaanse ambassadeur te Madrid,
Stanton Griffis, het Grootkruis van de
Orde van Karei de Derde verleend. De
ze onderscheiding wordt in het algemeen
slechts toegekend aan staatshoofden of
voormalige regeringsleiders.
Het hoofd van de Britse posterijen
heeft meegedeeld, dat honder- a twee
honderd-duizend eigenaars van televisie
toestellen niet hun verplichte bijdrage
betalen, zo meldt de „Times",
ploffing bracht, die hij in zijn zak had.
President Truman heeft Eric John
ston, het voormalig hoofd van de econo
mische stabilisatie, benoemd tot voorzit
ter van de raad van advies, inzake het
hulpprogram voor economisch onvol
doende ontwikkelde landen.
Ongeveer 1G00 arbeiders van een me-
taalwarenfabriek te Rainham in Oost-
Londen hebben Woensdag het werk
neergelegd uit protest tegen het ontslag
van een collega, die geen doktersverkla
ring had gezonden, toen hij niet op zijn
werk verschenen was.