VAL DA
WIE WORDT PRESIDENT VAN DE U.S.A.?
De Groot-Syrische machts
droom en zijn slachtoffers»
Russen deporteerden acht
millioen personen.
Truman kan het winnen, tenzij
Eisenhower zich candidaat zou
willen stellen*
VAART DER STILTE
Amerika en de Amerikanen. VI.
Wordt Gruenther in dit geval zijn opvolger
in Europa?
alkalivrij wasmiddel
ongekende waskracht in 3 4 druppels!
Ontstellend rapport.
GRIEP
Zaterdag 8 December 1951
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 3
(Van een onzer redacteuren.)
„Wie wordt in het najaar van 1952 gekozen tot president van de
Verenigde Staten van Amerika?" Dit is de vraag, die nu reeds tien
duizenden vrijwel dag in dag uit bezig houdt in dit grote land van
wonderbaarlijke mogelijkheden en de Europeaan vreemd toeschijnende
gewoonten. Ook wat de politiek betreft.
Op het ogenblik gaat het nog niet om de verkiezing zelf als wel om
de candidaatstelling voor de verkiezing. Daarbij gaat het in feite
alleen om de Republikeinse Partij en de Democraten andere moge
lijkheden zijn er practisch niet, al is de kans niet helemaal uitgesloten,
dat sommige balsturige Zuiderlingen nog met een eigen candidaat
uitkomen.
Tot nu toe is het alleen absoluut zeker, dat Taft een goede gooi
doet naar het Republikeinse candidaatschap. Wat de Democraten be
treft, Truman heeft tot nu toe nog geen positief noch negatief
geluid doen horen, al nemen de meesten wel aan, dat hij zich opnieuw
candidaat zal laten stellen. Zou hij echter niet opnieuw een termijn
in het Witte Huis willen blijven wonen, dan wordt als zijn opvolger-
candidaat het meest genoemd de president van de Federale Rechtbank
Vinson.
In de weken, die we nu (letterlijk
en figuurlijk) door Amerika vliegen,
hebben we gelegenheid gehad te
spreken met talrijke vooraanstaande
figuren uit de politieke en journalis
tieke wereld. En op grond van deze
soms enige uren durende gesprekken,
meen ik persoonlijk tot een paar con
clusies te mogen komen.
Vooropgesteld moet daarbij worden,
dat het voornamelijk drie groepen of
„streken" zijn, die een belangrijke
stem hebben in de komende verkie
singen. Allereerst zijn dit de veertien
grote steden. Als de overige Amer-
kanen niet trouw opkomen naar de
stembus, dan kunnen deze veertien
steden alleen al van beslissing zijn
voor de stemmingsuitslag.
Het lijdt welhaast geen twijfel of
dit is een groot punt in het voordeel
van de Democraten. Deze steden im
mers hebben overwegend een arbei
dersbevolking en stellig zullen de
machtige vakverenigingen A.F.L. en
C.I.O. niet licht een Republikeins
candidaat en stellig niet een Taft
steunen.
In de tweede plaats zijn er de Zui
delijke staten. Zij zijn altijd demo-
oratisch geweest, maar er heerst on
der de Zuiderlingen grote onrust en
ontevredenheid, nu Truman gezegd
heeft, dat de „Civil Rights" gelijke
rechten voor de negers het zwaar
tepunt zullen vormen van de demo-
eratische verkiezingscampagne. Er is
een kleine kans, dat de Zuiderlingen
ook wel dexiecraten genoemd
met een eigen candidaat zullen uit
komen. Winnen doen ze nooit, maar
ee kunnen de democraten wel de
nederlaag bezorgen.
Tenslotte is er het Midden-Westen,
Missouri, Kansas, Texas, enz., een
streek met hoofdzakelijk landbouwers.
De laatste zeventien jaar zijn ze de
mocraat geweest: het ging hun goed
onder Roosevelt en Truman; de kans
Is echter niet uitgesloten, dat ze,
steeds welgestelder wordend, ook
meer liefde voor de conservatieve
republ keinen gaan voelen.
TRUMAN: EERLIJK EN
VRIENDELIJK.
De meesten republikeinen en
democraten beiden zijn er wel
van overtuigd, dat Truman zich
inderdaad beschikbaar zal stellen
voor het candidaatschap. Evenzeer
als men er van overtuigd is, dat
hij eventueel het candidaatschap
af zou willen staan aan Eisen
hower, die echter kennelijk hele
maal niet voelt voor het democra
tische „ticket".
En stellig zijn de kansen groot
vooropgesteld, dat hij Eisenhower niet
als tegenstander krijgt dat Truman
opnieuw een overwinning in de wacht
zou kunnen slepen.
In heel zijn optreden en zijn car
rière spreekt hij tot de verbeelding
van de gewone Amerikaan: Hij heeft
het niet gemakkelijk gehad, finan
cieel noch politiek. Hij is boer ge
weest, van eenvoudige afkomst, ker
kelijk, hartelijk en eerlijk tot en met.
En dit is het wat de gewone Ame
rikaan toespreekt. Die eerlijkheid, zijn
hardnekkig volhouden en zijn open
vriendelijkheid, wars van alle sno
bisme.
Och, en dan mogen de kenners het
er over eens zijn, dat Truman poli
tiek noch economisch een genie is,
dat hij grote blunders heeft begaan
en dat terecht getwijfeld mag worden
zijn bekwaamheden om Amerika
en de wereld in deze ure des
gevaars te leiden, de gewone man
interesseert dit allemaal maar matig.
Hij stemt vooral hier in Amerika
■- meer intuïtief en impulsief dan
beredeneerd.
En het is nog altijd de gewone man,
die de stemmen aanbrengt.
TAFT: MIJNHEER DE
REPUBLIKEIN.
Kobert Taft, de republikein, die
enige tijd geleden publiek bekend
maakte, dat hij van plan is voor het
republikeinse candidaatschap te vech
ten, maakt stellig geen kleine kans
°P dit candidaatschap. Hij is de ty
pische republikein van vandaag:
™terp, intelligent en intellectueel.
eker is dan ook wel, dat hij kan
rekenen op de steun van de rugge-
graat van de republikeinse partij.
Dit wil echter nog niet zeggen, dat
n'i op de conventie van zijn partij
straks ook metterdaad het candidaat-
scnap 2ai krijgen. Ook hier is het
eer Eisenhower, die het „donkere"
Paara in de race is.
n Europa zijn we nog wel eens
g neigd om Taft te beschouwen als
n vertegenwoordiger van het isola-
v;?r?'Sme- Stellig heeft hij door zijn
tilf6 "Opraken de buitenlandse poli-
aani K®*-reHende daartoe ook wel
aiueiding gegeven. Zijn jongste boeki
evenwel schijnt de lezer iets minder
dicht in de mist te laten op dit punt.
Zeker is wel, dat de komende ver
kiezingscampagnes niet beheerst zul
len worden door zaken, de grote lij
nen van de buitenlandse politiek be
treffende, doch dat het hoofdzakelijk
zal gaan om de binnenlandse politiek.
De laatste maanden is er nogal eni
ge opschudding geweest omtrent cor
ruptie onder de hoge ambtenaren
van de huidige administratie. Onge
twijfeld zullen Taft en de zijnen pro
beren deze kwestie uit te buiten.
Doch hoofdzakelijk zal het toch gaan
om de algemene economie. Niet wei
nige Amerikanen, en heus niet alleen
republikeinen, maken zich bezorgd om
de sterker wordende inflationistische
tendenzen en zij herinneren zich met
angst en beving de jaren na 1929 tot
de New Deal van Roosevelt.
Taft nu heeft een programma met
beloften van sterker evenwicht in in
komsten en uitgaven, minder belas
tingen en strengere controle op de
inflationistische tendenzen.
Uiteraard kan het niet anders of dit
zou ook invloed hebben op de buiten
landse politiek wat de details betreft.
Of, zoals een vooraanstaand gematigd
republikein het uitdrukte:
„Het echte isolationisme is voor
goed dood. Bertie McComick (Chica
go Tribune) en Herbert Hoover kun
nen stellig niet meer dan 10 pet van
de kiezers krijgen. Maar, we hebben
het gevoel, dat onze buitenlandse po
litiek teveel lijkt op die van Sint Ni-
colaas en op die van een zendeling.
Wij laten Europa stellig niet in de
steek, maar we zullen het strakker
houden in de financiën en vrijer la
ten in andere zaken."
EISENHOWER: JA? NEE?
Ongetwijfeld heeft Eisenhower de
beste kansen. De grote vraag is maar
of hij van die kansen gebruik zal wil
ien maken. Veel voor politiek voelt
deze generaal stellig niet. Het presi
dentschap heeft weinig aanlokkelijks
voor hem. Slechts dan zal hij zich
candidaat willen doen stellen, als hij
er van overtuigd is, dat dit in het
belang van zijn land is.
Van grote invloed op Eisenhowers
beslissing die in de komende twee
maanden zal moeten vallen is de
situatie in Europa. Hij is er de man
niet naar om eens begonnen werk in
de steek te laten. Slechts dan zal hij
SHAPE verlaten, als hij zeker is van
een capabele opvolger. Als zodanig
worden in de toonaangevende kran
ten hier genoemd o.a. Bradley, Mark
Clark, Ridgway en vooral Eisenho
wer's chef-staf-generaal Gruenther.
Het is zeker niet zonder betekenis,
dat vrijwel elke vooraanstaande krant
in de afgelopen weken een of meer
beschouwingen gewijd heeft aan de
eventuele opvolging in Europa van
Eisenhower.
Van nog grotere betekenis is, dat
Eisenhower als candidaat een grotere
eenheid in het Amerikaanse volk te
weeg zou kunnen brengen. Het is hier
al niet anders dan in Europa: er is
De voorbereidingen voor de
verkiezingen zijn in Amerika in
volle gang. Elke geïnteresseerde
Amerikaan houdt zich er mee
bezig. En geïnteresseerd is vrij
wel elke krantenlezer.
Vaak worden deze verkiezin
gen vergeleken met een paarden
race, met enkele favorieten en
enkele outsiders.
In een goede paardenrace zijn
ook altijd, zo vertelt men ons,
een of meer „dark horses" paar
den waarvan men weinig met
zekerheid kan zeggen).
Nevenstaande beschouwing is
gewijd aan de favorieten Truman
en Taft en aan het „donkere
paard" Eisenhower, dat echter
wel eens heel gemakkelijk de
grootste favoriet zou kunnen
worden.
een sterke tendenz onder de kiezers
om het meer te gaan houden op het
midden van de weg.
Eisenhower nu is de typische ver
tegenwoordiger van „the middle of
the road".
Als republikein is hjj dat?
zou hij voor een sterke bemoeiing ten
gunste van Europa zijn. Van hem is
wel het allerminst isolationistisch ge
vaar te duchten.
Als democraat is hij dat? zou
hij waarschijnlijk de „hete aard
appel" van de Civil Rights laten val
len. Principiëel is hij het op dit punt
gelijk vele Zuiderlingen en niet
weinige negers met de President
eens, het gaat hem slechts om de
practische uitwerking.
Samenvattend kan zeker gezegd
worden, dat Eisenhower voorlopig de
grootste favoriet is onde, de aanhan
gers van beide partijen.
Valt hij echter uit, dan zal Truman
wel voor de democraten en Taft voor
d republikeinen uitkomen. En in dat
geval houd ik het persoonlijk meer
op de kansen voor Truman, dan op die
van Taft.
Maar misschien komt dat ook wel,
omdat Eisenhower, zoals mr Robets,
directeur-hoofdredacteur van de Kan
sas City Star zei, „de beste presi
dent voor Europa" is. Hs.
(Ineez mededeling, adv.)
EXTRA ZACHT EN VEILIG DOOR HUIDBESCHERMEND SAPOBIEL
tiMBsasatatia
DE DUITSE
BURGERLUCHTVAART.
Gealliëerden hebben haast.
De geallieerde deskundigen zijn het
Donderdag eens geworden over de ont
werptekst van de status der toekomsti
ge Westduitse civiele luchtvaart. Deze
zal worden vastgelegd in een aanvul
lende overeenkomst op het Algemene
Verdrag tussen West-Duitsland en de
geallieerden.
De geallieerde ontwerptekst bepaalt,
dat Westduitse luchtvaartmaatschappij
en binnenlandse Duitse luchtlijnen kun
nen exploiteren. De toestellen zullen
voorlopig echter nog bestuurd moeten
worden door buitenlandse piloten.
Een onmiddellijke opzegging van de
concessies der buitenlandse luchtvaart
maatschappijen is niet te verwachten.
Daarentegen zijn wel krachtige protes
ten te verwachten tegen de voorgenomen
beperking der werkzaamheden van een
Westduitse luchtvaartmaatschappij tot
het gebied van de Westduitse republiek,
daar dit gebied veel te klein is om een
rendabel bedrijf mogelijk te maken.
Men vindt het te Bonn buitengewoon
bevreemdend, dat men aan West-Dults-
land deze beperkingen wil opleggen,
terwijl Japan bij het vredesverdrag on
beperkte souvereiniteit In de lucht ver
kregen heeft.
Donderdag hebben de Westelijke ge
allieerden de West-Duitse regering de
ontwerp-overeenkomst doen toekomen,
waarin de Duitsers zal worden toege
staan een net van luchtlijnen op te
richten. (De Duitse luchtvaart is sedert
1945 verboden).
Het ontwerp zou aan kanselier Ade
nauer worden overhandigd na zijn te
rugkeer in Duitsland. Geallieerde waar
nemers zien in het feit, dat het ont
werp nu reeds aan de regering is over
handigd, een teken, dat de geallieerden
spoed wensen bij de behandeling van
de overeenkomsten met West-Duitsland.
Nederlandse vissers-emigranten
wagen de grote overtocht.
De Belgische vissersvaartuigen met
aan boord de Belgische en Nederlandse
vissersgezinnen, die naar Mar Del Plata
in Argentinië emigreren, bevinden zich
thans bij het eiland Madeira voor de
Noord-Westkust van Afrika. Van hier
uit zullen zij dezer dagen de grote
sprong ondernemen naar Recif (Bra
zilië), een reis, die 14 dagen zal duren.
Van Recif zullen zij daarna naar Ar
gentinië varen.
-^-Heling,
Neem een doos echte
F>AS T I LL E S
TER
VOORKOMING VAN GRIEP
Voormalige vooraanstaande inwoners van Midden- en Oosteuro-
pese Staten, welke thans in de Russische invloedssfeer liggen, heb
ben op een te Washington gehouden conferentie cijfers gepubliceerd
over het, in opdracht van het Kremlin, met geweld wegvoeren van
acht millioen mensen uit Midden-Europa, waarvan de meesten naar
kampen zijn overgebracht, waar zij slavenarbeid moeten verrichten.
De cijfers zijn verwerkt in een door
de conferentie uitgegeven rapport. De
feiten zijn ontleend aan mededelingen
van duizenden personen, die sinds 1939
aan de greep der Russen wisten te ont
komen. Verklaard wordt dat de volgen
de aantallen personen door de geheime
politie der communisten uit de daarbij
genoemde landen zijn weggevoerd: Est
land 60.000, Letland 100.000, Lithauen
2.225.000, Tsjecho-Slowakije 600.000,
Hongarije 300.000, Polen 1.700.000 en
Roemenië 3.160.000. Het meest volledige
rapport kwam uit Estland. Hier wisten
voormalige leiders van het Rode Kruis
aldaar de namen van 37.5000 personen,
die de communisten hebben gedood of
weggevoerd, te registreren, waarna zij
er in slaagden met deze gegevens te
ontvluchten.
De weggevoerden werden als regel
's nachts uit hun woningen gehaald. Zjj
mochten slechts datgene meenemen,
wat zjj zelf konden dragen. Zij werden
vervoerd in vrachtauto's, die oorspron
kelijk voor veevervoer waren bestemd.
Tijdens de rit naar de „slavenarbeids-
kampen" kregen zjj geen eten of drin
ken. Er was geen verwarming en er
waren geen toiletten. De vrachtauto's
werden eerst bjj aankomst bij de kam
pen geopend, velen der jongere en ou
dere weggevoerden waren dan reeds
overleden.
De leiders der conferentie van voor
aanstaande uitgewekenen uit Midden-
en Oost-Europa verklaarden te hopen,
dat de thans te Parijs bijeen zijnde al
gemene vergadering der Verenigde Na
ties het rapport zal bespreken.
Hevige regenval in Cairo.
Cairo is Donderdagavond door de
ergste regenval sinds tien jaar getrof
fen. Het water, dat van de heuvels
stroomt, heeft de straten onder water
gezer. Het verkeer en de verbindingen
zijn tot stilstand gekomen. Het vlieg
veld Faroek heeft het alarmsein gehe
sen voor alle vliegtuigen. Zelfs de
draadloze telegrafie is gestoord.
Amerika heeft atoom-
artillerie
De V.8. hebben atoomartillerie ont
wikkeld, aldus heeft generaal Lawton
Collins, chef-staf van het leger, Don
derdagavond in een radio-programma
verklaard.
Atoomwapens zouden geen revolutie
in de oorlogvoering op het land teweeg
brengen, maar zjj zouden de verdedi
gingsmacht zeer vergroten. Het leger
maakt reeds plannen voor de dag, waar
op atoomartillerie en bataljons geleide
projectielen een deel van de gewone
zware artillerie zullen vervangen.
C*R IS niets nieuws onder de zon.
r~t Van oude tijden af hebben vol
ken zich verenigd als zij dat van be
lang achtten in de strijd tegen een
bepaalde vijand. En als die strijd ge
streden was beoorloogden zij dikwijls
weer elkaar. We kennen die verhalen
uit de oude geschiedenis en ook de
Bijbel geeft er voorbeelden van. En
ieder van ons kent het jaartal 1672
toen Frankrijk, Engeland, Munster en
Keulen gezamenlijk de Republiek der
Verenigde Nederlanden op de knieën
trachtten te dwingen.
Blokvorming is niets nieuws, ook
al veranderen de doelstellingen. Het
Sowjet-blok tracht steeds meer vol
ken tot zich te trekken met wettige
of onwettige middelen om in de
„strijd tegen het kapitalisme" zo sterk
mogelijk te staan en het Westelijke
blok doet niet anders. En daarnaast
blijven er landen over die zich noch
tot de ene, noch tot de andere partij
aangetrokken voelen. Deze voelen
zich van beide zijden bedreigd en wat
is dan logischer dan dat zij aanslui
ting bij elkaar zoeken om, als het
enigszins kan, bemiddelend op te tre
den in het conflict tussen de beide
grootmachten, dan wel om, als de
wapens getrokken worden, te trach
ten de neutraliteit te bewaren. Lan
den in midden- en Oost-Azië trachten
een dergelijk blok te vormen en Pan
dit Nehroe is er de voorvechter van.
En de Arabische landen in het Nabije
Oosten voelen zich in een dergelijke
positie en zoeken derhalve steun bij
elkaar.
ZIEHIER DE ACHTERGROND van
veel, wat zich daar in die landen
tussen Nijl en Euphraat afspeelt. Het
is een zoeken naar eenheid om onaf'
hankelijk te kunnen zijn en blijven van
wat men voelt als het Westerse kolo
nialisme en om niet ten prooi te vallen
aan de Russische soldatenlaars. Maar
hoeveel moeite kost het om die eenheid
tot stand te brengen! Want nergens
immers is de afgunst zo sterk als in dit
gebied, dat de bakermat van onze be'
schaving genoemd wordt. Daar is aan
de ene kant de koning van Egypte, die
zich thans ook keizer van de Soedan
Iaat noemen en die niets liever zou zien,
dan dat heel dit Arabische landenblok
zich zou verenigen onder zijn opperheer
schappij. Tot voor kort werd hij ge
dwarsboomd door de koning van Jor
danië, Abdoellah, die onlangs onder
moordenaarshand is gevallen. Wat de
oudste zoon en opvolger van Abdoellah
thans zal doen Is niet bekend: volgens
de laatste gegeveno zal hij binnenkort
een officieel bezoek aan Faroek bren
gen, maar of de vriendschapsbanden
hierdoor versterkt zullen worden, is
vooralsnog een open vraag. Abdoellah
was voorstander van een groot-Syrië
een samenvoegen van zijn eigen ko
ninkrijk Jordanië met Syrië en Irak.
Daardoor zou hij een machtiger rijk dan
het Egyptische onder zich gekregen
hebben en zijn politiek van samengaan
met het Westen, speciaal met Engeland,
hebben kunnen doorzetten.
Een samengaan tussen Syrië en Irak
alleen is ook reeds lange tijd onderwerp
van besprekingen. Op 11 October 1949
bracht het Egyptische blad „Al Ahram
reeds het bericht, dat de besprekingen
tussen beide landen in een ver gevor
derd stadium waren, zodat „spoediger
dan wij verwachten wellicht een groot-
Syrië tot stand zal komen". Nu, meer
dan twee jaar later, is dat groot-Syrië
er nog niet, dank zij waarschijnlijk de
kuiperijen van de Egyptische agenten
in beide landen. En dank zij ook het
feit, dat er in Syrië altijd wel iemand
te vinden is, die de regering opzij wil
zetten om plaats te maken voor een
aantal ministers naar eigen keuze!
TrN DE NACHT van 29 op 30 Maart
1949 voerde een Syrisch kolonel,
Hoesni el Zaim, een staatsgreep uit.
Hij liet de president en de gehele re
gering arresteren en vormde, toen het
parlement hem niet wilde steunen, een
eigen regering van louter „progressie
ve" figuren. Hoesni haalde zich hiermee
de grote woede op de hals van de Iraak-
se premier, Noeri es Said Pasja, die
kort daarvoor aan de afgezette Syrische
regering zijn plan voor een groot-Sy-
risch rijk had ontvouwd en die ook de
verwachting mocht koesteren, dat het
plan zou worden aangenomen. Hoesni
voelde niets voor een groot-Syrië noch
(Ingez. mededeling, advert.)
Miinhardt's Grieppoeder*. Doos 47 ct.
ONS FEUILLETON.
Diezelfde avond schreef hij een be
dankje voor haar belangstelling en een
belangstellende Informatie naar hei
verloop van haar autotocht. Die brlei
gaf hem wat rust. Het wachten zou nu
niet doelloos zijn, want haar antwoord
zou komen. De ballon interesseerde hem
niet meer. Zelfs voelde hij de belang
stelling voor het kantoorwerk weer wat
groeien. Geen enkele poging deed hij
om weer eens op te stijgen.
Na veertien dagen pas, kwam haar
antwoord. Een nuchter briefje, met „Ge
achte Heer Bovenkamp" er boven en
ondertekend met Mej. M. Banning. Ze
had de opstijging erg interessant ge
vonden en de tocht naar huls was goed
verlopen. Vermoedelijk zou ze de vol
gende keer niet van de partij kunnen
zijn, want het nam erg veel tijd en ze
had het druk, zoals hij wel wist.
Karei begreep weinig van haar hou
ding, maar hij voelde de teleurstelling
daardoor dubbel. Als er een verklaring
geweest zou zijn, was alles makkelijker
geweest.
Hij besloot heel die dwaze historie te
vergeten. Avonturier moest hij blijven;
niet overal ernst van maken.
Dat besluit hielp ook al niet. Halve
nachten lag hij te piekeren over het
meisje ln het grote burgemeestershuls.
Een andere keer dacht hij aan haar te
rug zoals ze naast hem gelopen had
door het bos, of zoals ze naast het hogo
scheprad van de watermolen stond. Elk
woord van haar en hem overdacht hij
en hij probeerde uit te vinden of daai
misschien Iets bij was, wat haar bele
digd zou hebben. Niets vond hij. Daar
om besloot hij, en het was na lang aar
zelen, om nog eens naar het verre dorp
In haar bezit kan krijgen. Hij staarde
uit het raam. Op straat liep een Jochie,
een kereltje van een Jaar of tien. Karei
ging naar hem toe.
„Wil je een boodschap voor me doen
vroeg hfl.
Het kind keek hem verlegen aan.
Knikte toen. „Kijk", legde Karei uit,
„dit briefje moet je naar het huls van
GO VERBURG
19.
te gaan en haar te spreken. Dat besluit
gaf hem voor het eerst na weken weer
rust.
In het hotelletje, waarin hij die twee
de nacht gelogeerd had, overdacht ht)
hoe hij haar te spreken zou kunnen krij
gen. Rechtstreeks naar haar toegaan,
bij haar thuis, leek hem het beste, maai
hij durfde het niet. Hij vreesde de def
tige toon van haar vader en een ge
sprek in zijn bijzijn, omdat er geen ver
klaring was voor zijn komst hier. Als
een'schooljongen schreef hij een briefje,
waarin hij haar te spreken vroeg. Hij
voelde zich onzegbaar kinderachtig
daarom, maar hij wist niets beters.
Toen het briefje klaar was, zat ht)
weer te peinzen, hoe zij dat ongemerkt
de burgemeester brengen. Weet je waar
de burgemeester woont?"
Weer knikte de jongen, maar zijn ge
zicht stond angstig. Karei merkte dat
niet. Teveel ging hij op ln zijn plannen.
„Je moet het juffrouw Marianne zelf
geven. Kan je dat?"
Met de brief ln z'n ene en het kwartje
dat Karei hem royaal gegeven had ln
z'n andere hand, draafde het kereltje
de dorpsstraat ln. Over een uur, als zfl
tenminste wilde komen, zou hij haar
ontmoeten bij de watermolen. Hier zou
hij eerst haar briefje afwachten.
Na een kwartier kwam een stel op
geschoten jongens voor de ramen naar
binnen gluren. Ze zagen hem en wezen
elkaar: Dat is hem. Dan gichelden ze
wat met elkaar en zongen een straat
deun. Maar nog altijd kwam de jongen
niet terug. Het koppeltje groeide steeds.
Hun leut ook.
Om dat vreemde gedrag werd Karei
ongerust. Een vaag vermoeden deed
hem kleuren. Alshij liep schijnbaar
onverschillig naar buiten. Het stiekeme
gelach veranderde ln spontaan gejuich.
„Ha, jongens, daar Is 't ie. Laat hem
dat mooie briefje eens zien, dan kan
hij op tijd bij de watermolen zrjn".
Alsof hij een vuistslag gekregen had,
draaide Karei zich om. Met een paar
grote stappen ging hij naar de Jongens
toe. Gillend stoven ze weg. Schaterend
bleven ze een eind verder staan. Driftig
wilde Karei hen achterna rennen, maar
hij bedacht zich. De oploop werd te
groot. Met een vuurrood hoofd kwam
hij terug in het hotelletje. Voor het
raam zag hij zijn gastheer staan. Ten
einde raad ging Karei naar hem toe.
„Misschien kunt u me helpen?" vroeg
hij, „ik heb een jongen gevraagd om
'een brief voor me weg te brengen naar
iemand die ik spreken moet. Hij schijnt
die brief gelezen te hebben. Kunt U
hem voor me terugkrijgen?"
De man keek hem verbaasd aan.
Toen schudde hij zijn bolle hoofd. „Mijn
heer", zei hij, „je moet toch nog veel
leren, Zoiets moet je hier ln 't dorp
nooit proberen".
„Wat niet".
(Wordt vervolgd).
voor koning Abdoellah en hij stak niet
onder stoelen of banken, dat hij streefde
naar een „Arabisch imperium waarvan
koning Faroek keizer zou zijn"! Hij be
gon onmiddellijk met interne bestuurs-
hervormingen, stelde een nieuwe grond
wet op en liet verkiezingen houden voor
het presidentschap en daar hij zelf
de enige candidaat was, werd hij met
grote meerderheid gekozen.
Hoe kort echter duurde Hoesni's
machtsdroom! Op 14 Augustus van dat
zelfde jaar deed een zekere kolonel
Hinnawi hetzelfde wat Hoesni 414
maand eerder had gedaan Hinnawi
liet met behulp van het leger president
Hoesni en zijn medestanders arresteren
en reeds enkele uren daarna vonden
deze mannen de dood voor het vuur-
peleton. In Egypte werd voor drie da
gen de hofrouw afgekondigd, maar ko
ning Abdoellah juichte! Had Hinnawi
niet dezelfde ideeën als hij en was hij
ook niet sterk pro-Engels georiënteerd?
En zo kwamen de besprekingen over
een groot-Syrië weer op gang, echter
zonder dat men tot concrete resultaten
kon komen. De tijd die aan Hinnawi ge
laten werd, was ook te kort: op 19 De
cember al moest hij het lot ondergaan
van de door hem verdreven Hoesni. Nu
was het een zekere kolonel Shishekli,
die hem verjoeg en de macht in handen
nam. Weer droefheid in Irak en Jor
danië, weer hoop in Egypte, En weer
nieuwe kuiperijen om ook deze man
weer het veld te doen ruimen.
O HISHEKLI ECHTER deed het an-
ders dan zijn voorgangers. Hij be
greep wel dat, als hij het leger vaarwel
zou zeggen voor een politieke loopbaan,
het hem spoedig zou vergaan als zijn
voorgangers. En dus bleef hij wat hij
was: stafchef van het Syrische leger en
de regeringszaken liet hij aan anderen
over. Zo lijkt het alsof Syrië inderdaad
een democratisch geregeerd land is,
waar het parlement de wil van het volk
tot uitdrukking brengt en waar de re
gering die volkswil uitvoert. Maar het
is slechts schijn: in werkelijkheid re
geert Shishekli. Hij heeft zichzelf ala
het ware de functie van scheidsrechter
toegekend; hij laat de regering haar
gang gaan, tot het moment, waarop die
buiten de lijn treedt die hij als de juiste
ziet. Dan grijpt hij in. Een maand of
acht geleden deed hij dit, toen hij het
niet eens was met de keuze van een
minister van Binnenlandse Zaken in
de afgelopen week heeft hij het voor
de tweede maal gedaan, toen hij de re
gering van Maaroef Dawalibi aan de
kant zette. Dawalibi was nog maar en
kele weken aan het bewind; hij scheen
echter plannen te hebben om aan de in
vloed van het leger op de regeringsza
ken een einde te maken en had daartoe
zelf de portefeuille van Oorlog op zich
genomen. Alleen al het uitspreken van
dat voornemen bracht hem ten val,
want Shishekli heeft nog steeds vast
het leger in handen.
Binnenlands is er op het ogenblik een
impasse, want het blijkt moeilijk te zijn
voor de kolonel een passende regering
te vinden. De 86-jarige president van
de republiek is afgetreden, omdat hij
weigerde het parlement te ontbinden,
iets waarop Shilhekli aandrong. Tijde
lijk bekleedt nu een collega van de ko
lonel, Fawzi Silo, de functies van pre
mier en van president en zijn de onder
ministers der diverse departementen tot
ministers bevorderd.
En ook buitenlands is de reactie
merkwaardig: zowel in Egypte als in
Irak heeft men het ingrijpen van het
leger betreurd. Wat er op wijst, dat da
politiek van Shisbekli om Syrië's on
afhankelijkheid te bewaren, succes
heeft.
TJZ1LKE INVLOED dit alles zal
hebben op de buitenlandse po
litiek is nog een open vraag. Shis
hekli vervult enigszins de rol van
sfinx: men weet niet precies op welk
einddoel hij aanstuurt. Zeker is dat
hij de groot-Syrische machtsdroom in
de weg staat en zeker is ook, dat hij
weinig voelt voor de ideeën van
Hoesni over eenArabisch imperium
onder leiding van Faroek. Voelt hij
voor een gezonde blokvorming van
gelijke staten en wil hij dat blok zich
doen aansluiten bij het defensie-com
mando voor het midden-oosten, dat
de landen van het Atlantisch Pact op
het ogenblik interesseert? Ongetwij
feld zal Amerika hem in die richting
trachten te duwen. Maar twee dingen
heeft deze man tegen: in de eerste
plaats, dat zijn opvattingen over de
mocratie lijnrecht in strijd zijn met
het wezen van de democratie. Het
leger is immers niet het volk en d»
macht van het leger boven de volks
invloed te stellen is in wezen dic
tatoriaal. En in de tweede plaats woont
hij in een land, dat reeds vele staats
grepen heeft geziende kans is niet
uitgesloten, dat hij het volgende
slachtoffer zal zijn van de groot-Syri
sche machtsdroom.
Amerikaans verwijt wegens
onvoldoende kolenproductie in
Europa.
De administrateur van de Marsnall-
hulp, Paul Porter, heeft de West-Euro-
pese landen verweten, dat zij niet
voldoende kolen produceren. Hij zeide,
dat vooral Engeland en Duitsland op
dit punt in gebreke blijven. Sommige
landen zoals Frankrijk, hebben hun
productie aanzienlijk kunnen vergro
ten, doch evenals de meeste andere
landen van Europa is Frankrijk aan
gewezen op aanvulling van zijn kolen-
voorziening door Engeland en Duits
land.
Internationaal Academisch Instituut
te Den Haag of Amsterdam.
Volgens een mededeling van de bur
gemeester van Amsterdam, mr A. J.
d' Ailly, is nog niet definitief vastge
steld of het Internationaal Academisch
Instituut te Amsterdam of Den Haag
gevestigd zal worden. In deze vergade
ring heeft de burgemeester de voor
delen van Amsterdam boven die van
Den Haag naar voren gebracht.
