NEDERLANDSE PIONIERS IN VERMONT.
r
Ruilen, de enige kans om een woning te
verkrijgen.
„ENKELE CIJFERS EN FEITEN."
Massa-ontslag dreigt Belgische
kunstzijde-industrie*
Zaadhandelaar ging botersmokkelen.
f3 -bed is ook voor U ideaal!
VAART DER STILTE
AKKERTJE
m
JCHTEN
Amerika en de Amerikanen.
EN MEIKE KOOPS „NIET GRAAG TERUG".
JAN
J
Huldeblijk voor Deense hulp
aan krijgsgevangenen.
Wel een baan, maar nu een huis
Interlocale Woningruil-Centrale bestaat
nu een jaar.
ONS FEUILLETON.
(T
Ds Scoft
„verboden immigrant".
Spit, rheumatiek
Pagina 2
Maandag 7 Januari 1952
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
r en ontstak in
ien en weer en
'ast en niemand
rg sensationeel
verwachtingen
Boys hebben
bm Nieuwdorp,
bderlaag toe te
(u de 4e plaats.
Jorbereid, heeft
|8—2 genoegen.
I tegen Kapelle.
rode lantaarn
competitie wel
[eer (11). Felle
santen volgden,
bluis zijn ploeg
fgde (1—2). Ket
o-voorhoede een
pist dan ook vlak
gelijkmaker te
la de rust kwam
Iten en wist La
(aai schot 32
lub zoveel moed
lorp zijn voor-
Jioor een schot
(42). Daar-
ireserve dan ook
Lp laat begon op
tlub te overspe-
lut na de rust
Wilde er 4—3
Huibrechtsen.
■jkmaker (44).
Tjrp een injectie,
(danks hun vele
In niet gelukken
Iscoren. Deze eer
echtsen, die Co
lt einde de over-
15).
4GSE 1932.
|e 1952 zal wor-
20 en 21 Juni.
bn wordt 15 km.
|ssen. Zaterdag
aagt de afstand
alle klassen (ju-
Imet 13 jaar en
|n ouder).
Steden.
IRG.
Jed. Herv.
bt Kerkcentrum
(houden o.l.v. ds
Jcomst sprak ds
[kant te Brugge
lg van het Pro-
I In een uitvoe-
(rug tot de tijd,
l over Zuid- en
en de talrijke
aan bloedige
Iden.In een ge
it vertelde de
Igisehe volk het
Iverd opgedron-
rerden in de tijd
lidelijke Neder-
oleef de Belgen
één mogelijk-
het land te ver-
r was het niet
llijke Nederlan-
naken. De vre-
aan dit alles
I Ds v. d. Schoot
Ithans het besef
r Rooms Katho-
(drongen. Daar-
of evangelisa-
lermoedelijk la-
ver het huidige
llgië. Na hem
Tr. M. Savels,
>acht der vrou-
de zending in
-ertelde een en
Ikheden, waar
pen heeft. P0<?r
lm werd dit al-
aterkering.
van de water-
■w-Neuzenpolder
Jan. Prei M-23;
■'Rodekool if-V.
B4—15; Andijvie 14»
J 20- L P- A,bert
l„e°,ie 22-35; 7oetc
l,_o;Bramlei
Bperen 38nV.
■per 100 kg., s
(Van één onzer redacteuren)
Niet alle Nederlandse immigranten in Amerika zoeken een plaats op,
waar zij een Nederlandse kolonie vinden. Sommigen zouden minstens
100 km. moeten reizen, voor ze ook maar iemand vonden die Nederlands
kon spreken.
Eén van hen is Jan Koops uit Tweede Exloërmond met zijn vrouw
Meike en de twee blonde, roodwangige dochtertjes, die het succes van
het jaar waren in de omstreken van Brattleborough in Vermont.
Jan en zijn vrouw vinden het echter niet zo erg, dat zij zelden of nooit
Nederlands sprekende Amerikanen ontmoeten: „Je moet er toch door
heen en zo leer je veel vlugger Engels", vindt Meike.
Toch zijn ze allebei wel erg blij om
in deze dagen rond Kerstfeest een
gast uit Nederland te ontvangen. En
geloof maar, dat we heel wat onder
werpen „bij de kop" gehad hebben in
dit winterse weekend.
De thermometer buiten wees min
zestien graden Fahrenheit aan en dat
ls, zelfs voor deze bergachtige streek,
een barre kou. Echter, in de kamer
boven de boerderijschuur was het
heerlijk warm. De koffie bonkte on
rustig in de grote tinnen pot op de
kachel. De hond jankte zachtjes in zijn
onrustige dromen en onder ons in de
stal hoorden we het gezellige rinkelen
van Prins, het paard, met de ketting
en het neuren van het vorige week
geboren kalf.
Ket was door bemiddeling van een
vriend uit Groningen dat Jan ge
plaatst kon worden op deze boerderij,
die het eigendom is van de vice-pre
sident van de American Airlines in
Boston.
Vele jaren is er niets aan de boer
derij gedaan, slechts in de zomer ver
bleef de familie er en van intensieve
bebouwing kwam er in die jaren
uiteraard weinig of niets.
Geen wonder dat de eerstejaren
voor Jan hoofdzakelijk pioniersjaren
zullen zijn, zonder dat er enorme win-
u vallen te maken.
Niet graag terug,
Niettemin wil geen van de Koop-
sen graag terug. Integendeel. Ze zijn
heel gelukkig op hun boerderij en
hebben het uitmuntend getroffen met
hun baas. „Hij en zijn vrouw doen
alles om het ons zo goed mogelijk naar
de zin te maken. Ze sloven zich let
terlijk uit voor ons. Telkens wanneer
er iemand van de familie over komt
voor een weekend ls er een aantal
verrassingen voor ons", vertelt Meike.
Voor Jan, die uiteraard ook won
derwel tevreden is over zijn baas, is
er echter nog een reden meer om ge
lukkig te zijn in Vermont: „In Ne
derland was ik boerenarbeider, maar
de laatste jaren was ik vaker in de
D.U.W. dan er uit. Vooruitzichten wa
ren er niet voor mij. Op zijn allerbest
zou ik heel mijn leven boerenarbeider
blijven. Met weinig geld en veel
zorgen.
En nu ben ik boer. Eigen baas in
huis. Veel geld is er natuurlijk nu ook
nog niet. Maar we kunnen net zo
veel eten als we willen. Voldoende
vlees, elke dag. Vers fruit. Geen mar
garine.
Boven alles, er zit toekomst in deze
boerderij. De voorbije zomer heb ik
nog niet veel kunnen doen, maar we
gaan al vooruit en we hebben al vaste
inkomsten van de melk en de eieren.
Kom over een paar jaar nog maar
eens kijken. Dan zul je wat beleven".
Ongeveer 80" pet. van de boerderij,
die 450 acres of ca. 180 ha. groot is, is
bebost, maar de grond is heel ge
schikt voor beweiding en hooiland.
üi£:K
en over de grenzen
lien Nederlandse leerling-vliegers zijn
Vrijdagmorgen per vliegtuig naar Enge
land vertrokken. Vandaar zullen ze
scheep gaan naar de V.S. om een op
leiding tot vlieger te ontvangen.
Nog dit jaar zal een aanvang worden
gemaakt met de bouw van een .Ned
Herv. kerk in de Wippolder te Delft. De
kerk, die ongeveer ƒ250.000 zal kosten,
wordt gebouwd onder leiding van de ar
chitect prof. N. Lansdorp en zal ruim
600 zitplaatsen bevatten, n.l. 466 op de
begane grond en 153 op de galerij.
De grote nationale inzameling ten be
hoeve van de reclasseringsarbeid door en
voor alle gezindten, georganiseerd door
het nationaal bureau voor reclassering te
s-Gravenhage, zal dit jaar worden ge
houden op of omstreeks Zaterdag 4 Oc
tober a.s.
De revisie van Utransportvlieg
tuigen van de Amerikaanse Luchtmacht
ln Europa zal voortaan geschieden in Eu
ropese fabrieken, aldus wordt in het
hoofdkwartier te Wiesbaden vernomen.
Een aantal toestellen is reeds met gun
st. resultaat bij de AvioDiepen in Ne-
d< d gereserveerd.
v^uer bevel van Kapitein ter Zee G.
Kouaijs zal Hr Ms vliegkampschip „Ka
rei Doorman" op 10 Januari a.s., des
middags om 12 uur uit Botterdam af-
var. ii naar de Ned. Antillen.
v oigens het Industrie-instituut in W.-
Duitsiand, de spreekbuis van de indus
triële ondernemingen, moet elke West
Duitser in loondienst ongeveer 40 dagen
Per jaar uitsluitend voor de bezettende
mogendheden werken. In het belasting
jaar 1951/1952 zou hij 340 mark voor be-
zettingskosten moeten opbrengen (tegen
21J mark in 1950/1951).
"■i Britse regering heeft i. v.m. een
staaitekort van 1,5 millioen ton besloten
het aanbod van staal toe te wijzen over-
eenkumstig de nationale behoeften. De
controlemaatregelen worden op 4 Febr.
a-s. van kracht. Voorrang zal worden ge
geven aan üe defensieproductie, de mij
hen en de export.
economische commissie voor Euro-
Pa vau de V. N. heeft plannen bekend
gemaakt voor de invoer van meer tim-
mernout uit de Sowjet-Unie en de Oost-
kuropese landen in West-Europa. In een
rapport wordt gezegd, dat, indien deze
Plannen in de naaste toekomst worden
h'tgevoerd, de West-Europese situatie
aa i ienlijk verlicht zal worden.
Ds Niemöller is „vrij hoopvol".
Ds Niemöller heeft in een vraagge
sprek te Moskou verklaard, „vrij hoop
vol te zijn wat betreft het welslagen van
*'Jn missie te Moskou, die versterking
oeooat van de betrekkingen tussen de
Russische Orthodoxe Kerk en de oecu
menische beweging. Hij zei geen vijan-
Ffheid jegens de Westerse kerken te
?ebben aangetroffen. Tenslotte verklaar-
us Niemöller, dat hij niet om een
vhaerhoud met Russische politieke lei-
a®rs had verzocht en ook niet voorne-
Er zijn enkel kreken, die een voldoen
de toevoer van water garanderen.
Jan rekent er op, en zijn baas is het
volkomen met hem eens, dat de beste
methode is om elk jaar een deel van
het bosland te ontginnen. Op die ma
nier maken ze dubbele vooruitgang,
aangezien het hout tegen een behoor
lijke prijs kan worden verkocht.
Geen vreemdelingen meer.
De volgende morgen ln de kerk
kon ik duidelijk zien hoe de familie
Koops al volledig is opgenomen in de
gemeenschap van hun nieuwe buurt.
Toen de jeeptruck het enige vehi
kel dat nog door de sneeuw- en ijs-
woestenij kon baggeren bij de
kleine kerk aankwam, wachtte ons
een hartelijk welkom. Én de weinige
minuten voor de dienst vlogen voor
bij in een rondje hartelijk hand
schudden.
Van het begin af aan zijn ze naar
deze kerk gegaan, ongeveer 15 km.
van de boerderij onderaan de steile
heuvelhelling. En van de eerste Zon
dag af zijn ze opgenomen, niet als
vreemdelingen, maar als vrienden en
buren.
„Ik kan je niet vertellen, hoeveel
dit voor mij heeft betekend, deze
vriendelijkheid, de kleine, maar zo be
langrijke burendiensten die ons wer
den bewezen", aldus Meike, „en nu
ben ik ook al lid van de vrouwenver
eniging. Natuurlijk kan ik niet altijd
alles direct begrijpen, maar ze helpen
Ergens in de bergachtige stre
ken van de staat Vermont staat
een boerderij. Op de bovenver
dieping van deze boerderij
woont een gelukkig gezin: va
der, moeder, twee kinderen.
Niets bijzonders, dit allemaal.
Het bijzondere is, dat het een
Nederlands gezin is dat hier
huist. En een gelukkig gezin.
De acht maanden, die ze hier
nu wonen, zijn niet gemakkelijk
geweest. Maar terug willen ze
niet. Zeg tegen iedereen, dat
we hier gelukkig zijn en niet
graag voor goed terug zouden
willen, al zou het prachtig zijn
om de familie nog eens te zien."
En wat zeggen de Amerikanen
van deze familieZowel de eige
naar van de boerderij, die in
Boston woont, als één van de bu
ren, gaven mij ongevraagd hun
commentaar: „Is not it a wonder
ful family, that Koops family."
me altijd wanneer ik niet precies weet
hoe ik mjj moet uitdrukken."
Zowel Jan als Meike raken niet uit
gepraat over de algehele afwezigheid
van rang en stand hier in Amerika.
„Het doet er hier niet toe of je rijk of
arm, boer dan wel knecht bent. Ieder
een noemt iedereen bij de voornaam
en je wordt gerespecteerd om wat je
bent, niet om je banksaldo."
Te gauw komt het ogenblik dat ik
dit gastvrije plekje Nederland in
Amerika moet verlaten. Maar lang
zal het duren voor ik vergeet hoe ge
lukkig deze jonge mensen zijn in
hun nieuwe vaderland. Gelukkig en
tevreden, niet omdat ze veel geld
verdienen; zover is het nqg niet. Ge
lukkig en tevreden, omdat ze weer
toekomst zien, omdat ze weten
waarvoor ze werken.
De Nederlandse officieren, die ge
durende de tweede wereldoorlog te
Stanislau, Neubrandenburg en Tittmo-
ning als krijgsgevangenen hebben
vastgezeten, hebben destijds veel te
danken gehad aan de zendingen le*-
vensmiddelen, welke hun door tussen
komst van het Deense Rode Kruis
zijn toegezonden. Na de oorlog heb
ben verscheidene officieren de orga
nisator van deze zendingen proberen
te ontdekken. Eerst onlangs schijnt
dit gelukt te zijn. Via de Deense vice-
consul te Harlingen, de heer D. Ma-
tak Fontein, is bekend geworden, dat
de heer K. Werner Sörensen uit Ko
penhagen de vele zendingen kazen,
worsten, spek en andere artikelen
heeft georganiseerd. Voor dit werk,
waarvan de financiële offers voorna
melijk door hem zelf werden gedra
gen is de heer Sörensen in 1950 on
derscheiden met het officierskruis in
de orde van Oranje-Nasau.
Er heeft zich thans uit de voorma
lige krijgsgevangenen een comité ge
vormd, bestaande uit de kapitein ter
zee (b.d.) M. J. C. Klaasen, de luit.-
kolonel (b.d.) H. G. Hom en de heer
D. Matak Fontein, dat gelden bijeen
wil brengen om de heer Sörensen
door een aandenken van de dank
baarheid van de krijgsgevangenen te
doen blijken.
"™ez. mededeling, advert.)
Geen opperbevelhebber voor
Malakka?
Volgens het Engelse blad „Dailij Te
legraph" zal er geen opperbevelhebber
voor Malakka benoemd worden. Wel zou
binnenkort een militair tot opvolger van
Sir Henry Gurney, de Britse Hoge Com
missaris, die in October bij. een overval
het leven verloor, benoemd worden, ech
ter zonder de bevoegdheden van een op
perbevelhebber.
Malcolm Macdonald, de Britse commis
saris-generaal voor Zuid-Oost-Azië, zou
ln het gehele gebied de hoogste politieke
autoriteit blijven.
Mijn buurman, laten we hem Jansen noemen, heeft een baan gekregen.
Ergens in een andere stad. Hij blij en zijn vrouw, na wat bedenkingen,
ook. Het liep bijna nog spaak, omdat er geen woning was. Maar toch is
hij er gekomen. Het was een driehoeksrull, die liep vla de stichting „In
terlocale woningruil Centrale" (I.R.W.C.) te Utrecht, die een semi-overheids-
karakter draagt en bemiddeling verleent bij het ruilen.
Het bureau is ontstaan uit de „Stichting woningzaken voor het bedrijfs
leven", het Interdepartementaal Ruilbureau" en de Vereniging voor Neder
landse gemeenten. Vit de verschillende deelnemende partijen werd een
bestuur gevormd en de minister voor Binnenlandse zaken kreeg het toe
zicht.
„Dit wil niet zeggen, dat de overheid financiële steun verleent", aldus
de directeur drs J. Visser. „Wij moeten ons geheel bedruipen uit het inschrijf
geld ten bedrage van f 15.waaruit alle kosten moeten worden bestreden
tot reiskosten toe".
Ofschoon de Ver. van Ned. Gemeen
ten achter een stichting staat, zijn niet
alle 1014 gemeenten in ons land aan
gesloten. Toegetreden zijn 779 ge
meenten, die echter zeer goed samen
werken. Bij de stichting geldt als re
gel, dat men in de praktijk bezien,
blijft ingeschreven, totdat men is ge
slaagd of tot men zelf de inschrijving
be-eindigt. Een enkele maal wordt
aan een ingeschrevene verzocht de
inschrijving te be-eindigen, omdat de
betrokkene toch niet tot ruil komt.
Overigens blijkt uit de cijfers, dat er
op dit gebied grote behoeften bestaan.
Men begon in het jaar 1951 met
2860 toen reeds bestaande inschrijvin
gen. Er kwamen er 4981 bij, zodat er
op 31 December 7841 ingeschrevenen
zouden zijn geweest, indien niet 3339
inschrijvingen waren opgeheven. Het
slotsaldo was dus 4502 ingeschrevenen.
De afgeschrevenen zijn natuurlijk
niet allen geslaagd. Er waren 1223 af-
gevoerden, die achteraf niet verhuis
den, 2179 verhuisden wel. Hiervan
waren er 506 die op aanwijsbare wijze
door de stichting waren geholpen.
1671 anderen zijn misschien op andere
wijze geslaagd. De geslaagden waren
verspreid over 496 gemeenten en wer
den ondergebracht in 253 gemeenten.
De heer Visser wees er nog op, dat
de moeilijkheden ontstaan wanneer
personen, die voor ruil in aanmerking
zouden komen, niet de beschikking
hebben over gelijkwaardige objecten.
Velen der ingeschrevenen willen ln
een beter huis terecht komen, dan ze
verlieten. Een ander bezwaar is, dat
het aantal zoekenden voor een be
paalde gemeente afwijkt van het aan
tal, dat die gemeente wil verlaten.
Op 30 Juni wilden bijv. 496 ingeschre
venen Amsterdam verlaten en zochten
213 woonruimte in Amsterdam. In dat
geval kunnen er maximaal slechts 213
ruilen tot stand komen.
De heer Visser vertelde verder, dat
van de 500 ruilen, die in de eerste 11
maanden van het jaar tot stand kwa
men, er 186 rechtstreeks waren. 183
ruilen waren driehoeksruilen en de
rest vier- of vijfhoeksruilen. De prac-
tjjk wijst uit, dat men niet hoger kan
gaan, want bij elke schakel meer
nemen de moeilijkheden zeker in het
kwadraat toe. Bij een zeshoeksruil
reeds komt vrijwel altijd een kink ln
de kabel.
Wij vechten zonodig tot in de huis-
vestingbureaux. Dat kunnen wij doen
zo zeide de heer Visser omdat
wij niet voor de loketten behoeven
te blijven staan, maar er achter kun
nen komen. Over en weer werken wij
immers met die huisvestingsbureaux
samen. Bovendien nemen wij ook
deel in de landelijke en provinciale
contactcommissies voor huisvestings-
ambtenaren.
Overigens is het aandeel der par
ticulieren niet overstelpend groot.
Van de op 1 Juni ingeschrevenen be
hoorden er 1682 tot de landsdienaren,
1079 tot de grote bedrijven en 1741
behoorden tot de gemeenten en parti
culieren. Dat betekent echter, dat er
ruim 1700 particuliere inschrijvers
zijn, want het aandeel der gemeen
ten is maar zeer klein.
Overigens gaf de heer Visser als
zjjn mening, dat de stichting toch
heel wat werk verricht, want, of'
schoon er geen nauwkeurige cijfers
bestaan, kan men toch wel berekenen,
dat ongeveer een derde der ruilen
loopt via de stichting. Zo ook kwam
Jansen aan zijn huis.
Millioenendans van „Tante Pos".
Als de P.T.T. zo jaarlijks met wat cijfers voor de dag komt, duizelt het de leek.
Ook nu zijn door het hoofdbestuur „enkele feiten en cijfers" bekend gemaakt.
Een „millioenendans", die echter een goed beeld geeft van de enorme werkzaam
heid van deze dienst.
De geschatte opbrengst in 1951 van
postzegels enz. is 73.9 millioen gulden
(1950: 74.1 millioen); van frankering door
middel van frankeer- en stempelmachi-
nes 14 millioen (1950: 11.7 millioen);
frankering bij abonnement 3.4 millioen
(1950: 3.3 millioen); frankering pakket
ten 1.4 millioen (1950: 1.2 millioen) en
kwitantierecht 1.8 millioen (1950: 1.6
millioen)
Binnenlandse telegrammen brachten in
1951 naar schatting 2.2 millioen op (ge
lijk aan 1950); buitenlandse telegrammen
12.5 millioen (10.9); binnenlandse tele
foongesprekken 84.9 millioen (80.2); in
ternationale 8.9 millioen (7.8); abonne
menten 26.3 millioen (24.2); abonnemen
ten radiodistributie 12.3 millioen (12.2);
postchèque- en girodienst rente van de
beleggingen 21.5 millioen (21.3); rechten,
verkoopformulieren van de postchèque-
en girodienst 3.5 millioen (3.2); rente van
de beleggingen rijkspostspaarbank 48.1
millioen (48.7).
LUISTERVERGUNNINGEN.
De totaalopbrengst van de verkochte
radiozegels bedroeg 17 millioen gulden,
de opbrengst van de luisterbijdrage voor
radiodistributie-aansluitingen was 5 mil
lioen gulden.
Er waren op 31 December 1951 1.625.000
toestelbezitters (tegen 1.482.000 in 1950).
Door de controledienst werd aan ach
terstallige luisterbijdragen geïnd 1.2 mil
lioen gulden. Er werden in 1951 510.000
controlebezoeken afgelegd.
R.P.S.
Het aantal verenigingen dat aan groeps-
sparen in de rijkspostspaarbank meeaoet
steeg tot boven de 4.000. Ingelegd werd
naar schatting voor een bedrag van 285
millioen en terugbetaald 385 millioen.
POST.
De post behandelde in het interlocaal
verkeer 345 millioen brieven (1950: 346
millioen); locaal: 78 millioen (76 milli
oen); briefkaarten: interlocaal 80 milli
oen (77 millioen); locaal 15 millioen
(14 millioen); dienststukken 138 millioen
(140 millioen); drukwerken (incl. bij
abonnement gefrankeerd nieuwsbladen)
750 millioen (733 millioen); postpakket
ten 13.6 millioen (13.5 millioen).
TELEGRAAF.
In het binnenland werden 3.020.000 ge
wone telegrammen verwerkt tegen
3.509.000 in 1950. Naar het buitenland
werden verzonden 2.080.000 stuks (1950:
2.140.000); uit het buitenland werden ont
vangen 2.140.000 (1950: 2.183.000).
TELEFONIE.
Het locale kabelnet werd in de loop
van 1951 uitgebreid met 2.400 km, waar
door de totale lengte thans rond 33.600
km bedraagt. De 'lengte van het inter
locale kabelnet is thans 18.100 km (vorig
jaar 16.100 km).
In 1951 waren in totaal in dienst 745
telefooncentrales met 564.868 nummers.
Het aantal telefoonaansluitingen (be
taalde aansluitingen, dienstaansiuitingen
en openoare spreexgelegenhecienl dat ul
timo 1951 m dienst was bedroeg 545.000
(1950: 509.004); op de wachtlijst stonden
42.000 (1950: 49.034).
OMROEPDISXRIBUTIE.
Het totaal aantal aansluitingen op de
omroepdistributies dat 1 Januari 1950
485.568 bedroeg, was op 1 Augustus ge
daald tot 476.969 doch steeg nadien ge
leidelijk, waardoor op 31 DecemDer net
niveau van begin 195i nagenoeg was be
reikt.
PERSONEEL.
In totaal waren ultimo 1951 in dienst
35.120 personen in vaste en tijdelijke
dienst en 14.450 op arbeidscontract. Deze
cijfers waren voor 1950 resp. 34.235 en
15.224.
Canadese kanonnen naar Italië en
Nederland.
Volgens een bekendmaking van het
hoofdkwartier van de Canadese defensie
te Ottawa zal Canada binnenkort, op
grond van het plan voor de wederzijdse
beveiliging, 16 luchtdoelkanonnen met
radarlefding en munitie naar Italië ver
schepen. Tot nog toe zijn acht van deze
kanonnen met volledige benodigdheden
naar Portugal gezonden en zullen nog
16 kanonnen deze maand naar Nederland
gaan.
in te laten?
Op de markt te Axel werd hij aan
gesproken door 'n zekere „Kees" uit Sas
van Gent, die vroeg of hij voor boter
kon zorgen. Eerst voelde de B. er niet
veel voor. Hij dacht nog aan het Huis
van Bewaring te Middelburg. De ver
leiding was echter groot en hij bezweek.
Hij moest slechts zorgen, dat er boter,
liefst 2000 kg tegelijk, op een afgelegen
plaats werd opgeslagen, ƒ500,per keer
was de beloning. Verd. dacht dat het een
uitstekende organisatie betrof waar geld
achter zat en dat alles wel „gesmeerd"
Gevolg van Nederlandse concurrentie?
Ongeveer 3350 arbeiders en employe's zullen met ingang van 1 Februari zonder
werk komen als gevolg van de sluiting der kunstzijdefabriek van Fabelta te Obourg
(Henegouwen). Ais motief voor de sluiting van deze fabriek worden aangevoerd
de Nederlandse concurrentie en de verzadiging van de binnenlandse markt. In
dit verband wordt in het licht gesteld, dat de Nederlandse lonen slechts 65
van die der Belgische bedragen, waardoor het de Nederlandse kunstzijde-industrie
mogelijk is haar productie 23 goedkoper te leveren dan de Belgische.
De Fabelta zal zijn productie thans
concentreren in andere fabrieken en
hoopt hierdoor de kostprijs belangrijk te
kunnen verlagen. In dit verband wordt
erop gewezen dat men reeds lang het
voornemen had de verouderde fabriek
te Obourg te sluiten en deze slechts door
de gebeurtenissen in Korea in staat werd
gesteld haar productie voort te zetten.
De Fabelta, die in de jaren 1950 en
1951 een winst maakte van fr. 260 mil
lioen heeft een lid der directie naar
Moskou afgevaardigd om te trachten een
door dit land geplaatste order van 500
ton nog aanmerkelijk te doen verhogen.
Zoals bekend, behoort de kunstzijde niet
tot de strategische producten, waarvan
de uitvoer naar landen van het Oostelij
ke blok verboden ls. Ook in 1951 werden
grote hoeveelheden kunstzijde garens aan
de Sowjet-Unie geleverd."5
In de fabriek te Tubize (Henegouwen)
Ik dacht, dat het „gesmeerd" zou lopen.
Een jaar geëist tegen J. M, de B. uit Hulst.
Tegen de zaadhandelaar J. M. de B. uit Hulst is voor de Economische strafkamer
te Middelburg één jaar gevangenisstraf geëist wegens botersmokkel. De land
bouwer H. de P. uit Axel hoorae eén maand tegen zich eisen.
De boter werd met een pantserauto over de grens gebracht.
De P. gaf de gelegenheid grote hoeveelheden boter in zijn schuur op te bergen
in afwachting van het vervoer naar België. De B. liet de boter naar het erf van
de P. brengen en wees de smokkelaars de weg waar de boter was geborgen.
Nauwelijks drie weken voordat hjj weer in het Huis van Bewaring tereent kwam,
was hij daaruit ontslagen. Hij had zijn straf uitgezeten voorsmokkelen
Hoe was de B. er toe gekomen om zou lopen. Hij kreeg een behoorlijk voor-
zich weer zo gauw met het smokkelen I schot om de boter tn te siaan. Zoals al»
tijd in smokkeizakeii, waren het ook hier
allemaal „onbekenden" en „Belgen".
Verschillende malen werden grote par
tijen boter m de schuur van de land
bouwer de P. opgeslagen en even zovelo
malen verscheen de pantserauto om de
boter in te laden en er mee de grens
over te verdwijnen. De landbouwer kreeg
150,belonmg per keer. De eerste
maal, dat de pantserauto zijn erf op
kwam rijden sloeg de hond aan en toen
verd. eens ging Kijken zag hij tot zijn
schrik een pantserauto staan. Samen met
zijn zoon heett hij geholpen de boter in
te iaden. Tweemaal heelt hij zijn belo
nmg ontvangen, doch de derde maal
heelt hij nog niet ontvangen.
Of hfj dit nog zai krqgen, is de vraag,
want de derde maal dat de pantserauto
met liefst 3000 kg boter was geladen,
was het mis gegaan. Verd. de B. had ge-
noipen bij het inladen en reed een eindje
mee omuat zijn fiets een eindje van de
ooerderi) afstond. Nauwelijks was de
auto het erf van de P. af, of er vielen
schoten. Nu kan een pantserauto wel te
gen een kogeltje, doch de voorruit was
kwetsbaar. Daarom liet de bestuurder
net luik zakken en moest door een kier
tje kijken om op de weg te blijven. Dit
ging niet zo best en de auto raakte in
de modder vast. De inzittenden sprongen
eruit. Een wilde vlucht volgde en schoten
knalden. Verd. verloor eén van zijn
schoenen en kroop tenslotte achter een
sirokiamp. Doodmoe sukkelde hij naar
zijn fiets en reed naar huis.
De raadsman van verd. de B., mr. G.
Tichelman uit Terneuzen, achtte een ge
combineerde straf de besie oplossing. Het
is helemaal niet nodig dat hij zich met
smokkelen bezig houdt; hij heeft een be
hoorlijke zaak en verdient goed. Ook in
het belang van zijn zaak achtte pi. een
gecombineerde straf van belang.
zijn intussen 600 arbeiders ontslagen.
Volgens sommige bladen zou de directie
zich bereid hebben verklaard deze ar
beiders opnieuw aan te nemen, indien
zij genoegen wilden nemen met een loon
van fr. 80 per dag in plaats van fr. 105,
zoals tot nu toe betaald werd.
Ook de toestand in de Belgische we
verijen van kunstzijde zou als gevolg van
de Nederlandse concurrentie dagelijks
moeilijker worden en verscheidene di
recties in deze textielbranche zouden op
het ogenblik overwegen hun productie
geheel stop te zetten of wel zich in Ne
derland te vestigen.
De kolonel G. G. van Mourik, voorm.
commandant van de artillerieschool Bre
da is benoemd tot permanent lid in de
Groupe d' Etude Tactique Interalliée, een
militaire studiecommissie in N.A.T.O.-
verband.
«irteez mededeling, advert.)
Lekker warm en volkomen geruisloze vering
vrfieVed
Met Nellie regelde hij de vele voor
bereidingen voor het grote oogstfeest.
Het was feitelijk zo, dat hij alles
regelde, want zij was het met al z'n
plannen eens, hoe duur ze ook waren.
Het scheen dat ze da vrije beschik
king over de beurs van haar vader
had. De eerste dagen hadden ze niet
veel gedaan. Na de boerderij had ze
hem het dorp laten zien. Eindeloze
einden hadden ze gewandeld en ge
fietst. Ook hadden ze geroeid en ge
zeild. Niets scheen te luxe of te duur.
Door dat alles heen waren ze bevriend
geraakt en gebleven. Ze waardeerden
elkaar om hun zelfde opvatting van
het leven. Zij had nooit zorgen gehad
en maakte zich daarom ook geen zor
gen. Hij had zich stellig voorgenomen
om voortaan alle zorgen aan anderen
te laten en zich te laten drijven
waarheen het leven hem drijven wil
de. Hij zou dan ook geen zorgen ken
nen. Verder had hij een overwicht op
haar door zijn grotere ontwikkeling
en zijn wereldwijsheid, die gering,
maar in haar ogen groot was.
Voor hem was zij alleen maar lief
en knap en een plaatsvervangster
voor Marianne.
Om hun plannen aan de burge-
»un,vuuk ti* uvjv fficii vuviut- o-
'nens was politieke kwesties aan te snij-1 meester voor te leggen waren ze met
'elkaar naar 'tdorp gegaan. Er stond
veel wind en het wandelen was goed,
beter dan het fietsen. Op die weg had
Karei plotseling aan de woorden van
Notaris Wiekheuvel gedacht en zon
der inleiding vroeg hij: „Ben je ver
loofd, Nellie?" Ze lachte wat overdre
ven en hield hem haar gespreide
vingers voor. „Zie jij een ring, die dat
aannemelijk maakt?" spotte ze. „Maar
m'n vader niet kiezen wanneer ik 'n
man zicht. Ik heb lang genoeg op 'n
boerderij gewoond. Nu wil ik eens wat
anders!"
„Maar wat zoek je dan?" polste hij
verder en hij. dacht: Dat zeg je toch
niet. Ze zei het ook niet, maar keek
hem van opzij aan, juist terwijl hij
naar haar keek om het antwoord te
GO VERBURG
38.
waarom vraag je dat?" Ik dacht er
ineens aan", verontschuldigde hij zijn
onverwachte vraag. „Het lijkt me zo
vreemd, dat geen enkele jongen uit
het dorp je veroverd heeft."
Ze snoof verachtelijk. „De jongens
hier!" zei ze. „De deur hebben ze
platgelopen om me. Maar denk je dat
ik een boer wil van hier? Er ls er geen
een bij waar je behoorlijk mee kan
praten. Ze staan met hun koeien op
en gaan er mee naar bed."
De woorden kwamen zo heftig en
snel, dat Karei haar verwonderd van
opzij aankeek. „Je vader is toch ook
boer?" verbaasde hij zich.
„Dat weet ik wel. Maar ik zou ook
horen. Haar ogen vertelden hem toen
dat ze al gevonden I leende te heb
ben wat ze zocht, maar er was geen
vreugde in hem om die bekentenis.
Nuchter stelde hij het voor zichzelf
vast: „Ik ben haar goed genoeg,. Niet
omdat zij van mij, of ik van haar
houd. Alleen maar omdat ik geen boer
ben en in de smaak heeft ze mij
gekozen."
Eerlijk gaf hfj zichzelf toe dat hij
verliefd was, want ze was mooi, Nellie.
Toch zweeg hij en alsof hij haar blik
niet begrepen had ging hfj naast haar
voort. Hij lette op de jongens die hem
passeerden. Nu hij wist dat zij hen
allemaal niet goed genoeg voor zich
vond probeerde hij uit te maken wat
er aan die kerels mankeerde. Hij deed
dat trots, want hij voelde zich zeker
van haar keus, ook al was hij op het
zwijgend verzoek niet ingegaan. De
enkele jongens die hen voorbij fiets
ten keken nauwelijks of hadden een
stuurse groei. „Ze zijn niet geliefd in
hét dorp deze mensen", begreep hij
en onwillekeurig trok hij haar groot
spraak in twijfel. Was het werkelijk
zo, dat zij hen niet wilde of was het
juist andersom?
„Is je Vader de grootste boer in
deze omgeving?" vroeg hij.
„Nou en of", gaf ze toe, „na ons be
drijf komt een hele poos niets, daar
na een boer die misschien half zoveel
land heeft als wij. Dat weten die jon
gens ook best" legde ze uit, daarom
komen ze op de beurt op mij af."
Ook op die woorden reageerde hij
niet, maar om haar niet teleur te
stellen praatte hij verder; „Het lijkt
me mooi om dochter van een rijke
boer te zijn." Vleiend voegde hij er
nog bij: „vooral is het mooi om een
mooie dochter van een rijke boer te
zijn."
Koket weerde ze die woorden af,
maar door dat gebaar moest hij in
eens weer terug denken aan Marian
ne, die eenvoudig was en niet zo op
zichtig praalde met wat ze had en
was.
(Wordt vervolgd.)
De Zuid-Afrikaanse minister van Bin
nenlandse Zaken, Doenges, heeft ds
Michael Scott, die op het ogenblik in
Parijs verblijft om bij de V.N. de petities
van Zuid-West-Afrika te steunen, tot
„verboden immigrant" verklaard.
(Een „verboden immigrant", die Zuid-
Afrika binnenkomt, kan worden veroor
deeld tot gevangenisstraf en gedepor
teerd worden).
Ds Scott verklaarde in Parijs, dat in
een brief, die hij uit Pretoria heeft ont
vangen, geen reden wordt gegeven voor
deze maatregel. Hij zei geen Zuid-Afri
kaans paspoort meer te bezitten, doch
een paspoort van het Verenigd Konink
rijk te hebben gekregen. Hij zou op ad
vies van zijn advocaten wachten alvorens
zelf stappen te ondernemen.
Een maand geleden noemde de Zuid-
Afrikaanse premier, dr Malan, hem een
.welbekende vijandige en fanatieke bui
tenlander en agitator".
(Ingez. mededeling, adv i
Financiële Amerikaans-Brits-
Franse steun aan Joego-Slavië.
De economische missie van de V.S.,
Engeland en Frankrijk te Belgrado,
heeft zich bereid verklaard nog een
bedrag van 25 millioen dollar aan
Joego-Slavië te geven. Dit bedrag be
treft een voorschot voor de eerste
helft van dit jaar op de schenking,
die de drie regeringen in de' zomer
van 1951 aan Joego-Slavië hebben toe
gezegd ter dekking van het tekort op
de handelsbalans.
Van gezaghedden zijde werd te Lon
den medegedeeld, dat Engeland,
Frankrijk en de Ver. Staten bespre
kingen zullen voeren over nog meer
economische hulp tot Juni a.s. aan
Joego-Slavië, nl, tot 40 millioen dol
lars.
